FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO
TWOJE SŁOWO JEST PRAWDĄ (JANA 17:17)

Nauki biblijne - PONOWNE NARODZENIE

nike - 2022-04-26, 22:06
Temat postu: PONOWNE NARODZENIE
Wielu ludzi w krajach protestanckich spotkało się kiedyś z pytaniem: "Czy narodziłeś się na nowo?" Wielu odpowiada twierdząco, mówiąc na przykład: "Jestem chrześcijaninem ponownie narodzonym" albo: "Chrystus wstąpił w moje życie i narodziłem się na nowo". W niektórych kołach społeczności chrześcijańskiej, szczególnie wśród fundamentalistów i innych ewangelików, te i tym podobne zwroty są obecnie używane jako hasła.
Jezus w czasie Swego pierwszego adwentu złożył Swoje doskonałe życie jako Okup (równoważną cenę) za Adama i rodzaj ludzki w jego biodrach (Mat. 20:28; Mar. 10:45; Rzym. 5:12-21; 1 Tym. 2:5,6; Oz. 13:14) oraz otworzył Oblubienicy nową, pewną drogę do nieśmiertelnego życia, do Boskiej natury (Jan 14:1-6; 2 Tym. 1:10; Żyd. 3:1; 10:19,20; 2 Piotra 1:4).
W Swym drugim adwencie, okresie tysiąca lat, Jezus wywyższa najpierw Swoją Oblubienicę (1 Kor. 15:50-54; 1 Tes. 4:15-17; 2 Tym. 4:8), potem "panny, towarzyszki jej" (Ps. 45:15,16; Obj. 7:9-17), a następnie błogosławić będzie całą resztę ludzkości, (łącznie z obudzeniem umarłych - Jan 5:28,29; Dan.12:2, w czasie --- naprawienia wszystkich rzeczy, co był przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków" (Dz.Ap. 3:19-24; 15:16,17; Izaj. 35).

Zapraszam do dyskusji :-D

radek - 2022-04-26, 22:48

Większość z nas przyszło na świat po cielesnym poczęciu, lecz Ci, którzy prą do przodu idąc drogą Duchową, docierają ponownie do narodzin i pochwytują Królestwo Niebios

Mat 11:12 NWT-PL "Ale od dni Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebios jest celem, ku któremu ludzie prą, a ci, którzy prą naprzód, pochwytują je."

Koran 57:11-12
11. A kto da Bogu piękną pożyczkę, On mu ją odda w dwójnasób, i będzie
miał nagrodę szlachetną.
12. W Dniu, kiedy zobaczysz wiernych - mężczyzn i kobiety - i jak
światło ich idzie przed nimi i po ich prawej stronie: "Dla was dzisiaj
radosna wieść: Ogrody, gdzie w dole płyną strumyki; będziecie tam
przebywać na wieki. To jest osiągnięcie ogromne!"


Koran 15:55
55. Powiedzieli: "Obwieszczamy ci radosną wieść w całej prawdzie. Nie
bądź więc z liczby tych, którzy rozpaczają!"

Wiesława - 2022-04-27, 09:36

nike napisał/a:
W niektórych kołach społeczności chrześcijańskiej, szczególnie wśród fundamentalistów i innych ewangelików, te i tym podobne zwroty są obecnie używane jako hasła.

I ci głoszą, chociaż dość subtelnie, najczęściej, że właściwie to tylko oni (akurat z danej denominacji lub wręcz lokalnego zboru) są PRAWDZIWIE nawróceni, i na bank zbawieni. Całej reszcie jeszcze coś brakuje. Spotkałam się z tym wariactwem osobiście i wiele nie brakowało, a całkiem bym olała wszelką wiarę. Pokutuje to u mnie do dziś. Jestem bardzo sceptycznie nastawiona do wszystkiego, co religią i wiarą choćby trąci. Nieufność maksymalną to we mnie spowodowało. Niestety.

nike - 2022-04-27, 10:34

Wiesława napisał/a:
nike napisał/a:
W niektórych kołach społeczności chrześcijańskiej, szczególnie wśród fundamentalistów i innych ewangelików, te i tym podobne zwroty są obecnie używane jako hasła.

I ci głoszą, chociaż dość subtelnie, najczęściej, że właściwie to tylko oni (akurat z danej denominacji lub wręcz lokalnego zboru) są PRAWDZIWIE nawróceni, i na bank zbawieni. Całej reszcie jeszcze coś brakuje. Spotkałam się z tym wariactwem osobiście i wiele nie brakowało, a całkiem bym olała wszelką wiarę. Pokutuje to u mnie do dziś. Jestem bardzo sceptycznie nastawiona do wszystkiego, co religią i wiarą choćby trąci. Nieufność maksymalną to we mnie spowodowało. Niestety.

Żeby się narodzić wpierw musi nastąpić spłodzenie, tak w ciele jak i w duchu, potem embrion, następnie płód zaczyna się rozwijać i na końcu następuje narodzenie dziecka czy to w ciele, czy tez w duchu.
I tak:----- Ilustracja Jezusa z Ew. Jana 3:8 bardzo wyraźnie pokazuje, że stan narodzenia z Ducha osiąga się podczas zmartwychwstania, a nie podczas ziemskiego życia duchownych wybrańców Bożych.
Ew. Jana 3:8
Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.
A więc narodzenie z ducha zaczyna się w czasie zmartwychwstania, a nie za życia na ziemi.
Kobieta która chodzi w ciąży wie, że będzie miała dziecko jak donosi ciążę, są jednak wypadki, że traci dziecko, a co to znaczy w narodzeniu duchowym? A na pewno coś znaczy.

Wiesława - 2022-04-27, 11:06

nike napisał/a:
Żeby się narodzić wpierw musi nastąpić spłodzenie, tak w ciele jak i w duchu, potem embrion, następnie płód zaczyna się rozwijać i na końcu następuje narodzenie dziecka czy to w ciele, czy tez w duchu.

Nie wiem, czy akurat tak można wykładać tą sprawę. Chyba, że potraktuje się to spłodzenie, embrion itd. jako zasianie nauki, wzrastanie w wierze, dążenie do doskonałości.
J3,8 "Wiatr* wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha»"
Ale...co to ma wspólnego z zmartwychwstaniem? Jezusa? Czy coś nie połapałam po drodze.
Dla mnie to zdanie z Jana absolutnie nie świadczy o narodzeniu z ducha, ale o rozdawaniu różnych łask duchowych, darów, jak to niektórzy mówią. Pamiętajmy przy tym, że sama wiara też jest darem. Nie sądzę, aby chodziło tu o materialne lub niematerialne (kiedy? jaki czas masz na myśli? literalnie?) zmartwychwstanie.
nike napisał/a:
A więc narodzenie z ducha zaczyna się w czasie zmartwychwstania, a nie za życia na ziemi.

Z tym to zupełnie się nie zgadzam. Nie wiem w ogóle skąd pomysł na taką wykładnię?
Cala rozmowa Jezusa z Nikodemem świadczy o czymś innym.
Duchowe, ponowne narodzenie to zmiana swojego myślenia, zmiana serca, czynów, intencji itd. Nie widze tu związku z jakimś tam przyszłym odrodzeniem ciał? Chyba ,że źle rozumiem twój wpis, to poproszę bardziej łopatologicznie.

nike - 2022-04-27, 13:56

Wiesława napisał/a:
nike napisał/a:
Żeby się narodzić wpierw musi nastąpić spłodzenie, tak w ciele jak i w duchu, potem embrion, następnie płód zaczyna się rozwijać i na końcu następuje narodzenie dziecka czy to w ciele, czy tez w duchu.

Nie wiem, czy akurat tak można wykładać tą sprawę. Chyba, że potraktuje się to spłodzenie, embrion itd. jako zasianie nauki, wzrastanie w wierze, dążenie do doskonałości. .

W tym sensie jest to w Biblii ujęte i uważam to za logiczne, bo samo poznanie, nie jest jeszcze nowym narodzeniem, bo nowo narodzony nie popełnia grzechu świadomego, a kto z ludzi jest bez grzechu?
Wiesława napisał/a:

J3,8 "Wiatr* wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha»"
Ale...co to ma wspólnego z zmartwychwstaniem? Jezusa? Czy coś nie połapałam po drodze. .

Tak jak wiatr wieje czujemy ale go nie widzimy, tak podobnie jest z istotami duchowymi, NARODZONYMI Z DUCHA.
Jezus kiedy zaczął głosić Ewangelię, czyli siał ziarno PRAWDY, w pierwszym rzędzie powołał Apostołów i wspólnie siali, był to wybór do Klasa Oblubienicy Chrystusowej [Maluczkie Stadko] po zabraniu Jezusa do nieba, uczniowie Jezusa siali dalej, kiedy jednostka już się poświęciła Bogu, zostawała przez Boga spłodzona do duchowej natury, klasy Oblubienicy Chrystusowej i klasa ta zaczęła doznawać wewnętrznej przemiany, czyli w tych wybrańcach rozwijało się NOWE STWORZENIE, jak w kobiecie ciężarnej , za czym się dziecko urodzi najpierw musi stać się człowiekiem.
Klasa Oblubienicy Chrystusowej tym człowiekiem DUCHOWYM, czyli NOWO NARODZONYM stała się przy swoim zmartwychwstaniu o którym już pisałam.
Tutaj jeszcze chcę zwrócić uwagę, że nie ma w ciele ludzkim NOWEGO NARODZENIA jest tylko NOWE SPŁODZENIE i rozwijanie embrionu i płodu, owszem można było powiedzieć, że rozwija się we mnie NOWE STWORZENIE, ale tak jak z dzieckiem cielesnym nigdy w 100% nie wiemy czy się urodzi, bo jest różnie.
na razie tyle.

Pokoja - 2022-04-27, 14:01

Wiesława napisał/a:
nike napisał/a:
Żeby się narodzić wpierw musi nastąpić spłodzenie, tak w ciele jak i w duchu, potem embrion, następnie płód zaczyna się rozwijać i na końcu następuje narodzenie dziecka czy to w ciele, czy tez w duchu.

Nie wiem, czy akurat tak można wykładać tą sprawę. Chyba, że potraktuje się to spłodzenie, embrion itd. jako zasianie nauki, wzrastanie w wierze, dążenie do doskonałości.
J3,8 "Wiatr* wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha»"
Ale...co to ma wspólnego z zmartwychwstaniem? Jezusa? Czy coś nie połapałam po drodze.
Dla mnie to zdanie z Jana absolutnie nie świadczy o narodzeniu z ducha, ale o rozdawaniu różnych łask duchowych, darów, jak to niektórzy mówią. Pamiętajmy przy tym, że sama wiara też jest darem. Nie sądzę, aby chodziło tu o materialne lub niematerialne (kiedy? jaki czas masz na myśli? literalnie?) zmartwychwstanie.
nike napisał/a:
A więc narodzenie z ducha zaczyna się w czasie zmartwychwstania, a nie za życia na ziemi.

Z tym to zupełnie się nie zgadzam. Nie wiem w ogóle skąd pomysł na taką wykładnię?
Cala rozmowa Jezusa z Nikodemem świadczy o czymś innym.
Duchowe, ponowne narodzenie to zmiana swojego myślenia, zmiana serca, czynów, intencji itd. Nie widze tu związku z jakimś tam przyszłym odrodzeniem ciał? Chyba ,że źle rozumiem twój wpis, to poproszę bardziej łopatologicznie.


Ponowne narodzenie, według mowy Pana Jezusa do Nikodema oznacza narodzenie tutaj za życia w ciele natury, usprawiedliwionej dzięki okupowi, złożonemu przez Pana Jezusa. Dokonało się ono przez zesłanie Ducha Świętego Boga Ojca dla odnowienia umysłów. Pozwoliło to najpierw rozumieć Pisma Święte, a od dnia Pięćdziesiatnicy dało moc do podjęcia publicznej działalności od Jeruzalem, aż po krańce świata. Z Syjonu, wyszło nowe duchowe prawo, a z Jeruzalemu słowo na cały świat, Izj. 2:2-4.
Spłodzenie do Nowego Stworzenia, dokonywało się w ST w bohaterach wiary, 1Pio. 1:9-11; 2Pio. 1:20,21. W NT indywidualnie, następuje jedno i drugie. To co następuje po śmierci jest nazwane I zmartwychwstaniem, Ap. 20:4-6.

Wiesława - 2022-04-27, 14:08

nike napisał/a:
tak podobnie jest z istotami duchowymi, NARODZONYMI Z DUCHA

Nie rozumiem. Czy mówisz o jakichś istotach niewidzialnych, które są wśród nas obecne, ale my ich nie widzimy? Czy mówisz o ludziach z krwi i kości nawróconych, przemienionych, o sercu nowym, zmienionym wiarą i ufnością, zmienionych z bożej łaski przez Ducha świętego?
To musimy ustalić, bo mam wrażenie, że mówimy o całkiem innych bytach. Ja mówię o ludziach tu i teraz żyjących, ale już pociągniętych przez Jezusa/Boga/Ducha...A ty o kim mówisz?

Wiesława - 2022-04-27, 14:11

nike napisał/a:
Klasa Oblubienicy Chrystusowej tym człowiekiem DUCHOWYM, czyli NOWO NARODZONYM stała się przy swoim zmartwychwstaniu o którym już pisałam.
Tutaj jeszcze chcę zwrócić uwagę, że nie ma w ciele ludzkim NOWEGO NARODZENIA jest tylko NOWE SPŁODZENIE i rozwijanie embrionu i płodu, owszem można było powiedzieć, że rozwija się we mnie NOWE STWORZENIE, ale tak jak z dzieckiem cielesnym nigdy w 100% nie wiemy czy się urodzi, bo jest różnie.

