Pokoja - 2021-03-03, 09:38 Temat postu: O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus? Uwzględniając treść J. 1:18 w związku z J. 14:6-12, to O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus? Czy o ich relacji w sobie, czy przy sobie? ZAPRASZAM DO DYSKUSJI Henryk - 2021-03-04, 08:12 Temat postu: Re: O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus?
A może masz na myśli relacje obok siebie? Jak dyskutować, skoro nikt nawet nie rozumie pytania? Pokoja - 2021-03-04, 12:26 Temat postu: Re: O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus?
Przy sobie, czy obok siebie - jaka to różnica według Ciebie? Jeżeli zgodnie z J. 1:18 (BW) Syn Boży się narodził i jest już na łonie Ojca, to jak zgodnie z J. 14:10 (BW) nadal jest w Ojcu, a Ojciec w nim? Określenie nr 1722 - w; na; przy; wśród, między; przez, za pomocą czegoś; w czasie. Nie oznacza ono obok. Może teraz po doprecyzowaniu pytania bedzie ono zrozumiane. Henryk - 2021-03-04, 17:29 Temat postu: Re: O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus?
Ja mam dobre relacje z żoną, a także z niektórymi ludźmi. Jednak jednych relacji nie mogę porównać z drugimi. Pokoja - 2021-03-04, 19:28 Temat postu: Re: O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus?
Jeżeli nie pajacujesz, to jak tym wpisem odnosisz się do pytań postawionych w wątku: 1. Uwzględniając treść J. 1:18 w związku z J. 14:6-12, to O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus? Czy o ich relacji w sobie, czy przy sobie? 2. Przy sobie, czy obok siebie - jaka to różnica według Ciebie? 3. Jeżeli zgodnie z J. 1:18 (BW) Syn Boży się narodził i jest już na łonie Ojca, to jak zgodnie z J. 14:10 (BW) nadal jest w Ojcu, a Ojciec w nim? Henryk - 2021-03-04, 20:57 Temat postu: Re: O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus? [quote="Pokoja"] Jeżeli nie pajacujesz, to jak tym wpisem odnosisz się do pytań postawionych w wątku: 1. Uwzględniając treść J. 1:18 w związku z J. 14:6-12, to O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus? Czy o ich relacji w sobie, czy przy sobie? Ubliża mi zwrot "pajacujesz". Dalej nie wiem co według Ciebie znaczy "relacja w sobie", oraz "relacja przy sobie". Jednak nie trudź się. Już nie chcę wiedzieć. Pokoja - 2021-03-04, 21:47 Temat postu: Re: O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus?
Zadałem tylko retoryczne pytanie, które nie było twierdzeniem. Ty natomiast wolisz się obrażać, zamiast pokazać, że nie pajacujesz. 
To dziwne, że ty nie rozumiesz, jakie są relacje rodzica z płodem w łonie matki, a jakie sa z narodzonym dzieckiem. Czy po narodzeniu, nadal są relacje z dzieckiem w łonie, gdy jest już nałonie 
To już wyrażam tak prosto, jak dla "głupiego", który nie jest ignorantem, ani bigotryjnym dyskutantem.
Wolisz uciekać
Henryk - 2021-03-05, 11:13 Temat postu: Re: O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus?
Tak. Wolę. Od tego typu dywagacji i takiego sposobu prowadzenia rozmowy. Pokoja - 2021-03-05, 13:46 Temat postu: Re: O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus?
To do następnego czytania "rycerzu", jeśli uwolnisz się od zadanych sobie ran.
Opamiętaj się. Jakie dywagacje
Doprecyzowałem pytanie jak dla "głupiego". Przedstawiłem Tobie kwestię wątku w podobieństwie. Może komuś innemu, gotowemu do merytorycznej dyskusji, pomoże poniższy, inny przykład: Polska, składa się z różnych Regionów kraju, co oznacza, że te regiony są w Polsce, więc wszelkie relacje między władzą centralną - państwową, a regionalną - samorządową, są w Polsce. W tym przypadku można napisać, że region jest w Polsce, a część Polski jest w regionie. W przypadku jednak, uzyskania niezależności przez jeden z tych regionów, rozpoczną się relacje państw leżących obok siebie, albo przy sobie. Teraz już nie można pisać, że jedno państwo jest w drugim. Może teraz ktoś inny odniesie się do pytań postawionych w wątku: 1. Uwzględniając treść J. 1:18 w związku z J. 14:6-12, to O jakich swoich relacjach z Ojcem mówił Jezus? Czy o ich relacji w sobie, czy przy sobie?
2. [...] 3. Jeżeli zgodnie z J. 1:18 (BW) Syn Boży się narodził i jest już na łonie Ojca, to jak zgodnie z J. 14:10 (BW) nadal jest w Ojcu, a Ojciec w nim? Kto ma dobrą wolę, ten powinien być w stanie to zrozumieć. Dariusz - 2021-03-05, 17:38 Nikt się nie odniesie. Masz wiele takich założonych wątków bez dyskusji z kimkolwiek. Z dziwakami nikt nie gada. Pokoja - 2021-03-05, 18:42
Czy Ty masz monopol cenzury na tym forum, że tak sobie dowolnie piszesz
Czy na tym forum jest zakaz dyskusji, skoro tak trudno znależć dział, w którym one trwają
Czy tylko "dziwacy" się angażują na tym forum
Psalm 91 Pokoja - 2021-03-07, 21:18 Temat postu: RELACJE OJCA Z SYNEM DLA JEGO EKLEZJA Jana 14:1-9 
Jana 14:10-17a) 
Jana 14:17b)-24 
Jana 14:25-31 
Objaśnienia do Jana 14:1-31 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113752#113752 http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Treść Jana 14:1-31 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: RELACJE OJCA Z SYNEM DLA JEGO EKLEZJA 1. Nie niepokójcie serc waszych; miejcie wiarę co do Boga; miejcie wiarę, co do mnie. 2. W domu Ojca są mieszkania mnie, wiele; jeśli zaś odchodzę, przemawiam wam. 3. Przygotuję wam miejsce; przygotuję wam miejsce; jeślibyście odeszli przyjdę znowu, przyjąć was do siebie, żebyście, gdzie ja istnieje, wy byli. - Pan Jezus od dawna, przygotowywał uczniów swoich na odejście swoje, ale u kresu swej obecności wśród nich, czyni to w szczególniejszy sposób; 4. A gdzie idę naprzód, wiecie, drogę znacie. 5. Rzekł mu Tomasz: Panie! Nie wiemy, dokąd pójdziesz, jakże możemy znać drogę? 6. Jezus mu rzekł: Ja będę drogą, prawdą, życiem; jeśli nie dzięki mnie, żaden przyjdzie do Ojca. gdzie idę naprzód, wiecie, drogę znacie – Pan Jezus nie napisał żadnego listu. On był Przedstawicielem Bożym, który przed ludźmi w sposób jawny, wypowiadał Słowo Boga żywego, niewidzialnego dla ludzi, dla świata, a w szczególności dla swoich uczniów. Słowo to wyrył w ich umysłach i sercach, do tego stopnia, aby w nowych okolicznościach, w jakich się znajdą w najbliższej przyszłości, przypomnieli je sobie i przekazali w formie żywej i pisanej, co jest równoznaczne z tym, że poznali jego, jako drogę; Ja będę drogą, prawdą, życiem – tymi sferami jest Duchowa nauka i działalność Pana Jezusa, skoncentrowana wokół okupu i ofiary za grzech, zgodnie z wolą Ojca; 7. Jeżeli mnie znacie, poznacie Ojca; z powodu mnie zaraz go poznacie, on zjawia się w widzeniu. - To poznanie, rozwijało się w uczniach od pierwszego dnia po zmartwychwstaniu Pana Jezusa, gdy tchnął na nich Ducha Świętego, J. 20:21-23; Łuk. 24:44-49; J. 2:22. Ten to Duch, ożywił ich do publicznej działalności, która rozpoczęła się w dniu Pięćdziesiątnicy. Wtedy to Ap. Piotr ujawnił zrozumienie proroctwa Joela o wylaniu Ducha Bożego na wszelkie ciało w tysiącletnich dniach ostatecznych. W inny sposób Bóg Ojciec objawił się mu w widzeniu, gdy miał pójść do Korneliusza, a także innym w innych widzeniach; 8. Rzekł mu Filip: Panie! Przedstawisz nam Ojca, wystarczy nam. 9. Rzekł mu Jezus: tyle czasu byłem z wami, nie poznałeś mię? Filipie! Zrozumiałeś mnie? Ojciec zjawia się w widzeniu; jakże ty mówisz: Przedstawisz nam Ojca? 10. Nie wierzysz, że ja jestem przy Ojcu, Ojciec przy mnie? Słowa, które ja wam mówię, nie z powodu mnie samego mówię; Ojciec na mnie czeka, on sprawia dzieła. 11. Wierzcie mi, że ja przy Ojcu, Ojciec przy mnie; jeśli zaś, dla korzyści sobie samym, wierzcie mi. ja jestem przy Ojcu, Ojciec przy mnie – można to zastosować w odniesieniu do nauki Starego Testamentu i Nowego Testamentu. Nowy Testament, poczynając od promienia nadziei, danego w Rdz. 3:15, rozwijał się w łonie ST, a narodził w swoim czasie, wraz z narodzeniem się Pana Jezusa w Betlejem i jego Eklezja (Zboru), J. 1:18. Działalność Nowego Stworzenia, rozwinięta w Wieku Ewangelii, rozwijała się dzięki instrukcjom, zawartym w ST (symbole, typy, obrazy, historie, itd.); 12. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Wierzcie dla mnie; Ja czynię dzieła, a On czyni większe; Czyni to mnie, dlatego że ja odchodzę, stosownie do Ojca. 13. A którykolwiek by, coś mnie prosił w czasie sławy, to uczynię, żeby sławiono Ojca przez Syna. 14. Jeśliby coś prosił w czasie sławy mnie, ja uczynię. 15. Jeśliby mnie miłował, przykazania moje zachowywał. Ja czynię dzieła, a On czyni większe – chodzi tu o dzieła Pana Jezusa za czasu życia i dzieła Ojca, dokonywane, dzięki wylaniu jego Ducha Świętego; 16. A ja proszę Ojca: Da wam innego orędownika, aby za was trwał na wieki, 17. Ducha prawdy; tego świat nie może pojąć zmysłami, jako że sam nie rozmyśla, sam także nie przekona się; wy sami przekonacie się, ponieważ obok wam trwam, wam będę w czasie. 18. Powiedziałem ze względu na was: Nie pozostawię was sierotami. (Ojciec) Da wam innego orędownika – innego niż Pan Jezus. Jest to zgodne z drugą frazą 1J. 2:1
mamy orędownika od sprawiedliwego Ojca, Jezusa Chrystusa; 19. Jeszcze trochę, świat już nie uzna mnie; wy mnie pojmiecie, ponieważ ja istnieję, wy przeżyjecie. 20. W ów dzień wy poznacie, że ja przy Ojcu moim, wy przez mnie, ja także wam w czasie. 21. Ów jest, ma przykazania; te same zachowujcie mnie, miłując mnie; On miłuje mnie, Ojciec miłuje mnie; ja go miłuję; On objaśni samego siebie. - Tu, podobnie jak w w. 10 i 11 ukazana jest relacja, jak łączy ojca z Synem w ciele na ziemi, a później po śmierci z jego Eklezja, 2Kor. 5:16-21; 22. Powiedział mu Judasz, nie Iszkariota: Panie! Jak pojawisz się, że siebie samego masz zamiar nam objaśnić, czyż nie światu? - Wszystko, co Pan Jezus czynił, dla innych, czynił z myślą o utwierdzeniu uczniów w wierze, co do niego i do Ojca. Podobnie każdy wierzący, czyniąc cokolwiek dla innych, powinien czynić, aby rozwinąć swój charakter na podobieństwo Chrystusowe, 1Kor. 15:49; 23. Jezus odpowiadając mu, rzekł: Jeśliby mnie kto miłował, słowa moje zachowa; Ojciec mnie go umiłuje; stosownie do niego przyjdziemy, mieszkanie u niego uczynimy. - Zrozumienie nauki Ewangelii i Starego Testamentu, objawiło się najpierw w Dziejach i Listach Apostołów, zawartych w Nowym Testamencie, a później w dziełach tzw. Członków gwiezdnych (ciała zbiorowe, które powstały przez pobudzenie szczególnych jednostek). Objaśnienie się siebie (Pana Jezusa) jest według tego co napisano w 1Kor. 12:31 i Żyd. 6:1-3 (tłumaczenie według Konkordancji Stronga); 1Kor. 12:31. Nadto ubieganie się gorliwie o lepsze dary łaski, ukaże wam drogę w zgodzie z doskonałością. KS Żyd. 6:1. Toteż odłączając się ku mocom niebieskim nauk Chrystusowych, zmierzajmy do doskonałości; Jeśli nie kładziemy znowu fundamentu skruchy z powodu: a) martwych działań, b) wiary w Boga. 2. c) Nauczania chrztu d) wkładania rąk, e) powstania umarłych, f) sądu wiecznego; 3. Uczyniliśmy to, chociaż na wypadek gdyby, nawet Bóg ustąpił. http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#108008 - Zarówno odłączenie się ku mocom niebieskim nauk Chrystusowych, jak i ubieganie się gorliwie o lepsze dary łaski (Ducha Świętego Boga Ojca) jest poznawaniem doskonałości i zmierzaniem do niej; 27. Pokój pozostawiam wam, pokój mój daję wam; nie tak jak świat daje, ja wam daję; serce nie wstrząśnie was, ani nie zlęknie się. - Jest to pokój duchowy w sercu. Pokój ten nie wywoła wstrząsu w wierzącym, ani nie dopuści do tego, aby serce ulękło się ataków z zewnątrz; 28. Słyszeliście, że ja wam przemówiłem: Idę naprzód, dotrzeć do was. Jeżeli mnie miłujecie, oby radujcie się, że ja idę w obecności Ojca, [większego], jako że Ojciec jest mnie. 29. I to wam powiedziałem, zanim wkrótce się stanie, żebyście uwierzyli, gdy się stanie. Idę naprzód, dotrzeć do was – czyli objaśnić siebie uczniom, aby rozumieli, co kryje się za trudnymi, za życia nie wyjaśnionymi przypowieściami. Jest to nawiązanie do w. 22 Wszystko, co Pan Jezus czynił, dla innych, czynił z myślą o utwierdzeniu uczniów w wierze, co do niego i do Ojca. Jednak dzieło to musiało być rozwinięte przez działanie Ducha Świętego Boga Ojca, czyli przez danie cząstki siebie wierzącym, u poświęconym; 30. Już nie opowiem wiele wśród was, gdyż przybywa rządca tego świata; przy mnie żadnego nie ma; 31. Ale żeby poznał świat, że miłuję Ojca, jak mi rozkazał Ojciec, tak czynię. Powstańcie, idźmy stąd. przy mnie żadnego nie ma – po odejściu Judasza nikogo przy Panu Jezusie nie miał Szatan, rządca tego świata, czyli (za czasów Pana Jezusa i później) zły duch tego świata, reprezentowany w systemie religino – politycznym Imperium Rzymskiego. Pokoja - 2021-03-17, 21:25 Temat postu: ODŁĄCZENIE BAREANKA BOŻEGO. Jana 12:1-7 
Jana 12:8-16a) 
Jana 12:16b)-214a) 
Jana 12:24b)-31a) 
Jana 12:31b)-37 
Jana 12:38-46a) 
Jana 12:46b)-50 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Ze względu na okoliczność, zbliżającego się upamiętnienia Pamiątki Ostatniej Wieczerzy Pana Jezusa Chrystusa z Apostołami, stosowne jest zwrócić uwagę na treść rozdziałów Ewangelii Jana od 12 do 21, co chcę uczynić w tym wątku na podstawie Konkordancji Stronga. Treść Jana 12:1-50 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: ODŁĄCZENIE BAREANKA BOŻEGO 1. Następnie szóstego dnia, Jezus przyszedł do Betanii przed Paschą, gdzie był umarł Łazarz, którego wzbudził spośród zmarłych. Następnie szóstego dnia - Było to po czasie pobytu w mieście Efraim, czyli szóstego dnia po wzbudzeniu Łazarza, ale nie na sześć dni przed Paschą, lecz na cztery, czyli 10 Nisana. 2. Tamże mu sprawili wieczerzę, Marta usługiwała; był ten sam Łazarz, leżał przy stole wraz z nim. - Wieczerza miała miejsce w siódmym dniu po wzbudzeniu Łazarza, czyli 10 Nisana. 3. Przeto Maria wzięła funt płynnego pachnidła nardowego, bardzo drogiego; namaściła nogi Jezusowe, wycierając włosami swoimi nogi jego, napełniła dom, wonnością pachnidła. - Jest to pierwsze opisane zdarzenie w Betanii, różniące się od drugie go, opisanego w Mat. 26:6-13 Pierwsze na cztery dni przed Paschą miało miejsce w domu Łazarza, w którym Maria funtem płynnego pachnidła nardowego, namaściła nogi Jezusowe za co była zganiona przez Judasza. Drugie na dwa dni przed Paschą miało miejsce w domu Szymona trędowatego, w którym inna niewiasta, alabastrowy słoik olejku, wylała na głowę Pana Jezusa za co była zganiona przez pozostałych uczniów 4. Więc jeden uczeń jego, Judasz, Szymona Iszkarioty, mając zamiar wydać go, rzekł: 5. To pachnidło sprzedajemy! Z jakiego powodu trzysta denarów nie dano ubogim? 6. A ten przemawiał, nie dlatego że troszczył się o ubogich, ale dlatego że był złodziejem; sakiewkę miał za coś, zdeponowaną nosił. - Judasz podkradał z sakiewki, aby ulokować fundusze dla nabycia nieruchomości. 7. Zatem przemówił Jezus: Zaniechaj jej; na dzień pogrzebu, ono mnie zachowywała. 8. Gdyż ubogich zawsze wśród siebie macie; mnie nie zawsze uważacie. - Tak jak baranek 10 Nisana był odłączany od stada, tak Pan Jezus wieczorem 10 Nisana, został namaszczony na śmierć 9. Dowiedział się tedy lud wielki z Żydów, że tam jest; przyszli nie tylko dla Jezusa, ale aby Łazarza widzieli, którego wzbudził spośród zmarłych. 10. A arcykapłani postanowili po rozważeniu, żeby Łazarza zabić. 11. Ponieważ wielu Żydów przez niego mieli wiarę, odeszli do Jezusa. - Jest to odpowiednik przygotowywania przaśników (wierzący) i gorzkich ziół (spiskowcy), Wyj. 12:8 12. Nazajutrz, wielki lud usłyszał, że przybyły Jezus, idzie na święto do Jeruzalemu, 13. Wzięli gałązki palmowe, palmy daktylowej; wyszli na spotkanie, sami wołali: "Wybaw, błagamy!" błogosław, idziesz w imieniu Pana, królu Izraelski! Nazajutrz - doba ta, rozpoczęła się od wieczerzy w Betanii, czyli 10 Nisana. Jeżeli ktoś przyjmuje, że była ona w szóstym dniu przed Paschą, to nazajutrz nie byłby dniem 10 Nisana, lecz 11 Nisana, a ten nastąpiłby na trzy dni przed Paschą, a nie na sześć dni przed nią. W związku z tym "Wjazd do Jeruzalem" nie mógłby być odpowiednikiem odłączenia baranka, co czyniono 10 Nisana, Wyj. 12:3. wielki lud usłyszał - Część tego wielkiego ludu, stanowią świadkowie wzbudzenia Łazarza z grobu.
