Zobacz temat - Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO
TWOJE SŁOWO JEST PRAWDĄ (JANA 17:17)

Jesli masz pytanie - Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Pokoja - 2021-10-01, 08:51
Temat postu: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

BIBLIA GDAŃSKA
Hebr. 4:8. Albowiem (1063) jeźliby (1487) im (846) Jozue (2424) odpocznienie sprawił (2664), nie (3756) mówiłby (2980) był potem (3326) o inszym (243) dniu (2250).

Na podst. K.S. do badania
Hebr. 4:8. Bowiem (1063) jeśliby (1487) oni (846) wypoczęli (2664), nie (3756) opowiadałby (2980) Jezus (2424), według (3326) innego (243) dnia (2250).

Tekst wg. KS do czytania
Hebr. 4:8. Bowiem jeśliby oni wypoczęli, nie opowiadałby Jezus, według innego dnia.

1. Dlaczego pominięto imię Pana Jezusa w Hebr. 4:8, zamieniając je na Jozue?
2. Dlaczego okres panowania Dawida, okresem panowania Dawida, umieszczono między sprawozdaniem o stworzeniu, a działaniem Jozuego?
3. Czy ktoś już zwrócił uwagę na tą zamianę? Jeżeli tak to proszę o wskazanie, gdzie o tym napisano?

ZAPRASZAM DO DYSKUSJI

Henryk - 2021-10-01, 09:17
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Pokoja napisał/a:

1. Dlaczego pominięto imię Pana Jezusa w Hebr. 4:8, zamieniając je na Jozue?

Uważam, że nic nie pomijano i nie zmieniano.
To Jozue wprowadził Izraelitów do Kanaanu po 40-tu latach tułaczki.
Samo zaś hebrajskie „Jozue” jest greckim „Jezus” i oba znaczą „Jahwe jest zbawieniem”.
Podobnie jak angielski John jest polskim Janem, a niemieckim Johannem.

Cytat:

Jezus (łac. Iesus, gr. Ἰησοῦς) – imię męskie pochodzenia hebrajskiego. Polska forma imienia wywodzi się z formy łacińskiej i greckiej. Forma grecka jest przekształceniem imienia hebrajskiego, ישוע ,ישו Jehoszua, w formie skróconej Jeszua. Imię to znaczy – „Jahwe jest zbawieniem”[1][2]. Forma aramejska ma postać ܝܫܘܥ ,ܝܫܘ Jeszua. W niektórych kulturach używane jako imię własne, głównie w kręgu kulturowym języka hiszpańskiego. W Kościołach chrześcijańskich imię Jezus otoczone jest szczególną czcią jako imię własne wcielonego Syna Bożego.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jezus_(imi%C4%99)
Hbr 4:5-8 WSP "A gdzie indziej powiedziano: oni nie zaznają spoczynku u mnie. (6) Zachowuje więc swoją moc to, że ci, którzy wcześniej usłyszeli słowa obietnicy, nie zaznali spoczynku u Boga, bo nie uwierzyli. (7) Bóg jednak wyznacza pewien dzień, który Dawid po wielu wiekach nazywa „dzisiaj”, jak to już wcześniej było powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos, niech serce wasze nie będzie jak kamień. (8) Jeśli Jozue zapewniłby im odpoczynek, to później nie byłoby mowy o innym „dniu”."

Cytat:

2. Dlaczego okres panowania Dawida, okresem panowania Dawida, umieszczono między sprawozdaniem o stworzeniu, a działaniem Jozuego?

Możesz przedstawić pytanie tak, aby było wiadomo o co pytasz?

Pokoja - 2021-10-01, 19:17
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Henryk napisał/a:

Pokoja napisał/a:

1. Dlaczego pominięto imię Pana Jezusa w Hebr. 4:8, zamieniając je na Jozue?

Cytat:

Dla mnie jest zrozumiane to, co napisałeś w sprawie znaczenia imienia Jozue, ale kontekst wskazuje na Pana Jezusa, a nie na Jozuego:

BIBLIA GDAŃSKA

Cytat:

Hebr. 4:8. Albowiem (1063) jeźliby (1487) im (846) Jozue (2424) odpocznienie sprawił (2664), nie (3756) mówiłby (2980) był potem (3326) o inszym (243) dniu (2250).
9. A tak (686) zostaje (620) jeszcze odpocznienie (4520) ludowi (2992) Bożemu (2316).
10. Albowiem (1063) ktobykolwiek (3588) wszedł (1525) do (1519) odpocznienia (2663) jego (848) i on (846) także odpoczął (2664) od (575) spraw (2041) swoich (848), jako (5618) i Bóg (2316) od (575) swoich (2398).

Na podst. K.S. do badania

Kod:

8. Bowiem (1063) jeśliby (1487) oni (846) wypoczęli (2664), nie (3756) opowiadałby (2980) Jezus (2424), według (3326) innego (243) dnia (2250).
9. A tak (686) pozostawił (620) ludowi (2992), obchodzenie sabatu (4520) Bożego (2316).
10. Bowiem (1063) on (3588) wszedł (1525) do (1519) miejsca spoczynku (2663) jego (848); on (846) wypoczął (2664) od (575) spraw (2041) swoich (848), jako (5618) Bóg (2316) od (575) swoich (2398).

Tekst wg. KS do czytania
8. Bowiem jeśliby oni wypoczęli, nie opowiadałby Jezus, według innego dnia.
9. A tak pozostawił ludowi, obchodzenie sabatu Bożego.
10. Bowiem on wszedł do miejsca spoczynku jego; on wypoczął od spraw swoich, jako Bóg od swoich..

Wcześniej w trzecim rozdziale, Ap. Paweł napisał o zatwardzeniu serc Izraelitów, którzy wyszli z Egiptu. Oni zatwardzili się w czasie prowadzenia ich po pustyni przez Mojżesza w ciągu czterdziestu lat. Oni nie weszli do odpocznienia w Ziemi Obiecanej. Do jej odpocznienia weszło młode pokolenie, które się narodziło na pustyni. Oni figuralnie weszli do obiecanego odpocznienia. Wtrącanie w czwartym rozdziale okresu Jozuego, zakłóca analogię między figuralnym odpoczynkiem w Ziemi Obiecanej, a rzeczywistym odpoczynkiem w Królestwie Bożym.
W czasie działalności Pana Jezusa, większość Izraelitów także uległa zatwardzeniu, dlatego Pan Jezus w swojej Ewangelii wiele mówił o owym przyszłym dniu odpocznienia, gdy on będzie uznanym w chwale swojej.

Henryk napisał/a:

Pokoja napisał/a:

2. Dlaczego okres panowania Dawida, okresem panowania Dawida, umieszczono między sprawozdaniem o stworzeniu, a działaniem Jozuego?

Możesz przedstawić pytanie tak, aby było wiadomo o co pytasz?

Przepraszam za niedopatrzenie, gdyż pytanie zawiera zdublowaną frazę. Bez niej takie jest
2. Dlaczego okres panowania Dawida, umieszczono między sprawozdaniem o stworzeniu, a działaniem Jozuego?

