Pokoja - 2019-12-27, 00:00 Temat postu: W JAKI SPOSÓB USTANOWIONO KRÓLA W IZRAELU? 1Samuela 8:1-7 
1Samuela 8:8-14 
1Samuela 8:15-22 
Objaśnienia 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1Samuela 8:1-21 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: ŻĄDANIE KRÓLA PRZEZ LUD I PRAWO KRÓLA 1. Od kiedy Samuel zestarzał się, postanowił wyróżniająco oznakowanych synów ustanowić sędziami Izraelowi. 2. Sędziami Beerseby byli synowie: imię pierworodnego Joel, imię drugiego Abija. 3. Synowie nie prowadzili życia zwyczaju; Skłonili się po łakomstwo, brali dary, wypaczyli sąd. - Upadek standardu sędziowania. 4. Wszyscy starsi Izraelscy zebrali się, wstąpili do Samuela do Ramaty, 5. Rzekli naprzeciw: Oto ty zestarzałeś się; Synowie nie prowadzą życia zwyczaju; Postanów teraz króla na korzyść, rozsądzi kontrowersje, całości narodu. - Ujawniona przyczyna, domagania się od sługi Jehowy w celu ustanowienia króla. 6. Zadrżała sprawa oczom Samuelowym, kiedy mówili: Daj króla na korzyść, rozsądzi kontrowersje; Modlił się Samuel w duchu ustawy Jehowy. 7. Jehowa rzekł wewnątrz Samuela: Usłuchaj głosu ludu, który wszystko powiedział w duchu ustawy; Z powodu tego nie wyróżniającym oznakowaniem wzgardzili, ale raczej wzgardzili standardem, królowania na terenie. 8. Wszystkimi dziełami, które czynili okresem czasu od cudownego przewyższania Egiptu, do dnia tego; Odstąpili służyć bogom dalszym, tak oni czynią i wewnątrz. - Samuel uznawany wśród ludu za proroka, czuł ciężar brzemienia tego żądania ludu, aby ustanowił mu króla. Już w prawie Jehowy danym ludowi na pustyni przez Mojżesza, Bóg objawił, że gdy lud zorganizuje się w Ziemi Obiecanej, ta zapragnie mieć króla, aby ten czuwał nad wszystkimi sprawami Izraela, czyli aby był niejako PRAWEM dla ludu. Bóg objawił Samuelowi, że lud wzgardził standardem królowania za pośrednictwem ostatnich sędziów. 9. Usłuchaj teraz głosu, ale jednak uroczyście twierdź w postaci ostrzegania; Oznajmij według prawa króla, który będzie uczyniony królem na terenie. 10. Samuel wszystkie słowa ostrzeżenia w duchu ustawy Jehowy, powiedział ludowi; Razem poszukiwali króla 11. Mówił: Tutaj będzie prawo króla, który będzie uczyniony królem na terenie: Weźmie prowadzenie chorągwi synów, będą ustanowionymi. według wozów jezdnych, szybko się poruszające osoby rydwanów; 12. Ustanowi pułkownikami dla tysięcy, rotmistrzami pięćdziesiątek; Oraczami ról, żeńcami czasu żniw, robiącymi sprzęty wojenne, ekwipunek zaprzęgów). 13. Wybierze wyróżniająco oznakowane córki, sporządzające wonności, kucharki, pieczonce. 14. Pobierze najlepsze pamiątki pola, pamiątki winnic, drzew oliwnych, powierzy sługom. 15. Obciążanie dziesięciną, wysiewu winnic, powierzy sługom, komornikom. 16. Wejdzie w posiadanie prosperujących: wyróżniająco oznakowanych sług, wyróżniająco oznakowane służebnice, wyróżniająco oznakowanych młodzieńców; Wyróżniająco oznakowanymi osłami będzie zrobiony interes publiczny. 17. Pobierze dziesiątą część bydła, wy wewnątrz będziecie niewolnikami. - Bóg się zgodził, aby lud wybrał sobie króla, ale wymagał także, aby ten uznał prawo Boże, któremu lud będzie zobowiązany wtedy podlegać. 18. Czasu życia będziecie zgromadzonymi przed tego króla, który będzie wybrany na korzyść; Jehowa tego czasu życia nie cudownym znakiem da odpowiedź. - W czasie panowania króla, Bóg inaczej odpowiadał niż w czasie panowania sędziów, czy wcześniej. 19. Lud nie chciał usłuchać głosu Samuela; Z powodu tego mówili: Nie! Raczej król będzie na terenie, 20. My będziemy jak i wszystkie narody; Król wystąpi rozsądzać kontrowersje w obecności, sygnałem wojny wda się w walkę. - Wszystkie nadzwyczajne kwestie, dotyczące organizacji życia w kraju miały być rozstrzygane według prawa króla. 21. Samuel wysłuchawszy uszami Jehowy, sygnał wszystkich słów ludu, mówił ze sobą. 22. Jehowa w duchu ustawy rzekł Samuelowi: Usłuchaj głosu, spowoduj czyjeś panowanie według króla. Samuel rzekł do mężów Izraelskich: Odejdźcie mężowie miast. - Samuel dążył do poznania sposobu wyboru króla i jego osoby. Razem mieli poszukiwać króla. W tym też celu odprawił mężów miast. Pokoja - 2020-01-01, 19:53 Temat postu: OKOLICZNOŚCI ZMIERZAJĄCE DO NAMASZCZENIA SAULA NA KSIĘCIA 1Samuela 9:1-6a 
1Samuela 9:6b-12a 
1Samuela 9:12b-17 
1Samuela 9:18-23a 
1Samuela 9:23b-27 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1Samuela 9:1-27 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: OKOLICZNOŚCI ZMIERZAJĄCE DO NAMASZCZENIA SAULA NA KSIĘCIA 1. Powstał mąż Benjamina, imieniem Kisz, syn Abiela, syna Serora, syna Bechorata, syna Afiacha, od „syna prawicy”; syna męża Jemini, mocnego siłą. - Afiach = „spowoduję oddychanie” był on synem męża Jemini. Był on Beniamitą, co znaczy: od „syna prawicy” (1145). Jemini był też ojcem Gery, który miał syna Aoda, sędziego izraelskiego na początku okresu sędziów. Na dzielność tego rodu, powoływał się Saul, twierdząc, że jest z rodu męża Jemini.
Można też domniemywać, że jego ojciec Kisz jest tym wodzem, który opuścił pole walki, aby poinformować Heliego, że Arka Przymierza została wzięta do niewoli przez Filistynów:
12. Szyk bojowy zmusił do ucieczki męża Benjaminowego, wodza dla kraju; Wszedł do Sylo tegoż dnia, rozdarł szaty. 1Sam. 4:12 KS Wybranie Saula na władcę narodu jest daniem sposobności na zmazanie tej hańby. 2. Syn imieniem Saul, młodzieniec prosperujący, powstał na korzyść; Synowie Izraelscy nie mieli męża prosperującego z powodu ramion w górze, wywyższonych wszystkiemu ludowi. - z powodu ramion w górze, oznacza to odnoszenie różnych zwycięstw Izraela pod dowództwem Saula. 3. Kiszowi, ojcu Saula, zginęły oślice. rzekł Kisz do syna Saula: Weź teraz wyróżniająco oznakowanego jednego z sług; Wyrusz, idź, szukaj znaku oślic. - wyróżniająco oznakowany sługa w tym przypadku oznacza zarządcę domu, którego zadaniem jest czuwanie nad najważniejszymi sprawami rodziny i domu, powierzonymi przez pana, czyli przez Kisza. szukaj znaku oślic – oznacza to dążenie Saula do zrozumienia w jakim celu zginęły oślice. 4. Górzystą krainą Efraima był wiedzionym do służby; Służył ludowi ziemi Szalisza, nie znaleźli. Służył ludowi ziemi Saalim, nie mieli. Służył ludowi ziemi Jemini, bez służenia jako poddany. bez służenia jako poddany – oznacza to okazanie komuś respektu i szacunku, że potrzebna jest jego służba z urzędu, a nie jako usługujący ktoś poddany. To był znak, o który Samuel zapytał Saula w poniższym w. 20 „nie określiłeś znaku serca?”. Saul jednak nie zdradza się, czy właściwie rozumie znak, zaginionych oślic, którego miał szukać w związku z zaginięciem oślic. 5. Mieszkańcy kraju, ci wstąpili do Suf; Saul rzekł tak jak przeciw słudze: Odejdźmy, zwróćmy się ku ojcu, aby nie martwił się wewnątrz, bardziej niż opuszczeniem oślic, - Byli to szczególni mieszkańcy, których zadaniem było, aby w różny przemyślany sposób, sprowadzić do Suf tych, którzy według skrycie rozpoznawanej woli narodu mogli być potencjalnymi kandydatami na króla. Saul badał swego sługę, jak dalece ten jest zorientowanym, co do znaczenia szukanego znaku oślic (znaku - przyczyny zaginięcia oślic). 6. Odpowiedział na korzyść: Oto teraz ta miejscowość męża Bożego, męża cieszącego się szacunkiem, który wszystko doradzi; Idźmy wstąpmy; Teraz stamtąd może opowiedzieć sposób życia wewnątrz, standard sposobu postępowania, którym prowadzić życie na terenie. - Sługa bardzo rozważnie skierował uwagę Saula na Samuela, który w nowej sytuacji, (wywołanej przez lud, domagający się ustanowienia króla) ma opowiedzieć ludowi nowe prawo i namaścić na króla, kogoś uznanego przez wszystkich trzydziestu mężów, wyznaczonych przez naród, w. 22. 7. Saul odpowiedział słudze: Jeśli pójdziemy, co przyniesiemy mężowi? Zapewne chleb ekwipunku wyczerpał się; Podarku nie mamy; Co obok przynosimy mężowi Bożemu? 8. Sługa znowu odpowiadając Saulowi, rzekł: Oto zabezpieczyłem część; Czwartą część sykla srebrnego, damy mężowi Bożemu; Na korzyść oznajmi standard sposobu postępowania. - Saul dalej bada swego sługę, który dał wyraźnie znak, że wiedział w jakim celu sprowadził Saula do Suf do Samuela. Na korzyść zaplanowanej wizyty u Samuela, zabezpieczył Czwartą część sykla srebrnego. 9. Tymczasem Sprzed oblicza Izraela, mąż Boży, szukający sposobu życia, mówił: Prowadźmy w końcu życie patrząc na siebie wzajemnie; Z powodu tego, dziś w obecności proroka wzywamy: Stańmy w obliczu! - Samuel nawoływał lud i 30 zgromadzonych mężów do prowadzenia życia według danego Izraelowi prawa zakonu Bożego. Oznaczało to nawoływanie do odwrócenia się służenia obcym Bogom, a w tym w szczególności filistyńskim, którzy zniewalali naród przez bałwochwalstwo. 10. Saul rzekł słudze: Zamierzmy prowadzić dobry sposób życia; Przyszli do miasta od kiedy tam mąż Boży. - Przyszli do Suf akurat w dniu, w którym przybył tam Samuel. 11. Oni wychodzili na górę miasta; Oni spotkawszy służące, wychodzące czerpać wodę, rzekli: Tutaj macie wizję wewnątrz istoty? 12. Wyróżniająco oznakowane, odpowiadając rzekły: Oto istota z przodu; Spieszcie się teraz, dziś zaiste wstąpiła do miasta; Dzisiaj ofiary od ludu wyżyny. 13. Znajdziecie wyróżniająco oznakowanego, przyjdzie z miasta; Pierwej wychodzi na górę jeść; Z powodu tego lud nie będzie jadł, aż przyjdzie; Zaiste on błogosławi ofiary; potem zwoływani prawi jedzą. Teraz wychodźcie, gdyż znakiem dnia znajdziecie wyróżniająco oznakowanego. - zwoływani prawi, oznacza to, że trzydziestu mężów zostało specjalnie zwołanych na okoliczność wyboru króla. 14. Oni wychodzili na miasto; Przyszli do środka miasta; Oto, Samuel wychodził przeciwko, wychodził na górę. 15. Jehowa znakiem ucha, objawił się Samuelowi pierwszego dnia, przed przyjściem Saula, mówiąc: 16. Wkrótce czasu w duchu ustawy, przyślę męża; Mieszkaniec ziemi Benjamina, będzie namaszczony wodzem nad ludem Izraelskim; Chorągwie ludu mocą, uratuje z kłopotów moralnych, Filistyńskich. Tak zaiste, widział chorągwie ludu, gdyż przyszło wołanie w duchu ustawy. - znakiem ucha, oznacza to wysłuchiwanie informacji ze strony ludu i zwołanych mężów, służące wskazaniu osoby pożądanej przez naród na króla. Na tej podstawie już zrozumiał, że zdecydowana większość zebranych, wskazuje Saula na króla. Naród odczuwał, że Saul jako wyróżniająco oznakowany dowódca, najbardziej widział potrzebę chorągwi Izraelskich. Wszystko się dzieje w duchu ustawy, dotyczącej wyboru króla, która została zapisana w Prawie Zakonu. 17. Wyróżniająco oznakowany Samuel, spostrzegł Saula; Jehowa mówił w sercu. Oto mąż; Tak jak ten który w duchu ustawy, tutaj będzie zatrzymany ludowi. 18. Wyróżniająco oznakowany Saul spowodował zbliżenie Samuela; Pośród bramy, rzekł: Proszę powiedz na korzyść: Który tutaj dom ma wizję? 19. Samuel odpowiedział wyróżniająco oznakowanemu Saulowi, mówiąc: Ja mam wizję. W obecności wychodźmy na górę; Dziś jedzmy razem; Rano odprawię, tego któremu oznajmię całe wnętrze serca. 20. Oślice zginęły na korzyść; Dziś trzeci dzień; Nie określiłeś znaku serca wewnątrz, gdy się znalazły. Kogo całość Izraela, przedmiotem pożądania na korzyść? Nie każdemu domowi ojca. - Najpierw Samuel słuchał głosu ludu, teraz zobaczył Saula i Jehowa przemówił w sercu. Saul już wiedział od służących o Samuelu, ale rozważnie sam zdobywa informację w sprawie wizji i zostaje zaproszony na wspólną ucztę w gronie trzydziestu mężów z całego Izraela. Z odpowiedzi Samuela wynika, że zaginiecie oślic nie było przypadkiem. Było ono dla dania znaku. Z 1 Sam. 10:2 wynika, że dwóch mężczyzn doprowadziło celowo do ich zaginięcia i Saul, gdy usłyszał ich wiadomość o odnalezieniu się oślic, to wtedy się z nimi pojednał. Kogo całość Izraela, przedmiotem pożądania na korzyść? – Samuel badał świadomość Saula w sprawie żądania ludu, co do króla i wyboru. 21. Saul odpowiadając, rzekł: Ja nie syn Jemini, Beniamita najmniejszego pokolenia Izraelskiego? Dom nieznaczny wszystkim domom pokolenia Benjaminowego. Dlaczego w duchu ustawy mówisz tu słowa? 22. Samuel wziąwszy wyróżniająco oznakowanego Saula, wyróżniająco oznakowanego sługę, przyprowadził do sali, dał miejsce przedniejsze wewnątrz trzydziestu mężów, którzy wezwani. - Świadomość Saula, że mowa Samuela jest w duchu ustawy, wskazuje na to, że posiadali wzajemne zrozumienie, że chodzi o niego jako kandydata na króla według żądania ludu. Fakt, że z dwunastu pokoleń narodu Izraela, wezwano 30 mężów, wskazuje na znaczenie rodów w poszczególnych pokoleniach tego narodu. Niektóre mogły wyznaczyć nawet trzech kandydatów z swoich rodów. Ten podział utrwalił się w liczbie dowódców wojska Dawida. 23. Samuel rzekł kucharzowi: Daj pamiątkę cząstkę, którą dałem na korzyść, kiedy rzekłem w duchu ustawy: Pamiątkę uczynić na znak przeciw, 24. Kucharz przyniósł pamiątkę łopatkę, ponadto, położywszy przed Saulem, rzekł: Oto miałem zachowane, uczynić na znak przed jedzeniem; Zachowując na korzyść wyznaczonego zgromadzenia, rzekł: Wezwano członków rodów, aby Saul dnia tego, jadł z Samuelem. - Samuel podobnie testuje przedstawicieli trzydziestu rodów z całego Izraela, jak Józef w Egipcie doświadczał swoich braci, synów Jakuba, którzy go sprzedali w niewolę. Próba w obu przypadkach ma na celu osiągnięcie jedności, sprawdzenie odmiany serc. Ważne jest, aby osiągnąć zgodę, co do wyboru władcy, który mógłby z mocą, panować nad całym narodem. 25. Zeszli na dół góry w kierunku miasta, Saul na dachu mówił ze sobą. 26. Wstali wcześnie o świcie; Wychodząc na dach, Samuel kontynuował, zapraszanie Saula w duchu ustawy, mówiąc: O świcie będziesz posłanym, staniesz się potężnym; Saul, wyszedł z Samuelem na zewnątrz; Oni obaj. 27. Ci sami zchodzili na dół granicy miasta; Samuel rzekł do Saula: Rozkaż słudze, czynić coś dla innych; Czynić coś dla innych na przedzie; Ty pozostań; Usłyszysz dzisiaj wyróżniająco oznakowane słowo Boże. - Saul świadomy w jakim kierunku sytuacja się rozwija myślał w sobie o zadaniu jakie ewentualnie stanie przed nim do wykonania. Samuel nadal go przygotowuje do nowej roli, mówiąc: O świcie będziesz posłanym, staniesz się potężnym. Nawet zaszczytny sługa domu Kisza nie mógł być obecnym przy namaszczeniu Saula na króla. Gdyby informacja dotarła do ludu przed namaszczeniem Saula na wodza, to niegodziwcy mogliby go zabić. Prawo takiemu, daje ochronę dopiero po koronacji. Są praktyki w tym zakresie, że dochodzi do namaszczenia dwóch osób o tym samym imieniu. Jeżeli ktoś pierwszy z nich się wychyli, lub zostanie zapowiedziany przez swych zwolenników, to jest narażony na zabicie przez zwolenników konkurenta. W Polsce namaszczonego na króla, ale zabitego, jeszcze nie koronowanego, pochowano na Wawelu w duchu zgody narodowej. Pokoja - 2020-01-06, 00:10 Temat postu: Re: OKOLICZNOŚCI ZMIERZAJĄCE DO NAMASZCZENIA SAULA NA KSIĘCI
W 1Sam. 9:9,11 i 18 brak jest rzeczownika widzący (7200). Określenie to nie znaczy widzący. Jest ono czasownikiem, a nie rzeczownikiem. W poniższych tekstach może być przetłumaczone: 1. Stańmy w obliczu (w obecności proroka i w wzajemnej); 2. Mieć wizję 1 Sam. 9:9. Chodźcie (3212), a pójdziemy (3212) aż do (5704) widzącego (7200 ); bo (3588) którego dziś (3117) zowią prorokiem (5030), tego przedtem (6440) nazywano (7121) widzącym (7200). BG (11) 11. A (1992) gdy wstępowali (5927) na górę (4608) miasta (5892), a (1992) potkali (4672) dzieweczki (5291), wychodzące (3318) czerpać (7579) wodę (4325), rzekli (559) im (8901): A jestże (3426) tu (2088) widzący (7200)? 18. A tak przystąpił (5066) Saul (7586) do (853) Samuela (8050) w pośrodku (8432) bramy (8179), i rzekł (559): Proszę (4994) powiedz (5046) mi (8901), gdzie (335) tu (2088) jest dom (1004) widzącego (7200)? Na podstawie Konkordancji Stronga (9) Prowadźmy (3212) w końcu (5704) życie (3212) patrząc na siebie wzajemnie (7200); Z powodu tego, (3588) dziś (3117) w obecności (6440) proroka (5030) wzywamy (7121): Stańmy w obliczu (7200). 11. Oni (1992) wychodzili na (5927) górę (4608) miasta (5892); Oni (1992) spotkawszy (4672) służące (5291), wychodzące (3318) czerpać (7579) wodę (4325), rzekli (559): Tutaj (2088) macie wizję (7200) wewnątrz (8901) istoty (3426)? 18. Wyróżniająco oznakowany (853) Saul (7586) spowodował zbliżenie (5066) Samuela (8050); Pośród (8432) bramy (8179), rzekł (559): Proszę (4994) powiedz (5046) na korzyść (8901): Który (335) tutaj (2088) dom (1004) ma wizję (7200)? Określenie „przedtem” nie może się odnosić do czasu przed Samuelem, ponieważ Słowo Boże, wskazuje, że już Henoch, Abraham i Mojżesz byli nazwani prorokami, Ju. 1:7; 5Mojż. 18:5; Dz. 3:22; 7:37? Pokoja - 2020-01-06, 15:26 Temat postu: NAMASZCZENIE SAULA NA KSIĘCIA 1Samuela 10:1-5a 
1Samuela 10:5b-10 
1Samuela 10:11-17 
1Samuela 10:18-23a 
1Samuela 10:23b-27 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1Samuela 9:1-27 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: NAMASZCZENIE SAULA NA KSIĘCIA 1. Samuel wziął wyróżniającego oznakowania bańkę oliwy, wylał na głowę; czule dotykając, mówił przed Jehową: Tak zaiste z powodu dziedzictwa jesteś namaszczonym księciem? - Samuel namaścił Saul tylko na księcia, więc nie był od razu namaszczony na króla. To uczynił dopiero później lud, odnawiając królestwo po pokonaniu Ammonitów. 2. Odejdziesz dziś w kierunku grobu Racheli; zgodzisz się z dwoma mężami Selsa, regionu Benjamina; powiedzą w duchu zarządzenia: Znalazły się oślice, te których odszedłeś szukać; oto ojciec dopuścił znak sprawy oślic; martwi się wewnątrz, myśląc; jakiego rodzaju syn zaprowadzi porządek? 3. Przejdziesz tam dalej aż do pola Tabor; spotkasz trzech mężów, tam wchodzących; w duchu ustawy, wstąpią do domu Mocarza, Boga Betel; trzech zabierze po jednym koźlęciu; trzech zabierze po jednym bochenku chleba; jeden zabierze łagiew wina; 4. Na korzyść pomyślności spełnią prośbę; dadzą dwa chleby na korzyść; wejdziesz w posiadanie mocy. 5. Potem zgodny z prawdą najdziesz na wyżynę władców Filistynów, których delegat wtedy tam ukaże się; wyjdziesz z miasta, napotkasz gromadę proroków opuszczających górę; z przodu harfa, bęben, piszczałka, lutnia; oni prorokują. 6. Oprócz prorokowania, Duch Jehowy przyniesie szczęście na terenie innemu mężowi, będziesz zmienionym. 7. Kiedy zdarzą się te znaki, będą na korzyść wewnątrz, kiedy otrzymasz moc; z powodu tego, zaprowadzisz porządek w kierunku Boga. - Ad 2. Polecenie Samuela, aby Saul po namaszczeniu udał się do grobu Racheli (matki pokolenia Beniamina, które prawie wyginęło w Izraelu) jest jakimś wyrazem wyrzutów sumienia, że mogło zginąć to pokolenie z rąk Izraelitów (Sędz. 20 rozdz.), a zarazem wyrazem pocieszenia, że przetrwało, a jego syn odgrywa ważną rolę w Izraelu, Rdz. 35:19,20; Jer. 31:15; Mt. 2:18. Zgodzenie się z mężami Selsa („cień”), miejscowości w pobliżu Ramy, gdzie zmarła Rachela, wskazuje na jakiś związek z okrutnym zgwałceniem opisanym w Sędz. 19:20-30, ale i na sprawców zaginięcia oślic Kisza. Tym razem ich działanie (w duchu zarządzenia) było w dobrej wierze, aby doprowadzić Saula do Samuela. Oni też musieli powiadomić Kisza, że Saul został namaszczony na władcę, gdyż wiedzieli, że pogodził się ze znakiem sprawy, dla której zaginęły oślice, więc myśli jak syn sprosta zadaniu. Ad 3,4 Pole Tabor („kopiec”) w pobliżu Betel (Sędz. 20:18,23,26, 31) na terytorium pokolenia Beniamina może być związane z grobowcem tych Beniamnitów, wybitych przez Izraelitów. Najpierw Izraelici nie chcieli dać swoich córek za żony, dla Beniaminów pozostałych przy życiu, ale później, gdy ruszyło ich sumienie, to obmyślili inny sposób, 1Sam. 21 rozdz. Teraz składają ofiary królowi z tego pokolenia, co dowodziło udzielenie mu poparcia, dla uzyskania mocy. Ad 5-7 Treść wskazuje na zadanie Saula, związane z odwróceniem niebezpieczeństwa, grożącego Izraelowi ze strony Filistynów, a także na rolę, którą odegrają prorocy i Duch Jehowy w obdarzeniu Saula mocą, dla zaprowadzenia Bożego porządku w kraju i z zagranicą. 8. Zejdziesz na dół ku Gilgal; oto, ja zstąpię, będę wyprowadzonym sprawować ofiary w duchu ustawy, całopalenia ofiar dziękczynienia, ofiary za sojusz; czekaj siedem dni, aż przyjdę; oznajmię, tak jak wyróżniająco oznakowany w duchu ustawy, zaprowadzisz porządek na korzyść. - Saul jako Książe nie posiadał uprawnienia do działania jako król. Rolę tą na rzecz panowania, uzupełniał Samuel. 9. Stało się, obrócił ramiona, odszedł z Samuelem; Bóg odmienił serce w odniesieniu do innego; dnia tego, zdarzyły się wszystkie tamte znaki. - Serce Saula zostało odmienione. Dowódca pokolenia, stał się wodzem chorągwi Izraela. 10. Szli stamtąd wyżyną; oto spotkali gromadę proroków, prorokowali ośrodkiem; Duch Boży pomógł osiągnąć sukces na terenie. - Dzieło Ducha Bożego, wiąże się z przemową Jehowy do narodu w czasie minionych wieków, a szczególności od czasu Mojżesza (Lb. 11:24-29), który też stanął jako wódz i ustawodawca Jehowy nad całym narodem w czasie wędrówki przez pustynie. Saul jest podobnym mężem, ale już w czasie pobytu Izraela w Ziemi Obiacanej. 11. Dawno przedtem, przebywał wszystkim, objawił się, mieli wizję; oto prorocy w kierunku rodaków prorokowali, mówiąc: Tutaj w duchu ustawy, powstał z kolei inny mąż, syn Kisza, rzecznik Saul. 12. Mąż stamtąd wydał świadectwo, myślał: Kto władcą? Tak więc na terenie, powstała przypowieść: Saul zaiste rzecznikiem. 13. Przestali prorokować, naszli na wyżynę. - Podobnie jak było w przeszłości na pustyni tak i teraz, ale już w zagospodarowanym kraju Duch Boży przemówił jednocześnie przez wielu proroków. Już Mojżeszowi Bóg objawił, że w stosownym czasie naród zapragnie mieć króla, P.Pr. 17:14-20 14. Stryj Saula w duchu zarządzenia, rzekł do sługi: Dokąd podróżowaliście? Odpowiedział: Szukać znaku oślic; widząc, że nie ma, wstąpiliśmy do Samuela. - Sługa więcej nie wiedział, ale to wskazuje na fakt, że stryj Saula miał jakiś znaczący udział w wydaniu zarządzenia, dotyczącego sposobu skierowania Saula do Samuela, aby ten mógł ewentualnie namaścić go na króla. 15. Stryj rzekł Saulowi: Opowiedz proszę na korzyść, co na korzyść powiedział Samuel? 16. Saul odpowiedział stryjowi: Oznajmił na korzyść, oznajmił, że oślice znaleziono; oznaki sprawy królewskości, tak jak Samuel powiedział, nie oznajmił na korzyść. - Saul, zgodnie z poleceniem Samuela z 1Sam. 9:27 rozumiał, że sprawa namaszczenia musi pozostać nadal tajemnicą. Stryj mógłby się pochwalić swoim sukcesem w zakresie wydania zarządzenia. 17. Samuel zwołał do Masfa, chorągwie ludu Jehowy, 18. Do synów Izraelskich, rzekł: Tak mówi Jehowa, Bóg Izraelski: Ja ofiarowałem Egipt; wyróżniająco oznakowanego Izraela, mocą cudownych znaków, wybawiłem z grzechu i winy Egipcjan; mocą gnębiłem chorągwie wszystkich królestw; 19. Wy dziś wzgardziliście standardem Boga, kiedy ten na korzyść dał zwycięstwo; z powodu wszystkich złych ucisków, rzekliście: Ustawmy się według króla; z powodu tego teraz, obecność zastępów pokoleń, w sprawie Jehowy. - Gdy Izrael 20 lat po zwróceniu Arki Przymierza przez Filistynów, nawrócił się do Boga i odniósł nad nimi wielkie zwycięstwo w ramach wcześniejszego standardu królowania Jehowy (przez sędziów) nad Izraelem, to ten domagał się ustanowienia króla. 20. Samuel sprawił przystąpienie wszystkich chorągwi plemion Izraelskich; przypadło plemię Benjamina. 21. Sprawił przystąpienie wewnątrz chorągwi pokolenia Benjamina przypadło domowi Metry, przypadło Saulowi, synowi Kisza; był poszukiwanym, nie znaleziono. 22. Pytali się więcej Jehowy: Mąż przyszedł już tutaj? Jehowa odpowiedział: On pozostaje w ukryciu pomiędzy sprzętami. - Wtajemniczeni znali stan rzeczy, ale w ustalony sposób ukazywali go chorągwiom ludu. 23. Pośpieszyli tam, zabrali ze sobą; stanął pośród ludu; wszystkiemu ludowi był wywyższonym ponad ramionami. 24. Samuel rzekł do wszystkiego ludu: Patrzymy na siebie wzajemnie, od kiedy wyselekcjonowany przy Jehowie; z powodu tego cały lud nie ma podobnego; cały lud wykrzykiwał, mówiąc: Żyj wiecznie królu! - Wywyższyli Saula ponad swoje ramiona, czyli podnieśli go w górę ponad swoje ramiona i wiwatowali na jego cześć. Saul został wybrany, zgodnie z najskuteczniejszym, przemyślanym sposobem wyboru władcy 25. Samuel w duchu ustawy, rozkazał ludowi prawo urzędu królewskiego; napisał księgę, pozostawił tarczą Jehowie; Samuel odprawił mężów rodzin, wszystkich chorągwi ludu. 26. Nawet Saul odprowadził rodzinę Gibea; szedł z wojskiem, które dotknęła wola Boża. - Księga prawa urzędu królewskiego, stanowiła tarczę władzy, władcy Jehowy. Odprawienie mężów rodów jest odpowiednikiem odwołania minionego sposobu panowania w obliczu rozpoczęcia nowego. W nowej sytuacji w sprawach kraju, rozstrzyganie ważnych kwestii zostało przekazane władcy (księciu) i jego wojsku. 27. Nikczemni członkowie grupy stowarzyszenia, rzekli: Jak, ten da zwycięstwo? Byli podłymi, nie przyszli z darami na korzyść; powstali knuć coś złego. - Jest to przyczyna, dla której Saul nie został przez Samuela namaszczony na króla. W następnym rozdziale opisano, jak Jabeszyci z Gileadu, należący do tych nikczemników, zostali wykorzystani przez Amonitów. 1 Sam. 11:12-15 12. Lud rzekł do Samuela: Kto mówił: Saul zostanie królem na terenie? Pozwól przeprowadzić egzekucję mężów. 13. Saul twierdził: Dnia tego nie każę zabić mężów, ponieważ Jehowa dziś uczynił wybawienie Izraela. 14. Samuel rzekł do ludu: Idźmy, sposobem życia Gilgal, wtedy odnowimy królestwo. 15. Wszystek lud sposobu życia Gilgal, tam przed Jehową Gilgal, wyróżniająco oznakowanego Saula uczynił królem; wtedy przed Jehową, złożyli na ofiary, ofiary dziękczynienia, ofiary za sojusz; tam moc Saula była powodem radości wszystkim mężom Izraelskim. KS 1Sam. 13:1. Saul, syn roku był uczyniony królem nad Izraelem; drugiego roku został królem, KS Pokoja - 2020-03-05, 06:50 Temat postu: ROK CHWAŁY I UPADEK SAULA, KSIĘCIA LUDU I KRÓLA CHORĄGWI. ROK CHWAŁY I UPADEK SAULA, KSIĘCIA LUDU I KRÓLA CHORĄGWI (Istotne z wątku). Żądanie króla przez lud i prawo króla 1Samuela 8:4. Wszyscy starsi Izraelscy zebrali się, wstąpili do Samuela do Ramaty, 5. Rzekli naprzeciw: Oto ty zestarzałeś się; Synowie nie prowadzą życia zwyczaju; Postanów teraz króla na korzyść, rozsądzi kontrowersje, całości narodu. KS - Starsi Izraela jako przyczynę, domagania się od Samuela, sługi Jehowy ustanowienia króla, uzasadnili podeszłym wiekiem, niewłaściwą postawą jego synów i potrzebą rozsądzania kontrowersji całego narodu. Jednak, jak wynika z 1Sam. 12:12 inną przyczyną było rozpoznane zagrożenie atakiem ze strony Nahasza, króla Ammonitów: 1Sam. 12:12 (BG).
