FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

Dyskusja na temat dogmatu, czy Pan Jehoszua (Jezus) jest Bogiem Wszechmogącym:
https://www.youtube.com/watch?v=0ENB_Jk6ZKA
Rozmowa ze Świadkiem Jehowy, który chciał mnie "uświadomić" religijnie co do Jezusa - UKRYTA KAMERA

Tak ogólnie odnosząc się do tej podstępnej rozmowy, zauważyłem fakt, że Świadek Jehowy (Św. J) zapytał, czy może nagrywać rozmowę, a przebiegły rozmówca „wyobrażający węża” mając taką samą możliwość nie uczynił tego. Św. J moim zdaniem popełnił błąd, przychodząc sam na taką rozmowę, ale ubezpieczył się nagraniem jej. Ponadto odebrałem tą rozmowę, jako pastwienie się pyszałka nad potencjalną ofiarą, chociaż taką nie była, według życzenia rozmówcy. Św. J zadał pytanie, być może retoryczne, na które odpowiadał sam, dlatego nie dał możliwości, aby wypowiedział się rozmówca, który jednak dopiął swego.

W kwestii tematu, powołano się, lub poruszono następujące wersety:
1. Wyj. 3:13-15
2. Ps. 82:1;
3. Izj. 9:6;
4. Izj. 45:1,5;
5. Izj. 45:23 i Flp. 2:10;
6. Efz. 1:3 i J. 17:1-3 oraz
7. 1J. 5:11-14, 20.

Ad 1. Twierdzenie, że w Wyj. 3:13-15 jest podane znaczenie imienia Jehowa jest bezpodstawne. Tam jest napisane o Mojżeszu, który został odesłany Jehowie Bogów. Brak jest podstawy, aby to imię łączyć z wypowiedzą Pana Jehoszua Ja jestem w NT. Jest to przykład, dla tworzenia omamów umysłowych na zasadzie, że "papier wszystko przyjmie " i naiwny, bigoteryjny, służalczy umysł także.

Wyj. 3:13. Mojżesz (4872) myślał (559) w duchu ustawy (413) Bogów (430): Oto (2009) ja (595), wchodząc w skład (935) synów (1121) Izraelskich (3478), powiem (559) na korzyść (8901) w duchu ustawy (413): Bogowie (430) ojców (1) w duchu ustawy (413), posłali (7971) na korzyść (8901); Które (834) imię (8034) oznajmię (559)? Cóż (4100) odpowiem (559) w duchu ustawy (413)?
14. Bogowie (430) w duchu ustawy (413), rzekli (559) Mojżeszowi (4872): Będziesz (1961) rozkazywać (559) tak jak (834) powstałeś (1961): Tak (3541) powiesz (559) synom (1121) Izraelskim (3478): Powstałem (1961) zostałem odesłanym (7971) w duchu ustawy (413).
15. Bogowie (430) jeszcze (5750) w duchu ustaw (413), mówili w sercu (559) Mojżesza (4872): Tak (3541) w duchu ustawy (413), powiedz (559) synom (1121) Izraelskim (3478): W duchu ustaw (413), Bogów (430) ojca (1) Abrahama (85), Bogów (430) Izaaka (3327), Bogów (430) Jakuba (3290), zostałem odesłanym (7971) Jehowie (3068) Bogów (430), którego (2088) tutaj (2088) imieniu (8034) na wieki (5769), wspomnienie (2143), narodu (1755) narodów (1755, Wyj. 12:38);

Jak należy rozumieć JA (1473) JESTEM (1510) w NT:
określenie nr 1510 oznacza: być, istnieć; żyć, zdarzyć się, dziać się. Często ono występuje w NT w odniesieniu do innych osób niż Pan Jehoszua, a w tym i do Posłańca Gabriela. Czy to oznacz, że osoby które wypowiedziały te dwa słowa "JA JESTEM" istniały od nieskończoności i są Bogiem Wszechmogącym. Jeżeli Ap. Paweł czy inny, powiedział "Ja jestem" to było równoznaczne z powołaniem się na Boga, czy jego imię? Zwrot "Ja jestem" nie może oznaczać, czy zastępować imienia Bożego, gdyż to jest mentalna manipulacja.

