FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO Strona Główna FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO
TWOJE SŁOWO JEST PRAWDĄ (JANA 17:17)

FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  AlbumAlbum  DownloadDownload

Poprzedni temat «» Następny temat
Plon na trzy lata, a Żniwo zboża
Autor Wiadomość
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-10-26, 21:28   Plon na trzy lata, a Żniwo zboża

1. Dlaczego w podobieństwie o czworakiej roli w odniesieniu do plonu z czwartej, brak jest dzieła żniwa, a w podobieństwie o zbożu jest?

2. Czy w czwartej roli podobieństwo odnosi się do plonu w jednym roku, czy w kolejnycj trzech latach?

3. Dlaczego NT nie używa odrębnego określenia dla pszenicy, a tylko dla jęczmienia?

4. Czy fakt, że w NT określenie zboże, odnosi się do jęczmienia i pszenicy oznacza, że druga przypowieść jest o żniwie jęczmienia i pszenicy, a nie tylko samej pszenicy?
5. Czy w jęczmieniu i pszenicy rośnie kąkol, czy różny rodzaj chwastu?

6. Czy fakt, że z urodzajnego zboża Egiptu z siedmiu lat, gromadzono tylko 20% zapasu oznacza, że ziemia w następnych siedmiu latach wydawała plon tylko w 60%? (100% - 20% = 80%. a 60% + 20% = 80%)

7. Dlaczego w piątym roku nieuradzaju, ludzie chcą ziarna do zasiewu (Rdz. 47:19), skoro w Rdz. 45:6 po dwóch latach nieurodzaju jest napisane, że poza tym pięć lat (będą) braki plonu pola? KS
Jeżeli chcieli zasiewać w piątym roku, to musieli wtedy orać, zasiewać, a w szóstym żniwować, czyli zbierać plon pola.

Izrael przybył do Egiptu w trzecim roku nieuroadzaju, a zarazem w trzecim tysiącleciu sabatu Bożego, trwającego 7 000 lat. Także ludzie prosili Józefa o zboże do zasiewu w piątym roku nieuradzaju, a uczniowie Pana Jezusa od piątego tysiąclecia sabatu Bożego, trwającego 7 000 lat, proszą, "chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj"). Trwa także duchowy zasiew.

Czy dostrzegasz, w jaki sposób powyższe ma związek z cyklem jubileuszowym?

(8) Według siedmiu dni, odliczysz siedem kroć siedem lat, siedem tygodni lat; Wewnątrz powstanie tydzień lat, czterdzieści dziewięć lat.
(9) Miesiąca siódmego, dziesiątego dnia miesiąca każesz służyć trąbą sygnału; Służcie innym przez wykonywanie pracy oczyszczenia, całego dystryktu kraju (całej ziemi).
10) Poświęćcie rok ziemi; Roku pięćdziesiątego, ogłosicie wolność, wszyscy będą mieć swoją siedzibę. Z powodu tego Roku jubileuszowego, mąż powróci do posiadłości dziedzicznej, mąż powróci do rodziny.
(11) Ten Rok Jubileuszowy, rok pięćdziesiąty, stanie się rokiem na korzyść; Nie będziecie zasiewać, nie żnijcie, aby pamiątki tego co wyrasta samo, nie uczyńcie niedostępnym przynajmniej wyróżniająco oznakowanym nazarejczykom.
(12) Ponieważ ten Rok Jubileuszowy, będzie oddzielenie na korzyść; Plon z pola będziecie jeść.
(13) Ta dziedziczna posiadłość męża roku, będzie zwrócona w duchu ustawy Roku Jubileuszowego.
Kpł. 25:8-13 KS

Cytat:
3 Moj. 25:20-22
20. A jeślibyście pomyśleli: Co będziemy jedli w siódmym roku, skoro nie będziemy siali i nie będziemy zbierali naszego plonu?
21. To Ja ześlę takie błogosławieństwo moje dla was w szóstym roku, iż wyda plon na trzy lata.
22. Będziecie siali w ósmym roku, ale będziecie jedli jeszcze z plonu zeszłorocznego aż do roku dziewiątego; dopóki nie będzie nowego plonu, będziecie jedli stary.
(BW)


W cyklu jubileuszowy siódmy rok był rokiem sabatowym. Cykl ten biegł według porządku siedmiu dni, w których siódmy dzień jest sabatem, a w związku z pierwszym i tym z kolei oznacza to, że co siódmy rok był rokiem sabatowym, a w dodatku cały siódmy tydzień lat był sabatowym. Sabatowy tydzień lat, też kończył się rokiem sabatowym. Po nim następował rok jubileuszowy, zamykający cykl 50 lat.

Czy to przypadek, że tydzień stworzenia, kończy się sabatem Bożym, trwającym 7 000 lat, a ten kończy się dniem Pańskim, trwającym 1 000 lat? W Ap. 20:4-6 jest napisane o tysiącletnim panowaniu z Chrystusem, a dopiero później następuje ogólne powstanie umarłych, czyli jakby powrót do pierwotnej własności, co symbolizuje Milenijny Jubileusz ziemi i człowieka, zamykający cykl 50 000 lat.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
Ostatnio zmieniony przez Pokoja 2018-10-26, 21:43, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-10-28, 00:37   

Cytat:
Czy dostrzegasz, w jaki sposób powyższe ma związek z cyklem jubileuszowym?

(8) Według siedmiu dni, odliczysz siedem kroć siedem lat, siedem tygodni lat; Wewnątrz powstanie tydzień lat, czterdzieści dziewięć lat.
(9) Miesiąca siódmego, dziesiątego dnia miesiąca każesz służyć trąbą sygnału; Służcie innym przez wykonywanie pracy oczyszczenia, całego dystryktu kraju (całej ziemi).
10) Poświęćcie rok ziemi; Roku pięćdziesiątego, ogłosicie wolność, wszyscy będą mieć swoją siedzibę. Z powodu tego Roku jubileuszowego, mąż powróci do posiadłości dziedzicznej, mąż powróci do rodziny.
(11) Ten Rok Jubileuszowy, rok pięćdziesiąty, stanie się rokiem na korzyść; Nie będziecie zasiewać, nie żnijcie, aby pamiątki tego co wyrasta samo, nie uczyńcie niedostępnym przynajmniej wyróżniająco oznakowanym nazarejczykom.
(12) Ponieważ ten Rok Jubileuszowy, będzie oddzielenie na korzyść; Plon z pola będziecie jeść.
(13) Ta dziedziczna posiadłość męża roku, będzie zwrócona w duchu ustawy Roku Jubileuszowego. Kpł. 25:8-13 KS


Cytat:
3 Moj. 25:20-22
20. A jeślibyście pomyśleli: Co będziemy jedli w siódmym roku, skoro nie będziemy siali i nie będziemy zbierali naszego plonu?
21. To Ja ześlę takie błogosławieństwo moje dla was w szóstym roku, iż wyda plon na trzy lata.
22. Będziecie siali w ósmym roku, ale będziecie jedli jeszcze z plonu zeszłorocznego aż do roku dziewiątego; dopóki nie będzie nowego plonu, będziecie jedli stary.
(BW)


W cyklu jubileuszowy siódmy rok był rokiem sabatowym. Cykl ten biegł według porządku siedmiu dni, w których siódmy dzień jest sabatem, a w związku z pierwszym i tym z kolei oznacza to, że co siódmy rok był rokiem sabatowym, a w dodatku cały siódmy tydzień lat był sabatowym. Sabatowy tydzień lat, też kończył się rokiem sabatowym. Po nim następował rok jubileuszowy, zamykający cykl 50 lat.

Czy to przypadek, że tydzień stworzenia, kończy się sabatem Bożym, trwającym 7 000 lat, a ten kończy się dniem Pańskim, trwającym 1 000 lat? W Ap. 20:4-6 jest napisane o tysiącletnim panowaniu z Chrystusem, a dopiero później następuje ogólne powstanie umarłych, czyli jakby powrót do pierwotnej własności, co symbolizuje Milenijny Jubileusz ziemi i człowieka, zamykający cykl 50 000 lat.


Kolejne dni stwarzania. kończyły się uroczystym spojrzeniem na dzieło danego dnia, i stwierdzeniem, a to było dobre, co odpowiada rokowi sabatowemu. Dzień stwarzania kończył się jakby tysiącletnim sabatem. Sześć razy zostało stwierdzone, że to było dobre. Ponadto
w dniu szóstym, zostało stwierdzone, że wszystko było bardzo dobre. Szósty dzień stwarzania był więc jakby tydzieńgodniem obfitości, co odpowiada siedmiu latom obfitości w Egipcie.

Siódmy dzień stwarzania jest sabatem Bożym. Podobnie jak w piątym i szóstym dniu stwarzania, zostało wypowiedziane błogosławieństwo, ale w odróżnieniu od wcześniejszych siedmiu dni stwarzania jest też cały poświęcony. Jest on poświęcony na dzieło duchowe, na dzieło kapłańskie, czyli podniesienie człowieka z upadku. Jest to dzieło Nowego Stworzenia. Najpierw w ST, rozwija się ono w łonie Ojca (J. 1:18), a następnie rodzi się, poczynając od narodzin Pana Jezusa, gdy stał się Chrystusem (Głowa i Ciało/Świątynia).

Czy dyskusja o tym jest zbędna (Dz. 2:11)?
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-11-12, 11:44   I. Odpowiedź na drugie pytanie (najpierw).

Ad 2. Czy w czwartej roli podobieństwo odnosi się do plonu w jednym roku, czy w kolejnych trzech latach?

- Podobieństwo to odnosi się do plonu (owocu) w kolejnych trzech latach, Kpł. 25:19-22. Wynika to z treści Mt. 13:8,23 na podstawie KS:

Na podst Konkord. Stronga z nr
Kod:
8. Zaś (1161) inne (243) padło (4098) na (1909) ziemię (1093) ładną (2570 urodzajną), więc (2532) [u]z jednej strony [/u](3303) to (3739), wydało (1325) setny (1540) plon (2590), a (1161) ten (3739) sześćdziesiąty (1835), a (1161) jakieś (3739) trzydziesty (5144).
23. A (1161) posiane (4687) na (1909) ładnej (2570 urodzajnej) ziemi (1093), to (3778) jest (2076) to (3588): Słuchać (191) i (2532) rozumieć (4920) słowa (3056); To (3739) doprawdy (1211) z jednej strony (3303) setny (1540) wydaje owoc (2592); Zaś (1161) sprawi (4160) ono (3588) także (2532), ten (3588) sześćdziesiąty (1835), a (1161) on (3588) trzydziesty. (5144).