Henryk - 2021-10-02, 07:40
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Pokoja napisał/a:

Wcześniej w trzecim rozdziale, Ap. Paweł napisał o zatwardzeniu serc Izraelitów, którzy wyszli z Egiptu. Oni zatwardzili się w czasie prowadzenia ich po pustyni przez Mojżesza w ciągu czterdziestu lat. Oni nie weszli do odpocznienia w Ziemi Obiecanej. Do jej odpocznienia weszło młode pokolenie, które się narodziło na pustyni. Oni figuralnie weszli do obiecanego odpocznienia. Wtrącanie w czwartym rozdziale okresu Jozuego, zakłóca analogię między figuralnym odpoczynkiem w Ziemi Obiecanej, a rzeczywistym odpoczynkiem w Królestwie Bożym.
W czasie działalności Pana Jezusa, większość Izraelitów także uległa zatwardzeniu, dlatego Pan Jezus w swojej Ewangelii wiele mówił o owym przyszłym dniu odpocznienia, gdy on będzie uznanym w chwale swojej.

Ps 95:7-11 BT5 "Albowiem On jest naszym Bogiem, a my ludem z Jego pastwiska i owcami w Jego ręku. Obyście usłyszeli dzisiaj głos Jego: (8) Nie zatwardzajcie serc waszych jak w Meriba, jak na pustyni w dniu Massa, (9) gdzie Mnie wasi przodkowie wystawiali na próbę i doświadczali Mnie, choć dzieło moje widzieli. (10) Tamto pokolenie budziło we Mnie wstręt przez lat czterdzieści, i powiedziałem: Są oni ludem o sercu zbłąkanym i moich dróg nie znają. (11) Przeto przysiągłem w moim gniewie: Nie wejdą do [miejsca] mego odpoczynku."

Ja czytam to tak, że pomimo iż weszli do „ziemi obiecanej”- Kanaanu, to jednak nie zaznali tam spodziewanego odpoczynku.
Dawid natomiast proroczo pisze, że nastąpi kiedyś „dziś”, gdy usłyszą głos innego „Jozuego”- Chrystusa. Gdy ich serca nie będą zatwardziałe, to doznają prawdziwego i trwałego odpoczynku.
Odpoczynku od grzechu, trudu, zmartwień i znoju- w Królestwie Mesjasza…

Co do wersetu siódmego, to są alternatywne tłumaczenia:
Ps 95:7 EKU " Obyśmy dziś usłyszeli głos Jego:"
Ps 95:7 BGN "Od dzisiaj, jeśli Jego głos usłyszycie,"

Cytat:

2. Dlaczego okres panowania Dawida, umieszczono między sprawozdaniem o stworzeniu, a działaniem Jozuego?

Nie wiem w którym miejscu umieszczono ten „okres panowania”?
Faktem jest, że Dawid żył długo po śmierci Jozuego.

Pokoja - 2021-10-02, 09:56
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Henryk napisał/a:

Pokoja napisał/a:

Ps 95:7-11 odnosi się do tych, którzy szemrali i buntowali się na pustyni przez 40 lat, gdyż mieli zatwardzone serca. Tekst nie odnosi się ani do Jozuego, ani do Kaleba, ani do młodego pokolenia, którzy weszli do figuralnego odpocznienia w Ziemi Obiecanej, gdyż jest napisane, że lud służył Jehowie przez wszystkie dni życia Jozuego.
Zarówno trzeci, jak i czwarty rozdział Listu do Hebrajzcyków, przestrzega przed ponawianiem postaw z pustyni przez tych w Wieku Ewangelii.
Pan Jezus jest tym, który dokonując zwiadu z pustyni Wieku Ewangelii do Odpocznienia w chwale Królestwa Bożego, dodawał sił, pokrzepiał tych, którzy tego potrzebowali, aby trwać w wierze, nadzieji i miłości, aby wejść do tego odpocznienia. On jest też tym, który zgodnie Hebr. 4:9 wszedł do tego odpocznienia. W Chrystusie do tego odpocznienia, wchodzą ci, którzy wierzą w dzieło odkupienia, dokonane przez Pana Jezusa Chrystusa.

Henryk napisał/a:

Pokoja napisał/a:

2. Dlaczego okres panowania Dawida, umieszczono między sprawozdaniem o stworzeniu, a działaniem Jozuego?

Nie wiem w którym miejscu umieszczono ten „okres panowania”?
Faktem jest, że Dawid żył długo po śmierci Jozuego.

Nie rozumiem, dlaczego nie wiesz, skoro Dawid panował w tym okresie, w którym żył i napisał Psalm 95. Okres Jozuego, umieszczono po panowaniu Dawida. Czy to takie trudne do dostrzeżenia? A skoro tak niechronologicznie ten okres umieszczono, to już samo to, wskazuje na manipulację, aby wyeliminować nakaz święcenia Sabatu, a także zatuszować brak podstaw dla dogmatu o trójcy.
Hebr. 4:9. A tak pozostawił ludowi, obchodzenie sabatu Bożego.
10. Bowiem on wszedł do miejsca spoczynku jego; on wypoczął od spraw swoich, jako Bóg od swoich.
Raziła fraza: obchodzenie sabatu Bożego i wypoczął od spraw swoich, jako Bóg od swoich.

Henryk - 2021-10-02, 10:28
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Pokoja napisał/a:

Założyłeś coś sobie Pokoja, i masz problem.
Dawid żył, panował i pisał na długo po śmierci Jozuego- tego, co wprowadził Izraela do Kanaanu.
Wszystko zgadza się! Nie widzę niczego zaprzeczającemu chronologii. :-?

Cytat:

Raziła fraza: obchodzenie sabatu Bożego i wypoczął od spraw swoich, jako Bóg od swoich.

Czytam to tak: lud Boży już teraz odpoczywa.
Odpoczywa przede wszystkim od usiłowania być sprawiedliwym za pomocą uczynków, odpoczynek serca...
Bóg natomiast "odpoczął", pozostawił dzieło Odkupienia w rękach Chrystusa.

nike - 2021-10-02, 15:36

Cytat:

Pokoja napisał/
Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Tekst:---Hebr. 4: 6-10
(6) Ponieważ więc jest tak, że niektórzy mają wejść do niego, a ci, którym najpierw głoszono, nie weszli z powodu niewiary; (7) Znowu wyznacza pewien dzień, mówiąc przez Dawida po tak długim czasie "Dzisiaj", jak to zostało powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos, nie zatwardzajcie waszych serc. (8) Gdyby bowiem Jozue zapewnił im odpoczynek, Bóg nie mówiłby potem o innym dniu. (9) A tak zostaje jeszcze odpoczynek dla ludu Bożego. (10) Kto bowiem wszedł do jego odpoczynku, on także odpoczął od swoich czynów, tak jak Bóg od swoich.
Z tych zacytowanych tekstów ja zrozumiałam, że to Jozue wprowadzał Izraela do ziemi obiecanej, jest to typ, który w poza obrazie przedstawia Jezusa który po Małym okresie w TYSIĄCLECIU wprowadzi swój lud do ODPOCZNIENIA.
Izrael owszem otrzymał za Jozuego KANNAN ale odpocznienia żadnego, wojny wojny i wojny.

Cytat:

pokoja napisał/

1. Dlaczego pominięto imię Pana Jezusa w Hebr. 4:8, zamieniając je na Jozue?
2. Dlaczego okres panowania Dawida, okresem panowania Dawida, umieszczono między sprawozdaniem o stworzeniu, a działaniem Jozuego?
3. Czy ktoś już zwrócił uwagę na tą zamianę? Jeżeli tak to proszę o wskazanie, gdzie o tym napisano?