No zaraz, nie wiemy czy się urodzi, ale Jezus obiecał, ze choćby wiara, jak ziarnko gorczycy..., że nawet najmniejszej iskierki nie dogasi...To jedna kwestia.
Nie potrafię przyjąć i w ogóle pokojarzyć z Biblii tego klasowego rozgraniczenia. Kościół/Zbór = Oblubienica Chrystusowa. Tyle. On się o nią troszczy od początku do końca.

Wiesława - 2022-04-27, 14:12

Pokoja napisał/a:

Ponowne narodzenie, według mowy Pana Jezusa do Nikodema oznacza narodzenie tutaj za życia w ciele natury, usprawiedliwionej dzięki okupowi, złożonemu przez Pana Jezusa. Dokonało się ono przez zesłanie Ducha Świętego Boga Ojca dla odnowienia umysłów. Pozwoliło to najpierw rozumieć Pisma Święte, a od dnia Pięćdziesiatnicy dało moc do podjęcia publicznej działalności od Jeruzalem, aż po krańce świata.

Mogę się pod tym podpisać. Tak rozumiem te sprawy i tak mnie uczono. plus minus, ale sens włąśnie taki.

Wiesława - 2022-04-27, 14:14

Pokoja napisał/a:
To co następuje po śmierci jest nazwane I zmartwychwstaniem,

Czyli też wierzysz, że śmierć to nie koniec, nie spanie az do zmartwychwstania ciał, ale COŚ! Się po śmierci dzieje. Dzieje się, moim zdaniem i to dużo i to spraw bardzo ważych dla CZŁOWIEKA jako ŚWIADOMOŚCI, jako DUCHA/DUSZY.

Pokoja - 2022-04-27, 20:58

Wiesława napisał/a:
Pokoja napisał/a:
To co następuje po śmierci jest nazwane I zmartwychwstaniem,

Czyli też wierzysz, że śmierć to nie koniec, nie spanie az do zmartwychwstania ciał, ale COŚ! Się po śmierci dzieje. Dzieje się, moim zdaniem i to dużo i to spraw bardzo ważych dla CZŁOWIEKA jako ŚWIADOMOŚCI, jako DUCHA/DUSZY.


Jakimi tekstami Pisma Świętego uzasadniasz swoją wiarę, którą tutaj przedstawiasz?

nike - 2022-04-27, 22:07

Wiesława napisał/a:
nike napisał/a:
tak podobnie jest z istotami duchowymi, NARODZONYMI Z DUCHA

Nie rozumiem. Czy mówisz o jakichś istotach niewidzialnych, które są wśród nas obecne, ale my ich nie widzimy? Czy mówisz o ludziach z krwi i kości nawróconych, przemienionych, o sercu nowym, zmienionym wiarą i ufnością, zmienionych z bożej łaski przez Ducha świętego?
To musimy ustalić, bo mam wrażenie, że mówimy o całkiem innych bytach. Ja mówię o ludziach tu i teraz żyjących, ale już pociągniętych przez Jezusa/Boga/Ducha...A ty o kim mówisz?


Wyżej mówiłam o wietrze, że go odczuwamy, ale go nie widzimy, podobnie jest z klasą Oblubienicy oni według mnie już są w niebie w Boskiej naturze więc ich nie widzimy, ale w Tysiącleciu na pewno odczujemy ich nieograniczoną pomoc i troskę jaką będą nas otaczać.
Nawrócony i przemieniony w sercu, to jeszcze nie Nowo Narodzony, tylko poświęcony i usprawiedliwiony oddany Bogu człowiek i życie jego to ZIEMIA .

Wiesława - 2022-04-28, 11:01

Pokoja napisał/a:
Jakimi tekstami Pisma Świętego uzasadniasz swoją wiarę, którą tutaj przedstawiasz?

Ty taką myśl przedstawiasz i sugerujesz, ja jedynie ucieszyłam się, że nie jestem osamotniona w poglądach.
Co do tekstów to choćby o bogaczu i Łazarzu. Wiem, że osoby przeczące życiu duszy po śmierci mówią, że to alegoria, bo tak pasuje do nauk denominacji.
Tekstów jest sporo.

Wiesława - 2022-04-28, 11:06

nike napisał/a:
Wyżej mówiłam o wietrze, że go odczuwamy, ale go nie widzimy, podobnie jest z klasą Oblubienicy oni według mnie już są w niebie w Boskiej naturze więc ich nie widzimy, ale w Tysiącleciu na pewno odczujemy ich nieograniczoną pomoc i troskę jaką będą nas otaczać.
Nawrócony i przemieniony w sercu, to jeszcze nie Nowo Narodzony, tylko poświęcony i usprawiedliwiony oddany Bogu człowiek i życie jego to ZIEMIA .

Jak pisałam, dla mnie ten wiatr to działanie Ducha bożego, ale na ludzi żyjących tu i teraz.
Ja nie wierzę w klasowość, np.klasa Oblubienicy. Oblubienica to Kościół, zgromadzenie ludzi wierzących zarówno żyjących jak i tych już po drugiej stronie. Bóg zna "swoich" i dla Niego wszyscy żyją w nieustannym "teraz". Zapominamy, że dla Boga nie ma czasu linearnego, jest wszystko TERAZ.

Henryk - 2022-04-28, 11:10

Wiesława napisał/a:
...mówią, że to alegoria, bo tak pasuje do nauk denominacji.

A co, co wierzą w życie pozagrobowe mówią, że to litera.
I tak Łazarz ogląda sobie całą wieczność męki Bogacza, siedząc na łonie Abrahama...
Bo tak pasuje to ich zboczonej sprawiedliwości...
Cytat:
Tekstów jest sporo.

No to podaj jeszcze jeden. :lol:

Wiesława - 2022-04-28, 11:12

Henryk napisał/a:
Bo tak pasuje to ich zboczonej sprawiedliwości...

:cry: :oops: Wobec powyższego mnóstwo tęgich głów i uznanych teologów biblijnych to...zboczeńcy.

Henryk - 2022-04-28, 11:40

Wiesława napisał/a:
Wobec powyższego mnóstwo tęgich głów i uznanych teologów biblijnych to...zboczeńcy.

A nie? :shock:
Spójrz na naszych biskupów, obrońców pedofili.
Spójrz na tych co podobno ślubowali uczciwość i ubóstwo...
A miłosierdzie potwierdzone czynami to podobno ich chleb powszedni.

Kto popierał i popiera nadal wojny i ludobójstwo?

Wiesława - 2022-04-28, 11:43

Henryk napisał/a:
Wiesława napisał/a:
Wobec powyższego mnóstwo tęgich głów i uznanych teologów biblijnych to...zboczeńcy.

A nie? :shock:
Spójrz na naszych biskupów, obrońców pedofili.
Spójrz na tych co podobno ślubowali uczciwość i ubóstwo...
A miłosierdzie potwierdzone czynami to podobno ich chleb powszedni.

Kto popierał i popiera nadal wojny i ludobójstwo?

Ja akurat o katolickich zbokach nie myślalam w tym kontekście. A to dlatego, że opracowań, komentarzy, nauk, wykładów katolickich ani nie czytam, ani nie słucham. Te nauki mam od protestantów, najogólniej mówiąc.

Henryk - 2022-04-28, 11:48

Wiesława napisał/a:
Te nauki mam od protestantów, najogólniej mówiąc.

Nieważne od kogo...
Kto normalny może podejrzewać sprawiedliwość Bożą polegająca na bezustannym cierpieniu jednego, i oglądaniu tego przez innego?
Taka sadystyczna radość. :roll:
Jeden cierpi tylko dlatego, że był bogaty, a drugi dostępuje pośmiertnej radości, bo przymierał za życia głodem?

Wiesława - 2022-04-28, 12:37

Henryk napisał/a:
Wiesława napisał/a:
Te nauki mam od protestantów, najogólniej mówiąc.

Nieważne od kogo...
Kto normalny może podejrzewać sprawiedliwość Bożą polegająca na bezustannym cierpieniu jednego, i oglądaniu tego przez innego?
Taka sadystyczna radość. :roll:
Jeden cierpi tylko dlatego, że był bogaty, a drugi dostępuje pośmiertnej radości, bo przymierał za życia głodem?

Takie wykręcanie kota ogonem to jest typowa retoryka, na mnie nie robi już żadnego wrażenia.
Po pierwsze, tu nie chodzi o pokazanie, że bogacz by l ukarany za to, że był bogaczem, ale kiedy żył w dobrobycie, nie miał litości, miłosierdzia w sobie i nigdy biedakowi nie pomógł.
Chodzi wyłącznie o ukazanie, że po śmierci nadal JESTEŚMY świadomi.
Po drugie, nie wiem co cię tak oburza , jak piszesz "sadystyczne podejście". Cały ST aż ocieka niesprawiedliwością, sadystycznym podejściem, mordowaniem narodów, dzieci, kobiet i starców i to za o wiele mniejsze winy. Za to, że zostali stworzeni jako na przykład narody inne niż wybrańcy i zostali zakwalifikowani do zagłady, bo ponoć bożkom służyli. Co też wybrańcy czynili...
Za nie tak złożoną ofiarę - czapa.
Za każdą duperelę niezgodną z kaprysem ich sadystycznego bóstwa- czapa.
Henryk, czy nie widzisz niekonsekwencji w swoim pisaniu. Ja widzę.

Pokoja - 2022-04-28, 14:40

Wiesława napisał/a:
Pokoja napisał/a:
Jakimi tekstami Pisma Świętego uzasadniasz swoją wiarę, którą tutaj przedstawiasz?

Ty taką myśl przedstawiasz i sugerujesz, ja jedynie ucieszyłam się, że nie jestem osamotniona w poglądach.
Co do tekstów to choćby o bogaczu i Łazarzu. Wiem, że osoby przeczące życiu duszy po śmierci mówią, że to alegoria, bo tak pasuje do nauk denominacji.
Tekstów jest sporo.

Dzięki za wymowny tekst. Tam nie jest opisana alegoria, lecz zmiana stanu rzeczy, wynikającego z obecności Pana Jezus od zarodka Królestwa Bożego.
Trzeba najpierw dokładnie zbadać, co tam jest napisane :-D .
CDN. :-D

Wiesława - 2022-04-28, 16:22

Pokoja napisał/a:
Tam nie jest opisana alegoria, lecz zmiana stanu rzeczy, wynikającego z obecności Pana Jezus od zarodka Królestwa Bożego
:mrgreen: :lol: Nie dziwię się, że przez 1900 lat nikt na to nie wpadł. A Jezus już o tym wie? Ja wątpię, poważnie :roll:
nike - 2022-04-29, 22:03

Pokoja napisał/a:
Ponowne narodzenie, według mowy Pana Jezusa do Nikodema oznacza narodzenie tutaj za życia w ciele natury, usprawiedliwionej dzięki okupowi, złożonemu przez Pana Jezusa. Dokonało się ono przez zesłanie Ducha Świętego Boga Ojca dla odnowienia umysłów. Pozwoliło to najpierw rozumieć Pisma Święte, a od dnia Pięćdziesiatnicy dało moc do podjęcia publicznej działalności od Jeruzalem, aż po krańce świata. Z Syjonu, wyszło nowe duchowe prawo, a z Jeruzalemu słowo na cały świat, Izj. 2:2-4.
Spłodzenie do Nowego Stworzenia, dokonywało się w ST w bohaterach wiary, 1Pio. 1:9-11; 2Pio. 1:20,21. W NT indywidualnie, następuje jedno i drugie. To co następuje po śmierci jest nazwane I zmartwychwstaniem, Ap. 20:4-6.


Należy pamiętać o tym, że aż do zmartwychwstania Jezusa, nikt nie stał się aktualnie istotą duchową i nie "narodził się z Ducha", chociaż od czasu otrzymania przez świętych ducha synostwa Bóg postępuje z nim jak z zarodkowymi synami (Rzym. 8:23-25; 6:10,11; Efez. 1:13,14). Wówczas, gdy ktoś aktualnie staje się istotą duchową, to jest, gdy narodził się z Ducha, nie jest już istotą cielesną: bo "co się narodziło z Ducha, duch jest".
Dla zarodkowych nowych stworzeń stare rzeczy - samolubne i światowe pożądliwości, nadzieje, plany itd. - przeminęły, a wszystkie rzeczy stały się nowymi (2 Kor. 5:17). Zarodkowe nowe stworzenia kontynuowały swój wzrost i rozwój w tej mierze, w jakiej krzyżowana była stara ludzka natura z jej pożądliwościami, nadziejami, planami itd. Te dwa procesy postępowały równocześnie od czasu poświęcenia się i spłodzenia z Ducha, a kończyły się śmiercią ludzkich ciał oraz narodzeniem z Ducha przy zmartwychwstaniu.