Na podst. KS bez nr
8. Zaś inne padło na ziemię ładną (urodzajną), więc z jednej strony to, wydało setny plon, a ten sześćdziesiąty, a on trzydziesty.
23. A posiane na ładnej (urodzajnej) ziemi, to jest to: Słuchać i rozumieć słowa; To doprawdy z jednej strony setny wydaje owoc; Zaś sprawi ono także, ten sześćdziesiąty, a on trzydziesty.


BIBLIA GDAŃSKA
Cytat:
8. A (1161) drugie (243) padło (4098) na (1909) ziemię (1093) dobrą (2570) i (2532) wydało (1325) pożytek (2590) (3303), jedno (3739) setny (1540) (1161), drugie (3739) sześćdziesiątny (1835), a (1161) drugie (3739) trzydziestny (5144).
23. A (1161) na (1909) dobrej (2570) ziemi (1093) posiany (4687), jest (2076) ten (3778) który (3588) słucha (191) słowa (3056) i (2532) rozumie (4920), tenci (3739_1211) pożytek przynosi (2592), a (3588) przynosi (4160) (3303) jeden (3588) setny (1540); a (2532), drugi (1161) sześćdziesiątny (1835), a (1161) drugi (3588) trzydziestny. (5144).


Treść Mt. 13:8,23 odnosi się do trzech ostatnich lat cyklu jubileuszowego:

Kpł. 25:8-13,19-22

Na podst. Konk. Stronga z nr
Kod:
(8) Według (8901) siedmiu (7651) dni (3117), odliczysz (5608) siedem (7651) kroć (6471) siedem (7651) tygodni (7676) lat (8141); Wewnątrz (8901) powstanie (1961) siedem (7651),  tygodni (7676) lat (8141), czterdzieści (705) dziewięć (8672) lat (8141).

(9) Miesiąca (2320) siódmego (7637), dziesiątego (6218) dnia (3117) miesiąca (2320), każesz służyć (5674) trąbą (7782) sygnału (8643); [u]Służcie innym przez wykonywanie pracy[/u] (5674) oczyszczenia (3725), całego (3605) dystryktu kraju (776).

(10) Poświęćcie (6942) rok (8141) ziemi (776); Roku (8141) pięćdziesiątego (2572), ogłosicie (7121) wolność (1865), wszyscy (3605) będą (1961) [u]mieć swoją siedzibę[/u] (3427). Z powodu (8901) tego (1931) [u]Roku jubileuszowego[/u] (3104), każdy (376) powróci (7725) do (413) [u]posiadłości dziedzicznej[/u] (272), każdy (376) powróci (7725) do (413) rodziny (4940).

(11) Ten (1931) [u]Rok jubileuszowy[/u] (3104), rok (8141) pięćdziesiąty (2572), stanie się (1961) rokiem (8141) na korzyść (8901); Nie (3808) [u]będziecie zasiewać[/u] (2232), nie (3808) żnijcie (7114), [u]aby pamiątki  tego co wyrasta samo[/u] (º5599), nie (3808) uczyńcie niedostępnym (1219) [u]przynajmniej wyróżniająco oznakowanym nazarejczykom[/u] (º5139).
(12) Ponieważ (3588) ten (1931) [u]Rok Jubileuszowy[/u] (3104), oddzielenie (6944) na korzyść (8901) będzie (1961); Plon (º8393) z (4480) pola (7704) [u]będziecie jeść[/u] (398).
(13) Ta (2063) [u]dziedziczna posiadłość[/u] (272) męża (376) roku (8141), [u]będzie zwrócona [/u](7725) [u]w duchu ustawy[/u] (413) [u]Roku Jubileuszowego[/u] (3104).

(19)  [u]Będzie wydany[/u] (5414) plon (6529) obfitości (7648); Ziemia (776) bezpiecznie (983) [u]będzie zamieszkana[/u] (3427) [u]biorąc pod uwagę[/u] (5921) konsumowanie (398)
(20) [u]Z powodu tego[/u] (3588) [u]mówicie w sercu[/u] (559): Co (4100) [u]będziemy jedli [/u](398) siódmego (7637) roku (8141), jeśli (2005) nie (3808) posiejemy (2232) ani (3808) zbierzemy (622) [u]sobie dowodu urodzajów[/u] (º8393)?
(21)  Rozkażę (6680) [u]więcej cudowne błogosławieństwo[/u] (º1293) [u]na korzyść[/u] (8901) roku (8141) szóstego (8345); Przyniesie (6213) [u]doprawdy wyróżniająco oznakowany urodzaj[/u] (º8393) trzy (7969) letni (8141).
(22) [u]Wyda nasienie[/u] (2232) [u]jeszcze pamiątka roku [/u](º8141) ósmego (8066); [u]Z powodu[/u] (4480) starego (3465) urodzaju (8393) [u]będziecie jedli[/u] (398), aż do (5704) roku (8141) dziewiątego (8671); [u]Będziecie jedli[/u] (398) stare (3465) aż do (5704) nadejścia (935) plonów (8393).


Na podst KS bez nr

(8) Według siedmiu dni, odliczysz siedem kroć siedem lat, siedem tygodni lat; Wewnątrz powstanie tydzień lat, czterdzieści dziewięć lat.
(9) Miesiąca siódmego, dziesiątego dnia miesiąca każesz służyć trąbą sygnału; Służcie innym przez wykonywanie pracy oczyszczenia, całego dystryktu kraju (całej ziemi).
10) Poświęćcie rok ziemi; Roku pięćdziesiątego, ogłosicie wolność, wszyscy będą mieć swoją siedzibę. Z powodu tego Roku jubileuszowego, mąż powróci do posiadłości dziedzicznej, mąż powróci do rodziny.
(11) Ten Rok Jubileuszowy, rok pięćdziesiąty, stanie się rokiem na korzyść; Nie będziecie zasiewać, nie żnijcie, aby pamiątki tego co wyrasta samo, nie uczyńcie niedostępnym przynajmniej wyróżniająco oznakowanym nazarejczykom.
(12) Ponieważ ten Rok Jubileuszowy, będzie oddzielenie na korzyść; Plon z pola będziecie jeść.
(13) Ta dziedziczna posiadłość męża roku, będzie zwrócona w duchu ustawy Roku Jubileuszowego.

(19) Będzie wydany plon obfitości; Ziemia bezpiecznie będzie zamieszkana biorąc pod uwagę konsumowanie
(20) Z powodu tego mówicie w sercu: Co będziemy jedli siódmego roku, jeśli nie posiejemy ani zbierzemy sobie dowodu urodzajów?
(21) Rozkażę (6680) więcej cudowne błogosławieństwo (º1293) na korzyść roku szóstego; Przyniesie doprawdy wyróżniająco oznakowany urodzaj trzy letni.
(22) Wyda nasienie jeszcze pamiątka roku ósmego; Z powodu starego urodzaju będziecie jedli, aż do roku dziewiątego; Będziecie jedli stare aż do nadejścia plonów.


BIBLIA GDAŃSKA
Cytat:
(8) Naliczysz (5608) też sobie (8901) siedem (7651) tygodni (7676) lat (8141), to jest siedem (7651) kroć (6471) siedem (7651) lat (8141); i uczyniąć (1961) (8901) dni (3117) siedmiu (7651) tygodni (7676) lat (8141) czterdzieści (705) i dziewięć (8672) lat (8141).
(9) Tedy każesz zatrąbić (5674) w trąbę (7782) huczną (8643) miesiąca (2320) siódmego (7637), dnia dziesiątego (6218) tegoż miesiąca (2320); w dzień (3117) oczyszczenia (3725) każecie zatrąbić (5674) w trąbę po wszystkiej (3605) ziemi (776) waszej.

(10) I święcić (6942) będziecie rok (8141) (8141) pięćdziesiąty (2572), a obwołacie (7121) wolność (1865) w ziemi (776) wszystkim (3605) obywatelom (3427) jej. Lato miłościwe (3104) (1931) mieć (8901) będziecie (1961); i wróci się (7725) każdy (376) do (413) osiadłości (272) swojej, i każdy (376) do (413) rodziny (4940) swojej wróci się (7725).

(11) To (1931) miłościwe (3104) lato (8141) pięćdziesiątego (2572) roku (8141) miewać (8901) będziecie (1961); nie (3808) będziecie siać (2232), i nie (3808) będziecie żąć (7114) tego, co się samo przez się zrodzi (º5599), ani (3808) zbierać (1219) będziecie gron z winnic zaniechanych (º5139).
(12) Bo (3588) miłościwy rok (3104) jest (~1931), święty (6944) wam (8901) będzie (1961); co się na (4480) polu (7704) przedtem zrodziło (º8393), to jeść (398) będziecie.

(13) W ten (2063) miłościwy (3104) rok (8141) wróci się (7725) każdy (376) do (413) osiadłości (272) swojej.
(19) Tedy wyda (5414) ziemia (776) owoc (6529) swój, a będziecie jeść (398) aż do sytości (7648), i będziecie mieszkać (3427) bezpiecznie (983) w (5921) niej.
(20) A jeźlibyście (3588) rzekli (559): Cóż (4100) będziemy jeść (398) roku (8141) siódmego (7637), jeźli (2005) nie (3808) będziem siać (2232) ani (3808) zbierać (622) urodzajów (º8393) naszych?
(21) Tedy rozkażę (6680) błogosławieństwu (º1293) memu przyjść na (8901) was roku (8141) szóstego (8345), i przyniesie (6213) urodzaj (º8393) na trzy (7969) lata (8141).
(22) I będziecie siać (2232) roku (º8141) ósmego (8066), a będziecie jeść (398) (4480) urodzaj (8393) stary (3465) aż do (5704) roku (8141) dziewiątego (8671); póki (5704) nie nadejdą (935) pożytki (8393) jego, stare (3465) jeść (398) będziecie.