1Sam. 12:12 KS
1Sam. 12:12. Dowiadywaliście się, że Nahas, król synów Ammonowych, zaatakuje na terenie; z powodu tego nie na korzyść rzekliście: spowoduj panowanie króla na terenie, króla Jehowy Boga, KS 1Sam. 8:6. Zadrżała sprawa oczom Samuelowym, kiedy mówili: Daj króla na korzyść, rozsądzi kontrowersje; Modlił się Samuel w duchu ustawy Jehowy. 7. Jehowa rzekł wewnątrz Samuela: Usłuchaj głosu ludu, który wszystko powiedział w duchu ustawy; Z powodu tego nie wyróżniającym oznakowaniem wzgardzili, ale raczej wzgardzili standardem, królowania na terenie. 8. Wszystkimi dziełami, które czynili okresem czasu od cudownego przewyższania Egiptu, do dnia tego; Odstąpili służyć bogom dalszym, tak oni czynią i wewnątrz. - Samuel uznawany wśród ludu za proroka, czuł ciężar brzemienia tego żądania ludu, aby ustanowił mu króla. Już w prawie Jehowy danym ludowi na pustyni przez Mojżesza, Bóg objawił, że gdy lud zorganizuje się w Ziemi Obiecanej, ta zapragnie mieć króla, aby ten czuwał nad wszystkimi sprawami Izraela, czyli aby był niejako PRAWEM dla ludu, P.Pr. 17:14-20. Bóg objawił, że lud wzgardził standardem królowania za pośrednictwem ostatnich sędziów, czyli synów Samuela. 9. Usłuchaj teraz głosu, ale jednak uroczyście twierdź w postaci ostrzegania; Oznajmij według prawa króla, który będzie uczyniony królem na terenie. 10. Samuel wszystkie słowa ostrzeżenia w duchu ustawy Jehowy, powiedział ludowi; Razem poszukiwali króla. . 22. Jehowa w duchu ustawy rzekł Samuelowi: Usłuchaj głosu, spowoduj czyjeś panowanie według króla. Samuel rzekł do mężów Izraelskich: Odejdźcie mężowie miast. Ad. w. 9,10 - Bóg się zgodził, aby lud wybrał sobie króla, ale wymagał także, aby ten uznał prawo Boże, któremu lud będzie zobowiązany wtedy podlegać. Ad. w. 22 - Samuel dążył do poznania sposobu wyboru króla i jego osoby. Razem mieli poszukiwać króla. W tym też celu odprawił mężów miast. Jak wynika z 1Sam. 10:1, król nie od razu miał być ustanowiony w Izraelu. Saul najpierw został namaszczony na księcia: Okoliczności zmierzające do namaszczenia Saula na księcia. 1Sam. 9:2. Syn imieniem Saul, młodzieniec prosperujący, powstał na korzyść; Synowie Izraelscy nie mieli męża prosperującego z powodu ramion w górze, wywyższonych wszystkiemu ludowi. - z powodu ramion w górze, oznacza to odnoszenie różnych zwycięstw Izraela pod dowództwem Saula. Saul od młodości swojej działał dla dobra Izraela. Jednak gdy został księciem to - w przeciwieństwie do Dawida namaszczonego na króla - był już doświadczonym dowódcą chorągwi w pokoleniu Beniamina. Dawid od razu został namaszczony na króla, ale w królestwie Saula, faktycznie najpierw był księciem. 3. Kiszowi, ojcu Saula, zginęły oślice. rzekł Kisz do syna Saula: Weź teraz wyróżniająco oznakowanego jednego z sług; Wyrusz, idź, szukaj znaku oślic. - wyróżniająco oznakowany sługa w tym przypadku oznacza zarządcę domu, którego zadaniem jest czuwanie nad najważniejszymi sprawami rodziny i domu, powierzonymi przez pana, czyli przez Kisza. szukaj znaku oślic – oznacza to dążenie Saula do zrozumienia w jakim celu zginęły oślice. 4. Górzystą krainą Efraima był wiedzionym do służby; Służył ludowi ziemi Szalisza, nie znaleźli. Służył ludowi ziemi Saalim, nie mieli. Służył ludowi ziemi Jemini, bez służenia jako poddany. bez służenia jako poddany- oznacza to okazanie komuś respektu i szacunku, że potrzebna jest jego służba z urzędu, a nie jako usługujący ktoś poddany. To był znak, o który Samuel zapytał Saula w poniższym w. 20 „nie określiłeś znaku serca?”. Saul jednak nie zdradza się, czy właściwie rozumie znak, zaginionych oślic, którego miał szukać w związku z zaginięciem oślic. 5. Mieszkańcy kraju, ci wstąpili do Suf; Saul rzekł tak jak przeciw słudze: Odejdźmy, zwróćmy się ku ojcu, aby nie martwił się wewnątrz, bardziej niż opuszczeniem oślic, - Byli to szczególni mieszkańcy, których zadaniem było, aby w różny przemyślany sposób, sprowadzić do Suf tych, którzy według skrycie rozpoznawanej woli narodu mogli być potencjalnymi kandydatami na króla. Saul badał swego sługę, jak dalece ten jest zorientowanym, co do znaczenia szukanego znaku oślic (znaku - przyczyny zaginięcia oślic). 17. Wyróżniająco oznakowany Samuel, spostrzegł Saula; Jehowa mówił w sercu. Oto mąż; Tak jak ten który w duchu ustawy, tutaj będzie zatrzymany ludowi. 18. Wyróżniająco oznakowany Saul spowodował zbliżenie Samuela; Pośród bramy, rzekł: Proszę powiedz na korzyść: Który tutaj dom ma wizję? 19. Samuel odpowiedział wyróżniająco oznakowanemu Saulowi, mówiąc: Ja mam wizję. W obecności wychodźmy na górę; Dziś jedzmy razem; Rano odprawię, tego któremu oznajmię całe wnętrze serca. 20. Oślice zginęły na korzyść; Dziś trzeci dzień; Nie określiłeś znaku serca wewnątrz, gdy się znalazły. Kogo całość Izraela, przedmiotem pożądania na korzyść? Nie każdemu domowi ojca. - Najpierw Samuel słuchał głosu ludu, teraz zobaczył Saula i Jehowa przemówił w sercu. Saul już wiedział od służących o Samuelu, ale rozważnie sam zdobywa informację w sprawie wizji i zostaje zaproszony na wspólną ucztę w gronie trzydziestu mężów z całego Izraela. Z odpowiedzi Samuela wynika, że zaginiecie oślic nie było przypadkiem. Było ono dla dania znaku. Z 1 Sam. 10:2 wynika, że dwóch mężczyzn doprowadziło celowo do ich zaginięcia i Saul, gdy usłyszał ich wiadomość o odnalezieniu się oślic, to wtedy się z nimi pojednał. Kogo całość Izraela, przedmiotem pożądania na korzyść? – Samuel badał świadomość Saula w sprawie żądania ludu, co do króla i wyboru. Namaszczenie Saula na księcia 1Sam. 10:1. Samuel wziął wyróżniającego oznakowania bańkę oliwy, wylał na głowę; czule dotykając, mówił przed Jehową: Tak zaiste z powodu dziedzictwa jesteś namaszczonym księciem? - Samuel namaścił Saul tylko na księcia, więc nie był od razu namaszczony na króla. To uczyniły dopiero później chorągwie ludu, odnawiając królestwo po pokonaniu Ammonitów. 2. Odejdziesz dziś w kierunku grobu Racheli; zgodzisz się z dwoma mężami Selsa, regionu Benjamina; powiedzą w duchu zarządzenia: Znalazły się oślice, te których odszedłeś szukać; oto ojciec dopuścił znak sprawy oślic; martwi się wewnątrz, myśląc; jakiego rodzaju syn zaprowadzi porządek? 3. Przejdziesz tam dalej aż do pola Tabor; spotkasz trzech mężów, tam wchodzących; w duchu ustawy, wstąpią do domu Mocarza, Boga Betel; trzech zabierze po jednym koźlęciu; trzech zabierze po jednym bochenku chleba; jeden zabierze łagiew wina; 4. Na korzyść pomyślności spełnią prośbę; dadzą dwa chleby na korzyść; wejdziesz w posiadanie mocy. 5. Potem zgodny z prawdą najdziesz na wyżynę władców Filistynów, których delegat wtedy tam ukaże się; wyjdziesz z miasta, napotkasz gromadę proroków opuszczających górę; z przodu harfa, bęben, piszczałka, lutnia; oni prorokują. 6. Oprócz prorokowania, Duch Jehowy przyniesie szczęście na terenie innemu mężowi, będziesz zmienionym. 7. Kiedy zdarzą się te znaki, będą na korzyść wewnątrz, kiedy otrzymasz moc; z powodu tego, zaprowadzisz porządek w kierunku Boga. - Ad 2. Polecenie Samuela, aby Saul po namaszczeniu udał się do grobu Racheli (matki pokolenia Beniamina, które prawie wyginęło w Izraelu) jest jakimś wyrazem wyrzutów sumienia, że mogło zginąć to pokolenie z rąk Izraelitów (Sędz. 20 rozdz.), a zarazem wyrazem pocieszenia, że przetrwało, a jego syn odgrywa ważną rolę w Izraelu, Rdz. 35:19,20; Jer. 31:15; Mt. 2:18. Zgodzenie się z mężami Selsa („cień”), miejscowości w pobliżu Ramy, gdzie zmarła Rachela, wskazuje na jakiś związek z okrutnym zgwałceniem opisanym w Sędz. 19:20-30, ale i na sprawców zaginięcia oślic Kisza. Tym razem ich działanie (w duchu zarządzenia) było w dobrej wierze, aby doprowadzić Saula do Samuela. Oni też musieli powiadomić Kisza, że Saul został namaszczony na władcę, gdyż wiedzieli, że pogodził się ze znakiem sprawy, dla której zaginęły oślice, więc myśli jak syn sprosta zadaniu. Ad 3,4 Pole Tabor („kopiec”) w pobliżu Betel (Sędz. 20:18,23,26, 31) na terytorium pokolenia Beniamina może być związane z grobowcem tych Beniamnitów, wybitych przez Izraelitów. Najpierw Izraelici nie chcieli dać swoich córek za żony, dla Beniaminów pozostałych przy życiu, ale później, gdy ruszyło ich sumienie, to obmyślili inny sposób, 1Sam. 21 rozdz. Teraz składają ofiary królowi z tego pokolenia, co dowodziło udzielenie mu poparcia, dla uzyskania mocy. Ad 5-7 Treść wskazuje na zadanie Saula, związane z odwróceniem niebezpieczeństwa, grożącego Izraelowi ze strony Filistynów, a także na rolę, którą odegrają prorocy i Duch Jehowy w obdarzeniu Saula mocą, dla zaprowadzenia Bożego porządku w kraju i z zagranicą. 8. Zejdziesz na dół ku Gilgal; oto, ja zstąpię, będę wyprowadzonym sprawować ofiary w duchu ustawy, całopalenia ofiar dziękczynienia, ofiary za sojusz; czekaj siedem dni, aż przyjdę; oznajmię, tak jak wyróżniająco oznakowany w duchu ustawy, zaprowadzisz porządek na korzyść. - Saul jako Książe nie posiadał uprawnienia do działania jako król. Rolę tą na rzecz panowania, uzupełniał Samuel. 9. Stało się, obrócił ramiona, odszedł z Samuelem; Bóg odmienił serce w odniesieniu do innego; dnia tego, zdarzyły się wszystkie tamte znaki. - Serce Saula zostało odmienione. Dowódca pokolenia, stał się wodzem chorągwi Izraela. 17. Samuel zwołał do Masfa, chorągwie ludu Jehowy, 18. Do synów Izraelskich, rzekł: Tak mówi Jehowa, Bóg Izraelski: Ja ofiarowałem Egipt; wyróżniająco oznakowanego Izraela, mocą cudownych znaków, wybawiłem z grzechu i winy Egipcjan; mocą gnębiłem chorągwie wszystkich królestw; 19. Wy dziś wzgardziliście standardem Boga, kiedy ten na korzyść dał zwycięstwo; z powodu wszystkich złych ucisków, rzekliście: Ustawmy się według króla; z powodu tego teraz, obecność zastępów pokoleń, w sprawie Jehowy. - Gdy Izrael 20 lat po zwróceniu Arki Przymierza przez Filistynów, nawrócił się do Boga i odniósł nad nimi wielkie zwycięstwo w ramach wcześniejszego standardu królowania Jehowy (przez sędziów) nad Izraelem, to ten domagał się ustanowienia króla. 23. Pośpieszyli tam, zabrali ze sobą; stanął pośród ludu; wszystkiemu ludowi był wywyższonym ponad ramionami. 24. Samuel rzekł do wszystkiego ludu: Patrzymy na siebie wzajemnie, od kiedy wyselekcjonowany przy Jehowie; z powodu tego cały lud nie ma podobnego; cały lud wykrzykiwał, mówiąc: Powoduj wzrost króla! - Wywyższyli Saula ponad swoje ramiona, czyli podnieśli go w górę ponad swoje ramiona i wiwatowali na jego cześć: Żyj wiecznie królu! Raczej powinno być: Powoduj wzrost króla! Chociaż lud żądał króla, to jednak w tym czasie Saul nie był obwołany królem. Saul został wybrany, zgodnie z najskuteczniejszym, przemyślanym sposobem wyboru władcy. 25. Samuel w duchu ustawy, rozkazał ludowi prawo urzędu królewskiego; napisał księgę, pozostawił tarczą Jehowie; Samuel odprawił mężów rodzin, wszystkich chorągwi ludu. 26. Nawet Saul odprowadził rodzinę Gibea; szedł z wojskiem, które dotknęła wola Boża. - Księga prawa urzędu królewskiego, stanowiła tarczę władzy, władcy Jehowy. Odprawienie mężów rodów jest odpowiednikiem odwołania minionego sposobu panowania w obliczu rozpoczęcia nowego. W nowej sytuacji w sprawach kraju, rozstrzyganie ważnych kwestii zostało przekazane władcy (księciu) i jego wojsku. 27. Nikczemni członkowie grupy stowarzyszenia, rzekli: Jak, ten da zwycięstwo? Byli podłymi, nie przyszli z darami na korzyść; powstali knuć coś złego. - Jest to przyczyna, dla której Saul nie został przez Samuela namaszczony na króla. W 1Sam. 11:12-15 opisano, jak Jabeszyci z Gileadu, należący do tych nikczemników, zostali wykorzystani przez Amonitów, z którymi to mogli knuć coś złego, czyli najazd na Jabesz Gileadzkie w celu zniweczenia ustanowienia księcia w Izraelu, a później i króla. CDN. 1.Rok chwały księcia Saula 2. Upadek króla chorągwi 3. Namaszczenie Dawida na króla Pokoja - 2020-03-05, 07:20 Temat postu: ROK CHWAŁY KSIĘCIA SAULA 1Samuela 11:1-6a 
1Samuela 11:6b-11a 
1Samuela 11:11b-15 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1Samuela 11:1-15 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: ROK CHWAŁY KSIĘCIA SAULA 1. Saul, syn roku był uczyniony królem nad Izraelem; drugiego roku został królem, Jak wynika z 1Sam. 13:1 Saul księciem był jeden rok. Syn pierwszego roku, czyli książę, już w drugim roku przez chorągwie ludu, został uczyniony królem. 1Sam. 11:1. Nahasz, Ammonita, podniósł się przeciw Jabesz Gileadu. Wszyscy mężowie Jabesz rzekli do Nahasza: Uczyńmy przymierze; konstytucją każemy służyć wewnątrz. 2. Nahasz Ammonita, rzkł przeciw: Tą będziecie wyciętymi wewnątrz; prawe "oko" całości wyłupię wewnątrz, włożę hańbę na całość Izraela. - Pierwszy atak po wyborze Saula na księcia, został przeprowadzony w najbardziej poróżnionej części Izraela, czyli w Jabesz Gileadzkim. Część tego miasta sprzyjała Saulowi (1Sam. 11:3), ale część była mu zdecydowanie przeciwna, a nawet mogła sprzyjać Amonitom (Uczyńmy przymierze; konstytucją każemy służyć wewnątrz.). Z tego powodu, Nahasz mógł być tak pewnym, że tam z łatwością pokona księcia Saula (prawe "oko" całości) i w ten sposób zhańbi zamysł całego Izraela, aby mieć króla, podobnie jak to się stało za czasów samozwańczego króla Abimelecha (Sędz. 9 rozdział). 3. Starsi Jabesz rzekli przeciw: Powstrzymaj się wewnątrz siedem dni, poślemy posłańców całej krainie Izraelskiej; jeśli wyróżniająco oznakowany nie da zwycięstwa, pójdziemy w duchu zarządzenia. - Dalsza treść wskazuje, że Nahasz (pewny swego zwycięstwa), zgodził się na taką prośbę, więc był gotów czekać te siedem dni. Aniołowie z Jabesz po zmobilizowaniu Izraelitów przez Saula, otrzymali później polecenie zapewnienia Jabeszytów o przyjściu im z pomocą: 4. Posłowie wstąpili do Gabei Saulowej, sprawa podbijała lud, odsłonił ucho w celu przekazania wieści; wszystek lud podniósł głos ostrzeżenia, płakał. - Dlaczego część Jabeszytów była uprzedzona do księcia Saula (1Sm. 10:27; 11:12) i dlaczego aniołowie z Jabesz, będąc już w Gibei nie udali się do Saula, lecz o niebezpieczeństwie, zagrożeniu ludu ich miasta, powiadomili najpierw lud? Fakt, że o niebezpieczeństwie nie powiadomili Saula można wyjaśnić tym, że nie było go w Gibei (wracał z pola z wołami). Może tu jednak duże znaczenie mieć zdarzenie z przed wielu lat, czy kilku dziesięcioleci, kiedy to ginące pokolenie Beniamina, odrodziło się w dużej mierze dzięki niewiastom z Jabesz Gileadzkiego, Sdz. 21:1-14. To wskazuje na przyczynę braku poparcia przez część Jabeszytów, co do namaszczenia Saula na księcia Izraela, a także pozwala zrozumieć przyczynę, dlaczego Saul ten brak poparcia zbył milczeniem (1Sm. 10:27) i nie chciał ich wytracić (1Sm. 11:12) po zwycięstwie nad Amonitami. Aniołowie z Jabesz także mogli czuć opór, aby z wieścią o grożącym niebezpieczeństwie iść wprost do Saula. Jednak okazane zatroskanie się Saula ich losem i zaangażowanie przez niego Izraelitów (1Sm. 11:7), aby przyjść z pomocą, mogły bardzo wpłynąć na zmianę ich stanowiska, 5. Oto, Saul szedł za wołami z pola; Saul rzekł: W jakim celu lud płacze? Wtedy powtarzali słowa ostrzeżenia z powodu mężów Jabesz. 6. Saul, usłyszał słowa ostrzeżenia tamtych; Duch Boży zstąpił na terenie; złość bardzo zapłonęła. 7. Wziął parę wołów, rozrąbał na sztuki, były posłane Izraelowi całego terytorium, rękami posłańców (aniołów), wyzywających: Tak będą ofiarowane woły, tego który nie pójdzie za Saulem, za Samuelem; strach Jehowy padł na lud, przyszli mężowie jeden za drugim. - Los mieszkańców Jabesz nie był obojętny księciu Saulowi, pomimo tego, że część mężów tego miasta była nikczemna i nie uznała go jako przywódcy całego kraju. W tym czasie dla Saula liczyło się dobro całego Izraela. Nie był żądny zemsty. Duch Boży pobudził do udzielenia pomocy z powodu zagrożenia i ewentualnej hańby dla wszystkich. Wyzwanie Saula, przekazane mężom Izraela przez posłańców (aniołów) nie oznaczało, że książę po zwycięstwie wybije ich woły, lecz będą musieli się wykupić przez ofiarowanie ich. 8. Dokonano przeglądu mężów Bezeku; synów Izraelskich było trzysta tysięcy, Judy trzydzieści tysięcy. - Dlaczego zostało wyróżnione pokolenie Judy? Powodem tego wyróżnienia może być już sam fakt, że Judejczycy stosunkowo najwięcej wojska wystawili, a także to, że po wyborze Saula na księcia Izraela, lud w drugim roku jego panowania ustanowił go królem, 1Sm. 12:17; 13:1. Wkrótce po samowoli Saula, Samuel przepowiedział mu upadek jego królestwa i powierzenie go innemu, a tym okazał się Dawid z pokolenia Judy 1Sm. 13:13,14; 16:13. W tym wyróżnieniu pokolenia Judy można dostrzec, strofowanie mężów chorągwi ludu, że patriarcha Jakub na łożu swojej śmierci, przepowiedział, że berło władzy królewskiej należy do pokolenia Judy: 1 Moj. 49:8-12
9. Powiedziano aniołom (posłańcom), wstąpcie do Jabesz Gileadu: Tak powiedzcie mężom: Jutro wewnątrz będziecie wybawieni, gorąco słońca rozpali się; posłańcy (aniołowie) wstąpili do Jabesz, oznajmili mężom, radowali się. - Ponadto aniołowie z Jabesz, dla utrzymania wytrwałości Jabeszytów, tchnęli w nich zamysł, aby w okolicy z zaufaniem zaprowadzić porządek według księcia i proroka Izraela: 10. Mężom Jabesz rzekli: Jutro w duchu ustawy ruszymy do przodu, zaprowadzimy porządek, według dobrych "oczu" wszystkich. - Dlaczego po powrocie do Jabesz pobudzali, aby zaprowadzić porządek według księcia i proroka Izraela, czyli według dobrych "oczu" wszystkich? Fakt, że o niebezpieczeństwie nie powiadomili Saula można wyjaśnić tym, że nie było go w Gibei (wracał z pola z wołami). Może tu jednak duże znaczenie mieć zdarzenie z przed wielu lat, czy kilku dziesięcioleci, kiedy to ginące pokolenie Beniamina, odrodziło się w dużej mierze dzięki niewiastom z Jabesz Gileadzkiego, Sdz. 21:1-14. To wskazuje na przyczynę braku poparcia przez część Jabeszytów, co do namaszczenia Saula na księcia Izraela, a także pozwala zrozumieć przyczynę, dlaczego Saul ten brak poparcia zbył milczeniem (1Sm. 10:27) i nie chciał ich wytracić (1Sm. 11:12) po zwycięstwie nad Amonitami. Aniołowie z Jabesz także mogli czuć opór, aby z wieścią o grożącym niebezpieczeństwie iść wprost do Saula. Jednak okazane zatroskanie się Saula ich losem i zaangażowanie przez niego Izraelitów (1Sm. 11:7), aby przyjść z pomocą, mogły bardzo wpłynąć na zmianę ich stanowiska, dlatego czując współczucie Saula (być może potomka z niewiasty Jabeszyckiej) oraz szansę na wybawienie z rąk Amonitów, zapragnęli zaprowadzić porządek według księcia i proroka. Jeżeli jednak dopuścimy ewentualność, że aniołowie nie Jabeszytom, lecz Amonitom powiedzieli o poddaniu się im następnego dnia, to nasuwa się tu istotne pytanie: Dlaczego dzień wcześniej informują ich, że następnego dnia poddadzą się im, aby ci postąpili z nimi według swojej woli, skoro mają do dyspozycji jeszcze cały następny dzień. To mogło wzbudzić podejrzliwość u Ammonitów i pobudzić ich do aktywności. Poza tym w 1Sm. 11;10 nie występują takie słowa jak: Tedy, Amonitom, was, a, nami, co, będzie w, waszych. Natomiast milczenie do ostatniej chwili dawało szansę wojskom Saula na przygotowanie się w nocy do ataku o świcie. W takim przypadku jasne staje się, dlaczego swoim dzień wcześniej powiedzieli o wybawieniu i woli zaprowadzenia porządku według księcia i proroka. Uczynili to, dla umocnienie ich w wytrwałości, w oczekiwaniu na pomoc. 11. Nazajutrz ukazał się Saul, rozstawił chorągwie ludu, trzy oddziały; świtaniem straży nocnej zaatakował środek obozu; bił chorągwie Ammonitów, aż do gorąca dnia; pozostali zostali rozpędzonymi, zniknęli; dwóch nie pozostało w jedności. - Tak skończyła się zbytnia pewność Nahasz, króla Ammonitów. Książe Saul nie podzielił losu samozwańczego króla Abimelecha (Sędz. 9 rozdz). 12. Lud rzekł do Samuela: Kto mówił: spowodujemy panowanie Saula na terenie? Pozwól przeprowadzić egzekucję mężów. - Jest to nawiązanie do nikczemnych mężów, wskazanych w 1Sam. 10:27. Żądanie egzekucji nie mogło dotyczyć nikogo innego, ponieważ wszyscy na rozkaz Saula, przekazany im przez aniołów (posłańców) z Jabesz, poszli za nim, jeden za drugim, 11:7. Pierwotna wersja: 12. Lud rzekł do Samuela: Kto mówił: Saul zostanie królem na terenie? Pozwól przeprowadzić egzekucję mężów. - Takie tłumaczenie może mieć znaczenie tylko w znaczeniu prospektywnym, ponieważ lud żądał króla, chociaż Saul, najpierw został namaszczony tylko na księcia. Zamiast Saul zostanie królem na terenie?, raczej powinno być: Spowodujemy panowanie Saula na terenie? Określenie numer 4427, pozwala na te dwa tłumaczenia. 13. Saul twierdził: Dnia tego nie każę zabić mężów, ponieważ Jehowa dziś uczynił wybawienie Izraela. - O egzekucję mężów, zwrócono się do Samuela, ale wyrok miał wykonać Saul - książę. Innym powodem odmowy wykonania egzekucji mogło być też zrozumienie przyczyny niechęci mężów Jabesz, co do wyboru Saula na księcia 14. Samuel rzekł do ludu: Idźmy, sposobem życia Gilgal, wtedy będzie nowa królewskość. 15. Sposobem życia Gilgal, tam przed Jehową Gilgal, chorągwie, Saula uczyniły królem wszystkiego ludu; wtedy przed Jehową, złożyli na ofiary: ofiary dziękczynienia, ofiary za sojusz; tam moc Saula była powodem radości wszystkim mężom Izraelskim. - Księciem Saul, został ustanowiony w Gilgal, ale nie przez wszystkich. Wezwanie, aby iść sposobem życia Gilgal po zwycięstwie Saula nad Amonitami w Jabesz, oznaczało uznanie go za księcia przez wszystkich. Miało ono na celu wzmocnienie królewskości, czyli działania w celu ustanowienia króla. Lud jednak przyspieszył ten proces i już wtedy, obwołał Saula królem. Jak wynika z 1Sam. 12 rozdział, Samuel nie zaakceptował tej decyzji chorągwi ludu Pokoja - 2020-04-12, 09:36 Temat postu: SPRAWA SPORNA KOŃCZĄCA OKRES SĘDZIÓW. 1Samuela 12:1-5 
1Samuela 12:6-10 
1Samuela 12:11-15a 
1Samuela 12:15b-21a 
1Samuela 12:21b-25 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1Samuela 12:1-25 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: SPRAWA SPORNA KOŃCZĄCA OKRES SĘDZIÓW. 1. Samuel rzekł do wszystkiego Izraela: Patrzcie usłuchałem głosu wszystkich, którzy mówili: Spowoduj panowanie na terenie, według króla. 2. Patrzcie, teraz król chodzi na przedzie; ja zestarzałem się jestem sędziwym; oto, ja od młodości chodziłem na przedzie do tego dnia z synami. - Samuel namaścił Saula na księcia, ale z myślą o ustanowieniu monarchii w przyszłości. W ten sposób doszło do zakończenia okresu sędziów, Dz. 13:20,21. 3. Patrzcie, wydajcie świadectwo, aby na wprost w obecności pomazańca Jehowy; wziąłem któremu wyróżniająco oznakowanego wołu? Wziąłem któremu osła? Kto wyróżniająco oznakowany wyłudzał? Kto wyróżniająco oznakowany ciemiężył? Kto mocą wziął źródło wioski? Obłudnik dopuścił się odstępstwa aby wewnątrz. - W związku z tym, że po namaszczeniu Saula na księcia przez Samuela, a następnie ustanowieniu go królem przez chorągwie ludu, kończy się cały Okresu Sędziów, więc Samuel inicjuje rozliczenie siebie i całegookresu. Zaznaczył, że jeżeli pojawił się w tym czasie jakiś obłudnik (np. samozwańczy król Abimelek, Sdz. 9:1-6,22,23, 50-57), to tylko lokalnie i nie pozwolono mu na trwanie w całym Izraelu. 4. Odpowiedzieli: Nie wyłudzałeś, nie ciemiężyłeś, nic mocą nie wziąłeś mężom. - Taka ocena należy się także wszystkim wcześniejszym sędziom, gdyż Samuel jest ostatnim z nich. Skoro byli niezawodni, to dlaczego zażądano króla? 5. Odpowiedział w duchu ustawy: Dnia tego, Jehowa świadkiem w postaci świadka pomazańca, ponieważ nic nie nabyłem mocą; rzekli: Świadkiem. - Skoro Samuel był wierny Bogu i ludowi, to dlaczego chorągwie ludu chciały zakończyć dalsze trwanie Okresu Sędziów? 6. Samuel rzekł ludowi w duchu ustawy: Kto wyróżniająco oznakowanego Aarona, wyznaczył wyróżniająco oznakowanemu Mojżeszowi? Jehowa, ten który wywiódł ojców, lud ziemi egipskiej. - Tak jak w Egipcie i na pustyni tak i w Okresie Sędziów Bóg powoływał mężów. 7. Teraz stańmy, mamy sprawę sporną sprzed oblicza Jehowy, obok wszystkich dowodów sprawiedliwości Jehowy, którą czynił wyróżniająco oznakowanym ojcom. 8. Kiedy Egipt zaatakował Jakuba, wołali ojcowie w duchu ustawy Jehowy; Jehowa wyróżniająco oznakowanemu Mojżeszowi posłał wyróżniająco oznakowanego Aarona; ojcowie wyszli z Egiptu, mają swoją siedzibę, ten kraj; - Bóg zawsze okazywał się wierny Przymierzu, Rz. 3:3-7. 9. Zapomnieli ostrzeżenia Jehowy Boga; w postaci prowadzenia wojny, byli wydani na śmierć, hetmanowi armii Hasor, mocy Sysery, mocy Filistynów, mocy króla Moabskiego. 10. Wołali w duchu ustawy Jehowy; mówili: Zgrzeszyliśmy, ponieważ opuściliśmy Jehowę, służyliśmy znakom Baala znakom Astarota; teraz pozbaw mocy nieprzyjaciół, każ służyć: 11. Jehowa posłał wyróżniająco oznakowanego Jerubaala, wyróżniająco oznakowanego Bedona, wyróżniająco oznakowanego Jeftego, wyróżniająco oznakowanego Samuela; mocą wyrwał chorągwie nieprzyjaciołom dookoła, mieszkaliście bezpiecznie. - Przykłady wierności Boga, który karcił naród, ale nie odwracał się od niego, gdy wołali o pomc. 12. Dowiadywaliście się, że Nahas, król synów Ammonowych, zaatakuje na terenie; z powodu tego nie na korzyść rzekliście: spowoduj panowanie króla na terenie, króla Jehowy Boga, 13. Oto, którego wybrano teraz królem, który był dany na żądanie; oto na terenie wyznaczono króla Jehowy. - Saul namaszczony przez Samuela na księcia, przedwcześnie stał się królem. 14. Jeżeli będziecie bojaźliwymi znakom Jehowy, standardem służyli, słuchali głosu, nie będziecie przeciwnymi ostrzeżeniom ust Jehowy, ani cudownym znakom, ani królowi, który króluje na terenie, będziecie za Jehową, Bogiem. 15. Jeżeli nie będziecie posłusznymi głosowi Jehowy, będziecie przeciwnymi ostrzeżeniom ust Jehowy, z powodu ojców zniknie moc Jehowy. - Gdy samowola chorągwi ludu zniweczy dyscyplinę i moralność, według standardu Jehowy, to przeminie działanie według mocy Bożej. 16. Jeszcze teraz stanie się; tutaj staniecie w obliczu wielkiego znaku sprawy, który Jehowa uczyni oczom. 17. Nie pszeniczne dziś żniwa? Zawołam Jehowę, wywoła grzmoty, deszcz, wtedy dowiecie się, zauważycie oczami wielkie nieszczęście, które uczyni Jehowa z powodu króla, był dany na żądanie. 18. Wołał Samuel w duchu ustawy Jehowy; Jehowa dnia tego, wywołał gromy, deszcz; wszystek lud, ostrzeżeniem Samuela, bał się bardzo znaków Jehowy. - Znak ten świadczył o tym, że chorągwie ludu przedwcześnie uczyniły księcia królem. Według woli Jehowy, zadaniem księcia było działanie w kierunku wprowadzenia monarchii. 19. Wszystek lud rzekł do Samuela: Módl się za sługami Jehowy Boga, nie wydaj na śmierć, ponieważ do wszystkich grzechów, dodaliśmy utrapienie z powodu króla, był danym na żądanie. - Lud odczuł pełną świadomość swej wiarołomności. 20. Samuel rzekł do ludu: Nie bójcie się; tą wszystką oznakę niedoli wy uczyniliście; jednak nie odstępujcie od Jehowy; całym sercem, służcie standardem Jehowy; 21. Nie odstępujcie tylko po bezdrożach, które bez wybawienia z grzechu i winy nie przydają się; z powodu tego one nicością. - Bóg prowadzi swój lud, pomimo jego upadków, aby doświadczać i kształtować go przez nie. 22. Z powodu wyróżniającego się imienia, Jehowie upodobało się, uczynić chorągwie na korzyść ludu; Z powodu tego Jehowa nie opuści chorągwi ludu. 23. Także ja! Niech tak nie będzie; grzeszyć wewnątrz, zaprzestać modlić się w imieniu Jehowy? Uczę standardu sposobu postępowania, dobrego, prostego. - Nawet w sytuacji, gdy doszło do zlekceważenia dyscypliny przez chorągwie ludu, to wierna część z nich, służyła Bogu pod przywództwem aktualnie księcia Dawida, chociaż tego Samuel namaścił na króla. Nie mógł się jednak nim stać aktualnie, dopóki panował Saul. 24. Pewnie bójcie się Jehowy, standardom prawdy służcie całym sercem, wtedy patrzcie na siebie wzajemnie z standardem, tak jak czynicie wielkie rzeczy. 25. Jeśli będziecie niegodziwymi, będziecie rozbitymi; zaiste wy, jak i król będziecie zniszczonymi. - Mają patrzeć na siebie wzajemnie, a nie na inne narody. Zaniechanie tego, doprowadziło do zaniku mocy Jehowy i do rozbicia chorągwi oraz do zniszczenia w wojnie z Filistynami. Pokoja - 2020-04-17, 01:25 Temat postu: BŁĘDNE DZIAŁANIE SAULA W WALCE Z FILISTYNAMI 1Samuela 13:1- 
1Samuela 13:1- 
1Samuela 13:1- 
1Samuela 13:1- 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1Samuela 13:1-23 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: BŁĘDNE DZIAŁANIE SAULA W WALCE Z FILISTYNAMI 1. Saul, syn roku był uczyniony królem nad Izraelem; drugiego roku został królem, - drugiego roku został królem – Saul stał się synem roku, gdy rok przed królowaniem, został namaszczony na księcia, a w drugim roku lud uznał go za króla. 2. Saul wybrał na korzyść trzy tysiące Izraelitów; tysiąc z Saulem było górzystej krainie Machmas – Betel (Dom Boga), tysiąc z Jonatanem było Gibei Benjamina; resztę całości posłał Przybytkowi Bożemu ludu. - Przybytek Boży ludu także posiadał ochronę, podobnie jak to było za czasów Pana Jezusa. Określenie „Kustōdia” (2892), występuje w Mt. 27:65,66 i 28:11. W liturgii KRK, „Kustōdia” jest naczyniem do przechowywania hostii, czyli jakby strażą, która ma jej strzec przed kradzieżą. 3. Kiedy Jonatan poraził tylko chorągiew straży Filistyńskiej Gibei; Filistynowie usłyszeli; Saul rozkazywał dąć rogiem wszystkiej ziemi, Hebrajczycy byli posłusznymi. 4. Wszystek Izrael słuchał z uwagą; mówiono: Saul zadał cios chorągwi straży Filistyńskiej; Izraela brzydzili się również Filistyni; Saul zwoływał lud poza Gilgal. - Filistyni brzydzili się Izraela, podobnie jak Nahasz, król Ammonitów; 5. Filistynowie zebrali się, walczyć z Izraelem; trzydzieści tysięcy wozów, sześć tysięcy jeźdźców, ludu wiele, tak jak piasku na brzegu morskim; wychodzili na Machmas, rozbili obóz naprzeciwko Betawen (1007=Dom utrapienia/ bałwochwalstwa). - Zgromadzenie tak wielkich sił oznacza, że Filistyni nie chcieli popełnić błędu Nahasza; 6. Mężowie Izraelscy widzieli, że byli ściśniętymi wewnątrz, ponieważ lud był udręczony; lud był zmuszonym ukrywać się do jaskiń, miejsc obronnych, skał, wież, jam - Ściśnięcie wewnątrz, wynikało z tego, że wielu Izraelitów było razem z Filistynami, a ci dążyli do okrążenia chorągwi ludu; 7. Hebrejczycy Gadyci, ziemi Gilgal za Jordanem, służyli jako poddani; wszystek lud był zatrwożony; trwanie Saula, standardem Gilgal. 8. Wyznaczonym czasem Samuela, czekał siedem dni; kiedy Samuel nie wstąpił do Gilgal, lud był rozproszony na terenie. - Saula obowiązywał święty termin, wyznaczony przez Samuela: 1Sm. 10:8. Schylisz się ku Gilgal; oto, ja zstąpię, będę wyprowadzonym sprawować ofiary w duchu ustawy, całopalenia ofiar dziękczynienia, ofiary za sojusz; czekaj siedem dni, aż przyjdę; oznajmię, tak jak wyróżniająco oznakowany w duchu ustawy, zaprowadzisz porządek na korzyść. KS 9. Saul rzekł: W duchu zarządzenia przynieście całopalenia, ofiary spokojne; były ofiarowane całopalenia. 10. Stało się; przywiódł do końca ofiarowanie całopaleń; oto Samuel przyszedł; Saul wyszedł naprzeciw być błogosławionym. - Fakt, że Saul nie złożył wszystkich ofiar przed przyjściem Samuela, dowodzi, że nie dotrzymał świętego terminu, więc nie jest godzien być królem Izraela; 11. Samuel rzekł: W jakim celu zaprowadzasz porządek? Saul odpowiedział: Z powodu tego, że widziałem: Lud był rozproszony na terenie, ty nie nadszedłeś na czas naznaczony, Filistynowie odebrali Machmas, 12. Myślałem: Teraz idą Filistynowie przeciw Gilgal; nie błagałem w obliczu Jehowy; wymusiłem, ofiarowałem całopalenie. - Saul swoją samowolną decyzją, udowodnił, że ufał we własne siły, więc nie ufał Jehowie; 13. Rzekł Samuel do Saula: Skompromitowałeś, nie przestrzegasz standardu przykazania Jehowy Boga, które rozkazał; z powodu tego teraz standard królestwa Jehowy dla Izraela będzie zorganizowany na wieki 14. Królestwo nie stanie się potężne teraz; ponieważ nie zachowałeś standardu który, Jehowa rozkazał: Będzie poszukiwany mąż serca na korzyść, wodza Jehowy nad ludem. - Saul przez uzurpowanie sobie, nienależnego mu jeszcze prawa, skompromitował się, aby być uznanym także jako król Jehowy Boga. Wymagało to nowego zorganizowania standardu królestwa w taki sposób, aby trwał na wieki, ale nie pod władzą Saula, lecz innego męża; 15. Samuel wyruszył z Gilgal, odwiedził Gibeę Benjamina; Saul dokonał przeglądu, było znalezionych sześć set mężów, oprócz chorągwi ludu. 16. Saul z synem Jonatanem, ludem osadzili Gibeę, zabezpieczyli Benjamina; Filistynowie oblegali Machmas. 17. Trzy hufce niszczyciela, wyszły z obozu Filistyńskiego: jeden hufiec obrócił się drogą ku Ofra do ziemi Szual (Szakal); 18. Jeden hufiec pośpieszył drogą Bet Choron; jeden hufiec pośpieszył drogą obszaru, rozciągającego się doliną pustyni Seboim; - Te trzy kierunki wymarszu miały na celu okrążenie chorągwi Saula; 19. Wszystkich rzemieślników ziemia Izraelska nie posiadała, ponieważ Filistynowie zamierzyli, aby nie robili Hebrajczycy mieczów i oszczepów. 20. Wszyscy Izraela, każdy znacznik lemiesza, standard pługa, znacznik lemiesza standard siekiery, sprowadzali kowalom Filistynów. 21. Były ustalone opłaty zniszczonych końców lemieszy pługów, trzech ościeni, siekier, kolców; - Jeżeli narzędzia pracy były zniszczone inaczej niż na skutek pracy w polu, to oznaczało, że były wykorzystywane do walki, Z tego powodu były ustalone opłaty – kary. 22. Czasu wojny nie otrzymały miecza, oszczepu wszystkie ręce ludu, który był z Saulem, z Jonatanem; Jonatan, syna Saula był pozostawiony. 23. Straż Filistyńska wyszła drogą ku Machmas. - Pozostawienie Jonatana, umożliwiło mu na zaskakujące działanie, przez które rozpoczęło się zwyciężanie Filistynów. Pokoja - 2020-04-26, 21:34 Temat postu: PORAŻENIE FILISTYNÓW BEZ SAULA, ZRYWEM UCIŚNIONYCH 1 Samuela 14:1-6a) 
1 Samuela 14:6b)-12a) 
1 Samuela 14:12b)-17 
1 Samuela 14:18-23) 
1 Samuela 14:24-29a) 
1 Samuela 14:29b-34) 
1 Samuela 14:35-40a) 
1 Samuela 14:40b-45 
1 Samuela 14:46-51 
1 Samuela 14:52 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1Samuela 14:1-52 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: PORAŻENIE FILISTYNÓW BEZ SAULA, ZRYWEM UCIŚNIONYCH 1. Jonatan, syn Saula, dnia podróży powstał, rzekł do giermka: nieś sprzęty, idźmy działać przeciw straży Filistyńskiej, tej która naprzeciwko; ojcu nie był widocznym. - Taka decyzja Jonatana mogła wynikać tylko z dostrzeżenia możliwości skutecznego działania na najsłabszą pozycją Filistynów, czyli najmniej strzeżoną stronę ich stacjonowania. Inicjatywa Jonatana nie była znana Sulowi. 2. Saul z sześciu set mężami, którzy ludem Migron, osadził kraniec pagórka, ten który dla drzew granatu. - Granatowiec właściwy http://ttg.com.pl/palesty...nymi-symbolami/ Jest to drzewo lub ciernisty krzew osiągający do 10 m wysokości. Roślina ta znana jest od kilku tysięcy lat, należy do jednej z najstarszych, uprawianych przez ludzi. Nie wymaga żyznej gleby, można spotkać drzewka granatowca rosnące w rozpadlinach skalnych. Potrzebuje suchego i gorącego klimatu. Symbolika drzewa granatu. Od wieków w wielu cywilizacjach był symbolem władzy królewskiej. Działki kielicha kwiatowego przypominają koronę. Dojrzewający owoc granatu był wzorem korony Salomona. Ze względu na bogactwo nasion i pełnię koloru jest symbolem pełni życia. […], Lb 13,23; Pnp 4,3. Fakt, że owoce drzew granatu są symbolem władzy królewskiej, wskazuje na przyczynę obrony pagórka tych drzew. Zdobycie tego pagórka przez Filistynów byłoby symbolem słabości, a nawet upadku królowania Saula, już na samym początku. 3. Achiasz, syn Achituba, brata Ikaboda, syna Pinechasa, syna Heliego, kapłan Jehowy Sylo, nosił efod ludu, nie wiedział, że Jonatan odszedł. - Stosownie do stopnia poznania/objawienia się Jehowy w danym miejscu, czy wybrania miejsca na stacjonowanie Arki Przymierza, używano takich określeń, jak: Jehowa Sylo, Jehowa Gilgal itp. kapłan Jehowy Sylo, nosił efod ludu – Nosił efod, ale nie chodził z Arką, która była u synów izraelskich, 1Sm. 14:18. 4. Jonatan chciał działać spomiędzy przełęczy, tej która w kierunku straży Filistyńskiej; pierwsza ostra skała regionu po drugiej stronie, nazwa tej Boses; tej jednej ostrej skały regionu naprzeciwko, nazwa Sene. 5. Filar pierwszy strzelistej skały ku północy od Mikmas, jeden w przeciwnym kierunku Geby południa. - Można zauważyć, że zajęta pozycja w trudno dostępnym miejscu, świadczy o tym, że Filistyni wyciągnęli jakiś wniosek z porażki zbyt pewnego siebie Nahasza. Był on tak pewny swego zwycięstwa, że gotów był czekać siedem dni, aby okazać swoją, jakby wspaniałomyślność, ale dla zamierzonego większego upokorzenia króla i Izraela. 6. Jonatan rzekł do giermka, (niósł sprzęty): Pójdźmy działać przeciw straży, tych nieobrzezańców, może Jehowa przyniesie skutek na korzyść; ponieważ Jehowie, żadna przeszkoda być zwycięskim wielu albo kilku. 7. Nieś sprzęty na korzyść; odpowiedział: Czyń wszystko tak jak sercem; oto z serca, skłonię się na korzyść. - Jonatan rozumiejąc powagę sytuacji, związanej z uczynieniem Saula księciem i obwołaniem go królem (na żądanie) przez chorągwie ludu, wierzył w możliwość objawienia się potencjału mocy Jehowy w sposób odpowiedni do położenia ludu, służącego także Filistynom. 8. Jonatan rzekł: oto my działajmy przeciw mężom, pokażmy się naprzeciw. 9. Jeśli rzeką przeciw w ten sposób: Czekajcie, aż przybliżymy się naprzeciw, bądźmy niezachwianymi przeciw w miejscu, nie cofajmy się; 10. Jeśli rzekną w ten sposób: Wychodźcie na przeciw, wychodźmy, gdyż Jehowa daje tutaj, znak mocy na korzyść. - Przybliżenie się straży w dół do Jonatana i giermka, oznaczałoby ich zbyt wielką pewność siebie. Natomiast wezwanie ich do siebie, wymagało od nich większego wysiłku wspinania się na górę. Wskazywało też na brak zbytniej pewności siebie, aby opuścić posterunek straży. 11. Ukazali się obaj naprzeciw straży Filistyńskiej; Filistyni rzekli: Oto Hebrajczycy wychodzą z jaskini, w której byli ukrytymi. 12. Mężowie straży wyzywając wyróżniająco oznakowanego Jonatana, (wyróżniająco oznakowany niósł sprzęty), rzekli: Wychodźcie, naprzeciw, rozróżniać sprawy wyróżniająco oznakowanych. Jonatan rzekł w duchu zarządzenia, nieś sprzęty: Wychodzimy na tylną część; tak zaiste Jehowa da moc Izraelitom. 13. Jonatan na teren wychodził na rękach na nogach, sprzęty niesione z tyłu; zostali powalonymi przed Jonatanem; zabijał sprzętem niesionym z tyłu. - Straż Filistynów czekając na wspinających się na górę, jakby chciała się zachować honorowo, aby w otwartej walce okazać swoją dominującą moc. 14. Tak jak niesiono sprzęty, Jonatan powstał; na początek porażki zabił dwudziestu mężów, połowę terenu ornego jarzma roli. 15. Zaistniał strach oddziału oblegającego pole uprawne, skarb ziemi wszystkiego ludu; także drżały straże, które były zepsute; zaistniał strach Boży. połowę terenu ornego jarzma roli - była to połowa obszaru ziemi, który można było zaorać parą wołów w ciągu jednego dnia. skarb ziemi wszystkiego ludu - skarbem tym były drzewa granatu. Owoce tego drzewa są symbolem korony, symbolem władzy królewskiej, która przedwcześnie przez chorągwie ludu, została wprowadzona w Izraelu. Lud bał się już słów ostrzeżenia Samuela z 1Sm. 12:19, więc był zdeterminowany, aby bronić symbolu tej władzy, 1Sm. 12;20-25. zaistniał strach Boży - porażka z najmniej spodziewanej strony, spowodowała zamieszanie wśród zdemoralizowanego oddziału i straży. 16. Straż Saulowa Gibei Benjaminowej spostrzegła: Oto wielka liczba truchlała, posuwała się bić. 17. Saul ludowi, temu który obok, rzekł: Dokonajcie przeglądu zaraz, zauważcie, kto odszedł przeciw; oto dokonując przeglądu, nie mieli Jonatana; sprzęty zostały zabrane. - Atak z nieoczekiwanej strony, spowodował dezorientację i wywołał popłoch w oddziale Filistynów. Saul zarządzając przegląd, dążył do zbadania, co spowodowało truchlenie Filistynów. 18. Saul rzekł Achiszowi: Przynieś skrzynię Bożą, ponieważ skrzynia Boża czasu tego była z synami Izraelskimi; - Po zwróceniu Arki Przymierza przez Filistynów nie wróciła ona do Namiotu w Sylo, lecz była zaniesiona do Kiriat – Jearim do domu Abinadaba. Nie należał on do pokolenia Lewiego. 19. Podczas gdy Saul mówił do kapłana, stała się wrzawa obozu Filistyńskiego, którą niezmiernie, niósł sposób życia; Saul rzekł do kapłana: Moc znikła. - Moc znikła w wyniku zaistniałej paniki w oddziale. 20. Saul wezwał wszystek lud, który przyszedł stamtąd, podczas bitwy; oto jakikolwiek miecz, zniszczył innych bardzo wielką paniką. - Izraelici, którzy na czas bitwy przystąpili do Filistynów, a w czasie niej odstąpili od nich, stanęli przeciwko nim. Ci przyczynili się do zwiększenia paniki wśród Filistynów, oblegających pagórek Migron. 21. Jeszcze przedtem, nawet Hebrajczycy, którzy dawniej jeszcze, wychodzili z wojskiem Filistyńskim na wszystkie strony, ci stali z Izraelem Saula, który z Jonatanem. 22. Nadto wszyscy mężowie Izraelscy, którzy byli ukrytymi, pomimo górzystej krainy Efraima, usłyszeli: Filistynowie uciekają; przejęli tylną część bitwy. - Inną grupę, nieoczekiwanie stających przeciwko Filistynom, stanowili ci, którzy już dawniej walczyli po stronie Filistynów, a także ci Izraelici, którzy początkowo ulegli strachowi i poukrywali się w górzystej krainie Efraima, 23. Jehowa dnia tego, wybawił chorągwie Izraela; bitwę wykonywali w kierunku Betawen. - Nikt nie mógł przypisać sobie kontrolowania, doprowadzenia do tego zwycięstwa. Przejaw spontaniczności był wynikiem oddziaływania Ducha Bożego w ekstremalnej sytuacji. 24. Tego dnia mężowie Izraelscy byli udręczonymi; Saul zaprzysiągł chorągwie lud, mówiąc: Będzie przeklętym mąż, który zje chleb do wieczora; nieprzyjaciele poniosą karę; wszystek lud nie jadł chleba. nieprzyjaciele poniosą karę – chodzi tu o tych, którzy przez niezastosowanie się do zaprzysiężenia, zostaną uznani za nieprzyjaciół. 25. Wszystek lud ziemi wstąpił do lasu; na terenie przed ludem ziemi był miód. 26. Lud wszedł do lasu; oto podróżni nie mieli sięgnąć miodu ręką do ust, gdyż lud bał się ostrzeżenia przysięgi. - Zmęczony lud szukał ulgi, chociaż w cieniu. 27. Jonatan nie słysząc, przysięgania chorągwi ludu, znacznikiem końca laski, sięgnął plastra miodu; tak jak znacznikiem omoczył rękę do ust, dopuścił się odstępstwa; miód powodował jaśnienie, stanął w obliczu oczu. stanął w obliczu oczu – w obliczu zdziwionych i przerażonych oczu ludu, który wstąpił do lasu 28. Mąż ludu odpowiadając jako świadek, rzekł: ojciec przysięgą zaklinał chorągwie ludu, mówiąc: Będzie przeklętym mąż, który zje dzisiaj pokarm, lud wymachiwał. 29. Jonatan rzekł: Ojciec uczynił tabu ludowi ziemi? Skosztowałem trochę tego miodu; z powodu tego, że powoduje jaśnienie, więc stanąłem w obliczu oczu? 30. O gdybyż lud, dziś jadł łup nieprzyjaciół, który znalazł! z powodu tego nie zabijemy teraz więcej Filistynów, ale uderzenie uczyniło wiele. 31. Dnia tego lud Mikmas, Ajjalon bardzo poraził Filistynów, ulecieli. - Jonatan negatywnie ocenił skutek decyzji Saula (na końcu doprowadziła ona do śmierci Saula w czasie upadku jego i chorągwi). Jego zadziałanie przez zaskoczenie, pobudziło innych i przyczyniło się do wielkiej porażki Filistynów. 32. Lud rzucił się zachłannie do łupu; nabrawszy owiec, wołów, młodych cieląt, zabijał, używał; lud ziemi jadł z krwią. 33. Oznajmiono Saulowi, mówiąc: Oto lud grzeszy Jehowie, jedząc z krwią; rzekł: Zdradzacie dzisiaj; w duchu zarządzenia był toczony wielki kamień. 34. Saul myśląc wewnątrz: Lud był rozproszony, rzekł: Mężowie w duchu zarządzenia przyprowadźcie woły, owcę; tutaj dokonujcie uboju, jedzcie mężowie, nie grzeszcie Jehowie przeciw krwi, zachęcając do jedzenia wszystek lud; przyprowadzili wszystkie woły; wtedy część uboju dokonano nocą. - Do spożywania mięsa zwierząt nie był wymagany ołtarz, a Saul takie znaczenie nadał wielkiemu kamieniowi, który przytoczono zgodnie z jego zarządzeniem. 35. Saul budując ołtarz Jehowie; sprofanował standard ołtarza, zbudowanego Jehowie. - Wielki kamień pełnił rolę ołtarza, dlatego sprofanowany został ołtarz, uznawany za legalny. 36. Saul rzekł: Idźmy za Filistynami nocą na złupienie aż do świtu rana; nie pozostaną przy życiu w postaci mężów. Odpowiedzieli: Cokolwiek dobrego oczom, uczyń; kapłan rzekł: Zbliżmy się tutaj do Boga. - Lud był żądny łupu, ale kapłan już wiedział, że Jonatana nie było w czasie porażki Filistynów, więc pobudzał przynajmniej do zachowania standardów służby Bogu. 37. Saul radził się Boga: Iść za Filistynami? Będą wydanymi mocy Izraela? Tego dnia nie otrzymał odpowiedzi. - Nie otrzymał odpowiedzi, ponieważ już zostały ujawnione negatywne pobudki i króla i ludu. 38. Saul rzekł: Zbliżcie się tutaj wszystkie rogi (przywódcy) ludu, dowiedzcie się, odkryjcie, jakiego rodzaju grzech tutaj, dziś był? 39. Wtedy Jehowa, wyzwoli ożywienie chorągwi Izraela. Ale jeżeli kiedykolwiek zniknął Jonatan, członek grupy, z powodu tego wydany na śmierć przedwcześnie umrze; Wszystek lud nie dał odpowiedzi. - Lud wiedział o czynie Jonatana z miodem w lesie, a król mógł zakładać, że zniknięcie Jonatana może wiązać się z popełnieniem przez grzechu złamania przysięgi ludu. 40. Wszystkiemu Izraelowi, rzekł w duchu zarządzenia: Wy będziecie raz na zawsze stroną, ja, Jonatan - syn, będziemy po jednej stronie. Lud odpowiedział Saulowi w duchu zarządzenia: Podoba się oczom, uczyń. - Być stroną raz na zawsze, wiązało się z potrzebą rozstrzygnięcia o życiu i śmierci Jonatana, lub Saula. Lud był spokojny o siebie, gdyż znał czyn Jonatana. 41. Saul w duchu ustawy Jehowy Boga, rzekł Izraelowi: daję to co jest w harmonii z prawdą i faktami; chwycił się jeden drugiego, Saul Jonatana; lud uszedł. - Saul widząc z jednej strony, że lud zdaje się na jego wolę, a z drugiej strony świadomy, że nie naruszył przysięgi, więc te okoliczności wskazywały na Jonatana, jako sprawcę naruszenie przysięgi, gdy działał odrębnie w czasie jej złożenia przez lud. 42. Saul wziął w niewolę Jonatana w pośrodku, rzekł: Jonatanie, synu, nie uda się w pośrodku; 43. Saul rzekł do Jonatana: Powiedz wewnątrz, co uczyniłeś? Jonatan oznajmiając wewnątrz rzekł: Krawędzią laski próbowałem jeść trochę miodu; Oto znak; Kto wyda na śmierć? 44. Saul odpowiedział: Zatem tak dodam; złożę Bogu, ponieważ każę zabić; umrzesz Jonatanie. - Saul już wcześniej strofowany przez Samuela, gotów jest złożyć swojego syna w ofierze, aby udowodnić, że jest niewinny. Bóg nigdy, nikomu nie dał prawa, aby składał mu czyjeś życie w ofierze. 45. Lud rzekł do Saula: Każesz zabić Jonatana, tego który uczynił tutaj wielkie wybawienie Izraela? To niemożliwe ożywienie Jehowie, jeśli upadnie włos przywódcy mieszkańców kraju! Z tego powodu uczynisz przeciw Bogu, tutaj dzisiaj. Lud wybawił wyróżniająco oznakowanego Jonatana, nie był wydanym na śmierć. - Lud, który żądał króla i uczynił nim Saula, wzniósł się na wyżynę mądrości i odpowiedzialności. Tym samym uwolnił Saula z jarzma konsekwencji, które sam na siebie włożył. 46. Saul spotkał tylną część Filistynów; Filistynowie rozeszli się okolicą. - W wyniku rozstrzygnięcia sądu przez lud, Filistyni uszli zaniechał pościgu Saulowego. 47. Saul zdobywszy urząd królewski Izraela, walczył przeciw wszystkim nieprzyjaciołom dookoła: Moabitom, synom Ammonowym, Edomitom, królom Soba, Filistynom; od kiedy każdy odwracał się, postępował niegodziwie. 48. Wojsko przynosiło skutek; poraził chorągwie Amalekitów, wyrwał chorągwie Izraela; mocą plądrował. - Saul postępował niegodziwie z odwracającymi się od niego i mocą plądrował nieprzyjaciół za pośrednictwem chorągwi ludu, które żądały i uczyniły go królem. 49. Saulowi zaistnieli: synowie Jonatan, Jesuje, Melchis; imiona dwóch córek: imię pierworodnej Merob, imię młodszej Michol; 50. Imię żony Saula Achinoama, córka Achimaasa; imię Hetmana wojska Abner, syna Nera, stryja Saula. - Saul i Abner byli przyrodnimi braćmi. Ner był inspiratorem wypromowania Saula najpierw na księcia, a później i na króla. 51. Kisz, ojciec Saula, Ner ojciec Abnera, syn Abijela. 52. Przez wszystkie dni Saulowe, kontynuowali wielką wojnę Filistynom. Wszyscy silni synowie, stanęli w obliczu Saula; wszystkich mężów, gromadził przeciw wojsku. - To wskazuje, czyim narzędziem był Saul i dlaczego nie zyskał uznania Jehowy na króla. Pokoja - 2020-05-18, 23:17 1Samuela 15:1-6 