Zwolennicy dogmatu o trójcy, twierdzą, że Bóg do Mojżesza powiedział: Będę (1961) który (834) będę (1961) [...] Będę (1961) posłał (7971) [...] do (413) [...]

[...] Usunąłem słowa dodane, aby jak najbliżej prawdy, odczytać przesłanie tekstu. Taka jest zasada/rygor, według P.Pr. 4:2 i Ap. 22:18,19, polegająca na odrzuceniu słów śmieciowych.

Znaczenie słów hebrajskich, użyte w tekście:
413 – do, w kierunku, w stronę, w (czymś), przy, (na)przeciw, dla, względem, w stosunku do, w odniesieniu do, w imieniu, w duchu zarządzenia lub w duchu ustawy, przeciw, pomiędzy, pośród, wewnątrz, ku
834 - który, kto, ten który; kiedy, od kiedy, tak jak
1961 - być, stać się, wydarzyć się, mieć miejsce, zaistnieć, powstać, ukazać się, przyjść, ustanowić, istnieć, przebywać, kontynuować, stać, leżeć, być położonym, towarzyszyć, być z, zrobić, zniszczyć, zniknąć
7971 - posyłać, odsyłać, puścić, p. wolno, wyciągnąć, posłać, sięgnąć, skierować, odesłać, być posłanym, wysłać, przesłać, przysłać, odprawić, wydać, wyrzucić, pozwolić odejść, uwolnić, wypuścić (o gałęziach), spuścić, kiełkować, zostać odesłanym oddalonym/rozwiedzionym/zmuszonym

Po usunięciu słów dodanych, tekst można odczytać następująco:
Zamiast: Będę który będę - Będziesz tak jak powstałeś
Zamiast: Będę posłał do - - Powstałem, zostałem odesłanym w duchu ustawy/zarządzenia

Tak więc tekst z Wyj. 3:14 nie odnosi się do Boga Jehowy, lecz do Mojżesza. Mojżesz będzie (ma być) przed Izraelitami tak jak powstał, czyli jako Izraelita. Chociaż żył na dworze faraona, jako Egipcjanin i książę, to jednak powstał jako Izraelita i takim ma być przed nimi, a nie jako książę egipski.
Gdy Mojżesz powstał jako Izraelita to natychmiast, został odesłany (wygnany) z Egiptu w duchu zarządzenia Faraona. Natomiast od Midianitów, został odesłany w duchu ich ustawy. Tak więc naginanie tego teksu, dla podparcia dogmatu o trójcy jest bezpodstawne i niegodne Chrześcijan, jeżeli chcą wysławiać imię Pana Jehoszua.
Zwrot "Ja jestem" używany w NT przez Pana Jehoszua, czy inne osoby oznacza wydanie świadectwa , że taka osoba jest prawdziwa., autentyczna, nie odbiera chwały od innych, realizuje siebie, spełnia siebie, jest, wiarygodna, nieobłudna, a nie to, że jest wiekuista, że jest Bogiem Wszechmogącym. Wyciąganie z tego takiego wniosku jest bezpodstawne, bezsensowne i uzurpatorskie, dla kształtowania zgubnej mentalności w kwestii dogmatu o trójcy.

Ad 2. Ps. 82:1;
1. Psalm (4210) Asafowy (623).
Bóg (410) spowodował postawienie (5324) zgromadzenia (6712) Bogów (430), wśród (7130) Bogów (430) sądzi (8199):

Bóg - można czytać Mocarz, czyli król, który powstał zgodnie z zapowiedzą Jakuba z Rdz. 49:8-12;
Bogów - można czytać władców, sędziów – książęta, synowie królewscy.