gałązki palmowe - to symbol zwycięstwa, uznany dla Pana Jezusa, który pokonał nawet śmierć w czwartym dniu; błogosław – w różny sposób oczekiwano tego błogosławieństwa, J. 11:47-52 idziesz w imieniu Pana, królu Izraelski! - naród pragnął takiego króla, ale przeciwnicy powiedzieli: "Znaleźli klucz do drzwi, ale my zmienimy zamek", położymy "klapę bezpieczeństwa", aby wszystko stało się cicho. Ognia jednak nie wygasili w narodzie, dlatego doszło do wielkiego ucisku, który zakończył się w 70 r.n.e., zburzeniem Jeruzalem i rozproszeniem Żydów do wszystkich narodów świata. 14. A Jezus, znalazłszy osiołka, wsiadł dzięki temu samemu, tak jak jest napisane: 15. Nie bój się, córko Syjońska! Oto król twój przybywa, siedząc na źrebięciu osła. 16. Tego naprzód nie zrozumieli uczniowie jego, ale podczas gdy sławiono Jezusa, wtedy przypomnieli sobie, że to było według niego napisane; sami to spowodowali. - Już wcześniej lud chciał obwołać Pana Jezusa królem (J. 6:15), czemu on zapobiegł przez odprawienie Apostołów, Mat. 14:22. Tym razem jednak uczniowie, przyprowadzili osiołka na polecenie Pana Jezusa i mogli współdziałać z ludem; 17. Przeto oni razem z ludem świadczyli, ponieważ będącego Łazarza, przywoływał z grobu, wzbudził go spośród zmarłych. 18. Z powodu tego, lud wyszedł naprzeciw, dlatego że on pojmował; ten sam znak to spowodował. on pojmował; ten sam znak to spowodował - Łazarz był miłowany przez lud, dlatego wzbudzenie go od umarłych miało tak wielki wpływ na lud; 19. Przeto przemówili Faryzeusze w obecności siebie: Rozmyślamy, dlaczego nic nie pomaga; oto świat za nim odszedł. 20. A niektórzy Grecy byli z dala; wstępowali, żeby złożyć pokłon w święto. 21. Otóż ci, zajmowali się Filipem z Betsaidy Galilejskiej; prosili go, mówiąc: Chcemy Pana Jezusa widzieć. 22. Przyszedł Filip powiedzieć Andrzejowi; Andrzej, Filip powiedzieli Jezusowi. 23. A Jezus, odpowiedział im, mówiąc: Przyszła godzina, aby wyniesiono Syna człowieczego. Chcemy Pana Jezusa widzieć - Grecy potraktowali Pana Jezusa, jako atrakcję (1Kor. 1:23), jakby mówili: Być w Jeruzalem, a Jezusa nie widzieć? Przyszła godzina, aby wyniesiono Syna człowieczego - potrzeba wyrażona przez Greków, stała się podstawą do potwierdzenia, że nastał koniec działalności przed ostateczną próbą:
24. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśliby ziarno zboża, osłabło względem ziemi, samo pozostanie; jeśliby obumarło, ono zginie, wielki pożytek przyniesie. 25. Miłośnik wiedzy, duszy swojej, ten zagubi się sam, a kto w czasie temu światu, nie cierpi duszy swojej, ku wiecznemu żywotowi strzeże jej. 26. Jeśliby mi ktoś służył, mnie będzie posłuszny, a gdzie ja będę, tam i sługa mi będzie; jeśliby ktoś mnie służył, czci samego Ojca. osłabło względem ziemi - to oznacza, że jeśli ziarno nie podjęłoby stosownej przemiany po wrzuceniu do ziemi, to znaczy, że jest skażone. Takim ziarnem jest: Miłośnik wiedzy, duszy swojej; wielki pożytek przyniesie - ziarno obumierając po wrzuceniu do ziemi bezpowrotnie ginie, ale dzięki temu, swą immanentną energię, przekazuje nowej roślinie, która wyda zwielokrotniony plon, takich samych ziaren; (27) Wobec tego, dlaczego życie moje wywołuje zamęt? Przemawiam: Ojcze! Wybaw mię z powodu tej godziny; Wszakże przez to przyszedłem na tę godzinę. 28. Ojcze! Sławię imię twoje. Doszedł przeto głos: Sławiłeś! Z powodu nieba znowu sławisz. dlaczego życie moje wywołuje zamęt? Pan Jezus nie mówi tutaj o swoim zatrwożeniu, lecz pyta: dlaczego jego życie ma wywoływać zamęt u jego uczniów, skoro mają przyobiecaną nagrodę? Jest to wypowiedź związana z przyjściem Pana Jezusa z jego działalnością dla świata, Żyd. 10:5-10 W Ogrójcu także Pan Jezus nie prosił o to, aby Kielich cierpień całkowicie go ominął. On prosił o to, aby ten Kielich go ominął w taki sposób, aby się wykonała wola Ojca. Powiedział, że nie tak jak on chce, ale tak jak Ojciec chce. Może to oznaczać, że prosił Ojca o to, aby nie odczuwał strachu tych, za których złożył okup, aby nie udało się jego przeciwnikom wrzucić jego ciało do Gehenny, ani udowodnić, że jest kłamcą. Dlaczego życie Pana Jezusa wywoływało zamęt, że chcieli zabić człowieka, który mówił Prawdę, J. 8:32-40? W ten sposób walczyli przeciwko możliwości ożywienia człowieka z upadku. Najpierw stał się świat Adama względem duszy żywej, a ostatnio Adama według ducha ożywiającego, 1Kor. 15:22,45 KS Sławiłeś! W zwyciężeniu Szatana przez Pana Jezusa w trzech próbach, a w rezultacie tego i w dozwolonej mu działalności przez 3.5 roku. Z powodu nieba znowu sławisz Odejście Pana Jezusa do działalności z sfery nieba jest związane z ponownym przystąpieniem Szatana przez osobę z najbliższego jego grona, czyli przez Judasza. Umiłował swoich aż do końca, gdyż nie dał powodu Judaszowi, aby go zdradził. Umył mu nogi i dał kawałeczek macy (chleba), a wiedział, że Judasz zdradzi. W ten sposób sławił Ojca, który Słowem NT, nakazał miłować nieprzyjaciół swoich, Mat. 5:44. 29. Lud zatrzymał się, słuchał, więc mówiono: Powstał grzmot; drudzy mówili: Sam Posłaniec (Anioł) mówił. 30. Jezus odpowiadając, rzekł: Nie dla mnie, stał się ten głos, ale dla was. 31. Teraz jest sąd władcy świata tego, teraz oddalę, obcego tego świata. - Głos usłyszany przez Pana Jezusa, został dwojako odebrany przez innych. teraz oddalę, obcego tego świata - Sąd Szatana wtedy, polegał na oddaleniu Judasza z grona najbliższych uczniów Pana Jezusa, i to w sposób nie dający mu powodu do zdrady. 32. Ja także wywyższę wszystkich spośród świata, jeśliby przyciągnęli do mnie samego. 33. [A mówił to, oznajmiając, jaką śmiercią zwlekał umrzeć.] 34. Sam lud odpowiedział: My słyszeliśmy z zakonu, że Chrystus trwa na wieki; jakże ty mówisz, że jest konieczne wywyższyć Syna człowieczego? Kto to jest Syn człowieczy? wywyższę wszystkich spośród świata – J. 1:12. Lecz jacykolwiek tą samą (światłość) wzięli do siebie, ona mocą pozwoliła być przekonanymi; urodzili się synami BOŻYMI dla imienia jego. 13. Oni nie z krwi, ani z woli cielesnej natury, ani z woli męża, ale z powodu stworzenia BOŻEGO. J. 1:12,13 KS zwlekał umrzeć – Pan Jezus nieraz mówił: Nie nadeszła godzina moja Chrystus trwa na wieki - taka jest zapowiedź w Dan. 7:13,14. 35. Więc Jezus sam rzekł: Nadto krótki czas, światłość jest według was; przechadzajcie się, póki światłość macie za coś, żeby was ciemność nie opanowała; przechadzając się w ciemności nie wiecie, w jaki sposób idziecie naprzód. 36. Wierzcie dla światłości, póki światłość macie za coś, abyście byli synami światłości. Jezus opowiedziawszy to, odszedł ukrył się z powodu nich. krótki czas, światłość jest według was - Pan Jezus dzięki Słowu życia, znalazł światłość świata i ukazywał ją według tych, dla których nauczał i działał; 37. A tak wielkich swoich znaków uczynił przed nimi, nie wierzyli względem nich, 38. Aby spełniło się słowo Izajasza proroka, które przemawia: Panie! Kto wierzy relacjom naszym? Na co otwarcie okazujemy ramię Pańskie? 39. Przez to nie mogli wierzyć, że jeszcze raz przemawia Izajasz: 40. Oślepły oczy ich, zatwardziały serca ich, aby oczami nie umieli, poznać serca; nawrócą się sami? Będą uzdrowieni? -
nawrócą się sami? Będą uzdrowieni? - Czy człowiek stworzony na obraz Boży po swoim upadku może się sam nawrócić bez zaakceptowania dzieła Bożego, dotyczącego realizacji dalszej części jego Słowa z Rdz. 1:26 (J. 1:14)? Ta dalsza część to człowiek na podobieństwo Boże, to Nowe Stworzenie, które się rozwijało w łonie ST, a narodziło w NT. 41. Istotnie przemawiał Izajasz, gdyż doświadczył chwały jego; szczególnie sam opowiadał. 42. Lecz jednak wielu spośród przełożonych wierzyło względem niego; ale z powodu Faryzeuszów nie zawarli umowy, aby nie byli wykluczeni z synagogi. 43. Bo umiłowali, raczej chwałę ludzką, niż chwałę Bożą. Izajasz, ... doświadczył chwały jego - Doświadczył dzięki temu, że w nim działał Duch Chrystusowy, 1Pio. 1:10,12; nie zawarli umowy - nie stali się otwarcie, publicznie uczniami w poświęceniu się w służbie; 44. Ale Jezus wołał, i to mówił: Wierząc względem mnie, nie dla mnie wierzycie; wszakże to, dla mnie poślecie jako dar. 45. A kto mnie pojmuje, uznaje mnie, posłanego jako dar. dla mnie poślecie jako dar - Wierzenie w Pana Jezusa jest darem jemu posłanym. Dzięki temu rozwija się Nowe Stworzenie (czyli duchowe); 46. Ja doszedłem do światłości świata, aby żaden, kto wierzy względem mnie nie pozostał w ciemnościach. - oznacza to poznanie światłości świata, danej człowiekowi w spisanym Słowie Bożym ST; 47. A jeśliby kto słuchał słów moich, nie wierząc, ja go nie sądzę; jako że nie przyszedłem, abym sądził świat, ale abym zbawił świat. - Człowiek słuchający, ale nie wierzący jest jak ziarno, które padło na drogę 48. Kto mnie odrzuci, nie przyjmie słów moich; sam ma za coś sądzić; słowa, które mówiłem, one go potępią w ostateczny dzień. - Pana Jezusa, odrzucił człowiek grzechu, który sam podjął się sądzić domowników wiary. Nadal ich bije, dążąc do składania ofiary Bogu bez okazania miłosierdzia, Mat. 9:13; 49. Jako że ja z siebie samego nie mówiłem, ale mnie posłano jako dar Ojca; on mi dał polecenie, jak przemawiać, co opowiadać; 50. Więc doświadczyłem, że polecenie jego jest życiem wiecznym; przeto ja wam to mówię, tak jak mi powiedział Ojciec, tak tylko mówię. - Pan Jezus, odpowiednio stosował się do Ducha Słowa Bożego, zawartego w ST, dając kontynuację w ty, że należy miłować nieprzyjaciół swoich, aby miłować się nawzajem. Pokoja - 2021-03-20, 09:29 Temat postu: Przygotowanie Paschy Wieczorem i Wieczerza? Czy możliwe było przygotowanie Paschy Wieczorem (trwającym tylko trzy godziny) 14 Nisana, zabicie baranka i Wieczerza? Niech każdy, szczerze szukający Prawdy (J. 8:32; 2Tes. 2:10) sam sobie odpowie na to pytanie, uwzględniając poniższe tłumaczenia: BIBLIA GDAŃSKA
Na podst Konkord. Stronga do badania
Na podst. KS do czytania 17. A uczniowie Jezusa, zajmując się początkowym Świętem Przaśników, mówili mu: Przygotujemy tobie Paschę. Gdzież chcesz jeść? początkowym Świętem Przaśników - Spożywanie Przaśników, rozpoczynało się Wieczorem, czyli w czasie Paschy (spożywanie razem z barankiem) w dniu 14 Nisana i trwało do Wieczora 21 Nisana, Wyj. 12:18,19. Oznacza to, że w dniu 21 Nisana nie spożywano już przaśników (Przejście przez Morze Czerwone). Natomiast Święto Przaśników, rozpoczynało się Świętym Zgromadzeniem w dniu 15 Nisana (Wyjście Zgromadzenia z Ramzes w Egipcie, Lb. 33:3) i kończyło Świętym Zgromadzeniem w dniu 21 Nisana (Zgromadzenie się Izraelitów nad Morzem Czerwonym i Przejście przez nie). Podobnie jak w BG jest też w BW, BT i w PNŚ:
Proszę o ewentualne uzasadnienie, dlaczego w tych Przekładach, występuje określenie "dzień", skoro tam go nie powinno być
Pokoja - 2021-03-20, 09:44 Temat postu: UMYCIE NÓG UCZNIOM I ZAPOWIEDŹ ICH PORAŻKI Jana 13:1-7 
Jana 13:8-15 
Jana 13:16-23 
Jana 13:24-31 
Jana 13:32-38 
Objaśnienia 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Treść Jana 13:1-38 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: UMYCIE NÓG UCZNIOM I ZAPOWIEDŹ ICH PORAŻKI 1. A przed świętem Paschy, Jezus wiedząc, że przyszła jego godzina, aby zgodnie z Ojcem, z powodu tego świata przeszedł z jednego stanu do drugiego; miłował swoich na świecie, aż do końca sam miłował. - Przejście z jednego stanu do drugiego, oznaczało wrzucenie „ziarna” do ziemi (J. 12:24), dla zapoczątkowania rozwoju bytu duchowego – Nowego Stworzenia; 2. A stawała się wieczerza; diabeł już miotał sercem Judasza, Szymona Iszkarioty, aby ten sam wydał; stawała się wieczerza - Po zabiciu baranka i przygotowaniu go do spożycia w dalszej części wieczoru, trwającego trzy godziny, rozpoczęła się Ostatnia Wieczerza; diabeł już miotał sercem Judasza – spowodował to przez skojarzenie wydania baranka na zabicie z wydaniem Pana Jezusa, dla Sanhedrynu; 3. Jezus dostrzegał, dlaczego wszystko podarował Ojcu do rąk, ponieważ z powodu Boga wyszedł, zgodnie z Bogiem idzie naprzód, wszystko podarował Ojcu do rąk – spowodowało to, posłuszeństwo dla Słowa, którym się kierował; 4. Wstał od wieczerzy, złożył płaszcz, wziął płótno, opasał siebie. 5. Potem wlewał wodę do miednicy, zaczął nogi obmywać uczniom, ucierać płótnem, którym był przepasany. Wstał od wieczerzy – Przed rozpoczęciem spożywania wieczerzy; zaczął nogi obmywać uczniom - co oznacza UMYWANIE NÓG UCZNIOM? Czy Pan Jezus, jako organizator i gospodarz Paschy – Ostatniej Wieczerzy w wynajętym lokalu, dając przykład z umywaniem nóg uczniom: 1. Nakazał im to czynić, nawet w tych stronach ziemi, gdzie nie ma takiej potrzeby, a więc i zwyczaju? 2. Co faktycznie oznacza umywanie sobie nóg w powyższym przypadku? 3. Czy umył czyste nogi, czy zabrudzone kurzem, piaskiem i czy je jeszcze całował? 4. Czy nie nakazał umywać nóg także skrytym w gronie nieprzyjaciołom, skoro powiedział, że nie wszyscy byli czyści? Judasz dogadywał się z oprawcami, więc chyba nie myślał o kąpieli ciała, nie miał na to czasu, ale na Wieczerzę przybył. 5. Czy przykład Pana Jezusa pobudza do wykonania nawet uniżonych obowiązków przez kogoś kto odpowiada za powierzone mu dzieło Boże, aby zapobiec odwracaniu uwagi od ważnego przekazu duchowego w zakresie Nowego Przymierza? 6. Otóż przyszedł do Szymona Piotra; on mu rzekł: Panie! Ty mnie nogi umyjesz? 7. Jezus odpowiedział, rzekł mu: Który ja czynię, ty nie wiesz w tej chwili, ale według tej rzeczy poznasz. 8. Rzekł mu Piotr: Czy nie mnie obmyć sobie nogi dla porządku? Odpowiedział mu Jezus: Jeślibym cię nie umył, nie posiądziesz udziału według mnie. 9. Więc sam Szymon Piotr, rzekł: Panie! Ale tylko nogi mnie? Czy nie ręce, głowę? Który ja czynię – nie chodzi o to, co Pan Jezus czyni, lecz jako który (jako kto) to czyni; według tej rzeczy poznasz – Pozna według okoliczności, wymagającej troski o swoich, o ich zbawienie, w której ujawnia się pokora; nie posiądziesz udziału według mnie – czyli według sposobu postępowania Pana Jezusa; 10. Rzekł mu Jezus: Umyty nie ma braku mycia, jedno te nogi, ale cały jest czysty; wy jesteście czystymi, ale nie wszyscy; 11. Jako że on potrafi wydać; z powodu tego rzekłem: Nie wszyscy jesteście czystymi. jedynie te nogi – U tych, którzy cali byli umyci w domu, tylko nogi po drodze do Wieczernika się zanieczyściły i te należało umyć, aby nie było przeszkody w odpowiednim przeżyciu Wieczerzy i wysłuchaniu ważnych Prawd, dotyczących zawarcia Nowego Przymierza i zbawienia. Nie we wszystkich stronach świata jest to wymagane, ale istota odpowiedniej usługi, wszędzie jest wymagana. U uczestników Wieczerzy Nowego Przymierza w różnych krajach świata, polega ona na usunięciu przeszkód lokalnie występujących, które utrudniają spokojne w niej uczestniczenie i wysłuchanie ważnych Prawd, dotyczących zawarcia Nowego Przymierza i zbawienia; on potrafi wydać - Judasz, który układał się z spiskowcami nie był umyty, on cały był nieczysty; 12. Gdy więc umył nogi ich, wziął płaszcz swój; znowu położył się do stołu, przemówić im: Wiecie, kto wam uczynił? 13. Wy nazywacie mnie nauczycielem, Panem; dobrze mówicie, jako że istnieje. 14. Skoro ja Pan, nauczyciel, istotnie umyłem wasze nogi, wy będziecie zobowiązani jedni drugim nogi obmywać. 