zion599 - 2014-06-21, 21:58 Temat postu: Przypowieść o wodzie żywej Kraina abstrakcyjna = Dookoła pustynia, ludzie na niej żyli i co jakiś czas wyrastały listki i mogli sie napoic część z nich karczowali te listki palili w spichlerzu by spadł deszcz , i tak żykli ludzie w dawnych czasach. Nagle... ktoś postawił na tej pustyni niewyczerpywalne źródło Część ludzi była mądra - poiła się w nim i żyła Ale część głupich ustaliła sobie tak : ,, ta woda nie moze być za darmo ,za to ze nie będe żarł piasku -bo takie były zasady i są do teraz na pustyni to- nagrodę napije się tej wody ze źródełka Wiec taki człowiek głupi - nie dość ze nie pije tej wody to jescze dusi się im mniej pije tym bardziej grzebie w piachu wchodzi mu do nozdży i połyka piach , Po jakimś czasie odchodzi od źródła dalej a im dalej odchodzi tym bardziej uznaje , ze jest niegodny picia owej wody, w końcu całkiem oddala się od źródła w głąb pustyni i usycha. nike - 2014-06-25, 21:16
I czuli się z tym dobrze.
I już tutaj zaczyna się walka miedzy ludźmi, o studnię, jeden drugiego chce wykolegować, i tak to się zaczęło.
Człowiek przez zachłanność i chytrość wpada w coraz większy grzech i już nie potrafi z tej studni życiodajnej korzystać. Taką studnia są słowa zapisane w Piśmie świętym, kiedy je przyjmujemy coraz częściej, to rozwijamy się zdrowiejemy, , ale kiedy zaniedbujemy się w przyswajaniu sobie tych leczniczych cudownych slow, to tracimy, wiarę, tracimy jedność z Ojcem Niebiańskim, po prostu chorujemy duchowo, z braku wody żywej umieramy duchowo. zion599 - 2014-06-25, 21:31 świetnie powiedziane, nike:) Jeszcze dodam ze zachłanność ta nie jest na wodę, a raczej na ten piasek. Czasem też na fatamorganę 
|