Ad 3. Izj. 9:6;
Izj. 9:6. Z powodu tego (3588) wydano na świat (3205) potomka (3206), według (8901) synów (1121) był dany (5414) na korzyść (8901); książę (8269) pokoju (7965) był powołany (7121), ramię (7926) chwały (8034) Boga (410) mocnego (1368), Ojca (1) wieczności (5703); coś niezwykłego (6382) się stało (1961): Poucza (3289) na terenie (5921);
7. Z powodu (5921) potęgi (3678) królestwa (4467) Dawidowego (1732), wielkość (4766) władzy (4951) pokoju (7965) nie ma (369) granic (7093) na terenie (5921); nada kierunek (3559) standardom (853), umocni (5582) sądy (4941) sprawiedliwości (6666) teraz (6258), nawet (5704) na wieki (5769). Tą (2063) żarliwość (7068), uczyni (6213) Jehowie (3068) zastępów (6635).

w. 6 - Dotyczy to tego kapłana -sędziego, który wraz z innymi kapłanami dla Galileii i Zajordania (2Krl. 17:27,28) został sprowadzony z niewoli asyryjskiej i nauczał w Samarii.

2Krl. 17:27. Król (4428) Asyryjski (804) rozkazał (6680), mówiąc (559): Zaprowadźcie (3212) tam (8033) po jednym (259) kapłanie (3548), którzy (834) stamtąd (8033) byli zabranymi w niewolę (1540); odeszli (3212) mieszkali (3427) tam (8033), nauczali (3384) tam standardów (853) zasad (4941) Boga (430) ziemi (776).
28. Jeden (259) kapłan (3548), którego (834) wzięto do niewoli (1540), przyszedł do (935) Samarii (8111), zasiedlił (3427) Betel (1008), nauczał (3384) tam standardów (853), jak (349) bać się (3372) Jehowy (3068).

Zaprowadźcie tam po jednym kapłanie - Kapłani byli sprowadzeni z niewoli, a nie z Judy.

Jeden kapłan [...] przyszedł do Samarii - To o nim napisał prorok Izajasz (9:6,7), a że w nim działał Duch Chrystusowy, to opisał to zdarzenie, które nabrało większego znaczenia w odniesieniu do Pana Jehoszua i jego działalności w Galilei narodów i do pobytu w Samarii. To jego potomkinią 😊 była Samarytanka, z którą rozmawiał Pan Jehoszua, dlatego patriarchę Jakuba nazwała ojcem jej i innych potomków tego kapłana, a zarazem i Jakuba.

Izj. 9:7. wielkość władzy pokoju nie ma granic - Z tego powodu król Asyrii najechał na Judę i obległ Jeruzalem, aby złamać jej oddziaływanie na sprowadzone ludy.

[color=blue]nada kierunek standardom, umocni sądy sprawiedliwości - Tak królestwo Judy, jak i kapłan w Samarii mogli współpracować dzięki prozelityzmowi, zapoczątkowanemu w Asyrii, w której było wielu prozelitów, związanych z nawróceniem Naamana. Oni to już wcześniej działali na korzyść Elizeusza, aby nie był pojmany/zabity przez króla Asyrii.

Ad 4. Izj. 45:1,5;
Tekst ten odnosi się do króla Dawida, Mesjasza, który po śmierci Saula, został dodatkowo namaszczony na króla przez pokolenie Judy i pozostałe pokolenia Izraela. Chociaż Dawid nic nie miał, oprócz procy (tak w uproszczeniu) to jednak Jehowa wyposażył go we wszystko. Nieszczęśliwe doświadczenie, związane z sprowadzaną Arką Przymierza, dowodziło, że Dawid nie znał tego Boga poprzez doświadczenie jego porządku, ale kierując się wiarą, doszedł do tego poznania. W związku z tym napisał tak wiele Psalmów.

Użyte w Izj. 45:1 określenie nr 3566 nie odnosi się do króla Cyrusa, lecz do zdobyciu pieców w podbitych narodach i nałożeniu na nich obowiązku produkcji cegieł, dla odbudowy Jeruzalem:

Izj. 45:1. Tak (3541) Jehowa (3068) mówi w sercu (559): Kiedy (834) wzmocnił (2388) południe (3225), Mesjasz (4899) ujarzmił (7286) oblicza (6440) narodów (1471), biodra (4975) królów (4428) były rozwiązane (6605), bramy (1817) miast (8179) nie (3808) były zamknięte (5462); „posiadł piece” (3566), oblicza (6440) były otwarte (6605).