1Samuela 15:7-12 
1Samuela 15:13-18 
1Samuela 15:19-23 
1Samuela 15:24-30 
1Samuela 15:31-35 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1Samuela 15:1-35 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: ULEGŁOŚĆ SAULA WOBEC LUDU, PRZYCZYNĄ ODRZUCENIA GO 1. Samuel rzekł do Saula: Byłem posłanym pomazać znacznika króla nad ludem Jehowy na terenie Izraelskim; teraz posłuchaj głosu słów Jehowy. - Pomazać znacznik króla, zgodnie z 1Sam. 10:1 oznaczało Pomazanie na księcia. Książe Saul miał za zadanie przygotować (zaznaczyć) drogę dla króla, a bardzo szybko sam nim został z woli chorągwi ludu. 2. Tak mówi w sercu Jehowa zastępów: Naznaczyłem Amaleka, chorągwie tego który zgniatał Izraela; z powodu sposobu postępowania uczyniłem na znak, od kiedy oddaliliście się Egiptowi. - Amalek (potomek Ezawa, syna Jakuba, Rdz. 36:12) protoplastą Amalekitów był utrapieniem dla Izraela w czasie jego wyjścia z Egiptu. Amalek miał być wytępiony za to, że napadał z tyłu na osłabionych trudami podróży, Wj. 17:16; P.Pr. 25:17-19. 3. Teraz idź z powodu chorągwi Amaleka, atakuj i niszcz wszystkie, tak jak są obłożone klątwą; nie folguj na terenie; wybij mężów aż do chłopca, każdą sztukę drobnego bydła, aż do ssącego osła, aż do wołu, aż do wielbłąda. - Podobnie postąpił Abraham w stosunku do króla Sodomy, Rdz. 14:21-24 4. Telaim słuchało z uwagą Saula, policzył chorągwie ludu: sto tysięcy pieszych, dziesięć tysięcy mężów chorągwi Judy. - Tu podobnie jak w 1Sam. 11:8, pokolenie Judy zostało wyszczególnione na tle całego Izraela. Uwaga czytelnika (w szczególności wierzącego) jest naprowadzana na fakt, że to z pokolenia Judy miał być król Izraela. Uwaga do 1Sam. 11:8: Dlaczego zostało wyróżnione pokolenie Judy? Powodem tego wyróżnienia może być już sam fakt, że Judejczycy stosunkowo najwięcej wojska wystawili, a także to, że po wyborze Saula na księcia Izraela, lud w drugim roku jego panowania ustanowił go królem, 1Sm. 12:17; 13:1. Wkrótce po samowoli Saula, Samuel przepowiedział mu upadek jego królestwa i powierzenie go innemu, a tym okazał się Dawid z pokolenia Judy 1Sm. 13:13,14; 16:13. W tym wyróżnieniu pokolenia Judy można dostrzec, strofowanie mężów chorągwi ludu, że patriarcha Jakub na łożu swojej śmierci, przepowiedział, że berło władzy królewskiej należy do pokolenia Judy: 1 Moj. 49:8-12
Do czasu wydarzenia opisanego w tym rozdziale, Bóg na wołanie Samuela, dał znak, że lud pospieszył się z ustanowieniem Saula królem. Saul także już ujawnił się, że postępuje w sposób niegodny dla króla: 1. W czasie, gdy był na próbie, przejął rolę kapłańską w składaniu ofiar, 1Sam. 13:12-14; 2. Przez zbudowanie ołtarza w Migron (1Sam. 14:2,35), sprofanował ołtarz, zbudowany w Gilgal, 1Sm. 10:8. 5. Saul przygotował zasadzkę w końcu potoku, zaatakował miasto Amaleka, 6. Saul rzekł do Kenitów: Amalekici zostaną usunięci z wyjątkiem was; uczyniliście dobroć wszystkim synom Izraelskim, wyprowadzonym z Egiptu; przyjdźcie, schylcie się pomiędzy, w przeciwnym razie będziecie usuniętymi; Kenici odeszli pomiędzy Amalekitami. - Kenici byli potomkami Jetry, teścia Mojżesza, Sdz. 1:16 7. Saul poraził chorągwie Amalekitów, które zaatakowały od Egiptu na terenie Szur - Chawila. 8. Przejął chorągiew Agaga, żywego króla Amalekitów; wszystek lud wyniszczył krańcem miecza. 9. Saul oszczędził Agaga na terenie, razem z tym co najlepsze: owce, woły, barany (to co jest drugie na terenie); z powodu lepszego, lud nie chciał zniszczyć wszystkiego; jakiekolwiek dzieła nikczemne, pamiątki bezwartościowe, wyniszczyli. - Przeciwnie niż Abraham, dopuszczono możliwość wzbogacenia się tym, co cenne, pomimo obłożenia klątwą 10. Sprawa Jehowy stała się wewnątrz Samuela, mówiła w sercu: 11. Okażę współczucie, gdyż chorągwie Saula spowodowały panowanie króla; z powodu tego odwróciły się po słowie ostrzeżenia, nie ostoją się; Samuel rozgniewał się; wewnątrz wołał Jehowę całą noc. - Współczucie było raczej dla Saula, a rozgniewanie na chorągwie.Współczucie było raczej dla Saula, a rozgniewanie na chorągwie. 12. Samuel wstał wcześnie rano, spotkać Saula; Samuelowi oznajmiono, mówiąc: Saul wstąpił do Karmelu; oto wewnątrz postawił pomnik, odwrócił się, usługiwał, Gilgal było powalone. - postawienie pomnika ołtarza w Karmelu było profanacją ołtarza w Gilgal. 13. Samuel przyszedł do Saula; Saul rzekł na korzyść: Ty będziesz błogosławionym Jehowy; wypełniłem pamiątkę słowa Jehowy. 14. Samuel rzekł: Dlaczego tutaj uszom hałas stad, hałas wołów, ten który ja słyszę? 15. Saul odpowiedział: Tak jak zaatakowaliśmy Amalekitów, lud razem z tym co najlepsze, oszczędził owce, woły, aby ofiarować Jehowie Bogu; oznaki pozostawione z tyłu wyniszczyliśmy. - Saul jakby nie czuł się odpowiedzialny za czyn ludu, który już wcześniej, stając w obronie Jonatana, zyskał znaczenie przed królem. Zamysł ofiarowania Bogu tego, co było objęte klątwą, Saul uznał za wystarczające, aby zgodzić się na zachowanie tego, co najlepsze u Amalekitów. 16. Samuel rzekł do Saula: Powstrzymaj się, opowiem w odniesieniu do ostrzeżenia które Jehowa mówił pośród nocy; odpowiedział na korzyść: Mów. 17. Samuel rzekł: Czy też ty nieznaczny oczom, ty przywódca pokoleń Izraelskich nie Jehowie poświęcony ze względu na króla Izraela? 18. Jehowa wyrzucając sposób postępowania, rzekł: Chorągwie Amalekitów, były obłożone klątwą; idź, walcz z powodu chorągwi grzeszników, aż do wyniszczenia chorągwi. 19. Dlaczego nie usłuchałeś głosu Jehowy? Rzuciłeś się zachłannie w stronę łupów; uczyniłeś złe oczom Jehowy? Jehowie poświęcony ze względu na króla Izraela – Saul był namaszczony na księcia (1Sm. 10:1), a to się stało ze względu na potrzebę przygotowania do wprowadzenia władzy królewskiej. Saul przyspieszył to ulegając chorągwiom ludu. Obecnie także, razem z nimi uległ zachłanności łupów. 20. Saul odpowiedział Samuelowi: usłuchałem głosu Jehowy, kiedy szedłem drogą, którą posłał Jehowa; zaatakowałem chorągwie Agaga, króla Amalekitów; chorągwie Amalekitów zgładziłem. 21. Lud wybrał zdobycz, owce, woły, coś najlepszego czegoś zakazanego, ofiarować Jehowie, Bogu Gilgal. - Saul wiedział, że to, co dopuszcza, aby lud mógł, niby ofiarować Jehowie, to było obłożone klątwą. Czy postepował w majestacie władzy królewskiej, skoro chciał ofiarować Jehowie to, co ten obłożył klątwą? 22. Samuel rzekł: Przyjemnością Jehowie, wzniesienie ofiar dziękczynienia, słuchając głosu Jehowy. Oto, bycie posłusznym, lepszą ofiarą dziękczynienia; najlepszy przywódca zwraca uwagę. 23. Ponieważ buntowniczość grzechem czarowania; bycie zuchwałym, bałwochwalstwem terafim; z powodu tego wzgardziłeś ostrzeżeniem słowa Jehowy; jesteś odrzuconym królem. najlepszy przywódca zwraca uwagę – czyli król Jehowy, ale Saul nie zwracał na to uwagi, co oznacza, że nie był królem uznanym przez Jehowę. terafim (8655) – bożki, bałwany, obrazy, terafim, rodzinne bóstwa, rodzaj domowego bożka 24. Saul rzekł do Samuela: Zgrzeszyłem, ponieważ usługiwałem ujściem pamiątek; z powodu tego słowa ostrzeżenia Jehowy, powodowały zaskoczenie; usłuchałem głosu chorągwi ludu. 25. Teraz przebacz proszę chorągwiom grzeszników, przyprowadź z powrotem w kierunku oddawania pokłonu Jehowie. - Saul przyznaje się do winy, aby się ratować. 26. Samuel rzekł do Saula: Nie przyprowadzę z powrotem przeciw; ponieważ odrzuciłeś słowo ostrzeżenia Jehowy, Jehowa odmówił ustanowienia królem nad Izraelem. - Saul przez swoją uległość, przekreśli szansę aby Książe został uznanym królem Jehowy. 27. Samuel wrócił się, przyszedł, uchwycił skrzydło szaty najwyższego kapłana, oderwał. 28. Samuel rzekł w duchu ustawy: Jehowa rozerwie chorągwie królestwa Izraela, lepsze na terenie przez okres czasu, da rodakowi. 29. Co więcej, zwycięstwo Izraela nie będzie fałszywe, nie będzie pożałowane; z powodu tego ten człowiek nie będzie pożałowanym. 30. Byłeś powołany: Zgrzeszyłeś, więc teraz będziesz niewrażliwym wobec starszych ludu, wobec Izraela; pomimo, przychodź powtórnie oddawać pokłon Jehowie Bogu. - Uległość Saula wobec starszych ludu i chorągwi Izraela to uzasadnienie odrzucenia jego roszczeń do władzy, jako króla Jehowy, dla ludu Izraela. 31. Oprócz Samuela, wrócił się Saul; Saul pokłonił się Jehowie. - Pomimo uświadomienia Saulowi jego odrzucenia jako króla, ten nadal będzie panował, aż do zastąpienia go przez króla uznanego przez Jehowę. 32. Samuel rzekł w duchu ustawy: Przyprowadźcie Agaga, króla Amalekitów; Agag szedł rozkosznie na przeciw; Agag rzekł: Zaprawdę uniknąłem gorzkiej śmierci. 33. Samuel rzekł: Tak jak osierociłeś niewiasty mieczem, tak osierocona będzie niewiasta, matka; Samuel rozciął na kawałki wyróżniająco oznakowanego Agaga w obliczu Jehowy Gilgal. - Zbyt pewny siebie Agag nie uniknął skutku klątwy. 34. Samuel powodował chodzenie Ramaty; Saul oddalił się dla sprawy rodziny Gibei Saulowej. 35. Samuel, aż do dnia śmierci nie przyłączył się strzec chorągwi Saula; Samuel, pogrążył się w żałobie względem Saula, ponieważ chorągwie, Saula uczyniły królem nad Izraelem; z powodu tego Jehowa okazywał współczucie. Saul oddalił się dla sprawy rodziny – oznacza to dążenie do zachowania kontynuacji dynastii na sposób ludzki Samuel, pogrążył się w żałobie względem Saula – Samuel jakby odczuwał współodpowiedzialność, wnikającą z upadku króla Izraela. okazywał współczucie - z powodu lęku Saula przed złym duchem obcych bogów, Jehowa uspokajał Saula przez grę Dawida na harfie. Pokoja - 2020-05-24, 15:24 Temat postu: Re: BŁĘDNE DZIAŁANIE SAULA W WALCE Z FILISTYNAMI Usunięcie dostrzeżonej omyłki w tłumaczeniu Treść 1Sm. 13:11 z określeniem "odebrali" w czasie przeszłym
Pokoja - 2020-06-11, 14:39 Temat postu: NAMASZCZENIE DAWIDA I JEGO SŁUŻBA U SAULA 1Samuela 16:1-5 
1Samuela 16:6-12 
1Samuela 16:13-17 
1Samuela 16:18-23 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1Samuela 16:1-23 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: NAMASZCZENIE DAWIDA I JEGO SŁUŻBA U SAULA 1. Jehowa rzekł do Samuela: Aż do kiedy ty będziesz przyczyną żałoby Saula? Ze względu na Izraela, Ja odmówiłem doradzać; Idź napełnij róg oliwą, będziesz posłanym do Isajego Betlejemity, ponieważ syn stanie w obliczu na korzyść króla. - W 1Sam. 15:35 jest napisane o żałobie Samuela z powodu Saula: 1Sam. 15:35. Samuel, aż do dnia śmierci nie przyłączył się strzec chorągwi Saula; Samuel, pogrążył się w żałobie względem Saula, ponieważ chorągwie, Saula uczyniły królem nad Izraelem; z powodu tego Jehowa okazywał współczucie. Z 1Sam. 16:1 wynika, że nie tylko Samuel był w żałobie z powodu uśmiercenia (upadku) królewskości Saula, ale także Saul w niej trwał. Powodem jego trwania w niej było opuszczenie go przez Samuela. Syn Isajego miał być namaszczony na korzyść ustanowienia króla w Izraelu, według serca Bożego. Jednocześnie miał być przedstawicielem Jehowy, dla pocieszania odrzuconego Saula, króla ustanowionego przez chorągwie. 2. Samuel odpowiedział: Jakże to iść? Saul przesłucha, będę zabitym. Jehowa odpowiedział: Ręką zabierz ze sobą jałowicę stada, oznajmij: Idę złożyć na ofiarę Jehowie. - Jałowicę składano, jako ofiarę sporu (sprawiedliwości) w związku z niewykryciem sprawcy uśmiercenia kogoś, P.Pr. 21;1-9. Zastosowanie jej w obecnym przypadku jest nadzwyczajne, ponieważ nie dotyczy dosłownego zabicia kogoś przez nieznanego sprawcę. Aby Samuel uniknął śmierci z rąk Saula, musiał uczynić coś, co by było zaakceptowane przez Saula. Saul mógł zaakceptować, złożenie ofiary sporu (sprawiedliwości), związanej z poszukiwaniem sprawcy uśmiercenia (odrzucenia) królewskości Saula. 3. Isajemu wyznaczysz ofiarę sporu, Ja oznajmię, kiedy złożyć; pomażesz na korzyść wyróżniająco oznakowanego, tego któremu w duchu ustawy mówię w sercu. - Miejscowość Telaim z 1Sam. 15:4 była położona na terytorium Judy i w jakimś znaczeniu powiązana z Betlejem, gdyż określenie, wyróżniająco oznakowany Elijab (º446) oznacza, że był księciem z rodu Isajego i pokolenia Judy (ale nie księciem kraju), więc znając błogosławieństwo Jakuba dla Judy o berle władzy królewskiej, mógł być podejrzewany o zainspirowanie brania przez lud, łupów obłożonych klątwą, aby doprowadzić do upadku Saula. Ten sposób po zaakceptowaniu go przez Saula, sprowadził na niego uśmiercenie jego królewskości, przyznanej mu przez chorągwie ludu. 2923 (Telaim =„baranki”) – miejscowość w Judzie, gdzie Saul zgromadził swą armię przed bitwą z Amalekitami 5 Moj. 21:1-9
4. Samuel uczynił, znak tak jak mówił w sercu Jehowa, wstąpił do Betlejem; starsi miasta lękali się, zbliżyli się mówili: Spokojnie wchodzisz? 5. Odpowiedział: Spokojnie; przyszedłem składać ofiarę Jehowie. Przy ofierze sporu, okażcie swoją świętość sposobu życia. Wezwani wyróżniająco oznakowany Isaj, wyróżniająco oznakowany syn, okazali swoją świętość według ofiary sporu. - Starsi Betlejem lękali się, ponieważ rozumieli, że przyjście Samuela z jałowicą oznacza złożenie ofiary sporu, czyli w celu wykrycia sprawcy skrytobójstwa. 6. Przyszli, ukazali się; stając w obliczu wyróżniająco oznakowanego Elijaba, myślał: Pewnie pomazany przed Jehową. 7. Jehowa mówił w sercu w Samuelu: Nie patrz względem urody, względem wysokiego wzrostu, gdyż był odrzuconym. Z powodu tego nie patrzę tak jak człowiek; ponieważ człowiek patrzy oczami, Jehowa odkrywa serce. wyróżniająco oznakowany Elijaba – to oznacza, że jako pierworodny był księciem rodu i mógł być w gronie 30 mężów, którzy zostali zgromadzeni na posiłek z Samuelem, aby wybrać księcia, ale został odrzucony. Na księcia został wybrany Saul. Miał torować drogę dla tworzenia królestwa, podobnie jak Jan Chrzciciel, dla Chrystusa, Łk. 1:76. 8. Isaj zawołał w stronę Abinadaba; ten zachowywał się dumnie w obliczu usługiwania Samuela: - Także nie był wybranym Jehowy. 9. Isaj kazał służyć Sammie, ten także zachowywał się dumnie: Nie był wybranym Jehowy. 10. Isaj siedmiu synom, kazał służyć w obecności Samuela. Samuel rzekł do Isajego: Ci nie będą wybranymi Jehowy. - Zachowywali się dumnie, być może dlatego, że mniemali iż od tego może zależeć, jakaś dla nich rola. Ta duma nie pozwoliła im, aby poniżyć się przed Dawidem w walce z Goliatem. 11. Samuel rzekł do Isajego: Wszyscy synowie? Odpowiedział: Jeszcze pozostał młody; oto pasie owce. Samuel rzekł do Isajego: Weź się w garść, poślij, ponieważ nie zgromadzimy się wokół, aż tu przyjdzie. 12. Posłał, wprowadzili; on przystojny, rumiany w kierunku oczu, prosperujący wygląd. Jehowa mówił w sercu: Pomaż; z powodu tego on, stanie się potężnym tutaj. - Postawa Isajego, wskazuje na to, że nie rozumiał odmienności działania Jehowy, innej niż w przypadku namaszczenia Saula na księcia, 1Sm. 10:1. Młody Saul jako dowódca, służył Izraelowi wiele lat, zanim został namaszczony na księcia, co oznacza, że stał się już dojrzałym, żonatym mężczyzną, który miał syna Jonatana. 13. Samuel wziąwszy wyróżniająco oznakowany róg oliwy, pośród braci, pomazał znacznikiem; Dawid, Ducha Jehowy miał zachowywać wewnątrz. Samuel tego dnia, uczynił obowiązującym sposób życia wyższej części Ramaty. - Chociaż za czasu księcia Saula, Samuel w księdze spisał ustawy królewskie, to jednak chorągwie ludu przyczyniły się do porzucenia ich ducha. Dawid został od samego początku zobowiązany do zachowywania Ducha Jehowy w sercu. Duchem tym kierowały się strażnicy zakonu, zamieszkujący w Ramataim. 1Sam. 1:1 Jeden raz od strony „podwójnego wzgórza strażników”, Ramataim Sofim, góry Efraima, mąż imieniem Elkana („Bóg nabył”), syn Jerohama, syna Elihu, syna Tuhu, syna Suf, Efratejczyk, powstał z powodu dwóch żon. Elkana należał do strażników zakonu, gdyż zamieszkiwał „podwójne wzgórze strażników”, Ramataim – było to miejsce niedopuszczalnego kultu – 7413, Sofim – miejsce służące do obserwacji wywiadowczej nieprzyjaciół i strzeżenia służby Bożej w narodzie, góry Efraima - Sylo było położone w okolicy Góry Garizim – błogosławieństwo i Góry Ebal – przekleństwo, P.Pr. 27:12,13). Tak więc troska o naród i rodzinę przy lekceważącej służbie kapłańskiej synów Hellego, stanowiła dla niego powód do udręki, szczególnie w czasie sprawowania służby kapłańskiej, 1Sam. 1:1-7. 1Sam. 16:14. Saul zboczył; Pomimo Ducha Jehowy, przeraził się ducha złego obok Jehowy. - Duch zły obok Jehowy, to duch pozorny, tak jak obraz w zwierciadle. Jeżeli założymy, że ktoś nie ma pojęcia jak sam wygląda i jak działa lustro, a sam podejdzie do lustra pierwszy raz, to nagle jakby widzi drugą postać przed sobą. Lustro ukazuje obserwatora, jako tego który stoi przed nim (obok niego). Jeżeli obserwator znał swój dobry wewnętrzny stan poprzedni (Saul pod wpływem Ducha Jehowy, jako książę), a nagle wszedł w nowy, przeciwny temu i ten teraz ogląda w lustrze swój obraz zewnętrzny, to ten doprowadza go do przerażenia. Tak było w przypadku Saula. Jako książę w zgodzie z wolą Jehowy, znał swój wewnętrzny stan ducha, ale nie widział zewnętrznego obrazu, jako króla, gdyż nim nie był. Gdy wbrew woli Jehowy, został uznany za króla przez chorągwie ludu, to zmienił się jego wygląd zewnętrzny. Gdy po tym stanął przed lustrem prawa królewskiego, to nie doznając wcześniej wewnętrznego stanu królewskiego, jakby stanął przed kimś innym. Zaczął postrzega swój obraz pozorny, jako postać obok, czyli ducha obok Ducha Jehowy. To go przerażało. 15. Słudzy Saulowi, myśleli w duchu ustawy: Oto więc przeraził się złego ducha bogów: P.Pr. 28:15,64 - To, co Saul ujrzał w sobie i go przeraziło, to był duch obcych bogów ludów, z którymi walczył, 1Sam. 14:47,48. 16. Więc słudzy Jehowy na przedzie, powiedzieli: poszukajmy męża, będzie zręcznie grał harfą, zagra razy, będzie przyjemnym wewnątrz, ponadto będąc z Duchem Bożym, zniknie zły. 17. Saul rzekł do sług: Zauważcie proszę męża, grającego na korzyść, będzie wprowadzonym w duchu ustawy, będzie dobrze usytuowanym. będzie wprowadzonym w duchu ustawy – Saul zamierzał traktować Dawida, jako kogoś najlepszego z synów narodu, ale i zgodnie z zapowiedzią Samuela, że nowy mąż będzie szukany na króla Jehowy, 1Sam. 15:28. 18. Jeden sługa, wydając świadectwo, rzekł: Oto widziałem syna Isajego Betlejemczyka, umie grać, człowiek odważny sprawnością walki, rozważny mową, mąż w kierunku zysku Jehowie. - Tym jednym sługą był Abiatara, dzięki któremu Dawid wszedł do domu arcykapłana Bożego, czyli do domu Achimeleka, 1Sam. 21:2. Dawid wszedł do Domu Bożego (Mt. 12:3,4), czyli do domu króla, domu arcykapłana i do serc narodu, czyli tam, gdzie Bóg mieszka. Ew. Marka 2:25. A on w dodatku, i to sam rzekł: Rozpoznaliście, co uczynił nawet Dawid? Podczas gdy On sam pożądał czegoś, nigdy on nie miał niedostatku. 26. Jak sam dzięki Abijatarowi wszedł nawet do domu arcykapłana Bożego, a nie będąc wystawiony na widok publiczny, także oprócz kapłanów jadł chleby, które tylko oni mogli pozwolić jeść. 27. Sam rzekł także: Sabat dla człowieka pojawił się, nie człowiek dla sabatu. 28. Więc Syn człowieczy jest Panem („królem”) i sabatem („kapłanem”). Należy najpierw dobrze zrozumieć obraz (literę, małą rzecz, to co cielesne, cień zakonu itp.), aby dobrze rozpoznać duchową rzeczywistość (tego bardzo wymaga treść przetłumaczona w Mr. 2:25-28). Tą drugą należy rozpoznawać i działać w niej i według niej, a tej pierwszej nie pomijać, nie zaniedbywać, Mt. 23:23. Kto jest wierny w małym, to i w wielkim wierny będzie, Łk. 16:10; 1Kor. 15:46-49 1Sam. 16:19. Saul posłał aniołów (posłów) do Isajego, mówiąc: Przyślij Dawida w duchu ustawy, tego który młodemu stadu. - Król w duchu ustawy królewskiej miał prawo gromadzić wokół siebie najlepszych synów narodu. 20. Isaj wziął dla Saula: osła, chleb, flaszkę wina, jednego młodego koziołka stada, posłał przez wyróżniająco oznakowanego Dawida. 21. Dawid przyszedł w duchu ustawy, wewnątrz był niezachwianą osobą; przyszedł nosić sprzęty; Saul lubił moc. 22. Saul posłał osobę do Isajego, mówiąc: Nuże, Dawid zajął stanowisko, gdyż znalazłem źródło łaski. - Od Dawida płynęła moc Ducha Jehowy, a to Saul uznał za źródło łaski dla siebie, pomimo tego, że zbłądził. Dzięki łasce Bożej miał panować, aż do czasu ukształtowania króla, według serca Jehowy. 23. Saulowi w duchu ustawy, przebywał duch władcy klęski; Dawid podnosił sygnał harfy, grał razy, Saul miał ulgę wewnątrz, lepiej się miał, z powodu odepchnięcia złego ducha. - Saul miał duże wewnętrzne poczucie w sobie, jako władca klęski, ale dzięki doznanej łasce Jehowy, duch zły był okolicznościowo odpychany od niego. Pokoja - 2020-08-15, 09:26 Temat postu: WALKaDAWIDA(piórkowca)zGOLIATEM(czołgiem-pomnikiem bałwochw) 1Samuela 17:1-7 
1Samuela 17:8-13a) 
1Samuela 17:13b)-20a) 
1Samuela 17:20b)-26a) 
1Samuela 17:26b)-31 
1Samuela 17:32-37 
1Samuela 17:38-43 
1Samuela 17:44-49a) 
1Samuela 17:49b)-55a) 
1Samuela 17:55b)-58 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1 Samuela 17:1-58 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: WALKA DAWIDA (piórkowca) z GOLIATEM (czołgiem - pomnikiem bałwochwalstwa) 1. Filistyni zebrali chorągwie wojska; Sochot, to które Judy, dołączyło do zgromadzenia walki; rozbili obóz między Sochot, między Asek - Efes Dammim, nicości krwi. - Na miejsce zgromadzenia do bitwy, wybrano to, w którym wcześniej staczano krwawe bitwy na terytorium Judy. Sochot - zarośla; Asek - okopany; Efes Dammim - pole krwi. nicości krwi - mogą być to prochy poległych, mogiły. 2. Saul zebrał mężów Izraelskich, rozbili obóz przeciw Filistynom, ustawili w szyku walki doliny Ela. 3. Filistynowie stali na tamtejszej górze, Izraelczycy stali naprzeciw tamtejszej góry; między dwiema armiami, stroma dolina. - Szyk ustawienia dwóch armii, wskazuje na to, że nie dążono do bezpośredniego ich starcia. 4. Wyszedł mąż między dwie armie; mąż obozu Filistyńskiego, imieniem Goliat Get, wysokości sześciu łokci, piędź. (0.44m x 6) + 22 cm = 2.86m 5. Hełm miedziany na głowie; nosił na sobie pancerz łuskowy; waga tego pancerza pięć tysięcy syklów miedzi. (5 000 x 14gram = 70 000 gram = 70 kg) 6. Nagolenniki miedziane na nogach, oszczep miedziany pomiędzy ramionami. 7. Z przodu niesiono: Strzały, drewno oszczepu, wał tkacza, tarczę; grot oszczepu, sześć set syklów żelaza sprawiał że coś błyszczy. (600 x 14 gram = 8.4 kg) - Opancerzony i uzbrojony jak czołg - pomnik, gdyż taki nie był w stanie, sprawnie się poruszać. 8. Stanąwszy wołał do szeregów Izraelskich, mówił im: W jakim celu wyszliście z wojskiem, ustawionym w szyku? Ja Filistyńczyk, wy słudzy Saula - Nie? Posilcie się z powodu męża; ruszymy do przodu na przeciw. 9. Jeśli będzie zdolnym, wdać się w walkę razem, będę pobitym, staniemy się według niewolników; jeśli ja zwyciężę, będzie pobitym wewnątrz, staniecie się niewolnikami. Filistyńczyk rzekł: Zmusimy do niewolniczej pracy według standardu . 10. Ja dziś tutaj urągałem standardom szeregów Izraelskich; oddajcie zapłatę według męża, wspólnie wdamy się w walkę. - W związku z wcześniejszym masowym zgromadzeniem Filistynów (wraz z sprzyjającymi im Izraelitami, 14 rozdz. 1Sam.), przeciwko Izraelowi była to bardzo przemyślana taktyka, drażniąca prowokacja. 11. Saul, Izrael - ci usłyszawszy wszystkie słowa ostrzeżenia Filistyńczyka, lękali się bardzo, oniemieli ze zdziwienia. - Widać tu wielki brak wiary w Boga, gdyż Saul i Izrael w dużej części, coraz bardziej, oddalali się od niego 12. Efratejczyk, mąż Betlejem, którego imię Isaj był starym mężem, śmiertelnym człowiekiem; czasu życia przyprowadził do Judy ośmiu synów; syn Dawid na korzyść Saula. 13. Trzej starsi synowie Isajego, odeszli za Saulem, prowadzić życie walki; imiona trzech synów którzy żyli walką: pierworodny Elijab, drugi Abinadab, trzeci Samma; 14. Dawid to młody; trzej starsi odeszli za Saulem. 15. Dawid prowadził życie, pasąc standard stada ojca Betlejem, następnie zwrócić się ku Saulowi. "Efratejczyk" (od "urodzajność" 673) - Efraimita lub ktoś z innego pokolenia Izraela, mieszkający na ziemi pokolenia Efraima. Nazwa ta przysługiwała więc też Lewitom z Sylo i okolic Efraima, a także innym, którzy służyli w Przybytku Sylo, stanowili straż prawa zakonu, lub jako jego straż wojskowa (1 000 żołnierzy, 1Sam. 12:2). Wskazuje to na fakt, że Isaj zamieszkiwał w Efraimie w czasie pobytu tam Arki Przymierza, przed zdobyciem jej przez Filistynów. 16. Filistyńczyk zbliżał się wcześnie rozpocząć spędzić wieczór; stawiał się czterdzieści dni. - Stawiał się przez 40 dni, jako "czołg - pomnik", aby zepsuć Izraelitom, rozpoczynającą się u nich wieczorem dobę. 17. Isaj rzekł więc, synowi Dawidowi: Weź braciom to efa prażonego ziarna, dziesięć chlebów, prędko zanieś braciom tego obozu. 18. Tych dziesięć pamiątek odciętych serów położysz dowódcy tysiąca, nawiedzisz braci, pojmiesz zobowiązanie znaku bezpieczeństwa. - Isaj wiedział, że Samuel namaścił Dawida na wodza, zapewne także w ciągu minionych 39 dni poznał warunek Goliata. Z tego powodu wysłał Dawida (pasącego stado), aby też poznał w jaki sposób może zapanować pokój. 19. Saul, wszyscy synowie Izraelscy doliny Ela, oni prowadzili wojnę przeciwko Filistynom. - Wojna ta trwa od 13 rozdziału, a w tym tekście jest mowa o zgromadzeniu się do kolejnej bitwy tej wojny. 20. Dawid wstał wcześnie rano, trzodę standardowo na terenie, powierzył strażnikowi; pragnął iść tak jak polecił Isaj; wstąpił do obwarowania; wojsko wyszło do szyku bojowego, wznosiło okrzyk wojennej bitwy. 21. Izraelici uszykowali wojsko przeciwko wojsku Filistynów. - Był to czterdziesty dzień stacjonowania wojsk bez walki, w czasie którego upływał termin na rozstrzygnięcie wyniku bitwy przez dwóch mężów, walczących stron. 22. Dawid, część standardu ekwipunku, pozostawił dla stróża ekwipunku wojska; szybko się poruszał na terenie, przyszedłszy poszukiwał braci pokoju. 23. W kierunku tych mówił; oto występował Filistyńczyk Get, mąż imieniem Goliat, harcownik szyku bojowego armii Filistyńskiej; tamci mówili, Dawid słyszał słowa. 24. Wszyscy synowie Izraelscy ujrzawszy wyróżniająco oznakowanego męża, ukryli oblicza, bali się bardzo. 25. Mężowie Izraelscy mówili: Widzimy tego męża, był wyprowadzonym; tak zaiste wystąpił urągać Izraelowi; tego który powstanie zabić męża, król uczyni bogatym bogactwem wielkimi, da na korzyść wyróżniająco oznakowaną córkę, wyróżniająco oznakowany dom Izraela; ojca uczyni wolnym. - W ten sposób Dawid, poznał jaki jest znak pokoju i jaka jest nagroda za zabicie Goliata. 26. Dawid rzekł naprzeciw w kierunku mężów będących sługami, mówiąc: Co uczynią mężowi, który zabije tego Filistyńczyka, odwróci hańbę na terenie Izraela? Zatem kto ten Filistyńczyk nieobrzezany że urąga wojskom Boga żyjącego? 27. Lud oznajmił słowa, które powiedziano: Potem kiedy mąż zabije, będzie odprawianym na korzyść. - Zawsze potrzebna potwierdzić wiadomość 28. Elijab starszy brat, usłyszawszy mężów, mówiących w duchu zarządzenia, rozpalił się gniewem twarzy; Elijab powiedział Dawidowi: W jakim celu tutaj idziesz? Komu na terenie pozostawiłeś, one trochę owiec pustego terenu? Widzę ja oznakę pychy, oznakę złości serca; z powodu tego idziesz aby przypatrywać się bitwie. - Eliab, mąż walki, czuł się źle w obecności odważnego pasterza, który okazywał wolę pokonania Goliata. Z tego powodu, ostrzegał go, ze teren walki armii, to nie pastwisko małego stada. 29. Dawid odpowiedział: Jakiego rodzaju teraz, przynosisz skutek sprawie teraz? - Dawid zwrócił uwagę bratu, że to nie jest czas na takie zarzuty, skoro nie służą pokojowi. 30. Inni obok, na przedzie, zgromadzali się wokół; w duchu zarządzenia byli powołanymi aktem, który sprawą podstawową, zwrócił się ku ludowi. 31. Usłyszano słowa Dawida, które podbijały, były chwytane, opowiedziano Saulowi. - Naród już wcześniej, aktem zmierzającym do wyboru króla był zwrócony sprawie podstawowej, a teraz stanął w obliczu dramatycznej sytuacji, której według okazywanej skłonności Dawida, mógł zapobiec Jehowa. 32. Dawid rzekł do Saula: Nie pozwólmy upaść, sercom mężczyzn na terenie; sługa pójdzie bić się z tym Filistynem. - Dawid przemówił do Saula, jako potencjalny dowódca. 33. Saul rzekł do Dawida: Nie możesz iść w duchu zarządzenia, bić się z Filistynem, gdyż tyś młodzieńcem; on tutaj, mężem walki wczesnego okresu życia. 34. Dawid odpowiedział Saulowi: Byłem sługa, pasałem stado ojca; przychodził lew, niedźwiedź omen, zabierali ssące (Ssej) stada, 35. Potem ruszyłem do przodu ugodziłem, uratowałem z gardła paszczy; podnosili się przemogłem zadałem cios zabiłem. 36. Zaiste omen lwa, także niedźwiedzia, raził sługę; zniknie tutaj ten Filistyńczyk nieobrzezany, raz na zawsze, gdyż urągał wojskom Boga żyjącego. 37. Dawid rzekł: Jehowa, który pozbawił mocy lwa, mocy niedźwiedzia, ten pozbawi mocy, tego Filistyna. Saul rzekł do Dawida: Idź z wyjątkiem, Jehowa ukaże się. - Saul przymuszony okolicznościami, chociaż nie wiedział jeszcze, że Jehowa w tak wyjątkowej sytuacji może ukazać swoją moc w nietypowej walce "piórkowca" przeciwko "czołgowi - pomnikowi", zgodził się na wystąpienie Dawida, przeciwko Goliatowi. Ssej (7716) - sztuka drobnego bydła, baranek, owca, koza, jagnię, koźle, trzoda 38. Saul ubrał Dawida standardowo: Dał szaty, przyłbicę miedzianą na głowę, ozdobił wyróżniająco oznakowanym pancerzem. 39. Dawid na szaty, założył pas standard miecza, rozpoczął postępowanie, ale bez wypróbowania. Dawid rzekł do Saula: Nie będę w stanie tamte zanieść, ponieważ nie próbowałem. Następnie Dawid odszedł. - Saul, przygotowywał Dawida do standardowej walki, ale bezskutecznie. 40. Wziął kij, ręką wybrał z potoku pięć gładkich kamieni na korzyść, założył standardowy ekwipunek pasterza, tak jak: torbę, procę mocy na korzyść; zbliżył się w kierunku Filistyna. - "Piórkowiec", zbliżył się do "czołgu - pomnika". 41. Zbliżający się Filistyńczyk, szedł, postępując ku Dawidowi; tarczę męża niesiono z przodu. 42. Filistyńczyk spojrzał, obaczył wyróżniająco oznakowanego Dawida; okazywał wzgardę, ponieważ oprócz przystojnego wyglądu był młodzieńcem rumianym. 43. Filistyńczyk rzekł do Dawida: Ja psem, że ty przyszedłeś z kijem naprzeciw? Filistyńczyk przeklinał Boga wyróżniająco oznakowanego Dawida. 44. Filistyńczyk rzekł do Dawida: Przyjdź przeciw, pamiątkę ciała, dam ptactwu niebieskiemu, bestiom polnym. - Goliat ("czołg - pomnik") uważał, że jego walka z Dawidem ("piórkowcem") jest poniżej jego godności, dlatego czuł wzgardę do niego i zapowiedział mi masakrę, tak pewnym się czuł. 45. Dawid rzekł do Filistyna: Ty naprzeciw, przyniosłeś: miecz, oszczep, tarczę. Ja idę w imieniu, imieniu Jehowy zastępów, Boga wojsk Izraelskich, któremu urągałeś. 46. Dziś, tutaj Jehowa wyda "pomnik"; zadam cios, odrzucę wyróżniająco oznakowaną głowę; trupy wojska Filistyńskiego, dzisiaj, tutaj na terenie, będą dane ptactwu niebieskiemu, bestiom ziemskim; poznają wszyscy mieszkańcy kraju że Izrael ma Boga; 47. Całe tutejsze zgromadzenie pozna, że nie: mieczem, oszczepem, Jehowa da zwycięstwo, pomimo tego Jehowa walką, da moc chorągwiom. - Dawid dając to OSTRZEŻENIE był pewnym zwycięstwa nad Goliatem, gdyż wiedział w jak prosty sposób można je osiągnąć. Ten wyraz zwycięstwa był psychologicznym, duchowym atutem, dla jego osiągnięcia. To nie był wyraz pychy i gnozy, lecz poleganie na Jehowie i wiara w niego, ufanie jemu. Podobnie jest i z dzisiejszym "CZOŁGIEM - POMNIKIEM", uzbrojonym w pancerz tradycji teologicznej i wielką uczoność, ale bez żywej, uduchowionej wiary. Dzisiejszy "Goliat", stanął przeciwko natchnieniu Słowa Bożego, gdyż nie rozumie na czym ono polega. Ten, kto rozumie, czym dzisiaj jest duchowa "proca", dla prostego, ale wierzącego człowieka, ten wie jak ugodzić tego "Filistyna", który nasącza duchem intryg i zwątpienia oraz bezsensem wiary, całe Chrześcijaństwo, ale nie Chrystusowców. On powinien widzieć, jak posłużyć się "kamieniem" Prawdy z Słowa Bożego i jak trafić w ten niby światły, ale jednak ciemny, odsłonięty punkt, którym jest "OKO" pychy i gnozy (Dan. 7:8), sączące ducha niewiary i bigoterii, siejące strach i zwątpienie w głęboki sens, przekazu Słowa Bożego. Ci, którzy to czynią, uważają, że nie wszystko w Piśmie Świętym jest natchnionym Słowem Bożym. Np. uważają, że to, co mówił Szatan do Pana Jezusa na pustyni nie jest natchnionym Słowem Bożym. Oni nie rozumieją, że natchnienie polega na zapisaniu wszystkiego, ale tylko tego, co jest konieczne do uwierzenia, że Pan Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym i, że przez wiarę w to można osiągnąć zbawienie od bałwochwalstwa, dla życia wiecznego, J. 25:30,31; 2Tym. 3:16,17. Ten kto wierzy wie, czym jest duchowa "proca", dla wiary. Nie gorszy się, że to nie standardowe narzędzie walki, że coś niby jest nie po polsku. 48. Z powodu tego zaistniał Filistyńczyk, stał się potężnym; zbliżając się, szedł przeciwko Dawidowi; Dawid śpieszył się, szybko się poruszał naprzeciw szyku bojowego Filistynów: 49. Dawid sięgnął do torby, wyjmował stamtąd pamiątki mocy, strzelał kamieniami, ugodził wyróżniająco oznakowanego Filistyńczyka w czoło; pogrążona kamieniem w czoło, padła twarz mieszkańców kraju. 50. Dawid przemógł Filistyńczyka, uderzywszy kamieniem procy; Dawid ugodził Filistyńczyka bez mocy miecza. 51. Dawid pośpieszył, stanął nad Filistyńczykiem, wziął pochwę, wydobył miecz pamiątkę; zabijając, uciął aby głowę - omen. Filistynowie ujrzawszy, że umarł odważny, uciekli. - Goliat był, jakby tajną bronią. Był przygotowywany od młodości. Zaistniał w tym celu, aby stał się "czołgiem - pomnikiem". Był w stanie pokonać każdego, kto się posługiwał standardową bronią i sposobem walki. Stał się jednak bezradnym zakładnikiem pychy (w metalu) i gnozy w zakresie znajomości tradycyjnego sposobu walki. Dawid go pokonał, gdyż posiadał żywą wiarę w Boga, któremu ufał. szybko się poruszał naprzeciw szyku bojowego - Filistyni byli pewni zwycięstwa Goliata, więc przestrzegali warunku pokoju, dlatego Dawid mógł się bezpiecznie poruszać przed nimi i uderzać w pancerz łuskowy (rybi, boga Dagona). wyjmował ... pamiątki mocy - Dawid cztery razy poklepał karoserię Goliata, utrzymując go w stanie pychy w metalu, ale i w stanie bezradności, gdyż z jednej strony Goliat, czuł się bezpiecznym, nie odczuwając zagrożenia dla życia. Z drugiej jednak strony widział, że posiadanym uzbrojeniem nie jest w stanie ugodzić Dawida (piórkowca), który bardzo szybko się poruszał. Jeżeli rzucił oszczepem, to zanim ten doleciał, to Dawid był już w innym miejscu, 1Sam. 19:10. Dopiero ostatnim, piątym kamieniem Dawid, postanowił ugodzić Goliata w czoło. Zostawił sobie ostatni, piaty kamień, co oznacza, że perfekcyjnie potrafił trafiać do celu, a Goliat musiał mieć przecież odsłonięte oczy, aby widzieć Dawida. 52. Mężowie Izraelscy, Judzcy, stali się potężnymi wznosili okrzyk zwycięstwa, gonili chorągwie Filistynów, tak że przywiedli do doliny, aż do bram Akkaronu; pobitych Filistynów, zaatakowano drogą Szaraim od Get aż do Akkaronu. 53. Synowie Izraelscy żarliwie ścigali, powróciwszy złupili obóz chorągwi Filistynów. - Po zwycięstwie Dawida wojsko Izraela nabrało mocy. 54. Dawid wziąwszy głowę - omen Filistyńczyka, wniósł do Jeruzalem, sprzęty - pamiątki położył Przybytkowi Bożemu. - Do tych sprzętów, należał także miecz, 1Sam. 21:9,10. 55. Saul widząc standard Dawida, wychodzącego przeciwko Filistynowi, powiedział do Abnera, hetmana wojska: Kogo synem ten młodzieniec, Abnerze?! Abner odpowiedział: Żywą duszę królu, raczej poznamy poprzez doświadczenie. - Saul nie pytał o pochodzenie rodzinne Dawida, gdyż wiedział, że od Isaj przyprowadzono Dawida do niego na służbę, aby grał na Harfie, gdy króla trapiło złe usposobienie. Królowi chodziło o to, kto przygotował Dawida do nietypowej walki procą. Kogo synem może więc oznaczać: Do jakiej grupy stowarzyszenia należy Dawid? 56. Król mówił w sercu: Ty dowiadywałeś się, kogo synem ten młodzieniec. 57. Abner powrócił w myśli: Dawid ostrzeżeniem, zniszczył omen Filistyńczyka, rękami wziął głowę Filistyna, była przyniesiona przed Saula. - Abner rozumiał jaką psychologią posługiwał się Dawid, jak pewnie wypowiedział słowa przeciwko Filistynowi. Grupa stowarzyszenia, do której należał Dawid, przygotowywała go od dłuższego czasu do tej niestandardowej walki. Pasterstwo, którym Dawid się zajmował bardzo służyło w wyćwiczeniu go. 58. Saul myślał w duchu ustawy: Kogo tyś synem młodzieńcze? Dawid mówił w sercu: Synem sługi Isajego Betlejemczyka. - Saul znał wypowiedź Samuela, że będzie poszukiwany nowy mąż na wodza chorągwi, ale nie był w stanie tego dowieźć. Dawid rozumiał to zamyślenie Saula, więc postanowił, że nie powie niczego innego, ponadto, co Saul już wiedział. Pokoja - 2020-12-25, 09:54 Temat postu: DAWID ZIĘCIEM "KRÓLA" POMIMO, ŻE NIECHCIANYM 1Samuela 18:1-6 
1Samuela 18:7-14 
1Samuela 18:15-21 
1Samuela 18:21-27a) 
1Samuela 18:27b)-30 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1 Samuela 18:1-30 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: DAWID ZIĘCIEM KRÓLA POMIMO, ŻE NIECHCIANYM 1. Saul przestał mówić ze sobą w duchu ustawy; powstał Jonatan, uczuciem był przywiązanym pragnieniu Dawida; Jonatan miłował duszą. Saul przestał mówić ze sobą w duchu ustawy – chodzi tu zapewne o ustawę, którą Samuel ogłosił Saulowi, o której jest napisane w 1Sam. 15:17,26-31, co cytuję według KS.