15. Jako że dałem wam wskazówkę, abyście tak jak ja wam uczyniłem, wy spowodowali. położył się do stołu – Na skutek antysemityzmu, Chrześcijaństwo ukazuje Pana Jezusa z Apostołami, siedzących za stołem. Oni jednak według zwyczaju żydowskiego, leżeli; Wiecie, kto wam uczynił – Nauczyciela i Pana, powinno być stać na uniżenie się nawet w sytuacji, potrzeby umycia nóg, lub usunięcia innych dokuczliwych przeszkód; umyłem wasze nogi – Pan i nauczyciel, a postąpił jako usługujący; wy będziecie zobowiązani jedni drugim nogi obmywać – umywanie nóg oznacza usuwanie przeszkód, przyczyniających się do odwracania uwagi od ważnych spraw Nowego Przymierza. Nie we wszystkich krajach świata jest to związane z umywaniem nóg; 16. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Sługa nie jest większym panem, Swemu, ani sam, większego Apostoła, pośle jako dar. 17. Skoro jesteście, przeto błogosławieni, jeślibyście sami umieli spowodować. 18. Nie o was wszystkich mówię; ja wiem, których wybrałem, żeby się spełniło Pismo; ale on, spożywając ze mną chleb, podniósł przeciwko mnie piętę swoją. 19. Mówię wam przedtem: Zaraz się stanie, abyście gdy się stanie, uwierzyli, że ja istnieje. Sługa nie jest większym panem, Swemu – Nikt nie może dać większego wzoru od Pana Jezusa Chrystusa, a jeżeli to czyni, to jest obłudnikiem, kimś fałszywym, kto dąży do tego, aby go uznano zamiast Chrystusa. Jest uczeń, naśladowca, ale i ktoś, kto uzurpuje sobie prawo, aby go uznano za Chrystusa. Pan Jezus nie umył czystych nóg, ani nie całował ich; jeślibyście sami umieli spowodować – Słudzy Nowego Przymierza w Wieku Ewangelii, powinni odpowiednio do potrzeb usuwać dokuczliwości tych, których nauczają i w inny sposób im służą, aby godnie uczestniczyli w Wieczerzy Nowego Stworzenia; podniósł przeciwko mnie piętę swoją – Pan Jezus przy takim sformułowaniu jest uznany za węża, któremu należy zdeptać głowę. To stwierdzenie nawiązuje do zapowiedzi danej w Rdz. 3:15 i uszczegółowionej w Ps. 41:10. Te dwa teksty, ukazują związek między wyobrażeniem węża, a tym, który uchodzi za przyjaciela. Jest on jednak tylko wyobrażeniem przyjaciela, a w rzeczywistości jest nieprzyjacielem, zdrajcą, który uważa, że należy zdradzić. Pan Jezus jest ukazany jako symboliczny wąż - Zbawiciel (J. 3:14), co jest zgodne z jego nauczaniem. Roztropność węża ma zapewniać bezpieczeństwo, aby służyła wykonaniu dzieła Ojca, a nie w celu kąsania, Mat. 10:16,17. Sposób działania węża, dobrze wyraża władza zwierzchnia, która w Piśmie Świętym jest ukazana, jako sługa Boży (Rz. 13:1-7), ale w przypadku łamania prawa, działa jak chytry wąż. Okazuje tak przychylne, ale chytre postępowanie, że osoba przez nią badana, łatwo się otwiera. Dzięki temu łatwiej osiąga swój cel, zarówno ku ukaraniu, jak i dla uczynienia dobrze, Rz. 13:3-5. Związek treści z Rdz. 3:15 i z Ps. 41:10, dobrze wyrażają także poniżej zacytowane teksty:
Jadem grzechu jest zakon, który jest święty, doskonały i zapewnia życie temu, kto go wypełnia; 20. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Tak pojmą zmysłami, tego mnie posłanego: Ktoś pochwyci gwałtem; ale oni pojmą zmysłami, przyjmą mnie; mnie, posłano jako dar. Tak pojmą zmysłami – Są dwie główne grupy pojmujących Chrystusa; a) Ktoś pochwyci gwałtem – Judasz, człowiek grzechu (2Tes. 2:3-12) i przewodnicy wielkiego odstępstwa od wiary. Wśród nich są wilki z zewnątrz i mężowie przewrotni z wewnątrz, Dz. 20:29,30; b) oni pojmą zmysłami, przyjmą mnie – wybrani, poświęceni, ofiarujący się Chrystusowi, a wśród nich są tacy, którzy zasnęli w wierze, gdyż zasmucili Ducha Świętego Boga Ojca; 21. Jezus przemówiwszy, zaraz wywoływał zamęt ducha; potwierdził, przemawiając: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że jeden z was wyda mnie. 22. Uczniowie jeden na drugiego spoglądali, byli w niepewności, dlaczego tuż obok mówił. Jezus […] wywoływał zamęt ducha – w uczniach swoich; 23. Jeden uczeń Jezusa, który leżał przy stole był przy jego fałdzie, miłował Jezusa. 24. Więc Szymon Piotr, skinął temu: Zapytaj się, czy mógłby być który? Dlaczego nadzwyczajnie mówi? 25. Więc on ogarnąwszy Jezusa dzięki klatce piersiowej, rzekł mu: Panie! Który jest? 26. Jezus odpowiedział: Ów jest, któremu ja zanurzywszy, dam kęs; więc zanurzył kawałeczek, dał Judaszowi, Szymona Iszkarioty. 27. A zaraz według kawałeczka, Szatan przybył do owego. Przeto Jezus mu rzekł: Uczynisz, wywołam wcześniej. 28. To, co mu przemówił, zrozumiał żaden, leżący przy stole. 29. Skoro Judasz miał sakiewkę, jako że święto, ktoś przypuszczał, że Jezus mu rzekł: Jakieś braki masz kupić na rynku, albo żebyś dał coś, dla ubogich. 30. Więc wziąwszy ów kawałeczek, zaraz wyszedł; była noc. przy jego fałdzie – Apostoł Jan, leżał blisko Pana Jezusa; dzięki klatce piersiowej – To wskazuje, że pytał dyskretnie, na ucho; zanurzył kawałeczek, dał Judaszowi – Jednak później dał także wszystkim innym, dlatego żaden nie wiedział o kogo chodzi i co znaczy to, co Pan Jezus powiedział Judaszowi; według kawałeczka, Szatan przybył do owego – to w połączeni z słowami Pana Jezusa, stało się pretekstem, aby Judasz w sposób skryty dla uczniów, udał do spiskowców; Uczynisz, wywołam wcześniej – mogło to odnosić się do tego o czym myśleli uczniowie, ale w rzeczywistości, dotyczyło wypowiedzi w Ogrójcu w czasie przywitania się Judasza, Łuk. 22:47,48; zaraz wyszedł; była noc – Wtedy więc było już po Wieczerzy, co oznacza, że Judasz nie pił z kielicha, który został podany dopiero w nocy; 31. Gdy wyszedł, zatem Jezus rzekł: Teraz Syn człowieczy, sławi Boga, sam sławi w czasie. 32. On przez siebie samego sławi Boga; on sprawiedliwego sławi. - Tak rozpoczął się drugi rodzaj sławienia Ojca, związany z czwartą próbą w obliczu śmierci. Szatan najpierw poddał trzem próbom Pana Jezusa, a gdy ten im sprostał, to pozwolił mu działać, aż do czasu czwartej próby, Łuk. 4:13; 33. Dzieciątka! Jeszcze trochę, będziecie mnie szukać wśród was; tak jak przemówiłem Żydom, mówię wam: Gdzie ja pójdę, wy teraz dojść nie możecie. wy teraz dojść nie możecie – Było to niemożliwe przed przyjęciem Ducha Świętego Boga Ojca; 34. Przykazanie nowe daję wam, abyście nawzajem miłowali; tak jak was miłowałem, abyście wy nawzajem miłowali. 35. Przez to poznają wszyscy, że jesteście uczniami moimi, jeślibyście nawzajem, miłość mieli w czasie. abyście nawzajem miłowali – CHRYSTUS jest Nowym Stworzeniem, bytem duchowym, czyli zbiorowym (2Kor. 5:16-21), składającym się z wielu członków (1Kor. 12:12-31), dlatego konieczna jest miłość wzajemna i miłość do nieprzyjaciół; 36. Rzekł mu Szymon Piotr: Panie! Dokąd pójdziesz? Jezus odpowiedział: Gdziekolwiek pójdę teraz, iść za mnie nie możesz, ale później będziesz posłusznym mnie. 37. Sam Piotr, rzekł: Panie! Dlaczego teraz tobie towarzyszyć nie mogę? Duszę moją z powodu ciebie położę. 38. Sam Jezus odpowiedział: Duszę twoją z powodu mnie położysz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Nie zapieje kogut, aż trzy razy wyprzesz się mnie. Duszę moją z powodu ciebie położę – Duch ochotny, ale ciało było za słabe. Bez otrzymania odpowiedniego przygotowania dzięki Duchowi Świętego Boga Ojca, Ap. Piotr zaparł się Pana Jezusa, pomimo gorącej deklaracji. Wierzący nie powinien być zbyt pewnym siebie w tym, co jest dla niego zakryte, nieznane. Żydzi także zapewniali, że uczynią wszystko (Wyj. 19:8; 24:7), a jednak na śmierć wydali Pana Jezusa, Mat. 27:22-26; Rz. 11:5-7. Pokoja - 2021-03-20, 09:59 Temat postu: ODŁĄCZENIE BAREANKA BOŻEGO ODŁĄCZENIE BAREANKA BOŻEGO 1. Następnie szóstego dnia, Jezus przyszedł do Betanii przed Paschą, gdzie był umarł Łazarz, którego wzbudził spośród zmarłych. Następnie szóstego dnia - Było to po czasie pobytu w mieście Efraim, czyli szóstego dnia po wzbudzeniu Łazarza, ale nie na sześć dni przed Paschą, lecz na cztery, czyli 10 Nisana. 2. Tamże mu sprawili wieczerzę, Marta usługiwała; był ten sam Łazarz, leżał przy stole wraz z nim. - Wieczerza miała miejsce w siódmym dniu po wzbudzeniu Łazarza, czyli 10 Nisana. 3. Przeto Maria wzięła funt płynnego pachnidła nardowego, bardzo drogiego; namaściła nogi Jezusowe, wycierając włosami swoimi nogi jego, napełniła dom, wonnością pachnidła. - Jest to pierwsze opisane zdarzenie w Betanii, różniące się od drugie go, opisanego w Mat. 26:6-13 Pierwsze na cztery dni przed Paschą miało miejsce w domu Łazarza, w którym Maria funtem płynnego pachnidła nardowego, namaściła nogi Jezusowe za co była zganiona przez Judasza. Drugie na dwa dni przed Paschą miało miejsce w domu Szymona trędowatego, w którym inna niewiasta, alabastrowy słoik olejku, wylała na głowę Pana Jezusa za co była zganiona przez pozostałych uczniów […] 12. Nazajutrz, wielki lud usłyszał, że przybyły Jezus, idzie na święto do Jeruzalemu, 13. Wzięli gałązki palmowe, palmy daktylowej; wyszli na spotkanie, sami wołali: "Wybaw, błagamy!" błogosław, idziesz w imieniu Pana, królu Izraelski! Nazajutrz - doba ta, rozpoczęła się od wieczerzy w Betanii, czyli 10 Nisana. Jeżeli ktoś przyjmuje, że była ona w szóstym dniu przed Paschą, to nazajutrz nie byłby dniem 10 Nisana, lecz 11 Nisana, a ten nastąpiłby na trzy dni przed Paschą, a nie na sześć dni przed nią. W związku z tym "Wjazd do Jeruzalem" nie mógłby być odpowiednikiem odłączenia baranka, co czyniono 10 Nisana, Wyj. 12:3. wielki lud usłyszał - Część tego wielkiego ludu, stanowią świadkowie wzbudzenia Łazarza z grobu.
gałązki palmowe - to symbol zwycięstwa, uznany dla Pana Jezusa, który pokonał nawet śmierć w czwartym dniu; błogosław – w różny sposób oczekiwano tego błogosławieństwa, J. 11:47-52 idziesz w imieniu Pana, królu Izraelski! - naród pragnął takiego króla, ale przeciwnicy powiedzieli: "Znaleźli klucz do drzwi, ale my zmienimy zamek", położymy "klapę bezpieczeństwa", aby wszystko stało się cicho. Ognia jednak nie wygasili w narodzie, dlatego doszło do wielkiego ucisku, który zakończył się w 70 r.n.e., zburzeniem Jeruzalem i rozproszeniem Żydów do wszystkich narodów świata. http://biblos.feen.pl/vie...p=113833#113829 Pokoja - 2021-03-21, 20:03 W związku z tym, że zakładając ten wątek nie miałem zamiaru, zamieścić w nim tłumaczenia Rozdziałów (12-21) Ewangelii Jana, więc próbuję to naprawić, aby wszystki były w jednym porządku. Z tego powodu, cytuję część wcześniejszych postów od 12 (w poprzednim poście) do 14 teraz z podaniem linków do nich. ODŁĄCZENIE BAREANKA BOŻEGO (12 Rozdział Jana) http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#113829 UMYCIE NÓG UCZNIOM I ZAPOWIEDŹ ICH PORAŻKI (13 Rozdział Jana) 1. A przed świętem Paschy, Jezus wiedząc, że przyszła jego godzina, aby zgodnie z Ojcem, z powodu tego świata przeszedł z jednego stanu do drugiego; miłował swoich na świecie, aż do końca sam miłował. - Przejście z jednego stanu do drugiego, oznaczało wrzucenie „ziarna” do ziemi (J. 12:24), dla zapoczątkowania rozwoju bytu duchowego – Nowego Stworzenia; 2. A stawała się wieczerza; diabeł już miotał sercem Judasza, Szymona Iszkarioty, aby ten sam wydał; stawała się wieczerza - Po zabiciu baranka i przygotowaniu go do spożycia w dalszej części wieczoru, trwającego trzy godziny, rozpoczęła się Ostatnia Wieczerza; diabeł już miotał sercem Judasza – spowodował to przez skojarzenie wydania baranka na zabicie z wydaniem Pana Jezusa, dla Sanhedrynu; 3. Jezus dostrzegał, dlaczego wszystko podarował Ojcu do rąk, ponieważ z powodu Boga wyszedł, zgodnie z Bogiem idzie naprzód, wszystko podarował Ojcu do rąk – spowodowało to, posłuszeństwo dla Słowa, którym się kierował; 4. Wstał od wieczerzy, złożył płaszcz, wziął płótno, opasał siebie. 5. Potem wlewał wodę do miednicy, zaczął nogi obmywać uczniom, ucierać płótnem, którym był przepasany. Wstał od wieczerzy – Przed rozpoczęciem spożywania wieczerzy; http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#113833 Pokoja - 2021-03-21, 20:09 RELACJE OJCA Z SYNEM DLA JEGO EKLEZJA (14 Rozdział Jana) 1. Nie niepokójcie serc waszych; miejcie wiarę co do Boga; miejcie wiarę, co do mnie. 2. W domu Ojca są mieszkania mnie, wiele; jeśli zaś odchodzę, przemawiam wam. 3. Przygotuję wam miejsce; przygotuję wam miejsce; jeślibyście odeszli przyjdę znowu, przyjąć was do siebie, żebyście, gdzie ja istnieje, wy byli. - Pan Jezus od dawna, przygotowywał uczniów swoich na odejście swoje, ale u kresu swej obecności wśród nich, czyni to w szczególniejszy sposób; 4. A gdzie idę naprzód, wiecie, drogę znacie. 5. Rzekł mu Tomasz: Panie! Nie wiemy, dokąd pójdziesz, jakże możemy znać drogę? 6. Jezus mu rzekł: Ja będę drogą, prawdą, życiem; jeśli nie dzięki mnie, żaden przyjdzie do Ojca. gdzie idę naprzód, wiecie, drogę znacie – Pan Jezus nie napisał żadnego listu. On był Przedstawicielem Bożym, który przed ludźmi w sposób jawny, wypowiadał Słowo Boga żywego, niewidzialnego dla ludzi, dla świata, a w szczególności dla swoich uczniów. Słowo to wyrył w ich umysłach i sercach, do tego stopnia, aby w nowych okolicznościach, w jakich się znajdą w najbliższej przyszłości, przypomnieli je sobie i przekazali w formie żywej i pisanej, co jest równoznaczne z tym, że poznali jego, jako drogę; Ja będę drogą, prawdą, życiem – tymi sferami jest Duchowa nauka i działalność Pana Jezusa, skoncentrowana wokół okupu i ofiary za grzech, zgodnie z wolą Ojca; 7. Jeżeli mnie znacie, poznacie Ojca; z powodu mnie zaraz go poznacie, on zjawia się w widzeniu. - To poznanie, rozwijało się w uczniach od pierwszego dnia po zmartwychwstaniu Pana Jezusa, gdy tchnął na nich Ducha Świętego, J. 20:21-23; Łuk. 24:44-49; J. 2:22. Ten to Duch, ożywił ich do publicznej działalności, która rozpoczęła się w dniu Pięćdziesiątnicy. Wtedy to Ap. Piotr ujawnił zrozumienie proroctwa Joela o wylaniu Ducha Bożego na wszelkie ciało w tysiącletnich dniach ostatecznych. W inny sposób Bóg Ojciec objawił się mu w widzeniu, gdy miał pójść do Korneliusza, a także innym w innych widzeniach; http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#113816 Pokoja - 2021-03-21, 20:26 Temat postu: WIĘŹ LATOROŚLI Z WINOROŚLĄ PRZEZ MIŁOŚĆ Jana 15:1-7 
Jana 15:8-15 
Jana 15:16-22 