1/Ponieważ Jozue prowadził Izraela do Kanaanu, chyba juz manna nie padała i słup obłoku i ognia już zakończył swoja pracę.
2/ cos chyba nie jest tak jak mówisz, Żydzi do Kanaanu weszli w roku 1575 , był podział jeszcze ziemi 6 lat. Jozue zmarł przed Chrystusem w 1545 roku .
Do 1119 był okres sędziów. Dlaczego wiec o Dawida pytasz kiedy przed Dawidem jest Saul.
Proszę wyjaśnij tę kwestię.

Henryk Suchecki - 2021-10-02, 21:21
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Henryk napisał/a:

Dawid natomiast proroczo pisze, że nastąpi kiedyś „dziś”, gdy usłyszą głos innego „Jozuego”- Chrystusa. Gdy ich serca nie będą zatwardziałe, to doznają prawdziwego i trwałego odpoczynku.
Odpoczynku od grzechu, trudu, zmartwień i znoju- w Królestwie Mesjasza….

Ładnie napisane
powiązałbym to z tym tekstem Apokalipsa 21:4-6 PLNT
i otrze z ich oczu wszelkie łzy. Nie będzie już więcej śmierci, smutku, płaczu ani bólu. Wszystko to przeminęło wraz ze starym światem”. Wówczas Ten, który zasiada na tronie, powiedział: „Oto czynię wszystko nowe!”. Potem zwrócił się do mnie: —Zapisz to, słowa te są bowiem wiarygodne i prawdziwe. I mówił dalej: „Wykonało się! Ja jestem Alfa i Omega, Początek i Koniec. Spragnionym za darmo dam pić ze źródła wody życia.
Pan JEZUS POMAZANIEC BOŻY KRÓLUJE czy i w twoim życiu tu i teraz?? A jeśli tak to odpoczywasz w obiecanej ZIEMI, nieprwdaż?. Pamiętam jak żyłem w starym świecie to było ciągłe spadanie w dół to był trud pełen zmartwień i znoju gdyż miałem pewność ze chybiam ciągle celu.

Henryk - 2021-10-03, 13:10
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Henryk Suchecki napisał/a:

Pan JEZUS POMAZANIEC BOŻY KRÓLUJE czy i w twoim życiu tu i teraz?? A jeśli tak to odpoczywasz w obiecanej ZIEMI, nieprwdaż?

Odpowiedział bym tak: Jezus jest obecny w mym życiu.
Jego wola determinuje moje życie. W dużym procencie!
Ale jakim cudem mam „odpoczywać” w niebiańskim Kanaanie, skoro widzę że obok mnie jest tyle zła, kłamstwa, cierpień, wojen, chorób i kalectwa, etc..?
Nawet, gdy one same osobiście mnie teraz nie dosięgają!
Nie sposób odpoczywać!

Podobnie jak przypowieść o bogaczu i Łazarzu.
Jak rzekomy Łazarz mógłby być szczęśliwym w niebie i patrzeć na niekończące się męki Bogacza?

Nieczułość, brak empatii, radość czy obojętność wobec czyich cierpień- to nie są cechy, które podobają się Panu.
Nie tak wyobrażam sobie Królestwo.

Henryk - 2021-10-04, 08:22
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Henryk napisał/a:

Nieczułość, brak empatii, radość czy obojętność wobec czyich cierpień- to nie są cechy, które podobają się Panu.
Nie tak wyobrażam sobie Królestwo.

Nie wiem jak Ty Panie Henryku, ale ja czekam na inne Królestwo i inne Odpocznienie.
Nie to umieszczone w moim sercu, a obejmujące wszystkich ludzi.
2P 3:13 UBG "Lecz my, zgodnie z jego obietnicą, oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość."
Nadal oczekuję na odnowioną ziemię, odnowione serca wszystkich ludzi.

Pokoja - 2021-10-04, 10:39
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Henryk napisał/a:

Pokoja napisał/a:

Założyłeś coś sobie Pokoja, i masz problem.

Nie Henryku, nie mam problemu. Niczego sobie nie założyłem, lecz taki sens Słowa Bożego, odczytałem w Hebr. 4:8-10 i z szczerością dziecka, poczułem pragnienie, aby podzielić się tym z szczerymi badaczami Słowa Bożego (Dz. 17:11), dla oczyszczenia Pisma Świętego i abyśmy dla chwały Bożej działali, a nie dla człowieka grzechu. Nie dziwi mnie to, że Izraelici na pustyni byli przyzwyczajeni do innego namiotu i innego bożka, Dz. 7:42,43 (42-47).

Henryk napisał/a:

Dawid żył, panował i pisał na długo po śmierci Jozuego- tego, co wprowadził Izraela do Kanaanu.
Wszystko zgadza się! Nie widzę niczego zaprzeczającemu chronologii.

To dlaczego Ap. Paweł działalność Jozuegoniby opisał po działalności Dawida. Po działalności Dawida jest działalność Pana Jezusa, a nie wodza Izraelitów - Jozuego (co prawda jego imię w NT jest odpowiednikiem imienia Jezus w NT ten sam nr 2424, dlatego w Hebr. 4:8 łatwo można ulec złudzeniu/ obraz pozorny). Nie ma podstaw, aby umieszczać Jozuego z ST po Dawidzie. Zapowiedź gniewu Bożego była wyrażona szemraczom i buntownikom na początku czterdziestoletniej wędrówki Izraelitów po pustyni, prowadzonych przez Mojżesza, Lb. 14:21-23. W trzecim rozdziale Ap. Paweł, uczynił zestawienie działalności Mojżesza i Pana Jezusa. Czterokrotnie powtarzana zapowiedź w Hebr. 3:11,18; 4:3,5: „Nie wejdą do odpocznienia mojego”, Lb. 14:21-23, wiąże się z Mojżeszem z Dawidem i z Panem Jezusem, ale nie z Jozuem. Mojżesz, prowadził Izraela z niewoli w Egipcie do Ziemi Obiecanej. Pokolenie to wyginęło na pustyni, więc Jozue już go nie prowadził. Dawid prowadził Izraela od przenośnego Przybytku do Świątyni Murowanej. Pan Jezus i jego Eklezja (2Kor. 5:16-21), prowadzi lud Boży od nominalnego Królestwa Bożego Wieku Ewangelii, (w którym „chwasty”, zostały wsiane do „zboża” - jęczmień i pszenica; zostało wsiane ziarnko gorczycy, trzy miary maki, zostały zakwaszone, itp.) do rzeczywistego Królestwa Bożego (Kol. 1:13; Efz. 5:5), trwającego wśród posiadających Ducha Świętego Boga Ojca w Wieku Ewangelii, a dostępujących szczególnego błogosławieństwa od 1874 r. (Dan. 12:12; Łuk. 12:43).
W Międzynarodowym Stowarzyszeniu Badaczy Pisma Świętego, bracia Badacze Pisma Świętego wierzyli że Tysiącletnie Królestwo Chrystusowe , rozpoczęło się w 1874 r.,a jak Ty Henryku teraz wierzysz i wielu innych obecnie. Ciągle czytam: „Niczego nie zmieniono! Wszystko zgadza się! Nie widzę niczego zaprzeczającemu chronologii” . Co to jest? I jak do tego ma się przestroga za czasów Mojżesza i Dawida?