Pokoja - 2022-04-30, 12:21
Temat postu: NIEOŻYWIENI W CIERPIENIACH SWOICH.
Wiesława napisał/a:
Pokoja napisał/a:
Tam nie jest opisana alegoria, lecz zmiana stanu rzeczy, wynikającego z obecności Pana Jezus od zarodka Królestwa Bożego
A Jezus już o tym wie? Ja wątpię, poważnie :roll:


Ten post daje Tobie możliwość oceny i odpowiedzi na to pytanie, abyś nie wątpiła:

Treść Ew. Łukasza 16:19-31 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz:
NIEOŻYWIENI W CIERPIENIACH SWOICH
, Łuk. 9:60; Rz. 1:18

Łuk. 16:19. A był pewien bogaty człowiek, wdziewał szatę purpurową, bisior; wystawnie zabawiał podczas dnia.
20. Był pewien żebrak, imieniem Łazarz, który przy jego bramie wjazdowej był złożonym, cierpiąc od ran.
21. Pragnął najeść się z ułomków spadających z uczty bogatego; ale psy przychodząc lizały jego rany.
wdziewał szatę purpurową, bisior
- symbol władzy i bogactwa;
pewien żebrak - Mat. 21:31; Łuk. 18:14

22. Ale stało się: Żebraka będącego śmiertelnym, Posłańcy unieśli do doliny Abrahamowej; bogatego będącego śmiertelnym, pochowano z dala od Łazarza.
- 1Kor. 15:22
Cytat:
1Kor. 15:22. Albowiem (1063) jako (5618) w (1722) Adamie (76) wszyscy (3956) umierają (599), tak (3779) i (+) w (1722) Chrystusie (5547) wszyscy (3956) ożywieni będą (2227). (BG)


1Kor. 15:22. Bowiem, podobnie jak w Adamie wszyscy będąc śmiertelnymi, tak Chrystus wszystkich w czasie przywróci do życia. (KS)

Kod:
1Kor. 15:22) Bowiem (1063), podobnie jak (5618) w (1722) Adamie (76) wszyscy (3956) będąc śmiertelnymi (599), tak (3779) Chrystus (5547) w czasie (1722) wszystkich (3956) przywróci do życia (2227).  (KS)


Łuk. 16:22. pochowano z dala od Łazarza
- Bogaci (wielu) tak w Wieku Zakonu, jak i w Wieku Ewangelii mają się za lepszych od innych, 1Kor. 11:21,22

Łuk. 16:23. Z dala zjawiła się w widzeniu dolina Abrahama, a poniżej świat zmarłych; przedtem był w męczarniach; w oczach swoich pysznił się w czasie swoim.
24. Więc wołał, przemawiając językiem Łazarza: Ojcze Abrahamie! Miej litość nade mną; poślij jako dar tego samego, abyś swoim palcem, zanurzył granice wodami i ochłodził mnie, bo cierpię w tym płomieniu.
Z dala zjawiła się w widzeniu dolina Abrahama
- Dolina Abrahama jest symbolem otrzymania błogosławieństwa (Rdz. 14:17-20; 37:14). Odtrąceni, zatwardziali w sercach bogacze (arystokracja władzy, przedstawiciele religijni i biznesu) za czasu Pana Jezusa i później nie mając podstaw do odparcia mądrości jego i wierzących w niego, także ujrzeli, urodzajną "dolinę" prawdy Bożej, więc cierpieli z powodu odchodzenia od nich ludu, J. 11:47-53; Dz. 4:16-21;
poniżej świat zmarłych - Dolina przekleństwa świata Sodomy i Gomory, z którego losem Pan Jezus porównał los tych wśród których tak wiele dobrego uczynił, Mat. 11:20-24;
przedtem był w męczarniach - Zanim spadł ogień z nieba, świat ten był w męczarniach, wynikających z zwyrodniałych praktyk moralnych i zapowiadanej groźby zniszczenia, ale nie był w stanie zmienić swego postępowania w przeciwieństwie do mieszkańców Niniwy;
w oczach swoich pysznił się w czasie swoim - Tak było za czasu Lota, Rdz. 19:4-9
wołał, przemawiając językiem Łazarza - W czasie cierpienia potrzebowali wstawiennictwa Abrahama, Rdz. 18:23 - Lot (ówczesny "Łazarz", Rdz. 19:1) był "palcem" Abrahama, podobnie jak Pan Jezus był palcem Bożym, Łuk. 11:20;
zanurzył granice wodami - Po spuszczeniu ognia z nieba, Sodoma i Gomora oraz ich okolice, zostały zalane wodami Rdz. 14:3,

Łuk. 16:25. Ale Abraham przemówił: Dziecko! Wspomnij, że ty odebrałeś dobro twoje za żywota twego, Łazarz podobnie złe; teraz ten oto dodaje odwagi, ty cierpisz.
26. Więc tymczasem przez nas, wszyscy zuchwali tej otchłani, podtrzymują was, aby chcący stąd przejść do was nie mogli, ani stamtąd przeprawić się do nas.
Łazarz [...] dodaje odwagi
-pod panowania, trwających w buncie posłańców władzy, religii i biznesu, 1Pio. 3:18-20

BIBLIA GDAŃSKA
Cytat:
1Pio. 3:18. Bo (3754) i (+) Chrystus (5547) raz (530) za (4012) grzechy (266) cierpiał (3958), sprawiedliwy (1342) za (5228) niesprawiedliwych (94), aby (2443) nas (2248) przywiódł (4317) do (+) Boga (2316), umartwiony będąc (2289) ciałem (4561), ale (+) ożywiony (2227) duchem (4151);
19. Przez (1722) którego (3739) i tym (+) duchom (4151), którzy są (+) w (1722) więzieniu (5438), przyszedłszy (4198) kazał (2784).
20. Którzy (+) niekiedy (4218) nieposłuszni byli (544), gdy (3753) *raz (-530/-) oczekiwała (-1551/-) Boża (2316) cierpliwość (3115) za (1722) dni (2250) Noego (3575), kiedy (+) korab (2787) gotowano (2680), w (1519) którym (3739) mało (3641) (to jest (5123) ośm (3638) dusz (5590) zachowane są (1295) w (1223) wodzie (5204).


Tekst wg. KS do czytania
1Pio. 3:18. Bo Chrystus jeden raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy z powodu niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga; uśmiercił ciało, ożywiając ducha;
19. W którym wyprawiamy się głosić, duchom w więzieniu.
20. Kiedykolwiek nie wierzą co do cierpliwości Bożej oczekującej żarliwie za dni Noego, gdy korab zbudowano; Ten z powodu wody mało dusz ocalił, to jest osiem.
uśmiercił ciało, ożywiając ducha
- Koniec polegania na cielesnym usposobieniu, dal ożywienia duchowego życia w Zborze Chrystusowym;
W którym wyprawiamy się głosić - Zbór, jako duchowe ciało Chrystusa (a nie indywidualne osoby), kontynuuje dzieło, Chrystusowego pojednania człowieka z Bogiem, 2Kor. 5:16-21;
[color=blue]duchom w więzieniu
- Władzom świeckim, religijnym, biznesowym i innym;
Kiedykolwiek nie wierzą - Nie dotyczy to czasu przed potopem, lecz podobnie, ale w czasie Chrystusowym, czyli w dniach ostatecznych Syna człowieczego od Pięćdziesiątnicy.
co do cierpliwości Bożej oczekującej żarliwie za dni Noego - Podobnie jak przed potopem Bóg litował się nad tymi, w których kształtował serce człowieka na podobieństwo Boże, tak i w czasie Chrystusowym jeszcze bardziej po złożeniu okupu ją okazuje.

Na podst. K.S. do badania
Kod:
 1Pio. 3:18. Bo (3754) Chrystus (5547) jeden raz (530) za (4012) grzechy (266) cierpiał (3958), sprawiedliwy (1342) z powodu (5228) niesprawiedliwych (94), aby (2443) nas (2248) przyprowadzić do (4317) Boga (2316); uśmiercił (2289) ciało (4561), ożywiając (2227) ducha (4151);
19. W (1722) którym (3739) wyprawiamy się (4198) głosić (2784), duchom (4151) w (1722) więzieniu (5438).
20. Kiedykolwiek (4218) nie wierzą (544) co do (1519) cierpliwości (3115) Bożej (2316)  oczekującej żarliwie (553) za (1722) dni (2250) Noego (3575), gdy (3753) korab (2787) zbudowano (2680); Ten (3739) z powodu (1223) wody (5204) mało (3641) dusz (5590) ocalił (1295), to jest (5123) osiem (3638).


wszyscy zuchwali tej otchłani – Z powodu żywej wiary uczniów Pana Jezusa, ci zuchwali o zatwardziałych sercach przed nastaniem wielkiego odstępstwa od wiary raz świętym danej (J. 12:35,36) nie dopuszczali do mezaliansu duchowego, dlatego doszło do zniszczenia Jerozolimy. Ci którzy cierpieli w niej, otrzymali sposobność, dla opuszczenia jej przed zniszczeniem. Podobnie było przed zniszczeniem Sodomy i Gomory, że nie znalazło się nawet dziesięciu, dla ocalenia tych miast, gdyż tylko Lot i dwie jego córki ocalały;

Łuk. 16:27. Ale przemówił: Proszę więc, ojcze! abyś mnie ojcze posłał do domu:
28. Abym pięciu braciom dał świadectwo, żeby oni aby nie przyszli na to miejsce cierpienia, bowiem ich mam za coś.
abyś mnie ojcze posłał do domu
- Bogacz, upokorzony upadkiem Jerozolimy w 70 r. n. e., postanowił wyrwać się z niej w trumnie, aby przyprowadzić naród do Boga, ale to się nie udało. Naród został uprowadzony z czasem do wszystkich narodów świata, a na miejscu, doprowadzono jeszcze do jednego powstania klęski za czasu Bar - Kochby;

Łuk. 16:29. Zaś Abraham, przemówił mu: Mają za coś proroków Mojżesza? Słuchają ich?
- Nie słuchali, dlatego Pan Jezus nazwał ich obłudnikami, którzy najpierw z domu jego Ojca, uczynili targowisko (J. 2:14-16), a na końcu jaskinię zbójców, Mar. 11:15-18:

BIBLIA GDAŃSKA
Cytat:
Mat. 23:1. Tedy (5119) Jezus (2424) rzekł (2980) do (+) ludu (3793) i (2532) do (+) uczniów (3101) swoich (848), mówiąc (3004):
(2) Na (1909) katedrze (2515) Mojżeszowej (3475) usiedli (2523) nauczeni w Piśmie (1122) i (2532) Faryzeuszowie (5330).

(3) Przetoż (3767) wszystkiego (3956), czegokolwiek (3745) by (302) wam (5213) rozkazali (2036) przestrzegać (-5083(+), przestrzegajcie (5083) i (2532) czyńcie (4160), ale (1161) według (2596) uczynków (2041) ich (848) nie (3361) czyńcie (4160); albowiem (1063) oni (+) mówią (3004), ale (2532) nie (3756) czynią (4160).
(4) Bo (1063) wiążą (1195) brzemiona (5413) ciężkie (926) i (2532(+) nieznośne (1419(+), i (2532) kładą (2007) je (+) na (1909) ramiona (5606) ludzkie (444), lecz (1161) palcem (1147) swoim (848) nie (3756) chcą (2308) ich (848) ruszyć (2795).


Tekst wg. KS do czytania
Mat, 23:1. W tym czasie Jezus opowiadał tłumowi i uczniom swoim, mówiąc:
(2) Nauczeni w Piśmie i Faryzeusze, zasiedli na stolicy Mojżeszowej.

(3) Przeto jako wielki by wam przemawiał, wszystko przestrzegajcie i uczyńcie, ale według wyników dzieła ich nie czyńcie; albowiem kazał, a nie czynią.
(4) Bo zwiążą ciężkie do zniesienia brzemiona i kładą na barki ludzkie, lecz palcem swoim nie chcą ich poruszyć.
jako wielki by wam przemawiał
- Tym wielkim jest Mojżesz. To on przemawia, chociaż ustami proroków, Dz. 15:21; 13:15. Należy czynić według tego, czego on nauczał, a nie według zmanipulowanej tradycji teologicznej, dogmatycznej.

Na podst. K.S. do badania
Kod:
 Mat. 23:1. W tym czasie (5119) Jezus (2424) opowiadał (2980) tłumowi (3793) i (2532) uczniom (3101) swoim (848), mówiąc (3004):
(2) Nauczeni w Piśmie (1122) i (2532) Faryzeusze (5330), zasiedli (2523) na (1909) stolicy (2515) Mojżeszowej (3475).

(3) Przeto (3767) jako wielki (3745) by (302) wam (5213) przemawiał (2036), wszystko (3956) przestrzegajcie (5083) i (2532) uczyńcie (4160), ale (1161) według (2596) wyników dzieła (2041) ich (848) nie (3361) czyńcie (4160); albowiem (1063) kazał (3004), a (2532) nie (3756) czynią (4160).
(4) Bo (1063) zwiążą (1195) ciężkie do zniesienia (926) brzemiona (5413) i (2532) kładą (2007) na (1909) barki (5606) ludzkie (444), lecz (1161) palcem (1147) swoim (848) nie (3756) chcą (2308) ich (848) poruszyć (2795).


Łuk. 16:30. Ale on przemówił: Nie, ojcze Abrahamie! Ale jeśliby ktoś z nieożywionych robił postępy w obecności nich, odczują skruchę.
31. A przemówił mu: Skoro proroków Mojżesza, ani trochę słuchają, jeśliby ktoś spośród nieożywionych podniósł się, nie uwierzą.
jeśliby ktoś z nieożywionych robił postępy w obecności nich, odczują skruchę
- Każdy o zatwardziałym sercu musi sam dźwigać swój własny ciężar. Nikt mu w tym nie jest w stanie pomóc, Mat. 12:31,32; Hbr. 6:1-3; Gal. 6:5.