Odnosząc się w pierwszej kolejności do drugiego z postawionych pytań jest wskazane, aby zwrócić uwagę na charakterystykę przypowieści o czworakiej roli. Wynika z niej, że podobieństwo nie określa wprost do wymienionych w niej jej uczestników, tzn., brak jest wskazania, że:
1. Jest to podobieństwo, chociaż z w. 10 wynika, że jest;
2. Podobieństwo dotyczy Królestwa Bożego (niebieskiego), chociaż z w. 11 wynika, że dotyczy;
3. Syn człowieczy jest siewcą, tak jak w przypowieści o zbożu (pszenicy) i rodzaju chwastu (kąkolu);
4. Rozsiewane jest zboże (a to dlatego, że rozsiewanie dotyczy wszelkiego nasienia roku);

Ad 3. Pan Jezus w tej przypowieści ukazuje siebie jako człowieka, a nie Syna człowieczego, co wyraźnie potwierdza treść J. 8:40 (25-42). Czym się różni człowiek od Syna człowieczego, skoro obaj są z tego samego rodzaju? Otóż różni się na podobieństwo Kowalskiego i jego Syna, chociaż obaj noszą to samo nazwisko. Jednak Kowalski to jest ktoś już nam dobrze znany, a jego Syn jeszcze nie, dlatego mówi się syn Kowalskiego.
Pan Jezus w tej przypowieści, ukazuje zarazem i wysiłki szczególnych osób z rodzaju ludzkiego w dziele, jakoby traktowanym za ludzkie wysiłki, aby się zbawić. Na ogół ludzie w przeszłości nie traktowali tego dzieła z należną uwagą, chociaż wiedzieli, że było prowadzone przez proroków. Raczej mniemali, że sami mogą się zbawić, co wynika z Mt. 13:14,15:

Kod:
14. Więc (2532) wypełniam (378) w (1909) nich (846) proroctwo (4394) Izajaszowe (2268): Ono (3588) stwierdza (3004): Słuchają (191), słuchają (191), ale (2532) nie (3364) zrozumieją (4920); i (2532) patrząc (991), patrzą (991), ale (2532) nie (3364) dostrzegają (1492);
15. Ponieważ (1063) serce (2588) tego (5127) ludu (2992) zgrubiało (3975), więc (2532) uszami (3775) ciężko (917) słyszą (191), a (2532) [u]zamknęli ocz[/u]y (2576), oczy (3788) [u]samych siebie[/u] (848); [u]Czyż kiedyś[/u] (3379) dostrzegą (1492) oczami (3788) a (2532) uszami (3775) usłyszą (191), a (2532) sercem (2588) zrozumieją (4920), i (2532) [u]nawrócą się[/u] (1994), więc (2532) sami (846) [u]będą uzdrowieni[/u] (2390)?


14. Więc wypełniam w nich proroctwo Izajaszowe: Ono stwierdza: Słuchają, słuchają, ale nie zrozumieją; i patrząc, patrzą, ale nie dostrzegają;
15. Ponieważ serce tego ludu zgrubiało, więc uszami ciężko słyszą, a zamknęli oczy, oczy samych siebie; Czyż kiedyś dostrzegą oczami a uszami usłyszą, a sercem zrozumieją, i nawrócą się, więc sami będą uzdrowieni?


Cytat:
14. I (2532) pełni się (378) w (1909) nich (846) proroctwo (4394) Izajaszowe (2268), które (3588) mówi (3004): Słuchem (191) słuchać (191) będziecie, ale (2532) nie (3364) zrozumiecie (4920); i (2532) widząc (991) widzieć (991) będziecie, ale (2532) nie (3364) ujrzycie (1492);
15. Albowiem (1063) zatyło (3975) serce (2588) ludu (2992) tego (5127), a (2532) uszyma (3775) ciężko (917) słyszeli (191), i (2532) oczy (3788) swe (848) zamrużyli (2576), żeby kiedy oczyma (3788) nie (3379) widzieli (1492) i (2532) uszyma (3775) nie słyszeli (191), a (2532) sercem (2588) nie zrozumieli (4920), i (2532) nie nawrócili się (1994), a (2532) uzdrowiłbym (2390) je (846). BG


Ad 4. Rozsiewanie, o którym jest napisane w przypowieści o czworakiej roli jest odpowiednikiem tego, o co zabiegają ludzie w piątym roku nieurodzaju w Egipcie, gdy proszą Józefa, aby im dał nasienia do obsiania pól, Rdz. 47:18-21. Ci ludzie, jak i pola w tym czasie są już kupione przez niego dla faraona. Syn Boży też w pełni oddany służbie Bogu, jako Pan Jezus stawiając się nad Jordanem w piątym tysiącleciu (ubóstwa wiary, Żyd. 4:3) sabatu Bożego (7 000 lat), wykupił całą upadłą własność, którą wcześniej do szóstego dnia stwarzania, jako doskonałą, Bóg przez niego stworzył.

Obok wysiłków czynionych na sposób ludzki (z tych Bóg też uczyni użytek, Rdz. 17:15-21), są podejmowane działania według mądrości Bożej, czyli z góry pochodzącej. Odnosi się do nich już następna przypowieść. Z jej opisu wyraźnie widać, że tam jest więcej jakiegoś rodzaju chwastu niż zboża. Wskazuje to raczej na dzieło, pojmowane wyłącznie jako Boże, w którym mogą uczestniczyć ludzie. Chociaż z punktu widzenia przypowieści o czworakiej roli żniwo z tej drugiej nie może być nazwane żniwem, to jednak w innym znaczeniu jest nim.

W przypowieści o czworakiej roli nie napisano o żniwie, ponieważ plon obejmuje trzy lata. W pierwszym roku (szósty rok ostatniego tygodnia lat sabatowych) jest żniwo doczesne (Kpł. 25:21), jakby według ciała, czyli gromadzenie zapasów na ziemi. Natomiast w drugiej przypowieści jest już gromadzenie według ducha, czyli gromadzenie skarbów w niebie. Jest to wynik czynienia użytku z nagromadzonych dóbr, czyli zdobywanie przyjaciół w wiecznych przybytkch. Odmienne postrzeganie tego drugiego rodzaju żniwa należy do trudnych rzeczy, o których pisał Ap. Paweł, 2Pio. 3:15,16. Żniwo tego rodzaju, jako dwuetapowe (najpierw jęczmienia, a potem i pszenicy) jest wykonywane w Tysiącletni sabat Pański, trwający najpierw od 1874r., jak to wykazał Pastor Russell w Wykładach Pisma Świętego.

CDN.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-11-17, 20:59   

Pokoja napisał/a:
W przypowieści o czworakiej roli nie napisano o żniwie, ponieważ plon obejmuje trzy lata. W pierwszym roku (szósty rok ostatniego tygodnia lat sabatowych) jest żniwo doczesne (Kpł. 25:21), jakby według ciała, czyli gromadzenie zapasów na ziemi. Natomiast w drugiej przypowieści jest już gromadzenie według ducha, czyli gromadzenie skarbów w niebie. Jest to wynik czynienia użytku z nagromadzonych dóbr, czyli zdobywanie przyjaciół w wiecznych przybytkach. Odmienne postrzeganie tego drugiego rodzaju żniwa należy do trudnych rzeczy, o których pisał Ap. Paweł, 2Pio. 3:15,16. Żniwo tego rodzaju, jako dwuetapowe (najpierw jęczmienia, a potem i pszenicy) jest wykonywane w Tysiącletni sabat Pański, trwający najpierw od 1874r., jak to wykazał Pastor Russell w Wykładach Pisma Świętego.

CDN.


CD.
Przypowieść o czworakiej roli, dotyczy rzeczywistości sabatu Bożego, trwającego 7 000 lat. Odpowiednio do snu faraona, siedem lat niedostatku urodzaju, odnosi się do tych 7 000 lat w czasie których jest ogólny niedostatek wiary w rodzaju ludzkim, wydzielane porcje Słowa Bożego i skąpe poświęcenia się Bogu. W tym czasie odbywa się, jakby ludzkie sianie poza rolą urodzajną (na drogę, na skałę i w ciernie). Ma to też odpowiednio zastosowanie później w indywidualnych przypadkach, jak to też jest tłumaczone. Czas ST jest też kształtowaniem wiary w bohaterach wiary i ich służby Bogu. Ma to na celu wytworzenie ogólnego pragnienia dla zabiegania nie o słowo ludzkie, lecz o prawdziwe, nie sfałszowane Słowo Boże.

W piątym roku nieurodzaju ludzie kupieni dla faraona, (którzy wcześniej oddali już wszelkie swoje zasoby), odczuli potrzebę, aby obsiać dzierżawioną ziemię ziarnem z rezerw, zgromadzonych przez Józefa. Podobnie w piątym Tysiącleciu sabatu Bożego, Pan Jezus udostępnił zgromadzone rezerwy wiary i poświęcania się Bogu, nagromadzone w bohaterach wiary ST, opisanych w 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków. Rozpoczął się zasiew wszelkiego rodzaju nasion Słowa Bożego, czyli na urodzajnej ziemi. Nasiona te następnie w czasie wielkiego odstępstwa od wiary obumierały (prawda była powalona na ziemie, n. 8:12), ale w tym celu, aby wydać obfity cudowny plon. Tak więc zasadniczy plon z tego siania, to żniwo szóstego Tysiąclecia. Jest ono opisane w Dn. 11:32-35 i obejmuje Małą i Wielką Reformację:
Cytat:
Dan. 11:32-35
32. A tych, którzy bezbożnie będą postępować wbrew przymierzu, zwiedzie pochlebstwami do odstępstwa, lecz lud tych, którzy znają swojego Boga, umocni się i będą działać.
33. A roztropni wśród ludu doprowadzą wielu do właściwego poznania; lecz przez pewien czas padać będą od miecza i ognia, od uprowadzenia i rabunku.
34. A gdy będą padać, doznają małej pomocy; i wielu przyłączy się do nich obłudnie.
35. Nawet niektórzy spośród roztropnych upadną, aby wśród nich nastąpiło wypławienie, oczyszczenie i wybielenie aż do czasu ostatecznego, gdyż to jeszcze potrwa pewien czas.
(BW)