Henryk napisał/a:

Paweł pisząc w Hbr 4:9 o sabacie Bożym, pisze o Tysiącletnim Królestwie Chrystusowym.
To będzie prawdziwy odpoczynek dla ludu Bożego. A potem i dla pozostałej ludzkości.
Natomiast zupełnie nie widzę tam sugestii „trójcy”.
Cytat:
Raziła fraza: obchodzenie sabatu Bożego i wypoczął od spraw swoich, jako Bóg od swoich.

Czytam to tak: lud Boży już teraz odpoczywa.
Odpoczywa przede wszystkim od usiłowania być sprawiedliwym za pomocą uczynków, odpoczynek serca...
Bóg natomiast "odpoczął", pozostawił dzieło Odkupienia w rękach Chrystusa.

W odniesieniu do Tysiącletniego Królestwa Chrystusowego, napisałeś tak:
To będzie prawdziwy odpoczynek dla ludu Bożego;
lud Boży już teraz odpoczywa.
Czy te dwa zdania nie są sprzeczne z sobą, skoro Tysiąclecie to, rozpoczęło się w 1874 r?

nike - 2021-10-04, 21:58

Do tego te matu mogę jeszcze dodać z Reprintu Russella kilka zdań.

Podróżując do Chanaan

Są dwie fazy typicznego charakteru Izraela; jedna w łączności z usługą Namiotu Zgromadzenia, w którym cały obóz Izraelski reprezentuje świat, i w którym Kapłaństwo, Aaron i jego synowie jak również usługi ofiar Przybytku, itd. reprezentowały Chrystusa i Kościół, tak samo wielkie dzieło pojednania grzesznego świata. Drugą zaś fazą tego typicznego charakteru jest ta, w której cały naród był uważany jako wybrany lud Boży, reprezentując lud Boży wybierany podczas Wieku Ewangelii i ich podróżowanie pod kierownictwem Boskim, prowadząc ich z niewoli grzechu do błogosławionego Chanaanu, odpoczynku usprawiedliwienia przez wiarę w Chrystusa, co jest tylko ilustracją tak wielce chwalebnego odpoczynku, który pozostaje dla ludu Bożego poza Jordanem śmierci, w niebieskim Chanaanie, gdy wszelkie zastępy grzechu będą na zawsze usunięte.
Do tej drugiej fazy typu Apostoł Paweł odnosi się w liście do Żydów (Żyd. 3:8-19; Żyd. 4:1-2). Tu jest Kościołowi zwracana uwaga, aby ktoś nie stał się upośledzonym ku wejściu do Niebieskiego Chanaanu, przez przykłady cielesnego Izraela w jego zboczonym biegu z Egiptu do Chanaanu i fakty wykazują, że cała generacja nie skorzystała z przywileju i pomarła na puszczy, z powodu niedowiarstwa i odstąpienia spod kierownictwa Bożego. W swym niedowiarstwie szemrali przeciwko Boskiemu kierownictwu, więc pomarli na puszczy. Następnie on dodaje, “Patrzcież, bracia! by snać nie było w którym z was serce złe i niewierne, które by odstępowało od Boga żywego” - Żyd. 3:12.
Gdy Apostoł Paweł pisze (Żyd. 4:9) o odpoczynku, który pozostaje ludowi Bożemu odnosi się to do zupełnego odpoczynku w Niebieskim Chanaanie, w chwalebnych duchowych warunkach poza zasłoną ciała, on również mówi o obecnym odpoczynku - błogosławionym przedsmakiem tego odpoczynku, który pozostaje w Niebieskim Chanaanie, odpoczynku wiary, mówiąc, - “Albowiem wnijdziemy do odpocznienia, którzyśmy uwierzyli” - Żyd. 4:3.

R. R-1841 a, z 1895 roku.

Pokoja - 2021-10-05, 03:12
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Henryk napisał/a:

Pokoja napisał/a:

wyeliminować nakaz święcenia Sabatu, a także zatuszować brak podstaw dla dogmatu o trójcy.
Hebr. 4:9. A tak pozostawił ludowi, obchodzenie sabatu Bożego.
10. Bowiem on wszedł do miejsca spoczynku jego; on wypoczął od spraw swoich, jako Bóg od swoich.
Raziła fraza: obchodzenie sabatu Bożego i wypoczął od spraw swoich, jako Bóg od swoich.

zupełnie nie widzę tam sugestii „trójcy”.

Dlaczego zamieniono określenie 4520 - obchodzenie sabatu Bożego, (nadal pozostawione ludowi Bożemu) określeniem: odpocznienie , wskazującym na wejście (dopiero w przyszłości) ludu Bożego do sabatu jego. Niedziela ma swoje znaczenie w NT, ale nie powinno ono prowadzić do wyeliminowania sabatu.
Trynitarze uważają, że Pan Jezus jest Bogiem, jako druga osoba trójcy, a w Hebr. 4:10 jest ukazany nadal jako człowiek. Odpoczął on od spraw swoich (okup i ofiara za grzech w czasie działalności na ziemi), jak Bóg od swoich.
To są dwa powody, dla których napisałem: Raziła fraza jak wyżej.

Henryk - 2021-10-05, 09:30
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Pokoja napisał/a:

Niech odpowiedzią na „odpoczynek” będzie wyjątek z Reprintu, który podała Nike:

Cytat:

Gdy Apostoł Paweł pisze (Żyd. 4:9) o odpoczynku, który pozostaje ludowi Bożemu odnosi się to do zupełnego odpoczynku w Niebieskim Chanaanie, w chwalebnych duchowych warunkach poza zasłoną ciała, on również mówi o obecnym odpoczynku - błogosławionym przedsmakiem tego odpoczynku, który pozostaje w Niebieskim Chanaanie, odpoczynku wiary, mówiąc, - “Albowiem wnijdziemy do odpocznienia, którzyśmy uwierzyli” - Żyd. 4:3.

http://dabhar.org/wt/R1841.htm

Z pewnością odpoczywamy od strachu przed mękami piekielnymi, od dominacji nad naszymi sercami i sumieniami „urzędników Wielkiej Nierządnicy”, odpoczywamy od zabobonów i przesądów, a także od służenia bałwanom.
Co do początku Tysiąclecia w 1874 roku, to jestem trochę sceptyczny.
- Nawet jeśli chodzi o 1914 rok.
Początek powtórnego przyjścia Pana nie musi oznaczać inauguracji Tysiąclecia naprawy ludzkości.
Ja bardziej utożsamiam ten okres z końcem „czasów pogan”.
Raczej widzę większe zepsucie, a nawet zezwierzęcenie ludzkości, niż proces odnowy- restytucji serc ludzkich.

Henryk - 2021-10-05, 09:51
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Pokoja napisał/a:

Hebr. 4:9. A tak pozostawił ludowi, obchodzenie sabatu Bożego.
10. Bowiem on wszedł do miejsca spoczynku jego; on wypoczął od spraw swoich, jako Bóg od swoich.
Raziła fraza: obchodzenie sabatu Bożego i wypoczął od spraw swoich, jako Bóg od swoich.

Nie wiem, z jakiego przekładu korzystasz, ale wszystkie inne w miejscu "Bowiem on wszedł"- podają "kto bowiem wszedł".