Treść Ew. Łukasza 16:19-31 na podstawie BG i Konkordancji Stronga:
NIEOŻYWIENI W CIERPIENIACH SWOICH
, Łuk. 9:60; Rz. 1:18

BIBLIA GDAŃSKA
Cytat:
Łuk. 16:19. A (1161) był (2258) niektóry (5100) człowiek (444) bogaty (4145), który (+) się obłóczył (1737) w (+) szarłat (4209) i w (+) bisior (1040), i (+) używał (2165) na każdy (2596) dzień (2250) hojnie (2988).
20. Był (2258) też (+) niektóry (5100) żebrak (4434), imieniem (3686) Łazarz (2976), który (3739) leżał (906) u (4314/-) wrót (4440) jego (848) owrzodziały (1669).
21. Pragnąc (1937) być nasycony (5526) z (575) odrobin (5589), które (+) padały (4098) z (575) stołu (5132) bogaczowego (4145); ale (235) i (+) psy (2965) przychodząc (2064) lizały (621) wrzody (1668) jego (848).
22. I (1161/-) stało się (1096), że (+) umarł (599) on (+) żebrak (4434), i (+) odniesiony był (667) od (5259) Aniołów (32) na (1519) łono (2859) Abrahamowe (11); umarł (599) też i (+) bogacz (4145), i (+) pogrzebiony jest (2290).
23. A 2532 będąc (+) w (1722) piekle (86), podniósłszy (1869) oczy (3788) swe (848), gdy (+) był (5225) w (1722) mękach (931), ujrzał (3708) Abrahama (11) z (575) daleka (3113), i (+) Łazarza (2976) na (1722) łonie (2859) jego (848).
24. Tedy (2532/-) bogacz (846/-) zawoławszy (5455), rzekł (2036): Ojcze (3962) Abrahamie (11)! zmiłuj się (1653) nade (+) mną (3165), a (+) poślij (3992) Łazarza (2976), aby (2443) omoczył (911) koniec (206) palca (1147) swego (848) w (+) wodzie (5204), a (2532) ochłodził (2711) język (1100) mój (3450), bo (3754) męki cierpię (3600) w (1722) tym (5026) płomieniu (5395).
25. I (1161) rzekł (2036) Abraham (11): Synu (5043)! wspomnij (3415), żeś (3754) ty (4771) odebrał (618) dobre (18) rzeczy (+) twoje (4675) za (1722) żywota (2222) twego (4675), a (+) Łazarz (2976) także (3668/-) złe (2556); a (+) teraz (3568) on (-3592/-) ma pociechę (3870), a (+) ty (4771) męki cierpisz (3600).
26. A (2532) nad (1722/-) to (5125) wszystko (3956) między (3342) nami (2257) i wami (5216) otchłań (5490) wielka (3173) jest utwierdzona (4741), aby (2443) ci, którzy (+) chcą (2309) stąd (1782) przyjść (1224) do (4314) was (5209), nie (3361) mogli (1410), ani (3366) owi (+) stamtąd (1564) przyjść (1276) do (4314) nas (2248).
27. A (1161) on (+) rzekł (2036): Proszę (2065) cię (+) tedy (3767), ojcze (3962)! abyś (2443) posłał (3992) do (1519) domu (3624) ojca (3962) mego (3450):
28. Albowiem (1063) mam (2192) pięć (4002) braci (80), aby (2443) im (846) świadectwo wydał (1263), żeby (2443) też (3363) i (+) oni (846) nie (+) przyszli (2064) na (1519) to (5126) miejsce (5117) męki (931).
29. I (1161) rzekł (3004) mu (846) Abraham (11): Mająć (2192) Mojżesza (3475) i (+)proroków (4396), niechże (+) ich (846) słuchają (191).
30. A (1161) on (3588) rzekł (2036): Nie (3780), ojcze (3962) Abrahamie (11)! ale (235) gdyby (1437) kto (5100) z (575) umarłych (3498) szedł (4298) do (4314) nich (846), będą (+) pokutować (3340).
31. I (1161/-) rzekł (2036) mu (846): Ponieważ (1487/-) Mojżesza (3475) i proroków (4396) nie (3756) słuchają (191), tedy (3761/-), choćby (1437) też (+) kto (5100) zmartwychwstał (1537_3498_450), nie (+) uwierzą (3982).


Objaśnienia: słowo dodane - (+)
słowo pominięte - (-) lub /-)
słowo zamienione - (…/z)

CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga
http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#114113
http://biblos.feen.pl/vie...start=30#116687

Na podst. K.S. do badania
Kod:
 Łuk. 16:19. A (1161) był (2258) pewien (5100) bogaty (4145) człowiek (444), wdziewał (1737) szatę purpurową (4209), bisior (1040); wystawnie (2988) zabawiał (2165) podczas (2596) dnia (2250).
20. Był (2258) pewien (5100) żebrak (4434), imieniem (3686) Łazarz (2976), który (3739) przy (4314) jego (848) bramie wjazdowej (4440) był złożonym (906), cierpiąc od ran (1669).
21. Pragnął (1937) najeść się (5526) z (575) ułomków (5589) spadających (4098) z (575) uczty (5132) bogatego (4145); ale (235) psy (2965) przychodząc (2064) lizały (621) jego (848) rany (1668).
22. Ale (1161) stało się (1096): Żebraka (4434) będącego śmiertelnym (599), Posłańcy (32) unieśli (667) poniżej (5259) do (1519) doliny (2859) Abrahamowej (11); bogatego (4145) będącego śmiertelnym (599), pochowano (2290) z dala od (575) Łazarza (2976).
23. Z dala (3113) zjawiła się w widzeniu (3708) dolina (2859) Abrahama (11), a (2532) poniżej (5259) świat zmarłych (86); przedtem był (5225) w (1722) męczarniach (931); w (1722) oczach (3788) swoich (848) pysznił się (1869) w czasie (1722) swoim (848).

24. Więc (2532) wołał (5455), przemawiając (2036) językiem (1100) Łazarza (2976): Ojcze (3962) Abrahamie (11)! Miej litość nade (1653) mną (3165); poślij jako dar (3992) tego samego (846), abyś (2443) swoim (848) palcem (1147), zanurzył (911) granice (206) wodami (5204) i (2532) ochłodził (2711) mnie (3450), bo (3754) cierpię (3600) w (1722) tym (5026) płomieniu (5395).
25. Ale (1161) Abraham (11) przemówił (2036): Dziecko (5043)! Wspomnij (3415), że (3754) ty (4771) odebrałeś (618) dobro (18) twoje (4675) za (1722) żywota (2222) twego (4675), Łazarz (2976) podobnie (3668) złe (2556); teraz (3568) ten oto (3592) dodaje odwagi (3870), ty (4771) cierpisz (3600).
26. Więc (2532) tymczasem (3342) przez (1722) nas (2257), wszyscy (3956)  zuchwali (3173) tej (5125) otchłani (5490), podtrzymują (4741) was (5216), aby (2443) chcący (2309) stąd (1782) przejść (1224) do (4314) was (5209), nie (3361) mogli (1410), ani (3366) stamtąd (1564) przeprawić się (1276) do (4314) nas (2248).
27. Ale (1161) przemówił (2036): Proszę (2065) więc (3767), ojcze (3962)! abyś (2443) mnie (3450) ojcze (3962) posłał (3992) do (1519) domu (3624):
28. Abym (2443) pięciu (4002) braciom (80) dał świadectwo (1263), żeby (2443) oni (846) aby nie (3363) przyszli (2064) na (1519) to (5126) miejsce (5117) cierpienia (931), bowiem (1063) ich (846) mam za coś (2192).
29. Zaś (1161) Abraham (11), przemówił (3004) mu (846): Mają za coś (2192) proroków (4396) Mojżesza (3475)? Słuchają (191) ich (846)?
30. Ale (1161) on (3588) przemówił (2036): Nie (3780), ojcze (3962) Abrahamie (11)! Ale (235) jeśliby (1437) ktoś (5100) z (575) nieożywionych (3498) robił postępy (4298) w obecności (4314) nich (846), odczują skruchę (3340).
31. A (1161) przemówił (2036) mu (846): Skoro (1487) proroków (4396) Mojżesza (3475) , ani trochę (3761) słuchają (191), jeśliby (1437) ktoś (5100) spośród (1537) nieożywionych (3498) podniósł się (450), nie (3756) uwierzą (3982).

Wiesława - 2022-04-30, 13:10

Pokoja, dzięki. :)
Pokoja - 2022-04-30, 20:00

nike napisał/a:
Pokoja napisał/a:
Ponowne narodzenie, według mowy Pana Jezusa do Nikodema oznacza narodzenie tutaj za życia w ciele natury, usprawiedliwionej dzięki okupowi, złożonemu przez Pana Jezusa. Dokonało się ono przez zesłanie Ducha Świętego Boga Ojca dla odnowienia umysłów. Pozwoliło to najpierw rozumieć Pisma Święte, a od dnia Piędziesiątnicy dało moc do podjęcia publicznej działalności od Jeruzalem, aż po krańce świata. Z Syjonu (Hbr. 12:22), wyszło nowe duchowe prawo, a z Jeruzalem słowo na cały świat, Izj. 2:2-4; Dz. 1:8; Gal. 4:26.
Spłodzenie do Nowego Stworzenia, dokonywało się w ST w bohaterach wiary, 1Pio. 1:9-11; 2Pio. 1:20,21. W NT indywidualnie, następuje jedno i drugie. To co następuje po śmierci jest nazwane I zmartwychwstaniem, Ap. 20:4-6.

Należy pamiętać o tym, że aż do zmartwychwstania Jezusa, nikt nie stał się aktualnie istotą duchową i nie "narodził się z Ducha", chociaż od czasu otrzymania przez świętych ducha synostwa Bóg postępuje z nim jak z zarodkowymi synami (Rzym. 8:23-25; 6:10,11; Efez. 1:13,14). Wówczas, gdy ktoś aktualnie staje się istotą duchową, to jest, gdy narodził się z Ducha, nie jest już istotą cielesną: bo "co się narodziło z Ducha, duch jest".
Dla zarodkowych nowych stworzeń stare rzeczy - samolubne i światowe pożądliwości, nadzieje, plany itd. - przeminęły, a wszystkie rzeczy stały się nowymi (2 Kor. 5:17).


Z treści Rz. 8:14-17 nie wynika, że członkowie ciała Chrystusowego są zarodkami, lecz dziećmi, które wołaja Abba, Ojcze! Zarodki nie wołają matko, czy ojcze, Mat. 6:9.
Ponadto w treści Rz. 8:23 jest przekaz, że nie tylko Synowie Boży mają zadatek Ducha:
Cytat:
Rz. 8:23. A (1161) nie (3756) tylko (3440) ono stworzenie, ale i my (846), którzy mamy (2192) pierwiastki (536) Ducha (4151), i my (2249) sami (848) w (1722) sobie (1438) wzdychamy (4727), oczekując (553) przysposobienia synowskiego (5206), odkupienia (629) ciała (4983) naszego (2257). (BG)


Rz. 8:23. A nie tylko sami, mamy pierwociny Ducha; My sami między sobą samymi wzdychamy, oczekując żarliwie usynowienia, uwolnienia za okupem osobowości naszej. (KS)

Kod:
Rz. 8:23. A (1161) nie (3756) tylko (3440) sami (846), mamy (2192) pierwociny (536) Ducha (4151); My (2249) sami (848) między (1722) sobą samymi (1438) wzdychamy (4727), oczekując żarliwie (553) usynowienia (5206), uwolnienia za okupem (629) osobowości (4983) naszej (2257).


W Efz. 1:13,14 jest napisane o zapieczętowaniu Duchem Świętym, rękojmi dziedzictwa w Chryrusie i odkupieniu dziedzictwa Bożego. Jedno i drugie razem wzięte, stanowi Nowe Stworzenie. Już pisałem o tym, że ci, którzy są w Chrystusie, patrzą ku nowemu Stworzeniu, a nie że już są Nowymi Stworzeniami, np. Zarodkowymi, czy embrionalnymi.

Cytat:
2Kor. 5:17. A tak (5620) jeźli (1487) kto (5101) jest w (1722) Chrystusie (5547), nowem (2537) jest stworzeniem (2937); stare (744) rzeczy przeminęły (3928), oto (2400) się wszystkie (3956) nowemi (2537) stały (1096).


2Kor. 5:17. Wobec tego o ile kto w czasie Chrystusowym, staje się nowemu stworzeniu, pierwotnemu nie zwraca uwagi; Patrzmy no wszyscy nowego.

Kod:
2Kor. 5:17. Wobec tego (5620) o ile (1487) kto (5101) w czasie (1722) Chrystusowym (5547), staje się (1096) nowemu (2537) stworzeniu (2937), pierwotnemu (744) nie zwraca uwagi (3928); Patrzmy no (2400) wszyscy (3956) nowego (2537).


Napisałem też:

Pokoja napisał/a:
Zbór Chrystusowy po jego zmartwychwstaniu jest jego ciałem duchowym. Tekstów to potwierdzających jest wiele w NT. Rozumiem, że to jest tak jak z osobą prawną. Ta też jest bytem duchowym, ale nie koniecznie Chrystusowym.
Członkowie ciała Chrystusowego także w Chrystusie na podobnej zasadzie mogą mieć swoje ciała duchowe, ale tak jak Pan Jezus po zmartwychwstaniu. Zmartwychwstają w tych, którzy w Chrystusie, kontynuują ich dzieło po ich śmierci, tak jak Zbór Chrystusowy, kontynuuje dzieło Pana Jezusa Chrystusa po jego śmierci, 1Kor. 5:16-21. Taki porządek dotyczy tych, którzy należą do powołania niebiańskiego.
http://biblos.feen.pl/vie...start=75#117284

Henryk - 2022-05-01, 07:19

Pokoja napisał/a:


Z treści Rz. 8:14-17 nie wynika, że członkowie ciała Chrystusowego są zarodkami, lecz dziećmi, które wołaja Abba, Ojcze! Zarodki nie wołają matko, czy ojcze, Mat. 6:9.