Plon żniwa szóstego Tysiąclecia (Małej i dużej Reformacji) jest na trzy Tysiąclecia, czyli jeszcze na Wielki Tysiącletni Sabat Pański (Paruzja Chrystusa „jak złodziej w nocy”) i na wielki Tysiącletni Jubileusz Ziemi (Epifania Paruzji Chrystusa). Na plon ten składa się pięć sola:
Cytat:
Pięć zasad protestantyzmu – podstawowe zasady teologii protestanckiej wyrażone w języku łacińskim w formie haseł: Sola scriptura („Tylko Pismo”), Sola fide („Tylko wiarą”), Sola gratia („Tylko łaska”), Solus Christus („Tylko Chrystus”), Soli Deo gloria ("Tylko Bogu chwała"). https://pl.wikipedia.org/wiki/Pi%C4%99%C4%87_zasad_protestantyzmu

Plon tego żniwa charakteryzuje się siłami jakie w nie zostały zaangażowane (duchowieństwo reformacyjne) i rezultat ich działania (świat Protestantyzmu). Odmienny charakter ma plon z samosiewu, który wiąże się z „żniwem” duchowym i gromadzeniem skarbów w niebie w czasie Paruzji Chrystusa w fazie „jak złodziej w nocy” i w czasie Epifanii Paruzji Chrystusa. Ten odmienny rodzaj żniwa, wiąże się z ruchami oddolnymi. Polegały one na organizowaniu się zborów od podstaw, w oparciu o bereańskie badanie Słowa Bożego przez ich członków, wywodzących się z wszystkich wyznań Chrześcijaństwa). Sabat Pański to odpoczynek od ludzkich dywagacji teologicznych, od ciężkiego jarzma i brzemienia, nałożonego przez człowieka na człowieka. Z drugiej strony oznacza on zbiory z doświadczeń wiary, które według mądrości z góry pochodzącej, wyrosły z „samosiewu”. W czasie Epifanii Paruzji, gdy nastąpi powrót do pierwotnej własności z plonu samosiewu będą korzystać, ci którzy zostaną wzbudzeni z prochu ziemi.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-11-21, 01:37   

Cytat:
1. Dlaczego w podobieństwie o czworakiej roli w odniesieniu do plonu z czwartej, brak jest dzieła żniwa, a w podobieństwie o zbożu jest?


Skoro podobieństwo o czworakiej roli, odnosi się do plonu żniwa i innych zbiorów w szóstym roku i do plonu z samosiewu w siódmym i ósmym roku cyklu jubileuszowego ziemi (Kpł. 25:19-22), więc wspólnym mianownikiem dla zbiorów w trzech kolejnych latach nie jest żniwo. Z tego powodu podobieństwo odnosi się do plonu, a nie do żniwa. Nie odnosi się ono też do konkretnego siewcy, ani do konkretnego ziarna. Na to już zwróciłem uwagę, jak i na bezskuteczne wysiłki (sianie na drogę w świecie aniołów, na skałę w Wieku Partiarchów i między ciernie w Wieku Żydowskim), czynione przez upadłego człowieka przed Chrystusem, aby się zbawić na podstawie swoich zabiegów (uczynków).

W uproszczeniu rzecz ujmując, można zauważyć, że w przypowieści o czworakiej roli, wśród ogólnych bezskutecznych wysiłków, podejmowanych przez ludzkość, dla zbawienia siebie, została przeprowadzona także skuteczna działalność Syna człowieczego w mocy Królestwa niebieskiego. Została ona zapoczątkowana później niż bezskuteczne sianie (na drogę, na skałę i między ciernie), czyli w czasie siania wszelkich nasion roku na urodzajnej ziemi.

W przypowieści o "pszenicy i kąkolu", a faktycznie o zbożu (ogólnie) i rodzaju chwastu jest zwrócona uwaga tylko na sianie nasienia jęczmienia i pszenicy oraz szkodliwego rozsiewania przez nieprzyjaciela między nie rodzaju chwastu. Jak wynika z Mt. 13:26 (na podstawie Konkordancji Stronga), rodzaj chwastu jeszcze przed wydaniem plonu, jakby ukazywał się ważnym (jest to chełpliwość w rodzaju męża zbrojnego już przy wyruszaniu do walki, czyli wtedy, gdy pas zapina, a nie po powrocie z zwycięskiego boju):

A pierwej niż trawa wydała i sprawiła plon, przedtem rodzaj chwastu, nawet wydał się jakimś. Mt. 13:26

Wśród uprawianych zbóż najpierw dojrzewał jęczmień (snop na 16 Nisana), a w dniu Pięćdziesiątnicy ofiarowano chleb z pszenicy, który wyrósł na zakwasie. Rodzaj chwastu (np. kąkol), symbolizuje więc tych powołanych, którzy umarli w Chrystusie, czyli klasę wtórej śmierci (głupie panny). Ci do samozwańczego dzieła powstali najpierw, czyli w duchu odstępstwa od wiary, gdyż zgasili w sobie Ducha Świętego Boga Ojca (DŚBO).

Jęczmień symbolizuje powołanych i wybranych, którzy zasnęli w Chrystusie, czyli klasę Wielkiego Grona (mądre panny, towarzyszki Oblubienicy). Ci do dobrego dzieła Królestwa Bożego, powstali jako pierwsi ale zasmucili DŚBO i stali się utracjuszami koron.
Pszenica symbolizuje powołanych, wybranych i wiernych, którzy w odniesieniu do paruzji Chrystusa, trwali zawsze jako czuwający żywi (Oblubienica), aż do złożenia z siebie ofiary, podobającej się Bogu. Do tej grupy należał też Ap. Paweł. On nie twierdził, że dożyje drugiej paruzji Chrystusa, lecz raczej to, że aż do złożenia z siebie ofiay poświęcenia, pozostanie żywym w odniesieniu do tej paruzji. Nic więcej nie nauczał, jak to wynika z chybionego tłumaczenia 1Kor. 15:51-53 i 1Tes. 4:15-18

Pomiędzy powiedzeniem podobieństwa o zbożu i rodzaju chwastu, a jego wyjaśnieniem, czytamy krótko jeszcze o dwóch innych podobieństwach, czyli o ziarnku gorczycy / Sola fide ("Tylko wiarą") i o zakwaszonych trzech miarach mąki / Sola gratia ("Tylko łaska"). Te dwa podobieństwa, to jakby dwa skrzydła zasadniczego okresu żniwa. Pierwsze wiąże się z okazywaniem miłości dla nieprzyjaciół przez prawdziwie wierzących, a drugie z jej otrzymywaniem przez tych dotkniętych pychą grzechu w wierze, nadziei i miłości.

Szczególnie z drugiego podobieństwa (o zakwaszeniu trzech miar mąki) wynika, że główne żniwo szóstego roku musiało już nastąpić. Z niego to pochodziła mąka. Przypowieść o zbożu nie odnosi się więc do tego zasadniczego żniwa, żniwa szóstego roku (czterdziestego ósmego roku cyklu jubileuszowego), lecz do tego odmiennego, następującego po nim. Następuje ono przez dwa lata w czasie wydawania plonu z samosiewu. Odnosi się ono do tego, jaki wierzący czynią użytek korzystając z zgromadzonych rezerw i z samosiewu, aby napełniać skarbiec w niebie.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-11-23, 22:58   Cykl jubileuszowy cieniem i mapką planu Bożego 50 000 lat

Pokoja napisał/a:
Cytat:
1. Dlaczego w podobieństwie o czworakiej roli w odniesieniu do plonu z czwartej, brak jest dzieła żniwa, a w podobieństwie o zbożu jest?

[...]
Pomiędzy powiedzeniem podobieństwa o zbożu i rodzaju chwastu, a jego wyjaśnieniem, czytamy krótko jeszcze o dwóch innych podobieństwach, czyli o ziarnku gorczycy / Sola fide ("Tylko wiarą") i o zakwaszonych trzech miarach mąki / Sola gratia ("Tylko łaska"). Te dwa podobieństwa, to jakby dwa skrzydła zasadniczego okresu żniwa (obejmującego szóste Tysiąclecie sabatu Bożego, trwające do 1874r). Pierwsze wiąże się z okazywaniem miłości dla nieprzyjaciół przez prawdziwie wierzących, a drugie z jej otrzymywaniem przez tych dotkniętych pychą grzechu w wierze, nadziei i miłości.

Szczególnie z drugiego podobieństwa (o zakwaszeniu trzech miar mąki) wynika, że główne żniwo szóstego roku musiało już nastąpić. Z niego to pochodziła mąka. Przypowieść o zbożu nie odnosi się więc do tego zasadniczego żniwa, żniwa szóstego roku (czterdziestego ósmego roku cyklu jubileuszowego, (czyli obejmującego czterdzieste ósme Tysiąclecie cyklu 50 000 lat i szóste Tysiąclecie sabatu Bożego, trwające do 1874r)), lecz do tego odmiennego, następującego po nim. Następuje ono przez dwa lata (symbolizujące dwa Tysiąclecia, czyli Milenium sabatowe 1874 - 2874r., i Milenium Jubileuszowe 2874 - 3874r.,) w czasie wydawania plonu z samosiewu.


UWAGA: Informacje nawiasowe dodane pogrubionym brązem, wskazują które lata cyklu jubileuszowego ziemi, odpowiadają Tysiącleciom z cyklu 50 000 lat (tygodnia stwarzania, wynoszącego 7x7 000 lat i jego dopełnienia, wynoszącego 1 000 lat = 49 000 lat + 1 000 lat = 50 000 lat).

Żniwo Milenium sabatowego i jubileuszowego ma znaczenie duchowe, dlatego jest nazwane żniwem w odróżnieniu od tego zasadniczego z szóstego Tysiąclecia (roku). Jest ono tak nazwane, podobnie jak stworzenie Boże z sześciu dni stwarzania było fizyczne. Później już Bóg fizycznie nic nie stwarza, ale czytamy o Nowym Stworzeniu. Nowe Stworzenie rozwija się w czasie sabatu Bożego (7 000 lat), więc nie może być stworzeniem fizycznym, lecz duchowym. Tą samą zasadę należy zastosować i do żniwa zasadniczego szóstego Tysiaclecia i do tego duchowego, następującego po nim od 1874r., które według cyklu jubileuszowego ziemi jest plonem z samosiewu, zbieranym wprost z pola.