2Sam. 12:31. Aby (8902) ludowi (5971), który (834) wystąpił (3318), wyznaczył (7760) piły (4050), brony (3757) żelazne (1270), siekiery (4037) żelazne (1270); chorągwie (853) służyły jako poddani (5674); wówczas (3651) wszystkim (3605) miastom (5892) synów (1121) Ammonowych (5983), uczynił (6213) piece do wypalania cegieł (4404); Dawid (1732), wszystek (3605) lud (5971) odnowili (7725) Jeruzalem (3389).

Ad 5. Izj. 45:23 i Flp. 2:10;

Izj. 45:23. Złożył przysięgę (7650), opuściła (3318) usta (6310) w postaci (8902) sprawiedliwego (6666) słowa (1697), nie (3808) odwróciło się (7725), ponieważ (3588) na korzyść (8901) pokłoniło się (3766) wszelkie (3605) kolano (1290), każdy (3605) językiem (3956) złożył przysięgę (7650).

Tekst ten odnosi się do przysięgi Jehowy, złożonej Dawidowi w sprawie przymierza, dotyczącego władzy. Na jego podstawie podbił różne okoliczne narody. Prorok Izajasz, posłużył się doświadczeniem Dawida, aby podnieść na duchu króla Hiskiasza w obliczu oblężenia przez króla Asyrii, aby uwierzył, że tak jak Jehowa wtedy, wyrwał Dawida z opresji, tak i jego i całą Judę może wyrwać z opresji, co też się stało w jedną noc. Posłaniec Jehowy, ówczesnym koronawirusem, dotknął 185 000 wojska asyryjskiego.

Albo lwy, albo zaraza. Żydzi znali różne sposoby, wszak to naród wybrany do wszystkiego, jak mądra kobieta, która uczyni wszystko (przypisując to Jehowie), ale tylko głupia, zmanipulowana przez cwaniaków się do tego przyzna. Uważa według stereotypu dynamicznego cwaniaków, którzy uczą, że należy mówić prawdę z bliźnim swoim bez względu na to, że nawet sama sobie szkodzi. Taka nie rozumie, że miłość zakrywa mnóstwo grzechów.

Dla lepszego zrozumienia Flp. 2:10, podaję szerszy kontekst od w. 5 do w. 12:

Filipian 2:1-12
Na wstępie zwracam uwagę na sposób w jaki tłumacze w Przekładach Biblii w Flp. 2:5-7, dla podparcia dogmatu o trójcy, przebiegle przeszli z wezwania Ap. Pawła do kształtowania umysłu Bożego na wzór Chrystusowy do jego osoby w stanie przedludzkim. Zwolennicy karnacji, wykorzystują ten tekst dla podparcia dogmatu o preegzystencji. Brak jest ku temu jakichkolwiek podstaw w Słowie Bożym. Natomiast te które podano w Przekładach Biblii są wynikiem manipulacji tekstem.

Niejednokrotnie podawałem prosty przykład, odnoszący się do J. 8:56-58. Jest tam napisane o tym, że Pan Jehoszua, wcześniej od Abrahama, podjął samodzielną, publiczną służbę Bogu, a tłumacze dla podparcia dogmatu o trójcy, przerobili ten tekst w taki sposób, aby wskazywał, że istniał on przed Abrahamem. To samo czynią zwolennicy preegzystencji w tym i w wielu innych tekstach ST i NT.
Tekst z Flp. 2:1-12 w żadnym razie nie odnosi się do preegzystencji Pana Jehoszua, lecz do umysłu, który dzięki Duchowi Świętego Boga Ojca (ST), powinniśmy kształtować w sobie na wzór Pana Jehoszua.

Flp. 2:5. Ten (5124) miejcie rozum (5426) między (1722) wami (5213), jako że (1063) on (3739) przez (1722) Jezusa (2424) Chrystusa (5547).
6. On (3739), trafia się (5225) w (1722) kształcie (3444) Bożym (2316); nie (3756) idzie na przedzie (2233) rabunku (725), będzie (1511) podobnym (2470) Bogu (2316),

miejcie rozum między wami, jako że on przez Jehoszua Chrystusa - Pan Jehoszua, jako przepowiedziany Imanuel, nauczył się odrzucać złe, a wybierać dobre. W ten sposób swój umysł doprowadził do doskonałości i przekazał go nam jako wzór, dla jego rozwinięcia w Zborze (Eklezja).