A z treści 1Kor 15:8 wynika, że są "nienarodzonymi płodami". :lol:
I co poradzisz?
Gdyby nawet napisano "embrionami"- znaczyłoby zupełnie to samo...
One też wołały nie tylko "Abba, Ojcze".

nike - 2022-05-01, 08:28

Z tego co Pokoja pisze, to ja rozumiem,że rozumiemy tak samo, tylko z dwóch różnych kierunków o tym piszemy.
Nowe stworzenie nie może świadomie grzeszyć, nawet na początku ich drogi, kiedy byli jeszcze w zarodku, a Bóg na nich patrzył jako na prospektywnych zwycięzców i tak ich uważał.
Doskonale wiemy,że porody często kończą się poronieniami u kobiet, podobnie było z prospektywnymi NOWYMI STWORZENIAMI, dużo chętnych nie dobiegło do mety i to są te poronione płody.

Wiesława - 2022-05-01, 10:50

nike napisał/a:
Nowe stworzenie nie może świadomie grzeszyć

nike napisał/a:
Bóg na nich patrzył jako na prospektywnych zwycięzców i tak ich uważał.



Całą tą wielką dyskusję z zarodkami, poronieniami itd. można było sprowadzić do tej właśnie konkluzji.
Teraz to i ja rozumiem i znam temat i zgadzam się.
Natomiast swoimi wielce skomplikowanymi postami poprzednimi kompletne zamieszanie mi w głowie zrobiliście. Po co wykrzywiać proste sprawy boże i proste nauki. Mówię - to dla przyjemności samego dyskutowania, czysto akademickie wywody.

nike - 2022-05-01, 17:35

Ważne jest Wiesiu,że teraz wiesz o co mi chodzi .
Są nieraz takie przypowieści, lub proroctwa w Biblii,że nie łatwo jest je przelać na papier prostymi słowami, a tymi wygórowanymi czasami się poplącze. hehe :-D

Pokoja - 2022-05-01, 21:33

Apostoł Paweł, wcześniak płodowy.

Henryk napisał/a:
Pokoja napisał/a:
Z treści Rz. 8:14-17 nie wynika, że członkowie ciała Chrystusowego są zarodkami, lecz dziećmi, które wołają Abba, Ojcze! Zarodki nie wołają matko, czy ojcze, Mat. 6:9.

A z treści 1Kor 15:8 wynika, że są "nienarodzonymi płodami".
I co poradzisz?
Gdyby nawet napisano "embrionami"- znaczyłoby zupełnie to samo...
One też wołały nie tylko "Abba, Ojcze".


Jest to ważny tekst na który zwróciłeś uwagę, ale z innego powodu niż sugerujesz. Przede wszystkim to była istota już narodzona, chociaż przedwcześnie. Jak tekst wskazuje w normalnym porządku byłaby jeszcze w okresie płodu, który jednak w nietypowych okolicznościach, ale jednak się narodził.
W związku z tym, wskazane jest, aby 1Kor. 15:8 (5-9) rozważyć w kontekście określenia: „Zjawić się w widzeniu”. Określenie to w kilku przypadkach, zostało użyte w 1Kor. 15:5-7.

1Kor. 15:5. Dlatego że Kefasowi, zjawił się w widzeniu, a potem dwunastu.
(6) Potem zjawił się w widzeniu ponad pięciuset braciom naraz, spośród których większość trwa wciąż jeszcze; Ktoś natychmiast umarł.
(7) Potem zjawił się w widzeniu Jakóbowi, potem wszystkim Apostołom.


Ewangelie wskazują, że także niewiasty widziały Pana Jezusa, a tutaj zostały pominięte. Dlaczego? Na podstawie Dziejów Apostolskich można wnioskować, że przyczyną tego porządku, zjawiania się w widzeniu jest kolejność roli, jaką odegrali w przewodzeniu Zborowi:
1. Ap. Piotr;
2. Dwunastu;
3. Pięciuset braci naraz (ujawnienie zdrady Judasza, 1Kor. 14: 24,25);
4. Jakub;
5. Wszyscy Apostołowie (jedenastu);
A na końcu:
6. Saul z Tarsu, jak gdyby przedwcześnie urodzony płód, czyli Ap. Paweł, dwunasty za Judasza. To imię jakoś z nim jest związane, Dz. 1:20,25; 9:11; 15:22
Saul z Tarsu przedwcześnie się narodził, gdyż nie był z Panem Jezusem w czasie jego 3,5 letniej działalności, a następnie prześladował Zbór Boży. On te dwie kwestie zaakcentował w 1Kor. 15:8,9. On stał się Apostołem Pana Jezusa dzięki objawieniu mu Ewangelii, ukrytej w zakonie ST. Stał się nim później, a jednak był wcześniakiem. Podobnie jak Pan Jezus, później zaistniał niż Abraham, a jednak wcześniej od niego podjął publiczną służbę Bogu. Abraham w wieku 50 lat, a Pan Jezus w wieku 30 lat.

Cytat:
Dz. 22:15. Albowiem (3754) mu (846) będziesz (2071) świadkiem (3144) u (4314/z) wszystkich (3956) ludzi (444) tego (+), coś (3739) widział (3708) i (+) słyszał (191). (BG)


Dz. 22:15. Bowiem będziesz świadkiem przed wszystkimi ludźmi; którego pojąłeś, ten sam zjawił się w widzeniu.

Kod:
Dz. 22:15. Bowiem (3754) będziesz (2071) świadkiem (3144) przed (4314) wszystkimi (3956) ludźmi (444); którego (3739) pojąłeś (191), ten sam (846) zjawił się w widzeniu (3708). (KS)


To z tego powodu, chociaż później stał się Apostołem, niż inni uczniowie, to jednak przedwcześnie, gdyż na podstawie objawienia Ewangelii Królestwa Chrystusowego, danej mu na podstawie instrukcji, zawartych w zakonie. On to właśnie, pojął nieopisane w nim słowa, których nie można było przedwcześnie człowiekowi opowiadać. Jemu jednak dano pojąć je przedwcześnie. Z tego to powodu, Saul z Tarsu, jako Apostoł, „zjawił się w widzeniu” sennym Ananiaszowi, Dz. 9:10. Są podstawy, aby rozpoznać, że Ananiasz to Gamaliel z Dz. 5:34-39; 22:1, który go wychowywał starannie w zakonie. Podstawami tymi są:
1. Gamaliel był szanowany wśród wszystkich Żydów w Jeruzalem, Dz. 5:34-36;
2. Gamaliel wychowywał w zakonie Saula z Tarsu, Dz. 22:3;
3. Ananiasz wychowywał w zakonie męża o tym samym imieniu:
(A Ananiasz, doświadczał męża, tego samego imienia), Dz. 9:12;
4. Gamaliel po zmianie imienia na Ananiasz był szanowany wśród wszystkich Żydów, którzy się schronili w Damaszku, Dz. 22:12;

Cytat:
Dz. 9:10. A (1161) był (2258) niektóry (5100) uczeń (3101) w (1722) Damaszku (1154), imieniem (3686) Ananijasz (367); i (+) rzekł (2036) Pan (2962) do (4314) niego (846) w (1722) widzeniu: (37065) Ananijaszu (367)! A (1161) on (+) rzekł (2036): Otom (2400) ja (1473), Panie (2962)!
11. A (1161) Pan (2962) rzekł (+) do (4314) niego (846): Wstań (450), a (+) idź (4198) na (1909) ulicę (4505), którą (+) zowią (2564) prostą (2117), a (+) szukaj (2212) w (1722) domu (3614) Judowym (2455) Saula (4569) imieniem (3686) Tarseńczyka (5018); albowiem (1063) oto (2400) się modli (4336).
12. I (2532) widział (1492) w widzeniu (+) męża (435), imieniem (3686) Ananijasz (367), wchodzącego (1525) i (+) rękę (5495) na (+) się (846/z) wkładającego (2007), aby (3704) przejrzał (308).


Dz. 9:10. A był pewien uczeń w Damaszku, imieniem Ananiasz; Pan przemówił blisko w widzeniu sennym: Ananiaszu! A on przemówił: Otom ja, Panie!
11. A Pan dalej: Wstań, idź sam na ulicę, nazywaną prostą, szukaj Saula imieniem Tarseńczyka w domu Judaszowym, gdyż oto modli się.
12. (A Ananiasz, doświadczał męża, tego samego imienia); wejdź połóż rękę, aby odzyskał wzrok.


Kod:
Dz. 9:10. A (1161) był (2258) pewien (5100) uczeń (3101) w (1722) Damaszku (1154), imieniem (3686) Ananiasz (367); Pan (2962) przemówił (2036) blisko (4314) w (1722) widzeniu sennym: (37065) Ananiaszu (367)! A (1161) on (846) przemówił (2036): Otom (2400) ja (1473), Panie (2962)!
11. A (1161) Pan (2962) dalej (4314): Wstań (450), idź (4198) sam (846) na (1909) ulicę (4505), nazywaną (2564) prostą (2117), szukaj (2212) Saula (4569) imieniem (3686) Tarseńczyka (5018) w (1722) domu (3614) Judaszowym (2455), gdyż (1063) oto (2400) modli się (4336).
12. [A (2532) Ananiasz (367), doświadczał (1492) męża (435), tego samego (846) imienia (3686)]; wejdź (1525) połóż (2007) rękę (5495), aby (3704) odzyskał wzrok (308). (KS)


Można więc rozpoznać, że gdy nastał odpowiedni czas, w którym wierzący z narodów, zainteresowali się sprawą zbawienia, to szukano kogoś, kto będąc Żydem był zarazem odpowiednią osobą do wystąpienia z świadectwem wśród narodów. Dlatego to Saul z Tarsu, „zjawił się w widzeniu” Ananiaszowi, gdyż przez niego Bóg odpowiednio do tego go przygotował, podobnie jak Mojżesza w Egipcie.

BIBLIA GDAŃSKA
Cytat:
1Kor. 15:8. A (1161) na ostatek (2078) po (+) wszystkich (3956) ukazał się (3700) i mnie (2504), jako (5619) poronionemu płodowi (1626).
(9) Bom (1063) ja (1473) jest (1510) najmniejszy (1646) z (+) Apostołów (652), którym (3739) nie (3756) jest (1510) godzien (2425), abym (+) był zwany (2564) Apostołem (652), przeto żem (1360) prześladował (1377) zbór (1577) Boży (2316).


Tekst wg. KS do czytania
1Kor. 15:8) A na końcu wszystkich, nawet ja zjawiłem się w widzeniu, jak gdyby przedwcześnie urodzony płód.
(9) Bo ja to jestem najmniejszym Apostołem; nie jestem godzien, być nazwany Apostołem, ponieważ prześladowałem zbór Boży.


Na podst. K.S. do badania
Kod:
1Kor. 15:8. A (1161) na końcu (2078) wszystkich (3956) nawet ja (2504) zjawiłem się w widzeniu (3700), jak gdyby (5619) przedwcześnie urodzony płód (1626).
(9) Bo (1063) ja (1473) to (3739) jestem (1510) najmniejszym (1646) Apostołem (652); nie (3756) jestem (1510) godzien (2425), być nazwany (2564) Apostołem (652), ponieważ (1360) prześladowałem (1377) zbór (1577) Boży (2316). (KS)


Inny tekst, kojarzony niby z wyborem w łonie matki:

Cytat:
Gal. 1:13. Boście (1063) słyszeli (191) o mojem (1699) obcowaniu (391) niekiedy (4218) w (1722) Żydostwie (2454), żem (3754) nader (2596_5236) prześladował (1377) zbór (1577) Boży (2316) i burzyłem (4199) go (846);
14. I (2532) postępowałem (4298) w (1722) Żydostwie (2454) nad (5228) wiele (4183) rówieśników (4915) moich w (1722) narodzie (1085) moim (3450), będąc (5225) nader (4056) gorliwym miłośnikiem (2207) ustaw (3862) moich (3450) ojczystych (3967).
15. Ale (1161) gdy (3753) się upodobało (2106) Bogu [2316], który mię (3165) odłączył (873) z (1537) żywota (2836) matki (3384) mojej (3450), i powołał (2564) z (1223) łaski (5485) swojej (848),
16. Aby objawił (601) Syna (5207) swego (848) we (1722) mnie (1698), abym (2443) go (846) opowiadał (2097) między (1722) poganami (1484), wnetże (2112) nie (3756) radziłem się (4323) ciała (4561) i krwi (129);


Gal. 1:13. Pojęliście bowiem mój sposób życia niegdyś wśród Żydów, że na wzór, nadzwyczajnie prześladowałem zbór Boży, niszczyłem go;
14. I robiłem postępy wśród Żydów, wiele więcej niż rówieśnicy moi w narodzie, byłem daleko więcej zwolennikiem ustaw, pochodzący od przodków moich.
15. A gdy byli zadowolonymi wyznaczyli mnie; z powodu siebie, nazwali mnie: Życzliwość po łonie matki,
16. Syna bezzwłocznie sam sobie, odkryłem we mnie; nie naradzałem się ciałem krwi, abym sam wśród pogan, głosił radosną nowinę;


Na podst. K.S. do badania
Kod:
Gal. 1:13. Pojęliście (191) bowiem (1063) mój (1699) sposób życia (391) niegdyś (4218) wśród (1722) Żydów (2454), że (3754) na wzór (2596), nadzwyczajnie (5236) prześladowałem (1377) zbór (1577) Boży (2316), niszczyłem (4199) go (846);
14. I (2532) robiłem postępy (4298) wśród (1722) Żydów (2454), wiele (4183) więcej niż (5228) rówieśnicy (4915) moi (3450) w (1722) narodzie (1085), byłem (5225) daleko więcej (4056) zwolennikiem (2207) ustaw (3862), pochodzący od przodków (3967) moich (3450).
15. A (1161) gdy (3753) byli zadowolonymi (2106) wyznaczyli (873) mnie (3165); z powodu (1537) siebie (848), nazwali (2564) mnie (3450): Życzliwość (5485) po (1223) łonie (2836) matki (3384),
16. Syna (5207) bezzwłocznie (2112) sam sobie (848), odkryłem (601) we (1722) mnie (1698); nie (3756) naradzałem się (4323) ciałem (4561) krwi (129), abym (2443) sam (846) wśród (1722) pogan (1484), głosił radosną nowinę (2097);