Wydawanie plonu z samosiewu jest żniwem w duchowym znaczeniu. Odnosi się ono do tego, jaki wierzący czynią użytek korzystając z zgromadzonych rezerw "szóstego roku" i z samosiewu, aby napełniać skarbiec w niebie. Polega to na zyskiwaniu przyjaciół w wiecznych przybytkach. To zyskiwanie przyjaciół ma następować przez czynienie dobrego użytku z mamony niesprawiedliwości. Ta z kolei pochodzi z rezerw zbiorów żniwa zasadniczego i z "samosiewu". Z plonem z "samosiewu" (żniwa duchowego), wiążą się oddolne ruchy paruzyjne, tworzone na podstawie badania Słowa Bożego. W czasie działalności Międzynarodowego Stowarzyszenia Badaczy Pisma Świętego w ich skład wchodzili wyznawcy z różnych wyznań Chrześcijaństwa. MSBPŚw nie powstało w wyniku oderwania się od jakiegoś wyznania chrześcijańskiego, jak to było w przypadku Protestantyzmu.

Paruzja niewidzialna Chrystusa w fazie jak "złodziej w nocy", nastepuje w Tysiącletni Sabat Pański, dlatego dopiero w tym czasie następuje też oddzielanie rodzaju chwastu (kąkolu) od zboża (pszenicy). Wcześniej do ruchów Małej i dużej Reformacji przyłączano się obłudnie, co wynika z Dn. 11:32-35. To w czasie tego żniwa duchowego, Syn człowieczy miał wydać polecenie aniołom swoim, co do oddzielenia rodzaju chwastu. Syn Człowieczy jest Panem sabatu, gdyż jest królem i kapłanem.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
Ostatnio zmieniony przez Pokoja 2018-11-23, 23:27, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-12-02, 22:49   

Pokoja napisał/a:
3. Dlaczego NT nie używa odrębnego określenia dla pszenicy, a tylko dla jęczmienia?

4. Czy fakt, że w NT określenie zboże, odnosi się do jęczmienia i pszenicy oznacza, że druga przypowieść jest o żniwie jęczmienia i pszenicy, a nie tylko samej pszenicy?
5. Czy w jęczmieniu i pszenicy rośnie kąkol, czy różny rodzaj chwastu?


Ad 3. Dlaczego NT nie używa odrębnego określenia dla pszenicy, a tylko dla jęczmienia?

Greckie określenie "siton" oznaczone numerem 4621 znaczy zboże, ziarno; pokarm.
W liczbie mnogiej odnosi się do pszenicy i jęczmienia, które wtedy uprawiano w Izraelu.
Jako pszenica (powinno być zboże), zostało ono przetłumaczone w Mt. 3:12; 13:25,29,30; Łk. 3:17; 16:7; 22:31; J. 12:24; 1Kor. 15:37; Ap. 6:6; 18:13.
Jako zboże, zostało ono przetłumaczone w Mr. 4:28; Dz. 7:12; 27:38

Określenie "siton" (4621 pokarm, przetłumaczone jako pszenica), występuje razem z określeniem "krithë" (2915 jęczmień), tylko w jednym miejscy, tzn. w Ap. 6:6 i w pewnym znaczeniu, wiąże się z "dawaniem pokarmu na czas słuszny" przez "sługę wiernego i rozumnego" (Chrystus, jako Głowa i Ciało w ziemskiej pielgrzymce), Łk. 12:42. To porcjowane dawanie pokarmu, następuje w czasie korzystania z plonu z samosiewu, czyli w czasie niedostatku urodzaju w czasie po zbiorze jęczmienia.

Zboże oznacza dwie klasy zwycięzców (powołani po ich wybraniu), czyli Wielkie Grono i Małe Stadko. Te obie klasy miały wykonać wielkie dzieło w swej ziemskiej pielgrzymce wiary. Bardzo trafnie wyraża to obraz o Eliaszu i Elizeuszu w czasie wspólnej wędrówki. Do pewnego miejsca i czasu byli razem, a później Eliasz został od niego zabrany. Obrazy biblijne ukazują nam dosyć dokładnie tylko to dzieło, które kolejno wykonali w ziemskiej działalności. Bark jest opisu działalności Eliasza po cielesnym oddzieleniu go od Elizeusza. Pomimo tego obraz wskazuje na silną duchową więź, jaka nadal między nimi panowała.

Określenie pszenica możemy wiązać z klasą Małego Stadka, czyli tych z powołanych wybranych, którzy okazali się wierni. W fazie dania przez nich świadectwa wierności, mieli wykonać szczególne dzieło duchowe. Mając zapewnione już dziedzictwo, idą nadal walczyć o dziedzictwo innych (w szczególności Wielkiego Grona). O tych dwóch klasach, napisałem już tak:

Cytat:
Jęczmień symbolizuje powołanych i wybranych, którzy zasnęli w Chrystusie, czyli klasę Wielkiego Grona (mądre panny, towarzyszki Oblubienicy). Ci do dobrego dzieła Królestwa Bożego, powstali jako pierwsi ale zasmucili DŚBO i stali się utracjuszami koron.
Pszenica symbolizuje powołanych, wybranych i wiernych, którzy w odniesieniu do paruzji Chrystusa, trwali zawsze jako czuwający żywi (Oblubienica), aż do złożenia z siebie ofiary, podobającej się Bogu.


Są to dwie klasy zwycięzców, z których Małe Stadko, osiągniętą nagrodę ma otrzymać dopiero w Epifanii Paruzji Chrystusa, 2Tes. 2:8; 2Tm. 4:8. Powyższe przybliża zrozumienie, dlaczego NT nie używa odrębnego określenia, czyli pszenicy dla oznaczenia Małego Stadka.

Ad 4. Czy fakt, że w NT określenie zboże, odnosi się do jęczmienia i pszenicy oznacza, że druga przypowieść jest o żniwie jęczmienia i pszenicy, a nie tylko samej pszenicy?
- Tak należy to tłumaczyć. Jest podstawowe żniwo szóstego roku (48 Tysiąclecia) i żniwo duchowe, obejmujące dwa tysiącleci, następujące po nim. Najpierw jest plon stokrotny, a później kolejno sześćdziesięciokrotny i na końcu trzydziestokrotny.

Ad 5. Czy w jęczmieniu i pszenicy rośnie (tylko) kąkol, czy różny rodzaj chwastu?
- Rośnie różny rodzaj chwastów, a nie tylko kąkol, Z tej przyczyny podobieństwo dotyczy ogólnie rodzaju chwastów, które rosną w zbożu.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-12-14, 01:20   Roztrwonione przez złego sługę 30% żywności

Pokoja napisał/a:
6. Czy fakt, że z urodzajnego zboża Egiptu z siedmiu lat, gromadzono tylko 20% zapasu oznacza, że ziemia w następnych siedmiu latach wydawała plon tylko w 60%? (100% - 20% = 80%. a 60% + 20% = 80%)


Ad 6. To, że ziemia w siedmiu latach niedostatku urodzaju, wydawała plon w 60% może wynikać z faktu, że w ciągu siedmiu lat urodzaju, gromadzono tylko 1/5 urodzaju. Tak więc 60%+20%, dawało w sumie 80% żywności i stanowiło taki sam stan zaopatrzenia w „pokarm na czas słuszny” jak w czasie siedmiu lat 100% urodzaju, ale po odjęciu 20% rezerw, dla potrzeb lat niedostatku urodzaju. Ponadto, potwierdzenie dla takiego zrozumienia, że z 100% plonu w szóstym roku, jego 20% miało uzupełnić te 60% niedostatku urodzaju w siódmym roku, znajdujemy w Mt. 13:8,23.

Na podst Konkord. Stronga z nr
Kod:
8. Zaś (1161) inne (243) padło (4098) na (1909) ziemię (1093) ładną (2570 urodzajną), więc (2532) z jednej strony (3303) to (3739), wydało (1325) setny (1540) plon (2590), a (1161) ten (3739) sześćdziesiąty (1835), a (1161) jakieś (3739) trzydziesty (5144).
23. A (1161) posiane (4687) na (1909) ładnej (2570 urodzajnej) ziemi (1093), to (3778) jest (2076) to (3588): Słuchać (191) i (2532) rozumieć (4920) słowa (3056); To (3739) doprawdy (1211) z jednej strony (3303) setny (1540) wydaje owoc (2592); Zaś (1161) sprawi (4160) ono (3588) także (2532), ten (3588) sześćdziesiąty (1835), a (1161) on (3588) trzydziesty. (5144). Mt. 13:8,23


Na podst. KS bez nr
8. Zaś inne padło na ziemię ładną (urodzajną), więc z jednej strony to, wydało setny plon, a ten sześćdziesiąty, a on trzydziesty.
23. A posiane na ładnej (urodzajnej) ziemi, to jest to: Słuchać i rozumieć słowa; To doprawdy z jednej strony setny wydaje owoc; Zaś sprawi ono także, ten sześćdziesiąty, a on trzydziesty.
Mt. 13:8,23


BIBLIA GDAŃSKA
Cytat:
8. A (1161) drugie (243) padło (4098) na (1909) ziemię (1093) dobrą (2570) i (2532) wydało (1325) pożytek (2590) (3303), jedno (3739) setny (1540) (1161), drugie (3739) sześćdziesiątny (1835), a (1161) drugie (3739) trzydziestny (5144).
23. A (1161) na (1909) dobrej (2570) ziemi (1093) posiany (4687), jest (2076) ten (3778) który (3588) słucha (191) słowa (3056) i (2532) rozumie (4920), tenci (3739_1211) pożytek przynosi (2592), a (3588) przynosi (4160) (3303) jeden (3588) setny (1540); a (2532), drugi (1161) sześćdziesiątny (1835), a (1161) drugi (3588) trzydziestny. (5144). Mt. 13:8,23


W tej kwestii napisałem już wcześniej to, co niżej cytuję:

Pokoja napisał/a:
Przypowieść o czworakiej roli, dotyczy rzeczywistości sabatu Bożego, trwającego 7 000 lat. Odpowiednio do snu faraona, siedem lat niedostatku urodzaju, odnosi się do tych 7 000 lat w czasie których jest ogólny niedostatek wiary w rodzaju ludzkim, wydzielane porcje Słowa Bożego i skąpe poświęcenia się Bogu. W tym czasie odbywa się, jakby ludzkie sianie poza rolą urodzajną (na drogę, na skałę i w ciernie). Ma to też odpowiednio zastosowanie później w indywidualnych przypadkach, jak to też jest tłumaczone. Czas ST jest też kształtowaniem wiary w bohaterach wiary i ich służby Bogu. Ma to na celu wytworzenie ogólnego pragnienia dla zabiegania nie o słowo ludzkie, lecz o prawdziwe, nie sfałszowane Słowo Boże.