On, trafia się w kształcie Bożym - Taki doskonały rozum w kształcie Bożym, trafił się ludziom, że dziwiono się i mówiono: cóż to za nauka, głoszona z mocą; dziwili się nad uczonością jego. Taki rozum w wierze, rozwijali w sobie, także bohaterowie wiary ST. Dzięki temu Pan Jehoszua osiągnął pełnię doskonałości, gdyż stał się dokończycielem wiary ich i w NT, Hbr. 12:2. Nie dotyczy to więc preegzystencji Pana Jehoszua, lecz rozumu w kształcie Bożym, który jest uległy Bogu nawet w obliczy śmierci, i to krzyżowej, Łuk, 14:26,27.

7. Wszakże (235) słabnąc (2758) sami sobie (1438), pojmujemy zmysłami (2983), rodzaj (3444) niewolnika (1401) ludzi (444), pojawia się (1096) podobieństwo (3667);
8. Skoro (5613) więc (2532), odkryliśmy (2147) postać (4976) człowieka (444), siebie samych (1438) czynimy skromnymi (5013); stajemy się (1096) posłusznymi (5255) aż do (3360) śmierci (2288), śmierci (2288) krzyżowej (4716).

pojmujemy zmysłami rodzaj sługi ludzi - Jest to nowy człowiek, człowiek Nowego Przymierza, który rozwija się w Zborze Chrystusowym. Odkrycie postaci tego człowieka, przekonuje do tego, że wielkie znaczenie ma, czynienie siebie skromnym, pokornym. Daje to moc do dźwigania swojego krzyża, jak na to wskazał Pan Jehoszua w Łuk. 14:26,27:

Łuk. 14:26. Jeśli ktoś nienawidzi nawzajem: ojca, matkę, żony, dzieci, braci, sióstr, nadto duszy siebie samego, nie przyjdzie do mnie, nie zdoła być uczniem moim.
27. Ktokolwiek, chodząc za mną nie zniesie krzyża swego nie może być uczniem moim.

W wypowiedzi tej Pan Jehoszua nie nawołuje do nienawidzenia, lecz przeciwnie do sprostania nienawidzeniu. On wskazał, że krzyżem jest znoszenie nienawiści rodziny, a nawet ze strony własnej cielesności, Kol. 2:18-23.

9. Toteż (1352) Bóg (2316), sam (846) wywyższy (5251), on (846) daruje (5483) imię (3686), nad (5228) wszystkie (3956) imię (3686);
10. Aby (2443) w czasie (1722) podziemnej (2709) sławy (3686), wszelkie (3956) kolana (1119) żyjących na ziemi (1919), zgięły się (2578) sprawom niebieskim (2032), Jehoszua (2424).

on daruje imię, nad wszelkie imię - Ap. 2:17;

w czasie podziemnej sławy - Tak symbolicznie można to zrozumieć, jako okres między wrzuceniem ziarna do ziemi, a wydaniem nowego ziarna w kłosie przez roślinę wyrosłą z tego obumarłego.
W rzeczywistości, chodzi o czas od Poranka 15 Nisana (Mat. 27:62-66) do ukazania się w widzeniu narodom, które miały zacząć biadać z powodu wydania wyroku śmierci na tego, który mówił prawdę, J. 8:40; 2Kor. 5:16-21;

Aby […] wszelkie kolana […] zgięły się sprawom niebieskim, Jehoszua[color] – Może się to stać, dzięki temu, że zjawianie się w widzeniach tym, którzy oczekują zbawienia bez grzechu (Hbr. 9:28), postępuje stopniowo i ma się rozprzestrzenić na cały świat, Mat. 24:30; Ap. 1:7.

[color=blue]11. A (2532) wszelki (3956) język (1100) wyznawał (1843), że (3754) Jehoszua (2424) Chrystus (5547), Panem (2962) ku (1519) chwale (1391) Boga (2316) Ojca (3962).
12. Wobec tego (5620), moi (3450) umiłowani (27)! W miarę tego jak (2531) zawsze (3842) słuchacie (5219), nie (3361) tylko (3440) w czasie (1722) obecności (3952) mojej (3450), ale (235) teraz (3568) znacznie (4183) więcej (3123) w czasie (1722) nieobecności (666) mojej (3450), z (3326) bojaźnią (5401) drżenia (5156), zbawienie (4991) siebie samych (1438) uskuteczniajcie (2716).

znacznie więcej w czasie nieobecności mojej - Czas nieobecności Ap. Pawła jest to jakby miniaturą, trwania czasu, podziemnej sławy Pana Jehoszua.