1Sam. 18:1. Saul przestał mówić ze sobą w duchu ustawy – To oznacza, że Saul nie chciał się pogodzić z faktem odrzucenia go jako króla, obwołanego przez chorągwie ludu. 1Sam. 18:2. Dnia tego Saul wziął się w garść, nie pozwolił, dopuścić się odstępstwa domowi ojca. 3. Jonatan, Dawid uczynili przymierze; przymierze pamiątki miłością dusz. 4. Kiedy Dawid wyruszał, Jonatan dał wyróżniająco oznakowany płaszcz, ponadto szatę, nawet pas w końcu miecz. nie pozwolił, dopuścić się odstępstwa domowi ojca – Konsekwencje zwycięstwa Dawida nad Goliatem, dobrze rozumieli Kisz i Ner, więc mogli dążyć do całkowitego przekreślenia obietnicy Saula, dla zwycięzcy nad Goliatem. Chociaż Saul pod ich wpływem, przestał myśleć w duchu powyższej ustawy, to jednak pozwala Jonatanowi na wyposażenie Dawida. W ten sposób zachowuje pozory w kierunku dotrzymania obietnicy, wynikającej z zabicia Goliata. 5. Od kiedy Saul posyłał Dawida, wszystko ruszyło do przodu, odnosił sukcesy; był ustanowiony nad mężami walki Saula, podobał się oczom wszystkiego ludu, także oczom sług Saula. 6. Dawid powstał, poraził chorągwie Filistynów wracał, wstąpił do miast Izraelskich; wszystkie niewiasty śpiewając, wyszły z weselem, tańczeniem, bębnami instrumentami muzycznymi, przeciwko królowi Saulowi. 7. Niewiasty grając, śpiewając, mówiły: Poraził Saul tysiąc, Dawid dziesięć tysięcy. 8. Zadrżał ten zdrój słów; Saul rozgniewał się bardzo, rzekł: oddałem zapłatę tysiącowi, Dawidowi na korzyść, przypisali dziesięć tysięcy; zaiste już, dla godności królewskiej. 9. Tego dnia, powstała chorągiew Dawida; Saul patrzył daleko. - To pokazuje, że Saul rozumiał konsekwencje uznania Dawida przez sług, całego ludu, a w tym niewiast, śpiewających na jego cześć. Miał podstawę do wnioskowania, że to on jest tym rodakiem, o którym mu mówił Samuel. Te nieprzychylne mu okoliczności uświadamiały mu, że Dawid jest jego konkurentem, który może dostąpić godności królewskiej, 1Sam. 15:28; 10. Nazajutrz wewnątrz Saula, rozwijało się złe usposobienie władców; Dawid czasu dnia, ręką szarpał struny; Saul powstał pośrodku domu, prorokować mocą włóczni. 11. Saul cisnął wyróżniająco oznakowaną włócznią, mówiąc: Podporządkuję Dawida; Dawid w obliczu uderzenia ściany, zmienił się. złe usposobienie władców – chodzi tutaj o usposobienie nieprzyjaźni do rozpoznanego, potencjalnego rywala; prorokować mocą włóczni – Saul nie chciał sam zabić Dawida, gdyż by się bardzo skompromitował. Postanowił go sprawdzić, rzucając włócznią w ścianę obok niego, aby go przestraszyć, że jest zagrożony. W ten sposób próbował go podporządkować; 12. Saul bał się, ponieważ powstał przeciw Jehowie; Dawid odszedł w kierunku Saula. 13. Unikał Saula, tak długo jak był ustanowiony dowódcą, dla tysiąca; w obecności ludzi wychodził, wchodził. Dawid odszedł w kierunku Saula – znaczy to, że Dawid poznał zamiary Saula, ale się go nie bał 14. Dawid powstał; wszystkimi sposobami, postępował mądrze w kierunku Jehowy. 15. Od kiedy mocą stanął w obliczu Saula był gościem na przedzie. 16. Wszyscy miłowali Dawida, gdyż on wychodził, wchodził w obliczu Izraela, Judy. mocą stanął w obliczu Saula – po zabiciu Goliata; 17. Saul rzekł do Dawida: Oto starszą córkę, wyróżniająco oznakowaną Merab, oddam żoną na korzyść, jednak bądź mocnym członkiem grupy na korzyść; wdaj się w walkę wojny Jehowy; Saul mówił w sercu: Nie zniszczę w postaci mocy; Filistyni zniszczą w postaci mocy. Merab, oddam żoną – Saul kierując Dawida w moc Filistynów, chciał się przebiegle wycofać z obietnicy, danej zwycięzcy nad Goliatem (Dawidowi); 18. Dawid rzekł do Saula: (z) Którego ja domu? Oby ojciec, powinowatym króla Izraela, kiedy będę zięciem. 19. Zaistniał czas, poświęconą Dawidowi córkę, tą wyróżniająco oznakowaną Merab, Saul oddał żoną Adrielowi Mecholatyckiemu. - To pokazuje jak bardzo Saul, czuł się zagrożony na tronie przez Dawida; 20. Mikal, córka Saula, miłowała wyróżniająco oznakowanego Dawida; była przyjemna oczom; sprawa była widoczna Saulowi. 21. Saul mówił w sercu: Dam na korzyść, będzie sidłem wewnątrz, powstanę w postaci mocy Filistynów. Saul rzekł do Dawida: Dzisiaj w postaci zięcia staniesz się drugim. - Jest to przebiegły sposób Saula na odepchnięcie Dawida od tronu; 22. Saul rozkazał wyróżniająco oznakowanym sługom: W duchu ustawy, mówcie Dawidowi sekret, powiedzcie: Oto masz upodobanie; wszyscy słudzy przy królu przyjaciółmi teraz; zostaniesz zięciem króla. 23. Ci słudzy Saula, słowa ostrzeżenia, mówili uszom Dawida; Dawid odpowiedział: Zostając zięciem króla będę nieznacznym zdrojem; ja nie poważany mąż będę w potrzebie? - Dawid dobrze rozumiał swoją perspektywę przy Saulu; 24. Słudzy oznajmili Saulowi, mówiąc na korzyść: Dawid obiecał tamte sprawy. 25. Saul rzekł: Tak powiedzcie Dawidowi: Nie pożąda król ceny nabycia żony, tylko sto napletków Filistyńskich, pomścij nieprzyjaciół króla; Saul planował, wyróżniająco oznakowanego Dawida powalić mocą Filistynów. - Przebiegła intryga Saula przeciwko Dawidowi. Tak przenosząc się w nasze czasy można to porównać z obietnicami zaborców Polski, którzy obiecywali coś za zaangażowanie się polaków po ich stronie, a później chcieli się z tego wycofać, ale rozwój wydarzeń (Karta Wilsona, co do wolności narodów) nie pozwolił im na to; 26. Słudzy, tamte słowa ostrzeżenia, powiedzieli Dawidowi; Dawid był ugodowym sprawie; były wypełnione dni, nie został zięciem królewskim. 27. Dawid wyruszył, on prowadził mężów, zabili dwustu mężów, Filistynów; przyniósł napletki chorągwi, poświęcił królowi. Saul oddał zapłatę żoną, wyróżniająco oznakowaną Mikal córkę na korzyść; Dawid został zięciem królewskim. - Dawid był ugodowym w sprawie wymogu Saula w związku z ślubem z jego córką. Nie został zięciem przy pierwszym terminie ślubu z Merab; 28. Saul stanął w obliczu przeciw Jehowie; poznał poprzez doświadczenie, że córka Mikal miłowała Dawida. 29. Saul jeszcze więcej bał się Dawida; Saul stał się nieprzyjacielem Dawida, cały czas życia. - Saul stał się takim z powodu zawodu w skutkach swego planowania; 30. Dawid powodował wyjście książąt Filistyńskich; ilekroć wystąpili, odnosił sukcesy; wszyscy słudzy Saula bardzo docenili chwałę. powodował wyjście książąt – Byli żadni zemsty za nieoczekiwaną przegraną bitwę po zabiciu Goliata przez Dawida. Pokoja - 2021-01-28, 22:31 Temat postu: SAUL PRZED TRYBUNAŁEM STANU (IMPEACHMENT) 1 Samuela 19:1-5 
1 Samuela 19:6-11a) 
1 Samuela 19:11b)-18 
1 Samuela 19:19-24a) 
1 Samuela 19:24b)) 
Objaśnienia cd. http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028 Treść 1Samuela :1-24 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: SAUL PRZEZ DAWIDA, POSTAWIONY PRZED TRYBUNAŁEM STANU (IMPEACHMENT) 1. Saul mówił do syna Jonatana, do wszystkich sług: Zabijcie wyróżniająco oznakowanego Dawida; Jonatan syn Saula, bardzo miał w upodobaniu Dawida. 2. Jonatan oznajmił Dawidowi, mówiąc: Teraz strzeż się proszę Saula; ojciec wydaje na śmierć; rano wycofaj się, usiądź skryty, będziesz poszukiwanym. 3. Tak jak ty tam, pójdziesz polem, ja opóźnię moc ojca; ja w duchu zarządzenia, doradzę przy ojcu; cokolwiek spostrzegę, oznajmię na korzyść. - Od nieudanych planów w pozbawieniu Dawida prawa do stania się zięciem króla i pozbawieniu go życia za pośrednictwem Filistynów, Saul zarządza skryte zabicie go przez swoich sług. Jednak Jonatan, przyjaciel Dawida, sprzyja mu w uniknięciu śmierci. 4. Jonatan dobrze ostrzegł Dawida; mówiąc do Saula, rzekł ojcu w duchu zarządzenia: Nie grzeszy król w odniesieniu do sługi Dawida, gdyż nie czyni źle; z powodu tego, dzieła bardzo prosperują na korzyść; 5. Sygnał duszy uczynił na znak, ręką atakował i niszczył omen Filistyńczyka; Jehowę uczynił wielkim wybawieniem całości Izraela. Miał wizję, był powodem radości. W jakim celu tracić krew niewinną; zgładzić cudowny znak Dawida za nic? 6. Saul usłuchał głosu Jonatana; Saul przysiągł: Raczej adept Jehowy, każę zabić. - Odwoływanie się Jonatan do dobrego działania Dawida i korzyści z tego wynikających, zostało wstępnie uznane przez Saula za uzasadnione. Dawid przeciwko Goliatowi, grożącemu Izraelowi hańbą, wystąpił z natchnienia swej duszy tylko z procą w ręku. Działał dla chwały Jehowy i dla wybawienia Izraela. Raczej adept Jehowy, każę zabić - Saul mówiąc to, zapewnił obłudnie Jonatana, że prędzej Dawid go zabije, niż on jego; 7. Jonatan zawołał Dawida; Jonatanowi był widoczny na korzyść, dowód wszystkich tamtych słów; Jonatan przywiódł wyróżniająco oznakowanego Dawida do Saula; jeszcze wczoraj, przebywał na przedzie. - Zapewnienie ojca, Jonatan uznał za korzystne dla Dawida, dlatego ten wrócił do Saula; 8. Znowu zaistniała wojna; Dawid przyszedł z Filistynami wdać się w walkę, zadał cios; z powodu porażki wielkiej, uciekli sprzed oblicza. 9. W duchu ustawy Jehowy, złe usposobienie przyszło Saulowi; on pozostawił włócznię wewnątrz ręki, Dawid szarpał struny ręką. 10. Saul chciał podporządkowywać Dawida; Saul włócznię wypuścił ku ścianie; włócznia ostrzeżenia uderzyła ścianę; Dawid ustępował, wymknął się tej nocy. - Zwycięstwo Dawida nad Filistynami, ponownie zmieniło usposobienie Saula do niego. Dążył do podporządkowania Dawida, chciał go przerazić, rzucaniem włócznią w ścianę, tuż obok niego; 11. Saul posłał aniołów do domu Dawidowego, zatrzymajcie, zabijcie rano. Mikal, żona oznajmiła Dawidowi, mówiąc: Czy też nie masz sygnału duszy? Wymknij się nocą; ty jutro będziesz zabity. 12. Mikal ostrzeżonego Dawida, spuściła przez okno; zniknął, pospieszył, został uratowanym. - Posłańcy (aniołowie) Saula mieli zabić Dawida rano, gdy wyjdzie od żony; 13. Mikal wziąwszy terafim - pamiątkę, położyła na łożu; koźli wezgłówek - pamiątkę, położyła na miejscu głowy, przykryła szatą. 14. Saul posłał aniołów zabrać ze sobą wyróżniająco oznakowanego Dawida; ona rzekła : Zachorował. - Mikal przy użyciu bożka domowego i wezgłówku, upozorowała leżenie chorego Dawida; 15. Saul posłał wyróżniająco oznakowanych aniołów (posłów), oglądających oznaki Dawida, mówiąc: Pośród łoża zabijcie, przynieście wyróżniająco oznakowanego. 16. Aniołowie przyszli: Oto na łożu terafim, wezgłówek koźli na miejscu głowy. - Saul bał się otwarcie podnieść rękę na Dawida, dlatego dąży do zabicia go skrycie; 17. Saul rzekł do Mikal: Dlaczego wypuściłaś? W ten sposób zdradziłaś. Pozwoliłaś ujść, wyróżniająco oznakowanemu nieprzyjacielowi; Mikal odpowiedziała Saulowi: Tak zaiste mówił wewnątrz: Puść! Dlaczego każą zabić? - Saul dochowanie przysięgi małżeńskiej, uznał za zdradę siebie, jako ojca i króla. Żona powinna być podporządkowana swojemu mężowi, a ten powinien ją miłować, Efz. 5:24-28; TRYBUNAŁ STANU (IMPEACHMENT) - "POSTAWIENIE W STAN OSKARŻENIA" SAULA PRZEZ DAWIDA 18. Dawid wymknął się, wstąpił do Ramaty, szybko przybył; oznajmił dla Samuela, tak jak wszystkimi ostrzeżeniami czyni Saul. On, Samuel przeszli do Nojot - mieli swoją siedzibę. 19. Saulowi oznajmiono: Oto Nojot ("mieszkania") Ramaty; Dawid wyzywa. wstąpił do Ramaty - Miejsce zamieszkania Samuela i innych. Samuel należał do strażników zakonu, gdyż zamieszkiwał "podwójne wzgórze strażników" (7436), Ramataim (miejsce niedopuszczalnego kultu - 7413) Sofim (6822- służące do obserwacji wywiadowczej nieprzyjaciół i strzeżenia służby Bożej w narodzie); - Dawid przez udanie się do Ramaty, faktycznie wyzwał Saula przed Trybunał Stanu (Ipeachment), gdyż to Samuel w imieniu Jehowy, namaścił Saula na księcia Izraela. 20. Saul posłał aniołów, pojmać wyróżniająco oznakowanego Dawida; ujrzeli gromadę wyróżniająco oznakowanych, prorokujących proroków; przełożonym na terenie trwał Samuel; na aniołów Saula przyszło usposobienie sędziów, prorokowali także oni. 21. Opowiedziano Saulowi; posłał drugich aniołów, oni także prorokowali. Saul posłał trzecich aniołów, ci przyłączyli się prorokować. przełożonym na terenie trwał Samuel - udzielił on już wcześniej Saulowi różnych lekcji, ostrzeżeń i poinformował o skutkach odrzucenia go, jako króla uznanego przez chorągwie ludu. Samuel opuścił Saula, gdy ten całkowicie zawiódł w sprawie wyniszczenia Amaleka. Samuel jednak nadal trwał, jako kapłan i jako przełożony nad sędziami i prorokami przyszło usposobienie sędziów - w obecności sędziów, słudzy Saula zapewne, dążyli do zachowania pozorów praworządności, aby mogli dotrzeć do Dawida i go pojmać; prorokowali także oni - Dla zachowania pozorów swojej praworządności prorokowali, stosownie do usposobienia sędziów, aby nie wzbudzić podejrzeń. Okazało się to jednak daremne. 22. Także on żył Ramatą; przyszedł aż do wielkiej studni Seku ("strażnica"); wyzywał, radził się: Gdzie Samuel Dawida? Odpowiedziano: Oto Nojot, to które Ramaty. 23. Stamtąd szedł do Nojot Ramaty; on także stał się, stosownie do usposobienia sędziów; idąc prorokował sposobem życia, aż wstąpił do Nojot Ramaty. Także on żył Ramatą - postępował podobnie jak jego słudzy (aniołowie), czyli pozorował swoją praworządność, a przy tym się obnażał w obliczu rzeczywistej praworządności, 1Kor. 14:24,25; wyzywał, radził się - w tym miejscu, znajdowała się wielka studnia Seku = "strażnica" przy której wydawano wyrocznie. Zapewne tu; wyzywał Dawida, skoro już się dowiedział, że Dawid wyzwał jego przed Trybunał Stanu (Ipeachment) stał się, stosownie do usposobienia sędziów - musiał się zastosować do procedury sędziów TS; idąc prorokował sposobem życia - swym postępowaniem, ujawniał jednak swój faktyczny sposób życia w stosunku do Dawida; 24. On także, pozbawiony oszukania prorokował; on marniał także przed Samuelem; on obnażany na terenie, cały dzień, całą noc, dlatego mówiono: Saul jak i prorocy? pozbawiony oszukania prorokował - Saul został pozbawiony pozorów praworządności, w których starał się przedstawić siebie sędziom, prorokom i Samuelowi, ale daremnie. Zostały odkryte prawdziwe pobudki jego działania; on marniał także przed Samuelem - marniał wcześniej przed sędziami, a teraz także przed jednym człowiekiem, który go namaścił na księcia; obnażany na terenie - nie chodzi tu o rozebranie się z szat do nagości, lecz o obnażenie sposobu postępowania Saula w sprawowaniu władzy i stosunku do poddanych, a w szczególności do Dawida; Saul jak i prorocy? - prorokował, czyli mówił prawdę, jak inni prorocy, ale mówił ją przeciwko sobie. To czego używał, dla obrony swojego postępowania, oskarżało go. Był pokonany własną bronią, jak Goliat. Pokoja - 2021-02-17, 11:30 Temat postu: POSTEPUJĄCA ALIJA DAWIDA - DRUGIE PRZYMIERZE Z JONATANEM. 1Samuela 20:1- 
1Samuela 20:1- 
1Samuela 20:1- 
1Samuela 20:1- 
1Samuela 20:1- 
1Samuela 20:1- 
1Samuela 20:1- 
1Samuela 20:1- 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113752#113752 Treść 1 Samuela 20:1-43 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: POSTEPUJĄCA ALIJA DAWIDA - DRUGIE PRZYMIERZE Z JONATANEM. I CZĘŚĆ Zapowiedź i realizacja Aliji Dawida. O sposobie zapowiedzi i rozpoczęcia się realizacji Aliji Dawida do Przymierza z Bogiem, informują poniżej zacytowane teksty od 1Sam. 15:28 do Rozdz. 19, tłumaczone na podstawie Konkordancji Stronga (KS). 1Sam. 15:28. Samuel rzekł w duchu ustawy: Jehowa rozerwie chorągwie królestwa Izraela, lepsze na terenie przez okres czasu, da rodakowi. 29. Co więcej, zwycięstwo Izraela nie będzie fałszywe, nie będzie pożałowane; z powodu tego ten człowiek nie będzie pożałowanym. - Przy tej okazji, Samuel zapowiedział przyszłą Aliję Dawida. Alija to "wstępowanie", które w odniesieniu do Dawida oznacza proces, związany z jego wstępowaniem na coraz wyższy poziom w jego działaniu, dla wprowadzenia w narodzie i królestwie Izraela, systemu wartości, sposobu postępowania według ducha zakonu Jehowy. Zgodnie z 1Sam. 16:13, namaszczenie Dawida, polegało na tym, że on: Dawid, Ducha Jehowy miał zachowywać wewnątrz. Samuel tego dnia, sposób życia wyższej części Ramaty, uczynił obowiązującym. - Chociaż za czasu księcia Saula, Samuel w księdze spisał ustawy królewskie, to jednak chorągwie ludu przyczyniły się do porzucenia ich ducha. To spowodowało, że Saul zachwiał się na swej drodze księcia i uległ żądzy chorągwi ludu, które uznały go za króla, ale wbrew woli Bożej. Dawid został od samego początku zobowiązany do zachowywania Ducha Jehowy w sercu. Duchem tym kierowali się strażnicy zakonu, zamieszkujący w Ramataim. 1Sam. 1:1. Jeden raz od strony "mąż imieniem Elkana ("Bóg nabył"), syn Jerohama, syna Elihu, syna Tuhu, syna Suf, Efratejczyk, powstał z powodu dwóch żon. Elkana należał do strażników zakonu, gdyż zamieszkiwał "podwójne wzgórze strażników", Ramataim - było to miejsce niedopuszczalnego, bałwochwalczego kultu / 7413, Sofim - miejsce służące do obserwacji wywiadowczej nieprzyjaciół i strzeżenia służby Bożej w narodzie, góry Efraima - Sylo było położone w okolicy Góry Garizim - błogosławieństwo i Góry Ebal - przekleństwo, P.Pr. 27:12,13). 1Sam. 16:16. … słudzy Jehowy na przedzie, powiedzieli: poszukajmy męża, będzie zręcznie grał harfą, zagra razy, będzie przyjemnym wewnątrz, ponadto będąc z Duchem Bożym, zniknie zły. 17. Saul rzekł do sług: Zauważcie proszę męża, grającego na korzyść, będzie wprowadzonym w duchu ustawy, będzie dobrze usytuowanym. będzie wprowadzonym w duchu ustawy - Saul zamierzał traktować Dawida, jako kogoś najlepszego z synów narodu, ale i zgodnie z zapowiedzią Samuela, że nowy mąż będzie szukany na wodza Jehowy, 1Sam. 15:28. 18. Jeden sługa, wydając świadectwo, rzekł: Oto widziałem syna Isajego Betlejemczyka, umie grać, człowiek odważny sprawnością walki, rozważny mową, mąż w kierunku zysku Jehowie. Jeden sługa - Tym jednym sługą był Abiatar, dzięki któremu Dawid wszedł najpierw do domu króla i jego rodziny. Zawarł w niej dwa przymierza z Jonatanem (osobiste i domów/rodzin). Następnie wszedł do domu arcykapłana Bożego, czyli do domu Achimeleka, 1Sam. 21:2. W ten sposób, Dawid wszedł do Domu Bożego (Mt. 12:3,4), czyli do domu króla, domu arcykapłana Bożego (1Sam. 21:2; Mar. 2:25-28) i do serc narodu, czyli tam, gdzie Bóg mieszka (więcej w 1Sam. Rozdz. 21:2). 19. Saul posłał aniołów (posłów) do Isajego, mówiąc: Przyślij Dawida w duchu ustawy, tego który młodemu stadu. - Król w duchu ustawy królewskiej miał prawo gromadzić wokół siebie najlepszych synów narodu. 20. Isaj wziął dla Saula: osła, chleb, flaszkę wina, jednego młodego koziołka stada, posłał przez wyróżniająco oznakowanego Dawida. 21. Dawid przyszedł w duchu ustawy, wewnątrz był niezachwianą osobą; przyszedł nosić sprzęty; Saul lubił moc. 22. Saul posłał osobę do Isajego, mówiąc: Nuże, Dawid zajął stanowisko, gdyż znalazłem źródło łaski. - Od Dawida płynęła moc Ducha Jehowy, a to Saul uznał za źródło łaski dla siebie, pomimo tego, że zbłądził. Dzięki łasce Bożej miał panować, aż do czasu ukształtowania króla, według serca Jehowy. 1Sam. 17:12. Efratejczyk, mąż Betlejem, którego imię Isaj był starym mężem, śmiertelnym człowiekiem; czasu życia przyprowadził do Judy ośmiu synów; syn Dawid na korzyść Saula. Efratejczyk (od "urodzajność" - 673) - Efraimita lub ktoś z innego pokolenia Izraela, mieszkający na ziemi pokolenia Efraima. Nazwa ta przysługiwała więc też Lewitom z Sylo i okolic Efraima, a także innym, którzy służyli w Przybytku Sylo, stanowili straż sędziowską prawa zakonu, lub jako jego straż wojskowa (1 000 żołnierzy, 1Sam. 12:2). Wskazuje to na fakt, że Isaj z betlejem, zamieszkiwał w Efraimie w czasie pobytu tam Arki Przymierza, przed zdobyciem jej przez Filistynów. 16. Filistyńczyk zbliżał się wcześnie rozpocząć spędzić wieczór; stawiał się czterdzieści dni. - Stawiał się przez 40 dni, jako "czołg - pomnik", aby zepsuć Izraelitom, rozpoczynającą się u nich wieczorem dobę. 17. Isaj rzekł więc, synowi Dawidowi: Weź braciom to efa prażonego ziarna, dziesięć chlebów, prędko zanieś braciom tego obozu. 18. Tych dziesięć pamiątek odciętych serów położysz dowódcy tysiąca, nawiedzisz braci, pojmiesz zobowiązanie znaku bezpieczeństwa. - Isaj wiedział, że Samuel namaścił Dawida na wodza, zapewne także w ciągu minionych 39 dni poznał warunek Goliata. Z tego powodu wysłał Dawida (pasącego stado), aby też poznał w jaki sposób może zapanować pokój. Fakt, że posłał go dopiero w ostatnim, czterdziestym dniu próby oznacza, że Dawid wcześniej był przygotowywany do starcia z Goliatem. zanieś braciom tego obozu – inaczej są tu nazwani niż dalej w w. 22, jako bracia pokoju 20. Dawid wstał wcześnie rano, trzodę standardowo na terenie, powierzył strażnikowi; pragnął iść tak jak polecił Isaj; wstąpił do obwarowania; wojsko wyszło do szyku bojowego, wznosiło okrzyk wojennej bitwy. 21. Izraelici uszykowali wojsko przeciwko wojsku Filistynów. - Był to czterdziesty dzień stacjonowania wojsk bez walki, w czasie którego upływał termin na rozstrzygnięcie wyniku bitwy przez dwóch mężów, walczących stron. 22. Dawid, część standardu ekwipunku, pozostawił dla stróża ekwipunku wojska; szybko się poruszał na terenie, przyszedłszy poszukiwał braci pokoju. 23. W kierunku tych mówił; oto występował Filistyńczyk Get, mąż imieniem Goliat, harcownik szyku bojowego armii Filistyńskiej; tamci mówili, Dawid słyszał słowa. 24. Wszyscy synowie Izraelscy ujrzawszy wyróżniająco oznakowanego męża, ukryli oblicza, bali się bardzo. 25. Mężowie Izraelscy mówili: Widzimy tego męża, był wyprowadzonym; tak zaiste wystąpił urągać Izraelowi; tego który powstanie zabić męża, król uczyni bogatym bogactwem wielkimi, da na korzyść wyróżniająco oznakowaną córkę, wyróżniająco oznakowany dom Izraela; ojca uczyni wolnym. poszukiwał braci pokoju - tacy bracia pokoju muszą być na każdej wojnie. Ich brak mógłby spowodować, ze nikt by nie powrócił z wojny. Do tych braci mógł należeć także jego brat Eliab z 1Sam. 17:28 - Po rozmowie z braćmi pokoju, Dawid poznał jaki jest znak pokoju i jaka jest nagroda za zabicie Goliata. 26. Dawid rzekł naprzeciw w kierunku mężów będących sługami, mówiąc: Co uczynią mężowi, który zabije tego Filistyńczyka, odwróci hańbę na terenie Izraela? Zatem kto ten Filistyńczyk nieobrzezany że urąga wojskom Boga żyjącego? 27. Lud oznajmił słowa, które powiedziano: Potem kiedy mąż zabije, będzie odprawianym na korzyść. - Namaszczenie Dawida, według 1Sam. 16:13 nie polegało na uznaniu go za księcia (jak w przypadku Saula), czy króla, lecz na tym, że on miał w sercu zachowywać Ducha Jehowy, dla odrodzenia wiary narodu w Boga, gdyż Samuel w tym dniu, uczynił obowiązującym sposób życia, dla władcy i narodu, określony przez strażników zakonu z Ramaty. Dawid został od samego początku zobowiązany do zachowywania Ducha Jehowy w sercu. Duchem tym kierowali się strażnicy zakonu, zamieszkujący w Ramataim. 30. Inni obok, na przedzie, zgromadzali się wokół; w duchu zarządzenia byli powołanymi aktem, który sprawą podstawową, zwrócił się ku ludowi. 31. Usłyszano słowa Dawida, które podbijały, były chwytane, opowiedziano Saulowi. - Naród już wcześniej, aktem zmierzającym do wyboru króla był zwrócony sprawie podstawowej, a teraz stanął w obliczu dramatycznej sytuacji, której według okazywanej skłonności Dawida, mógł zapobiec Jehowa. Saul nie zdobył się na podjęcie wyzwania Goliata. 32. Dawid rzekł do Saula: Nie pozwólmy upaść, sercom mężczyzn na terenie; sługa pójdzie bić się z tym Filistynem. - Dawid, jako potencjalny dowódca, przemówił do Saula w Duchu Jehowy, którego zachowywał w sercu. Jest to wyraz, stosowania się do obowiązującego sposobu życia, określonego przez strażników zakonu z Ramaty, który w dniu namaszczenia Dawida, wprowadził Samuel. 36. Zaiste omen lwa, także niedźwiedzia, raził sługa; zniknie tutaj ten Filistyńczyk nieobrzezany, raz na zawsze, gdyż urągał wojskom Boga żyjącego. 37. Dawid rzekł: Jehowa, który pozbawił mocy lwa, mocy niedźwiedzia, ten pozbawi mocy, tego Filistyna. Saul rzekł do Dawida: Idź z wyjątkiem, Jehowa ukaże się. - Saul przymuszony okolicznościami, chociaż nie wiedział jeszcze, że Jehowa w tak wyjątkowej sytuacji może ukazać swoją moc w nietypowej walce "piórkowca" przeciwko "czołgowi " pomnikowi”, zgodził się na wystąpienie Dawida, przeciwko Goliatowi. 40. Wziął kij, ręką wybrał z potoku pięć gładkich kamieni na korzyść, założył standardowy ekwipunek pasterza, tak jak: torbę, procę mocy na korzyść; zbliżył się w kierunku Filistyna. - "Piórkowiec", zbliżył się do "czołgu - pomnika". Chociaż Dawid celnie strzelał z procy, to jednak wziął pięć kamieni, zapewne w tym celu, aby wymęczyć Goliata przez poruszanie się i spowodować jego beztroskie, zuchwałe zatrzymanie się. Dzięki temu mógł trafić w odsłonięty punkt jego głowy. 41. Zbliżający się Filistyńczyk, szedł, postępując ku Dawidowi; tarczę męża niesiono z przodu. 42. Filistyńczyk spojrzał, obaczył wyróżniająco oznakowanego Dawida; okazywał wzgardę, ponieważ oprócz przystojnego wyglądu był młodzieńcem rumianym. 43. Filistyńczyk rzekł do Dawida: Ja psem, że ty przyszedłeś z kijem naprzeciw? Filistyńczyk przeklinał Boga wyróżniająco oznakowanego Dawida. 44. Filistyńczyk rzekł do Dawida: Przyjdź przeciw, pamiątkę ciała, dam ptactwu niebieskiemu, bestiom polnym. - Goliat uważał, że jego walka z Dawidem jest poniżej jego godności, dlatego czuł wzgardę do niego i zapowiedział mu masakrę, tak pewnym się czuł. 45. Dawid rzekł do Filistyna: Ty naprzeciw, przyniosłeś: miecz, oszczep, tarczę. Ja idę w imieniu, imieniu Jehowy zastępów, Boga wojsk Izraelskich, któremu urągałeś. 46. Dziś, tutaj Jehowa wyda "pomnik"; zadam cios, odrzucę wyróżniająco oznakowaną głowę; trupy wojska Filistyńskiego, dzisiaj, tutaj na terenie, będą dane ptactwu niebieskiemu, bestiom ziemskim; poznają wszyscy mieszkańcy kraju że Izrael ma Boga; 47. Całe tutejsze zgromadzenie pozna, że nie: mieczem, oszczepem, Jehowa da zwycięstwo, pomimo tego Jehowa walką, da moc chorągwiom. - Dawid dając to OSTRZEŻENIE był pewnym zwycięstwa nad Goliatem, gdyż wiedział w jak prosty sposób można je osiągnąć. Ten wyraz zwycięstwa był psychologicznym, duchowym atutem, dla jego osiągnięcia. To nie był wyraz pychy i gnozy, lecz poleganie na Jehowie i wiara w niego, ufanie jemu. Podobnie jest i z dzisiejszym "CZOŁGIEM - POMNIKIEM", uzbrojonym w pancerz tradycji teologicznej i wielką uczoność, ale bez żywej, uduchowionej wiary. Dzisiejszy "Goliat", stanął przeciwko natchnieniu Słowa Bożego, gdyż nie rozumie na czym ono polega. Ten, kto rozumie, czym dzisiaj jest duchowa "proca", dla prostego, ale wierzącego człowieka, ten wie jak ugodzić tego "Filistyna", który nasącza duchem intryg i zwątpienia oraz bezsensem wiary, całe Chrześcijaństwo, ale nie Chrystusowców. On powinien widzieć, jak posłużyć się "kamieniem" Prawdy z Słowa Bożego i jak trafić w ten niby światły, ale jednak ciemny, odsłonięty punkt, którym jest "OKO" pychy i gnozy (Dan. 7:8), sączące ducha niewiary i bigoterii, siejące strach i zwątpienie w głęboki sens, przekazu Słowa Bożego. Ci, którzy to czynią, uważają, że nie wszystko w Piśmie Świętym jest natchnionym Słowem Bożym. Np. uważają, że to, co mówił Szatan do Pana Jezusa na pustyni nie jest natchnionym Słowem Bożym. Oni nie rozumieją, że natchnienie polega na zapisaniu wszystkiego, ale tylko tego, co jest konieczne do uwierzenia, że Pan Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym i, że przez wiarę w to można osiągnąć zbawienie od bałwochwalstwa, dla życia wiecznego, J. 25:30,31; 2Tym. 3:16,17. Ten kto wierzy wie, czym jest duchowa "proca", dla wiary. Nie gorszy się, że to nie standardowe narzędzie walki, że coś niby jest nie po polsku. 48. Z powodu tego zaistniał Filistyńczyk, stał się potężnym; zbliżając się, szedł przeciwko Dawidowi; Dawid śpieszył się, szybko się poruszał naprzeciw szyku bojowego Filistynów: 49. Dawid sięgnął do torby, wyjmował stamtąd pamiątki mocy, strzelał kamieniami, ugodził wyróżniająco oznakowanego Filistyńczyka w czoło; pogrążona kamieniem w czoło, padła twarz mieszkańców kraju. 50. Dawid przemógł Filistyńczyka, uderzywszy kamieniem procy; Dawid ugodził Filistyńczyka bez mocy miecza. 51. Dawid pośpieszył, stanął nad Filistyńczykiem, wziął pochwę, wydobył miecz pamiątkę; zabijając, uciął aby głowę - omen. Filistynowie ujrzawszy, że umarł odważny, uciekli. - Goliat był, jakby tajną bronią. Był przygotowywany od młodości. Zaistniał w tym celu, aby stał się „czołgiem – pomnikiem”. Był w stanie pokonać każdego, kto się posługiwał standardową bronią i sposobem walki. Stał się jednak bezradnym zakładnikiem pychy (w metalu) i gnozy w zakresie znajomości tradycyjnego sposobu walki. Dawid go pokonał, gdyż posiadał żywą wiarę w Boga, któremu ufał. szybko się poruszał naprzeciw szyku bojowego - Filistyni byli pewni zwycięstwa Goliata, więc przestrzegali warunku pokoju, dlatego Dawid mógł się bezpiecznie poruszać przed nimi i uderzać w pancerz łuskowy (rybi, boga Dagona). wyjmował ... pamiątki mocy - Dawid cztery razy poklepał karoserię Goliata, utrzymując go w stanie pychy w metalu, ale i w stanie bezradności, gdyż z jednej strony Goliat, czuł się bezpiecznym, nie odczuwając zagrożenia dla życia. Z drugiej jednak strony widział, że posiadanym uzbrojeniem nie jest w stanie ugodzić Dawida (piórkowca), który bardzo szybko się poruszał. Jeżeli rzucił oszczepem, to zanim ten doleciał, to Dawid był już w innym miejscu, 1Sam. 19:10. Dopiero ostatnim, piątym kamieniem Dawid, postanowił ugodzić Goliata w czoło. Zostawił sobie ostatni, piaty kamień, co oznacza, że perfekcyjnie potrafił trafiać do celu, a Goliat musiał mieć przecież odsłonięte oczy, aby widzieć Dawida. 54. Dawid wziąwszy głowę - omen Filistyńczyka, wniósł do Jeruzalem, sprzęty - pamiątki położył Przybytkowi Bożemu. - Do tych sprzętów, należał także miecz, 1Sam. 21:9,10. Wniesienie głowy Goliata do Jeruzalem jest zapowiedzią przyszłego pokonania Jebuzejczyków, co bardzo leżało Dawidowi na sercu. Jeruzalem później, stało się stolicą Izraela. 55. Saul widząc standard Dawida, wychodzącego przeciwko Filistynowi, powiedział do Abnera, hetmana wojska: Kogo synem ten młodzieniec, Abnerze?! Abner odpowiedział: Żywą duszę królu, raczej poznamy poprzez doświadczenie. - Saul nie pytał o pochodzenie rodzinne Dawida, gdyż wiedział, że od Isajego przyprowadzono Dawida do niego na służbę, aby grał na Harfie, gdy króla trapiło złe usposobienie. Królowi chodziło o to, kto przygotował Dawida do nietypowej walki procą. Kogo synem może więc oznaczać: Do jakiej grupy stowarzyszenia należy Dawid? Do tej grupy stowarzyszenia, należał także Issaj - Efratejczyk. 56. Król mówił w sercu: Ty dowiadywałeś się, kogo synem ten młodzieniec. 57. Abner powrócił w myśli: Dawid ostrzeżeniem, zniszczył omen Filistyńczyka, rękami wziął głowę Filistyna, była przyniesiona przed Saula. - Abner rozumiał jaką psychologią posługiwał się Dawid, jak pewnie wypowiedział słowa przeciwko Filistynowi. Grupa stowarzyszenia, do której należał Dawid, przygotowywała go od dłuższego czasu do tej niestandardowej walki. Pasterstwo, którym Dawid się zajmował bardzo służyło w wyćwiczeniu go w strzelaniu z procy. Dawid wcale nie musiał wiedzieć, do jakiego innego celu będzie mu potrzebna ta umiejętność, gdyż była niezbędna dla prowadzenia bezpiecznego pasterstwa. 58. Saul myślał w duchu ustawy: Kogo tyś synem młodzieńcze? Dawid mówił w sercu: Synem sługi Isajego Betlejemczyka. - Saul znał wypowiedź Samuela, że będzie poszukiwany nowy mąż na wodza chorągwi, ale nie był w stanie tego dowieźć. Dawid rozumiał to zamyślenie Saula, więc postanowił, że nie powie niczego innego, ponadto, co Saul już wiedział. Jednak Issaj był ojcem Dawida i członkiem grupy stowarzyszenia, do której należał on i Dawid, a także Samuel, Jonatan, Abiatar i inni. 1Sam. 18: 1. Saul przestał mówić ze sobą w duchu ustawy; powstał Jonatan, uczuciem był przywiązanym pragnieniu Dawida; Jonatan miłował duszą. Jonatan, uczuciem był przywiązanym pragnieniu Dawida - to wskazuje, że Jonatan już wcześniej był związany z Dawidem, którego zwycięstwo nad Goliatem, tylko wzmocniło to uczucie. 2. Dnia tego Saul wziął się w garść, nie pozwolił, dopuścić się odstępstwa domowi ojca. 3. Jonatan, Dawid uczynili przymierze; przymierze pamiątki miłością dusz. 4. Kiedy Dawid wyruszał, Jonatan dał wyróżniająco oznakowany płaszcz, ponadto szatę, nawet pas w końcu miecz. nie pozwolił, dopuścić się odstępstwa domowi ojca - Konsekwencje zwycięstwa Dawida nad Goliatem, dobrze rozumieli Kisz i Ner, więc mogli dążyć do całkowitego przekreślenia obietnicy Saula, dla zwycięzcy nad Goliatem. Chociaż Saul pod ich wpływem, przestał myśleć w duchu powyższej ustawy, to jednak pozwala Jonatanowi na wyposażenie Dawida. W ten sposób zachowuje pozory w kierunku dotrzymania obietnicy, wynikającej z zabicia Goliata. 5. Od kiedy Saul posyłał Dawida, wszystko ruszyło do przodu, odnosił sukcesy; był ustanowiony nad mężami walki Saula, podobał się oczom wszystkiego ludu, także oczom sług Saula. 6. Dawid powstał, poraził chorągwie Filistynów wracał, wstąpił do miast Izraelskich; wszystkie niewiasty śpiewając, wyszły z weselem, tańczeniem, bębnami instrumentami muzycznymi, przeciwko królowi Saulowi. 