Hbr 4:9-10 BT5 "A zatem pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego. (10) Kto bowiem wszedł do jego odpoczynku, odpocznie po swych czynach, jak Bóg po swoich."
Hbr 4:9-10 WSP "Dla ludu Bożego pozostaje więc jeszcze odpoczynek po trudach. (10) Bo kto by doczekał odpoczynku, będzie odpoczywał po trudach, jak sam Bóg odpoczął po dokonaniu swoich dzieł."
Ty prawdopodobnie założyłeś, że tym "kimś" wchodzącym jest Jezus, ja odczytuję, że mowa jest o "ciele Chrystusowym".

Szabat jest dniem odpoczynku- w zasadzie są to synonimy.

Pokoja - 2021-10-05, 10:56

nike napisał/a:

Pokoja napisał/a:

Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Ten tekst wskazuje raczej na coś innego. Wskazuje on na to, że Bóg pozostawił człowiekowi jakieś miejsce do którego on w wierze i poświeceniu ofiarniczym może wejść i odpocząć. Może też z niego wyjść, aby błogosławić innych:

BIBLIA GDAŃSKA
6

Cytat:

. Ponieważ (1893) tedy (3767) to zostaje (620), że niektórzy (5100) wchodzą (1525) do (1519) niego (846), a ci, którym pierwej (4386) zwiastowano (2097), nie (3756) weszli (1525) dla (1223) niedowiarstwa (543),
7. Zasię (3825) naznacza (3724) dzień (2250) niektóry (5100): Dziś (4594), mówiąc (3004) przez (1722) Dawida (1138) po (3326) tak długim (5118) czasie (5550) (jako (2531) powiedziano) (2046): Dziś (4594), jeźlibyście (1437) głos (5456) jego (848) usłyszeli (191), nie (3361) zatwardzajcież (4645) serc (2588) waszych (5216).
8. Albowiem (1063) jeźliby (1487) im (846) Jozue (2424) odpocznienie sprawił (2664), nie (3756) mówiłby (2980) był potem (3326) o inszym (243) dniu (2250).
9. A tak (686) zostaje (620) jeszcze odpocznienie (4520) ludowi (2992) Bożemu (2316).
10. Albowiem (1063) ktobykolwiek (3588) wszedł (1525) do (1519) odpocznienia (2663) jego (848) i on (846) także odpoczął (2664) od (575) spraw (2041) swoich (848), jako (5618) i Bóg (2316) od (575) swoich (2398).

Na podst. K.S. do badania

Kod:

6. Skoro (1893) więc (3767) jakieś (5100) pozostawił (620), wchodźmy (1525) do (1519) niego (846); wcześniej (4386) otrzymywali ewangelię (2097), z powodu (1223) nieposłuszeństwa (543) nie (3756) weszli (1525),
7. Znowu (3825) wyznacza (3724) jakiś (5100) dzień (2250) „Dziś” (4594), mówiąc (3004) przez (1722) Dawida (1138) po (3326) tak długim (5118) czasie (5550), jak (2531) oznajmiono (2046): Dziś (4594), jeślibyście (1437) głos (5456) jego (848) usłyszeli (191), nie (3361) zatwardźcie (4645) serc (2588) waszych (5216).
8. Bowiem (1063) jeśliby (1487) oni (846) wypoczęli (2664), nie (3756) opowiadałby (2980) Jezus (2424), według (3326) innego (243) dnia (2250).
9. A tak (686) pozostawił (620) ludowi (2992), obchodzenie sabatu (4520) Bożego (2316).
10. Bowiem (1063) on (3588) wszedł (1525) do (1519) miejsca spoczynku (2663) jego (848); on (846) wypoczął (2664) od (575) spraw (2041) swoich (848), jako (5618) Bóg (2316) od (575) swoich (2398).

Tekst wg. KS do czytania
6. Skoro więc jakieś pozostawił, wchodźmy do niego; wcześniej otrzymywali ewangelię, z powodu nieposłuszeństwa nie weszli,
7. Znowu wyznacza jakiś dzień „Dziś”, mówiąc przez Dawida po tak długim czasie, jako oznajmiono: Dziś, jeślibyście głos jego usłyszeli, nie zatwardźcie serc waszych.
8. Bowiem jeśliby oni wypoczęli, nie opowiadałby Jezus, według innego dnia.
9. A tak pozostawił ludowi, obchodzenie sabatu Bożego.
10. Bowiem on wszedł do miejsca spoczynku jego; on wypoczął od spraw swoich, jako Bóg od swoich.

W Hebr. 4:5 jest postawione pytanie: Czy przybędą temu, mojemu miejscu spoczynku? (KS), do którego się odnosi wierz 4: Bóg odpoczął od wszystkich dzieł swoich. Można zauważyć, że odpocznienie to, odnosi się zarówno do dnia sabatu Bożego, trwającego 7 000 lat (jak wierzymy), jak i do miejsca, w którym ono następuje.
Jakie, czy które to jest miejsce spoczynku Bożego? Salomon napisał, że Jehowa mieszka w ukryciu, czyli w Miejscu Najświętszym, do którego światło dzienne nie dochodziło, 1Krl. 8:12 (Wyj. 20:21). W 1Kor. 3:16,17; 6:19; 2Kor. 6:16 jest mowa o Świątyni, w której Bóg mieszka Duchem swoim. Obejmuje ona poświęconych, uczestników powołania niebiańskiego. Do nich Pan Jezus mówi, aby do Ojca niebiańskiego, modlili się w komorze swojej, czyli też w ukryciu. Komorą tą są serca tych poświęconych.
W jakim miejscu Bóg odpoczywa po zakończeniu fizycznego dzieła, sześciu dni stworzenia? Odpoczywa on w sercach bohaterów wiary. Sabat Boży jest przeznaczony na czynienie człowieka duchowego, wierzącego, czyli na podobieństwo Boże, Rdz. 5:1,2. Ten człowiek zaczął zwracać się do Jehowy, Boga Stworzyciela, Rdz. 4:26, aby nie ulegać bałwochwalstwu człowieka, stworzonego na obraz Boży, który przez 7 000 lat szóstego dnia stworzenia żył w fizycznej doskonałości (okres ten nie jest objęty chronologią biblijną). Powiązania tego człowieka idą do Boga przez osobowość (a nie do stworzenia przez cielesność – bałwochwalstwo, Rz. 1:18-25). To z powodu tego, Bóg pocieszał przed potopem, tylko wyróżniająco oznakowanego człowieka:
Rdz. 6:6. Jehowa (3068) pocieszał (5162), tylko wyróżniająco oznakowanego człowieka (º120); ponieważ (3588) w duchu ustawy (413) kształtuje (6213) serce (3820) mieszkańcom ziemi (776). (KS)
Człowiek czyniony w sabat Boży na jego podobieństwo (stan „łonowy” Nowego Stworzenia w NT) jest wyróżniająco oznakowany, ponieważ wzywa imienia Bożego, Rdz. 4:26. To w nim Bóg kształtuje serce mieszkańcom ziemi. To za objawieniem tego duchowego pokolenia Synów Bożych, oczekuje całe stworzenie (Rz. 8:19-21), aby narody mogły chodzić w ich chwale Bożej, Ap. 21:24-26. W ten sposób można zrozumieć

Na moje pytania: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?, odpowiedziałaś dalej tak:

nike napisał/a:

Tak, Jozue prowadził Izraela do Kanaanu, ale brak jest postaw, aby Ap. Paweł w Hbr. 4:9 apisał o tym wprowadzeniu. On zestawił w trzecim rozdziale prowadzenie Izraela przez Mojżesz i przez Pana Jezusa. W czwartym rozdziale, powołał się też na Dawida, który jako pierwszy król Izraela, uznany przez Boga, prowadził Izraela od czasu posiadania Przybytku do czasu wybudowanej Świątyni, ale też nie doprowadził. Wtedy też dużo Izraelitów wyginęło. Za Chrystusa (Głowa i Ciało) też większość uległa zatwardziałości, jakby wyginęła dla sprawy Królestwa Bożego, Rz. 11:7.