Jana 15:23-27 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Treść Jana 15:1-27 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: WIĘŹ LATOROŚLI Z WINOROŚLĄ PRZEZ MIŁOŚĆ (wśród nieprzyjaciół) 1. Ja jestem prawdziwą winoroślą, Ojciec mi jest gospodarzem. 2. Usuwa każdy pęd winorośli, nie przynoszący owocu przy mnie; każdy przynoszący owoc oczyszcza, więcej owocu przynosi. 3. Wy już jesteście czystymi, dla słów, które wam mówiłem. 4. Trwajcie przy mnie, a ja między wami; tak jak latorośl nie może przynosić owocu z siebie samej, jeśli nie trwa przy winorośli; wy także nie, jeślibyście przy mnie tak tylko trwali. Wy już jesteście czystymi, dla słów, które wam mówiłem – Czy uczniowie, wtedy właściwie rozumieli te słowa? Czy odnosili je tylko do umycia nóg? Dopiero w czasie wniebowstąpienia Pana Jezusa, słowa te zostały dobrze zrozumiane przez uczniów jego, gdy zgromadziło się jednocześnie pięciuset braci naraz i został zdemaskowany Judasz; jeślibyście przy mnie tak tylko trwali – suche nie mogą trwać, gdyż są odcinane. Podobnie ci, którzy gaszą w sobie Ducha Świętego Boga Ojca, są oddawani Szatanowi na zatracenie. 5. Ja jestem winorośl, wy latorośle; trwajcie przy mnie, a ja ten sam między; to przyniesie wiele owocu, jako że z dala mnie, nic uczynić nie możecie. 6. Jeśli nie trwa ktoś przy mnie, uschnie jako latorośle, poza wyrzucone; zbiorą je, wrzucą na ogień, spalą. 7. Jeślibyście przy mnie trwali, słowa moje miedzy wami pozostaną; jeślibyście którzy chcieli, proście, stanie się wam. 8. W czasie tym, sławcie mojego Ojca; zostawajcie uczniami mnie, żeby znakomity owoc przynieść. Jeśli nie trwa ktoś przy mnie, uschnie – W pierwszej kolejności odnosiło się to do Judasza, który nie poszedł na zakupy, czy danie jałmużny, lecz w celu wydania Pana Jezusa; W czasie tym, sławcie mojego Ojca – Chodzi tu o czas Wieku Ewangelii, gdy dzięki oddziaływaniu Ducha Świętego Boga Ojca z ziarna, wschodzi nowa roślina, Roślina Nowego Stworzenia. Jednak w tym czasie pod względem składania ofiar Nowego Przymierza, wydawany jest owoc poświęcenia, czyli wynik z trwania trwania latorośli w winorośli w otoczeniu nieprzyjaciół z świata; 9. Jako mnie umiłował Ojciec, i ja was umiłowałem; trwajcie w miłości mojej. 10. Jeślibyście mnie, przykazania zachowali, trwajcie mnie w miłości, tak jak ja zachowując przykazania Ojca mego, trwam w miłości jego. 11. Te rzeczy wam powiedziałem, aby wesele moje w was trwało, urzeczywistniając wesele wasze. 12. To jest przykazanie moje, abyście jedni drugich miłowali, tak jak was umiłowałem. 13. Większej miłości tej ani jeden ma, żeby kto duszę swoją położył, dla przyjaciół swoich. 14. Wy jesteście przyjaciółmi mnie, jeśli czynicie, cokolwiek ja wam nakazuję. - Tylko zachowanie przykazania, zapewnia trwanie w miłości. Ona może zaistnieć tylko jako owoc Ducha Świętego Boga Ojca; 15. Już nie nazwą was sługami, jako że słudzy nie potrafią: Co czyni ich pan? Was nazwą przyjaciółmi mnie, ponieważ wszystko usłyszycie z powodu Ojca, on oznajmi wam. 16. Nie wy mnie wybraliście, ale ja was wybrałem; wyznaczyłem was, abyście szli naprzód przynieść owoc; ktokolwiek by prosił Ojca w czasie sławy mnie, da wam, aby owoc trwał. 17. Przeto polecam wam, jedni drugich miłujcie. - Sługa musi być poddany panu swemu, gdyż nie posiada samodzielności. Natomiast przyjaciel, stając się jako brat (Żyd. 2:11), otrzymuje doinformowanie, nawet jeśli cząstkowe, to jednak bezpośrednio tak samo od Ojca; 18. Jeśliby was świat nienawidził, wiedzcie, że mnie wpierw; was znienawidzi. 19. Gdybyście byli dla świata, świat swoich, miłuje; jako że nie jesteście dla świata, ale ja was wybrałem z świata, przez to was świat nienawidzi. nie jesteście dla świata – A tylko dla Boga Ojca w Chrystusie; 20. Wspomnijcie powiedzenie, którym ja wam przemawiałem: Nie jest sługa większy panu swemu. Jeśli mnie prześladowali, was prześladują; jeśli słowa moje zachowywali, wasze zachowają. 21. Ale wam to wszystko uczynią z powodu sławy mnie; nie widzą, że mnie posłano jako dar. - Prześladowania są wynikiem nieświadomości i zawiści (Rz. 10:19), że sławę zyskało to, czego brakowało, zatwardziałym Żydom i światu; 22. Gdybym nie przyszedł, mówić im, nie mieliby grzechu; teraz nie mają wymówki wobec grzechu swego. 23. Nienawidząc mnie, nienawidzą Ojca mego. 24. Gdybym nie czynił uczynków między nimi, których żaden inny czynił, nie mieliby grzechu; teraz nienawidząc mnie, Ojciec mnie, zjawia się w widzeniu. Ojciec mnie, zjawia się w widzeniu – Może to dotyczyć różnych spraw w zakresie nauczania, działalności i ukazywania przyszłej chwały, Mat. 17:1-9; J. 12:28; 17:5; 25. Ale żeby spełniło się słowo w ich zakonie napisane: Jako że bez powodu mnie nienawidzą. - Izraelici przy Górze Synaj, zapewniali, że uczynią wszystko, co Bóg im nakazuje, a jednak z powodu swej zatwardziałości serc nie rozpoznali Zbawiciela swego. 26. Skoro tylko przyjdzie pocieszyciel, Duch rzeczywistości; Wyjdzie od Ojca; Tego ja wam poślę jako dar z powodu Ojca; On, nadzwyczajnie mnie potwierdzi. 27. Wy świadczcie, ponieważ od początku według mnie jesteście. Duch rzeczywistości - Duch Prawdy (J. 4:24; 8:32) dał moc i autorytet wypranym uczestnikom powołania niebiańskiego. Dał to dla rozumienia i działania w rzeczywistości Nowego Przymierza w czasie składania ofiar w Wieku Ewangelii. Dzięki wierze z tego wynikającej, ustanowione zostało prawo NT. Pokoja - 2021-03-23, 23:39 Temat postu: DZIAŁANIE OJCA PRZEZ SWEGO DUCHA ŚWIĘTEGO - ORĘDOWNIKA Jana 16:1-8 
Jana 16:9-17a) 
Jana 16:17b)-22 
Jana 16:23-29 
Jana 16:30-33 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Treść Jana 16:1-33 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: DZIAŁANIE OJCA PRZEZ SWEGO DUCHA ŚWIĘTEGO - ORĘDOWNIKA 1. To wam powiedziałem, abyście nie gorszyli się. 2. Spowodują, wykluczenie z synagogi was; wszakże przychodzi czas, aby każdy, zabijając was, myślał: Ofiaruję służbę Bogu. 3. To wam uczynią, ponieważ nie poznali Ojca, ani mnie. 4. Ale wam opowiedziałem, abyście gdy przyjdzie czas, przypomnieli sobie samym, że ja wam przemawiałem; z powodu początku wam nie przemawiałem istotnie, jako że byliśmy za was. aby każdy, zabijając was, myślał: Ofiaruję służbę Bogu.- Oprawcy tak zorganizowali ludzi i prawo, aby ułatwić sobie, prześladowanie i zabijanie, prawdziwie wierzących; byliśmy za was – Pan Jezus i jego Ojciec ze względu na jego dzieło zbawienia człowieka; 5. Teraz pójdę dalej, mnie posłano jako dar; żaden z was pyta mnie: Dokąd pójdziesz? 6. Ale że to wam powiedziałem, smutek napełnił serce wasze. 7. Lecz ja wam mówię prawdę: Wam będzie korzystne, abym ja odszedł; jeśli nie odejdę, Orędownik nie przyjdzie do was; jeśli odejdę od was, tego samego poślę jako dary. 8. On dotrze świat; szczególnie oskarży o grzech, odnośnie sprawiedliwości przed sądem; mnie posłano jako dar – zgodnie z tym, co powiedział Szymon (Symeon) w Łuk. 2:30 oczy moje oglądały zbawienie twoje, narodziny Pana Jezusa, zapowiedzianego Zbawiciela były pocieszeniem (Łuk. 2:25), dla Żydów, z którym była związana radość, Łuk. 2:10 (tłumaczenie Łuk. 2:25-35 dalej); Orędownik nie przyjdzie do was – Usamodzielnienie się Apostołów, wymagało odejścia Pana Jezusa; tego samego poślę jako dary – Pan Jezus, zgodnie z Dz. 10:38 został namaszczony Duchem Świętego, co przejawiło się u niego mocami boskimi. Natomiast jego Zbór (Eklezja), otrzymał to samo, ale rozdzielone na poszczególnych członków jego. BIBLIA GDAŃSKA
Na podstawie Konkordancji Stronga do badania
Tekst wg. Konkordancji Stronga do czytania 38. Kiedy Bóg, Jezusa z Nazaretu, pomazał Duchem Świętym, przeszywającym przejawami mocy boskiej; tym, czynił dobrze, uzdrawiając wszystkich opanowanych z powodu diabła, jako że Bóg był z nim. Dz. 10:38 J. 16:9. O grzech, ponieważ nie uwierzyli, co do mnie; 10. Odnośnie sprawiedliwości, ponieważ odejdę przed Ojca mojego, dłużej nie będziecie widzami mnie; 11. Przed sądem, ponieważ oskarżam, księcia tego świata. nie uwierzyli, co do mnie – Narodziny Jana Chrzciciela, zostały zapowiedziane kapłanowi Zachariaszowi, zgodnie z porządkiem zakonu. Jan Chrzciciel miał zapowiedzieć przyjście Chrystusa – Zbawiciela i to uczynił, ale większość Żydów go odrzuciła, gdyż uległa zatwardziałości, stała się niewierzącą. Postawę, którą ujawnili w stosunku do Pana Jezusa, wynikała z niewiary, czyli z grzechu, Rz. 14:23; dłużej nie będziecie widzami mnie – Znaczy to, że Pan Jezus po swym zmartwychwstaniu nie ukazywał się w ciele, lecz w różnych widzeniach, co sam zapowiedział. Gdy ziarno obumrze, to już nigdy nikt go nie ujrzy takim samym. oskarżam, księcia tego świata – Władca i podległe mu władze, powinny bronić prawa i stawać w obronie niewinnych. Piła Rzymu, powiedział, że żadnej winy w Panu Jezusie nie znajduje, chciał go uwolnić za układ (korupcja), a gdy odczuł odmowę, to skazał go na śmierć krzyżową. Z tego powodu władza ta została rozbrojona z prawa do przyznawania sprawiedliwości swojemu działaniu: Kol. 2:15. Rozbroił nadziemskie władze i zwierzchności, i wystawił je na pokaz, odniósłszy w nim triumf nad nimi. (BW) 12. Mam wam jeszcze wiele mówić, ale teraz znieść nie możecie. 13. Gdy ów Duch prawdy przybędzie, wprowadzi was ku wszelkiej prawdzie; ponieważ nie od samego siebie mówi; przybędzie wam oznajmiać; wszakże jakąkolwiek tylko pojmiecie, opowiadajcie. 14. Ów mię wyobraża, ponieważ z powodu mojego wam oznajmi, pojmiecie zmysłami. 15. Dlatego że, każdy mający za coś Ojca, moim własnym jest; dzięki temu przemówiłem: Że z powodu mojego, wam oznajmi, pojmiecie zmysłami. - Duch Świętego nie jest osobą, ponieważ nie posiada odrębnej samodzielności działania, gdyż pochodzi od Boga Ojca w postaci różnych darów, wynikających z wiary w Pana Jezusa, uznania jego okupu, jako Zbawiciela świata, itp.; 16. Trochę nie będziecie widzami mnie, jeszcze raz trochę mnie; zjawię się w widzeniu. 17. Zatem przemówili uczniowie, nawzajem w obecności jego: Co to jest, odkąd nam mówi: Trochę nie będziecie widzami mnie, jeszcze raz trochę mnie; zjawię się w widzeniu, jako że ja pójdę w obecności Ojca? 18. Przeto mówili: Mówi „trochę”, co to jest? Nie wiemy, co mówi. zjawię się w widzeniu – to dowodzi, że już nigdy nie ukaże się ciele ziemskim, a tylko w widzeniach; ja pójdę w obecności Ojca – Stał się Głową bytu duchowego, czyli Duchem tak jak Ojciec; 19. Jezus poznając, że oni chcieli pytać istotnie, rzekł sam: Zaraz po, dociekacie nawzajem, szczególnie to, że przemówiłem: Trochę nie będziecie widzami mnie, jeszcze raz trochę mnie, zjawię się w widzeniu. 20. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Świat będzie wesołym, że wy płaczecie, zawodzicie, wy smucicie się, ale smutek wasz obróci się ku radości. - Dzięki odejściu Pana Jezusa, Apostołowie uzyskają radość z odpowiedzialnej, samodzielnej działalności, dla chwały Bożej i dla dobra ludzi; 21. Niewiasta gdy rodzi, smutek ma, gdyż przyszła jej godzina; skoro tylko porodzi dzieciątko, z powodu radości już nie wspomina utrapienia, ponieważ człowieka urodziła na świat. 22. I wy teraz smutek macie; z kolei zjawię się w widzeniu waszym; będą wesołe serca wasze; nikt usunie z was, radości waszej. - Jest to zapowiedź radości, wynikającej z narodzin Nowego Stworzenia. Narodziny te dokonały się przez zmartwychwstanie Pana Jezusa i ukazywanie się go w widzeniach; 23. A dnia owego, żaden mnie nie zapyta. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: cokolwiek byście prosili Ojca w czasie sławy mnie, da wam. 24. Dotychczas właśnie, żaden nie prosił; proście w czasie sławy mnie, pojmiecie zmysłami, aby radość była, napełniła was. proście w czasie sławy mnie – Nowe Stworzenie, sławi Boga w Chrystusie, kontynuująs działalność Pana Jezusa Chrystusa, 2Kor. 5:16-21; 25. To wam w przypowieści mówiłem; ale czas powiedzieć wam, skoro już nie w przypowieściach rozmawiamy; Ojciec swobodą działania, ale nadzwyczajnie oznajmi wam. - Od Ostatniej Wieczerzy, Pan Jezus już nie mówił w przypowieściach, lecz otwarcie; 26. W ów dzień w czasie sławy nie każę wam prosić mnie, ponieważ ja proszę Ojca za wami; 27. Bowiem Ojciec serdecznie traktuje was sobie, ponieważ wy mnie okazywaliście miłość, uwierzyliście, że ja według Boga wyszedłem. 28. Wyszedłem według Ojca, wygłaszać dla świata; z kolei Ojciec pozwala odejść, odchodzę na skutek świata. - Pan Jezus ujawnił Żydom, że Ojcem dla niego jest Słowo (Logos). Umierając w ciel, także stał się Słowem żywym, głoszonym i pisanym przez uczniów jego. 28. Więc Jezus przemówił: Gdy podwyższycie Syna człowieczego, wtedy poznacie, po co ja żyję; od samego siebie nic nie czynię, ale mówię w miarę tego jak mnie nauczono; MNIE TO OJCIEC. J. 8:28; http://biblos.feen.pl/vie...a5fa22def7f5e3d 29. Rzekli mu uczniowie jego: Oto teraz jawnie mówisz; nic przez przypowieść powiedziałeś; 30. Teraz wiemy, że wszystko wiesz, nie masz potrzeby, aby ciebie pytano; przez to wierzymy, że z powodu Boga wyszedłeś. - Dzięki temu, że uwierzyli to, pomimo doznanej porażki (ucieczka dziewięciu uczniów i zaparcie się Ap. Piotra), otrzymali usprawiedliwienie z łaski, Rz. 11:5; 31. Odpowiedział im Jezus: W tej chwili wierzycie. 32. Powiadam: Oto przyszła godzina, żeby rozproszyć każdego do swoich; zostawicie mnie samego; nie jestem sam, gdyż Ojciec jest według mnie. 33. To wam powiedziałem, żebyście mnie mieli, pokój w czasie. Na świecie ucisk macie, ale zaufajcie, ja zwyciężyłem świat. - mieć Pana Jezusa Chrystusa w sobie, oznacza mieć pokój w sercu, jak powiedział: 27. Pokój pozostawiam wam, pokój mój daję wam; nie tak jak świat daje, ja wam daję; serce nie wstrząśnie was, ani nie zlęknie się. J. 14:27 Posiadanie takiego pokoju nie powoduje wewnętrznego wstrząsu serca z powodu postepowania, ani leku z powodu, negatywnego działania z zewnątrz. Pokoja - 2021-03-23, 23:49 Temat postu: OFIAROWANIE P. JEZUSA I BŁOGOSŁAWIENIE JÓZEFA I MARII. Łukasza 2:25-32 
Łukasza 2:33-35 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Treść […] na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: OFIAROWANIE P. JEZUSA I BŁOGOSŁAWIENIE JÓZEFA I MARII. 25. A oto był człowiek w Jeruzalem, którego imię Szymon; a ten sprawiedliwy i bogobojny człowiek, oczekiwał pociechy Izraelskiej, a Duch Święty był nad nim. 26. A na skutek Ducha Świętego była dana odpowiedź: Nie doświadczysz śmierci, ażebyś wpierw oglądał Chrystusa Pańskiego. - Można wnioskować, że Szymon był arcykapłanem; oczekiwał pociechy Izraelskiej – Tak jak narodziny Pana Jezus, zapowiedzianego Zbawiciela były pocieszeniem, dla Izraela tak zesłanie Ducha Świętego Boga Ojca na wierzących z Żydów i z narodów, stało się pocieszeniem, dla wszystkich ludzi, oczekujących objawienia Synów Bożych, Rz. 8:19-21; 27. Przyszedł wśród Ducha Świętego, w czasie wprowadzania rodziców małego dziecka Jezusa do świątyni; i to uczynili przy nim, według zwyczaju zakonnego. Przyszedł wśród Ducha Świętego – w nadal trwającej, atmosferze radości i uniesienia, Łuk. 2:9-14 i to uczynili przy nim – Ta okoliczność wskazuje, że przybył z nimi, jako arcykapłan, według zwyczaju zakonnego 28. Więc on wziąwszy go na zgięte ramię swoje, chwalił Boga i przemówił: 29. Władco absolutny! Teraz odejdzie twój sługa w pokoju, według słowa twego. 30. [Ponieważ oczy moje oglądały zbawienie twoje, 31. Które przygotowałeś w zgodzie z obliczem, wszystkim ludziom; 32. Światłością, ku objawieniu narodom, i to chwałą twego ludu Izraelskiego. w zgodzie z obliczem […] Światłością – Oblicze Boże jest tą światłością wszystkim ludziom i to chwałą twego ludu Izraelskiego – Światłość Boża ma być ukazana narodom dzięki chwale Żydów, zgodnie z tym, co Pan Jezus później powiedział do Samarytanki: Zbawienie pochodzi od Żydów, J. 4:22; 33. A ojciec i matka jego byli podziwiani; dzięki temu, mówiono o nim. - Doświadczeniem Józefa i Marii, związanym z ogłoszeniem i narodzinami Zbawiciela, żyli pasterze i wierzący Żydzi 34. Więc błogosławił im Symeon i przemówił do Maryi, matki jego: Oto ten będzie ustanowionym na upadek i powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwią się. 35. [Nawet on mieczem, twoją duszę przejmie,] aby wyjawić myśli z wielu serc. Więc błogosławił im Symeon – jest to typowe dla arcykapłana; on mieczem, twoją duszę przejmie – Mieczem Słowa Bożego, jak napisano, że: Maria zachowywała słowa Pana Jezusa w sercu swoim; aby wyjawić myśli z wielu serc – Przykładem tego wyjawienia myśli serc wielu jest np. stosunek do postawy Marii i do słów Pana Jezusa:
- Maria słuchała, zachowywała i strzegła Słowo Boże, a gdy uwolniła się od macierzyństwa i wychowywania innych, młodszych dzieci od Pana Jezusa, to także w szczególny sposób wypełniała Słowo Boże, gdyż była przy Synu swoim, gdy był sądzony i na krzyżu, a później z tymi, którzy służyli Chrystusowi. Pokoja - 2021-03-25, 09:51 Temat postu: MODLITWA PANA JEZUSA, DLA KONTYNUACJI POZNANIA OJCA. Jana 17:1-8a) 