7. Niewiasty grając, śpiewając, mówiły: Poraził Saul tysiąc, Dawid dziesięć tysięcy. 8. Zadrżał ten zdrój słów; Saul rozgniewał się bardzo, rzekł: oddałem zapłatę tysiącowi, Dawidowi na korzyść, przypisali dziesięć tysięcy; zaiste już, dla godności królewskiej. 9. Tego dnia, powstała chorągiew Dawida; Saul patrzył daleko. - To pokazuje, że Saul rozumiał konsekwencje uznania Dawida przez sług, całego ludu, a w tym niewiast, śpiewających na jego cześć. Miał podstawę do wnioskowania, że to on jest tym rodakiem, o którym mu mówił Samuel. Te nieprzychylne mu okoliczności uświadamiały mu, że Dawid jest jego konkurentem, który może dostąpić godności królewskiej, 1Sam. 15:28; 14. Dawid powstał; wszystkimi sposobami, postępował mądrze w kierunku Jehowy. 15. Od kiedy mocą stanął w obliczu Saula był gościem na przedzie. 16. Wszyscy miłowali Dawida, gdyż on wychodził, wchodził w obliczu Izraela, Judy. postępował mądrze w kierunku Jehowy - zgodnie z sposobem postępowania Ramaty, czyli w Duchu Jehowy, którego miał w sercu; mocą stanął w obliczu Saula - po zabiciu Goliata; 27. Dawid wyruszył, on prowadził mężów, zabili dwustu mężów, Filistynów; przyniósł napletki chorągwi, poświęcił królowi. Saul oddał zapłatę żoną, wyróżniająco oznakowaną Mikal córkę na korzyść; Dawid został zięciem królewskim. - Dawid był ugodowym w sprawie wymogu Saula w związku z ślubem z jego córką. Nie został zięciem przy pierwszym terminie ślubu z Merab; Musiał spełnić nowy warunek, aby otrzymać za żonę Mikal, a taką obietnicę otrzymał przez zabicie Goliata. 1 Samuela 19:18. Dawid wymknął się, wstąpił do Ramaty, szybko przybył; oznajmił dla Samuela, tak jak wszystkimi ostrzeżeniami czyni Saul. On, Samuel przeszli do Nojot - mieli swoją siedzibę. 19. Saulowi oznajmiono: Oto Nojot ("mieszkania") Ramaty; Dawid wyzywa. wstąpił do Ramaty - Miejsce zamieszkania Samuela i innych. Samuel należał do strażników zakonu, gdyż zamieszkiwał "podwójne wzgórze strażników" (7436), Ramataim (miejsce niedopuszczalnego kultu - 7413) Sofim (6822- służące do obserwacji wywiadowczej nieprzyjaciół i strzeżenia służby Bożej w narodzie), 1Sam. 1:1; - Dawid przez udanie się do Ramaty, faktycznie wyzwał Saula przed Trybunał Stanu (Ipeachment), czyli "POSTAWIŁ W STAN OSKARŻENIA," gdyż to Samuel w imieniu Jehowy, namaścił Saula na księcia Izraela. 22. Także on (Saul) żył Ramatą; przyszedł aż do wielkiej studni Seku ("strażnica"); wyzywał, radził się: Gdzie Samuel Dawida? Odpowiedziano: Oto Nojot, to które Ramaty. 23. Stamtąd szedł do Nojot Ramaty; on także stał się, stosownie do usposobienia sędziów; idąc prorokował sposobem życia, aż wstąpił do Nojot Ramaty. wyzywał, radził się - w tym miejscu, znajdowała się wielka studnia Seku = "strażnica" przy której wydawano wyrocznie. Zapewne tu; wyzywał Dawida, skoro już się dowiedział, że Dawid wyzwał jego przed Trybunał Stanu (Ipeachment) Także on żył Ramatą - postępował podobnie jak jego słudzy (aniołowie), czyli pozorował swoją praworządność, a przy tym się obnażał w obliczu rzeczywistej praworządności, 1Kor. 14:24,25; wyzywał, radził się - zapewne wyzywał Dawida, skoro już się dowiedział, że Dawid wyzwał jego przed Trybunał Stanu (Ipeachment) stał się, stosownie do usposobienia sędziów - musiał się zastosować do procedury sędziów "TS"; idąc prorokował sposobem życia – swym postępowaniem, ujawniał jednak swój faktyczny, oskarżający go sposób życia w stosunku do Dawida; 24. On także, pozbawiony oszukania prorokował; on marniał także przed Samuelem; on obnażany na terenie, cały dzień, całą noc, dlatego mówiono: Saul jak i prorocy? pozbawiony oszukania prorokował - Saul został pozbawiony pozorów praworządności, w których starał się przedstawić siebie sędziom, prorokom i Samuelowi, ale daremnie. Zostały odkryte prawdziwe pobudki jego działania; on marniał także przed Samuelem - marniał wcześniej przed sędziami, a teraz także przed jednym człowiekiem, który go namaścił na księcia; obnażany na terenie - nie chodzi tu o rozebranie się z szat do nagości, lecz o obnażenie sposobu postępowania Saula w sprawowaniu władzy i stosunku do poddanych, a w szczególności do Dawida; Saul jak i prorocy? - prorokował, czyli mówił prawdę, jak inni prorocy, ale mówił ją przeciwko sobie. To czego używał, dla obrony swojego postępowania, oskarżało go. Był pokonany własną bronią, jak Goliat. II CZĘŚĆ PRZYMIERZE DOMÓW, JONATANA I DAWIDA 1Samuela. 20:1-43. 1. Dawid przeszedł Nojot Ramaty; przyszedł przed Jonatana, mówiąc: Co uczyniłem wobec ojca, że poszukiwał wyróżniająco oznakowanej duszy? Jakiego rodzaju nieprawość? Jakiego rodzaju grzech? 2. Odpowiedział na korzyść: Niech tak nie będzie, nie będziesz zabitym; ojciec nie czyni uczynku wielkiego albo uczynku małego bez oznaki; ujawnia sygnał uszom; dlaczego ojciec, tak że nie zatai tej? Oto nie ma tutaj oznaki sprawy. - Jonatan konsekwentnie, wywiązuje się w zakresie przymierza przyjaźni z Dawidem, więc zapewnia go, że będzie wiedział o ewentualnym zamyśle zabicia go przez swego ojca. 3. Ponadto Dawid, rzekł: Ojciec wie, że znalazłem źródło łaski, składałeś przysięgę. Powie: Tej nie wyznam Jonatanowi, żeby nie zadawał bólu; stałem się znanym jednak między adeptami Jehowy; z powodu tego dusza adepta, krok w pośrodku wydania na śmierć. Tej nie wyznam Jonatanowi - czyli oznaki sprawy z w. 2, gdyż Saul już poznał, że Dawid jest adeptem Jehowy w grupie stowarzyszenia Ramaty, czyli także jest Efraimitą, jak jego ojciec. 4. Jonatan odpowiedział Dawidowi: Cokolwiek sam zamierzysz na korzyść, uczynię. 5. Dawid rzekł do Jonatana: Oto jutro nów miesiąca; ja siądę jeść, będę posadzony z królem; pozwól odejść polem, ukryję się aż do trzeciego wieczoru. 6. Kiedy będę potrzebnym, będę poszukiwanym, powiedz ojcu: Dawid prosił o zwolnienie, bardziej niż prosił; miastu Betlejem pośpieszył, ponieważ tam dzień ofiary corocznej całej rodziny. 7. Jeśli powie: Dobrze - tymczasem pokój słudze; jeśli zapłonie wewnątrz, rozgniewa się, wiedz, że zbliża się do końca złość przeciw. 8. Uczyń dla sługi miłosierdzie, ponieważ z sługą Jehowy, wszedłeś w przymierze; jeślim istotą w nieprawości, ty każ zabić tutaj; w jakim celu do ojca będę wprowadzony? będę posadzony z królem - nieusprawiedliwiony brak obecności Dawida w przypadku wrogości Saula do niego, mógł wywołać wielki gniew władcy. [color=blue]9. Jonatan rzekł na korzyść: Niech tak nie będzie, ale raczej, kiedy dowiem się, że zbliża się do końca złość ojca, przyjdę dla ostrzeżenia na korzyść; będziesz poinstruowanym bez oznajmienia? 10. Dawid rzekł do Jonatana: Kto oznajmi na korzyść, jeżeli ojciec przebywa coś zawzięty? 11. Jonatan powiedział do Dawida: Pójdźmy, wyjdźmy polem; obaj wyszli polem. Kto oznajmi na korzyść, jeżeli ojciec przebywa coś zawzięty? - w takim przypadku, wymagany był taki sposób ostrzeżenia, aby nie było żadnych podejrzeń, że Dawid został ostrzeżony. Nawet Jonatan mógłby zginąć. 12. Jonatan rzekł do Dawida: Jutro trzeci raz, doświadczę czas ojca ostrzeżenia. Dawidzie, oto postępujesz sprawiedliwie w duchu ustawy Jehowy, Boga Izraelskiego. Jeżeli tedy w duchu ustawy nie poślę sygnału uszom będę usuniętym, 13. Tak uczyni Jehowa, Jonatanowi, potem doda; jeżeli z powodu złośliwych ostrzeżeń ojca, dobrze czynisz w duchu ustawy - będę usuniętym; sygnał uszom będę puszczał, tak jak Jehowie prowadzisz życie pokoju, tak długo jak ojciec będzie przeciw. 14. Nie aktywny, raczej jeszcze nie zaprowadzisz porządku, pomimo wierności Jehowie; nie umrzesz, 15. Nie uczynimy przymierza wierności domów, co do przyszłości? Jehowa w obliczu wszystkich mieszkańców kraju nie uczyni przymierza na terenie z chorągwiami nieprzyjaciół Dawida. 16. Jonatan - Dawid, uczynili przymierze w kierunku domów; mocą Jehowy będą poszukiwani nieprzyjaciele Dawida. Nie aktywny, raczej jeszcze nie zaprowadzisz porządku - co prawda z uzasadnionego powodu (wrogość Saula w celu zabójstwa), ale w sytuacji braku aktywności u boku króla, Dawid pozbawiał się możliwości działania, dla legalnego zaprowadzenia porządku w kraju; UCZYNILI PRZYMIERZE W KIERUNKU DOMÓW - Dawid z Jonatanem mieli już osobiste przymierze przyjaźni, a teraz zawarli nowe, które miało łączyć ich przyszłe rodziny. Przymierze to, zobowiązywało Jonatana i jego rodzinę do sprzyjania Dawidowi, przeciwko jego nieprzyjaciołom. Obowiązywało ono, nawet w przypadku braku aktywności Dawida u boku władcy. 17. Jonatan dodał: Przysiągł Dawidowi, pamiątką miłości, ponieważ sam, miłował miłością. 18. Jonatan rzekł w duchu ustawy: Jutro nów miesiąca, będziesz poszukiwanym, ponieważ będziesz brakującym siedzeniu. 19. Robisz coś po raz trzeci: Będziesz opuszczonym bardzo; kiedy wstąpisz do miejsca przebywania, tam będziesz ukrytym; zobowiązanie na jutro: Miej swoją siedzibę obok kamienia Ezel. 20. Ja wystrzelę strzały; trzy strzały na korzyść znaku, puszczę bok. 21. Oto prześlę znak chłopcem; przyjdzie znaleźć znaki strzał. Jeśli rzeknę chłopcu, mówiąc: Oto strzały, weź się w garść bardziej niż one; przyjdź, dla pokoju wewnątrz; nie ma sprawy adepta Jehowy. 22. Jeśli tak rzeknę młodzieńcowi: Oto strzały bardziej niż daleko; zniknij, gdyż Jehowa pozwolił odejść. 23. Oto ja, ty, podczas trwania, przyrzekliśmy sprawę, która w pośrodku; Jehowa w pośrodku. Robisz coś po raz trzeci – pierwszy raz Dawid uszedł z obecności Saula, gdy ten w ostrzegawczy sposób rzucał włócznią w obecności Dawida, grającego na harfie. Saul osobiście nie podniósłby ręki na Dawida. Zbyt wielkimi konsekwencjami by mu to groziło, dlatego najpierw dążył do podporządkowania go sobie. Drugi raz, Dawid uszedł rąk Saula, gdy ten chciał zabić go za pośrednictwem swoich sług, czy Filistynów. Wtedy Dawid, postawił Saula w stan oskarżenia przed sędziami Ramaty i przed Samuelem. W związku z tym, że Saul nadal był uznawanym księciem Jehowy, a Dawid namaszczonym dla zaprowadzenia porządku według określonego sposobu postępowania w Ramacie (1Sam. 16:13), więc za tym trzecim razem, rozstrzygnięcie konfliktu między nimi miało nastąpić przez bieg rzeczy, według sposobu ich działania. Było to coś na podobieństwo wydarzenia, opisanego w księdze Estery. Prawo do działania miał Haman i jego zwolennicy, ale otrzymał je także Mordocheusza, Żydzi i ci, którzy stanęli po ich stronie. Obie strony otrzymały wtedy prawo do rozstrzygnięcia sprawy przez walkę. prześlę znak chłopcem - ten dyskretny sposób przekazu informacji, polegał na takim umówionym sposobie, że był zrozumiany przez chłopca, ale miał służyć Dawidowi. Zapewniał też bezpieczeństwo Jonatanowi przed Saulem, gdyż chłopiec nawet pod presją przesłuchania nie był w stania go oskarżyć zniknij, gdyż Jehowa pozwolił odejść - zarówno prośba Dawida, jak i prośba z Betlejem o obecność jego na święcie ofiary dorocznej miasta, mogły zapewnić usprawiedliwienie nieobecności Dawida u boku króla. Oznaczało to zgodę stron na taki bieg rzeczy, czemu Saul nie mógł się oficjalnie sprzeciwić. 24. Dawid ukrył się na otwartej przestrzeni. Ukazał się nów miesiąca; król usiadł, jeść, pokarm w duchu ustawy. 25. Król usiadł przy ścianie siedziby, zgodnie z zebraniem; Abner usiadł bokiem Saula; Jonatan już wystąpieniem, sprawił poruszenie; obserwowano miejsce Dawida. 26. Saul nie rzekł nic tego dnia, gdyż myślał: Aby nie przypadek to? Ten czysty, ale raczej nieczysty? 27. Nazajutrz nowiu miesiąca, po drugie było obserwowane miejsce Dawida. Saul rzekł do syna, Jonatana: Dlaczego syn Isajego, ani wczoraj, ani dziś nie przyszedł dla pokarmu? Jonatan już wystąpieniem, sprawił poruszenie; obserwowano miejsce Dawida - to oznaczało podejrzewanie Jonatana o sprzyjanie Dawidowi, że był nieobecny przy boku władcy na święcie Nowiu. 28. Jonatan odpowiedział Saulowi: W duchu zarządzenia z Betlejem, proszono o zwolnienie Dawida - spełniłem prośbę; 29. Mówił: Puść proszę, gdyż z powodu ofiary corocznej rodziny, brat wezwał do tego miasta. Jeśli teraz znalazłem źródło łaski, proszę: Pozwól ujść, stanąć w obliczu wyróżniająco oznakowanych braci; zgodnie z prawdą nie przyszedł do stołu królewskiego. - W ten sposób Saul był wystawiony na próbę w zakresie prowadzonego przeciwko niemu postępowania z Ramaty, oskarżającego go o nękanie Dawida. 30. Saul rozpaliwszy się gniewem twarzy, rzekł do Jonatana: Synu, bez buntu postępujesz przewrotnie; wiem, że ty wybrałeś syna Isajego, wstyd hańby, obnażenie matki. 31. Zatem wszystkie dni, kiedy syn Isajego zachowa życie na terenie kraju, ty nie utwierdzisz, królestwa; teraz weź się w garść, w duchu zarządzenia poślij ostrzeżenie, gdyż to syn śmierci. - Saul za wszelką cenę chciał przedłużyć dynastię królewską, zapoczątkowaną z woli chorągwi ludu. Wymaga więc, aby Jonatan stanął przeciwko Dawidowi przez ostrzeżenie go. 32. Jonatan odpowiadając ojcu Saulowi, rzekł w duchu zarządzenia: W jakim celu umrze? Co uczynił? - Tymi pytaniami Jonatan szukał ratunku dla Dawida. 33. Saul rzucił ostrzeżenie włócznią dla zadania ciosu; to w kierunku wytracenia. Jonatan poznał, że ojciec każe zabić wyróżniająco oznakowanego Dawida. - W ten sposób Saul ujawnił, że jego zamysł jest nieodwołalny, niezależnie od stanowiska Jonatana. 34. Jonatan pomimo stołu, sprawił poruszenie żaru gniewu. Dnia drugiego nowiu miesiąca nie jadł chleba, gdyż był podrażnionym, że ojciec okazał wzgardę, dla Dawida. 35. Stało się rano; Jonatan z małym chłopcem, wyszedł polem, wyznaczonego czasu Dawidowi. 36. Rzekł chłopcu: Ja, wystrzeliłem strzały; tak jak otrzymałeś znaki strzał, więc szybko się poruszaj; chłopcze, wystrzeliłem strzały, te strzały zmuszają do ucieczki, służ jako poddany. 37. Chłopiec przyszedł, aż do miejsca strzał, tych którymi strzelał Jonatan; Jonatan wołając chłopca, rzekł: Dalej bez strzał, tak że nie powstrzymany. 38. Jonatan wołał za chłopcem: Spiesz się szybko, nie stój. Chłopiec zebrawszy oznaki strzał, przyszedł do pana - Jonatana. wystrzeliłem strzały, te strzały zmuszają do ucieczki, służ jako poddany - ta wypowiedź, jaki i następne były tak wyrażone chłopcu, aby były znakiem - instrukcją, zrozumiałą dla Dawida, że musi uchodzić i służyć jako zwykły poddany króla, a nie na warunkach uprzywilejowanych, jak wcześniej. 39. [Chłopiec nic nie wiedział; tylko Dawidowi był znany, znak wypowiedzi Jonatana.] 40. Jonatan dał standard sprzętu, dla chłopca, do którego rzekł: Idź, wnieś do miasta. - w przypadku wypytywania chłopca, dla Saula, ten mógł to zrozumieć, jako wysłanie ostrzeżenia Dawida, co Saul nakaz uczynić Jonatanowi. 41. Chłopiec odszedł; mąż, wyróżniająco oznakowany przyjaciel, pocałował męża, wyróżniająco oznakowanego przyjaciela. Dawid sprawił poruszenie bliskiej krainy południowej; podczas gdy Dawid był wychwalany, upadłszy twarzą trzy razy, ukłonił się mieszkańcom kraju. Dawid sprawił poruszenie bliskiej krainy południowej - chodzi tu o krainę pokolenia Judy, w której był dobrze akceptowany i której postanowił służyć w trakcie wrogości Saula do niego. 42. Jonatan rzekł Dawidowi: Kontynuujmy przyjaźń, którą my obaj przysięgliśmy imieniu Jehowy, mówiąc: Jehowa będzie w pośrodku między czynicielami sprawiedliwości, w pośrodku między potomstwem aż na wieki. 43. Jonatan wyruszył, odszedł, wstąpił do miasta. - W ten sposób Dawid miał zapewnione poparcie w części domu Saula. Na rozstrzygnięcie kwestii konfliktowej między nimi czekali wszyscy, co wyraża zwrot: Jehowa będzie w pośrodku. Pokoja - 2021-03-11, 09:45 Temat postu: Re: POSTEPUJĄCA ALIJA DAWIDA - DRUGIE PRZYMIERZE Z JONATANEM POSTEPUJĄCA ALIJA DAWIDA - DRUGIE PRZYMIERZE Z JONATANEM. I CZĘŚĆ Zapowiedź i realizacja Aliji Dawida. (Uzupełnienie brakujących stron w linkach z Zapodaj) O sposobie zapowiedzi i rozpoczęcia się realizacji Aliji Dawida do Przymierza z Bogiem, informują poniżej zacytowane teksty od 1Sam. 15:28 do Rozdz. 19, tłumaczone na podstawie Konkordancji Stronga (KS). http://biblos.feen.pl/vie...start=15#113759 II CZĘŚĆ PRZYMIERZE DOMÓW, JONATANA I DAWIDA [quote="Pokoja"]1Samuela 20:1-5a) 
1Samuela 20:5b)-11 
1Samuela 20:12-17 
1Samuela 20:18-24 
1Samuela 20:25-30a) 
1Samuela 20:30b)-36a) 
1Samuela 20:36b)-42a? 
1Samuela 20:42b)-43 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113752#113752 http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?p =113815#113815 http://biblos.feen.pl/vie...start=15#113759 Pokoja - 2021-04-20, 18:20 Temat postu: DAWID U ABIMELECHA - POCZĄTKI DECYZJI NA TUŁACZCE. 1Samuelowa 21:1-5a) 
1Samuelowa 21:5b) - 9 
1Samuelowa 21:10-15 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113752#113752 Treść 1 Samuela 20:1-43 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: DAWID U ABIMELECHA - POCZĄTKI DECYZJI NA TUŁACZCE. 1. Dawid przyszedł do Achimelecha, kapłana Noby; Achimelech lękając się, wyszedł przeciwko; W odniesieniu do Dawida rzekł: Dlaczego ty sam? Nie masz męża obok? - Nehem. 11:31. Beniaminici zaś zamieszkali Gebę, Michmas, Ajję i Betel oraz ich okoliczne sioła, 32. Anatot, Nob, Ananię, (BW) Może to wskazywać, że po ustanowieniu Saula księciem przez Samuela, a królem nad Izraelem przez chorągwie ludu, Namiot Zgromadzenia kapłanów, (ale bez Arki Przymierza), został przeniesiony z Sylo do Nob, albo tylko dom arcykapłana tam się znajdował; Dlaczego ty sam? – Dawid był sam, to wyraźnie wynika z tekstu. Tym też kierował się Jonatan, udzielając bez słowa i świadków informacji dla Dawida, ukrywającego się na polu 2. Dawid odpowiedział kapłanowi Achimelechowi: Król zarządził sprawę w duchu zarządzenia; Rzekł: Cokolwiek właściwie pamiątka sprawy daje, mąż nie stanie się znanym; ja który byłem zmuszonym, doprawdy wyróżniająco oznakowanego sługę poznałem w duchu ustawy (1Sm. 16:18 - Abiatar), kogoś pewnego urzędem. 1Sam. 16:18. Jeden sługa, wydając świadectwo, rzekł: Oto widziałem syna Isajego Betlejemczyka, umie grać, człowiek odważny sprawnością walki, rozważny mową, mąż w kierunku zysku Jehowie. Cokolwiek właściwie pamiątka sprawy daje – Pamiątką niewątpliwie jest zwycięstwo Dawida nad Goliatem i wyrok sądu przy wielkiej studni Sek w Ramie (1Sam. 19:22), dopuszczający na rozstrzygnięcie sporu miedzy Saulem, a Dawidem, według zasad przez nich stosowanych. Zwycięzca otrzyma prawo wprowadzenia ich dla narodu; mąż nie stanie się znanym – Saula bardzo raniły słowa (1Sam. 18:7) niewiast, wołających: Pobił Saul swój tysiąc, Ale Dawid swoje dziesięć tysięcy. 1 Sam. 18:7 (BW). Nie podobał mu się także wyrok sądu, który stawiał go na równi z Dawidem; byłem zmuszonym – Musiał opuścić pasterstwo, aby służyć królowi, grą na harfie i jako giermek. Natomiast wyrokiem sądu przy Sek w Ramie był także zmuszony do rozstrzygnięcia sporu z królem, według sposobu postępowania Ramaty, aby sprostać sposobowi postępowania upadłego króla Saula; wyróżniająco oznakowanego sługę poznałem – Według Marka 2:26 był to Abiatar, dzięki któremu Dawid wszedł do domu króla, do domu arcykapłana Bożego (Achimeleka), a ogólnie, według Mat. 12:4, wszedł do Domu Bożego, gdyż znalazł miejsce w sercach ludu. Była to Alija Dawida, czyli ”wstępowanie”, które go doprowadziło do zawarcia przymierza z Bogiem; poznałem w duchu ustawy – Ustawa królewska, pozwalała królowi brać najlepszych z ludu, aby mu służyli, stosownie do posiadanych darów. W duchu tej ustawy Abiatar (1Sm. 16:18) wskazał królowi Dawida, aby ten grał na harfie, gdy król znajdzie się w potrzebie; BIBLIA GDAŃSKA
Na podst. K.S. do badania
Tekst wg. KS do czytania 25. A on (Pan Jezus) w dodatku, i to sam rzekł: Rozpoznaliście, co uczynił nawet Dawid? Podczas gdy on sam pożądał czegoś, nigdy on nie miał niedostatku. 26. Jak sam dzięki Abiatarowi wszedł nawet do domu arcykapłana Bożego, a nie będąc wystawiony na widok publiczny, także oprócz kapłanów jadł chleby, które tylko oni mogli pozwolić jeść. dzięki Abiatarowi wszedł nawet do domu arcykapłana Bożego - Nie było to wejście do Domu Bożego za Abiatara, arcykapłana Bożego, ale to dzięki niemu Dawid wszedł do domu arcykapłana Bożego. Abiatar w czasie przyjścia Dawida do Achimeleka nie był jeszcze arcykapłanem. Arcykapłaństwo Abiatara, stało się dopiero po wymordowaniu kapłanów Achimeleka wraz z nim. Abiatar wtedy mógł przygotowywać nowe arcykapłaństwo, dla Dawida, ale nie mógł zastąpić swego ojca przed Saulem; 3. Masz teraz pod ręką jakiegoś rodzaju pięć chlebów? Dadzą moc, zatem będę wystarczającym. 4. Kapłan odpowiadając właściwie wyróżniająco oznakowanemu Dawidowi, rzekł: Nie mam wewnątrz pod ręką nic chleba pospolitego, ale raczej chleb uświęcony, jeśli tylko sługa wystrzegał się niewiast. - W tym tekście nie ma żadnej mowy o innych sługach Dawida, gdyż uciekając przed Saulem był sam. To dopiero później dołączyło się do niego wielu, 1Sam. 22:1,2; zatem będę wystarczającym - To jest w pełnej zgodzie z pytaniami arcykapłana Abimelecha zapisanymi w 1Sam. 21:1: Dlaczego ty sam? Nie masz męża obok? 5. Dawid odpowiadając, rzekł dla ostrzeżenia kapłana: Tak zaiste niewiasty też zostały powstrzymane, przedtem opuszczone; z powodu przedwczoraj, naczynia sługi były uświęcone. Zatem też wczoraj, pospolitym sposobem postępowania, tym bardziej naczynia były poświęcone. pospolitym sposobem postępowania - Dotyczy to uświęcenia z powodu wyczekiwania na Nów księżyca i następnego dnia, kiedy świętowano Nów księżyca, 1Sam. 20:18,19; 6. Kapłan dał na korzyść to co święte; Ponieważ nie było wtedy chleba, tylko raczej sprzed oblicza; Chleby sprzed oblicza Jehowy zostały usunięte; Położono chleby ciepłe dnia przyniesienia. Kapłan dał na korzyść to co święte - Nie był to więc arcykapłan Abiatar, który wprowadził tam Dawida: Dostępne tłumaczenia Mar. 2:25-28 w Przekładach Biblii w odniesieniu do kwestii wejścia Dawida do Domu Bożego, równają jego wejście dzięki Abiatarowi do domu Arcykapłana Bożego z wejściem do Domu Bożego, co nie jest równoznaczne. W związku z tym, że nie można w tym przypadku wyjaśnić sprzeczności między ST, a NT, więc zwolennicy dotychczasowych tłumaczeń tradycji teologicznej, zwracają uwagę zainteresowanych na wyższe znaczenie miłosierdzia, aby nie odnosić się do sprzeczności w tłumaczeniu. Taka postawa, takiego poznania tylko kłóci, a nie buduje: 1 Kor. 8:1. […] Poznanie nadyma, ale miłość buduje. (BW) Należy najpierw dobrze zrozumieć zapowiedź rzeczywistości, czyli literę, małą rzecz, to co cielesne, cień zakonu, obraz itp., aby dobrze rozpoznać duchową rzeczywistość. Mała rzecz jest dla poznania wielkiej duchowej rzeczywistości, i tego bardzo wymaga treść przetłumaczona w Mr. 2:25-28). Tą drugą należy rozpoznawać i działać w niej i według niej, a tej pierwszej nie pomijać, nie zaniedbywać, Mt. 23:23. Kto jest wierny w małym, to i w wielkim wierny będzie, Łk. 16:10; 1Kor. 15:46-49. W przeciwnym razie, oszukuje siebie i tych, których doprowadził do covidu, Mat. 15:14. 7. Wtedy, tego dnia był zatrzymany przed Jehową Edomita, mąż sług Saulowych, imieniem Doeg; Tak jak Saul, nieprzyjaciel utrzymywania zażyłych stosunków. 8. Dawid rzekł Achimelechowi: Czy nie masz zachowanych włóczni i miecza dla mocy? Ponieważ nie wziąłem ani miecza, ani ekwipunku mocy, gdyż sprawa królewska była nagląca. 9. Kapłan odpowiedział: Oto miecz Golijata Filistyńczyka, którego dotknął sąd doliny Ela; Ten owinięto suknem tylnej części efodu; Odebrałeś doprawdy wyróżniające oznakowanie; Też zabierz ze sobą na korzyść; Ponieważ tylko tutaj nie masz innego; Dawid odpowiedział: Nie masz podobnego, daj na korzyść. Tak jak Saul, nieprzyjaciel utrzymywania zażyłych stosunków - Saul chciał przejąć funkcję kapłańską, czyli prawo do składania ofiar, co stało się przyczyną konfliktu między księciem, a arcykapłanem dlatego do domu Abimelecha, delegował sługę Doega, aby ten był przedstawicielem króla, a zarazem szpiegiem, działającym na niekorzyść arcykapłana; sprawa królewska była nagląca - Dotyczy to reakcji króla Saula na znaczenie nieobecności Dawida u boku króla w czasie dni Nowiu księżyca. Ta nieobecność była ciosem, dla trwałości dynastii Saulowej, 1Sam. 21:30-33; 30. Saul rozpaliwszy się gniewem twarzy, rzekł do Jonatana: Synu, bez buntu postępujesz przewrotnie; wiem, że ty wybrałeś syna Isajego, wstyd hańby, obnażenie matki. 31. Zatem wszystkie dni, kiedy syn Isajego zachowa życie na terenie kraju, ty nie utwierdzisz, królestwa; teraz weź się w garść, w duchu zarządzenia poślij ostrzeżenie, gdyż to syn śmierci. - Saul za wszelką cenę chciał przedłużyć dynastię królewską, zapoczątkowaną z woli chorągwi ludu. Wymaga więc, aby Jonatan stanął przeciwko Dawidowi przez ostrzeżenie go. 32. Jonatan odpowiadając ojcu Saulowi, rzekł w duchu zarządzenia: W jakim celu umrze? Co uczynił? - Tymi pytaniami Jonatan szukał ratunku dla Dawida. 33. Saul rzucił ostrzeżenie włócznią dla zadania ciosu; to w kierunku wytracenia. Jonatan poznał, że ojciec każe zabić wyróżniająco oznakowanego Dawida. - W ten sposób Saul ujawnił, że jego zamysł jest nieodwołalny, niezależnie od stanowiska Jonatana. sąd doliny Ela - To wskazuje, że wystąpienie Dawida przeciwko Goliatowi było sprawą zadecydowaną i odpowiednio przygotowaną przez sąd, aktywny przy wielkiej studni Sek w Ramie (1Sam. 19:22). Saul już został uznany za niegodnego, aby zostać uznanym za króla, co prospektywnie przyznały mu chorągwie lidu, ale nie system Jehowy. Saul okazał się także bezradnym w wystawieniu przeciwko Goliatowi, kogoś innego niż Dawid, przysłany mu w ostatnim, czterdziestym dniu próby i urągania przez Goliata; Ten owinięto suknem tylnej części efodu - Nie tyną częścią efodu, lecz materiałem, z którego wykonywano tylną część efodu. Taki materiał mógł się znajdować w domu Abimelecha; 10. Dawid wyruszył onego dnia, uciekł przed Saulem, przyszedł do Achisa, króla Gat-skiego. 11. Rzekli słudzy do Achisa: Nie ten Dawid, króla mieszkańców kraju? Nie temu śpiewały hufce, mówiąc: Poraził Saul tysiąc, Dawid dziesięć tysięcy? 12. Dawid wypełniający serca tymi przecież pamiątki słowami, bardzo powodował zaskoczenie osoby Achisa, króla Gat-skiego. przyszedł do Achisa, króla Gat-skiego - Dawid dla ratowania siebie udał się, jakby do "jaskini lwa", z której wcześniej wyszedł Goliat, aby urągać Izraelowi i jego Bogu. To było przyczyną, że: bardzo powodował zaskoczenie osoby Achisa, króla Gat-skiego. To było coś bardzo ryzykownego, podobnie, jak później dwukrotne podejście Dawida do, ścigającego go Saula, którego pilnowały straże, 1Sam. 24:4-7; 26:1-25; Nie ten Dawid, króla mieszkańców kraju? - Był to wielki powód do zaskoczenia, że druga osoba w królestwie Saula, przybyła do jego największych przeciwników; 13. Zmienił standard decyzji, oczami udawał szalonego, rękami czynił znaki na drzwiach bramy, puszczał śliny na brodę. 14. Achis rzekł do sług: Oto widzieliście męża oszalałego. W jakim celu do chorągwi wprowadziliście? 15. Zatem ja niedostatecznie byłem szalonym? Wprowadziliście chorągwiom, tego oszalałego na terenie? Ten wejdzie do domu? Zmienił standard decyzji - Dla odwrócenia uwagi od skutku, minionego pokonania Goliata W jakim celu do chorągwi wprowadziliście? - Jak to wykorzystać, dla dobra chorągwi, które zostały ścigane i pokonane po zwycięstwie Dawida nad Goliatem? Dawało to sposobność odegrania się nad nim, ale także było prowokowaniem Saula do nowej wojny; ja niedostatecznie byłem szalonym? - Może to dotyczyć szaleństwa, dopuszczenia do rozstrzygnięcia wyniku wojny przez starcie z Goliatem. Filistyni nie wyszpiegowali, jak nieprzewidywalny sposób walki był przygotowywany przez tajne ugrupowanie Efraimitów, aby je zrealizować za pośrednictwem Dawida, i to przy użyciu procy i miecza Goliata. Procą go obezwładnił, a jego mieczem odciął mu głowę. Postąpił z nim podobnie jak z lwem, czy niedźwiedziem, gdy atakowali stado ojca, które pasł. Obezwładnił kamieniem z procy, a następnie dobiegał i dobijał zwierzę, które odzyskiwało przytomność. W ten sposób Dawid w sposób potajemny był przygotowywany do walki z Goliatem, którego ćwiczono od młodości. Pokoja - 2021-07-11, 06:22 Temat postu: ABIATAR PRZY DAWIDZIE, OCALONY OD EGZEKUCJI KAPŁANÓW Z NOB Treść 1Samuela 22:1-23 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: ABIATAR PRZY DAWIDZIE, OCALONY OD EGZEKUCJI KAPŁANÓW Z NOB 1. Dawid wyszedł stamtąd, uszedł do jaskini Adullam; usłyszał wszystek dom ojca; bracia przyszli tam w duchu zarządzenia. 2. W duchu zarządzenia był księciem wszystkim mężom na terenie; zebrali się wszyscy mężowie, wszyscy mężowie udręki, którzy byli gorzkich dusz; z wyjątkiem czterech set mężów z powodu trudnienia się lichwą. bracia przyszli tam w duchu zarządzenia - Było to zgodne z tym, co powiedział Jonatan do Saula, że bracia prosili go o przybycie na uroczystość rodzinną, 1Sam. 20:28,29; W duchu zarządzenia był księciem - Księciem pokolenia Judy i południa; wszyscy mężowie udręki - Zapewne uciskani przez Saula, aby ich zniechęcić do Dawida; z powodu trudnienia się lichwą - Mężowie na usługach Saula i dla własnych interesów; W Bibli Gdańskiej jest natomiast tak:
był książęciem nad czterech set mężów – Czy pokolenie Judy i inne na południu, tylko tyle mogli wystawić osób, dla wojska księcia? Tylko 400 mężów, skoro wcześniej wystawili 30 000 i 10 000 żołnierzy, 1Sam. 11:8; 15:4. 3. Dawid poszedł stamtąd do Masfa Moabskiego; prosząc króla Moabskiego, rzekł: Spowoduje wyjście ojca razem z matką, aż dowiem się, kiedy co Bóg uczyni na korzyść. 4. Przyprowadzeni właściwie przed króla Moabskiego, mieszkali wszystkie dni, tak długo jak Dawid ustanowił warownię. Spowoduje wyjście ojca razem z matką - W ten sposób Dawid zabezpieczył się przed nękaniem go przez Saula za pośrednictwem rodziców; 5. Prorok Gad, rzekł do Dawida: Nie zasiedlaj warowni; idź, wstąp do ziemi Judzkiej. Poszedł Dawid, wstąpił do lasu Haret. idź, wstąp do ziemi Judzkiej - Przez proroka Gada, Dawid poznał, że to Bóg, czyni na korzyść; 6. Saul usłyszał, że Dawid pojawił się razem z mężami; Saul sługami, zasiedlił wszystkie drzewa tamaryszkowe Ramaty, tak jak pod Gibeą; byli utwierdzonymi mocą włóczni na terenie. 7. Saul rzekł sługom stacjonującym na terenie: Słuchajcie nuże Beniaminici, synowie Jemini: Syn Isajego da wszystkim role, winnice, jak i wszystkich ustanowi dowódcami tysięcy dowódcami setek? 8. Kiedy wszyscy na terenie, sprzysięgliście się? Nie mam doprawdy sygnału uchu, ujawnieniem; syn z synem Isajego, zawarli układ, bardziej niż osłabiają na terenie; nie mam doprawdy sygnału uchu, ujawnieniem, że syn zaiste, wyróżniająco oznakowanego sługę, podburzył na terenie; tutaj dziś czyhają. Saul sługami, zasiedlił wszystkie drzewa tamaryszkowe Ramaty - Tu znajdował się symbol nierozerwalnej więzi, która przez dwa przymierza (osobiste i domów), łączyła Dawida z Jonatanem, czy Samuelem; Drzewa tamaryszku - Tamaryszek to odporny na suszę, zasolenie i wszelkie przeciwności losu, efektownie kwitnący krzew lub drzewko z łuskowatymi liśćmi i często przypominającymi kłosy kwiatostanu. W Chinach uchodził za symbol niezłomności i nieśmiertelności, a jego żywica za surowiec przedłużający życie. W sennej rzeczywistości jest symbolem związku dwojga ludzi przeciwko któremu sprzeciwia się niemal że całe otoczenie. W tym kontekście sen, Tamaryszek symbolizuje przełamanie wszelkich przeciwności i to tak skutecznie że owoce tego związku zachwycą całe wcześniej sceptyczne otoczenie… Syn Isajego da wszystkim […]. Kiedy wszyscy na terenie, sprzysięgliście się? - Saul przynętą urzędów, próbuje pozyskać tych, którzy już nie popierają tego co czyni, chociaż nadal mu biernie służą 9. Doeg Edomita, stanął przeciw sługom Saula; ten odpowiadając jako świadek, rzekł: Zaiste wyróżniająco oznakowanego syna Isajego widziałem, przyszedł do Nob Achimeleka, syna Achituba. 10. Radził się Jehowy wewnątrz, dał żywności na korzyść; dał na korzyść jeszcze pamiątkę miecz Goliata Filistyńczyka. Doeg Edomita, stanął przeciw sługom Saula - 1Sam. 21:7. Wtedy, tego dnia był zatrzymany przed Jehową Edomita, mąż sług Saulowych, imieniem Doeg; Tak jakv Saul, nieprzyjaciel [u]utrzymywania zażyłych stosunków. 11. Król posłał, zawołać właściwie wyróżniająco oznakowanego Achimeleka, syna Achituba, kapłana, także wyróżniająco oznakowanych wszystkich kapłanów, [u]tak jak dom ojca Nob. Wszystkich w duchu zarządzenia, przyprowadzono do króla. 12. Saul rzekł: Słuchaj teraz synu Achituba; odpowiedział: Otom panu. 13. Saul rzekł pośród: W jakim celu sprzysięgliście się na terenie, ty, syn Isajego? Dałeś chleby na korzyść, miecz, radziłeś się na korzyść władcy; powstał przeciw, czyhając tutaj dziś. W jakim celu sprzysięgliście się - Po obnażeniu Saula przed Samuelem, czyli po udowodnieniu mu, że był tylko bezprawnie uznawanym królem, a nie z woli Jehowy, wszyscy zaczęli się od niego odwracać. Przed Samuelem musiał zdjąć szaty królewskie. 1Sam. 19:24. On także, pozbawiony oszukania prorokował; on marniał także przed Samuelem; on obnażany na terenie, cały dzień, całą noc, dlatego mówiono: Saul jak i prorocy? (KS) pozbawiony oszukania prorokował - Saul został pozbawiony pozorów praworządności, w których starał się przedstawić siebie sędziom, prorokom i Samuelowi, ale daremnie. Zostały odkryte prawdziwe pobudki jego działania; on marniał także przed Samuelem - marniał wcześniej przed sędziami, a teraz także przed jednym człowiekiem, który go namaścił na księcia; obnażany na terenie - nie chodzi tu o rozebranie się z szat do nagości, lecz o obnażenie sposobu postępowania Saula w sprawowaniu władzy i stosunku do poddanych, a w szczególności do Dawida; Saul jak i prorocy? - prorokował, czyli mówił prawdę, jak inni prorocy, ale mówił ją przeciwko sobie. To czego używał, dla obrony swojego postępowania, oskarżało go. Był pokonany własną bronią, jak Goliat. 14. Achimelek, odpowiadając tylko znacznikowi króla, rzekł: Kto utwierdzał wszystkich sług? Dawid, zięć królewski odszedł w duchu zarządzenia, cieszył się szacunkiem poddanych domu. 15. Dziś zacząłem radzić się do Boga? To niemożliwe! Nie wkłada król, spraw całego domu ojca w kierunku sługi, gdyż sługa nie był poinstruowanym, całości tej małej i wielkiej sprawy. odpowiadając tylko znacznikowi króla - Odpowiadał księciu, uznawanemu przez Jehowę. Saul z woli Bożej był namaszczony tylko na księcia, czyli na znacznika króla, który miał przygotować drogę królowi, ale chorągwie ludu, już jego uznały za króla. Chociaż Achimelek zwracał się do księcia (znacznika króla), to jednak tolerując wolę chorągwi, tytułuje go królem; Dawid, zięć królewski odszedł w duchu zarządzenia, [u]cieszył się szacunkiem poddanych domu - Achimelek musiał wiedzieć o uznawanym zaproszeniu Dawida przez braci. 1Sam. 20:27. Nazajutrz nowiu miesiąca, po drugie było obserwowane miejsce Dawida. Saul rzekł do syna, Jonatana: Dlaczego syn Isajego, ani wczoraj, ani dziś nie przyszedł dla pokarmu? Jonatan już wystąpieniem, sprawił poruszenie; obserwowano miejsce Dawida - to oznaczało podejrzewanie Jonatana o sprzyjanie Dawidowi, że był nieobecny przy boku władcy na święcie Nowiu. 28. Jonatan odpowiedział Saulowi: W duchu zarządzenia z Betlejem, proszono o zwolnienie Dawida - spełniłem prośbę; 29. Mówił: Puść proszę, gdyż z powodu ofiary corocznej rodziny, brat wezwał do tego miasta. Jeśli teraz znalazłem źródło łaski, proszę: Pozwól ujść, stanąć w obliczu wyróżniająco oznakowanych braci; zgodnie z prawdą nie przyszedł do stołu królewskiego. - W ten sposób Saul był wystawiony na próbę w zakresie prowadzonego przeciwko niemu postępowania z Ramaty, oskarżającego go o nękanie Dawida. 1Sam. 22:16. Król rzekł: Przeprowadzę egzekucję, umrzesz Achimeleku, ty, wszystek dom ojca. 17. Król rzekł sługom, stacjonującym na terenie: [u]Zatoczcie okrąg, pobijcie kapłanów Jehowy, jako też moc w kierunku Dawida; doprawdy sygnału uchu nie ujawnili, gdyż wiedzieli, że on uciekał. Słudzy królewscy, napotkawszy kapłanów Jehowy nie chcieli wyciągnąć, więc znaczników mocy. pobijcie kapłanów Jehowy, jako też moc w kierunku Dawida - Jonatan był z mocą w kierunku Dawida, więc Saul poddaje próbie swoje sługi, dając im, jakby szansę na zachowanie urzędów; 18. Król rzekł Doegowi: Ty obejdź, pobić kapłanów. Doeg Edomita, obszedł, pobił tych kapłanów; zabił tego dnia, osiemdziesiąt pięć mężów, noszących efody lniane. 19. Także wyróżniająco oznakowane Nob, miasto kapłańskie, poraził ostrzem miecza; ostrzem miecza od mężów, niewiast, dzieci aż do ssących wołów, osłów, owiec. Doeg Edomita, obszedł, pobił - Postąpił on jak zdradziecki konfederata, który przebywał na Dorze Arcykapłana Achimeleka, ale z zamiarem, aby działać przeciwko niemu na rzecz Saula; Także wyróżniająco oznakowane Nob – Ponieważ tam była rodzina kapłańska; 20. Uszedł jeden syn Achimeleka, syna Achituba, imieniem Abiatar, pospieszył za Dawidem. 21. Abiatar oznajmił Dawidowi, że Saul pobił także wyróżniająco oznakowanych kapłanów Jehowy. 22. Dawid rzekł Abiatarowi: Wiedziałem tego dnia, że tam był widoczny Doeg Edomita, zapewne oznajmił Saulowi; ja zostałem zawróconym jakiejkolwiek duszy domu ojca. 23. Przebywaj obok, nie [u]bój się; gdyż kto szuka jeszcze wyróżniająco oznakowanej duszy, szuka przychylności duszy, zatem ty w kierunku służby. Abiatar, pospieszył za Dawidem - Abiatar, zgodnie z Mar. 2:26 był tym, dzięki któremu Dawid wszedł do domu Arcykapłana Bożego, dlatego pospieszył za Dawidem i dlatego uniknął mordu z rąk Doega, usłużnego kata Saulowego: Mar. 2:26. Jak sam (Dawid) [color=blue]dzięki Abiatarowi wszedł nawet do domu arcykapłana Bożego, a nie będąc wystawiony na widok publiczny, także oprócz kapłanów jadł chleby, które tylko oni mogli pozwolić jeść. ja zostałem zawróconym jakiejkolwiek duszy domu ojca - Dawid przybył za wskazaniem proroka Gada. Dzięki temu na czas, zapewnił ochronę dla Abiatara, jedynego ocalonego z domu jego ojca Achimeleka; kto szuka jeszcze wyróżniająco oznakowanej duszy, szuka przychylności duszy - Trudno jest żyć bez dobrego przewodnictwa tym, którzy chcą otrzymywać błogosławieństwo, wynikające z przestrzegania zakonu; zatem ty [u]w kierunku służby - Abiatar, stał się Arcykapłanem służby, dla nowej Dawidowej dynastii. 1Samuela 22:1-23 BIBLIA GDAŃSKA
Objaśnienia: słowo dodane - (+) słowo pominięte - (-) słowo zamienione - (.../z) 1Samuela 22:1-23 Na podst. K.S. do badania
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=114113#114113 Pokoja - 2021-10-09, 09:53 Temat postu: Re: ABIATAR PRZY DAWIDZIE, OCALONY OD EGZEKUCJI KAPŁANÓW Z N Korekta i uzupełnienie powyższej terści postu Treść 1Samuela 22:1-23 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: ABIATAR PRZY DAWIDZIE, OCALONY OD EGZEKUCJI KAPŁANÓW Z NOB 1. Dawid wyszedł stamtąd, uszedł do jaskini Adullam; usłyszał wszystek dom ojca; bracia przyszli tam w duchu zarządzenia. 2. W duchu zarządzenia był księciem wszystkim mężom na terenie; zebrali się wszyscy mężowie, wszyscy mężowie udręki, którzy byli gorzkich dusz; z wyjątkiem czterech set mężów z powodu trudnienia się lichwą. bracia przyszli tam w duchu zarządzenia - Było to zgodne z tym, co powiedział Jonatan do Saula, że bracia prosili go o przybycie na uroczystość rodzinną, 1Sam. 20:28,29; W duchu zarządzenia był księciem - Księciem pokolenia Judy i południa; wszyscy mężowie udręki - Zapewne uciskani przez Saula, aby ich zniechęcić do Dawida; z powodu trudnienia się lichwą - Mężowie na usługach Saula i dla własnych interesów; W Bibli Gdańskiej jest natomiast tak:
był książęciem nad czterech set mężów – Czy pokolenie Judy i inne na południu, tylko tyle mogli wystawić osób, dla wojska księcia? Tylko 400 mężów, skoro wcześniej wystawili 30 000 i 10 000 żołnierzy, 1Sam. 11:8; 15:4. 3. Dawid poszedł stamtąd do Masfa Moabskiego; prosząc króla Moabskiego, rzekł: Spowoduje wyjście ojca razem z matką, aż dowiem się, kiedy co Bóg uczyni na korzyść. 4. Przyprowadzeni właściwie przed króla Moabskiego, mieszkali wszystkie dni, tak długo jak Dawid ustanowił warownię. Spowoduje wyjście ojca razem z matką - W ten sposób Dawid zabezpieczył się przed nękaniem go przez Saula za pośrednictwem rodziców; Było to pierwsze ukazanie się chorągwi Dawida (pierwsze z trzech, o których jest wzmianka w 1Sam. 23:22 22. Idźcie więc, jeszcze uczyńcie pewnym; odkryjcie, potwierdźcie miejsce przebywania chorągwi, która ukazała się trzy razy. Kto tamte widział, ponieważ w duchu zarządzenia oznajmiono: On był przebiegłym strzegł się? KS) 5. Prorok Gad, rzekł do Dawida: Nie zasiedlaj warowni; idź, wstąp do ziemi Judzkiej. Poszedł Dawid, wstąpił do lasu Haret. idź, wstąp do ziemi Judzkiej - Przez proroka Gada, Dawid poznał, że to Bóg, czyni na korzyść (czego w wierszu 3, spodziewał się dowiedzieć przed królem Moabskim); 6. Saul usłyszał, że Dawid pojawił się razem z mężami; Saul sługami, zasiedlił wszystkie drzewa tamaryszkowe Ramaty, tak jak pod Gibeą; byli utwierdzonymi mocą włóczni na terenie. 7. Saul rzekł sługom stacjonującym na terenie: Słuchajcie nuże Beniaminici, synowie Jemini: Syn Isajego da wszystkim role, winnice, jak i wszystkich ustanowi dowódcami tysięcy dowódcami setek? 8. Kiedy wszyscy na terenie, sprzysięgliście się? Nie mam doprawdy sygnału uchu, ujawnieniem; syn z synem Isajego, zawarli układ, bardziej niż osłabiają na terenie; nie mam doprawdy sygnału uchu, ujawnieniem, że syn zaiste, wyróżniająco oznakowanego sługę, podburzył na terenie; tutaj dziś czyhają. Saul sługami, zasiedlił wszystkie drzewa tamaryszkowe Ramaty. Saul usłyszał, że Dawid pojawił się razem z mężami - Było to drugie ukazanie się chorągwi Dawida drzewa tamaryszkowe Ramaty - Tu znajdował się symbol nierozerwalnej więzi, która przez dwa przymierza (osobiste i domów), łączyła Dawida z Jonatanem, czy Samuelem; Drzewa tamaryszku - Tamaryszek to odporny na suszę, zasolenie i wszelkie przeciwności losu, efektownie kwitnący krzew lub drzewko z łuskowatymi liśćmi i często przypominającymi kłosy kwiatostanu. W Chinach uchodził za symbol niezłomności i nieśmiertelności, a jego żywica za surowiec przedłużający życie. W sennej rzeczywistości jest symbolem związku dwojga ludzi przeciwko któremu sprzeciwia się niemal że całe otoczenie. W tym kontekście sen, Tamaryszek symbolizuje przełamanie wszelkich przeciwności i to tak skutecznie że owoce tego związku zachwycą całe wcześniej sceptyczne otoczenie… Syn Isajego da wszystkim […]. Kiedy wszyscy na terenie, sprzysięgliście się? - Saul przynętą urzędów, próbuje pozyskać tych, którzy już nie popierają tego co czyni, chociaż nadal mu biernie służą 9. Doeg Edomita, stanął przeciw sługom Saula; ten odpowiadając jako świadek, rzekł: Zaiste wyróżniająco oznakowanego syna Isajego widziałem, przyszedł do Nob Achimeleka, syna Achituba. 10. Radził się Jehowy wewnątrz, dał żywności na korzyść; dał na korzyść jeszcze pamiątkę miecz Goliata Filistyńczyka. Doeg Edomita, stanął przeciw sługom Saula - 1Sam. 21:7. Wtedy, tego dnia był zatrzymany przed Jehową Edomita, mąż sług Saulowych, imieniem Doeg; Tak jak Saul, nieprzyjaciel [u]utrzymywania zażyłych stosunków z domem Achimeleka. 11. Król posłał, zawołać właściwie wyróżniająco oznakowanego Achimeleka, syna Achituba, kapłana, także wyróżniająco oznakowanych wszystkich kapłanów, [u]tak jak dom ojca Nob. Wszystkich w duchu zarządzenia, przyprowadzono do króla. 12. Saul rzekł: Słuchaj teraz synu Achituba; odpowiedział: Otom panu. 13. Saul rzekł pośród: W jakim celu sprzysięgliście się na terenie, ty, syn Isajego? Dałeś chleby na korzyść, miecz, radziłeś się na korzyść władcy; powstał przeciw, czyhając tutaj dziś. W jakim celu sprzysięgliście się – Saul, aż do śmierci w bitwie z Filistynami był uznanym pomazańcem Jehowy, ale jako książę. Do drugiego roku panowania jako książę był wiernym Bogu i dobrze mu się powodziło, ale w drugim roku z woli chorągwi ludu, został obwołany królem, co nie podobało się Jehowie. Od tego czasu, zaczął odstępować od uznanego wcześniej porządku. Z tego powodu pozbawił się mądrego doradztwa, co pociągało za sobą, popełnianie coraz większych błędów, świadczących o tym, że nie postępuje jako król. Po obnażeniu Saula przed Samuelem, czyli po udowodnieniu mu, że był tylko bezprawnie uznawanym królem, a nie z woli Jehowy, wszyscy zaczęli się od niego odwracać. Przed Samuelem musiał zdjąć szaty królewskie. 1Sam. 19:24. On także, pozbawiony oszukania prorokował; on marniał także przed Samuelem; on obnażany na terenie, cały dzień, całą noc, dlatego mówiono: Saul jak i prorocy? (KS) pozbawiony oszukania prorokował - Saul został pozbawiony pozorów praworządności, w których starał się przedstawić siebie sędziom, prorokom i Samuelowi, ale daremnie. Zostały odkryte prawdziwe pobudki jego działania; on marniał także przed Samuelem - marniał wcześniej przed sędziami, a teraz także przed jednym człowiekiem, który go namaścił na księcia; obnażany na terenie - nie chodzi tu o rozebranie się z szat do nagości, lecz o obnażenie sposobu postępowania Saula w sprawowaniu władzy i stosunku do poddanych, a w szczególności do Dawida; Saul jak i prorocy? - prorokował, czyli mówił prawdę, jak inni prorocy, ale mówił ją przeciwko sobie. To czego używał, dla obrony swojego postępowania, oskarżało go, gdyż nie czynił tak jak nakazywała ustawa, dla ustanowienia króla. Był pokonany własną bronią, jak Goliat. 1Sam. 22:14. Achimelek, odpowiadając tylko znacznikowi króla, rzekł: Kto utwierdzał wszystkich sług? Dawid, zięć królewski odszedł w duchu zarządzenia, cieszył się szacunkiem poddanych domu. 15. Dziś zacząłem radzić się do Boga? To niemożliwe! Nie wkłada król, spraw całego domu ojca w kierunku sługi, gdyż sługa nie był poinstruowanym, całości tej małej i wielkiej sprawy. odpowiadając tylko znacznikowi króla - Odpowiadał księciu, uznawanemu przez Jehowę. Saul z woli Bożej był namaszczony tylko na księcia, czyli na znacznika króla, który miał przygotować drogę królowi, ale chorągwie ludu, już jego uznały za króla. Chociaż Achimelek zwracał się do księcia (znacznika króla), to jednak tolerując wolę chorągwi, tytułuje go królem; Dawid, zięć królewski odszedł w duchu zarządzenia, [u]cieszył się szacunkiem poddanych domu - Achimelek musiał wiedzieć o uznawanym zaproszeniu Dawida przez braci z Betlejem. 1Sam. 20:27. Nazajutrz nowiu miesiąca, po drugie było obserwowane miejsce Dawida. Saul rzekł do syna, Jonatana: Dlaczego syn Isajego, ani wczoraj, ani dziś nie przyszedł dla pokarmu? Jonatan już wystąpieniem, sprawił poruszenie; obserwowano miejsce Dawida - to oznaczało podejrzewanie Jonatana o sprzyjanie Dawidowi, że był nieobecny przy boku władcy na święcie Nowiu. 28. Jonatan odpowiedział Saulowi: W duchu zarządzenia z Betlejem, proszono o zwolnienie Dawida - spełniłem prośbę; 29. Mówił: Puść proszę, gdyż z powodu ofiary corocznej rodziny, brat wezwał do tego miasta. Jeśli teraz znalazłem źródło łaski, proszę: Pozwól ujść, stanąć w obliczu wyróżniająco oznakowanych braci; zgodnie z prawdą nie przyszedł do stołu królewskiego. - W ten sposób Saul był wystawiony na próbę w zakresie prowadzonego przeciwko niemu postępowania z Ramaty, oskarżającego go o nękanie Dawida. 1Sam. 22:16. Król rzekł: Przeprowadzę egzekucję, umrzesz Achimeleku, ty, wszystek dom ojca. 17. Król rzekł sługom, stacjonującym na terenie: Zatoczcie okrąg, pobijcie kapłanów Jehowy, jako też moc w kierunku Dawida; doprawdy sygnału uchu nie ujawnili, gdyż wiedzieli, że on uciekał. Słudzy królewscy, napotkawszy kapłanów Jehowy nie chcieli wyciągnąć, więc znaczników mocy. pobijcie kapłanów Jehowy, jako też moc w kierunku Dawida - Jonatan był z mocą w kierunku Dawida, więc Saul poddaje próbie swoje sługi, dając im, jakby szansę na zachowanie urzędów; 18. Król rzekł Doegowi: Ty obejdź, pobić kapłanów. Doeg Edomita, obszedł, pobił tych kapłanów; zabił tego dnia, osiemdziesiąt pięć mężów, noszących efody lniane. 19. Także wyróżniająco oznakowane Nob, miasto kapłańskie, poraził ostrzem miecza; ostrzem miecza od mężów, niewiast, dzieci aż do ssących wołów, osłów, owiec. Doeg Edomita, obszedł, pobił - Postąpił on jak zdradziecki konfederata, który przebywał na Dorze Arcykapłana Achimeleka, ale z zamiarem, aby działać przeciwko niemu na rzecz Saula; Także wyróżniająco oznakowane Nob – Ponieważ tam była rodzina kapłańska;[/color] Tak więc stało się to, co wcześniej zapowiedział mąż Boży w 1Sam. 2:27-36: 7. Wyrok Jehowy na domu Heliego 27. Przyszedł mąż Boży do Heliego, rzekł w duchu ustawy: Tak mówi w sercu Jehowa: Odkryłem się, objawiłem się wewnętrznie praojcu; Zniszczyłem Egipt dom Faraonowy. 28. Był wyselekcjonowany naprawdę cudowny znak (Mojżesz) na korzyść wszystkich pokoleń Izraelskich; Praojciec (Aaron) nosił efod, oblicze kapłana; Ofiarował na ołtarzu, kadził rzeczami wonnymi; Dałem domowi wszystkie ofiary palone synów Izraelskich. 29. Dlaczego pożądaliście ofiary z pokarmów ofiar, tej którą wyznaczyłem mieszkaniu Izraela? Sprawiłeś niewrażliwość nawet wyróżniająco oznakowanych synów, tak że utuczyli się pierwocinami wszystkich ofiar z pokarmów ludu . 30. Jehowa, zgodny z prawdą Bóg Izraelski, mówi w sercu: Zamierzałem mówić w sercu rodziny: Dom praojca prowadzi życie na przedzie aż na wieki; Teraz Jehowa mówi w sercu: Niech tak nie będzie na korzyść! Zapewne sprawiający niewrażliwość, mają szacunek dla samych siebie, okazujący wzgardę, przynoszą hańbę. 31. Oto przychodzą dni; Rozrąbię na połowę dom praojca; Niespełna wyróżniającym oznakowaniem ramienia, zniszczę doprawdy wyróżniające oznakowanie ramienia starca domu; 32. Będziesz oglądał wszelkie utrapienie siedziby, która wszystkim była dobrze usytuowana, doprawdy wyróżniające oznakowanie Izraela, bez miejsca zamieszkania starszego czasu. 33. Na korzyść męża nie uczynię przymierza, przeciw ołtarzowi; Wszystko będzie wyczerpane, nawet wyróżniające oznakowanie oczu,, także wyróżniające oznakowanie duszy, powodując smutek; Mnóstwo potomków męża będzie wydanych na śmierć, 34. Z powodu ostrzeżenia, które tutaj dwom synom, przyszło w duchu ustawy; Ofni Fineesa, jednego dnia, obaj umrą przedwcześnie (przez lekceważenie rozsądnych zasad moralnych). 35. Będzie ustanowiony wierny kapłan, który zaprowadzi porządek; Będzie utwierdzony według serca duszy; Wybuduje dom rodziny przed pomazańcem, wszystkie dni prowadząc życie na korzyść. 36. Ktokolwiek będzie pozostawionym wewnątrz, przyjdzie przygnębiony, przyłączyć się do rodziny kapłańskiej, jeść kawałek chleba, mówiąc: Raz na zawsze proszę; Krążek chleba, stanie się pieniądzem srebrnym. KS[/blue] Powtórzenie wyroku Jehowy przez Samuela: [color=blue] 1Sam. 3:11. Jehowa w duchu ustawy mówił w sercu Samuela: Oto, Ja zaprowadzę porządek spraw Izraela; Tak jak każdy usłyszy, zadrży podwójnie, odsłoni uszy w celu przekazania wieści. 12. Dnia tego wzbudzę przeciw Heliemu wszystko, tak jak ostrzegłem; Dom pozwalający na profanację będzie zniszczony wewnątrz. 13. Będzie widoczne kiedy Ja wewnątrz, osądzę dom aż na wieki; Winę nieprawości, która nie słabła wewnątrz [synowie na przekleństwo przywodzili], poznano jak najwięcej. 14. Zgodnie z prawdą przysiągłem domowi Heliego, ofiarami sprawiedliwości, lub ofiarą z pokarmów, oczyszczę z grzechu nieprawości dom Heliego aż na wieki.[/blue] 1Sam. 22:[color=blue]20. Uszedł jeden syn Achimeleka, syna Achituba, imieniem Abiatar, pospieszył za Dawidem. 21. Abiatar oznajmił Dawidowi, że Saul pobił także wyróżniająco oznakowanych kapłanów Jehowy. 22. Dawid rzekł Abiatarowi: Wiedziałem tego dnia, że tam był widoczny Doeg Edomita, zapewne oznajmił Saulowi; ja zostałem zawróconym jakiejkolwiek duszy domu ojca. 23. Przebywaj obok, nie bój się; gdyż kto szuka jeszcze wyróżniająco oznakowanej duszy, szuka przychylności duszy, zatem ty w kierunku służby. Abiatar, pospieszył za Dawidem - Abiatar, zgodnie z Mar. 2:26 był tym, dzięki któremu Dawid wszedł do domu Arcykapłana Bożego, dlatego pospieszył za Dawidem i dlatego uniknął mordu z rąk Doega, usłużnego kata Saulowego: Mar. 2:26. Jak sam (Dawid) [color=blue]dzięki Abiatarowi wszedł nawet do domu arcykapłana Bożego, a nie będąc wystawiony na widok publiczny, także oprócz kapłanów jadł chleby, które tylko oni mogli pozwolić jeść. ja zostałem zawróconym jakiejkolwiek duszy domu ojca - Dawid przybył za wskazaniem proroka Gada. Dzięki temu na czas, zapewnił ochronę dla Abiatara, jedynego ocalonego z domu jego ojca Achimeleka; kto szuka jeszcze wyróżniająco oznakowanej duszy, szuka przychylności duszy - Trudno jest żyć bez dobrego przewodnictwa tym, którzy chcą otrzymywać błogosławieństwo, wynikające z przestrzegania zakonu; zatem ty [u]w kierunku służby – W ten sposób, dopiero teraz Abiatar, stał się Arcykapłanem służby, dla nowej Dawidowej dynastii. Pokoja - 2022-02-10, 11:23 Temat postu: UJŚCIE DAWIDA Z PUŁAPKI SAULOWEJ, ZASTAWIONEJ W KEILI UJŚCIE DAWIDA Z PUŁAPKI SAULOWEJ, ZASTAWIONEJ W KEILI. Treść 1 Samuelowej 23:1-28 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: 1. Dawidowi oznajmiono, mówiąc: Oto Filistyni prowadzą wojnę; oni już standardowo, spichlerze Keili plądrują. 2. Dawid radził się Jehowy, mówiąc: Iść, uderzyć tych Filistynów? Jehowa odpowiedział Dawidowi: Idź, poraź Filistynów, wyzwól zaraz chorągiew Keili. 3. Mężowie rzekli Dawidowi w duchu ustawy: Oto my tutaj bogobojni Judejczycy; tym bardziej pójdziemy dla Keili przeciw wojskom Filistyńskim. 4. Dawida trwaniem, przyłączyli się, radzić się Jehowy. Jehowa odpowiedział, mówiąc: Wstawszy idźcie dla Keili; ja mocą oddam zapłatę Filistynom. już standardowo, spichlerze Keili plądrują – Może to oznaczać bezkarne działanie Filistynów po pokonaniu pierwszego oporu walki; Dawida trwaniem, przyłączyli się, radzić się Jehowy – Z powodu nieobecności Arcykapłana Abiatara, Dawid sam radził się Boga, czy ma uderzyć na Filistynów, dla wyzwolenia Keili. Z powodu jego długiego trwania w oczekiwaniu na odpowiedź Jehowy, bogobojni mężowie jego chorągwi, także badali siebie, szukając w sobie odpowiedzi, czy mają ruszyć za Dawidem. Bóg w ten sposób, zarówno Dawidowi, jak i im odpowiedział, że mają wyruszyć dla zwycięstwa, więc byli w duchu wzajemnego przekonania; 5. Dawid z powodu mężów Keili, poszedł walczyć; Dawid poraził Filistynów porażką wielką, wyzwolił rzeczywiście, pozostawioną chorągiew Keili, zabrał także standard dobytku. 6. Abiatar, syn Achimeleka, szybko przybył do Keili, udziałem towarzyszyć Dawidowi, sprowadził efod. wyzwolił rzeczywiście, pozostawioną chorągiew Keili – To Saul, jeżeli czuł się królem całego kraju, powinien iść wyzwolić chorągiew Keili, ale ją pozostawił (w domyśle), aby osłabiać Dawida, którego pokolenia południa, uznały za swojego księcia; Dawid […] poszedł walczyć – Był to trzeci raz, ukazania się chorągwi Dawida; Abiatar […] szybko przybył […] udziałem towarzyszyć Dawidowi – Miasto Keila, jak wynika z dalszego tekstu w dużej części było uległe Saulowi, dlatego Abiatar przybył, aby jako neutralny mediator, szukać odpowiedzi Jehowy, co do poczynań Saula i starszych Keili. W ten sposób odciążył Dawida, który ujawnił się w niesprzyjającej dla siebie okoliczności; 7. Powiedziano Saulowi, że Dawid wstąpił do Keili. Saul rzekł: Bóg rozpoznał moc wyróżniająco oznakowanego; z powodu tego wstąpił do miasta; zasuwami bram, uwięziom. 8. Saul wzywał wszystkie chorągwie ludu: Idźmy przeciw mężom Keili, walką oblegać Dawida. Bóg rozpoznał moc wyróżniająco oznakowanego – Saul mógł celowo nie ruszyć z pomocą dla chorągwi Keili, aby podstępnie wpadł w jego pułapkę Dawid, który w tej sytuacji podjął wielkie ryzyko, ale postąpił dla dobra tych, którzy uznali go za księcia. Saul uznał to za przykład dezaprobaty ze strony Boga (sędziów); zasuwami bram, uwięziom – To wskazuje, że miasto w dużej części było uległe Saulowi, dlatego ten liczył na schwytanie tam Dawida. To może być też przyczyną, dla której pozostawił chorągiew Keili przed atakiem Filistynów, prowokacja dla Dawida, aby wpadł w jego pułapkę; 9. Dawid dowiedziawszy się, że Saul knuje utrapienie na terenie, rzekł do kapłana Abiatara: Włóż efod. 10. Dawid rzekł: Jehowo, Boże Izraelski, sługa oznajmił, że Saul ma posłuch, chce przyjść w duchu zarządzenia, aby zburzyć miasto Keilę; 11. Część starszych Keili, wyda? Przyjdzie Saul, jak słyszał sługa? Jehowo, Boże Izraelski, oznajmij proszę słudze. Jehowa odpowiedział: Przyjdzie. 12. Dawid rzekł: Część starszych Keili, wyda Saulowi w duchu zarządzenia, wyróżniająco oznakowanego męża? Jehowa odpowiedział: Wydadzą. Przyjdzie […] Wydadzą – Tak by się stało, gdyby Dawid nie wyszedł z Keili; 13. Sześćset mężów, wyszło z Dawidem, odeszli tak jak przyszli, sprawili poruszenie mężów Keili. Saulowi oznajmiono, że Dawid uratował Keilę, zaprzestał wyzwolenia. [color=blue]sprawili poruszenie mężów Keili – Zarówno tych, którzy byli gotowi wydać Dawida i jego żołnierzy Saulowi, jak i tych, którzy dostrzegli honorową postawę swojego księcia; Dawid uratował Keilę, zaprzestał wyzwolenia – Dawid uratował Keilę, ale jej nie wyzwolił z pod panowania Saula, któremu znaczna część miasta była poddana; 14. Dawid zasiedlił miejsca obronne puszczy, zasiedlił górę pustyni Zif. Okresem czasu, jakikolwiek był poszukiwany, mocą sędziów nie był wydanym Saulowi. 15. Dawid spostrzegł, że był poszukiwany Saulowi; Dawid sam, wyróżniająco oznakowany odszedł lasem pustyni Zif. mocą sędziów nie był wydanym Saulowi – W wyniku sporu sądowego Dawida z Saulem, który się odbył w Ramacie i przed Samuelem, Dawid był akceptowany w mocy prawa i w takim zakresie strzeżony przed podstępnym, niegodziwym postępowaniem Saula; 16. Jonatan, syn Saula wstał, przyszedł lasem do Dawida; sędziowie podtrzymywali moc wyróżniająco oznakowanego, 17. Mówił w duchu ustawy: Nie bój się, gdyż ojciec Saul nie osiągnie mocy; ty będziesz królował na terenie na korzyść Izraela, ja drugi pod względem wieku; tak nawet ojciec Saul był poinstruowanym. 18. Obaj uczyniliśmy przymierze przed Jehową; Dawid zasiedlił las, Jonatan prowadził życie spraw domowych ojca. Jonatan […] przyszedł … do Dawida; sędziowie podtrzymywali moc wyróżniająco oznakowanego – Był to jeden z sposobów, którymi sędziowie ochraniali Dawida; 19. Zyfijczycy w duchu zarządzenia, pobudzili Saula Gibei, mówiąc: Nie ukryje się Dawid, pomimo miejsc obronnych lasu, pagórku Chakila, który prawą stroną Jeszimon. 20. Królu teraz wszelkie pożądanie duszy; zejdź na dół, będzie opuszczonym; wydamy na korzyść mocy króla. 21. Saul rzekł: Błogosławieni wy Jehowy, że zmiłowaliście się w sprawie. 22. Idźcie więc, jeszcze uczyńcie pewnym; odkryjcie, potwierdźcie miejsce przebywania chorągwi, która ukazała się trzy razy. Kto tamte widział, ponieważ w duchu zarządzenia oznajmiono: On był przebiegłym strzegł się? 23. Odkryjcie wszystkie tamte schronienia, poznajcie od kiedy się ukrywa; w duchu zarządzenia, zwróćcie się przeciw, będę dobrze przygotowanym postępować obok; jeśli powstała chorągiew ludu ziemi, będą szpiegowane wszystkie tysiące Judzkie. Królu teraz wszelkie pożądanie duszy – Tym pożądaniem było dowieźć, że Saul panuje nad całością Izraela. Stosunek Saula do Dawida, przeczył temu, a trwanie wygnanego to potwierdzało; wydamy na korzyść mocy króla – Pożądanie Saula było to, aby został uznany jako król; Błogosławieni wy Jehowy – Saul chciał, aby tak było, gdyż jako książę był uznawanym; ukazała się trzy razy - Pierwszy raz chorągiew Dawida ujawniła się, gdy Dawid u króla Moabu, zabezpieczał swoją rodzinę. Drugi raz za rada proroka Gada, dla ratowania Abiatara, a trzeci raz, dla wyzwolenia Keili. 24. Wstali Zif przed Saulem; Dawid, mężowie pustynią Maon, poszli w kierunku prawej strony, pustynnej równiny Jeszimon. 25. Oznajmiono Dawidowi: Wyszli mężowie Saula, będziesz poszukiwanym; opuścił skały, zasiedlił pustynię Maon. Saul usłyszawszy, zawzięcie ścigał Dawida pustynią Maon. 26. Dawid, mężowie, którzy szli stroną góry, uciekali Saulowi, który przyszedł stroną góry; Dawid, zniknął przed Saulem; mężowie Saula okazywali słabość, pojmać mężów Dawida w duchu zarządzenia. mężowie Saula okazywali słabość – Ten fakt, wskazuje jak bardzo szerokie było sprzysiężenie ludu przeciwko Saulowi; 27. Anioł (posłaniec) spieszył się, przyszedł do Saula, mówiąc: Prowadź, ponieważ Filistynowie zaatakowali na terenie kraju. 28. Saul uparcie dążąc do celu za Dawidem, wrócił się, postępował przeciwko Filistynom; dlatego z powodu „skały rozłączeń” miejsce to nazwano skałą Ha – Machlekot. Anioł (posłaniec) – Mógł to być posłaniec od tej części sędziów, którzy czuwali nad przetrwaniem Dawida, ściganego przez Saula. z powodu „skały rozłączeń” – To wskazuje, że najazd Filistynów nie był przypadkowy, skoro rozłączenie Saula z Dawidem, upamiętniono nazwą „skała rozłączeń”. Treść 1 Samuelowej 23:1-28 na podstawie BG I Konkordancji Stronga: UJŚCIE DAWIDA Z PUŁAPKI SAULOWEJ, ZASTAWIONEJ W KEILI. BIBLIA GDAŃSKA
Objaśnienia: słowo dodane - (+) słowo pominięte - (-) lub (/-) słowo zamienione - (…/z) CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#114113 Na podst. K.S. do badania
Pokoja - 2022-02-17, 11:48 Temat postu: DZIEŃ USTAWOWY - ŁASKA DAWID DLA SAULA, TRACĄCEGO SEKRET MOC Treść 1 Smuelowej 24:123 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: DZIEŃ USTAWOWY - ŁASKA DAWID DLA SAULA, TRACĄCEGO SEKRET MOCY. 1. Dawid oddalił się stamtąd, zasiedlił miejsca obronne Engedi. 2. Potem kiedy Saul odparł Filistynów był poinstruowanym: Oto, Dawid był widocznym, ukazał się przy puszczy Engedi. Dawid oddalił się stamtąd - Oddalił się od miejsca „skały rozłączeń”, kiedy to zaatakowali Filistyni; 3. Saul wziął, wypróbował mężów Izraela, wstąpili do trzeciego tysiąca; wszystkich mężów jedynie chorągwi Dawida, szukali w kierunku powierzchni skał kóz dzikich. 4. Przyszli ku zagrodom owczym, tam poza drogą jaskinia; Saul wchodził, załatwiać się trzy razy, to znak; Dawid mężami, osadził strony jaskini. wypróbował mężów Izraela – Stanowili oni, jakby oddział specjalni do tropienia Dawida; wstąpili do trzeciego tysiąca – Działali tylko przy Saulu, który ścigał Dawida; Saul wchodził, załatwiać się trzy razy, to znak – To wskazuje, że Saulowi dosypano coś do pożywienia na szybszą przemianę materii, zwaną rozwolnieniem, dlatego trzy razy, wchodził do jaskini. Był to umówiony znak dla Dawida; Dawid mężami, osadził strony jaskini – Skoro Dawid wcześniej otrzymał informację o zapowiedzianym znaku, to mógł w umówionym miejscu, wcześniej osadzić jaskinię; 5. Rzekli mężowie Dawidowi w duchu ustawy: Oto dzień, ten który w duchu ustawy zamierzył Jehowa: Oto Ja wydam moc blisko chorągwi nieprzyjaciela uczynisz wewnątrz, tak jak zdrój będziesz dobrze usytuowanym. Dawid wstał, odciął tylko znak obrzeża, sekret szaty wierzchniej Saulowej. 6. Dlatego potem, tak jak odciął istotnie znak obrzeża szaty wierzchniej, ten który Saulowy, serce Dawida, zabiło ostrzeżeniem, stało się przeciw 7. Rzekł mężom: Niech tak nie będzie, kiedykolwiek według Jehowy: kształtować tutaj przeciwnie pamiątkę spraw panu, pomazańcowi Jehowy, odprawić przy mocy, ponieważ on pomazańcem Jehowy. Oto dzień, ten który w duchu ustawy zamierzył Jehowa – Ustawa taka mogła powstać z powodu; odwołania się Dawida przeciwko Saulowi do sądu w Ramie i do Samuela w Nojot Ramaty. Saul wtedy wzajemnie wyzwał Dawida przed sąd Samuela. Cytaty z 1Sam. 8 i 19 rozdz. 1Sam. 19:19. Saulowi oznajmiono: Oto Nojot („mieszkania”) Ramaty – Dawid wyzywa. Nojot („mieszkania”) Ramaty - Miejsce zamieszkania Samuela i innych. Samuel należał do strażników zakonu, gdyż zamieszkiwał „podwójne wzgórze strażników” (7436), Ramataim (miejsce niedopuszczalnego kultu - 7413) Sofim (6822- służące do obserwacji wywiadowczej nieprzyjaciół i strzeżenia służby Bożej w narodzie), 1Sam. 1:1; - Dawid przez udanie się do Ramaty, faktycznie wyzwał Saula przed Trybunał Stanu (Ipeachment), gdyż to Samuel w imieniu Jehowy, namaścił Saula na księcia Izraela. Saul chciał pojmać Dawida na osiedlu prorockim, więc wysyłał trzy razy aniołów (posłańców) swoich, aby jako jego pełnomocnicy uzasadnili przed sądem Rmaty, że Saul ma prawomocne podstawy, aby się tego domagać. Prorocy o usposobieniu sędziów wykazywali, jak na podstawie ustawy zakonu, spisanej przez Samuela powinny się kształtować stosunki między Saulem (przywódcą), a Dawidem (poddanym). Aniołowie Saula, usiłowali dowieść, że on postępuje zgodnie z pojmowaniem ustawy zakonu przez proroków o usposobieniu sędziów. To ich mówienie nie było jednak zgodne z faktycznym postępowaniem Saula. Z tego powodu wysyłał kolejnych, a że byli bezskuteczni, więc musiał sam udać się do Ramaty. 9. Usłuchaj teraz głosu, ale jednak uroczyście twierdź w postaci ostrzegania; Oznajmij według prawa króla, który będzie uczyniony królem na terenie. 10. Samuel powiedział ludowi: Wszystkie słowa ostrzeżenia w duchu ustawy Jehowy, będą dane na żądanie od króla, 22. Jehowa w duchu ustawy rzekł Samuelowi: Usłuchaj głosu, spowoduj czyjeś panowanie według króla. 22. Także on żył Ramatą; przyszedł aż do wielkiej studni Seku („strażnica”); wyzywał, radził się: Gdzie Samuel Dawida? Odpowiedziano: Oto Nojot, to które Ramaty. 