Prosisz o wyjaśnienie kwestii: Dlaczego pytam o Dawida, skoro przed Dawidem jest Saul.
Nie wiem, co chcesz wyjaśnić. O Saulu brak jest wzmianki w 3 i 4 rozdziale Listu do Hebrajczyków.

Pokoja - 2021-10-05, 12:12

Henryk napisał/a:

Pokoja napisał/a:

Niech odpowiedzią na „odpoczynek” będzie wyjątek z Reprintu, który podała Nike:

Cytat:

http://dabhar.org/wt/R1841.htm
Z pewnością odpoczywamy od strachu przed mękami piekielnymi, od dominacji nad naszymi sercami i sumieniami „urzędników Wielkiej Nierządnicy”, odpoczywamy od zabobonów i przesądów, a także od służenia bałwanom.
Co do początku Tysiąclecia w 1874 roku, to jestem trochę sceptyczny.
- Nawet jeśli chodzi o 1914 rok.
Początek powtórnego przyjścia Pana nie musi oznaczać inauguracji Tysiąclecia naprawy ludzkości.
Ja bardziej utożsamiam ten okres z końcem „czasów pogan”.
Raczej widzę większe zepsucie, a nawet zezwierzęcenie ludzkości, niż proces odnowy- restytucji serc ludzkich.

Początek powtórnego przyjścia Pana musi oznaczać inaugurację Tysiącletniej naprawy ludzkości. Brak jest podstaw do podważania tego. Jeżeli ktoś z Badaczy Pisma Świętego nie trwa w wykładach podstawowych, dotyczących tych dwóch kwestii, to podważa sens w znaczenie tego, co należy do najistotniejszych wierzeń Braterstwa w ostatnim ćwierćwieczu XIX wieku. To prowadzi do jakiejś dychotomii, rujnującej wiarę i oszukiwania samego siebie przez posłuch, dla zwodzących. Ktoś, kto podaje się za byłego ministranta, przesunął Jubileusz o 500 lat, ponieważ nie wiedział, jak odpowiedzieć swoim dzieciom, co na Boskim Planie Wieków oznacza linia przerywana, dotycząca 1914 r.
Powołałeś się na cytat z R. R-1841 a, z 1895 roku., podany przez Nike

nike napisał/a:

Podróżując do Chanaan

[…]
Gdy Apostoł Paweł pisze (Żyd. 4:9) o odpoczynku, który pozostaje ludowi Bożemu odnosi się to do zupełnego odpoczynku w Niebieskim Chanaanie, w chwalebnych duchowych warunkach poza zasłoną ciała, on również mówi o obecnym odpoczynku - błogosławionym przedsmakiem tego odpoczynku, który pozostaje w Niebieskim Chanaanie, odpoczynku wiary, mówiąc, - “Albowiem wnijdziemy do odpocznienia, którzyśmy uwierzyli” - Żyd. 4:3.

Twoja odpowiedź na moje pytanie:

Pokoja napisał/a:

Czy te dwa zdania

Henryk napisał/a:

To będzie prawdziwy odpoczynek dla ludu Bożego;
lud Boży już teraz odpoczywa.

nie są sprzeczne z sobą, skoro Tysiąclecie to, rozpoczęło się w 1874 r?

byłaby uzasadniona w okresie od napisania Listu do Hebrajczyków (Judejczyków) do 1874 - 78 r. Po tej dacie jest sprzeczna z pierwotnym wierzeniem Braterstwa. Ponadto prowadzi do destrukcyjnej dychotomii w wierze. Nie pozwala dostrzec znaczenia rozmnożenia się umiejętności od 1799 r., i odpoczynku, wprowadzanego w zakresie przywracania różnych praw człowieka w różnych dziedzinach. Pastor Russell za przykład Restytucji, podał Codzienną niebiańską mannę, jako narzędzie, dla prowadzenia tej restytucji. Zamiast wiary, ponownie jest szemranie w niewierze.
Jeśli chodzi o rozmnożenie się bezprawia, to powinniśmy brać pod uwagę fakt, że po związaniu na Tysiąc lat „herszta bandy”, który trzymał „zbójów” w rygorze dyscypliny, zostali uwolnieni ci jego aniołowie. Istnieje walka o zdobycie prymatu w miejsce jego. Jedni aniołowie chcą żyć po nowemu, a inni, trwają w dawnym duchu, aby doczekać wypuszczenia szatana z więzienia. Światłość ściera się z ciemnością, siły konserwatywne ścierają się z postępowymi. Dla jednych wschodzi słońce sprawiedliwości, a dla innych błyskawice. To wszystko trwa w Tysiącletnim panowaniu i sądzie Chrystusa.

Pokoja - 2021-10-05, 12:19
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Henryk napisał/a:

Pokoja napisał/a:

To jednak wskazuje na manipulację, aby odwrócić uwagę od dalszego obowiązywania, przestrzegania sabatu, aby go wyeliminować przez niedziele. Obecnie jest możliwość dla sabatu i niedzieli. Należało też konsekwentnie odwrócić uwagę od Pana Jezusa, który to nakazał, aby zwrócić ją zwodniczo na przyszły odpoczynek wierzących.

Henryk - 2021-10-06, 08:35
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Pokoja napisał/a:

Jeśli uważasz, że świętowanie siódmego dnia obowiązuje w literze i Ciebie, to powinieneś tak czynić.
Nie podróżować dalej niż 2000 kroków, nie prowadzić samochodu, nie jechać na rowerze, nie nosić klucza od domu w kieszeni(!), nie zapalać światła kontaktem...
Jednak nie możesz tego narzucać innym.
1J 3:21 WSP "Kochani moi, jeżeli zaś sumienie nas nie potępia, możemy z ufnością stanąć przed Bogiem"

Henryk - 2021-10-06, 09:16

Pokoja napisał/a:

Każdy ma swoje przemyślenia…
Dla jednego oznacza to naprawę ludzkości, dla innego niszczenie starych systemów w wielkim ucisku.
Jeden widzi początek królowania Chrystusa w zakończeniu działalności Antychrysta, przywrócenia Izraela do harmonii z Bogiem, koniec wojen…

Indywidualnej restytucji ludzkości ja nie widzę! Może są tacy, co to zauważają(?).
Widzę natomiast ucisk, pogrążanie się coraz bardziej w bezprawie, bezwstyd, braku wszelkich moralnych hamulców.