Jana 17:8b)-14 
Jana 17:13-24 
Jana 17:25-27 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Treść Jana 17:1-26 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: MODLITWA PANA JEZUSA, DLA KONTYNUACJI POZNANIA OJCA. 1. Jezus powiedziawszy to, podniósł oczy swoje ku niebu, przemówił: Ojcze! Syn twój sławił ciebie; przyszła godzina, aby Syn twój sławił. 2. Tak jak sam dałeś moc wszelkiemu ciału, abyś wszystkim, których mi dałeś, dał żywot wieczny. 3. Żywotem wiecznym jest to, aby sami poznawali ciebie, prawdziwego Boga Jezusa Chrystusa, którego odsyłają. 4. Ja ciebie sławiłem na ziemi, dokonałem dzieło, które mi wyznaczyłeś, abym czynił. 5. Wobec tego ty, Ojcze wynosisz mnie przed siebie samego; chwałę przed tobą, mam za coś, która przed, światem będzie. Syn twój sławił ciebie – po odparciu trzech prób Szatana diabła, gdy ten odstąpił od Pana Jezusa do czasu ostatecznej próby przed śmiercią. Pierwsza część sławienia trwała przez trzy i pół roku; przyszła godzina, aby Syn twój sławił – Jest to szczególny rodzaj sławienia z miłości do Boga i do uczniów w obliczu śmierci, i to w obliczu śmierci krzyżowej; Łuk. 4:13; 22:3; J.13:2; aby sami poznawali ciebie – Aby dzięki otrzymaniu Ducha Świętego Boga Ojca mieli autorytet do działania w rzeczywistości nowego wieku; chwałę przed tobą, mam za coś, która przed, światem będzie. – Tu nie chodzi o jakąś przedludzką chwałę, lecz o tą, która będzie poznana, dzięki działalności wierzących w Duchu Świętego Boga Ojca; 6. Objawiłem sławę twoją ludziom, których mi dałeś z świata; twoi byli, tych samych dałeś mi, strzegą słowa twoje. 7. Teraz poznali, że wszystko, jakiekolwiek mi dałeś, według ciebie jest. 8. Słowa, które mi dałeś, im dałem; te same pojęli zmysłami, poznali prawdziwie, że według ciebie wyszedłem; uwierzyli, że ty mnie wysłałeś. Objawiłem sławę twoją ludziom – sposób działania Ojca i jego dzieła dokonane przez Pana Jezusa poznali prawdziwie, że według ciebie wyszedłem – tak jak powiedział Nikodem w J. 3:2 BIBLIA GDAŃSKA 2. Ten (3778) przyszedł (2064) do (4314) Jezusa (2424) w nocy (3571) i rzekł (2036) mu (846): Mistrzu (4461)! wiemy (1492), żeś (3754) przyszedł (2064) od (575) Boga (2316) nauczycielem (1320); bo (1063) nikt (3762) tych (5023) cudów (4592) czynić (4160) nie może (1410), które (3739) ty (4771) czynisz (4160), jeźliby Bóg (2316) z (3326) nim (846) nie był (5600). Na podst. K.S. do badania 2. Ten (3778) przyszedłszy (2064) do (4314) Jezusa (2424) nocą (3571) rzekł (2036) sam (846): Mistrzu (4461)! Dostrzegamy (1492), że (3754) przyszedłeś (2064) z powodu (575) nauczycieli (1320) Bożych (2316); ponieważ (1063) nikt (3762) istotnie (5023) znaki (4592) będzie w stanie (1410) czynić (4160), które (3739) ty (4771) czynisz (4160), jeśli nie (3362) żyje (5600) sam (846), zgodnie z (3326) Bogiem (2316). Tekst wg. KS do czytania 2. Ten przyszedłszy do Jezusa nocą rzekł sam: Mistrzu! Dostrzegamy, że przyszedłeś z powodu nauczycieli Bożych; ponieważ nikt istotnie znaki będzie w stanie czynić, które ty czynisz, jeśli nie żyje sam, zgodnie z Bogiem. J. 17:9. Ja nie za światem proszę, ale za nimi proszę, za których mnie dałeś, jako że twoi są. 10. Więc wszystko moje jest twoje; twoje – moje, oni sławią w czasie. - Pan Jezus wcześniej mówił uczniom, że jego odejście ma na celu, aby dotrzeć do ich serc. Dopiero następstwem tego ma być naprawienie ludzi z świata, naprawienie przez Restytucję, Dz. 3:19-21; 11. Dłużej nie będę na świecie, a oni są na świecie, więc ja do ciebie wyruszam. Ojcze święty, zachowaj ich przez sławę twoją, którą mi wyznaczyłeś, aby byli jedno, tak jak my. 12. Kiedy tylko byłem z nimi na świecie, ja ich zachowywałem przez sławę twoją, którą mi dałeś; odkąd czuwałem, żaden zginął, tylko syn potępienia, aby spełniło się Pismo. 13. Teraz w stosunku do ciebie powiedziałem, mówiłem to, aby w sobie na świecie, mieli moją radość, dopełnioną. Dłużej nie będę na świecie – Oznacza to więc, że po zmartwychwstaniu, zjawiał się uczniom w widzeniach, a nie w fizycznym ciele; odkąd czuwałem, żaden zginął, tylko syn potępienia – Znaczy to, że nie było w mocy tego czuwania, aby zapobiec zdradzie przez Judasza; 14. Ja im dałem słowo twoje, świat ich ma w nienawiści, jako że nie są z powodu świata, tak jak ja nie jestem z powodu świata. - Co prawda jest napisane, że Bóg tak umiłował świat, że posłał swego Syna, J. 3:16,17. Jednak to posłanie nie stało się ze względu na świat, lecz ze względu na uświęcenie imienia Bożego, dla jego chwały. Bóg z własnej woli, poddał stworzenie znikomości skażenia grzechem, Rz. 8:19-21; 11:33. W związku z tym, że przyjął za to odpowiedzialność, dlatego podjął dzieło zbawienia człowieka 15. Nie proszę, abyś ich wziął z świata, ale abyś ich zachowywał od złego. 16. Nie są światu z dala, tak jak i ja nie jestem światu z dala. abyś ich zachowywał od złego – Dotyczy to złego, czyli systemu człowieka grzechu, który zasiadł w Świątyni Bożej, podając się za Boga, 2Tes. 2:3-12. Jest to zły sługa, który bił domowników wiary przez doprowadzenie do wielkiego odstępstwa od wiary, raz świętym danej; 17. Poświęć ich przy prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą. 18. Tak jak mnie posłałeś do świata, ja ich posyłam do świata. 19. A ja poświęcam mnie samego dla nich, aby oni byli poświęceni przez prawdę. 20. Nie tylko o to, ale szczególnie proszę; dzięki ich słowu, uwierzą względem mnie; 21. Aby wszyscy byli jedno, jako ty przy mnie Ojcze!, a ja przy tobie; aby i oni przez nas jedno byli, aby świat uwierzył, że ty mnie posłałeś. słowo twoje jest prawdą - Słowo twoje jest pochodnią nogom moim I światłością ścieżkom moim., PS. 119:105 BW ja ich posyłam do świata – To posłanie nie jest wynikiem zmiany natury z przedludzkiej w ludzką; ja poświęcam mnie samego dla nich – „Ziarno” obumiera w tym celu, aby powstało w roślinie, jego gatunku, czyli w bycie duchowym, którym jest CHRYSTUS w Eklezja, 2Kor. 5:16-21; Aby wszyscy byli jedno – Ojciec i Syn są przy sobie, gdyż są bytami doskonałymi, każdy na swoim poziomie. Dzięki temu i przez to, poświęceni wierzący, także mogą stać się jedno; 22. A ja chwałę, którą mi dałeś, dałem im, aby byli jedno, tak jak my jedno jesteśmy; 23. Ja w nich, ty przy mnie, aby doszli do doskonałości, byli jedno w czasie, żeby świat poznał, że mnie posłałeś, że ich umiłowałem, tak jak ty mnie umiłowałeś. aby doszli do doskonałości – Tylko przez dążenie do doskonałości w stanie przypisania jej przez wiarę i poświęcenie zaangażowanych w Prawdzie Bożej można osiągnąć jedność i trwać w niej; 24. Ojcze! Chcę, aby gdziekolwiek ja będę, oni też byli, według mnie; tych mi wyznaczyłeś, aby oglądali chwałę moja, którą mi dałeś, ponieważ mnie umiłowałeś przed spłodzeniem światu. mnie umiłowałeś przed spłodzeniem światu – czyli przy chrzcie w Jordanie, gdy Pan Jezus powiedział: (15) Ale Jezus odpowiadając, w obecności, sam rzekł: odłączę się zaraz, ponieważ w ten sposób jest stosowne nam, wypełnić wszelką sprawiedliwość; W tym czasie odłączył się sam. Mat. 3:15 (tłumaczenie Mat. 3:13-17 na końcu tego postu) Przy chrzcie jest spłodzenie jednostki dla rozwoju bytu duchowego, czyli spłodzenie członków Nowego Stworzenia, a narodzenie do niego następuje przez zmartwychwstanie, J. 1:14,18; 3:3-6. Czym innym jest czynienie świata człowieka na podobieństwo Boże, Rdz. 5:1,2. Ten stan, rozwijał się „w łonie” ST. Z tego to i dla tego to świata, spładzane są jednostki, poczynając od Pana Jezusa, który stał się, jako Głowa Nowego Stworzenia, stał się nim dzięki zmartwychwstaniu, Rz. 1:1-5. Narodzenie się Głowy świata, świata Adama, według Ducha ożywiającego (1Kor. 15:45b) jest zarazem narodzeniem duchowego świata 25. Ojcze sprawiedliwy! Świat ciebie nie poznał, ale ja ciebie poznałem; oni poznali, że ty mnie posłałeś. 26. Wykazałem im sławę twoją, więc poznali, aby miłość, którą mnie umiłowałeś, w nich była, a ja w nich. - „Idźcie i czyńcie uczniami wszystkie narody w moim imieniu, ucząc ich przestrzegać to, co wam rozkazałem.” Mat. 28:19 http://www.filadelfiamedi...20Mat.28.19.pdf Oto, Ja godzien wiary, żyję w was każdego dnia, aż do skończenia świata (165 - koniec świata to żniwo). Mt. 28:20 http://karnet.krakow.pl/2...ozumienie-czasu Mateusza 3:13-17 
Treść Mateusza 3:13-17 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: OCHRZCZENIE SIĘ PANA JESUSA W OBECNOŚCI JANA CHRZCICIELA 13) W tym czasie sam Jezus przyszedł z Galilei nad Jordan, ochrzcić się w obecności, około Jana. (14) Ale sam Jan przeszkadzał, stosownie do uważania, mówiąc: Ja z powodu ciebie chrzczę, a ty w obecności mnie chodzisz? (15) Ale Jezus odpowiadając, w obecności, sam rzekł: odłączę się zaraz, ponieważ w ten sposób jest nam stosowne, wypełnić wszelką sprawiedliwość; W tym czasie odłączył się sam. (16) A ochrzczony z wody, sprawiedliwy Jezus, wstępował na serca; oto nawet same niebiosa, otwierał i doświadczał Ducha Bożego, przychodzącego przeciwko; i to podobnie jak gołąb domowy sam schodzący z góry na dół. (17) Nawet miał na myśli mowę z niebios: Oto ten jest on Syn mój umiłowany w którym jestem zadowolony. Pokoja - 2021-03-27, 21:34 Temat postu: HOŁD KOHORTY PANU JEZUSOWI, JEGO ODDANIE SIĘ I SĄD. Jana 18:1-7 
Jana 18:8-15a) 
Jana 18:15b)-21 
Jana 18:22-29 
Jana 18:30-36 
Jana 18:37-40 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Treść Jana 18:1-40 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: HOŁD KOHORTY PANU JEZUSOWI, JEGO ODDANIE SIĘ I SĄD. 1. Jezus istotnie przemówiwszy, wyszedł z uczniami swoimi przez potok Cedron, gdzie był ogród, do którego przybyli oni, uczniowie jego. 2. A sam Judasz, znał miejsce oddania w ofierze, jako że tam Jezus, często gościł z uczniami swoimi. 3. Przeto Judasz wziąwszy Faryzeuszów, kohortę podwładnych od arcykapłana; przyszli tam z latarniami, pochodniami, broniami. Judasz, znał miejsce oddania w ofierze - Miejsce pojmania Pana Jezusa, do którego ten według swego zwyczaju, przychodził z uczniami, gdy był Jeruzalem. 4. Więc Jezus, wiedząc wszystkich, przeciwko przychodzących, miał za coś, wyjść sam, przemówił im: Którego szukacie? 5. Odpowiedzieli mu: Jezusa Nazareńskiego. Rzekł im Jezus: Ja jestem. Stał z nimi Judasz, który go wydawał. miał za coś, wyjść sam - Pan Jezus nie czekał, aż Judasz przyjdzie go wskazać osobiście. Wcześniej w Wieczerniku zapowiedział mu, że wcześniej wywołany będzie: Uczynisz, wywołam wcześniej. J. 13:27; Stał z nimi Judasz - Judasz, witając się z Panem Jezusem, potwierdził to, co Pan Jezus sam ujawnił. Pocałunkiem potwierdził, Mat. 26:48-50; Łuk. 22:47,48 6. Kiedy im przemówił: Ja jestem, więc oddalili się aż do tyłu, upadli na ziemię. - Nie musi to oznaczać, że upadli na ziemię faryzeusze, których wziął Judasz: Judasz wziąwszy Faryzeuszów, kohortę podwładnych od arcykapłana, J. 18:3. Na ziemię upadli, raczej tylko ci, którzy mieli pojmać Pana Jezusa. To tych, Pan Jezus się zapytał: Kogo szukacie? Oni są ujawnieni dopiero w J. 18:12. podwładni żydowscy, tysiącznika kohorty, J:18:12. To im Judasz miał wskazać Pana Jezusa przez pocałunek. Faryzeusze znali pana Jezusa. Podwładnymi żydowskimi tysiącznika, dowodził setnik, co wskazuje, że był nim Korneliusz. Pan Jezus uzdrowił jego sługę, bardzo przez niego cenionego, Łuk. 7:1-5. To wyjaśnia, dlaczego setnik i dowodzone przez niego wojsko żydowskie, cofnęli się i padli na ziemi. W ten sposób okazali szacunek Panu Jezusowi i czekali na zajęcie przez niego stanowiska. Z Mat. 26:52-54 wynika, że Pan Jezus nie użył mocy nadprzyrodzonej, aby ich powalić na ziemię. Oddanie hołdu nastąpiło, a nic innego; 7. Przeto znowu on pytał się: Którego szukacie? A oni przemówili: Jezusa Nazareńskiego. 8. Odpowiedział Jezus: Przemówiłem wam, że ja jestem; jeżeli więc mnie szukacie, tym pozwólcie odejść; 9. Aby się wypełniły słowa, które przemawiały: Nie straciłem żadnego z tych, których mi dałeś. jeżeli więc mnie szukacie, tym pozwólcie odejść - To może wskazywać na fakt, że żołnierze czekali na zajęcie stanowiska przez Pana Jezusa. Oni widocznie nie wiedzieli po kogo idą, dlatego był im potrzebny zdrajca, któryby go wskazał. Z tych okoliczności można wnioskować, że mieli pojmać jakiegoś przestępcę, którego wskaże Judasz. Obłudni faryzeusze, jakby chcieli ukazać się jako neutralni. 10. Otóż Szymon Piotr mając miecz, dobył go, uderzył sługę arcykapłana, uciął jego prawe ucho; imię sługi było Malchus. 11. Przeto Jezus rzekł Piotrowi: Włóż miecz twój do pochwy; czy nie pijemy kielicha tego, który mi dał Ojciec? czy nie pijemy kielicha tego, który mi dał Ojciec - Ap. Piotr pił z tego samego kielicha; 12. Więc podwładni żydowscy, tysiącznika kohorty, pojmali Jezusa, wiążąc go. 13. I prowadzili go wpierw do Annasza, ponieważ był teściem Kajfasza, który był arcykapłanem onego roku. 14. A ten Kajfasz, radził Żydom, że jest korzystne, aby jeden człowiek był ludowi na drugą stronę. aby jeden człowiek był ludowi na drugą stronę - aby był wydany Piłatowi, czyli poganom; 15. A Szymon Piotr, szedł za Jezusem; drugi uczeń był znajomy arcykapłanowi, ten uczeń, wszedł z Jezusem do dworu arcykapłana. 16. Ale obcy Piotr był postawiony przed drzwiami. Wyszedł więc drugi uczeń, który był znajomy arcykapłanowi; przemówił odźwiernej, wprowadził Piotra. 17. Przeto odźwierna dziewka, rzekła Piotrowi: ty nie jesteś spośród uczniów tego człowieka? Ów odpowiedział: Nie jestem. - Ewangelista Jan miał ułatwione zadanie z wejściem na dwór arcykapłana, gdyż był jego znajomym, a Ap. Piotr był obcym i uciął ucho słudze arcykapłana; 18. Otóż postawieni słudzy, podwładni, uczynili ogień, rozgrzewali się, jako że było zimno; Piotr stojąc był z nimi, rozgrzewał się. 19. Otóż arcykapłan, pytał Jezusa o jego nauki, odnośnie jego uczniów. 20. Odpowiedział mu Jezus: Ja jawnie mówiłem światu; Ja zawsze uczyłem w zgromadzeniu w świątyni, gdzie zgromadzają się zawsze Żydzi; w ukrytym miejscu nic mówiłem. 21. Dlaczego mnie pytasz? Słuchali! Pytaj, co im mówiłem; oto wiedzą to, co ja mówiłem. 22. A te rzeczy przemówiły sobie; jeden podwładny, stojąc przy kimś, dał policzek Jezusowi, mówiąc: W ten sposób odpowiadasz arcykapłanowi? 23. Odpowiedział mu Jezus: Jeżeli źle opowiadałem, potwierdź zło, tuż obok; jeżeli dobrze, dlaczego mnie bijesz? te rzeczy przemówiły sobie - postanowiono sprawdzić, konsekwencje nauczania Pana Jezus. Skoro nauczał, aby się nie mścić samemu, lecz po uderzeniu w policzek, nadstawić drugi, więc postanowili to sprawdzić na Nauczycielu. Pan Jezus wskazał na czym polega nadstawienie drugiego policzka: Bijący powinien udowodnić winę; 24. Więc odesłał go Annasz, związanego do arcykapłana Kajfasza. 25. A Szymon Piotr był ogrzany, zjawił się. Wiec on przemówił: Ty nie jesteś z uczniów jego? On zaparł się, mówiąc: Nie jestem. 26. Rzekł jeden z sług arcykapłana, powinowaty, któremu Piotr uciął ucho: Ja ciebie nie widziałem z nimi w ogrodzie? 27. Piotr znowu zaparł się, zarazem zapiał kur. - Gdy duch jest ochotny, ale ciało mdłe, to człowiek doznaje porażki; 28. Było rano, więc prowadzili Jezusa od Kajfasza na pretorium. A sami nie weszli na ratusz, aby nie zbezcześcili Paschy, ale aby jedli. 29. Więc wyszedł do nich Piłat, przemówił: Dlaczego orzeczenie niesiecie temu człowiekowi? 30. Oni odpowiadając, przemówili: Gdyby ten nie był złoczyńcą, byśmy ci go nie wydali. 