W piątym roku nieurodzaju ludzie kupieni dla faraona, (którzy wcześniej oddali już wszelkie swoje zasoby), odczuli potrzebę, aby obsiać dzierżawioną ziemię ziarnem z rezerw, zgromadzonych przez Józefa. Podobnie w piątym Tysiącleciu sabatu Bożego, Pan Jezus udostępnił zgromadzone rezerwy wiary i poświęcania się Bogu, nagromadzone w bohaterach wiary ST, opisanych w 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków. Rozpoczął się zasiew wszelkiego rodzaju nasion Słowa Bożego, czyli na urodzajnej ziemi. Nasiona te następnie w czasie wielkiego odstępstwa od wiary obumierały (prawda była powalona na ziemie, n. 8:12), ale w tym celu, aby wydać obfity cudowny plon. Tak więc zasadniczy plon z tego siania, to żniwo szóstego Tysiąclecia. Jest ono opisane w Dn. 11:32-35 i obejmuje Małą i Wielką Reformację:
Cytat:
Dan. 11:32-35
32. A tych, którzy bezbożnie będą postępować wbrew przymierzu, zwiedzie pochlebstwami do odstępstwa, lecz lud tych, którzy znają swojego Boga, umocni się i będą działać.
33. A roztropni wśród ludu doprowadzą wielu do właściwego poznania; lecz przez pewien czas padać będą od miecza i ognia, od uprowadzenia i rabunku.
34. A gdy będą padać, doznają małej pomocy; i wielu przyłączy się do nich obłudnie.
35. Nawet niektórzy spośród roztropnych upadną, aby wśród nich nastąpiło wypławienie, oczyszczenie i wybielenie aż do czasu ostatecznego, gdyż to jeszcze potrwa pewien czas.
(BW)


Plon żniwa szóstego Tysiąclecia (Małej i dużej Reformacji) jest na trzy Tysiąclecia, czyli jeszcze na Wielki Tysiącletni Sabat Pański (Paruzja Chrystusa „jak złodziej w nocy”) i na wielki Tysiącletni Jubileusz Ziemi (Epifania Paruzji Chrystusa). Na plon ten składa się pięć sola:
Cytat:
Pięć zasad protestantyzmu – podstawowe zasady teologii protestanckiej wyrażone w języku łacińskim w formie haseł: Sola scriptura („Tylko Pismo”), Sola fide („Tylko wiarą”), Sola gratia („Tylko łaska”), Solus Christus („Tylko Chrystus”), Soli Deo gloria ("Tylko Bogu chwała"). https://pl.wikipedia.org/wiki/Pi%C4%99%C4%87_zasad_protestantyzmu


Plon tego żniwa charakteryzuje się siłami jakie w nie zostały zaangażowane (duchowieństwo reformacyjne) i rezultat ich działania (świat Protestantyzmu). Odmienny charakter ma plon z samosiewu, który wiąże się z „żniwem” duchowym i gromadzeniem skarbów w niebie w czasie Paruzji Chrystusa w fazie „jak złodziej w nocy” i w czasie Epifanii Paruzji Chrystusa. Ten odmienny rodzaj żniwa, wiąże się z ruchami oddolnymi. Polegały one na organizowaniu się zborów od podstaw, w oparciu o bereańskie badanie Słowa Bożego przez ich członków, wywodzących się z wszystkich wyznań Chrześcijaństwa).

Sabat Pański to odpoczynek od ludzkich dywagacji teologicznych, od ciężkiego jarzma i brzemienia, nałożonego przez człowieka na człowieka. Z drugiej strony oznacza on zbiory z doświadczeń wiary, które według mądrości z góry pochodzącej, wyrosły z „samosiewu”. W czasie Epifanii Paruzji, gdy nastąpi powrót do pierwotnej własności z plonu samosiewu będą korzystać, ci którzy zostaną wzbudzeni z prochu ziemi.

W pierwszym roku (szósty rok ostatniego tygodnia lat sabatowych) jest żniwo doczesne (Kpł. 25:21), jakby według ciała, czyli gromadzenie zapasów na ziemi. Natomiast w drugiej przypowieści jest już gromadzenie według ducha, czyli gromadzenie skarbów w niebie. Jest to wynik czynienia użytku z nagromadzonych dóbr, czyli zdobywanie przyjaciół w wiecznych przybytkach.


Wyłaniają się w tej kwestii dwa dodatkowe pytania:
1. Jeżeli w siedmiu latach pełnego urodzaju, 20% gromadzonych rezerw miało wystarczyć na uzupełnienie niedostatku urodzaju w kolejnych siedmiu latach, to dlaczego dokonano zasiewu w piątym ich roku, z którego w szóstym roku zebrano plon 100% w żniwie na terytorium nowo nabytym (obraz na doczesne królestwa świata Protestantyzmu) dla faraona?
2. Z czego ma nastąpić 50% uzupełnienia, dla 30% plonu w ósmym jubileuszowym roku?

Odpowiedź:
Ad 1. Przez siedem lat zbierano 20% plonu na terytorium, pierwotnie podległym faraonowi. Rezerwy z tego plonu miały wystarczyć także dla innych ludów, Rdz. 41:30,57. Nowego zasiewu cudownym ziarnem w piątym roku, dokonano na terytorium już nabytym przez Józefa dla faraona. Na tym terytorium wcześniej nie było obfitości urodzaju i nie gromadzono rezerw (jak w Kanaanie, w którym żył patriarcha Jakub z swoja rodziną). Z plonu na tym terytorium, ludzie w szóstym roku, roku żniwa też mieli oddać faraonowi 20% z plonu, Rdz. 47:24. To wyjaśnia, dlaczego w czasie braków plonu pola, (Rdz. 45:6 KS), dokonano nowego zasiewu tym cudownym ziarnem.

Ad 2. 50% uzupełnienia, dla 30% (Mt. 13:8,23) plonu w ósmym jubileuszowym roku ma być wzięte z tego uzupełniającego zasiewu? To jakby do tego uzupełnienia, odnosi się treść Łk. 16:5-7. Zobowiązanie zawsze wynosiło 100%, ale w szczególnie niesprzyjających okolicznościach było dopuszczalne 80% i 50%. Na 80% składa się 60% z samosiewu i 20% z zgromadzonej rezerwy na terenach nowych, nabytych. Natomiast na 80% w roku jubileuszowym składa się 30% z samosiewu i 50% z Łk. 16:6. Oliwa jest symbolem Ducha Świętego (Boga Ojca), który jest wylewany na wszelkie ciało od dnia Pięćdziesiątnicy (Dz. 2:1-4, 17,18), aż do tej, której namiastką była, czyli do Wielkiego Milenium Jubileuszowego.

Kod:
(5) […] Zarządca (4413) mówił (3004): Ile (4214) byłeś zobowiązany (3784 - winien) panu (2962) memu (3450)?

(6)  A (1161) on (3588) rzekł (2036): Sto (1540) baryłek (943) oliwy (1637). Ale (1161) sam (846) rzekł (2036):  Zważaj na (1209) papier wartościowy (1121), osądzający (2523) ciebie (4675); Prędko (5030), przedstaw (1125) pięćdziesiąt (4004).

(7) Potem (1899) drugiemu (2087) rzekł (2036): A (1161) ty (4771) ile (4214) byłeś zobowiązany (3784 - winien)? A (1161) on (3588) mu rzekł (2036): Sto (1540) korcy (2884) zboża (4621). I rzekł (3004) mu (846): Zważaj na (1209) papier wartościowy (1121), twój (4675); Prędko (5030), przedstaw (1125) osiemdziesiąt (3589).


Józef w Egipcie wydawał wyżywienie przez całe siedem lat niedostatku urodzaju. Z zasiewu w piątym jego roku, plon został zebrany w szóstym roku. Także z niego 20% plonu, oddawano do spichlerza faraona.

Ci którzy otrzymywali wolność i własność w roku jubileuszowym, stawali się nowymi panami odzyskanej własności. Ich byli panowie, stawali się osadzonymi sługami nowych panów nieruchomości (prawo wydawało im papier wartościowy, osądzający ich zobowiązanie). Należało im się pełne utrzymanie roku, ale w związku z tym że nie był to rok aktywnej produkcji żywności, a tylko tej z samosiewu, więc 30% żywności otrzymywali z niego. Niezbędne zaopatrzenie w tym roku niedostatku urodzaju, wynosiło 80%. W związku z tym sługa nowego pana był zobowiązany dostarczyć 50%, czyli 50 baryłek, jak w przypowieści o oskarżanym, ale wiernym i rozumnym szafarzu. Tą ilość brano z rezerwy dodatkowego żniwa roku szóstego, Łk. 16:5,6.

Chociaż w drugiej kolejności, zostało opisane zobowiązanie z Łk. 15:7, to jednak odnosi się ono do roku siódmego, czyli sabatowego. W tym roku nie ma papieru osądzającego, a tylko zwykły, który jest zobowiązaniem sługi dla pana nieruchomości i dla jemu służących. Zaopatrzenie pełne wynosi 100%, ale także i ten rok nie jest produkcyjnym, lecz tylko plonem 60% z samosiewu, więc brakująca część do niezbędnych 80% zaopatrzenia, wynosi 20%. To uzupełnienie pochodzi z 20% rezerwy. Tak więc z dodatkowych 100% plonu w szóstym roku, 20% jest przeznaczone dla potrzeb roku siódmego, sabatowego, a 50%, dla roku jubileuszowego.