Saul z Tarsu, działający już jako Ap. Paweł, niezależnie od innych, został uznany za Apostoła także przez innych Apostołów Chrystusowych:

Cytat:
Dz. 15:22. Tedy (5119) się zdało (1380) Apostołom (652) i (+) starszym (4245) ze (4862) wszystkim (3956) zborem (1577), aby (+) wybrane (1586) spośród (1537) siebie (846) męże (435) posłali (3992) do (1519) Antyjochyi (490) z (4862) Pawłem (3972) i z (+) Barnabaszem (923), to jest (+) Judasa (2455), którego (+) zwano (1941) Barsabaszem (923), i (+) Sylę (4609), męże (435) przedniejsze (2233) między (1722) braćmi (80).
23. Napisawszy (1125) to (-3592/+) przez (1223) rękę (5495) ich (848): Apostołowie (652) i (+) starsi (4245), i (+) bracia (80) tym, którzy są (+) w (2596) Antyjochyi (490) i w (+) Syryi (4947), i w (+) Cylicyi (2791), braciom (80) którzy są z (+) pogan (1484), zdrowia życzymy (5463); (BG)


Dz. 15:22. W tym czasie, cieszący się znaczeniem: Apostołowie, razem z starszymi, wybrali spośród mężów, mężów przewodzących między braćmi wszystkich zborów; tych samych, razem z Pawłem, Barnabaszem, [Judaszem zwanym Barnabaszem], Sylasem, posłali do Antiochii.
23. Dzięki rękom swoim, napisali listy: Apostołowie, starsi bracia, braciom z pogan, Antiochii Syrii, Cylicji, zdrowia życzymy;


Na podst. K.S. do badania
Kod:
Dz. 15:22. W tym czasie (5119), cieszący się znaczeniem (1380): Apostołowie (652), razem z (4862) starszymi (4245), wybrali (1586) spośród (1537) mężów (435), mężów (435) przewodzących (2233) między (1722) braćmi (80) wszystkich (3956) zborów (1577); tych samych (846), razem z (4862) Pawłem (3972), Barnabaszem (923), [Judaszem (2455) zwanym (1941) Barnabaszem (923)], Sylasem (4609), posłali (3992) do (1519) Antiochii (490).
23. Dzięki (1223) rękom (5495) swoim (848), napisali listy (1125): Apostołowie (652), starsi (4245) bracia (80), braciom (80) z (2596) pogan (1484), Antiochii (490) Syrii (4947), Cylicji (2791), zdrowia życzymy (5463); (KS)


Cytat:
Gal. 1:1. Paweł (3972), Apostoł (652) [nie (3756) od (575) ludzi (444), ani (3761) przez (1223) człowieka (444), ale (35) przez (1223) Jezusa (2424) Chrystusa (5547) i Boga (2316) Ojca (3962), który (+) go (846) wzbudził (1453) od (1537) umarłych (3498);] (BG)


Gal. 1:1. Z powodu Jezusa Chrystusa, wzbudzonego od umarłych, Apostołowie [nie przez ludzi, ani z powodu ludzi, ale tego samego Boga Ojca] wraz ze mną Pawłem;

Na podst. K.S. do badania
Kod:
Gal. 1:1. Z powodu (1223) Jezusa (2424) Chrystusa (5547), wzbudzonego (1453) od (1537) umarłych (3498), Apostołowie (652) [nie (3756) przez (575) ludzi (444), ani (3761) z powodu (1223) ludzi (444), ale (235); tego samego (846) Boga (2316) Ojca (3962)] wraz ze mną Pawłem (3972); (KS)


Cytat:
Gal. 2:2. A (1161) wstąpiłem (305) według (2596) objawienia (602) i przełożyłem (394) im (846) Ewangieliję (2098), którą (+) każę (2784) między (1722) poganami (1484), a zwłaszcza (2596_2398) zacniejszym (1380), bym snać nadaremno (1519_2756) nie (3381) bieżał (5143), albo (2228) przedtem nie (+) biegał (5143). (BG)


Gal. 2:2. A wstąpiłem według objawienia Ewangelii, głoszonej między narodami w czasie właściwym; przedstawiłem ją, żebym jakoś nie biegł na daremno; inaczej biegłem, była uznaną za słuszną.

Na podst. K.S. do badania
Kod:
Gal. 2:2. A (1161) wstąpiłem (305) według (2596) objawienia (602) Ewangelii (2098), głoszonej (2784) między (1722) narodami (1484) w czasie (2596) właściwym (2398); przedstawiłem (394) ją (846), żebym jakoś nie (3381) biegł (5143) na (1519) daremno (2756); inaczej (2228) biegłem (5143), była uznaną za słuszną (1380). (KS)


Cytat:
Gal. 2:6. A (1161) od (575) tych, którzy (+) się zdadzą (1380) być (1511) czemś (5100), [acz (+) jakimi (3697) niekiedy (4218) byli (2258), nic (3762) mi (3427) na tem (1308); bo (+) osoby (4383) człowieczej (444) Bóg (2316) nie (3756) przyjmuje (2983)], ci mówię, którzy (+) się zdali (1380) być czemś (+), nic mi (+) nie (3762) przydali (4323).
7. Owszem (235/z), przeciwnym obyczajem (5121/z), widząc (1492), iż (3754) mi (+) jest zwierzona (4100) Ewangielija (2098) między (+) nieobrzezanymi (203), jako (2531) Piotrowi (4074) między (+) obrzezanymi (4061), (BG)


Objaśnienia: słowo dodane - (+)
słowo pominięte - (-) lub /-)
słowo zamienione - (…/z)

CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga
http://biblos.feen.pl/vie...p=113815#114113
http://biblos.feen.pl/vie...start=30#116687


Gal. 2:6. A cieszący się znaczeniem, coś z dala ode mnie byli; żaden wyróżniał się, jakimi kiedyś byli; żaden mąż, cieszący się znaczeniem nie pojął zmysłami osoby Boga - naradzali się.
7. Wszakże pojęli, że inaczej, byłem przekonanym Ewangelią nieobrzezaniu, tak jak Piotr obrzezaniu,


Na podst. K.S. do badania
Kod:
Gal. 2:6. A (1161) cieszący się znaczeniem (1380), coś (5100) z dala ode (575) mnie (3427) byli (1511); żaden (3762) wyróżniał się (1308), jakimi (3697) kiedyś (4218) byli (2258); żaden (3762) mąż (444), cieszący się znaczeniem (1380) nie (3756) pojął zmysłami (2983) osoby (4383) Boga (2316) - naradzali się (4323).
7. Wszakże (235) pojęli (1492), że (3754) inaczej (5121), byłem przekonanym (4100) Ewangelią (2098) nieobrzezaniu (203), tak jak (2531) Piotr (4074) obrzezaniu (4061), (KS)


Brak jest podstaw, aby uważać, że płody w Chrystusie (jako należące do pierwocin Nowego Stworzenia), mówiły Abba! Ojcze! Jeżeli jednak Saul z Tarsu, narodził się przedwcześnie, jako Ap. Paweł, to jako wcześniak z okresu płodowego w Duchu mógł tak mówić.

Henryk - 2022-05-02, 07:48

Pokoja napisał/a:
Jest to ważny tekst na który zwróciłeś uwagę, ale z innego powodu niż sugerujesz. Przede wszystkim to była istota już narodzona, chociaż przedwcześnie. Jak tekst wskazuje w normalnym porządku byłaby jeszcze w okresie płodu, który jednak w nietypowych okolicznościach, ale jednak się narodził.

Jednym słowem sugerujesz, że apostoł Paweł był wcześniakiem?

Pokoja - 2022-05-02, 08:25

Henryk napisał/a:
Pokoja napisał/a:
Jest to ważny tekst na który zwróciłeś uwagę, ale z innego powodu niż sugerujesz. Przede wszystkim to była istota już narodzona, chociaż przedwcześnie. Jak tekst wskazuje w normalnym porządku byłaby jeszcze w okresie płodu, który jednak w nietypowych okolicznościach, ale jednak się narodził.

Jednym słowem sugerujesz, że apostoł Paweł był wcześniakiem?


Ale jako Apostoł. Szedł do Damaszku prześladować członków Zboru Bożego, którzy tam się schronili z powodu prześladowań, zapoczątkowanych w Jeruzalem. W drodze, został olśniony, a następnie uczyniony Apostołem dla narodów. Inni Apostołowie, potrzebowali 3,5 roku nauki przy Panu Jezusie, aby od dnia Pięćdziesiątnicy podjąć samodzielną (bez cielesnej obecności Pana Jezusa) misję, dla kontynuowania jego dzieła, i to tylko wśród obrzezanych.

Saul z Tarsu, stał się więc w Apostolstwie wcześniakiem (przedwcześnie urodzonym płodem). To z tego powodu bano się go, aż do czasu, gdy jego nauczanie, jako Apostoła, zostało uznane przez innych.

Henryk - 2022-05-02, 15:16

Pokoja napisał/a:
W drodze, został olśniony, a następnie uczyniony Apostołem dla narodów. Inni Apostołowie, potrzebowali 3,5 roku nauki przy Panu Jezusie, aby od dnia Pięćdziesiątnicy podjąć samodzielną (bez cielesnej obecności Pana Jezusa) misję, dla kontynuowania jego dzieła, i to tylko wśród obrzezanych.

Saul z Tarsu, stał się więc w Apostolstwie wcześniakiem (przedwcześnie urodzonym płodem). To z tego powodu bano się go, aż do czasu, gdy jego nauczanie, jako Apostoła, zostało uznane przez innych.

Znam inne wytłumaczenie.
Człowiek nie może ujrzeć istoty Nieśmiertelnej- a taką jest natura Boska.
1J 3:2 UBG "Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Wiemy jednak, że gdy on się objawi, będziemy podobni do niego, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest."
Paweł ujrzał uwielbionego Jezusa, gdy był jeszcze tu, na ziemi.
1Kor 15:8 BGN "A ostatniemu ze wszystkich, jakby przedwcześnie urodzonemu płodowi, dał się widzieć i mnie."
Jeszcze nie narodził się na nowo, w duchowym ciele, a już Go ujrzał.
Dz 9:5 BW "I rzekł: Kto jesteś, Panie? A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz;"

Pokoja - 2022-05-03, 05:25

Henryk napisał/a:
Pokoja napisał/a:
W drodze, został olśniony, a następnie uczyniony Apostołem dla narodów. Inni Apostołowie, potrzebowali 3,5 roku nauki przy Panu Jezusie, aby od dnia Pięćdziesiątnicy podjąć samodzielną (bez cielesnej obecności Pana Jezusa) misję, dla kontynuowania jego dzieła, i to tylko wśród obrzezanych.
Saul z Tarsu, stał się więc w Apostolstwie wcześniakiem (przedwcześnie urodzonym płodem). To z tego powodu bano się go, aż do czasu, gdy jego nauczanie, jako Apostoła, zostało uznane przez innych.

Znam inne wytłumaczenie.
Człowiek nie może ujrzeć istoty Nieśmiertelnej- a taką jest natura Boska.
1J 3:2 UBG "Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Wiemy jednak, że gdy on się objawi, będziemy podobni do niego, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest."
Paweł ujrzał uwielbionego Jezusa, gdy był jeszcze tu, na ziemi.
1Kor 15:8 BGN "A ostatniemu ze wszystkich, jakby przedwcześnie urodzonemu płodowi, dał się widzieć i mnie."
Jeszcze nie narodził się na nowo, w duchowym ciele, a już Go ujrzał.
Dz 9:5 BW "I rzekł: Kto jesteś, Panie? A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz;"


Kogoś uwielbionego o obliczu jaśniejącym jak błyskawica, ujrzał także prorok Daniel, gdy był jeszcze tu, na ziemi i padł na ziemię, jak nieżywy, Dan. 10:5-10, 16,17.
Daniel jeszcze nie zmartwychwstał (nie narodził się na nowo, w duchowym ciele), a już Go ujrzał.
Ujrzeli go także ci, wymienieni w 1Kor. 15:5-7:
Pokoja napisał/a:
1Kor. 15:5. Dlatego że Kefasowi, zjawił się w widzeniu, a potem dwunastu.
(6) Potem zjawił się w widzeniu ponad pięciuset braciom naraz, spośród których większość trwa wciąż jeszcze; Ktoś natychmiast umarł.
(7) Potem zjawił się w widzeniu Jakóbowi, potem wszystkim Apostołom.

Ewangelie wskazują, że także niewiasty widziały Pana Jezusa, a tutaj zostały pominięte. Dlaczego? Na podstawie Dziejów Apostolskich można wnioskować, że przyczyną tego porządku, zjawiania się w widzeniu jest kolejność roli, jaką odegrali w przewodzeniu Zborowi:
1. Ap. Piotr;
2. Dwunastu;
3. Pięciuset braci naraz (ujawnienie zdrady Judasza, 1Kor. 14: 24,25);
4. Jakub;
5. Wszyscy Apostołowie (jedenastu);
A na końcu:
6. Saul z Tarsu, jak gdyby przedwcześnie urodzony płód, czyli Ap. Paweł, dwunasty za Judasza. To imię jakoś z nim jest związane, Dz. 1:20,25; 9:11; 15:22
Saul z Tarsu przedwcześnie się narodził, gdyż nie był z Panem Jezusem w czasie jego 3,5 letniej działalności, a następnie prześladował Zbór Boży. On te dwie kwestie zaakcentował w 1Kor. 15:8,9. On stał się Apostołem Pana Jezusa dzięki objawieniu mu Ewangelii, ukrytej w zakonie ST. Stał się nim później, a jednak był wcześniakiem. Podobnie jak Pan Jezus, później zaistniał niż Abraham, a jednak wcześniej od niego podjął publiczną służbę Bogu. Abraham w wieku 50 lat, a Pan Jezus w wieku 30 lat.