31. Więc Piłat przemówił: Wy go weźcie, osądźcie go, według zakonu waszego. Przemówili mu Żydowie: Nam nie wolno nikogo zabijać; 32. Aby się wypełniły słowa Jezusowe, którymi przemówił, oznajmiając, jaką śmiercią zwlekał umrzeć. pretorium - 4232 (łac.) urzędowa rezydencja namiestnika prowincji; aby nie zbezcześcili Paschy, ale aby jedli - To wskazuje na fakt, że Paschę barankową można było spożyć w ciągu 24 godzin, czyli między wieczorami: między wieczorami, dokonają uboju wyróżniająco oznakowanego. Wyj. 12:6 KS. Taka była wieczna ustawa, dla wszystkich, tych blisko (Żydzi) i tych daleko (z narodów), chociaż Izraelici mieli ją sprawować najpierw, zgodnie z P.Pr. 16:6 (6) Ale w duchu ustawy Jehowy Boga będzie wybrane miejsce; tam rozbijesz namiot sławy; wieczorem, kiedy przeminie słońce, wyznaczoną porą, kiedy, opuściłeś Egipt, ofiarujesz pamiątkę ofiary Święta Paschy. P.Pr. 16:6 KS 33. Przeto Piłat wstecz, wszedł do pretorium, zawoławszy Jezusa, przemówił mu: Ty jesteś królem żydowskim? 34. Odpowiedział mu Jezus: Od siebie samego ty to mówisz, czy inni tuż obok mnie przemówili? 35. Odpowiedział Piłat: Czy może ja jestem Żydem? Arcykapłani twojego narodu, mi ciebie, wtrącili do więzienia; Co uczyniłeś? czy inni tuż obok mnie przemówili? - Uczniowie i rzesza wiwatujących wjazd Pana Jezusa do Jeruzalem, a indywidualne może chodzić także o Judasza, który zdradził; Czy może ja jestem Żydem? - Piłat miał swoje sposoby dochodzenia, jakie są fakty; 36. Jezus odpowiadając rzekł: Królestwo moje nie jest z tego świata; gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi walczyliby, aby Żydzi nie wtrącili do więzienia; wobec tego królestwo moje nie jest stąd. - W ten sposób Pan Jezus wskazał na inny charakter swojego królestwa; 37. Więc przemówił mu Piłat: A zatem ty jesteś królem. Jezus odpowiadając rzekł: Ty mówisz, że jestem królem. Ja na to narodziłem się, na to przyszedłem do świata abym świadczył prawdę; każdy, będąc z prawdy, słucha głosu mego. przyszedłem do świata - Pan Jezus w rodzinie żydowskiej, na podstawie uczenia się z Tory, poznał wolę Ojca, aby z słowem Prawdy, udać się z misją do świata. 38. Rzekł mu Piłat: Co jest prawdą? To przemówiwszy, wyszedł do Żydów, znowu rzekł im: Ja w nim żadną winę znajduję. 39. Jest wam zwyczaj, abym wam wypuścił jednego na Paschę; chcecie więc, wypuszczę wam króla Żydowskiego? 40. Przeto znowu wszyscy zawołali, mówiąc: Nie tego, ale Barabasza! Barabasz był rozbójnikiem. Co jest prawdą - Piłata interesowała prawda w kwestii oskarżenia Pana Jezusa przez Żydów. W Mat. 27:18 jest wskazane, że zrozumiał iż Żydzi z zawiści go wydali, taka była prawda; Ja w nim żadną winę znajduję - To stwierdzenie jest wynikiem poznania prawdy, o którą pytał Pana Jezusa. Nie czekał na odpowiedź, gdyż ją zrozumiał. Pokoja - 2021-03-29, 10:27 Temat postu: SPOSOBY POŻEGNANA KRÓLA, JEDNAJĄCEGO PRZEZ KRZYŻ I POGRZEB. Jana 19:1-7 
Jana 19:8-14 
Jana 19:15-22a 
Jana 19:23-29a) 
Jana 19:29b)-37 
Jana 19:38-42 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Treść Jana 19:1-42 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: SPOSOBY POŻEGNANA KRÓLA, JEDNAJĄCEGO PRZEZ KRZYŻ I POGRZEB. 1. Więc Piłat wziął Jezusa biczować. 2. Żołnierze spletli wieniec z cierni, nałożyli jego głowie, przyodziali go płaszczem szkarłatnym, 3. Przychodzili do niego i mówili: Żegnaj, królu żydowski! Dawali mu policzki. Żegnaj, królu żydowski! – W związku z tym, że Pan Jezus, dopiero co został obwołany królem żydowskim, a zaraz został skazany na śmierć, więc według ich rozumienia, przejawów działania króla, postanowili pożegnać go w sposób lekceważący. Nie rozumieli charakteru działania jego duchowego królestwa. 4. A Piłat znowu wyszedłszy na dwór, rzekł im: Oto przyprowadzę go wam na dwór, abyście wiedzieli, że w nim żadną winę znajduję. 5. Przeto rzekł im: Oto człowiek! Jezus wyszedł na dwór, niosąc cierniowy wieniec, płaszcz szkarłatny. w nim żadną winę znajduję – Piłat zrozumiał, że Pan Jezus nie jest wichrzycielem. Mówiąc: Oto człowiek!, uznał go za kogoś wyjątkowego, nawet jeśli w pełni nie rozumiał jego postawy; 6. Gdy go ujrzeli podwładni arcykapłanów, zawołali mówiąc: Ukrzyżuj, ukrzyżuj! Rzekł im Piłat: Wy go, weźcie ukrzyżujcie, jako że ja w nim winy nie znajduję. podwładni arcykapłanów – To pokazuje, że arcykapłani na razie powstrzymywali się od wyrażenia tego żądania; 7. Odpowiedzieli mu Żydzi: My mamy zakon; według naszego zakonu był winnym; umrze, ponieważ siebie samego uczynił Synem Bożym. 8. Gdy więc Piłat usłyszał te słowa, bardziej obawiał się. siebie samego uczynił Synem Bożym – Ci byli przewrotnymi obłudnikami, gdyż narodziny Zbawiciela zostały zapowiedziane, według porządku zakonnego w czasie służby Zachariasza; 9. Więc znowu, wszedł do pretorium, przemówić Jezusowi: Skąd ty jesteś? Jezus nie dał odpowiedzi. 10. Przeto Piłat mu rzekł: Nie mówisz mnie? Nie wiesz, że mam moc ukrzyżować cię, mam moc uwolnić ciebie? 4232 (łac.) – pretorium; urzędowa rezydencja namiestnika prowincji; mam moc – skoro uznał go za niewinnego, to powinno wystarczyć na zastosowanie skutecznej obrony. Na co Piłat liczył w tej sytuacji? Słudzy sprawiedliwości, powinni bezstronnie bronić prawa i prawości, a nie tylko wtedy, gdy ono im sprzyja i broni układu na podobieństwo szlacheckiego „pacta conventa”. Gdy nastaje takie prawo, które ich pozbawia, uzurpowanych sobie przywilejów, to poplecznicy prawa, zaczynają występować przeciwko woli większości, wyrażającej się przez głosowanie; 11. Odpowiedział Jezus: Nie miałbyś żadnej mocy nade mną, jeśliby ci nie była dana z góry; z powodu tego, większy grzech maja, wydając mnie tobie. 12. Odkąd to on Piłat starał się wypuścić; Żydowie na wypadek gdyby ten wypuścił, wołali mówiąc: Nie jesteś przyjacielem cesarskim; Każdy czyniąc siebie samego królem, sprzeciwia się cesarzowi. - Wygląda to jak zmowa milczenia nad zawartym potajemnie układem, aby w przebiegły sposób pozbawić Pana Jezusa życia bez ponoszenia jednostronnej odpowiedzialności. Dlatego jest napisane: BIBLIA GDAŃSKA
Na podst. K.S. do badania
Tekst wg. KS do czytania Kol. 2:14. Unieważnił nasze zobowiązanie w stosunku do uchwał, które nam były przeciwne; usunął je z dala; przygwoździł je krzyżem, znajdującym się w środku; 15. Rozbroił moce niebieskie; zwierzchności wystawił na pokaz przez swobodę działania; sam tryumfował między nimi. 13. Zatem, Piłat usłyszawszy te słowa, wywiódł Jezusa na dwór, zasiadł na trybunie, na miejscu, nazwanym Litostrotos, po żydowsku Gabbata. 14. Był dzień Przygotowania - Pascha, około szóstej godziny; Piłat rzekł Żydom: Oto król wasz! 15. Zawołali: Strać, strać! Ukrzyżuj go! Rzekł im Piłat: Króla waszego ukrzyżować? Odpowiedzieli arcykapłani: Nie mamy króla, tylko cesarza. 16. Więc im go wydał, żeby ukrzyżowali. Zatem wzięli Jezusa. Litostrotos - 3038 – wyłożony, wybrukowany kamieniem; (rzeczownikowo) mozaika, Litostratos (fragment twierdzy Antoniny w Jerozolimie) 1042 – Gabbata (z chald..: „miejsce podwyższone”) Odpowiedzieli arcykapłani – Teraz już, stosownie do żądania, jako odpowiedni namiestnikowi, wypowiedzieli się arcykapłani, przedstawiciele ówczesnych mocy niebieskich. Z tego powodu mają krew Pana Jezusa na rękach; Nie mamy króla, tylko cesarza – Wcześniej jednak ich emisariusze, saduceusze (kapłani) wystawili Pana Jezusa na próbę: Czy należy płacić podatek cesarzowi, czy nie. Jeżeli byli tacy lojalni względem cesarza, to dlaczego nie było to dla nich zrozumiane, że należy płacić; 17. Niosąc krzyż swój, wyszedł na miejsce, które nazwano trupie głowy, po żydowsku nazwano Golgota; 18. Gdzie go ukrzyżowali, między dwoma drugimi, stąd i stamtąd; Jezus w środku nich. stąd i stamtąd – Jeden z nich był Żydem (stąd), a drugi poganinem (stamtąd). Potwierdza to treść do Efezjan 2:14-17 BIBLIA GDAŃSKA
Na podst. K.S. do badania
Tekst wg. KS do czytania Efz. 2:16. I ponownie pojednał obu (Żyda – stąd z poganinem - stamtąd) jednym ciałem przy Bogu przez krzyż; sam zabił nieprzyjaźń w czasie. (Tłumaczenie całego rozdziału w następnym poście) 19. Piłat zapisał napis, postawił nad krzyżem; było napisane: Jezus Nazareński, król żydowski. 20. Napis ten czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa było blisko miasta; było napisane po żydowsku, po grecku, po łacinie. - Aby wszyscy zrozumieli napis, wystarczyło napisać w trzech językach. Oznacza to, że wystarczyło to dla wszystkich, zgromadzających się na świętach żydowskich, a więc i w dniu święta Pięćdziesiątnicy. Wraz z wylaniem Ducha Świętego Boga Ojca i otrzymaniem różnych darów, rozpoczęły się braterskie rozmowy wierzących w Pana Jezusa z Żydów i z narodów: BIBLIA GDAŃSKA
Na podst. K.S. do badania
Tekst wg. KS do czytania (11) Kreteńczycy, Arabowie, pojmujemy nasze mowy tych samych, wzniosłych opowiadań Bożych. (12) Zdumiewali! Dlaczego to żeż mamy upodobanie być w obecności? Mieli na myśli drugich; Zaś wszyscy inni byli w niepewności. Nic innego tam nie było, a ci, którzy szepczą i mruczą, że było, to sami tak prawdziwie nie widzą, co faktycznie się wtedy wydarzyło, dlatego demonizują swoje zgromadzenia, a nie budują; 21. Przeto, rzekli Piłatowi arcykapłani żydowscy: Nie pisz król żydowski; ale że on przemówił: Jestem królem żydowskim. 22. Odpowiedział Piłat: Co przedstawiłem, napisałem. Jestem królem żydowskim – Tego napisu nie mogli znieść arcykapłani, ponieważ oznaczało to, że zabili Pana Jezusa, tak jak kobieta zabiła swoje dziecko, a chciała odebrać drugiej jej dziecko, a nawet godziła się na rozcięcie dziecka tej drugiej, aby żadna nie miała. Salomon jednak przywrócił to dziecko życiu, dla prawdziwej matki. Prawdziwą matką uczestników powołania niebiańskiego jest Jeruzalem górne; 23. Żołnierze ukrzyżowali Jezusa, więc wzięli płaszcz jego, uczynili cztery części, każdemu żołnierzowi część; chiton z wierzchu był nie szyty; całkowity chiton z dala tkano. 5509 – chiton (lniana szata wdziewana wprost na ciało) całkowity chiton z dala tkano – Szata była podarowana Panu Jezusowi z poza Palestyny (może z Rzymu przez Joannę, żonę Chuzy, zarządcy dóbr Heroda, Łuk. 8:3, lub przez żonę Piłata, Mat. 27:19, …); 24. Następnie nawzajem, przemówili w obecności: Nie rozedrzyjmy jej, ale rzućmy losy tuż obok; czyja będzie; aby się wypełniło Pismo; ono mówi: Podzielili nawzajem płaszcz mój, nad odzieżą moją los wyrzucali. To więc uczynili żołnierze. los wyrzucali – wyrzucali/miotali na sznurku, lub z worka; 25. Obok krzyża Jezusowego, stały: matka jego, siostra matki jego, Maria Kleofasa, Maria Magdalena. 26. Jezus ujrzawszy matkę, następnie ucznia, którego miłował, zbliżającego się, rzekł matce swojej: Niewiasto, oto syn twój! 27. Potem rzekł uczniowi: Oto matka twoja! Od owej godziny, wziął ją uczeń do siebie. Jezus ujrzawszy matkę – Wcześniej krewni i Maria z dziećmi była wykorzystana przez duchownych, dla powstrzymania działalności Pana Jezusa, Mar. 3:21, 31-35. Przed krzyżem, znalazła się w tym celu, aby przyłączyć się do uczniów Pana Jezusa, dlatego powierzył ją opiece Ap. Jana; 28. Według tego Jezus widząc, że wszystko, już się wykonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: Pragnę. 29. Było ustanowione naczynie, pełne octu winnego, więc napełnili gąbkę octem winnym, obłożyli hyzopem, podali ustom jego. 30. Gdy Jezus skosztował octu winnego, rzekł: Wykonało się! Nachylił głowę, oddał ducha. Pragnę – Podobnie pragną i prawdziwie poświęceni Bogu w służbie Chrystusowej, 1Kor. 4:10-13; Wykonało się! - (Teleo /Teletestaj - 5055)
31. Ponieważ był dzień Przygotowania, aby ciała nie zostały na krzyżu przez sabat, [jako że on dzień sabatu był wielki], więc Żydzi, prosili Piłata: Złam golenie, aby ich usunąć. 32. Przeto przyszli żołnierze: Doprawdy złamali golenie pierwszemu, drugiemu; oni byli ukrzyżowani razem. 33. Gdy przybyli do Jezusa, ujrzeli: Już umarł, nie złamali goleni jego. 34. Lecz jeden żołnierz, włócznią przebił bok jego, zarazem wyszła krew, woda. 35. Widział, świadczył, świadectwo jego jest prawdziwe; on wie, że prawdę mówi, abyście wy wierzyli. on dzień sabatu był wielki – Chodzi tu o dzień 15 Nisana, w którym Święto Przaśników, rozpoczynało się Świętym Zgromadzeniem. Obchodzono je na pamiątkę zgromadzenie Izraelitów, wychodzących z niewoli egipskiej. Z powodu wielkiej udręki Żydów w Sukkot, budujących spichlerz w Piton, zgromadzili się w Ramzes i wyruszyli tam, Rdz. 47:6,11; Wyj. 1:11; Lb. 33:3-5; 36. Gdyż to się stało, aby wypełniło się Pismo: Kości jego nie zniszczą. 37. A z kolei drugie Pismo mówi: Zjawi się w widzeniu, ten przebity. Kości jego nie zniszczą – Gdy Izraelici w Egipcie byli przymuszeni do ciężkiej pracy (Wyj. 1:13,14) i odmówiono im zaopatrzenia przy wykonywanych pracach (Wyj. 5:6-9), to musieli łamać kości zwierząt, aby dożywiać się szpikiem. To stało się, szczególnym symbolem niewolnictwa, dlatego Mojżesz zabronił im łamać kości baranka, Wyj. 12:46. Mieli być syci, ale nie ociężali. Nie złamanie kości Pana Jezusa jest więc symbolem wolności duchowej, dzięki której mają być syci przez poznanie Prawdy, która wyzwala, J. 8:32; 38. Józef z Arymatei będąc uczniem Jezusowym, był ukrytym dla bojaźni żydowskiej; zgodnie z tym prosił Piłata, aby zdjął ciało Jezusowe. Piłat pozwolił. Przybył więc, zdjął ciało Jezusowe. 39. W obecności przyszedł Nikodem, niosąc około sto funtów mieszaniny, mirry - aloesu; naprzód przybył nocą Jezusa. był ukrytym dla bojaźni żydowskiej - Józef z Arymatei należał do grona członków Rady z J. 12;42 Nikodem - Sprzeciwił się sądowi nad Panem Jezusem bez przesłuchania go, J. 7:50,51 1. A był człowiek z Faryzeuszów, imieniem Nikodem, przełożony Żydów. 2. Ten przyszedłszy do Jezusa nocą rzekł sam: Mistrzu! Dostrzegamy, że przyszedłeś z powodu nauczycieli Bożych; ponieważ nikt, istotnie znaki będzie w stanie czynić, które ty czynisz, jeśli nie żyje sam, zgodnie z Bogiem. J. 3:1,2 KS 40. Wzięli więc ciało Jezusowe, skrępowali je prześcieradłami z wonnościami, tak jak jest zwyczaj pogrzebać Żyda. 41. W okolicy był ogród; w ogrodzie, w którym miejscu ukrzyżowano był nowy grób, w którym nikogo jeszcze nie pochowano. 42. Tam więc, niebawem, dnia Przygotowania żydowskiego, pochowali, jako że grób był dla Jezusa. grób był dla Jezusa – Nikodem, skryty uczeń Pana Jezusa, jako członek Sanhedrynu, wiedział o planie zabicia Pana Jezusa w dniu 14 Nisana. Aby zapobiec wrzuceniu jego ciała , jako przestępcy do Gehenny i uniknięciu oskarżenia o łamanie pierwszego dnia Święta Przaśników, które rozpoczynało się uroczystym sabatem (nadzwyczajnym, ogłaszanym), przygotował grób, specjalnie na pogrzeb dla Pana Jezusa. Pokoja - 2021-03-31, 21:45 Temat postu: POJEDNANIE I POKÓJ Z BOGIEM KRZYŻEM CHRYSTUSOWYM. Efezjan 2:1-8 
Efezjan 2:9-15 
Efezjan 2:16-22 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Post ten ma na celu, rozwinięcie myśli zawartej w J.19:18. Gdzie go ukrzyżowali, między dwoma drugimi, stąd (Żyd) i stamtąd (poganin) – czyli pojednanie przez krzyż, dla jednego nowego człowieka pokoju pod Nowym Przymierzem. 22. Więc wszystko podporządkuje na skutek nóg jego; mianował go głową dla całego Zboru (Ekklësia), 23. Który jest zupełnością ciała jego; wszystkich przez wszystko napełnia. Efez. 1:22,23 KS podporządkuje na skutek nóg jego – dotyczy to zmiażdżenia głowy „węża”, Szatana diabła, Rdz. 3:15.