Powyższy tekst z Flp. 2:1-12 i Łuk. 14:26,27, został odczytany na podstawie Konkordancji Stronga, według zasad Słowa Bożego, Izj. 29:11; Łuk. 16:10; Ap. 22:18,19. Wynika z niego, że dotyczy on kształtowania doskonałego rozumu, który rozwinął w sobie Pan Jehoszua, dzięki Duchowi Słowa Bożego ST, czyli dzięki Ojcu.

Ad 6. Efz. 1:3 i J. 17:1-3

Efz. 1:3. Błogosławiony (2128) Bóg (2316), Ojciec (3962) Pana (2962) naszego (2257) Jehoszua (2424) Chrystusa (5547), błogosławi (2127) nas (2248) wszelkim (3956) błogosławieństwem (2129) duchowym (4152) wśród (1722) spraw niebieskich (2032) w (1722) Chrystusie (5547);

Tekst ten różni się nieco od tekstu z Flp. 2:10
1Flp. 2:10. Aby (2443) w czasie (1722) podziemnej (2709) sławy (3686), wszelkie (3956) kolana (1119) żyjących na ziemi (1919), zgięły się (2578) sprawom niebieskim (2032), Jehoszua (2424).

Sprawy niebieskie Jehoszua od spraw niebieskich w Chrystusie różnią się tak, jak immanentna aktywność obumierającego ziarna (P. Jehoszua) z J. 12:24 do aktywności rośliny z niego wyrastającej (Zbór Chrystusowy).

J. 17:1. Jehoszua (2424) powiedziawszy (2980) to (5023), podniósł (1869) oczy (3788) swoje (848) ku (1519) niebu (3772), przemówił (2036): Ojcze (3962)! Syn (5207) twój (4675) sławił (1392) ciebie (4571); przychodzi (2064) godzina (5610), aby (2443) sławiono (1392) twojego (4675) Syna (5207) .
2. Tak jak (2531) sam (846) dajesz (1325) moc (1849) wszelkiemu (3956) ciału (4561), abyś (2443) wszystkim (3956), których (3739) mi (846) dałeś (1325), dał (1325) żywot (2222) wieczny (166).
3. Żywotem (2222) wiecznym (166) jest (2076) to (3778), aby (2443) samemu (3441) Jehoszua (2424) Chrystusowi (5547), którego (3739) odsyłają (649), poznawali (1097) ciebie (4571), prawdziwego (228) Boga (2316).

A więc to, dla Pana Jehoszua Chrystusa, poznajemy prawdziwego Boga w CHRYSTUSIE, czyli w Zborze Pana Jehoszua Chrystusa.

Ad 7. 1J. 5:11-14, 20.

Wskazane jest, aby przy rozważeniu tych tekstów, zwrócić uwagę na poprzedzające je wersety 5-7, które w Przekładach Biblii, podobnie jak Mat. 28:19 tak zostały zmanipulowane, aby wywrócić prawdę Pisma Świętego o prawdziwym Bogu Jehowie, będącym Duchem Świętym i jego Synu, Jehoszua Chrystusie, który działa w tym Duchu, a nie jako odrębny Bóg Wszechmogący. Jemu to została dana wszelka moc na niebie i na ziemi (Mat. 28:18), a nie to, że ją posiadał od nieskończoności. Podobnie jemu zostało dane imię Jehoszua, Dz. 4:12.