Z 100% dodatkowego plonu w szóstym roku, pozostało nie spożytkowane 30%. Co się z nimi stało. Rok szósty jest drugim rokiem odstępstwa od wiary, w którym działa zły sługa, człowiek grzechu, który uznawał, że Pan odwleka z paruzją swoją, dlatego jadł, pił, bił i przetrwonił 30% żywności, podobnie jak Judasz 30 srebrników, Łk. 12:45,46.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-12-19, 09:41   Uzupełnienie

Cytat:
Z 100% dodatkowego plonu w szóstym roku, pozostało nie spożytkowane 30%. Co się z nimi stało. Rok szósty jest drugim rokiem odstępstwa od wiary, w którym działa zły sługa, człowiek grzechu, który uznawał, że Pan odwleka z paruzją swoją, dlatego jadł, pił, bił i przetrwonił 30% żywności, podobnie jak Judasz 30 srebrników, Łk. 12:45,46.


Cała dodatkowa produkcja z żniwa w szóstym roku, (a w 48 tysiącu lat POCZĄTKU z Rdz. 1:1; 2:4; Wj. 20:11 i 31:17), wynosząca 100% jest plonem Chrystusowym (Mt. 12:17-21; Łk. 12:41-44), na który przez kontynuację, pracowali uczestnicy powołania niebiańskiego, 2Kor. 5:16-21. Ci uczestnicy ofiarowali się oddać wszystko Bogu (całkowite poświęcenie i ofiarowanie się). Ich potrzeby według ciała były zaspokojone z stałego zaopatrzenia z spichlerza faraona czyli z nagromadzonych rezerw i z tego co samo wyrosło, Rdz. 47:22:

Cytat:
1 Moj. 47:22
22. Nie wykupił tylko ziemi kapłańskiej, bo kapłani mieli stałe zaopatrzenie wyznaczone przez faraona i żyli z tego zaopatrzenia, które im wyznaczył faraon. Dlatego nie sprzedali ziemi swojej. (BW)


Ten obraz oznacza to, że rzeczywiści kapłani Jehowy, uczestnicy powołania niebiańskiego (Mt. 20:28), pozostali wolnymi, więc mogli oddać dobrowolnie wszystko co posiadali, Dz. 4:31-35:

Cytat:
Dz.Ap. 4:31-35
31. A gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże.
32. A u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza i nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.
33. Apostołowie zaś składali z wielką mocą świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na nich wszystkich.
34. Nie było też między nimi nikogo, który by cierpiał niedostatek, ci bowiem, którzy posiadali ziemię albo domy, sprzedając je, przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży
35. I kładli u stóp apostołów; i wydzielano każdemu, ile komu było potrzeba.
(BW)


Tak więc nie sprzedawali Zborowi, lecz oddawali. Jednak 30% produkcji na którą zwraca uwgę cytat z poprzedniego postu, zostało roztrwonione przez pozaobrazowego Ananiasza i Safirę czyli klasę wtórej śmierci, Dz. 5:1-10. Ci zgasili w sobie Ducha Świętego Boga Ojca). Ta część uczestników powołania niebiańskiego tworzy osobę "złego sługi" (Łk. 12:45,46), "człowieka grzechu" (2Tes. 2:1-12), syna zatracenia, J. 17:12.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-12-29, 12:40   

Pokoja napisał/a:
7. Dlaczego w piątym roku nieurodzaju, ludzie chcą ziarna do zasiewu (Rdz. 47:19), skoro w Rdz. 45:6 po dwóch latach nieurodzaju jest napisane, że poza tym pięć lat (będą) braki plonu pola? KS
Jeżeli chcieli zasiewać w piątym roku, to musieli wtedy orać, zasiewać, a w szóstym żniwować, czyli zbierać plon pola.


Według BT w Rodz. 45:6 jest napisane, że nie będzie ani orki, ani żniwa:
Cytat:
Oto już dwa lata trwa głód w tym kraju, a jeszcze zostało pięć lat, podczas których nie będzie orki ani żniwa.

Tak samo przetłumaczono (bez orki i żniwa) w BG, NBG, UBG, BW, BW-P i w PNŚ. Czy takie tłumaczenie jest odpowiednie?

Trudno jest uznać, że w siedmiu latach niedostatku urodzaju nie było żadnej orki i żniwa, skoro w piątym roku siano, więc i orka musiała być. Wskazuje to też na jakąś niekonsekwencję, aby uważać, że z plonu w siedmiu latach urodzaju, gromadzono tylko 20% rezerwy na siedem lat niedostatku urodzaju. Czy to jest rozsądne, aby wyżywić się tylko z tych 20% rezerwy, jeśli ziemia nic nie plonowała? Poza tym już z samej treści snu wynika, że w czasie siedmiu lat niedostatku były kłosy wysuszone, czyli nie w pełni dorodne. Treść Mt. 13:8, 23 pozwala zrozumieć, że niedostatek urodzaju wynosił 60% pełnego plonu., dlatego zaopatrzenie w żywność wynosiło 80% w latach urodzaju i w latach niedostatku urodzaju, czyli po tyle samo. Oznacza to też, że 60% plonu pola przez siedem lat niedostatku plonu, ziemia sama z siebie wydawała. Jest to też powód, dla którego ostatni tydzień lat jest liczony odrębnie, od pierwszego do siódmego, chociaż po nim następował pięćdziesiąty, jubileuszowy rok. Ten obraz ma swoje przełożenie na rzeczywistość:
1. siedmiu siedmio tysiącletnich tygodni i
2. Czterdziestu dziewięciu tysiącletnich dni.

Rzeczywistość tą należy więc rozpatrywać według tygodni lat sabatowych i lat cyklu jubileuszowego, ale także według siedmiu dni tygodnia zwykłego, kończących się sabatem, a nie według siedmiu dni tygodnia pszaśnikowego, który rozpoczyna i kończy się sabatem. Te okresy cyklu jubileuszowego odnoszą się do prawdy/rzeczy, ukrytych od założenia świata i pobudzają do szukania odpowiedzi na pytanie „Kim jest człowiek” z Rdz. 2:7; 1:27 (król) w związku z Rdz. 5:1,2 (kapłan) oraz Rdz. 1:26 (król i kapłan)= J.1:14 i Żyd. 2:6-11?

Cytat:
Mat. 13:34-35
34. To wszystko mówił Jezus do ludu w podobieństwach, a bez podobieństwa nic do nich nie mówił.
35. Aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka, gdy mówił: Otworzę w podobieństwach usta moje, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata. (BW)


Siedem dni stwarzania (7x7 000 lat =49 000 lat) i siedem tygodni lat jest według siedmiu dni tygodnia zwykłego. Miniaturą trzech ostatnich dni (21 000 lat) tygodnia stwarzania (49 000 lat), w którym następuje stworzenie Wszechświata (nieba i ziemi, Rdz. 1:1; 2:4; Wj. 20:11; 31:17) są trzy Tysiąclecia siódmego, sabatowego dnia (7 000 lat), duchowego stwarzania, czyli kształtowania Nowego Stworzenia. W cieniach zakonu jest to odpowiednie do trzech ostatnich tygodni lat, cyklu jubileuszowego. Wszystkie te trzy jednokładne okresy, cechuje błogosławieństwo:

1. W trzech dniach (21 000 lat) tygodnia stwarzania (49 000 lat), odnosi się ono do błogosławienia stworzeń fizycznych piątego (zasiew stworzeń dwuosobnikowych jednopłciowych) i szóstego (żniwo stworzeń dwuosobnikowych jednopłciowych) dnia stwarzania oraz do błogosławienia sabatu Bożego (7 000 lat, Rdz. 2:2,3) i do błogosławienia w jego czasie Nowego Stworzenia (samosiew duchowy). Duchowy samosiew, rozpoczyna się od „stanu łonowego” w ST (Rdz. 5:1,2; J. 1:18 i Żyd. 11 rozdział), a ujawnia przez narodzenie Nowego Stworzenia w czasie NT - Głowy (Pan Jezus Chrystus) i Ciała (Świątynia), J. 1:1-5,9-14,18.

2. W trzech Tysiącletnich dniach sabatu Bożego, odnosi się ono do błogosławieństw (Kazanie na Górze, Mt. 5:3-12) piątego Tysiąclecia sabatu Bożego (zasiew uczestników powołania niebiańskiego) i szóstego (żniwo, Ap. 16:15) oraz do błogosławieństwa Milenium sabatu Pańskiego, czyli w siódmym Tysiącleciu sabatu Bożego (Mt. 24:46; Łk. 12:43; Ap. 19:9; 20:6).

Trzy ostatnie tygodnie lat cyklu jubileuszowego, trwającego 50 lat są miniaturą trzech ostatnich tygodni, siedmio tysiącletnich okresów Tygodnia Stwarzania w cyklu trwającym 50 000 lat. Natomiast cztery/trzy ostatnie lata cyklu 50 lat są odpowiednikiem czterech/trzech ostatnich lat cyklu 50 000 lat. Trzy lata to żniwo szóstego roku i dwuletni samosiew, a wcześniejszy rok (czwarty, a raczej pierwszy) to sianie.

Pokoja napisał/a:
Izrael przybył do Egiptu w trzecim roku nie(dostatku) urodzaju, a zarazem w trzecim tysiącleciu sabatu Bożego, trwającego 7 000 lat. Także ludzie prosili Józefa o zboże do zasiewu w piątym roku nie(dostatku) urodzaju, a uczniowie Pana Jezusa od piątego tysiąclecia sabatu Bożego, trwającego 7 000 lat, proszą, "chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj"). Trwa także duchowy zasiew.


Komentarz dany powyżej, odpowiednio wyjaśnia treść tego cytatu.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-12-29, 14:21   

W tym wątku na uwagę zasługuje zbadanie treści Rdz. 41 rozdział.