Treść Efezjan 2:1-22 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: POJEDNANIE I POKÓJ Z BOGIEM KRZYŻEM CHRYSTUSOWYM (JEDEN, NOWY CZŁOWIEK) (1) Także was, będąc zgładzeniem grzechów, występków nieożywionych. (2) W których kiedyś żyliście według porządku świata tego, według mocy władcy duchów powietrza; teraz będących skutecznymi w synach nieposłuszeństwa. (3) Między którymi my wszyscy obracaliśmy się kiedyś w pożądliwościach ciała naszego; czyniąc wrodzoną skłonnością, wolę zamysłów ciała; byliśmy dziećmi gniewu, jak pozostali. wszyscy obracaliśmy się kiedyś w pożądliwościach ciała naszego – dotyczy to w szczególności czasu po upadku królestwa Judzkiego, w którym rozpoczęło się uniwersalne panowanie mocarstw pogańskich; (4) Bóg będąc bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, tą nas umiłował. (5) I nas będących umarłymi grzechowi, ożywił razem z Chrystusem, [łaską zbawieni jesteśmy] (6) I to obudził razem, posadził razem wśród spraw niebieskich w Chrystusie Jezusie, (7) Aby okazał w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski, z dobrotliwości siebie samego wobec nas w Chrystusie Jezusie. posadził razem wśród spraw niebieskich – Dzięki złożeniu okupu, Duch Świętego Boga Ojca, został wylany na wierzących z Żydów i z narodów. To pozwala na wspólne zajmowanie się sprawami niebieskimi; (8) Jako że łaską zbawieni jesteście przez wiarę, to dar Boży nie z powodu was. (9) Nie z uczynków, aby kto nie chlubił się. (10) Jako że jego dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie, ku czynom dobrym, które Bóg przygotował wcześniej, abyśmy przez te same żyli. to dar Boży nie z powodu was – Bóg z własnej woli, poddał stworzenie marności grzechu, dlatego dla uświęcenia swojego imienia, czyni zbawienie z własnej woli, czyli z łaski. Nikt nie może domagać się tego; (11) Przeto wspomnijcie, że wy kiedyś w ciele, nazwani poganami nieobrzezania; nazwani z powodu obrzezania na ciele, które misternie wykonano; (12) Ponieważ tamtego czasu byliście oddzielnie Chrystusowi, odsunęliście się od obywatelstwa Izraelskiego, obcy przymierzu obietnicy, nie mający nadziei, będący bez Boga na świecie. byliście oddzielnie Chrystusowi – Szukali sposobu poznania Chrystusa przez naturę (Rz. 2:14-16), a nie przez porządek przymierza zakonu, jak Żydzi, Rz. 2:20; (13) A wy kiedyś, będąc dalecy Chrystusowi, tymczasem przez Jezusa, staliście się bliskimi wśród krwi Chrystusowej, (14) Ponieważ on jest pokojem naszym; wszystko sam uczynił; dzielącą przegrodę przekroczył; dalecy Chrystusowi – Dotyczy to bytu duchowego, którym jest Nowe Stworzenie, 2Kor. 5:16-21. Wierzący Żydzi byli bliscy przez Mesjanizm narodowy, który ich prowadził przez pustynię, 1Kor. 10:3,4; 1Pio. 1:9-11; staliście się bliskimi wśród krwi Chrystusowej – Dotyczy to przelanej wspólnie krwi w wyniku prześladowań. Zgodnie z 1Kor. 10:16, kielich błogosławienia jest społecznością krwi Chrystusowej, a chleb, społecznością ciała Chrystusowego. Nie dotyczy to tylko ciała i krwi Pana Jezusa, które zapewniły tą społeczność. Dla odmiany w 1Kor. 10:17 jest napisane, że wszyscy są uczestnikami tylko chleba, ale już nie krwi; (15) Nieprzyjaźń przykazań prawa, unieważnił w czasie nauki w ciele swoim, aby wśród dwóch, samych sobie, zbudować jednego człowieka; nowego, stworzył dla pokoju; (16) I ponownie pojednał obu, jednemu ciału przy Bogu przez krzyż; sam zabił nieprzyjaźń w czasie. Nieprzyjaźń przykazań prawa, unieważnił – Uczynił to przez naukę o miłości do nieprzyjaciół i polecenie społecznego miłowania się Hebr. 8:13. Gdy mówi: Nowe, to uznał pierwsze za przedawnione; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zaniku. (BW) jednego człowieka; nowego, stworzył – Nowe Stworzenie pod Nowym Przymierzem; ponownie pojednał obu jednemu ciału przy Bogu przez krzyż – Przed upadkiem królestwa Judzkiego, Żydzi i narody były pojednane. Ponowne pojednani, tym razem, dotyczy jednak najpierw wierzących jednostek z narodów, a nie narodów; J.19:18. Gdzie go ukrzyżowali, między dwoma drugimi, stąd i stamtąd; Jezus w środku nich. stąd i stamtąd – Jeden z nich był Żydem (stąd), a drugi poganinem (stamtąd). KS Kol. 2:14. Unieważnił nasze zobowiązanie w stosunku do uchwał, które nam były przeciwne; usunął je z dala; przygwoździł je krzyżem, znajdującym się w środku; 15. Rozbroił moce niebieskie; zwierzchności wystawił na pokaz przez swobodę działania; sam tryumfował między nimi. KS Efz. 2:17. A wyruszył, wam zwiastować dobre nowiny, pokój daleko, pokój blisko. (18) Ponieważ wszyscy mamy ten sam, przez przystęp do Ojca w jednym Duchu. (19) Przeto właśnie już nie jesteście obcymi przybyszami, ale współobywatelami, świętymi domownikami Bożymi. wyruszył, wam zwiastować dobre nowiny – Najpierw z rodziny żydowskiej, wyruszył głosić Żydom, a gdy ci go odtrącili, to wyruszył do Tyru i Sydonu, oraz Dekapolu; wszyscy mamy ten sam – Ten sam pokój, J. 14:27; (20) Sam Jezus Chrystus, będący kamieniem węgielnym przez Apostołów, tworzących fundament, umoralnia proroków, (21) Na tym wszelkie budowanie złożone razem, sprawia rozwój dla świątyni, świętych w Panu; (22) Abyście wy w tej w Duchu Bożym, tworzyli jedną konstrukcję mieszkania. umoralnia proroków – Jest to zgodne z procesem opisanym w Piśmie Świętym, który rozwija się stopniowo według porządku, opisanego w poniższych tekstach: J. 12:24 – Ziarno obumiera, aby pojawiła się odrębna roślina z obfitym plonem; Mar. 4:26-29 – Odrębna roślina to Królestwo Boże, rozwijające się według osobowości swojego króla, który złożył okup i ofiarę za grzech. Dzięki temu ono może się rozwijać od źdźbła trawy przez kłos, ziarno w kłosie, aż do plonu żniwa; 1Kor. 15:35-38 – Plon zboża zawiera ziarno tego samego rodzaju, które wsiano, ale nie jest to wsiane ziarno, które już nie powraca. Jego immanentna moc, została przekazana nowej roślinie. jedną konstrukcję mieszkania – Świątynia Nowego Stworzenia w Królestwie Bożym. Dzięki temu procesowi ma być rozwinięty nowy człowiek, Nowego Stworzenia pod Nowym Przymierzem, które Pan Jezus, zawarł z jedenastoma Apostołami w Wieczerniku, Efz. 4:11-13. Pokoja - 2021-04-03, 15:15 Temat postu: ZMARTWYCHWSTANIE PANA JEZUSA - ZJAWIANIE SIĘ W WIDZENIU. Jana 20:1-8 
Jana 20:9-16 
Jana 20:17-22 
Jana 20:23-28 
Jana 20:29-31 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Treść Jana 20:1-31 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: ZMARTWYCHWSTANIE PANA JEZUSA – ZJAWIANIE SIĘ W WIDZENIU. 1. A Maryja Magdalena, jedną tygodnia, [jeszcze wcześnie będący mrok], przyszła do grobu, spostrzegła kamień usunięty od grobu. 2. Więc biegła, przyszła do Szymona Piotra, do drugiego ucznia, którego miłował Jezus, rzekła im: Wzięli Pana z grobu; nie wiem, gdzie go położyli. jedną tygodnia – pierwszego dnia tygodnia, czyli po sabacie, co oznacza, że była to już niedziela; 3. Przeto Piotr, drugi uczeń, wyszli, przybyli do grobu. 4. A obaj, biegli społem; drugi uczeń szybciej, prześcignął Piotra, pierwej przybył do grobu. 5. Schylił się na bok i ujrzał leżące płócienne bandaże; jednakże nie wszedł. 6. Szymon Piotr, idąc za nim, przyszedł, wszedł do grobu, ujrzał leżące, płócienne bandaże, 7. I zwiniętą chustę, była do głowy jego, nie z płóciennymi bandażami, ale była położona oddzielnie na tym samym miejscu. 8. Przybył drugi uczeń, pierwej przyszedł do grobu, ujrzał, uwierzył. 9. Ponieważ, przedtem jeszcze nie rozumieli Pisma, że miał powstać z martwych. ujrzał, uwierzył – Uwierzył, że Pan Jezus powstał z martwych, ponieważ ujrzał wszystko, pozostawione według porządku; przedtem jeszcze nie rozumieli – Dopiero teraz, wspólnie uwierzyli, że powstał z martwych; 10. Przeto wstecz, odeszli uczniowie w obecności siebie. - Razem byli pod krzyżem i dalej trzymają się razem; 11. Maria stała przy grobie, płacząc na dworze; gdy płakała, zaglądała do grobu. 12. Więc ujrzała dwóch Zwiastunów (Aniołów) w bieli; usiedli, jeden wobec głowy, jeden wobec nóg, gdzie było położone ciało Jezusa. 13. Tamci jej rzekli: Niewiasto! Dlaczego płaczesz? Rzekła im: ponieważ usunęli Pana mego; nie wiem, gdzie go położyli. 14. Przemówiwszy, rozmyślała, obróciła się; nie wiedziała, dlaczego dla Jezusa to jest; z tyłu zjawił się Jezus. ujrzała dwóch Zwiastunów – Józef z Arymatei i Nikodem, którzy chodzili w białych szatach. Na pamiątkę tego nadal są okoliczności, w których są ubierane białe szaty; dlaczego dla Jezusa to jest – Może chodzić o pojawienie się tych dwóch, których widziała, gdy chowali ciało Pana Jezusa po zdjęciu z krzyża, ale i o jej stan, który doświadczała. Były to okoliczności, przygotowujące do pojawienia się Pana Jezusa w jej wizji; 15. Rzekł jej Jezus: Niewiasto! Dlaczego płaczesz? Jak szukasz? Przypuszczając, że tamten jest ogrodnikiem, rzekła mu: Panie! Jeśli ty go usunąłeś, przemów mi, gdzie go położyłeś, a ja go zabiorę. 16. Rzekł jej Jezus: Mario! Owa obróciwszy się, rzekła mu: Rabbuniu! To wypowiada się: Nauczycielu! (17) Miała na myśli samego Jezusa; Miał do czynienie z kobietą, przemówił do niej: Nie umarłem wobec braci moich; Jak to jeszcze nie wstąpiłem na serce ich? Wstępuje na serce wasze, zgodnie z Ojcem moim; Ojcem moim, Ojcem waszym, Bogiem moim, Bogiem waszym. http://biblia.webd.pl/for...er=asc&start=30 Dlaczego płaczesz? – Ap. Jan i Ap. Piotr, już uwierzyli, więc smutek, powinien zamienić się w radość, że Pan Jezus w nich społem powstaje z martwych, J. 16:20-22; Jak szukasz? – Dlaczego szukasz po zapamiętanych wydarzeniach miejsca, a nie w sercu? Miała na myśli samego Jezusa – Widziała znanego ogrodnika, który podobnie do niej mówił jak Pan Jezus, ale myślała o Panu Jezusie; Miał do czynienie z kobietą, przemówił do niej – Pan Jezus zaznaczył się innym traktowaniem kobiet niż uczeni w Piśmie, faryzeusze, czy nawet kapłani, J. 4:7-9; Wstępuje na serce wasze – To jest miejsce, w którym każdy wierzący powinien szukać doskonałego człowieczeństwa Pana Jezusa, aby stać się mu podobnym; 18. Maryja Magdalena przyszła, oznajmić uczniom, że sam Pan zjawił się w widzeniu; istotnie przemawiał! - Skoro, zgodnie z z J. 12:24, „ziarno” obumarło, to Pan Jezus może się ukazywać tylko w widzeniach z nauką, którą głosił za życia. Ta miała im być przypominana, J. 16:12-15; 19. Następnie wieczorem tamtego, jednego dnia tygodnia, drzwi były zamknięte z powodu trwogi Żydów; gdzie byli uczniowie, powiedziano: Jezus trwa dla znajdujących się w środku; sami mówmy: Pokój wam! 20. A tym przemówili, przedstawiając im, jego ręce, bok; radowali się uczniowie, umiejąc Pana. z powodu trwogi Żydów – Ta treść wskazuje, że arcykapłani i faryzeusze nie tylko grób Pana Jezusa zabezpieczyli przed ewentualnym wykradzeniem jego ciała (Mat. 27:62-66), ale i zakazali jego uczniom wychodzić z domu, aby ewentualnie nie wykradli ciała, dlatego ich drzwi były zamknięte od 15 Nisana (pierwszy dzień Święta Przaśników – Święte Zgromadzenia). Pan Jezus oddając się tym, którzy przyszli go pojmać, postawił warunek żołnierzom, aby zapewnili bezpieczeństwo jego uczniom, J. 18:6-9; 21. Wstecz przemawiał ten sam Jezus: Pokój wam; tak jak mnie posłał Ojciec, i ja was posyłam jako dar. 22. A to przemawiając, tchnął na myślenie im: Pojmijcie zmysłami Ducha Świętego. 23. Ktoś razy grzechy tym samym pominie, pozwoli odejść; ktoś rządząc, razy uwięzi. tak jak mnie posłał Ojciec, i ja was posyłam jako dar – Uczniowie dzięki zjawieniu się Pana Jezusa w wizji po nowemu zrozumieli polecenie, które im on wydał za życia, wysyłając ich z misją nauczania ludzi i uzdrawiania ich od demonów, Mat. 10:1-11:30; Łuk. 10:5; J. 14:27; Pojmijcie zmysłami Ducha Świętego – Ten rodzaj pojmowania Ducha Świętego Boga Ojca, zapewniał autorytet do nauczania, działania i tworzenia prawa w rzeczywistości nowego wieku, Wieku Ewangelii; tym samym pominie – Kierowanie się tym samym, Duchem Świętego Boga Ojca, oznaczało trwanie w miłości do nieprzyjaciół i w miłości wzajemnej. To ułatwiało pomijać grzechy, aby uwolnić sprawcę od nich, gdy okazał skruchę i prosił o wybaczenie; ktoś rządząc, razy uwięzi – Tak postępował człowiek grzechu i jego emisariusze, szczególnie w Średniowieczu, Łuk. 12:45,46. Mieli swoje sądy, ale często wydawali wierzących władzy świeckiej, tak jak Żydzi wydali Pana Jezusa władzy rzymskiej Piłata, J:19:11. Gdy duchowni, bezpodstawnie wydają wierzącego władzy zwierzchniej, gdy oskarżają go za obrażanie ich, tzw. „uczuć religijnych”, to mają większy grzech, 1Kor. 6:1; 24. A Tomasz, jeden z dwunastu, zwany Didymus nie był zgodnie z nimi, gdy przychodził Jezus. 25. Więc rzekli mu drudzy uczniowie: Pan zjawił się w widzeniu. On przemówił: Jeśli nie znam znaków gwoździ na jego rękach, włożę palec mój do znaków gwoździ? Włożę rękę moją do boku jego? Nie uwierzę? 26. Więc uczniowie, drzwi zamknęli, do ósmego dnia byli wewnątrz, dla samych siebie; Ten sam Tomasz przyszedł do znajdujących się w środku; Jeszcze raz zjawił się Jezus, przemówił: Pokój wam! 27. Potem rzekł Tomaszowi: Tutaj przywiedź palec twój, oglądaj ręce moje, skieruj rękę twoją, włóż do boku mojego; nie bądź niewiernym, ale wiernym. 28. Tomasz odpowiadając sam, rzekł: Boże mój, Pan mój! nie był zgodnie z nimi – podobnie jak dwaj uczniowie, którzy szli do Emaus, Łuk. 24:13-27; przychodził Jezus – w wizjach (Pan zjawił się w widzeniu); do ósmego dnia – Do ósmego, czyli liczono od sabatu uroczystego (Święte Zgromadzenie) do drugiego sabatu Święta Przaśników, w którym także było Święte Zgromadzenie, Kpł. 23:7,8 nie znam znaków gwoździ na jego rękach – Tomasz wraz z dziewięcioma uczniami nie był przy ukrzyżowaniu Pana Jezusa, gdyż uciekli (Mat. 26:31,56), więc nie widzieli faktu ukrzyżowania, ani miejsc wbicia gwoździ. Musieli uwierzyć Ap. Janowi i Ap. Piotrowi; Boże mój, Pan mój! – Ap. Tomasz, skierował do Boga swoją wdzięczność za wizję Pana Jezusa 29. Rzekł mu Jezus: Tomaszu uwierzyłeś, zjawiłem się w widzeniu; błogosławiony nie doświadcza mnie, ponieważ wierzy. uwierzyłeś, zjawiłem się w widzeniu – wierzący otrzymuje poznanie nauczania Pana Jezusa. W ten sposób, Pan zjawia się w widzeniu; 30. Wiele innych znaków uczynił Jezus wobec uczniów; Nie jest to opisane w tej Księdze. 31. Te zaś opisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym; Żeby wierząc mieć za coś życie sami sobie przez sławę. w tej Księdze .. Te zaś opisano, abyście wierzyli – Tylko te znaki, uczynione przez Pana Jezusa, które zostały zapisane w wyniku teologicznej konstrukcji pomagają zapewnić wiarę, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym mieć za coś życie sami sobie – Nie jest to już życie obok Pana Jezusa Chrystusa, lecz życie w CHRYSTUSIE, jako Nowym Stworzeniu, 2Kor. 5:16-21; przez sławę – Życie Chrystusowe w sobie, wierzący może rozwijać tylko dzięki realnej ocenie i upamiętnianie sławy Pana Jezusa. Pokoja - 2021-04-05, 22:06 Temat postu: SAMI MÓWMY: POKÓJ WAM! SAMI MÓWMY: POKÓJ WAM!