Jaka prawda jest zawarta w poniższym tekście z 1J. 5:5-7, 11-14, 20?
1J. 5:5. A [1161] kto (5101) jest (2076) zwyciężać (3528) świat (2889)? Tylko kto (1508) wierzy (4100), że (3754) Jehoszua (2424) jest (2076) Synem (5207) Bożym (2316)!
6. Jehoszua (2424) to (3778) jest (2076) Chrystus (5547)! On (3588) przychodzi (2064) dzięki (1223) wodzie (5204) i (2532) krwi (129); nie (3756) przez (1722) wodę (5204) tylko (3440), ale (235) przez (1722) wodę (5204) i (2532) krew (129), więc (2532) Duchem (4151) jest (2076). To (3588) świadczy (3140), że (3754) Duch (4151) jest (2076) prawdą (225).
7. Albowiem (3754) trzej (5140) są (1526), świadcząc (3140).
8. Są (1526): Woda (5204) i (2532) krew (129), także (2532) Duch (4151), więc (2532) to (3588) trzy (5140) względem (1519) jednego (1520).

11. A (2532) to (3778) jest (2076) świadectwo (3141), iż (3754) nam (2254) Bóg (2316) dał (1325) żywot (2222) wieczny (199); a (2532) ten (3778) żywot (2222) jest (2076) przez (1722) Syna (5207) jego (848).
12. Kto (3588) uważa (2192) Syna (5207), ma z coś (2192) żywot (2222); kto (3588) nie (3361) uważa (2192) Syna (5207) Bożego (2316), nie (3361) ma z coś (2192) żywota (2222).
13. To (3588) napisałem (1125) wam (5213), więc (5023) wierzcie (4100) dla (1519) sławy (3686) Syna (5207) Bożego (2316), żebyście (2443) doświadczyli (1492), że (3754) macie za coś (2192) żywot (2222) wieczny (166).
14. A (2532) to (3778) jest (2076) swoboda działania (3954), którą (3739) mamy za coś (2192) zgodnie z (4314) nim (846), że (3754) jeśliby (1437) ktoś (5100) prosił (154) według (2596) woli (2307) jego (848), słyszy (191) nas (2257).

20. A (1161) wiemy (1492), że (3754) Syn (5207) Boży (2316) przyszedł (2240) i (2532) użyczył (1325) nam (2254) zamysłu (1271) Boga (2316), abyśmy (2443) poznali (1097) tego (3588) prawdziwego (228), więc (2532) przez (1722) Syna (5207) jego (848), Jehoszua (2424) Chrystusa (5547) jesteśmy (2070) w (1722) tym (3588) prawdziwym (228) Bogu (2316). ON (3778) jest (2076) więc (2532) prawdziwym (228) żywotem (2222) wiecznym (166).

Ad 5. Zwycięstwo, które zwycięża świat to wiara, J. 14:27; 16:33; 1J. 5:4;
Ad 6. Przejście przez wodę i krew oznacza działalność na ziemi, zakończoną śmiercią, czyli uśmiercenie ciała, a ożywienie Ducha, 1Pio. 3:18; Rz. 8:2; 2Kor. 3:17;

Ad 8. to (trzy czynniki) względem jednego - Względem jednego według ciała i Ducha;

Ad. 11. To Bóg dał żywot wieczny przez Jehoszua Chrystusa;
Ad 13,14. Tylko wierzący dla sławy Syna Bożego może doświadczyć, że ma za coś żywot wieczny, co zapewnia mu, zgodnie z wolą Bożą, swobodę działania i wysłuchania przez niego;
Ad. 20. Jehoszua Chrystus, Syn Boży, dając moc Apostołom i innym uczniom, wprowadził ich w nią dzięki zamysłowi Boga, aby go poznali, jako prawdziwego, i to, że w nim żyjemy i jesteśmy w duchowym bycie, w Zborze CHRYSTUSOWYM przez Jehoszua Chrystusa, 1Kor. 12:12,13, 27; Dz. 17:24-28; J. 17:3

http://biblos.feen.pl/vie...p=138578#138534

Skoro jakaś kobieta stała się przekleństwem brzucha, a Ewa znaczy matka wszystkich żyjących to oznacza, że były dwie, ale jedna (Lilith), występuje incognito, czyli bez imienia, gdyż jest bez znaczenia dla prokreacji rodzaju ludzkiego (zbuntowana przeciwko rodzeniu dzieci).

Czy wiesz już ile czasu upłynęło do czasu, gdy mąż nadał imię Ewa i w jaki sposób się do niej zwracał wcześniej?