Pokoja - 2021-10-06, 11:08

Pokoja napisał/a:

Tekst wg. KS do czytania
Hebr. 4:6. Skoro więc jakieś pozostawił, wchodźmy do niego; wcześniej otrzymywali ewangelię, z powodu nieposłuszeństwa nie weszli,
7. Znowu wyznacza jakiś dzień „Dziś”, mówiąc przez Dawida po tak długim czasie, jako oznajmiono: Dziś, jeślibyście głos jego usłyszeli, nie zatwardźcie serc waszych.
8. Bowiem jeśliby oni wypoczęli, nie opowiadałby Jezus, według innego dnia.
9. A tak pozostawił ludowi, obchodzenie sabatu Bożego.
10. Bowiem on wszedł do miejsca spoczynku jego; on wypoczął od spraw swoich, jako Bóg od swoich.

W Hebr. 4:5 jest postawione pytanie: Czy przybędą temu, mojemu miejscu spoczynku? (KS), do którego się odnosi wiersz 4: Bóg odpoczął od wszystkich dzieł swoich. Można zauważyć, że odpocznienie to, odnosi się zarówno do dnia sabatu Bożego, trwającego 7 000 lat (jak wierzymy), jak i do miejsca, w którym ono następuje.
Jakie, czy które to jest miejsce spoczynku Bożego? Salomon napisał, że Jehowa mieszka w ukryciu, czyli w Miejscu Najświętszym, do którego światło dzienne nie dochodziło, 1Krl. 8:12 (Wyj. 20:21). W 1Kor. 3:16,17; 6:19; 2Kor. 6:16 jest mowa o Świątyni, w której Bóg mieszka Duchem swoim. Obejmuje ona poświęconych, uczestników powołania niebiańskiego. Do nich Pan Jezus mówi, aby do Ojca niebiańskiego, modlili się w komorze swojej, czyli też w ukryciu. Komorą tą są serca tych poświęconych.
W jakim miejscu Bóg odpoczywa po zakończeniu fizycznego dzieła, sześciu dni stworzenia? Odpoczywa on w sercach bohaterów wiary. Sabat Boży jest przeznaczony na czynienie człowieka duchowego, wierzącego, czyli na podobieństwo Boże, Rdz. 5:1,2. Ten człowiek zaczął zwracać się do Jehowy, Boga Stworzyciela, Rdz. 4:26, aby nie ulegać bałwochwalstwu człowieka, stworzonego na obraz Boży, który przez 7 000 lat szóstego dnia stworzenia żył w fizycznej doskonałości (okres ten nie jest objęty chronologią biblijną). Powiązania tego człowieka idą do Boga przez osobowość (a nie do stworzenia przez cielesność – bałwochwalstwo, Rz. 1:18-25). To z powodu tego, Bóg pocieszał przed potopem, tylko wyróżniająco oznakowanego człowieka:
Rdz. 6:6. Jehowa (3068) pocieszał (5162), tylko wyróżniająco oznakowanego człowieka (º120); ponieważ (3588) w duchu ustawy (413) kształtuje (6213) serce (3820) mieszkańcom ziemi (776). (KS)
Człowiek czyniony w sabat Boży na jego podobieństwo (stan „łonowy” Nowego Stworzenia w NT) jest wyróżniająco oznakowany, ponieważ wzywa imienia Bożego, Rdz. 4:26. To w nim Bóg kształtuje serce mieszkańcom ziemi. To na objawienie tego duchowego pokolenia Synów Bożych, oczekuje całe stworzenie (Rz. 8:19-21), aby narody mogły chodzić w ich chwale Bożej, Ap. 21:24-26. W ten sposób można zrozumieć serce wierzącego, ofiarującego się Bogu, jako miejsce, w którym on odpoczywa. Ono to pobudza do rozwijania nowego, Bożego umysłu.

Pokoja - 2021-10-06, 11:14
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Henryk napisał/a:

Pokoja napisał/a:

a gdzie e Słowie Bożym, postawiono takie wymagania w odniesieniu do przestrzegania sabatu. W wielu krajach obecnie to sabat jest siódmym dniem.
Nie w tym kierunku napisałem w poście. Chodzi o to, że są podstawy w Słowie Bożym, aby te dwa porządki istniały, gdyż są zapowiedzią Tysiąclecia Sabatowego, w którym żyjemy od 1874 r., i Milenium Jubileuszowego, które nastapi po nim.

Pokoja - 2021-10-06, 11:24

Henryk napisał/a:

Pokoja napisał/a:

Te dzieła nie wykluczają się

Henryk napisał/a:

Indywidualnej restytucji ludzkości ja nie widzę! Może są tacy, co to zauważają(?).
Widzę natomiast ucisk, pogrążanie się coraz bardziej w bezprawie, bezwstyd, braku wszelkich moralnych hamulców.

Nie dotyczy to indywidualnej Restytucji świata, lecz zbiorowej.
Gdy ktoś zaprzedał się w niewolę wraz z całym domem swoim (żana, rodzina, służba i całe mieni), to co siedem lat w roku sabatowym miał być uczony prawa, aby był przygotowywany do wyjścia na wolność i odzyskania pierwotnej własności w roku łaski, czyli roku jubileuszowym. Rok sabatowy, wyobraża nam czas Restytucji zbiorowej świata (Obóz Izraela), a dopiero po nim rok jubileuszowy, wyobraża nam czas Restytucji indywidualnej. Jedno widzę już teraz, a drugie w duchu, oczami wiary.

domi.nika - 2021-11-03, 08:01
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

[quote="Henryk"]

Pokoja napisał/a:

1. Dlaczego pominięto imię Pana Jezusa w Hebr. 4:8, zamieniając je na Jozue?

Cytat:

To prawda, angielski John to polski Jan ;)

________________
https://szkola-jezykowa-krakow.eu/

Pokoja - 2021-11-05, 20:20
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

domi.nika napisał/a:

Henryk napisał/a:

Pokoja napisał/a:

1. Dlaczego pominięto imię Pana Jezusa w Hebr. 4:8, zamieniając je na Jozue?

Cytat:

To prawda, angielski John to polski Jan ;)

Oczywiście i ja to rozumiem, o czym świadczy wpis z mojego postu:

Pokoja napisał/a:

Dla mnie jest zrozumiane to, co napisałeś w sprawie znaczenia imienia Jozue, ale kontekst wskazuje na Pana Jezusa, a nie na Jozuego:
http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#114477

Chodzi o to, że w 3 i 4 Rozdziale Hebrajczyków, Ap. Paweł napisał o tych zatwardziałych Izraelitach, którzy wyginęli na pustyni. To Mojżesz ich prowadził, a nie Jozue. Do Ziemi Obiecanej po wschodniej stronie Jordanu Mojżesz, wprowadził Jozuego i Kaleba (z pokolenia, które wyszło z Egiptu) oraz młode pokolenie, które się narodziło na pustyni. Ap. paweł nie odniósł się do tych z młodego pokolenia, których Jozue wprowadził do Ziemi Obiecanej po zachodniej stronie JORDANU.

Tak jak Jozue i Kaleb weszli do odpocznienia w Ziemi Obiecanej, tak Pan Jezus wszedł do prawdziwego odpocznienia Bożego. Wchodzą także Chrystusowcy.

Pokoja - 2021-12-06, 22:39
Temat postu: Re: Dlaczego pominięto imię P. Jezusa w Hebr. 4:8?