23. Stamtąd szedł do Nojot Ramaty; on także stał się, stosownie do usposobienia sędziów; idąc prorokował sposobem życia, aż wstąpił do Nojot Ramaty. Także on żył Ramatą – postępował podobnie jak jego słudzy (aniołowie), czyli pozorował swoją praworządność, a przy tym się obnażał w obliczu rzeczywistej praworządności, 1Kor. 14:24,25; wyzywał, radził się – w tym miejscu, znajdowała się wielka studnia Seku = „strażnica” przy której wydawano wyrocznie. Zapewne tu; wyzywał Dawida, skoro już się dowiedział, że Dawid wyzwał jego przed Trybunał Stanu (Ipeachment) stał się, stosownie do usposobienia sędziów – musiał się zastosować do procedury sędziów TS; idąc prorokował sposobem życia – swym postępowaniem, ujawniał jednak swój faktyczny sposób życia w stosunku do Dawida; 24. On także, pozbawiony oszukania prorokował; on marniał także przed Samuelem; on obnażany na terenie, cały dzień, całą noc, dlatego mówiono: Saul jak i prorocy? pozbawiony oszukania prorokował – Saul został pozbawiony pozorów praworządności, w których starał się przedstawić siebie sędziom, prorokom i Samuelowi, ale daremnie. Zostały odkryte prawdziwe pobudki jego działania; on marniał także przed Samuelem – marniał wcześniej przed sędziami, a teraz także przed jednym człowiekiem, który go namaścił na księcia; obnażany na terenie – nie chodzi tu o rozebranie się z szat do nagości, lecz o obnażenie sposobu postępowania Saula w sprawowaniu władzy i stosunku do poddanych, a w szczególności do Dawida; Saul jak i prorocy? – prorokował, czyli mówił prawdę, jak inni prorocy, ale mówił ją przeciwko sobie. To czego używał, dla obrony swojego postępowania, oskarżało go. Był pokonany własną bronią, jak Goliat. Cd. Komentarza do 1Sam. 24 rozdział: 1Sam. 24:5 tak jak zdrój będziesz dobrze usytuowanym – Wydanie Saula w jaskini było bezpieczne dla Dawida; Niech ... nie będzie, […], odprawić przy mocy – Saul mógł to uznać za obawę zabicia go, gdy przy nim była wielka moc wojska. Miało to jednak znaczenie psychologiczne, usypiające czujność; 8. Dawid rozdwojonych mężów, jakby znakiem słów nie dopuścił podburzyć przeciwko Saulowi; Saul wstawszy, poszedł ścieżką jaskini. 9. Dlatego potem, Dawid wstał, wyszedł z jaskini, zawołał za Saulem, mówiąc: Królu, Panie! Saul spojrzał do tyłu, Dawid schylił się, twarzy kraju, pokłonił się. 10. Dawid rzekł Saulowi: W jakim celu słuchasz byle oznak wypowiedzi ludzi, mówiących: Oto Dawid chce żądać utrapienia: 11. Oto dnia tego, widzisz oczami, pewnie dowód, ten którym Jehowa oddał mocą jaskini; mówiono: Zabij na terenie; rzekłem: Oszczędzę, nie odprawię mocy pana, to jest pomazańca Jehowy. 12. Władco zobacz, istotnie znak obrzeża, części szaty wierzchniej, także oglądaj ponieważ odciąłem istotnie znak obrzeża szaty wierzchniej, nie zabiłem. Poznaj zobacz, że nie mam znaku, łańcucha utrapienia, ani zgrzeszyłem wewnątrz: ty czyhasz wziąć prowadzenie, nawet wyróżniająco oznakowanej duszy. Dawid schylił się, twarzy kraju, pokłonił się - Okazał szacunek królowi, swojemu prześladowcy; Dawid chce żądać utrapienia - Przez swoją postawę dowiódł on, że były to fałszywe oskarżenia; dowód, [...] mocą jaskini [...] odciąłem istotnie znak obrzeża szaty wierzchniej, nie zabiłem – Dowodem był odcięty przez Dawida, sekretny znak mocy króla, znajdujący się na obrzeżu szaty Saula. Tracąc go dowiódł on, że nie jest godzien być królem. Podobne znaczenie ma, dopuszczenie w walce do upadku na ziemię chorągwi (sztandaru) wojska; nie mam znaku, łańcucha utrapienia, ani zgrzeszyłem wewnątrz - Dawid nie wykorzystał sytuacji w tym celu, aby zabić Saula, lecz w tym, aby mu pokazać, że nie dąży do trapienia go; czyhasz wziąć prowadzenie, nawet wyróżniająco oznakowanej duszy - Saul postępował okrutnie, przeciwnie niż Dawid, gdyż bał się utraty władzy królewskiej, sprawowanej wbrew woli Bożej; 13. Jehowa rozsądzi w pośrodku; Jehowa bardziej niż da satysfakcje w pośrodku; nie będzie w postaci mocy. 14. Tak jak mówi dawna przypowieść: nieprawość wyjdzie z nieprawych; nie będzie w postaci mocy. 15. Kto poza królem Izraelskim, ruszył do przodu? Kogo ty tylną częścią gonisz? Powstrzymany, każesz zabić jedną pchłę z tyłu psa? 16. Jehowa stał się sędzią w pośrodku, rozsądzi w pośrodku; prowadząc sprawę, strzeże także sprawy sądowej, rozsądzi kontrowersje mocy. Jehowa rozsądzi w pośrodku ...] stał się sędzią w pośrodku [...] strzeże także sprawy sądowej, rozsądzi kontrowersje mocy - Jehowa, czyli ten, który "powoduje, że się staje", reprezentowany przez sędziów, znajdował się tuż przy Saulu, (który kazał wybić kapłanów) i w jego wojsku, więc bacznie kontrolował jego mściwe poczynania przeciwko Dawidowi. Działanie to, pozbawione przejawów mocy miało na celu przekonanie Saula, że nie posiada prawa Jehowy do sprawowania władzy królewskiej, a tylko książęce prawo panowania; nieprawość wyjdzie z nieprawych - Także uznanie Saula przez samego siebie za niegodnego panowania królewskiego miało się stać bez działania zbrojnego (przejaw mocy); Powstrzymany, każesz zabić jedną pchłę z tyłu psa? - Prześladowany Dawid był z tyłu Saula (tropiącego psa), a jednak swoją postawą, został przez niego powstrzymany, darując mu życie, więc nie był w stanie zabić go, jako "pchły" na własnym ciele; 17. Dawid przestał mówić te właśnie słowa ostrzeżenia do Saula, ukazał się; Saul rzekł: To głos, syna Dawida? Saul podniósł głos, płakał. 18. Rzekł do Dawida: Ty sprawiedliwszy bardziej niż ja: kiedy dokonałem utrapienia, ty odwzajemniłeś dobrem. 19. Ty dzisiaj byłeś widocznym obok, kiedy zaiste znakiem uczyniłeś dobro; kiedy pamiątkę mocy, wydał Jehowa nie zabiłeś. 20. Kiedy mąż, znalazłszy blisko wyróżniająco oznakowanego nieprzyjaciela, wypuści korzystnym zwyczajem? Jehowie dobrze będziesz w przymierzu pokoju jako ten, który zaiste znak dziś na korzyść uczynił. 21. Oto teraz wiem, że zostaniesz królem; mocą króla, stanie się potężne królestwo Izraelskie. Saul podniósł głos, płakał - Saul płakał z żalu, że przegrywa w walce o zachowanie władzy królewskiej, dlatego czuł się przymuszony do wyznania, że Dawid jest sprawiedliwszy, okazując względem pomazańca (księcia) Jehowy szacunek, chociaż był prześladowcą; kiedy pamiątkę mocy, wydał Jehowa nie zabiłeś - Saul nie mógł tego zignorować, ale nie okazał rzeczywistej skruchy, lecz przejaw bezradności w obliczu kontrolowania go; 22. Teraz przysięgnij według Jehowy, że uczynisz przymierze po wyróżniająco oznakowanym potomku nie wytracisz pamiątki imienia domu ojca. 23. Dawid przysiągł Saulowi. Saul odszedł do domu; Dawid zgodnie z mężami, wychodzili na miejsca obronne. nie wytracisz pamiątki imienia domu ojca - Takie przymierze z Dawidem, zgodnie 1Sam. 20:16, zawarł już Jonatan. 1Sam. 20: 16. Jonatan - Dawid, uczynili przymierze w kierunku domów; mocą Jehowy będą poszukiwani nieprzyjaciele Dawida. uczynili przymierze w kierunku domów - Dawid z Jonatanem mieli już osobiste przymierze przyjaźni, a teraz zawarli nowe, które miało łączyć ich przyszłe rodziny. Przymierze to, zobowiązywało Jonatana i jego rodzinę do sprzyjania Dawidowi, przeciwko jego nieprzyjaciołom. Obowiązywało ono, nawet w przypadku braku aktywności Dawida u boku władcy. Treść 1 Smuelowej 24:123 na podstawie BG i Konkordancji Stronga: DZIEŃ USTAWOWY - ŁASKA DAWID DLA SAULA, TRACĄCEGO SEKRET MOCY. BIBLIA GDAŃSKA
Objaśnienia: słowo dodane - (+) słowo pominięte - (-) lub /-) słowo zamienione - (…/z) CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#114113 [/b] Na podst. K.S. do badania
Pokoja - 2022-02-17, 23:55 Temat postu: NABAL I ABIGAIL - KOLEJNA INTRYGA SAULA PRZECIW DAWIDOWI. Treść 1 Smuelowej 25:1-44 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: NABAL I ABIGAIL - KOLEJNA INTRYGA SAULA PRZECIW DAWIDOWI. 1. Samuel umarł. Wszyscy Izraelici zebrali się, był opłakiwanym; był pogrzebany przy domu Ramaty. Dawid wstawszy, poszedł, szedł pustynią Paran. - Wraz z śmiercią Samuela, skończył się przejściowy okres, zmiany sposobu panowania nad Izraelem. Okres sędziów, został zastąpiony panowaniem autokratycznym (książę i król); Mąż Maon, przedsięwzięciem Karmelu, mąż wyróżniający się bardzo z powodu trzech tysięcy owiec, tysiąca kóz, powstał, strzyc owce blisko Karmelu. 3. Mąż imieniem Nabal, żona imieniem Abigail, niewiasta prawa rozwagą, piękna wyglądem; mąż zawzięty złego postępowania; on Kalebitą. - Z dalszej treści rozdziału wynika, że Abigail wspierała Dawida, a Nabal króla, którego dwór, zaopatrywał w żywność dlatego był taki zawzięty na Dawida; 4. Dawidowi pustyni oznajmiono, że Nabal strzygł swoje owce 5. Dawid posłał dziesięciu sług; Dawid rzekł w duchu zarządzenia: Wychodźcie na Karmel, wstąpcie do Nabala, poproście według pamiątki spokoju, 6. Tak powiedzcie: Ty żywy, wszystkie sprawy domowe spokojne, od kiedy spokój na korzyść! 7. Słyszę teraz, że doglądający stada, strzygą teraz na korzyść; od kiedy powstaliśmy nie byłeś zakłopotanym, nic wewnątrz nie brakowało wszystkie dni, tak długo jak przebywali przy Karmelu; 8. Poszukuj aby pamiątek sług, będą widoczne, wyjdzie na jaw źródło łaski sług. Daj proszę na korzyść członkom grupy sługi Dawida, chociaż standard ten którym otrzymamy moc. Z powodu tego w dobry dzień przyszliśmy. poproście według pamiątki spokoju – Pamiątkę bezpiecznego wypasu stad miały potwierdzić pamiętne, niebezpieczne zdarzenia, z których pasterze byli wybawieni przez mężów Dawida; wyjdzie na jaw źródło łaski sług – Mężowie Dawida nie ochraniali pasterzy Nabala na podstawie umowy, zawartej z nim, lecz na podstawie ogólnych, społecznych zasad zakonu, że nie można pozostawić brata w potrzebie, lecz należy go wspomóc, zgodnie z możliwością. Pod tym względem była to łaska, a nie obowiązek; Daj […], chociaż standard ten którym otrzymamy moc – To wskazuje, że Dawid i jego żołnierze, potrzebowali pomocy w zaopatrzeniu i proszą o nią, chociaż mogli wziąć przemocą; Ci słudzy Dawidowi, wstąpili do Nabala; byli spokojnymi, mówiąc w duchu zarządzenia Dawida, wszystkie sprawy pamiątek. 10. Nabal odpowiadając sługom chorągwi Dawida, rzekł: Któż Dawid? Któż syn Isajego? Dziś słudzy męża, stają się wielkimi, wyrwali się od pana. 11. Wezmę zaraz standard chleba, także standard wody, nawet standard mięsa, które zabiłem, strzygąc, dam mężom, których nie znam, skąd tutaj ci sami? słudzy Dawidowi, […] byli spokojnymi, mówiąc – Użycie określenia nr 5288 oznaczającego młodzieńców może wskazywać na dwa powody, dla których tacy słudzy, zostali wysłani do Nabala. Mogło ich coś łączyć z kobietami, służącymi Nabalowi. Na to może wskazywać 1Sam. 25:41. Młodzieńcy w takim przypadku byli także mniej porywczy; Dziś słudzy męża, stają się wielkimi, wyrwali się od pana – Nabal wolał postrzegać Dawida, jako buntownika przeciw Saulowi, niż za brata, który go wspomógł w niebezpieczeństwie, grożącym jego pasterzom, wypasającym stada; 12. Słudzy sposobem postępowania zmienili się, wrócili się, przyszli powiedzieli dla Dawida wszystkie te słowa. 13. Dawid rzekł mężom: Załóżcie pasy mężowie chorągwi mieczy; przepasał się także Dawid mieczem pamiątką; odchodziło czterech set mężów, Dawid z tyłu, dwieście zostało przy ekwipunkach. Załóżcie pasy mężowie chorągwi mieczy – Dawid był skłonny do zemsty na Nabalu; Dawid z tyłu – Chociaż był skłonny do zemsty, to jednak zarządził tylko gotowość do zemsty, ale rozkazu nie wydał. Postępował z rozwagą w podobny sposób jak Abigail; 14. Pierwszy sługa, sług Nabala, oznajmił Abigail, żonie Nabala, mówiąc: Oto Dawid, przysłał aniołów, błogosławiących na pustyni; wszakże znacznika pana skrzyczano. 15. Mężowie bardzo prawi na korzyść, nie byliśmy zakłopotanymi; nic nie nałożyli jako opłatę; będąc wszystkie dni, chodzili obok polami; 16. Murem byli na terenie, jako nocą także w dzień; wszystkie dni, przebywali tak długo jak stada wypasaliśmy. sługa, sług Nabala, oznajmił Abigail – Oznajmił on to n co się powoływali słudzy Dawida; 17. Teraz stań w obliczu, odczuj i dostrzeż, co czynić; zapewne nieszczęście zbliża się do końca przeciw panu na wszystek dom; on nikczemny członek grupy, rozkazał przeciw. on nikczemny członek grupy – Nabal okazał się niewdzięcznym i podłym człowiekiem; 18. Abigail śpiesząc się, wzięła przygotowała: dwieście chlebów, dwa bukłaki wina, pięć owiec, pięć miar prażonego ziarna, sto wiązanek rodzynek, dwieście fig, włożyła na osły; 19. Rzekła sługom: Służcie na przedzie; oto przyjadę potem; mężowi Nabalowi nie oznajmiła. Abigail […], wzięła przygotowała – Podobnie jak Jakub na spotkanie z Ezwem|; Służcie na przedzie; oto przyjadę potem – Abigail w sposób rozważny potraktowała, zaistniały problem i niebezpieczeństwo, grożące z tego powodu. Wysłanie sług przodem miało na celu, ewentualne złagodzenie napięcia 20. Ona dosiadła osła, ukazała się na terenie górzystej krainy, opuściła zasłonę. Oto spotkała mężów chorągwi, dołączyła; Dawid był opuszczony. opuściła zasłonę – Uczyniła podobnie jak Rebeka w stosunku do Izaaka; Dawid był opuszczony – Nie tylko pozostawał w tyle z swoimi żołnierzami, ale i czuł się opuszczonym przez Boga. Świadczy o tym pytanie z w. 22: W ten sposób Bóg uczyni nieprzyjaciołom Dawidowym? 21. Dawid myślał: Zaprawdę daremnie strzegłem standardem wszystkiego? Tutaj tak jak pustynia, nic nie brakowało; wszystko tak jak na korzyść; oddał w stronę zła, zamiast dobra. 22. W ten sposób Bóg uczyni nieprzyjaciołom Dawidowym? W ten sposób przyda, jeśli do rana zostawi wszystko temu który przy ścianie oddaje mocz. W ten sposób Bóg uczyni nieprzyjaciołom Dawidowym? – Dawid był, jakby zaskoczony postawą Boga. Gotów był wyniszczyć wszystkich, oprócz pijanego, albo psa u Nabala; 23. Abigail ujrzawszy Dawida, spieszyła się, zsiadła z osła, oddała pokłon ku ziemi; odeszła złość oblicza Dawida; 24. Upadłszy do nóg, mówiła: Panie ja służebnica z powodu nieprawości proszę: Mówmy ze sobą, posłuchaj uchem, aby sygnałów słów służebnicy. 25. Proszę panie nie skieruj sygnału serca na Nabala, tego bezbożnego męża na terenie. Imię Nabal to jest haniebna głupota, rzeczywiste to imię. Ja służebnica przeciw; nie widziałam sług chorągwi pana, których posłałeś. Panie ja służebnica z powodu nieprawości proszę – Abigajl jednoznacznie uznała nieprawość Nabal w stosunku do Dawida i jego sług; nie skieruj sygnału serca na Nabala – Uznała nieprawość męża, al[/color]e nie życzyła mu odwetu, gdyż uznała, że on jest głupi, popierając okrutnego Saula, a godząc w pomagającego mu Dawida; Ja służebnica przeciw; nie widziałam sług chorągwi pana – Abigail mogła być nieobecna w domu w czasie przybycia sług Dawida. Z w. 26,29 i 32 wynika, że Abigail, przyszła z wiadomością od Jehowy, od sędziów przy których trwała opozycja, zwolenników Saula: ukazali się spowodować ucisk obok Jehowy Boga; 26. Teraz życiem Jehowy, żywa dusza pana, którego powstrzymał Jehowa; przyszedł wyzwolić z powodu krwi; teraz mocą będzie nieprzyjacielem Nabalowi, szukającemu złego przeciw panu. 27. Teraz to błogosławieństwo, które przyniosła służebnica panu, będzie dane sługom, chodzącym stopami panu. Jehowa; przyszedł wyzwolić z powodu krwi[/color] – Przybycie Abigail oznaczało uwolnienie Dawida od przelewu krwi w domu Nabalowym; Teraz to błogosławieństwo – Były nim słowa pokrzepienia i dary żywności; 28. Znieś proszę powrozy służebnicy, kiedy przynoszę skutek; pan walczy, Jehowie zaprowadza porządek; pan nie znajdzie, utrapienia walki z powodu okres czasu, ponieważ Jehowa utwierdzi dom. 29. Powstali mężczyźni, zawzięcie ścigać duszę pana; żądają jedynie wyróżniająco oznakowanej duszy; aktywni sakiewką, ukazali się spowodować ucisk obok Jehowy Boga; nieprzyjaciół Bożych, kamieniami do procy, pośród kieszonki sam ciskaj. 30. Gdy Jehowa towarzyszy panu, uczyni każdą dobrą rzecz, tak jak obiecywał; ustanowi na terenie, władcą nad Izraelem: 31. Z powodu tej nie będzie zachwiania, upadku serca pana; z powodu krwi wylanej niewinnie, pan będzie zwycięskim. Jehowa rozweseli pana, wspomnisz doprawdy sygnał służebnicy. Znieś proszę powrozy służebnicy – Abigail było ciężko znosić skutki, podłej postawy Nabala; aktywni sakiewką, ukazali się spowodować ucisk obok Jehowy Boga – Z tego powodu Saul do tych, którzy mu sprzyjali, zdradziecko przeciw Dawidowi, mówił: Błogosławieni Jehowy; nieprzyjaciół Bożych, kamieniami do procy, pośród kieszonki sam ciskaj – Abigail, przyniosła Dawidowi pozwolenie na podjęcie inicjatywy walki, a nie tylko uległej w stosunku do nieprzyjaciół, których później Dawid atakował na południe od Judy; 32. Dawid rzekł Abigaili: Błogosławiona Jehowy, Boga Izraelskiego, którą tutaj dziś, posłaną spotkałem. 33. Błogosławiona ty, błogosławioną decyzją, którą tutaj dzisiaj, powstrzymałaś rzecz związaną z przelaniem krwi; przyszłaś, dać zwycięstwo mocy, wewnątrz. 34. Aktywny Jehowa, Bóg Izraelski, powstrzymał jednak wyróżniająco oznakowanego, być rozbitym: rzeczywiście z wyjątkiem śpieszyłaś się, przyszłaś z przeciwka; czy też z powodu tego do świtania światła dnia, Nabalowi pozostanie ten który ścianie oddaje mocz? Błogosławiona Jehowy, Boga Izraelskiego, którą tutaj dziś, posłaną spotkałem – Abigail była wysłanniczką, skierowaną do Dawida. To nie była tylko jej decyzja; powstrzymałaś rzecz związaną z przelaniem krwi; przyszłaś, dać zwycięstwo mocy, wewnątrz – Błogosławieństwo przyniesione przez Abigail, dało Dawidowi zwycięstwo duchowe; Aktywny Jehowa, […] powstrzymał […], być rozbitym – Upokorzonym; przyszłaś z przeciwka – Abigail żyła w domu zwolennika Saula, a przeciwnika Dawida. Z tego powodu jej pokrzepiająca postawa i błogosławieństwo, które przyniosła od Jehowy, dały moc Dawidowi i uchroniły go od rozbicia wewnętrznego; 35. Dawid wziąwszy rękę, tej która blisko pamiątki na korzyść przyniosła, rzekł na korzyść: Oddal się spokojnym sprawom domu: Pojawiłaś się, usłuchałem głosu, przebaczyłem w obecności. Pojawiłaś się, usłuchałem głosu, przebaczyłem w obecności – Postawa Abigail, żony przeciwnika Dawida i błogosławieństwo z którym przyszła były na tyle przekonujące dla Dawida, że przebaczył jej w czasie jej obecności. Nie potrzebował dodatkowego dochodzenia; 36. Abigail przyszła do Nabala; oto uczta domu, ucztą na korzyść królowi; serce Nabalowe bardzo zadowolone wokół, do tego stopnia on pijany; z powodu okrutnej rzeczy, aż do świtania światła dnia nie oznajmiła małej sprawy. 37. Stało się świtanie, wino uszło Nabalowi; z powodu sygnałów sprawy tej, żona tamte oznajmiła: serce zabite w środku, stało się kamieniem. oto uczta domu, ucztą na korzyść królowi – To wskazuje na zaopatrywanie dworu Saula w żywność; serce Nabalowe bardzo zadowolone wokół – Wtedy mogło to wynikać z tego, że odprawił Dawida z niczym, chociaż ten go wspierał przy wypasie stad zwierząt; nie oznajmiła małej sprawy – Mogła nią być rozmowa z Dawidem i zaopatrzenie go w żywność; [color=blue]z powodu sygnałów sprawy tej, żona tamte oznajmiła – Z powodu zadowolenia Nabala; 38. Zaistniało dziesięć dni, Jehowy ostrzeżeniem Nabal, został uderzonym, umarł. 39. Dawid usłyszawszy, że Nabal umarł, rzekł: Błogosławiony Jehowa, który prowadził sprawę wzgardy, mocą Nabala, sprawę sądową; powstrzymał złość wyróżniająco oznakowanego sługi, ale omen złości Nabalowej, Jehowa odwrócił przywódcy; Dawid posłał do Abigail, przyrzec niewiastę wziąć za żonę. 40. Słudzy Dawidowi, wstąpili do Abigail do Karmelu, powiedzieli w duchu zarządzenia, mówiąc: Dawid w duchu ustawy, uwalnia niewiastę, na korzyść pojęcia w małżeństwie. Jehowa, który prowadził sprawę wzgardy, mocą Nabala, sprawę sądową – Z tego wynika, że ze względu na wzgardę Nabala, okazana Dawidowi była prowadzona sprawa sądowa; omen złości Nabalowej, Jehowa odwrócił przywódcy – Odwrócenie złości Nabalwej, ugodziło w przywódcę, czyli w Saula; Dawid w duchu ustawy, uwalnia niewiastę, na korzyść pojęcia w małżeństwie – Rz. 7:1,2; 41. Powstając, przygnębiana twarz mieszkańców kraju, rzekła: Oto służebnicy służebnice; nogi sług pana będą umyte. 42. Abigail śpieszyła się, wsiadła na osła, wyruszyła; stała się żoną na korzyść; pięć panien, prowadziło życie nóg, jechały za aniołami Dawidowymi. 43. Dawid wziął też wyróżniająco oznakowaną Achinoamę Jezreel; dwie były żonami na korzyść. Powstając, przygnębiana twarz mieszkańców kraju – Abigail sprzyjająca Dawidowi, żyjąc w domu Nabal, przeciwnika Dawida była przygnębiona, ale powstała z tego stanu; nogi sług pana będą umyte – To służące Abigail miały myć nogi sług Dawida; pięć panien, prowadziło życie nóg – Mogły być nałożnicami; dwie były żonami na korzyść – Razem z odebraną mu żona Mikal miałby ich trzy w tym czasie; 44. Saul, córkę, wyróżniająco oznakowaną Mikal, żonę Dawidową, tak jak Gallim, dał Paltiemu, synowi Lajiszowemu. [/color] Tej, którą obiecał za zabicie Goliata nie dał Dawidowi, a tą, którą później dał, odebrał. Treść 1 Smuelowej 25:144 na podstawie BG i Konkordancji Stronga: NABAL I ABIGAIL - KOLEJNA INTRYGA SAULA PRZECIW DAWIDOWI. BIBLIA GDAŃSKA
Objaśnienia: słowo dodane - (+) słowo pominięte - (-) lub -/ słowo zamienione - (…/z) CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#114113 Na podst. K.S. do badania
Pokoja - 2022-02-19, 23:55 Temat postu: PONOWNA ŁASKA DWIDA I OSTATECZNE OBNAŻENIE INTRYG SAULA. Treść 1 Smuelowej 26:1-25 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: PONOWNA ŁASKA DWIDA I OSTATECZNE OBNAŻENIE INTRYG SAULA. 1Sam. 26:1. Zyfijczycy wstąpili do Gibei do Saula, powiedzieć: Nie ukryje Dawida wzgórze Chakila, na terenie powierzchni Jeszimon? 2. Wyruszył Saul na pustynię Zif, obok trzeciego tysiąca Izraela, sprowadził mężów, wypróbowanych; pustynią Zif, szukali chorągwi Dawida. 3. Saul oblegał wzgórze Chakila, które poza drogą na terenie powierzchni Jeszimon; Dawid zasiedliwszy pustynię, dowiedział się, że Saul przyszedł z tyłu pustyni, obok trzeciego tysiąca Izraela - Te same siły specjalne do ścigania Dawida, co w 1Sam. 24:3; Dawid [...] dowiedział się - Znaczy to, że Dawid został uprzedzony o przybyciu Saula; 4. Ponieważ Dawid był słusznie pokierowanym, posławszy szpiegować, wiedział jak Saul, przyszedł w duchu zarządzenia. 5. Dawid wstał, przyszedł ku miejscu, które wtedy oblegał Saul; Dawid zauważył wyróżniająco oznakowane miejsce Saula, tego który tam spał; Abner, syn Nera, hetman wojska, obwarowania Saula spał, lud rozbił obóz dookoła. Dawid był słusznie pokierowanym - Chociaż sąd Jehowy składał się z tych, którzy uznawali Saula za księcia, namaszczonego przez Samuela, to jednak wśród nich byli i tacy, którzy uznawali go za król, uczynionego przez chorągwie ludu; Saul[...] spał; Abner[...] spał- Spał Saul, którego uznawano za króla, ale i ten, który za cenę życia, powinien czuwać i go ochraniać; 6. Dawid wydając świadectwo, rzekł do Achimeleka Chetyty, do Abiszaja, syna Sarwii, brata Joaba, mówiąc: Kto razem, zejdzie na dół do obozu przeciw Saulowi? Odpowiedział Abiszaj: Ja przeciw zejdę na dół. 7. Dawid, Abiszaj, przyszli do ludu nocą. Oto obwarowanie, śpiącego Saula, położyło się; okolicami głów, naciskali ziemię włóczniami; Abner, lud, leżeli dookoła. 8. Abiszaj rzekł do Dawida: Zamknął dziś Bóg moc chorągwi nieprzyjaciela; teraz więc zadam cios włócznią do ziemi; uderzenia jeden raz nie powtórzę. 9. Dawid rzekł do Abiszaja: Nie wytracisz pomazańca Jehowy. Kto z powodu tego, wyciągnąwszy rękę, niewinnym będzie? 10. Dawid rzekł: Jehowa aktywnym; z powodu tego raczej Jehowa uderzy, czyli zdarzy się dzień, wydania na śmierć, albo będąc opuszczonym bitwie, zostanie porwanym, 11. Sięgnąć ręką pomazańca Jehowy? Niech tak nie będzie, według Jehowy; teraz nuże weźmiemy wyróżniająco oznakowaną włócznię, która na miejscu głowy, kubek ostrzeżenia wewnątrz wody; znikniemy. okolicami głów, naciskali ziemię włóczniami - Wskazuje to na próbę zminimalizowania skutków, wchodzenia w nieoczekiwany stan snu. Przyciśnięcie włóczni głową mogło zabezpieczyć przed niekontrolowanym użyciem jej przez przeciwnika. Próba wyrwania jej z pod głowy śpiącego żołnierza mogła go obudzić i ewentualnie dać jakąś szansę na obronę; Nie wytracisz pomazańca Jehowy - Saul był namaszczony przez Samuela na księcia, więc był pomazańcem Jehowy. Obwołanie go królem przez chorągwie nie zmieniło tego faktu; raczej Jehowa uderzy - Uderzenie takie mogło pozbawić Saula mocy, ale jako króla, a nie jako księcia. Chociaż wiele złego uczynił, jako samozwańczy król, to jednak mógł uczynić coś jako książę; kubek ostrzeżenia wewnątrz wody - To wskazuje, że woda w kubku, zawierała w sobie mocny środek nasenny; 12. Dawid na miejscu głowy Saula, wziął wyróżniająco oznakowaną włócznię, kubek ostrzeżenia wewnątrz wody, odeszli; kiedy wszyscy śpiący, żaden obudził się, żaden widział, żaden wiedział; z powodu tego głębokiego snu Jehowy upadli na terenie. z powodu tego głębokiego snu Jehowy - Wszyscy twardo spali, gdyż pili wodę z środkiem nasennym; 13. Dawid przyszedł naprzeciwko; w pośrodku wielka przestrzeń; oddalony, stanął na wierzchołku góry. 14. Dawid zawołał w kierunku ludu do Abnera, syna Nera, mówiąc: Nie krzyczysz Abnerze? Abner odpowiadając, rzekł: Ktoś ty, wołając w stronę króla? 15. Dawid rzekł do Abnera: Nie ty, który jako mąż Izraelowi? Dlaczego nie strzegłeś pana, wyróżniająco oznakowanego króla? Z powodu tego przyszedł pierwszy powinowaty skompromitować pana, wyróżniająco oznakowanego króla. 16. Nie dobra sprawa tutaj, kiedy przyniosła skutek. Z powodu tego, aktywny Jehowa, wydał na śmierć synów, którzy nie strzegli na terenie pana, ponadto, pomazańca Jehowy. Teraz patrz, gdzie włócznia króla, kubek wody ostrzeżenia, tego którego panowanie? Nie krzyczysz Abnerze? - Abner jeszcze nie znał skutków snu, dlatego chciał utajnić brak czuwania; Ktoś ty, wołając w stronę króla? - Co zarzucasz ochronie króla? przyszedł pierwszy powinowaty skompromitować - Abiszaj chciał zabić króla, ale Dawid, powinowaty Saula, chciał go skompromitować, wskazać, że bezpodstawnie jest ścigany, gdyż nie zagraża królowi; aktywny Jehowa, wydał na śmierć synów - Dopuszczenie do napicia się wody z środkiem nasennym, potencjalnie było skazaniem Saula i jego żołnierzy na śmierć, którą później ponieśli od Filistynów; 17. Saul rozpoznawszy, ostrzeżenie głosem Dawida, rzekł: Tutaj głos syna Dawida? Odpowiedział: Głos Dawida, królu, panie. 18. Powiedział: Dlaczego pan z innymi, prześladuje sługę? Zatem, jakiego rodzaju zaprowadza porządek? W jakim celu moc niedoli? 19. Teraz posłucha proszę pan, słów ostrzeżenia króla; jeżeli synowie ludzcy pobudzili sługę, Jehowa odczuje zapach ofiary; jeżeli oni wygnali, aby odrzucić dziedzictwo Jehowy, mówiąc: Idźmy, służmy bogom innym; z powodu tego dziś będą przeklętymi w obliczu Jehowy. 20. Teraz król Izraelski nie pozwoli upaść krwi mieszkańców kraju, ponieważ przed obliczem Jehowy, wyszedł górzystą krainą; szuka chorągwi pchły jednej, tak jak wygonione kuropatwy? Tutaj głos syna Dawida? - Saul mając za sobą już jeden akt łaski, okazanej mu przez Dawida, po usłyszeniu jego głosu, zorientował się, że to on W jakim celu moc niedoli? - Co król chciał osiągnąć przez gnębienie Dawida? dziś będą przeklętymi w obliczu Jehowy - Jeżeli Saul mienił się być tym, który działa w imieniu Jehowy, to powinien dokładnie zbadać, zaistniałą okoliczność, aby przekląć (niby) buntowników; Gody kuropatw Przetrzymywane w wolierach kuropatwy (w czasie zalotów) są wypuszczane (z wolierów) w łowisko, parkami. Wypuszczane są w miejscu zlokalizowania dzikiego stada kuropatw w jak najbliższym oddaleniu od niego, aby wpuszczane kuropatwy mogły nawiązać bezpośredni kontakt głosowy z kuropatwami dzikimi. Ci którzy to kontrolują po otwarciu klatek, oddalają się na odległość gwarantującą spokojne opuszczenie klatek przez kuropatwy. Wysiedlane kuropatwy samodzielnie, bez jakiegokolwiek straszenia wychodzą z klatek i zaczynają nawiązywać kontakt głosowy z dzikim stadkiem. W następnych dniach będziemy prowadzić stałe obserwacje pozwalające na potwierdzenie lub nie połączenia się kuropatw dzikich z wysiedlanymi. https://kkl52.pl/news/42/rozpoczely-sie-gody-bazantow-i-kuropatw.html Taka właśnie sytuacja, zaistniała w stosunkach Saula i jego żołnierzy, wypuszczonych z klatki uśpienia z wodą w kubku z Dawidem i jego chorągwią. Tak jak wypuszczone z klatek kuropatwy mogą nawiązać kontakt z dzikimi, podobnie stało się i wtedy; 21. Saul rzekł: Prowokowałem do grzechu. Wróć się, synu Dawidzie, ponieważ więcej nie będę niegodziwym wewnątrz, dla tego którego źródło duszy, doceniam dnia tego; oto skompromitowałem, zbłądziłem, bardzo szybko wzrastałem. Prowokowałem do grzechu - Saul, dążący do podporządkowania sobie Dawida, a pośrednio do zabicia go przez swoich sług, a następnie do ścigania, prześladowania i urządzania na niego zasadzek prowokował go do grzechu, czyli do odstępstwa od dziedzictwa zakonu, narodu Izraela; więcej nie będę niegodziwym wewnątrz - Saul już nie miał takiej możliwości, gdyż Dawid skrył się u Achisza, króla Gat, a sam zginął w wojnie z nim skompromitowałem, zbłądziłem, bardzo szybko wzrastałem - Saul skompromitował sam siebie, zbłądził, bardzo szybko, stając się królem, obwołanym z inicjatywy ojca i stryja, inspirowanych przez chorągwie; Dawid odpowiadając, rzekł: Oto włócznia; pierwszy, służący sługa, weźmie dla króla. 23. Jehowa przywróci mężowi standard sprawiedliwości, znak wierności; ten który dziś Jehowie poświęcił moc; nie chciał sięgnąć ręką pomazańca Jehowy. 24. Patrzaj! Tak jak dziś uczyniłem wielkim źródło duszy, tak uczyń wielkim źródło duszy; Jehowa, pozbawił wszystkiego dręczyciela. Jehowa przywróci mężowi standard sprawiedliwości, znak wierności - To zapowiedziała Dawidowi już Abigail, co dało mu moc zwycięstwa wewnętrznego (duchowego). Wiedział, że to nagroda za wierność Bogu Jehowie; Jehowie poświęcił moc - Zemstę sprawiedliwości, Dawid pozostawił Jehowie; 25. Saul rzekł do Dawida: Błogosławiony ty, synu Dawidzie; znów zarządziłeś zaprowadzić porządek; znów byłeś w mocy przetrwać. Dawid spowodował wprowadzenie sposobu postępowania, Saul dopuszczał się odstępstwa urzędu. Dawid spowodował wprowadzenie sposobu postępowania - Dawid został namaszczony przez Samuela do zaprowadzenia sposobu postępowania Ramaty i to uczynił, dlatego dowiódł, że jest godzien zostać królem i mieć poparcie u całego ludu izraelskiego. Treść 1 Smuelowej 26:1-25 na podstawie BG I Konkordancji Stronga: PONOWNA ŁASKA DWIDA I OSTATECZNE OBNAŻENIE INTRYG SAULA. BIBLIA GDAŃSKA
Objaśnienia: słowo dodane - (+) słowo pominięte - (-) słowo zamienione - (…/z) CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#114113 Na podst. K.S. do badania
Pokoja - 2022-02-20, 23:55 Temat postu: USTAWOWA ZEMSTA DAWIDA NA AMALEKITACH Treść 1 Smuelowej 26:1-25 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: USTAWOWA ZEMSTA DAWIDA NA AMALEKITACH 1Sam. 27:1. Dawid myślał w sercu: Teraz, pierwszego dnia będę zniszczonym mocą Saulową. Nie lepiej, wyrwać się, uciec do ziemi Filistyńskiej, aby Saula, zniechęcić w kierunku poszukiwania dalej przez jakąkolwiek granicę Izraelską? Uratuję moc! 2. Dawid tak jak sześć set mężów, wyruszyli w duchu ustawy, oni działali przy Akiszu, synu Maocha, króla Get; 3. Dawid, mężowie, dwie żony Dawida, Achinoam Jezreelitka, Abigail, żona Nabala Karmelu, oni mieli swoje siedziby przeciw domostwom mężów Akisza Get. Teraz, pierwszego dnia będę zniszczonym mocą Saulową - Taki wniosek Dawid mógł wyciągnąć na podstawie wcześniejszych zapewnień Saula, który wkrótce po rozstaniu się z nim, ponownie knuł nową intrygę, przeciwko niemu; lepiej, wyrwać się, uciec do ziemi Filistyńskiej - Było to ryzykowne posunięcie Dawida, aby szukać schronienia u Filistynów, pokonanego przez niego Goliata. Jednak z psychologicznego punktu widzenia dawało ono szansę na powodzenie, co tak też się stało; mieli swoje siedziby przeciw domostwom mężów Akisza - W ten sposób mogli być pod ciągłą obserwacją i możliwością kontrolowania sposobu działania przez straże Filisynów; 4. Powiedziano Saulowi: Spowodowałeś ucieczkę Dawida przed Get; Z powodu tego, znowu dalej będzie poszukiwanym? Z powodu tego, znowu dalej będzie poszukiwanym? - To pokazuje, że słudzy Dawida nie byli za tym; 5. Dawid rzekł do Achisa: Kiedy znalazłem źródło łaski wewnątrz, daj proszę miejsce stania, jakąś otwartą przestrzeń mieszkańców miasta, wtedy będzie zamieszkana; W jakim celu, sługa ma swoją siedzibę w kierunku miasta panowania? 6. Dnia tego, Akisz dał na korzyść standard Siklagu; dlatego Siklag był tutaj królów Judzkich aż do dzisiaj. 7. Był według liczby dni, kiedy Dawid, rok, cztery miesiące, mieszkał otwartą przestrzenią Filistynów. W jakim celu, sługa ma swoją siedzibę w kierunku miasta panowania? - Dawid w taki sposób mógł wskazać Akiszowi, że takie wyróżnienie męża Izraela może być źle postrzegane przez najbliższych mężów Akisza na przeciw których mieszkali. To było pretekstem do proszenia o niezamieszkaną przestrzeń mieszkańców miasta Siklag. To umożliwiało swobodę działania; standard Siklagu [albo pamiątka Siklag ("kręty")] - Standard to otwarta przestrzeń miasta, którą zamieszkali, a pamiątką Siklag, stał się, dla królów judzkich; Siklag był ... królów Judzkich [...] według liczby dni, kiedy Dawid [...] mieszkał - Jeżeli dni odpowiadają latom, to okres rok i cztery miesiące, wynosiłby 480 lat i trwałby do upadku królestwa Judy. 8. Mężowie Dawida, oddalali się, najechać przeciw Geszurytom, Gezrytom, Amalekitom, ponieważ one ludy ziemi, dawno, kiedy wstąpiliśmy do Szur, mieszkali w końcu ziemi Egipskiej. 9. Dawid standardem, poraził ludy ziemi; nie pozostali przy życiu mężowie, niewiasty; zabierał owce, woły, osły wielbłądy, szaty, wracał się przychodził do Akisza. Mężowie Dawida, oddalali się, najechać przeciw [...] Amalekitom - To wyjaśnia, dlaczego Dawid na czele swojej chorągwi, wyruszyli w duchu ustawy do Akisza, 1Sam. 27:2.