To z tego powodu, chociaż później stał się Apostołem, niż inni uczniowie, to jednak przedwcześnie, gdyż na podstawie objawienia Ewangelii Królestwa Chrystusowego, danej mu na podstawie instrukcji, zawartych w zakonie. On to właśnie, pojął nieopisane w nim słowa, których nie można było przedwcześnie człowiekowi opowiadać. Jemu jednak dano pojąć je przedwcześnie. Z tego to powodu, Saul z Tarsu, jako Apostoł, „zjawił się w widzeniu” sennym Ananiaszowi, Dz. 9:10.


Cytat:
1Kor. 15:8. A (1161) na ostatek (2078) po wszystkich (3956) ukazał się (3700) i mnie (2504), jako (5619) poronionemu płodowi (1626).


1Kor. 15:8. A na końcu wszystkich, nawet ja zjawiłem się w widzeniu, jak gdyby przedwcześnie urodzony płód. (KS)

Kod:
1Kor. 15:8. A (1161) na końcu (2078) wszystkich (3956) [u]nawet ja[/u] (2504) zjawiłem się w widzeniu (3700), jak gdyby (5619) przedwcześnie urodzony płód (1626). (KS)


W 1Kor. 15:8 jest użyte określenie nr 2504 – (połączenie 2532 i 1473) i ja, ja także, nawet ja
To zjawienie się w widzeniu, odnosi się do widzenia Saula z Tarsu, jako przedstawionego Ananiaszowi, kandydataem na Ap. Pawła dla narodów. Więc można zauważyć, że nie odnosi się ono do tago, co wcześniej ujrzał Saul z Tarsu.

Tak rozumując jak to przedstawiłeś, to należy zwrócić uwagę na fakt, że ten sam uwielbiony Chrystus, jak twierdzisz, który ukazał się Saulowi z Tarsu, zjawił się w widzeniu sennym także Ananiaszowi i nic złego mu się nie stało. Także wszystkim innym (poza Saulem z Tarsu) nic złego się nie stało, ponieważ narodzili się na nowo, więc mogli ujrzeć Królestwo Boże Chrystusa, albo mogli ujrzeć Chrystusa w jego Królestwie Bożym, J. 3:3-8; Kol. 1:13; Efz. 5:5.

Czy chcesz temu zaprzeczyć?

Henryk - 2022-05-03, 07:25

Pokoja napisał/a:
Daniel jeszcze nie zmartwychwstał (nie narodził się na nowo, w duchowym ciele), a już Go ujrzał.
Ujrzeli go także ci, wymienieni w 1Kor. 15:5-7:

Musiał byś dowieść, że w czasach Daniela, a także przed wniebowstąpieniem, tenże Jezus posiadał naturę Boską, nieśmiertelną.

Pokoja - 2022-05-03, 09:03

Henryk napisał/a:
Pokoja napisał/a:
Daniel jeszcze nie zmartwychwstał (nie narodził się na nowo, w duchowym ciele), a już Go ujrzał.
Ujrzeli go także ci, wymienieni w 1Kor. 15:5-7:

Musiał byś dowieść, że w czasach Daniela, a także przed wniebowstąpieniem, tenże Jezus posiadał naturę Boską, nieśmiertelną.


Nie zachodzi taka potrzeba, gdyż Daniel został powalony na ziemię i w ten sposób może ocalił wzrok, a Ananiasz, który narodził się na nowo z Ducha Świętego Boga Ojca, ujrzał Pana Jezusa, a jednak nic mu się nie stało.
Daniel znalazł się ponownie w nowej rzeczywistości (najpierw babilońskiej, a później perskiej), ale nie prześladował, a Saul z Tarsu, znalazł się w nowej, Chrystusowej rzeczywistości, ale prześladował, dlatego doznał gwałtownej przemiany, ale z szkodą dla siebie.
Jednak w 1Kor. 15:8, chodzi o ujrzenie przez Ananiasza w widzeniu sennym Saula z Tarsu, jako odpowiedniej osoby do głoszenia Bożego Królestwa Chrystusa wśród narodów. Saul z Tarsu bardzo szukał zbawienia na podstawie Prawa Przymierza Synaju, a nie wiedział, że prześladuje tego, którego oczekiwał. W doświadczeniu w drodze do Damaszku, poznał, że zakon był tylko Pedagogiem, prowadzącym do wolności Chrystusie, Gal. 3:23,24; Dz. 15:1; Gal. 2:4,2.
To, że Ananiasz ujrzał Saula z Tarsu w widzeniu sennym, dla zwiastowania Ewangeli wśród narodów jest podstawą pobudzania innych przez Ap. Pawła, do tego, aby inni stali się jego naśladowcami w takim stopniu, w jakim on jest naśladowcą Pana Jezusa Chrystusa, 1Kor. 4:16; 11:1; Flp. 3:17.

Henryk - 2022-05-03, 10:09

Pokoja napisał/a:
a Ananiasz, który narodził się na nowo z Ducha Świętego Boga Ojca, ujrzał Pana Jezusa, a jednak nic mu się nie stało.

Inaczej rozumiemy „narodzenie się na nowo”.
Ja ten stan rozumiem jako Metanoja- zamiana sposobu myślenia, życia, pragnień.
Jednak taki człowiek nadal pozostaje w swym starym ciele i nadal podlega pokusom.

Rzeczywiste narodzenie w nowym ciele- duchowym nastąpi po zmartwychwstaniu i to tym „pierwszym zmartwychwstaniu”.
Także widzę, że dla ciebie to samo znaczy „ujrzeć w widzeniu” co i „przebywać w obecności”.
A może tylko tak piszesz, aby wykazać że inni mylą się? :roll:

Pokoja - 2022-05-03, 22:55
Temat postu: Metanoja
Henryk napisał/a:
Pokoja napisał/a:
a Ananiasz, który narodził się na nowo z Ducha Świętego Boga Ojca, ujrzał Pana Jezusa, a jednak nic mu się nie stało.

Inaczej rozumiemy „narodzenie się na nowo”.
Ja ten stan rozumiem jako Metanoja- zamiana sposobu myślenia, życia, pragnień.
Jednak taki człowiek nadal pozostaje w swym starym ciele i nadal podlega pokusom.


W starym, upadłym ciele, czy w usprawiedliwionym ciele, Rz. 6:15-23?
Ap. Paweł w Rz. 12:1-5, napisał tak:
Rzymian 12:1-21
BIBLIA GDAŃSKA
Cytat:
1. Proszę (3870) was (5209) tedy (3767), bracia (80)! przez (1223) litości (3628) Boże (2316), abyście (+) stawiali (3936) ciała (4983) wasze (5216) ofiarą (2378) żywą (2198), świętą (40), przyjemną (2101) Bogu (2316), to jest (+) rozumną (3050) służbę (2999) waszę (5216).
2. A (2532) nie (3361) przypodobywajcie się (4964) temu (5129) światu (165), ale (235) się przemieńcie (3339) przez (+) odnowienie (342) umysłu (3563) waszego (5216) na (1519) to (+), abyście (5209/z) doświadczyli (1381), która (5101) jest (+) wola (2307) Boża (2316) dobra (18), przyjemna (2101) i (+) doskonała (5046).
3. Albowiem (1063) powiadam (3004) przez (1223) łaskę (5485), która (+) mi (3427) jest dana (1325), każdemu (3956), co (+) jest (5607) między (1722) wami (5213), aby (+) więcej o sobie (+) nie (3361) rozumiał (5252), niżeli (3844) potrzeba (1163) rozumieć (5426); ale (235) żeby o sobie (+) rozumiał (5426) skromnie (1519_4993), tak (+) jako (5613) komu (1538) Bóg (2316) udzielił (3307) miarę (3358) wiary (4102).
4. Albowiem (1063) jako (2509) w (1722) jednem (1520) ciele (4983) wiele (4183) członków (3196) mamy (2192), ale (+) wszystkie (3956) członki (3196) nie (3756) jednoż (846/z) dzieło (4234) mają (2192):
5. Tak (3779) wiele (4183) nas (+) jest (2070) jednem (1520) ciałem (4983) w (1722) Chrystusie (5547), aleśmy (+) z osobna (2596_1520) jedni drugich (240) członkami (3196).


Rz. 12:1. Wzywam was więc bracia! Dzięki miłosierdziu Bożemu, ofiarą żywą, osobowość, was ofiarujcie Bogu: Świętą, przyjemną, rozumną służbę, was.
2. A was, usposobieniem nie dostosowuję do tego świata, ale zmieńcie się, odnową względem was; doświadczcie, która wola: Bożą, dobrą, przyjemną, doskonałą.
3. Bowiem mówię, dzięki łasce, mi danej; będąc między wami nie byłem nazbyt dumnym; w obecności; względem każdego, potrzeba mieć rozum, ale mieć na celu być umiarkowanym, jako każdemu Bóg przydzielił część, miarą wiary.
4. Bowiem tak jak w jednym ciele, wiele członków mamy; wszystkie członki nie tą samą działalność mają:
5. Tego rodzaju osobą jesteśmy, wielu jednym ciałem w Chrystusie; ci sami jedni drugim w rodzaju członków.
(KS)

W tym tekście, Ap. Paweł wzywa do ofiarowania się, narodzonej duchowej, zbiorowej osoby Bogu. Ofiarowana powinna być osobowość („ciało duchowe” 4983), która jest wynikiem odnowy rozumu (umysłu) tej osoby względem jej członków nawzajem. Umysł ten powinien działać w sposób umiarkowany ze względu na to, że każdy członek, otrzymał tylko, jakąś jego cząstkę, stosownie do rozwiniętej wiary.

Na podst. K.S. do badania
Kod:
Rz. 12:1. Wzywam (3870) was (5209) więc (3767) bracia (80)! Dzięki (1223) miłosierdziu (3628) Bożemu (2316), ofiarą (2378) żywą (2198), osobowość (4983), was (5216) ofiarujcie (3936) Bogu (2316): Świętą (40), przyjemną (2101), rozumną (3050) służbę (2999), was (5216).
2. A (2532) was (5216) , usposobieniem (3563) nie (3361) dostosowuję do (4964) tego (5129) świata (165), ale (235) zmieńcie się (3339), odnową (342) względem (1519) was (5209); doświadczcie (1381), która (5101) wola (2307): Bożą (2316) dobrą (18), przyjemną (2101), doskonałą (5046).
3. Bowiem (1063) mówię (3004), dzięki (1223) łasce (5485), mi (3427) danej (1325); będąc (5607) między (1722) wami (5213) nie (3361) byłem nazbyt dumnym (5252); w obecności (3844), względem (1519) każdego (3956), potrzeba (1163) mieć rozum (5426), ale (235) mieć na celu (5426) być umiarkowanym (4993), jako (5613) każdemu (1538) Bóg (2316) przydzielił część (3307), miarą (3358) wiary (4102).
4. Bowiem (1063) tak jak (2509) w (1722) jednym (1520) ciele (4983), wiele (4183) członków (3196) mamy (2192); wszystkie (3956) członki (3196) nie (3756) tą samą (846) działalność (4234) mają (2192):
5. Tego rodzaju osobą (3779) jesteśmy (2070), wielu (4183) jednym (1520) ciałem (4983) w (1722) Chrystusie (5547); ci sami (1520) jedni drugim (240) w rodzaju (2596)  członków (3196). (KS)


Innymi tekstami, zasługującymi na uwagę są: J. 3:3-8; Mat. 18:3,4; Łuk. 17:21 i 1Pio. 1:23.
Występują w nich dwa pierwsze ważne i dalsze określenia, nr: 313, 1080, 1787, 4762, 5013
313 – zrodzić ponownie, odrodzić
1080 – zrodzić, spłodzić (zwłaszcza o ojcu); stworzyć; wydać, zrodzić; urodzić się;
1787 – wewnątrz, w głębi, w środku
4762 – obrócić, skierować; zawrócić, nawrócić; odmienić, zmienić; zwrócić, oddać z powrotem; zawrócić, obrócić się; odwrócić się; zmienić się
5013 – zmniejszać; poniżać, upokarzać; czynić skromnym, niskim; poniżyć się, upokorzyć się

Z określeń tych wynika, że ponowne zrodzenie (1Pio. 1:3, 23/ 313), następuje po zrodzeniu z Ducha Świętego Boga Ojca (J. 3:3-8/ 1080). Następuje ono w wyniku zrodzenia tego, co (jako skarb, 2Kor. 4:7) już jest wewnątrz (Łuk. 17:21/ 1787) człowieka, stworzonego na obraz Boży (naczynie z 2Kor. 4:7). Aby w człowieku, narodziło się podobieństwo (Rdz. 5:1,2) Boże (duchowy skarb, 2Kor. 4:7), to potrzebuje on poniżyć się, aby odwrócić się od indywidualnych dążeń osoby tego świata, dla rozwijania w sobie dążeń, dla dobra osoby duchowej, działającej dla dobra świata ożywiającego (1Kor. 15:45), dla rozwoju Nowego Stworzenia, 2Kor. 5:17.