Jezus trwa dla znajdujących się w środku; sami mówmy: Pokój wam! - Wyraz temu dali ci, którzy napisali wiele listów Nowego Testamentu, a w szczególności Ap. Paweł, który w swoich listach pisał: Łaska wam pokoju od Boga, Ojca Pana Jezusa Chrystusa KS Wstecz przemawiał ten sam Jezus: Pokój wam; tak jak mnie posłał Ojciec, i ja was posyłam jako dar. - Tak Pan Jezus za życia swego, wysyłał uczniów swoich z misją Ewangelii. To prawo do kontynuowania jego misji, zrozumieli wyraźnie, dopiero po powstaniu Chrystusa w nich, 2Kor. 5:16-21. Pokoja - 2021-04-05, 22:26 Temat postu: OBJAWIENIE PRAWA DO SPRAWOWANIA POSELSTWA CHRYSTUSA Jana 21:1-7a) 
Jana 21:7b)-13 
Jana 21:14-18 
Jana 21:19-24 
Jana 21:25 
CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#113815 Treść Jana 21:1-25 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz: OBJAWIENIE UCZNIOM PRAWA DO SPRAWOWANIA POSELSTWA CHRYSTUSA 1. Zaraz po tych rzeczach, Jezus znowu objawił siebie uczniom przy morzu Tyberiadzkim; pokazał się w ten sposób. 2. Spośród uczniów jego, byli razem: Szymon Piotr, Tomasz zwany Didymus, Natanael z Kany Galilejskiej, drudzy dwaj Zebedeuszowi. 3. Rzekł im Szymon Piotr: Pójdę ryby łowić. Mówią mu: My z razem z tobą wyruszymy. Wyszli, zaraz wstępowali do łodzi; owej nocy nic pojmali. Jezus znowu objawił siebie uczniom - objawianie Pana Jezusa uczniom, następowało w okolicznościach, które znali wcześniej z czasu jego życia. Zdarzenia wtedy zaistniałe nie były dla nich zrozumiałe do końca, więc dzięki Duchowi Świętego Boga Ojca, zostały im przypomniane, dla otrzymania pełnego zrozumienia; Pójdę ryby łowić - Ap. Piotr zaparł się Pana Jezusa, więc jakby chciał zaniechać służby dla niego; 4. A pojawił się już wczesny ranek; na płaskim brzegu, zjawił się Jezus; uczniowie nie widzieli; aby to prawda: Jezus jest? 5. Rzekł im więc Jezus: Małe dzieci! Czy ktoś ma potrawę? Odpowiedzieli mu: Nie. 6. A on im przemówił: Zarzućcie sieć rybacką na prawą stronę łodzi. Więc zarzucili, znaleźli; dalej nie mieli mocy jej ciągnąć z powodu mnóstwa ryb. 7. Więc ów uczeń, którego miłował Jezus, przemówił Piotrowi: Pan jest. Przeto Szymon Piotr, usłyszawszy, że Pan jest, przepasał się narzutką, rzucił się do morza, ponieważ był nagi. 8. A drudzy uczniowie, ponieważ daleko nie byli od brzegu, ale jakoby z dwieście łokci, przybyli łodzią, ciągnąć ryby sieci rybackiej. aby to prawda: Jezus jest? - Nie rozpoznano wyraźnie osoby, która się pojawiła, Mat. 28:17. Wynikało to z zjawiania się Pana Jezusa w wizji, zaistniałej w obecności kogoś, kto chociaż niektóre rzeczy czynił podobnie jak on; Zarzućcie sieć rybacką na prawą stronę łodzi - Jest to dopełnienie zdarzenia, opisanego w Łuk. 5:4-11. Rzucenie się Ap. Piotra w morze jest wynikiem do przyznania się go grzechu, ale Pan Jezus przyznał mu przywilej udziału w jego służbie. Pojął to dopiero po jego powstaniu z martwych w uczniach; 9. Następnie, gdy wstąpili na ląd stały, ujrzeli leżące rozżarzone węgle, rybkę nałożoną na chleb. 10. Rzekł im Jezus: Przynieście z rybek, które teraz pojmaliście. 11. Więc Szymon Piotr, wchodził przyciągnąć sieć rybacką na ziemię, pełną dużych ryb, sto pięćdziesiąt trzy; będąc tak wielkie, nie rozdarły sieci rybackiej. 12. Rzekł im Jezus: Nuże, zjedzcie śniadanie. Żaden uczeń miał śmiałość sam wypytywać: Ty kto jesteś? Doświadczyli, po co Pan jest. nie rozdarły sieci rybackiej - Wcześniej zaistniałe zdarzenie, opisane w Łuk. 5:4-11, wskazuje na rwanie się sieci z powodu połowu wielkiego mnóstwa ryb. Natomiast to opisane w J. 21:4-11 wskazuje, że sieci się nie porwały. W czasie gdy nie rozumiano wystarczająco nauczania Pana Jezusa, to uczniowie doznawali zawodu w swoim nauczaniu (sieci rwały się, Mat. 17:14-21, itp.), ale gdy otrzymali dary Ducha Świętego Boga Ojca, to otrzymali autorytet do skutecznego kontynuowania działalności w miejsce Pana Jezusa Chrystusa, 2Kor. 5:16-21; 13. Następnie sami powiedzieli: Jezus podobnie, brał chleb, rybę, dawał. 14. To już trzeci raz, Jezus uczniom swoim, objawił powstanie z martwych. Jezus podobnie - Jest to wstęp do kontynuowania działalności w miejsce Pana Jezusa, 2Kor. 5:16-21; objawił powstanie z martwych - Powstanie to jest zapoczątkowaniem bytu duchowego Nowego Stworzenia, na co wskazuje treść 1Pio. 3:18,19 18. Bo Chrystus jeden raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy z powodu niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga, uśmiercił ciało, ożywiając ducha; 19. W którym wyprawiamy się głosić, duchom w więzieniu.1Pio. 3:18,19 KS (Ożywienie ducha Pana Jezusa Chrystusa, odpowiada wschodzeniu nowej rośliny z J. 12:24, która rozwija się w uczniach jego, idących kontynuować jego służbę, 2Kor. 5:16-21; 15. Gdy więc zjedli śniadanie, przemówił Jezus Szymonowi Piotrowi: Szymonie! Bardziej "Jonaszowe" miłujesz!? Mnie to!? Myślał sam: Tak Panie! Ty poznałeś, że cię miłuję. Mówił mu: Mnie wyprowadzaj na pastwisko owce i kozy. 16. Ponownie, wstecz rzekł mu: Szymonie Jonaszowy! Miłujesz mię? Myślał sam: Tak, Panie! Ty wiesz, że cię miłuję. Rzekł mu: Mnie wyprowadzaj na pastwisko owce i kozy. 17. Rzekł mu po trzecie: Szymonie Jonaszowy! Miłujesz mię? Smucił się Piotr, że mu po trzecie przemówił: Miłujesz mię? Odpowiedział mu: Panie! ty wszystko wiesz, ty znasz, że cię miłuję. Rzekł mu Jezus: Mnie paś owce i kozy. 18. Zaprawdę, zaprawdę powiadam tobie: Gdy byłeś młodszym, opasywałeś siebie samego, przechadzałeś się, gdzie chciałeś; gdy zestarzejesz się, opaszą cię, wyciągniesz ręce, drugim poprowadzą ciebie, gdzie nie chcesz. 19. Tym przemówiwszy, dał znać, jaką śmiercią sławić Boga. Tym przemówiwszy, rzekł mu: Bądź posłusznym mnie. Bardziej "Jonaszowe" miłujesz!? Mnie to!? - Jonaszowe może się kojarzyć z rybołówstwem ojca Jonasza, lub z zaparciem się Boga przez proroka Jonasza. W związku z tym te pytania można rozumieć łącznie: Czy chcesz trwać w zaparciu się mnie przez rybołówstwo? Czy je bardziej miłujesz niż mnie? Trudno jest wierzącemu wyobrazić, aby Pan Jezus pobudzał Ap. Piotra do rywalizacji z innymi uczniami, skoro nawoływał do społecznej miłości, a nawet do miłowania nieprzyjaciół swoich; Ty poznałeś, że cię miłuję - Według Ap. Piotra, to poznanie zapewnia jego gorzki płacz po trzecim zaparciu się Pana Jezusa; Mnie wyprowadzaj na pastwisko owce i kozy - Ewangelie tak zostały napisane po otrzymaniu Ducha Świętego Boga Ojca, aby można było połączyć w jedno wstępną fazę przekazu Pana Jezusa z tą zapewniającą jej poznanie przez uczniów, J. 16:12-15; Łuk. 24:27, 44-47; J. 2:19-22. Ta druga jest zrozumieniem tej pierwszej, a nie nowym wydarzeniem w cielesnej obecności Pana Jezusa. Dzięki temu, Ewangelie tak zostały napisane w tym zakresie, aby to czego nie rozumiano za życia Pana Jezusa, zostało dopełnione w fazie powstania z martwych w uczniach jego. Przykładem tego jest zapowiedź zaparcia się Ap. Piotra i polecenie dla niego, aby utwierdzał braci, gdy się nawróci. Treść zapisaną w Łuk. 22:31-33, uzupełnia treść zapisana w J. 21:15-19. Podobnie jest z połowem ryb. Treść z Łuk. 5:4-11, została uzupełniona w treści z J. 21:4-11, itp.; Mnie paś owce i kozy - Nie tylko może wyprowadzać, ale i paść owce i kozy, Wyj. 12:5; Ponownie, wstecz rzekł mu - Jest to ujawnianie tego, co Pan Jezus mówił do Ap. Piotra (także innych) przed swoją śmiercią. To miało być im przypomniane, gdy dzięki Duchowi Świętego Boga Ojca zaczną dobrze rozumieć to, co wcześniej im mówił, a nie rozumieli; przechadzałeś się, gdzie chciałeś – Gdy Szymon dowodził załogą rybacką, to sam decydował o sposobach i kierunkach jej działania, ale to miało się zmienić w służbie dla Ewangelii; drugim poprowadzą ciebie - do pogan; 20. Piotr odwiedziony od błędu, spostrzegł towarzyszącego ucznia, którego miłował Jezus, który przy wieczerzy, położywszy się do stołu przy jego klatce piersiowej, przemówił: Panie! Który jest ciebie przekazać w tradycji? 21. Piotr ujrzawszy tego, myślał: Jezusie: Kto tego Panem? 22. Rzekł mu Jezus: Jeśli chcę, zostanie, aż przyjdę. Kto w obecności ciebie? Ty bądź posłusznym mnie. Kto w obecności ciebie? - Wierzący (żołnierz) Chrystusowy, powinien się interesować tym, kto jest jego Panem, a nie kto jest Panem innego ucznia. Wymaga tego fakt, że mogą być różnice w postrzeganiu innego rodzaju służby dla tego samego Pana; 23. Więc wyszła ta wieść do braci, że ów uczeń nie umrze. Jezus mu nie rzekł, że nie umrze, ale: Jeśli chcę, zostanie aż przyjdę. Kto w obecności ciebie? 24. Ten uczeń jest, świadczył odnośnie tego, to napisał; wiemy, że jego świadectwo jest prawdziwe. 25. Jest wiele, którekolwiek na wzór ten sam, uczynił Jezus; Myślę na wypadek gdyby którykolwiek inny opisywał: Świat nie weźmie do serca ksiąg, napisanych sobie samemu. Świat nie weźmie do serca ksiąg, napisanych sobie samemu – czyli nie weźmie do serca tych ksiąg tradycji teologicznej, które ktoś pisze dla czerpania zysku z pobożności innych (1Tym. 6:5), dla sławy i władzy nad duszami wyznawców. Przekaz ich czytelnik zwraca, gdyż abstrakcja w tekście nie pozwala ujrzeć go w całej kompozycji. Wasze stoły są pełne "wymiocin" (hektary wyjaśnień). Utworzyli tylko sobie odpowiednią tradycję teologiczna i przemycili ją tłumacząc tekst Biblii na języki narodowe. Tłumacz zmienia treść oryginału w odpisach, tłumaczonych na języki narodowe. Dodaje słowa, które w wielu przypadkach mają znaczenie neutralne. Tekst może się bez tego obyć, gdyż dodane słowo w istocie rzeczy, nic nie zmienia, ale tłumacz (zwolennik podpierania tradycji teologicznej) w ten sposób kształtuje mentalność czytelnika, że i w innych miejscach można coś dodawać do tekstu, lub od niego odejmować, czy w nim zamieniać. W ten sposób powstaje uboczna tradycja teologiczna, pozwalająca osiągnąć zamierzone zmiany, która następnie została zapisana w Biblii. Sami piszą: Wzięli nasze przekłady, ale nikt się nie zastanawia, co my chcieliśmy w nich przekazać. Nie co Bóg, lecz co oni chcieli przekazać. Przyznają więc, że tylko tekst w językach oryginału może być natchniony, ale nie te na języki narodowe. Konkordancja Stronga pozwala ustalić te wprowadzone zmiany, których nie wolno było dokonywać. Przestrzega przed tym sola scriptura na początku i na końcu Pisma Świętego. Wskazuje na zesłanie plag i odebranie błogosławieństw z powodu wprowadzonych zmian. Tekst Pisma Świętego po usunięciu wprowadzonych zmian, czyli bez dodawania, odejmowania, czy zamiany słów, ma głęboki sens i ujawnia motywy, dla wprowadzenia manipulacji, dla partykularnych, sekciarskich interesów KRK i innych. Pomimo wprowadzonych zmian, czyniących tekst Biblii w wielu miejscach abstrakcyjnym, człowiek wierzący na podstawie zeznania dwóch, albo trzech zgodnych świadectw Pisma może dochodzić prawdy, ale nie do końca, dlatego jest tak wiele wyznań denominacyjnych. Na podstawie odtwarzania pierwotnego przekazu tekstu, należy dodatkowo niszczyć wszelkie korzenie i gałązki dokonanych dywagacji, dla podparcia nielegalnie wprowadzonych dogmatów tradycji teologicznej KRK. Najboleśniejszy cios Bóg wymierzy przez najwierniejszych wyznawców, którzy odrzucą tradycję teologiczną i tradycyjną teologię stworzenia. Religioznawstwo "Elizeusza" (człowieka nauki) bardzo im w tym pomoże. Prawda z Ksiąg Słowa Bożego o kształtowaniu umysłu Bożego w Nowym Stworzeniu (Flp. 3:1-12) jest szczególną, gdyż zadaje cios dogmatowi o reinkarnacji Logosa. Uderza ona w całą dywagację rozumowania twórców tego dogmatu. Pancerz tego „Goliata” jest utworzony jakby z łusek rybich, ku czci boga Dagona. Łuskami tym są teksty Biblii, które tak zmodyfikowano (zmanipulowano), aby podpierały dogmat o trójcy. Natomiast dogmat o reinkarnacji Logosa, jako wymysł pochodny jest powikłaniem związanym z dogmatem o trójcy. Tłumacze dokonali takiego retuszu teologicznego, aby ukryć prawdę Słowa Bożego, Rz. 1:18. W wyniku manipulacji, przydatne teksty, tak ukształtowali w swoich Przekładach, aby podeprzeć dogmat o trójcy. Ten, kto rozumie, czym dzisiaj jest duchowa „proca”, dla prostego, ale wierzącego człowieka, ten wie jak ugodzić tego „Filistyna”, który nasącza duchem intryg i zwątpienia oraz bezsensem wiary, całe Chrześcijaństwo, ale nie Chrystusowców. On powinien widzieć, jak posłużyć się „kamieniem” Prawdy z Słowa Bożego i jak trafić w ten niby światły, ale jednak ciemny, odsłonięty punkt, którym jest „OKO” pychy i gnozy (Dan. 7:8), sączące ducha niewiary i bigoterii, siejące strach i zwątpienie w głęboki sens, przekazu Słowa Bożego. Ci, którzy to czynią, uważają, że nie wszystko w Piśmie Świętym jest natchnionym Słowem Bożym. Np. uważają, że to, co mówił Szatan do Pana Jezusa na pustyni nie jest natchnionym Słowem Bożym. Oni nie rozumieją, że natchnienie polega na zapisaniu wszystkiego, ale tylko tego, co jest konieczne do uwierzenia, że Pan Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym i, że przez wiarę w to można osiągnąć zbawienie od bałwochwalstwa, dla życia wiecznego, J. 25:30,31; 2Tym. 3:16,17. |