10. Akisz, wyzywał w duchu zarządzenia: Obdzieraliście dzisiaj? Dawid odpowiadał: Poza południem Judy, poza południem Jerameelitów, poza południem Kenitów. 11. Dawid nie pozostawiał przy życiu mężów, niewiast; wstępując do Get, mówił: Aby nie opowiedzieli przeciw, mówiąc: Tak Dawid, uczynił tam zwyczaj, wszystkie dni, kiedy mieszkał otwartą przestrzenią Filistyńską. Akisz, wyzywał w duchu zarządzenia: Obdzieraliście dzisiaj? - Król Akisz w ten sposób, domagał się korzyści z wypraw Dawida Poza południem - Poza rdzenną ziemią pokolenia Judy mieszkało jeszcze pokolenie Symeona. To mogło sugerować Akiszowi, że Dawid z swoją chorągwią atakował lud Izraela, gdyż Dawid nie wyraził się precyzyjnie, a tylko kierunkowo; wstępując do Get - Dawid, stawiając się z łupami przed królem w Get, likwidował świadków. Łupy od Amalekitów mógł przekazywać Akiszowi, a z innych utrzymywał swoich sług i obdarowywał starszych z Judy, 1Sam. 30:26-31. 12. Akisz wierząc Dawidowi myślał: Brzydzi się ludem Izraelskim; śmierdząc, będzie sługą wiecznym na korzyść. Brzydzi się ludem Izraelskim; śmierdząc - To wskazuje, że Akisz wierząc Dawidowi, przyjął, że ten atakował swoich (niby brzydzi się nimi), którym niby śmierdzi z powodu niby służenia Filistynom, wrogom Izraela. Przez to myślał, że z tego powodu Dawid będzie mu służył na zawsze. Treść 1 Smuelowej 27:1-12 na podstawie BG I Konkordancji Stronga: USTAWOWA ZEMSTA DAWIDA NA AMALEKITACH BIBLIA GDAŃSKA
Objaśnienia: słowo dodane - (+) słowo pominięte - (-) lub /-) słowo zamienione - (…/z) CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#114113 Na podst. K.S. do badania [code]1Sam. 27:1. Dawid (1732) myślał (559) w (413) sercu (3820): Teraz (6258), pierwszego (259) dnia (3117) będę zniszczonym (5595) mocą (3027) Saulową (7586). Nie (369) lepiej (2896), wyrwać się (4422), uciec (4422) do (413) ziemi (776) Filistyńskiej (6430), aby (3588) Saula (7586), zniechęcić (2976) w kierunku (8901) poszukiwania (1245) dalej (5750) przez (4480) jakąkolwiek (3605) granicę (1366) Izraelską (3478)? Uratuję (4422) moc (4422)! 2. Dawid (1732) tak jak (834) sześć (8337) set (3967) mężów (376), wyruszyli (6965) w duchu ustawy (413), oni (1931) działali (5674) przy (5973) Akiszu (397), synu (1121) Maocha (4582), króla (4428) Get (1661); 3. Dawid (1732), mężowie (582), dwie (8147) żony (802) Dawida (1732), Achinoam (293) Jezreelitka (3159), Abigail (26), żona (802) Nabala (5037) Karmelu (3762), oni (1931) mieli swoje siedziby (3427) przeciw (5973) domostwom (1004) mężów (376) Akisza (397) Get (1661). 4. Powiedziano (5046) Saulowi (7586): Spowodowałeś ucieczkę (1272) Dawida (1732) przed (3808) Get (1661); Z powodu tego (3588), znowu (3254) dalej (5750) będzie poszukiwanym (1245)? 5. Dawid (1732) rzekł (559) do (413) Akisza (397): Kiedy (518) znalazłem (4672) źródło (5869) łaski (2580) wewnątrz (8901), daj (5414) proszę (4994) miejsce stania (4725), jakąś (259) otwartą przestrzeń (7704) mieszkańców miasta (5892), wtedy (8033) będzie zamieszkana (3427); W jakim celu (4100), sługa (5650) ma swoją siedzibę (3427) w kierunku (5973) miasta (5892) panowania (4467)? 6. Dnia (3117) tego (1931), Akisz (397) dał (5414) na korzyść (8901) standard (853) Siklagu (6860); dlatego (3651) Siklag (6860) był (1961) tutaj (2088) królów (4428) Judzkich (3063) aż do (5704) dzisiaj (3117). 7. Był (1961) według liczby (4557) dni (3117), kiedy (834) Dawid (1732), rok (3117), cztery (702) miesiące (2320), mieszkał (3427) otwartą przestrzenią (7704) Filistynów (6430). 8. Mężowie (582) Dawida (1732), oddalali się (5927), najechać (6584) przeciw (413) Geszurytom (1651), Gezrytom (1511), Amalekitom (6003), ponieważ (3588) one (2007) ludy ziemi (776), dawno (5769), kiedy (834) wstąpiliśmy do (935) Szur (7793), mieszkali (3427) w końcu (5704) ziemi (776) Egipskiej (4714). 9. Dawid (1732) standardem (853), poraził (5221) ludy ziemi (776); nie (3808) pozostali przy życiu (2421) mężowie (376), niewiasty (802); zabierał (3947) owce (6629), woły (1241), osły (2543) wielbłądy (1581), szaty (899), wracał się (7725) przychodził (935) do (413) Akisza (397). 10. Akisz (397), wyzywał (559) w duchu zarządzenia (413): Obdzieraliście (6584) dzisiaj (3117)? Dawid (1732) odpowiadał (559): Poza (5921) południu (5045) Judy (3063), poza (5921) południu (5045) Jerameelitów (3397), poza (5921) południu (5045) Kenitów (7017). 11. Dawid (1732) nie (3808) pozostawiał przy życiu (2421) mężów (376), niewiasty (802); wstępując do (935) Get (1661), mówił (559): Aby nie (6435) opowiedzieli (5046) przeciw (5921), mówiąc (559): Tak (3541) Dawid (1732), uczynił (6213) tam (3541) zwyczaj (4941), wszystkie (3605) dni (3117), kiedy (834) mieszkał (3427) otwartą przestrzenią (7704) Filistyńską (6430). 12. Akisz (397) wierząc (539) Dawidowi (1732) myślał (559): Brzydzi się (887) ludem (5971) Izraelskim (3478); śmierdząc (887), będzie (1961) sługą (5650) wiecznym (5769) na korzyść (8901). [code] Pokoja - 2022-03-21, 21:25 Temat postu: PO ODRZUCENIU OSTRZEŻEŃ MEDIÓW, SAUL MOCNY NA MARY. Treść 1 Samuelowej 28:1-25 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: PO ODRZUCENIU OSTRZEŻEŃ MEDIÓW, SAUL MOCNY NA MARY. 1. Onych dni powstali Filistynowie, zgromadzili chorągwie zastępów wojska, karmić się Izraelem. Akisz rzekł do Dawida: Wiedz że staniesz się znanym obok; ty mężowie, ruszycie do przodu wojskiem. 2. Dawid odpowiedział Akiszowi: Wówczas ty poznasz, chorągwie tego którego uczyniłeś sługą. Akisz rzekł do Dawida: Zatem postanowiłem, wszystkie dni będziesz pod strażą przywódcy. staniesz się znanym obok – Idąc z nami na wojnę z Izraelem, poznają, że służysz Filistynom; ruszycie do przodu wojskiem – Weźmiecie udział w pierwszym starciu z wojskiem Saula; wszystkie dni będziesz pod strażą przywódcy – Straż nie pozwoli wam się cofnąć; 3. Wszystek Izrael, lamentował w stronę Ramy Samuela; umarł, pochowali mieszkańcy miasta; Saul odrzucił ostrzeżenia mieszkańców kraju, radzących się duchów bukłakiem. - Saul, który wyniszczył kapłanów i dążył do zwodzenia proroków, posługiwał się sługami do zasięgania informacji u wywoływaczy duchów zmarłych, którzy w tym celu, posługiwali się bukłakiem. Bukłak pozwalał na wprowadzenie Saula w trans hipnotyczny. Gdy Samuel zmarł, to przywołanie pamięci tego, co czynił lub mówił do kogoś, np. do Saula, oznaczało wywołanie ducha Samuela. Nie oznaczało to, ani wzbudzenia go, ani podszywania się pod niego jakiegoś demona, lecz sposób przypomnienia Saulowi tego, co zapomniał, lub nie dopuszczał, że stać się może to, co Samuel mu już powiedział za życia; Według prawa zakonu śmierć groziła temu, kto szedł po radę do mediów, działających poza porządkiem zakonu, Kpł. 21:1; P. Pr. 18:20-22; Tekst wg. KS do czytania Kpł. 21:1. Kiedy mąż albo niewiasta, ukażą się przy wywoływaczach duchów, jeśli radzą się duchów, każesz zabić, wydasz na śmierć: krew na kamieniach [ukamienują]. (KS) To nie media miały być niszczone, lecz ci, którzy korzystając z świadczeń organizowanych dla ludu przez oficjalne władze, szli do mediów konkurencyjnych, albo opozycyjnych. Media opozycyjne jednak mają prawo istnieć, gdyż w przypadku zwycięstwa opozycji, staną się oficjalnymi. Media państwowe powinny być godne zaufania. Jeżeli władza przestaje oddawać chwałę Bogu to neutralizuje media oficjalne (korupcja), a także niszczy media opozycyjne. Co wtedy się wyłania? Autokratyzm i dyktatura absolutyzmu. BIBLIA GDAŃSKA
Na podst. K.S. do badania
4. Filistynowie zebrali się, naszli na Szunem, rozbili obóz; Saul zebrał wszystkiego Izraela, oblegał Gilboa. 5. Saul widząc chorągwie obozu Filistyńskiego, bał się bardzo, serce było przerażone. 6. Saul radził się Jehowy; Jehowa nie odpowiedział, ani snem, ani urim, ani prorokami; 7. Saul rzekł sługom: Szukajcie niewiasty, według władczyni bukłaka; pójdę w duchu zarządzenia, aby szukać Boga. Słudzy rzekli w duchu zarządzenia: Oto, niewiasta Endor, władczynią bukłaka. Jehowa nie odpowiedział, ani snem, ani urim, ani prorokami – Brak odpowiedzi wynikał z tego, że Saul wyniszczył (kapłanów) i zwodził media oficjalne zakonu dlatego wielki grzech ciążył na nim, jako na tyranie ludu 1Sam. 14:37,41; Szukajcie niewiasty, według władczyni bukłaka – Biorąc pod uwagę fakt, że Saul odrzucił ostrzeżenia, jakie otrzymywał za pośrednictwem sług od wywoływaczy duchów i to, że się maskował przebraniem i przemówił sługami do wróżki oraz to, że szukał kobiety wskazuje, że korzystał z jej usług. Ona także po rozpoznaniu go zwróciła się do niego bezpośrednio: Ty, a nie królu, panie; (8) Saul przebrał się oszukanie; inne włożył ubranie; on prowadził dwóch mężów; w duchu zarządzenia przywiódł do niewiasty; pomimo nocy, rzekli: Uprawiasz wróżbiarstwo wewnątrz, więc w duchu zarządzenia, wyjmij na korzyść bukłak, ten którego sygnał mówi w sercu. - Saul opuszczany przez lud i dostojników, postanowił sam dojść tego, co się dzieje, dlatego potajemnie udał się do wróżki, czyli do poza państwowego (opozycyjnego) medium. Wymawiając wróżce, że nadal, wewnątrz (seanse hipnotyczne, odtwarzające wydarzenia jakby film), po kryjomu uprawia wróżbiarstwo, więc chce, aby ona na jego korzyść posłużyła się magicznym bukłakiem, dzięki któremu obudzi pamięć, a ta może przemówić w jego sercu w czyimś imieniu. On chciał sobie przypomnieć, co za życia ważnego, usłyszał od Samuela, ale to zignorował; (9) Niewiasta powiedziała w duchu zarządzenia: Oto ty wiesz, tak jak ostrzeżenie uczynił Saul, od kiedy odebrał ostrzeżenie (omen) wywoływaczy duchów, ostrzeżenie radzących się duchów bardziej niż kraju (państwa). Dlaczego ty sam zastawiasz pułapkę, będę wydana na śmierć? w duchu zarządzenia - zarządzenia królewskiego, dotyczącego odrzucenia ostrzeżenia ze strony wywoływaczy duchów Omen (łac. przepowiednia, wróżba, znak) to zdarzenie lub zjawisko interpretowane jako zapowiedź przyszłych zdarzeń, dobrych lub złych. Dla Saula i jego wojska był to omen złych zdarzeń, czyli śmierć i przegrana na wojnie i utrata prawa do kontynuowania dynastii. - Wróżka powołała się na zarządzenie królewskie o zakazie wróżbiarstwa i zarzuciła Saulowi, że on sam zastawia na nią śmiertelna pułapkę. (10) Przyrzekł Saul, obiecując z powodu Jehowy: Jeśli przytrafi się, nieprawość; tutejsze słowo aktywne Jehowie. - Saul zapewnił ja więc, że jego słowo przyrzeczone jej przed Jehową jest dla niej gwarancją. Kto mógł złożyć takie zapewnienie, poza tym, który je wydał? Nikt! (11) Tedy rzekła niewiasta: Według kogo wyróżniająco oznakowanego pobudzić? Rzekł: Pobudź według Samuela. - Wróżka pyta, kim jest ta ważna osoba, a Saul odpowiedział, że Samuel. (12) Niewiasta mająca wizję wyróżniająco oznakowanego Samuela, zawołała głosem wielkim; niewiasta rzekła przeciw Saulowi, mówiąc: Dlaczego, ty Saulu, zachowałeś się zdradziecko? mając wizję wyróżniająco oznakowanego Samuela – To wskazuje, że już za życia Samuela niewiasta (reprezentująca media opzycyjne) znała jego wizję, dotyczącą roli, jaka została przewidziana dla Dawida przez namaszczenie go, aby zaprowadził sposób bycia Ramaty. Tak jak zaistniała możliwość ujawnienia Danielowi snu Nabuchodonozora, dla przypomnienia go, tak i niewiasta w jakimś stopniu przez tą wizję pomaga Saulowi, aby przypomniał sobie przesłanie Samuela, które skierował do króla jeszcze za swojego życia. Łącząc dwa fakty, czyli przyrzeczenie Saula i jego potrzebę związaną z Samuelem, zrozumiała, że on jest Saulem i chciał ją podstępnie przyłapać na przestąpieniu jego prawa, dlatego uznała to za zdradę. Na jakiej podstawie wrózka rozpoznała Saula? prowadził dwóch mężów […] rzekli – Saul nie chciał mówić swoim głosem, aby go kobieta nie rozpoznała wyjmij na korzyść bukłak, ten którego sygnał mówi w sercu - Naczynie, które pozwalało skupić uwagę osoby w transie hipnozy (wejście do "Arhiwum") ostrzeżenie uczynił Saul – Saul wyniszczył kapłanów, zwodził proroków, a na końcu, zagroził i mediom opozycji; Saul, od kiedy odebrał ostrzeżenie wywoływaczy duchów – Media opozycyjne, ostrzegały go przed grożącym mu niebezpieczeństwem z powodu jego sposobu sprawowania władzy; ostrzeżenie radzących się duchów bardziej niż kraju (państwa) – Bardziej radzono się mediów opozycyjnych, gdyż Saul korumpował media królestwa; Mówiąc naszym językiem, Saul jakby wprowadził zakaz konkurencji dla organizacji pozarządowych, aby wszyscy byli uświadamiani wyłącznie przez źródło oficjalne, czyli przez niego, co według niego miało mu zapewnić kontrolę nad tym, co się dzieje w kraju. Jednak jego postawa, wobec Dawida i narodu, spowodowała, że to źródło informacji okazało się bezskuteczne, nawet dla niego samego, dlatego poszedł do wróżki. tutejsze słowo aktywne Jehowie – Taką gwarancję mógł dać tylko ten, który wydał zarządzenie, czyli sam Saul, król; Pobudź według Samuela – To tylko potwierdziło, że ma do czynienia z Saulem; Niewiasta mająca wizję wyróżniająco oznakowanego Samuela – Znała ona zamysł Jehowy, wyrażony przez Samuela za życia Saulu, zachowałeś się zdradziecko – Powyższe wystarczyło, aby zarzucić Saulowi zdradzieckie postępowanie; (13) Król rzekł na korzyść: Cokolwiek widziałaś nie bój się z powodu tego. Rzekła niewiasta w stosunku do, Saula: Mam wizję władcy, pobudzanego przez mieszkańców kraju. - Król rzekł na jej korzyść, że nie odczuje kary, wiec niech bez obaw mu powie, co widziała. Wtedy mu wyjawiła, że znała za życia Samuela, jego wizję, dotyczącą nowych władców z kraju (chodziło zapewne o Dawida i jego urzędników). Mam wizję władcy, pobudzanego przez mieszkańców kraju – Dawid był tym prospektywnym władcą, popieranych sercem przez wielu mieszkańców kraju; (14) Z powodu jakiego rodzaju postaci oznajmiasz? Rzekła: Będzie wywyższona twarz mieszkańców kraju, ta uchwyci płaszcz. Saul Samuela, poznał poprzez doświadczenie, ponieważ onemu, schylił się, padł na ziemię. Będzie wywyższona twarz mieszkańców kraju, ta uchwyci płaszcz – Dawid na którego cześć, taniec niewiast śpiewał: Pobił Saul 1 000, a Dawid 10 000 był tą twarzą kraju i miał uchwycić władzę królewską (płaszcz); Saul Samuela, poznał poprzez doświadczenie, ponieważ onemu, schylił się, padł na ziemię – Tak się stało, gdy w Ramacie przez całą noc, leżał przed Samuelem obnażony z powodu swojego postepowania w stosunku do sprawowanej władzy, z powodu łagodnego potraktowania Agaga, króla Amalekitów, a w szczególności z powodu Dawida, którego Samuel namaścił, aby zaprowadził w kraju sposób postępowania Ramaty, 1Sam. 19:24; Wchodzi, ten odziany płaszczem. - czyli Dawid, ale wróżka nie chciała tego powiedzieć. Podała tylko charakterystykę ogólną postaci z wizji – okryty szatą. Nie chodzi tu o zwykły płaszcz, lecz o szatę wierzchnią ubieraną na tunikę przez osoby wysoko postawione. Zarówno Samuel jak i Dawid byli takimi osobami. Można dostrzec wielką przezorność w postawie wróżki, która podała tylko tą ogólną charakterystykę postaci, pasującą zarówno do Samuela, jak i do Dawida. Saul sam sobie zinterpretował jej przekaz. Ona widziała nadchodzącego nowego Władce, a Saul uznał, że to Samuel. To w seansie hipnotycznym, pozwoliło mu skupić swoją uwagę na tym, co mu za życia powiedział Samuel. To dalej jest opisane: (15) Saul myślał w imieniu Samuela: Dlaczego zadrżałeś, ostrzeżony oddaliłeś się. Saul myślał wewnątrz, dręczony mocą Filistynów. Z powodu prowadzenia wojny (z Dawidem i z narodem), zostałem usunięty; Bóg, przeto nie odpowiada więcej, ani przez proroków, ani sny. Według poznania przez doświadczenie, wołam: Co czynić!? Saul myślał w imieniu Samuela – Saul w Ramacie i w Endor myślał w duchu zarządzeń Samuela w stosunku do jego, uzurpatorskiego sposobu sprawowania władzy; Dlaczego zadrżałeś, ostrzeżony oddaliłeś się – 1Sam. 15:24-30; Zadrżał także wtedy, gdy był obnażony (1Sam. 19:24), podobnie jak z powodu najazdu Filistynów; Z powodu prowadzenia wojny (z Dawidem i z narodem) – Naród odwrócił się od niego, a także wielu dowódców opuściło Saula, Bóg, … nie odpowiada … ani przez proroków, ani sny – Wcześniej w 1Sam. 28:6 narrator księgi napisał, że Jehowa nie odpowiedział, ani snem, ani urim, ani prorokami. Skoro Saul wyniszczył kapłanów to brak było odpowiedzi w porządku Jehowy przez urim; wołam: Co czynić!? - Saul, usłyszał w swoim sercu tylko to, co Samuel powiedział mu za życia; przypomniał to sobie, bo zapewne wcześniej nie myślał, że to się stanie, zlekceważył jego zapowiedź i ostrzeżenie, więc zapomniał. Teraz jednak groźna sytuacja ze strony Filistynów, u których jest Dawid z swoimi walecznymi przyjaciółmi, oraz dezaprobata ze strony narodu i rodziny, których upokarzał, zapewniła mu to poznanie przez doświadczenie i przypomnienie, że zaczął bezradnie wołać: Co czynić!? (16) Samuel twierdził: Dlaczego błagasz, Jehowa odstąpił, stał się przeto nieprzyjacielem? - Samuel, co jest zapisane w 1Sm. 15:22,23 już za swego życia stwierdził przed Saulem, że Jehowa odstąpił od niego, stał się, przeto jego nieprzyjacielem? (17) Jehowa, który kształtuje moc chorągwi królestwa; Jehowa powiedział: wyrwę moc wewnątrz, dam Dawidowi, przyjacielowi. - Zrozumiał teraz, że zapowiedź oddania królestwa innemu dotyczy Dawida, który jako nowy władca, niby idzie z Filistynami, chociaż Dawid został zawrócony przez króla Akisza; (18) Tak jak nie byłem posłuszny głosowi Jehowy, przeto wówczas nie dokonałem gniewu w odniesieniu do przypadku złości Amaleka, który Jehowa uczynił tutaj dzisiaj. - Zrozumiał przekroczenie swoich uprawnień w stosunku do Amaleka i pokusę przejęcia służby przy ołtarzu, dlatego poczuł, że gniew ze strony Jehowy jest już nieodwołalny. (19) Jehowa wyda także chorągwie Izraela przeciw mocy Filistynów, jutro owszem, moc samych synów Izraelskich Jehowa wyda w kierunku chorągwi obozu Filistynów. - Zrozumiał, że wszyscy, którzy są jeszcze z nim muszą być pokonani, aby do władzy mogli dojść Dawid i ci, którzy go popierają w służbie Bogu. To nie Samuel przemawia, lecz Saul przypomina sobie, to co mu Samuel mówił za swego życia ( - to wynika z 1Sam. 15:28; 28:16, a nie w swoim stanie umarłym. Przypomina sobie, jaki był i co czynił i czego nie uczynił, a w konsekwencji tego wyciąga konstruktywnie negatywne dla siebie wnioski. I to, tak go osłabiło. Nie nabrał mocy; Według Stronga ST w tekście z 1Sam. 28:8-19 nie ma takich określeń, które można by odnieść wprost do Samuela jakoby mówił o sobie, lub odnosił się do Saula w czasie jego wizyty u wróżki. Tłumacze dokonali manipulacji tekstem na podstawie określenia nr 8901. 8901 – do, przy, aż do, w stronę, w kierunku, wewnątrz, w odniesieniu do, na korzyść, według, dla, z powodu. Określenia tego nie można tłumaczyć na: mi, mi nie, mię, mu, cię, abyś mi; ciebie, tobą, tobie, twoim, twoi, twoich, twemu, ty, ci, mną będziecie; Tekst przetłumaczony w dostępnych nam przekładach, nosi znamiona pro – spirytystycznej manipulacji, ponieważ w tekście według Stronga ST nie ma takich określeń, które można by odnieść wprost do Samuela jakoby mówił o sobie, lub odnosił się do Saula. Są to określenia takie jak: mi, nie, mię, mu, cię, abyś mi (w. 15); mię, ciebie, przestawa, twoim (w. 16); mu, mię, twoich, twemu. (w. 17); ty, ci (w. 18); tobą, twoi, mną będziecie; (w. 19). Jest to, więc manipulacja pro – spirytystyczna, zakłamana. To świadczy o manipulacji i praniu mózgów parafianom, ale nie wierzącym. Daje to pożywkę tym, którzy uważają, że ”religia jest opium dla ludu”. W rzeczywistości był to wyłącznie seans hipnotyczny, które obecnie są praktykowane, ale nie mają one nic wspólnego z demonizmem, czyli podszywaniem się pod zmarłych, lecz jakby z wejściem danego człowieka do archiwum w sprawie jego dotyczącej; http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2460 http://biblos.feen.pl/vie...der=asc&start=0 Saul zrozumiał, że wszyscy, którzy są jeszcze z nim muszą być pokonani, aby do władzy mogli dojść Dawid i ci, którzy go popierają w służbie Bogu. Jeżeli ktoś nadal będzie się upierał, że nastąpiło wtedy, wywołanie zmarłego ze stanu śmierci, ten będzie miał udział w popieraniu tajemnicy nieprawości człowieka grzechu i Babilonu Wielkiego. Ten kto zrozumie, o co tam właściwie chodzi, ten powie: Dosyć absurdów zakłamania. 20. Saul cały dzień, całą noc nie jadł chleba, nadto sprawa Samuelowa bardzo powodowała zaskoczenie; nie powstał w postaci siły, z powodu tego śpieszył się, podzielić losem postawę mnóstwa mieszkańców kraju. cały dzień, całą noc nie jadł chleba – Było to w tym czasie, gdy pościł, aby szukać Boga we snie i przez proroków, ale daremnie; sprawa Samuelowa bardzo powodowała zaskoczenie – Za życia Samuela nie zdawał sobie sprawy, co tak naprawdę oznacza sposób postępowania Samuela, względem narodu i jego, jako księcia, który uległ woli chorągwi, obwołującej go królem wbrew woli Bożej; śpieszył się, podzielić losem postawę mnóstwa mieszkańców kraju – W takim stanie rzeczy nie widział sensu, dla podjęcia mężnej, honorowej walki, lecz do kapitulacji; 21. Niewiasta weszła do Saula; spostrzegłszy, że bardzo był przestraszony, rzekła: Oto ręce życia służebnicy, uczynione na znak; byłam posłuszna głosowi w duchu zarządzenia, usłuchałam słów znaku, który obiecałeś w duchu zarządzenia. 22. Teraz usłuchaj proszę, także ty głosu służebnicy; położę na przedzie kawałek chleba, zachęcam do jedzenia; stanie się na korzyść mocy, abyś kontynuował sposób postępowania. 23. Wzbraniał się, mówiąc: Nie zachęcaj do jedzenia, ale słudzy z powodu niewiasty, przełamali ograniczenia; usłuchał głosu, stał się potężnym, osiąść na marach, mieszkańcom kraju. Nie zachęcaj do jedzenia – Nie widział szansy dla podjęcia walki, o cokolwiek; usłuchał głosu, stał się potężnym, osiąść na marach, mieszkańcom kraju – Gdy został przekonany, że jako nadal uznawany książę narodu może, coś jeszcze dla niego uczynić, oddając życie w bohaterskiej walce, o której śpiewał Dawid, 2Sam. 1:17-27; 24. Niewiasta śpieszyła się, zabiła cielę, tuczenie rodziny; wzięła zaczyniła mąkę, piec bez zakwasu. 25. Przyniosła przed Saula, przed sługi; zjedli, wyruszyli, odeszli oni nocą. 1Sam. 28:8 - prowadził dwóch mężów; w duchu zarządzenia przywiódł do niewiasty; pomimo nocy odeszli oni nocą – Był to seans hipnozy i posiłek w jednej nocy. Treść 1 Samuelowej 28:1-25 na podstawie BG i Konkordancji Stronga: PO ODRZUCENIU OSTRZEŻEŃ MEDIÓW, SAUL MOCNY NA MARY. BIBLIA GDAŃSKA
Objaśnienia: słowo dodane - (+) słowo pominięte - (-) lub /-) słowo zamienione - (…/z) CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#114113 Na podst. K.S. do badania
Pokoja - 2023-02-12, 17:38 Qasi Ekumenia w Kanaanie. 1Samuelowa 29:1-11 2Sam. 29:1. Filistyni Afeku, zebrali wszystkie wojska; rozbili obóz, tak jak źródło Jizreelu 2. Książętom Filistyńskim służyli jako poddani setki tysiące; Dawid, mężowie byli wiedzionymi do służby z tyłu z Akiszem. 3. Książęta Filistyńskie, rzekli: W jakim celu ci Hebrejczycy? Akisz odpowiedział dla książąt Filistyńskich: Nie ten Dawid, sługa Saula, króla Izraelskiego, ten który tutaj był obok, rok i okres czasu? Nie wykryłem nic, aby cokolwiek zaatakował dniami, aż do dnia tego. 4. Książęta Filistyńskie, rozgniewali się; książęta Filistyńskie, rzekli w sprawie na korzyść: Odwołaj chorągiew męża, pozwól wrócić do miejsca przebywania, wtedy ten którego zlustrowałeś nie zstąpi w kierunku bitwy; nie ukaże się przeciwnikiem wewnątrz bitwy. Jak długo będzie przychylnym? Nie panem ten, przywódcą tych mężów? 5. Nie ten Dawid, dla którego śpiewał taniec, mówiąc: Poraził Saul tysiąc, Dawid dziesięć tysięcy? 6. Akisz wezwał Dawida, rzekł w duchu ustawy: Jehowa aktywny, ponieważ ty prawe źródło szczodrości, przyprowadzania do obozu z wyjścia; nie wyszło na jaw zło okresu czasu, zaatakowania w duchu ustawy, aż do dnia tego, ale w oczach książąt tyś nie korzystny. 7. Teraz wróć się, idź spokojny nie czyń utrapienia oczom książąt Filistyńskich. 8. Dawid rzekł do Akisza: Co kiedy uczyniłem? Co przydarzyło się słudze okresem czasu, od kiedy byłem w obecności, aż do dnia tego? Kiedy nie zaatakowałem? Król, pan, karmił się nieprzyjaciółmi. 9. Akisz odpowiadając Dawidowi, rzekł: Wiem, że ty dobrym źródłem, Aniołem władców; ale z wyjątkiem, książętom Filistyńskim; powiedzieli: nie będzie zabranym na wojnę. 10. Teraz wstańcie wcześnie rano, słudzy pana, którzy obok przyszliście; wzejście słońca wyda światło, wcześnie odejdźcie. 11. Oni: Dawid, mężowie, wstali wcześnie, odeszli świtaniem, nawrócili się do ziemi Filistyńskiej, Filistynowie wychodzili na Jezreel. [KS] Treść tego rozdziału, podaję tylko w wersji, odczytanej na podstawie Konkordancji Stronga, gdyż wymaga on szerszego komentarza. Z racji tej, że król Akisz był czcicielem Jehowy/ Jahwe, więc wskazane jest aby odnieść się w nim do różnych wcześniejszych rozdziałów, poczynając od 4, aby zrozumieć różne przyczyny i skutki faktu, którym była jakby Ekumenia kultów w Kanaanie. Z tego powodu i innych przyczyn, związanych z Słowem Bożym, rozdział ten leży, jakby odłogiem. Zamierzam go kontynuować, aż do namaszczenia Dawida na króla nad Judeą (2Sam. 2:4) i nad całym Izraelem, 2Sam. 5:3. Samuel nie namaścił Dawida na króla nad Izraelem, lecz w celu wprowadzenia w życie w Izraelu, sposobu życia Ramaty. Dopiero osiągnięcie tego celu, zapewniło mu to namaszczenie na króla. Pokoja - 2023-10-10, 10:46 Temat postu: CZAS I POWÓD DLA KONTYNUOWANA WĄTKU CZAS I POWÓD DLA KONTYNUOWANA WĄTKU Wątek ten ze względu na fakt, wynikający z 29 rozdziału pierwszej Księgi Samuelowej, że Akisz, król Filistynów był wyznawcą Jehowy, wymagał zwrócenia uwagi na wydarzenia w niej opisane, a dziejące się, przynajmniej od czasu, gdy Dawid pierwszy raz w sposób niepewny, szukał schronienia na dworze filistyńskim. W związku z tym potrzebny mi był na to nie tylko odpowiedni czas, ale i odpowiednia inspiracja, pobudzająca do tego. Zapoznanie się z treścią 2 Sam. 22:1-20 (na podstawie KS) i dalej, wskazało mi, że jest teraz odpowiednia motywacja, aby ten wątek kontynuować, aż do namaszczenia Dawida na króla nad Judą przez Judejczyków w Hebronie (2Sam. 2:4) i nad Izraelem przez cały naród też w Hebronie, 2Sam. 5:1-5. To dowodzi, że Samuel nie namaścił Dawida na króla, lecz w tym celu, aby wprowadził w życie, sposób życia Ramaty: 1Sam. 16:13. Samuel (8050) wziąwszy (3947) wyróżniająco oznakowany (853) róg (7161) oliwy (8081), pośród (7130) braci (251), pomazał (4886) Dawida (1732) znacznikiem (853); Ducha (7307) Jehowy (3068) miał zachowywać (7604) wewnątrz (413). Samuel (8050) tego (1931) dnia (3117), sposób życia (3212) wyższej części (4605) Ramaty (7414), uczynił obowiązującym (6965). W tej wyższej części Ramaty mieli swoją siedzibę sędziowie Izraela i to sposób życia, wskazany na czas wprowadzania monarchii miał obowiązywać, a Dawid miał się tym kierować w sercu swoim. Brak jest w tym tekście podstawy do stwierdzenia, że Dawid został wtedy namaszczony na króla. On nawet w czasie prześladowania go przez Saula, uznawał, że to ten książę jest prawowitym pomazańcem Jehowy, 1Sam. 24:7. W związku z tym innego znaczenia nabiera tekst z 2Sam. 2:1: 2Sam. 2:1. Potem (310) Dawid (1732) powstał (1961), radzić się (7592) Jehowy (3068), mówiącego w sercu (559): pierwszy (259) w duchu ustawy (413) będę podniesiony (5927) miastom (5892) Judzkim (3063)? Jehowa (3068) mówił w sercu (559): Będziesz podniesionym (5927). Dawid (1732) powiedział (559): Gdzie (575) będę podniesionym (5927)? Będziesz powołany (559) Hebronowi (2275). Treść 2Sam. 22:1-20 (na podstawie KS), wskazuje na to, co spowodowało, że od powalenia Goliata kamieniem z procy (z kieszonki) i zabicia go jego własnym mieczem, doszło do namaszczenia Dawida na króla. 2Sam. 22:1. Dawid (1732) mówił (1696) Jehowie (3068), pamiątkę (853) słów (1697) tej (2063) pieśni (7892); Jehowa (3068) okresem czasu (3117), kieszonką (3709) ograbił (5337) chorągwie (853) wszystkich (3605) nieprzyjaciół (341), kieszonką (3709) Saula (7586). Jehowa okresem czasu, kieszonką ograbił – Odnosi się to do pokonania Goliata i czterech synów tego olbrzyma za pomocą procy. Ten tekst wskazuje na to, że Dawid pasąc owce ojca Jessego był przygotowywany do niekonwencjonalnej, jak na tamten czas walki z olbrzymem Goliatem. Ojciec wysłał go na pole walki, dopiero w czterdziestym dniu, urągania przez Goliata wojskom izraelskim. Dawid był świadomy tego, dlatego wziął pięć gładkich kamieni z strumienia przeciwko Goliatowi, starszemu od niego o jedno pokolenie, 1Sam. 17:33. Dawid bardzo szybko się poruszał wokół Goliata i w tym czasie z kieszonki procy wystrzelił w jego kierunku cztery kamienie, które ze względu na pancerz z łusek nie uczyniły Goliatowi żadnej krzywdy. Miało to jednak psychologiczne znaczenie. Wymęczony Goliat, poczuł się nie zagrożony od strony pogardzonego Dawida, 1Sam. 17:42. Potrzebował odetchnąć, dlatego zatrzymał się, odsłonił przyłbicę, a wtedy Dawid piątym kamieniem, ugodził go w czoło. Gdy Goliat utracił przytomność to Dawid podbiegł, chwycił jego miecz i zabił go. Dawid z Goliatem, postąpił podobnie jak z lwem czy z niedźwiedziem: 1Sam. 17:34-37. 1Sam. 17:34. Dawid (1732) odpowiedział (559) Saulowi (7586): Byłem (1961) sługa (5650), pasałem (7462) stado (6629) ojca (1); przychodził (935) lew (738), niedźwiedź omen (1677), zabierali (5375) ssące (7716 Ssej) stada (5739), 35. Potem (310) ruszyłem do przodu (3318), ugodziłem (5221), uratowałem (5337) z (5921) gardła (2206) paszczy (6310); podnosili się (6965), przemogłem (2388), zadałem cios (5221), zabiłem (4191). 36. Zaiste (1571) omen lwa (738), także (1571) niedźwiedzia (1677), raził (5221) sługa (5650); zniknie (1961) tutaj (2088) ten (1992) Filistyńczyk (6430) nieobrzezany (6189), raz na zawsze (259), gdyż (3588) urągał (2778) wojskom (4634) Bogów (430) zbiorowości (2416). 37. Dawid (1732) rzekł (559): Jehowa (3068), który (834) pozbawił (5337) mocy (3027) lwa (738), mocy (3027) niedźwiedzia (1677), ten (1931) pozbawi (5337) mocy (3027), tego (2088) Filistyna (6430). Saul (7586) rzekł (559) do (413) Dawida (1732): Idź (3212) z wyjątkiem (5973), Jehowa (3068) ukaże się (1961). 2Sam. 22:2. Rzekł (559): Jehowa (3068) skałą (5553), twierdzą (4686), wybawił (6403) na korzyść (8901). 3. Blokiem skalnym (6697) Bogom (430) w postaci (8902) pokładania zaufania (2620), rogiem (7161), tarczą (4043) zbawienia (3468), wyżyną (4869) schronienia (4498), uratował z kłopotów moralnych (3467), gwałtu (2555), dał zwycięstwo (3467). - Ten tekst, zwraca uwagę czytelnika ((badacza Słowa Bozego) na rezultat tego ograbienia nieprzyjaciół i Saula za pomocą kieszonki procy, z której skutecznie wystrzelił pięć kamieni (4 w znaczeniu psychologicznym, a 5 dla zabicia Goliata). Tekst bezpośrednio przenosi od walki z Goliatem do bezpiecznej siedziby, pałacu króla Dawida i dworu jego na Syjonie. Siedzibę tą otrzymał dzięki pełnemu pokładaniu ufności w mądrości i bojaźni względem Jehowy Bogów Izraela (książąt, sędziów, kapłanów, proroków Izraela). To zapewniło mu odniesienie tak wielu zwycięstw nad nieprzyjaciółmi Izraela. Pokoja - 2023-10-12, 22:01 Temat postu: KONFLIKT MIĘDZY CZYNNIKAMI WŁADZY, RATUNKIEM DLA DAWIDA. KONFLIKT MIĘDZY CZYNNIKAMI WŁADZY, RATUNKIEM DLA DAWIDA. Treść 2Sam. 22:1-20 (na podstawie KS), wskazuje na to, co spowodowało, że od powalenia Goliata kamieniem z procy (z kieszonki) i zabicia go jego własnym mieczem, doszło do namaszczenia Dawida na króla przez pokolenie Judy i całego Izraela. 2Sam. 22:1. Dawid (1732) mówił (1696) Jehowie (3068), pamiątkę (853) słów (1697) tej (2063) pieśni (7892); Jehowa (3068) okresem czasu (3117), kieszonką (3709) ograbił (5337) chorągwie (853) wszystkich (3605) nieprzyjaciół (341), kieszonką (3709) Saula (7586). Jehowa okresem czasu, kieszonką ograbił - Odnosi się to do pokonania Goliata i czterech synów tego olbrzyma za pomocą procy. Ten tekst wskazuje na to, że Dawid pasąc owce ojca Jessego był przygotowywany do niekonwencjonalnej, jak na tamten czas walki z olbrzymem Goliatem. Ojciec wysłał go na pole walki, dopiero w czterdziestym dniu, urągania przez Goliata wojskom izraelskim. Dawid był świadomy tego, dlatego wziął pięć gładkich kamieni z strumienia przeciwko Goliatowi, starszemu od niego o jedno pokolenie, 1Sam. 17:33. Dawid bardzo szybko się poruszał wokół Goliata i w tym czasie z kieszonki procy wystrzelił w jego kierunku cztery kamienie, które ze względu na pancerz z łusek nie uczyniły Goliatowi żadnej krzywdy. Miało to jednak psychologiczne znaczenie. Wymęczony Goliat, poczuł się nie zagrożony od strony pogardzonego Dawida, 1Sam. 17:42. Potrzebował odetchnąć, dlatego zatrzymał się, odsłonił przyłbicę, a wtedy Dawid piątym kamieniem, ugodził go w czoło. Gdy Goliat utracił przytomność to Dawid podbiegł, chwycił jego miecz i zabił go. Dawid z Goliatem, postąpił podobnie jak z lwem czy z niedźwiedziem: 1Sam. 17:34-37. 1Sam. 17:34. Dawid (1732) odpowiedział (559) Saulowi (7586): Byłem (1961) sługa (5650), pasałem (7462) stado (6629) ojca (1); przychodził (935) lew (738), niedźwiedź omen (1677), zabierali (5375) ssące (7716 Ssej) stada (5739), 35. Potem (310) ruszyłem do przodu (3318), ugodziłem (5221), uratowałem (5337) z (5921) gardła (2206) paszczy (6310); podnosili się (6965), przemogłem (2388), zadałem cios (5221), zabiłem (4191). 36. Zaiste (1571) omen lwa (738), także (1571) niedźwiedzia (1677), raził (5221) sługa (5650); zniknie (1961) tutaj (2088) ten (1992) Filistyńczyk (6430) nieobrzezany (6189), raz na zawsze (259), gdyż (3588) urągał (2778) wojskom (4634) Bogów (430) zbiorowości (2416). 37. Dawid (1732) rzekł (559): Jehowa (3068), który (834) pozbawił (5337) mocy (3027) lwa (738), mocy (3027) niedźwiedzia (1677), ten (1931) pozbawi (5337) mocy (3027), tego (2088) Filistyna (6430). Saul (7586) rzekł (559) do (413) Dawida (1732): Idź (3212) z wyjątkiem (5973), Jehowa (3068) ukaże się (1961). Od zwycięstwa przy użyciu procy do zwycięstw, prowadzonych z twierdzy na Syjonie 2Sam. 22:2. Rzekł (559): Jehowa (3068) skałą (5553), twierdzą (4686), wybawił (6403) na korzyść (8901). 3. Blokiem skalnym (6697) Bogom (430) w postaci (8902) pokładania zaufania (2620), rogiem (7161), tarczą (4043) zbawienia (3468), wyżyną (4869) schronienia (4498), uratował z kłopotów moralnych (3467), gwałtu (2555), dał zwycięstwo (3467). - Ten tekst, zwraca uwagę czytelnika (badacza Słowa Bożego) na rezultat tego ograbienia nieprzyjaciół i Saula za pomocą kieszonki procy, z której skutecznie wystrzelił pięć kamieni (4 w znaczeniu psychologicznym, a 5 dla zabicia Goliata). Tekst bezpośrednio przenosi od walki z Goliatem do bezpiecznej siedziby, pałacu króla Dawida i dworu jego na Syjonie. Siedzibę tą otrzymał dzięki pełnemu pokładaniu ufności w mądrości i bojaźni względem Jehowy Bogów Izraela (książąt, sędziów, kapłanów, proroków Izraela). To zapewniło mu odniesienie tak wielu zwycięstw nad nieprzyjaciółmi Izraela. 4. Wzywałem (7121) Jehowę (3068) udawałem szalonego (1984) nieprzyjaciołom (341), byłem uratowanym (3467). 5. Ponieważ (3588) królestwo śmierci (4194), przejęła grozą (1204) spieniona fala przybrzeżna (4867), ogarnęły (661) potoki (5158) nikczemnych (1100). 6. Otoczono (5437) hufce (2256) szeolu (7585), stawiono czoło (6923) sidłom (4170) królestwa śmierci (4194). udawałem szalonego - Pierwsze udanie się Dawida do Filistynów przed zagrożeniem ze strony Saula było nacechowane niepewnością, ale w szczególny sposób został uratowanym, gdyż królestwo Filistynów (królestwo śmierci dla Izraela) było zagrożone od strony morza. 7. Wewnątrz (8901) przeciwnika (6862), wzywałem (7121) Jehowę (3068), w duchu ustawy (413) Bogów (430), wołałem (7121); pałace (1964) wysłuchały (8085) głosu (6963) wołania o pomoc (7775), odsłonięto uszy w celu przekazania wieści (241). 8. Poderwany do skoku (7493) lud ziemi (776) rozchwiał się (1607); z powodu tego (3588) zataczano (1607) skarby (7264) fundamentów (4146); niebiosa (8064) rozgniewały się (2734) na korzyść (8901). 9. Wychodził (5927) dym (6227) ognia (784), usta (6310) pożerała (398) złość (639); rozpaliła się (1197) bardziej niż (4480) żar (1513). 10. Skłoniły się (5186) niebiosa (8064), zstąpiła (3381) gęsta ciemność (6205) pod (8478) nogami (7272). Wewnątrz przeciwnika, wzywałem Jehowę, w duchu ustawy Bogów - Już w poście z dnia 2023-02-12, 17:38 , zwróciłem uwagę na Qasi Ekumenię w Kanaanie. Zbliżyła ona część Izraela i część Filistynów, według kultu dla Jehowy. Z tego też wynikła rywalizacja o posiadanie Arki Przymierza, która boleśnie się zakończyła dla Filistynów i dla Izraelitów; 1Sam. 29:3. Książęta Filistyńskie, rzekli: W jakim celu ci Hebrajczycy? Akisz odpowiedział dla książąt Filistyńskich: Nie ten Dawid, sługa Saula, króla Izraelskiego, ten który tutaj był obok, rok i okres czasu? Nie wykryłem nic, aby cokolwiek zaatakował dniami, aż do dnia tego. 6. Akisz wezwał Dawida, rzekł w duchu ustawy: Jehowa aktywny, ponieważ ty prawe źródło szczodrości, przyprowadzenia do obozu z wyjścia; nie wyszło na jaw zło okresu czasu, zaatakowania w duchu ustawy, aż do dnia tego, ale w oczach książąt tyś nie korzystny. - Z tekstu wynika, że Akisz był wyznawcą Boga Jehowy; pałace wysłuchały głosu wołania o pomoc - W ramach działania Qasi Ekumenii na wołanie o pomoc przez Dawida mógł zareagować książę Jnatan, Arcykapłan Abiatar i Akisz, król Filistynów; zataczano skarby fundamentów - Może to oznaczać, że dla uskutecznienia akcji pomocy dla Dawida, doszło do takiego zaangażowania różnych sił, że sięgnięto po skarby trzymane w podziemniach. niebiosa rozgniewały się na korzyść […] usta pożerała złość - Konflikt wśród decydentów religijnych, zapewnił Dawidowi bezpieczeństwo u Filistynów; 11. Miałem wizję (7200): Z powodu (5921) Cherubów (3742), kazano jechać (7392), oświetlać (5774) stronę świata (7307) na (5921) obrzeżu (3671). 12. Wyznaczono (7896) tajemne miejsce (2822): Zarośla (5521) zbiorowiska (2841) wód (4325), dookoła (5439) ciemności (5645) chmur (7834). Wyznaczono tajemne miejsce - Siklag (= „kręty”) był tym miejscem, 1Sam. 27:6; 13. W obliczu (5048) żaru (1513) ognia (784), rozpaliła się (1197) jasność (5051). 14. Z powodu (4480) Jehowy (3068) niebiosa (8064) doprowadzono do drżenia (7481); najwyżsi (5945) wydali (5414) głos (6963). 15. Wyrzucono (7971) strzały (2671); płynąc (6327) przebłyskami światła (1300), poruszały się hałaśliwie (2000). niebiosa doprowadzono do drżenia - Wielki spór wśród czynników religijnych, sprzyjał Dawidowi w wyprawach przeciwko Amalekitom; 16. Miałem wizję (7200) kanału (650) morskiego (3220), odkryte (1540) fundamenty (4146) okręgu świata (8398); tchnienie (5397) wiatru (7307) złości (639), naganą (1606) Jehowy (3068). 17. Posłano (7971) wyciągać (4871) wzniosłych (4791), przyjęli formę (3947) odświeżenia (4325) wielkich (7227). 18. Z powodu tego (3588) złupiliśmy (5337) nieprzyjaciół (341), mocnych (5794) mieliśmy w nienawiści (8130), ponieważ (4480) bylimyś utwierdzonymi (553). 19. Stawili czoło (6923) dniem (3117) utrapienia (343), Jehowa (3068) był (1961) podporą (4937) wewnątrz (8901). 20. Chorągwie (853) przestrzeni (4800) były wyprowadzone (3318), abym (8902) był wybawiony (2502); z powodu tego (3588) cieszyłem się (2654). Miałem wizję kanału morskiego - Może to się odnosić do czasu wykonywania przez Dawida, zemsty na Amalekitach, którzy zaatakowali tyły (słabych) Izraela po jego wyjściu z Egiptu i po przejściu przez Morze Czerwone i nadal atakowali południe pokolenia Judy. Kanałem tym wtedy był korytarz, którego ścianami były wały morza. Wizja ta jest nawiązaniem do rozkazu, zapisanego w ustawie, aby zemścić się na Amalekitach, Wyj. 17:14-16; Posłano wyciągać wzniosłych, przyjęli formę odświeżenia wielkich - Wymiana elit arystokratycznych u Filistynów przed wyprawą przeciwko Saulowi i Izraelowi na wzgórzu Gilboa, 1Sam. 30:1; złupiliśmy nieprzyjaciół - Odwet za uprowadzenie, pozostawionych w Siklag, 1Sam. 30 rozdział; Chorągwie przestrzeni były wyprowadzone - Wyprowadzone do bitwy z Izraelem na wzgórzu Gilboa, 1Sam. 30:1. Pokoja - 2023-10-17, 23:32 Temat postu: QUASI EKUMENIA OD HELIEGO. QUASI EKUMENIA OD HELIEGO. Z racji tej, że król Akisz był czcicielem Jehowy, więc wskazane jest aby odnieść się w nim do różnych wcześniejszych rozdziałów, poczynając od 2, aby zrozumieć różne przyczyny i skutki faktu, którym była Quasi Ekumenia kultów w Kanaanie. http://biblos.feen.pl/vie...start=15#121954 Ponadto wymaga on szczególniejszego zwrócenia uwagi na wydarzenia w niej opisane, a dziejące się, przynajmniej od czasu, gdy Dawid pierwszy raz w sposób niepewny, szukał schronienia na dworze filistyńskim, ale w wyniku panowania Akisza w tej Quasi Ekumenii we właściwym czasie otrzymał pomoc od niego, gdy był zagrożony od strony Saula, 1Sam. 23:25-28. Natomiast szukając u Filistynów schronienia przed Saulem za drugim razem, otrzymał Siklag (kręty) i podjął współpracę z Akiszem, wynagradzając go łupami, które zdobył na Amalekitach. Gdy doszło do ostatniej wojny Saula z Filistynami, w której zginął wraz z synami, a Izrael poniósł straszną klęskę to w wyniku wcześniejszego namaszczenia Dawida w tym celu, aby Ducha Jehowy miał zachowywać wewnątrz (w sercu/ w kraju), zgodnie sposobem życia wyższej części Ramaty, (który Samuel w tym dniu, uczynił obowiązującym), został on namaszczony na króla. W tej wyższej części Ramaty mieli swoją siedzibę sędziowie Izraela i to sposób życia, wskazany na czas wprowadzania monarchii miał obowiązywać, a Dawid miał się tym kierować w sercu swoim. Brak jest podstawy 1Sam. 16:13 do stwierdzenia, że Dawid został wtedy namaszczony na króla. On nawet w czasie prześladowania go przez Saula, uznawał, że to ten jako książę jest prawowitym pomazańcem Jehowy, 1Sam. 24:7. W wyniku spełnienia warunku Samuela i sędziów, później doszło do namaszczenia Dawida na króla nad Judą przez Judejczyków w Hebronie (2Sam. 2:4) i nad Izraelem przez cały naród też w Hebronie, 2Sam. 5:1-5. To dowodzi, że Samuel nie namaścił ani Saula, ani Dawida na króla, lecz tego drugiego w tym celu, aby wprowadził w życie, sposób życia Ramaty. Są wyjątki, że np. Arcykapłan Abimelech nazwał Saula królem, ale autor natchniony, zawsze nazywa go jedynie znacznikiem (853-226) króla (4428), czyli księciem. 1Sam. 16:13. Samuel wziąwszy wyróżniająco oznakowany róg oliwy, pośród braci, pomazał Dawida znacznikiem; Ducha Jehowy miał zachowywać wewnątrz. Samuel tego dnia, sposób życia wyższej części Ramaty, uczynił obowiązującym. http://biblos.feen.pl/vie...start=15#131419 Samuel napisał księgę dotyczącą ustanowienia króla, ale najpierw miał być pomazaniec książę, którego zadaniem było torowanie drogi, dla przyszłego króla (podobnie jak miał to czynić Jan Chrzciciel w stosunku do Pana Jehoszua, Łuk. 1:76). Przykładem jest także Polska. Najpierw był książę Mieszko I, a dopiero po nim nastał król Bolesław Chrobry. KONFLIKT MIĘDZY CZYNNIKAMI WŁADZY, RATUNKIEM DLA DAWIDA. http://biblos.feen.pl/vie...start=15#131550 Oznaki utworzenia Quasi Ekumenii kultów w Kanaanie, znajdujemy już w 1Sam. 2:3-5. 1Sam. 2:3. Nie (408) przyrzekajcie (1696) stać się wielkimi (7235), wysoce (1364) wyższymi (1364), występującymi (3318) zuchwale (6277) ustami (6310); albowiem (3588) Jehowa, (3068) Bóg (410) poznania (1844), nie [3808] mierzy (8505) według (8901) złych uczynków (5949). 4. Strach (2844) nasyconego (7649) łucznika (7198), powoduje potknięcie (3782), ściska (247) sprawność (2428). 5. Zamysł (7454) nasyconych (7649) powstrzymano (2308), tak że (5704) otrzymują zapłatę (7936) chleba (3899), wielu (7227), jest wyczerpanych (535); Nie przyrzekajcie stać się wielkimi, wysoce wyższymi, występującymi zuchwale ustami - To wskazuje na działalność, wybiegającą poza ustalony porządek zakonu, więc wskazuje na Quasi Ekumenię kultów w Kanaanie. W odniesieniu do Arcykapłana Heliego (5941 „wstępowanie”) nie podano jego rodowodu (nikt się nie chciał do niego przyznać), a jego ród zakończył się na zabiciu 70 kapłanów z rozkazu Saula. Ostatecznie ten ród kapłański, zakończył Abiatar, Arcykapłan towarzyszący Dawidowi. Za czasu Heliego doszło do wielkiego odstępstwa w sprawowaniu służby w Przybytku, znajdującym się w Sylo, dlatego zapadł wyrok, aby został wyniszczony ten ród, 1Sam. 3:11-14. Są to oznaki istnienia Quasi Ekumenii kultów w Kanaanie, która przybierała różne kierunki działania z różnymi skutkami. Toczyła się ciągła walka o przewodnictwo, podobnie jak w obecnej Ekumenii i UE. Heli nie udał się w duchu ustawy z Arką Przymierza na pole walki z Filistynami, lecz wydał swoje zarządzenie, wysyłając z nią dwóch swoich synów, którzy polegli, a Arka została wzięta do niewoli, 1Sam. 5:1,2. Za pośrednictwem Arki (według zwolenników, znajdowania się w niej zabójczego wirusa) byli niszczeni, zarówno Filistyni, jak i Izraelicie, którzy do niej zaglądali. [...] - " |