Henryk napisał/a:
Rzeczywiste narodzenie w nowym ciele- duchowym nastąpi po zmartwychwstaniu i to tym „pierwszym zmartwychwstaniu”.
Także widzę, że dla ciebie to samo znaczy „ujrzeć w widzeniu” co i „przebywać w obecności”.
A może tylko tak piszesz, aby wykazać że inni mylą się? :roll:


To, co piszę, dotyczy duchowego ciała (osobowości) Chrystusa, a nie indywidualnych jednostek, jako dzieła Restytucji indywidualnej.
Ponadto „ujrzeć w widzeniu”, czy „zjawić się w widzeniu”, odnoszę do tego, co już zdarzyło się w przeszłości, ale zostało opisane, dopiero później ze względu na jego znaczenie w przyszłości. To przeszłe zdarzenie, nabrało szczególnego znaczenia w jakiejś określonej potrzebie, według zasady: Z mojego weźmie i wam oznajmi, J. 16:12-15.
Moim dążeniem jest rzetelne odczytywanie przekazu Słowa Bożego na podstawie Biblii Gdańskiej i Konkordancji Stronga. Kto to rozumie, temu nie przychodzą do głowy złe zarzuty.

Pokoja - 2022-05-04, 21:25

Treść Ew. Jana 3:1-21 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz:

CO OZNACZA PONOWNE NARODZENIE?

http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=5486#112102

1. A był człowiek z faryzeuszów, imieniem Nikodem, przełożony Żydów.
2. Ten przyszedłszy do Jezusa nocą rzekł sam: Mistrzu! Dostrzegamy, że przyszedłeś z powodu nauczycieli Bożych; ponieważ nikt istotnie znaki będzie w stanie czynić, które ty czynisz, jeśli nie żyje sam, zgodnie z Bogiem.

- Dojrzałe uduchowienie konstrukcji teologicznej i kwestii, poruszonych w Ewangelii Jana, wynika z postawy samego Ewangelisty Jana i z Faktu, że powstała ona na końcu I wieku. Świadczy o tym już sam jej prolog o Logosie (Słowie) przez którego Bóg wszystko czynił i o zakończeniu wszystkiego, według (przez) tego Logosa, (gdy po dokonaniu dzieła z Rdz. 1:26, Logos w pełni, stał się ciałem), a także nazwanie na samym jej początku Pana Jezusa Barankiem Bożym. Ponadto świadczy o tym, rozmowa Pana Jezusa z Nikodemem, która nie odbyła się na samym początku, chociaż na nim jest opisana. Wynika to z wypowiedzi Nikodema o uczynieniu wielu znaków między dwoma znakami (J. 2:11 i 4:54), które dla ustrzeżenia badacza przed wprowadzeniem w błąd, zostały ponumerowane:

Określenia nr 4592 nie oznacza cud, lecz znak itp.
4592 – znak, wskazówka; znak (dany przez Boga); symptom, objaw; dowód; hasło, sygnał
5059 – znak, cud, dziw, niezwykłe zjawisko


Pan Jezus przyszedł nauczać z powodu tego, że nauczyciele Żydów nie żyli zgodnie z Bogiem, więc nie byli w stanie czynić znaków, czyli ukrócić „targowiska” na początku i „jaskini zbójców” na końcu jego misji, oraz wielu innych znaków jak np. nakarmienia 5 000 czy 4 000 osób, dzięki miłości i odwzajemnieniu się możnych Żydowskich, dla których dał różne bezcenne dary (np. stado 2 000 świń, których nie posiadał).

3. Jezus odpowiadając przemawiał sam: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli nie urodzi się ktoś z nieba, nie będziesz w stanie doświadczyć królestwa Bożego, Rz. 14:17.
- Nikodem jest nauczycielem zakonu w Izraelu, ale uczestniczył w cielesnym kształtowaniu członków narodu, według cieni zakonu, a nie według ducha. Najpierw jest to, co cielesne, a dopiero potem to, co duchowe, 1:Kor. 15:46. Najpierw w ST jest spłodzenie (1080) według Ducha, a dopiero potem Wieku Ewangelii (NT) jest narodzenie według Ducha (1080), J. 3:4.

4. Nikodem rzekł sam w obecności: Jakże człowiek będzie w stanie się narodzić po raz drugi, będąc stary? Nie jest w stanie wejść do łona matki, spłodzić siebie samego
- Dla narodzenia się jest konieczne wcześniejsze spłodzenie. Nikodem rozumując według cielesnego porządku natury uważał, że on stary nie posiadający już ojca nie może sam siebie spłodzić, by żyć np. jako „klon” siebie samego.

5. Jezus odpowiadając rzekł: Zaprawdę, zaprawdę powiadam: Jeśli nie urodzi się ktoś tobie spośród wody Ducha (J. 7:38), nie będziecie w stanie wejść do królestwa Bożego.
6. Urodził się z ciała, to cielesny jest, a urodził się z Ducha, to duchowy jest
(Chrystus).
- Można się urodzić z wody obłudy, albo z wody Ducha, J. 7:37-39. Z wody obłudy narodziło się wielu faryzeuszów (Mt. 3:7-10), którzy chcieli wziąć chrzest u Jana Chrzciciela, ale tego nie uczynili (Łk. 7:30) gdyż on ich zdemaskował, więc nikogo z swoich uczniów nie doprowadzili do rozwoju takiej osobowości (Łk. 11:52; Mt. 23:13-15; Dz. 19:13-17), aby z nim, tu na ziemi, doświadczyli (weszli do) stanu Królestwa Bożego, Rz. 14:17.
Według ciała są kształtowane jednostki fizyczne, z których składa się naród, a według ducha kształtowany jest Chrystus, składający się z wielu osób, pochodzących z wszystkich narodów świata, 2Kor. 5:16-21.

7. Dziwisz się, dlatego że przemawiałem tobie: Jest konieczne zrodzenie z nieba.
8. Wiatr wieje gdzie chce, głos jego słyszysz, ale nie wiesz, dlaczego przychodzi, w jaki sposób idzie naprzód; taką osobą jest każdy, ten narodzony z powodu Ducha.

- Zrodzenie z nieba to takie, które pozwala wniknąć w sprawy z nieba i patrzeć na bieg rzeczy z punktu widzenia nieba, czyli jakby z lotu ptaka. Człowiek cieleśnie usposobiony, chociaż widzi poświęconego sprawie człowieka wiary, narodzonego z Ducha, to jednak nie jest w stanie pojąć zmysłami, z jakich pobudek on działa i w jaki sposób osiąga postęp w rozwoju swojej osobowości, 1Kor. 14:2.

9. Nikodem odpowiadając, przemówił mu: Jak to być może?
10. Jezus odpowiadając, przemówił mu: Ty jesteś nauczycielem Izraela! Nie wiesz tego?

- Jest napisane, że Bóg przemawiał przez mężów wiary, Żyd. 1:1; 1Pio. 1:9-12; 2Pio. 1:20,21. Trwanie w wolności jest zależne od wiernego stosowania się do przekazu danego przez nich. Jak długo Izrael stosował się do Słowa Bożego, słyszanego od nich, to był wyzwalany i mógł trwać według porządku Bożego. Gdy się odwracano, czyli nie przekazywano sobie wiernie tego, co było im dane pod wpływem Ducha Bożego, to królestwo traciło na mocy, częściowo popadali w niewolę, aż do całkowitej utraty suwerenności za Sedekiasza. Nikodem powinien to wiedzieć, że odstępstwo od wiary, to zguba tak dla jednostki jak i dla narodu.

11. Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, że to wiemy, to mówimy, zjawia się w widzeniu, świadczymy: świadectwa naszego nie przyjmujecie.
- Chodzi tu o świadectwo Jana Chrzciciela (J. 1:32-34), Pana Jezusa i innych, Łk. 1 i 2 rozdz.

12. Jeżeli wam ziemskim przemawiamy, nie wierzycie; jakże uwierzycie, jeślibyśmy wam przemówili niebieskim?
ziemskim przemawiamy
– czyli ziemskim świadectwem; przemawianie świadectwem niebieskim oznacza odkrycie najpierw w podobieństwach tajemnic, zakrytych od założenia świata, a następnie wprost mówienie o tym co w nich częściowo odkryto.

13. Więc nikt zszedł z góry na dół względem nieba, lecz tylko Syn człowieczy, schodzi z góry na dół z powodu nieba.
- Tu nie chodzi tylko o Pana Jezusa (Głowa Syna człowieczego), lecz o wszystkich, którzy otrzymywali różne wizje od Boga. Ezechiel i Daniel, zostali nazwani synami człowieczymi, a także ktoś komu powierzono wieczną władzę, Przyp. 30:4. Zadaniem Syna człowieczego (Głowy i Ciała), czyli człowieka, czynionego na podobieństwo Boże (Rdz. 5:1,2) jest ożywienie człowieka, stworzonego na obraz Boży, Rdz. 1:27. Jest to Boże zadanie dla Nowego Stworzenia, 1Kor. 15:45:
Najpierw stał się świat Adama według duszy żywej, a ostatnio Adama według ducha ożywiającego, KS.

14. A jako Mojżesz, wywyższył węża na pustyni, tak jest konieczne wywyższenie Syna człowieczego.
15. Aby każdy sam, względem tego wierząc miał żywot wieczny.

- Wywyższenie węża miedzianego jest symbolem wywyższenia doskonałego człowieka. Każdy inny, wierząc względem Syna człowieczego, zostaje wywyższony stosownie do siebie. To zapewnia mu żywot wieczny, gdyż staje się jak gwiazda świecąca na niebie, dla innych.

16. Ponieważ tak Bóg umiłował świat, że Syna swego pojedynczo urodzonego dał, aby każdy w ten sposób względem niego wierząc, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
17. Jako że nie wysłał Bóg Syna swego do świata, aby sądził świat, ale aby świat przyprowadzić bezpiecznie dzięki temu samemu.

- Bóg wysłał Syna swego, aby nauczył ludzi wierzyć Bogu w taki sam sposób jak on wierzył. Bóg wysłał go, ponieważ umiłował świat, który w stanie upadku człowieka, powołał do istnienia. Wysłał ponieważ uczynił to z własnej woli, i pokazuje, że jest Bogiem konsekwentnie odpowiedzialnym, aby całe stworzenie pojednać z sobą, Rz. 8:18-21. Syn człowieczy nie został upoważniony do sądzenia w czasie przewidzianym na złożenie okupu i ofiary za grzech. Jednak otrzymał prawo do sądzenia w czasie wyznaczonym przez Boga, Dz. 17:30,31.

18. On nie sądzi, dla samego wierzenia; ale nie wierzy ten, teraz sądzony, ponieważ nie ma wiary dla sławienia pojedynczo urodzonego Syna Bożego.
19. A tego jest sąd, ponieważ światłość przyszła na świat, gdyż wyniki dzieł ludzi były złe; bardziej umiłowali ciemność swoją, niż światłość.

- Jeżeli człowiek wierzy na prawdziwej podstawie, to wyda jakieś owoce, dokona jakichś dzieł w przemianie osobowości, więc dopiero wyniki tego mogą być sądzone, a nie sama wiara, Jk. 2:14-20.

20. Bowiem każdy, ten zły, robiąc interesy nienawidzi światłości, nie przybywa do światłości, aby nie poprawiać wyników dzieł swoich.
21. Zaś przychodząc do światłości, tym stwarzamy rzeczywistość, aby uczynić znanym wyniki dzieł swoich, ponieważ w Bogu są tworzone.

- Zły człowiek, a zwłaszcza „człowiek grzechu”, który zasiadł w Świątyni Bożej, podając się za Boga (2Tes. 2:2-12), działa w skrytości, roszcząc sobie pretensje do stanowienia prawa niezależnie od władzy zwierzchniej, ustanowionej według Boga, Rz. 13:1-5; 1Kor. 4:7,8[/quote]

Henryk - 2022-05-05, 06:55
Temat postu: Re: Metanoja
Pokoja napisał/a:
W starym, upadłym ciele, czy w usprawiedliwionym ciele, Rz. 6:15-23?

Cały czas w tym samym ciele. Dwie ręce, nogi, nos. Jedynie umysł jest nowy.

Pokoja - 2022-05-05, 08:12
Temat postu: Re: Metanoja
Henryk napisał/a:
Pokoja napisał/a:
W starym, upadłym ciele, czy w usprawiedliwionym ciele, Rz. 6:15-23?

Cały czas w tym samym ciele. Dwie ręce, nogi, nos. Jedynie umysł jest nowy.


Jednak ten nowy umysł jest dany i rozwijany w wierze dzięki okupowi, złożonemu przez Pana Jezusa. Wiara w to jest podstawą, dla usprawiedliwienia wierzacego, poświęcającego się na służbę Bogu. Oznacza to otrzymanie szaty usprawiedliwienia z tej wiary. W ten sposób rozwija się członek Ciała Chrystusowego, 2Kor. 4:7. Stara natura umiera, a usprawiedliwiona jest ofiarowana Bogu, Rz. 6:15-23
Cytat:
1J. 5:18) Wiemy, że żaden z tych, którzy się z Boga narodzili, nie grzeszy, ale że Ten, który z Boga został zrodzony, strzeże go i zły nie może go tknąć. (BW)

Henryk - 2022-05-05, 09:10
Temat postu: Re: Metanoja
Pokoja napisał/a:
Stara natura umiera, a usprawiedliwiona jest ofiarowana Bogu, Rz. 6:15-23


Jednak "stara natura" to nie ciało- materia, a umysł i serce. Ewentualnie nerki... ;-)
Ap 2:23 BW "A dzieci jej zabiję; i poznają wszystkie zbory, że Ja jestem Ten, który bada nerki i serca, i oddam każdemu z was według uczynków waszych."


Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group