Henryk napisał/a:

Nieczułość, brak empatii, radość czy obojętność wobec czyich cierpień- to nie są cechy, które podobają się Panu.
Nie tak wyobrażam sobie Królestwo.

Oczywiście, że i Henryk może rozmawiać z Henrykiem, czyli sam z sobą :lol:

Wcześniej nie zwróciłem na to uwagi, gdyż post nie był do mnie, ale prawdą jest, że Królestwem Bożym, które wierzący ma w sercu, powinien się dzielić z innymi, aby ono objęło wszystkich ludzi.
Ap. Paweł napisał tak:

Cytat:

Rz. 14:17. Albowiem Królestwo Boże, to nie pokarm i napój, lecz sprawiedliwość i pokój, i radość w Duchu Świętym.

Kol. 1:13 który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna swego umiłowanego, (14) w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.

Efz. 5:5. Gdyż to wiedzcie na pewno, iż żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału w Królestwie Chrystusowym i Bożym.

We wszystkich przypowieściach Pan Jezus, odnosił się do Królestwa Bożego, np. o Zbożu (pszenicy) i chwastach (kąkolu). Przecież to Królestwo trwalo już, gdy on siał nasienie Królestwa Bożego. Ono rozwija się według porządku z Mar. 4:26-32

BIBLIA GDAŃSKA

Cytat:

Mar. 4:26. I (2532) mówił (3004): Takie (3779) jest (2076) królestwo (932) Boże (2316), jako (5613) gdyby (1437) człowiek (444) wrzucił (906) nasienie (4703) w (1909) ziemię (1093);
27. A (2532) spałby (2518) i (2532) wstawałby (1453) we dnie (2250) i (2532) w nocy (3571), a (2532) nasienie (4703) by weszło (985) i (2532) urosło (3373), gdy (5613) on (846) nie (3756) wie (1492).
28. Boć (1063) ziemia (1093) sama z siebie (844) pożytek wydawa (2592), naprzód (4412) trawę (5528), potem (1534) kłos (4719), a potem (1534) zupełne (4134) zboże (4621) w (1722) kłosie (4719).
29. A (2532) skoro (3752) się okaże (3860) urodzaj (2590), wnet (212) gospodarz zapuszcza (649) sierp (1407); bo (3754) żniwo (2326) przyszło (3936).
30. Nad (2532) to rzekł (3004): Do czego (5101) przypodobamy (3666) królestwo (932) Boże (2316), albo (2228) (1722) którem (4169) je (846) podobieństwem (3850) wyrazimy (3846)?
31. Jest jako (5613) ziarno (2848) gorczyczne (4615); które (3739), gdy (3752) wsiane bywa (4687) w (1909) ziemię (1093), najmniejsze (3398) jest (2076) ze wszystkich (3956) nasion (4690), które (3588) są na (1909) ziemi (1093).
32. Ale (2532) gdy (3752) bywa wsiane (4687), wzrasta (305), i (2532) bywa (1096) największe (3187) nad wszystkie (3956) jarzyny (3001), i (2532) rozpuszcza (4160) gałęzie (2798) wielkie (3173), tak iż (5620) pod (5259) cieniem (4639) jego (848) mogą (1410) sobie czynić gniazda (2681) ptaki (4071) niebieskie (3772).

Na podst. K.S. do badania

Kod:

Mar. 4:26. Także (2532) mówił (3004) w jaki sposób (5613) jest (2076) Królestwo (932) Boże (2316), na wypadek gdyby (1437) człowiek (444) tak tylko (3779) wrzucił (906) nasienie (4703) w (1909) ziemię (1093);
27. Śpi (2518) nocami (3571), a (2532) także (2532) wstaje (1453) dniami (2250); nasienie (4703) weszło (985), a (2532) także (2532) urosło (3373), a (2532) on (846) jak gdyby (5613) nie (3756) wiedział (1492).
28. Ponieważ (1063) ziemia (1093) samoczynnie (844) wydaje owoc (2592), naprzód (4412) trawę (5528), potem (1534) kłos (4719), potem (1534) zupełne (4134) ziarno (4621) w (1722) kłosie (4719).
29. A (2532) skoro tylko (3752) wyda (3860) plon (2590), zaraz (212) wysyłają (649) sierp (1407), ponieważ (3754) czas żniwa (2326) przyszedł (3936).
30. Także (2532) rzekł (3004): co (5101) upodobnia (3666) królestwo (932) Boże (2316), albo (2228) w (1722) którym (4169) podobieństwie (3850) je (846) zestawimy (3846)?
31. jako (5613) ziarno (2848) gorczyczne (4615); które (3739), gdy (3752) wsiane bywa (4687) w (1909) ziemię (1093), najmniejsze (3398) jest (2076) wszystkich (3956) nasion (4690), które (3588) a (1909) ziemi (1093).
32. Więc (2532) skoro (3752) rozsiano (4687), wzrasta (305) i (2532) całe (3956), staje się (1096) potężniejszą (3187) jarzyną (3001), także (2532) rozpuszcza (4160) wielkie (3173) gałęzie (2798), tak iż (5620) pod (5259) cieniem (4639) jego (848) mogą (1410) zagnieździć się (2681) ptaki (4071) niebieskie (3772).

Tekst wg. KS do czytania
Mar. 4:26. Także mówił w jaki sposób jest Królestwo Boże, na wypadek gdyby człowiek tak tylko wrzucił nasienie w ziemię;
27. Śpi nocami, a także wstaje dniami; nasienie weszło, a także urosło, a on jak gdyby nie wiedział.
28. Ponieważ ziemia samoczynnie wydaje owoc, naprzód trawę, potem kłos, potem zupełne ziarno w kłosie.
29. A skoro tylko wyda plon, zaraz wysyłają sierp, ponieważ czas żniwa przyszedł.
30. Także rzekł: co upodobnia królestwo Boże, albo w którym podobieństwie je zestawimy?
31. Podobnie (podobne) jak ziarno gorczyczne, które, kiedy to wsiane do ziemi, całe jest mało znaczącym nasieniem na ziemi, ale kiedy urośnie, jest największe ze wszystkich jarzyn, i staje się drzewem
32. Więc skoro rozsiano, wzrasta i całe, staje się potężniejszą jarzyną, także rozpuszcza wielkie gałęzie, tak iż pod cieniem jego mogą zagnieździć się ptaki niebieskie.

Człowiek wierzący czuje to Królestwo w sercu, aby dzielić się czystą Prawda Ewangelii o nim z innymi, gdyż zakon duchowy wyszedł z Syjonu (Królestwo Chrystusa, Kol. 1:13), a Słowo Jehowy z Jeruzalemu (z Świątyni Ducha, 1Kor. 3:16,17).

Cytat:

Izj. 2:2) I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody. (3) I pójdzie wiele ludów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana, do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył dróg swoich, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pana z Jeruzalemu. (4) Wtedy rozsądzać będzie narody i rozstrzygać sprawy wielu ludów. I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą się już uczyć sztuki wojennej. (BW)
Dz. 2:17. I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało I prorokować będą synowie wasi i córki wasze, I młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, A starcy wasi śnić będą sny; (18) Nawet i na sługi moje i służebnice moje Wyleję w owych dniach Ducha mego I prorokować będą(BW).

Dni ostateczne, trwały (rozpoczęły się) w czasie działalności Pana Jezusa.