W 40 rozdziale jest napisane o niesłusznym wtrąceniu Józefa do więzienia i o urodzinach faraona. Trzy dni wcześniej Józef wytłumaczył sny współwięźniów i te spełniły się. Trzeciego dnia po zakończeniu urodzin (1. Przyszedł koniec dnia roku, czyli koniec dnia urodzin), faraon miał sen, którego nikt nie mógł wytłumaczyć. Jednak podczaszy nie zważał na to, aby wspomnieć o Józefie (niewolniku i Hebrajczyku). Upłynął jakiś czas, w którym faraon szukał sposobu wytłumaczenia snu. Czas ten dawał najpierw szansę innym wyłożyć sen, ale nikt nie był w stanie tego uczynić. Wtedy podczaszy uznał, że powinien powiedzieć o Józefie, pomimo, że był niewolnikiem i Hebrajczykiem.

BIBLIA GDAŃSKA
Cytat:
1. I stało się (1961) po wyjściu (7093) dwóch (8141) lat (3117), że się śniło (2492) Faraonowi (6547), jakoby (2009) stał (5975) nad (5921) rzeką (2975).
2. A oto (2009) z (4480) rzeki (2975) wychodziło (5927) siedem (7651) krów (6510), pięknych (3303) na wejrzeniu (4758) i tłustych (1277) na ciele (1320), które się pasły (7462) na łące (260).
3. Oto (2009), też siedem (7651) krów (6510), innych (312) wychodziło (5927) za (310) niemi z (4480) rzeki (2975), szpetnych (7451) na wejrzeniu (4758), i chudych (1851) na ciele (1320), które stały (5975) wedle (681) krów (6510) pierwszych nad (5921) brzegiem (8193) rzeki (2975).
4. I pożarły (398) one krowy (6510) szpetne (7451) na wejrzeniu (4758) i chude (1851) na ciele (1320), siedem (º7651) krów (6510) pięknych (3303) na wejrzeniu (4758) i tłustych (1277); zatem ocknął się (3364) Farao (6547).
5. A gdy usnął (3462), śniło mu się (2492) po wtóre (8145); a *oto (2009) siedem (7651) kłosów (7641) wyrastało (5927) z jednego (259) źdźbła (7070), pełnych (1277) i cudnych (2896).
6. Oto (2009), też siedem (7651) kłosów (7641) cienkich (1851) i wysuszonych (7710) od wiatru wschodniego (6921) wyrastało (6779) za (310) nimi.
7. I pożarły (1104) te kłosy (7641) cienkie (1851), siedem (º7651) onych kłosów (7641) pięknych (1277) i zupełnych (4392); i ocknął się (3364) Farao (6547).


15. I rzekł (559) Farao (6547) do (413) Józefa (3130): Śnił mi się (2492) sen (2472), a nie mam (369), kto by mi go (853) wyłożył (6622); alem ja (589) o (5921) tobie słyszał (8085), gdy mówiono (559), że gdy usłyszysz (8085) sen (2472), umiesz go (853) wyłożyć (6622).
16. I odpowiedział (6030) Józef (3130) Faraonowi (º6547), mówiąc (559): Oprócz (1107) mnie Bóg (430) opowie (6030) rzeczy szczęśliwe (º7965) Faraonowi (6547).
17. Tedy rzekł (1696) Farao (6547) do (413) Józefa (3130): Zdało mi się (2009) we śnie (2472), jakobym stał (7957) na (5921) brzegu (8193) rzeki (2975).
18. A oto (2009) z (4480) rzeki (2975) wychodziło (5927) siedem (7651) krów (6510) tłustych (1277) na ciele (1320), i pięknych (3303) na wejrzeniu (8389), a pasły się (7462) na łące (260).
19. Oto (2009), zaś wychodziło (5927) siedem (7651) krów (6510) innych (312) za (310) nimi, nędznych (1803) i (3966) szpetnych (7451) na wejrzeniu (8389), i chudych (7534) na ciele (1320); nie (3808) (2007) widziałem (7200) we wszystkiej ( 3605) ziemi (776) Egipskiej (4714) tak szpetnych (7455).
20. I pożarły (398) krowy (6510) chude (7534) i szpetne (7451) siedem (7651) krów (6510) pierwszych (7223) tłustych (1277).
21. A choć się dostały (935) do (423) wnętrzności (7130) ich, przecię nie (3808) było znać (3045), że (3588) się dostały (935) do (413) wnętrzności (7130) ich: bo na wejrzeniu (4758) były szpetne (7451), jako (834) i przedtem (8462); i ocknąłem się (3364).
22. Widziałem (7200) zaś we śnie (2472), a oto (2009), siedem (7651) kłosów (7641) wyrastało (5927) z jednego (259) źdźbła (7070) pełnych (4392) i pięknych (2896).
23. Oto (2009), też siedem (7651) kłosów (7641) suchych (6798), cienkich (1851), i wyschłych (7710) od wiatru wschodniego (6921), wyrastało (6779) za (310) nimi.
24. I pożarły (1104) te kłosy (7641) cienkie (1851) siedem (7651) onych kłosów (7641) pięknych (2896). I powiedziałem (559) to (413) wieszczkom (2748); ale nie było (369), kto by mi (8901) wyłożył (5046).
25. Tedy rzekł (559) Józef (3130) do (413) Faraona (6547): Sen (2472) Faraonów (6547) jedenże (259) jest (~1931): co (º834) Bóg (430) uczyni (6213), oznajmił (5046) Faraonowi (6547).
26. Siedem (7651) krów (6510) pięknych (2896) jest (2007) siedem (7651) lat (8141), a siedem (7651) kłosów (7641) cudnych (2896), jest (2007) też siedem (7651) lat (8141); sen (2472) to (1931) jeden (259).
27. Siedem (7651) zaś krów (6510) chudych (7534) i szpetnych (7451), które wychodziły (5927) za (310) niemi, jest (2007) siedem (7651) lat (8141), a siedem (7651) kłosów (7641) czczych (7386), i wyschłych (7710) od wiatru wschodniego (6921), będzie (1961) siedem (7651) lat (8141) głodnych (7458).
28. A toć (1697) jest (~1931), com (834) powiedział (1696) Faraonowi (6547); co (834) Bóg (430) będzie czynił (6213), ukazał (7200) Faraonowi (º6547).
29. Oto (2009), siedem (7651) lat (8141) nadejdzie (935) bardzo (1419) obfitych (7647) we wszystkiej (3605) ziemi (776) Egipskiej (4714).
30. A po (310) nich nastąpi (6965) siedem (7651) lat (8141) głodu (7458), i w zapomnienie przyjdzie (7911) wszystka (3605) ona obfitość (7647) w ziemi (776) Egipskiej (4714), i wytrawi (3615) głód (7458) ziemię (º776).
31. Tak, że nie (3808) będzie znać (3045) w ziemi (776) obfitości (7647) onej dla (6440) głodu (7458) (1931) przyszłego (310_3651): albowiem (3588) ciężki (3515) będzie (~1931) bardzo (3966).
32. A iż się po (5921) dwa kroć (6471) śnił (8138) sen (2472) (413) Faraonowi (6547), znaczy, że (3588) to pewna (3559) rzecz (1697) od (5973) Boga (430), i pospiesza (4116) Bóg (430) wykonać (6213) ją.

Wiele słów w tym tekście zostało dodanych i coś pominięte.

Trochę inaczej treść powyższego tekstu można przetłumaczyć przy pomocy Konkordancji Stronga bez dodawania, czy pomijania słów:

Na podst Konkord. Stronga z nr
Kod:
1. Przyszedł (1961) koniec (7093) dnia (3117) roku (8141); Oto (2009) Faraon (6547) powodowany snem (2492), stał (5975) nad (5921) rzeką (2975).
2. Oto (2009) widzenie (4758); Od strony (4480) rzeki (2975) wychodziło (5927) siedem (7651) krów (6510) pięknych (3303), zwierzęta (1320) trzody (7462), wykarmione (1277) roślinami bagnistymi (260).
3. Oto (2009) tylna część (310) widzenia (4758); Siedem (7651) następnych (312) krów (6510), wychodziło (5927) przez (4480) rzekę (2975); Blisko (681) krów (6510) nad (5921) brzegiem (8193) rzeki (2975), stały (5975) gorsze (7451), wychudzone (1851) zwierzęta (1320).
4. Doprawdy, wyróżniająco oznakowane Siedem (º7651) pięknych (3303), wykarmionych (1277) krów (6510) widzenia (4758), karmiło (398) gorsze (7451) krowy (6510), wychudzone (1851) zwierzęta (1320) widzenia (4758); Faraon (6547) obudził się (3364).
5. Oto (2009) drugi raz (8145) zasnął (3462); Śniło się (2492) siedem (7651) kłosów (7641), rosnących (5927) jeden za drugim (259), łodygi (7070), obfite (1277), wspaniałe (2896).
6. Oto (2009), siedem (7651) kłosów (7641) cienkich (1851) wysuszonych (7710) wiatrem wschodnim (6921) wyrastało (6779) potem (310).
7. Doprawdy, wyróżniająco oznakowane siedem (º7651) kłosów (7641), zupełnie (4392) pięknych (1277), pochłonęły (1104) kłosy (7641) cienkie (1851); Faraon (6547) obudził się (3364).


15. Faraon (6547) rzekł (559) do (413) Józefa (3130): Powodowany snem (2492), proroczej wizji (2472); Ja (589) byłem poinstruowany (559); W oparciu o (5921) proklamację (8085), skłaniam ucho ku słuchaniu (8085); Tłumacz (6622) doprawdy, cudowny znak (853) snu (2472).
16. Odpowiedział (6030) Józef (3130) właściwie wyróżniająco oznakowanemu Faraonowi (º6547), mówiąc (559): Oprócz (1107) Bóg (430) opowie (6030) rzeczy szczęśliwe (º7965) Faraonowi (6547). Oprócz (1107) zaiste znaku ciszy zadowolenia (º7965) Faraon (6547) otrzyma odpowiedź (6030) Boga (430).
17. rzekł (1696) Farao (6547) do (413) Józefa (3130): Oto (2009) powodowany snem (2472), stałem (7957) nad (5921) brzegiem (8193) rzeki (2975).
18. Oto (2009) zarys (8389): Od strony (4480) rzeki (2975) wychodziło (5927) siedem (7651) krów (6510) pięknych (3303), zwierzęta (1320) trzody (7462), wykarmione (1277) roślinami bagnistymi (260).
19. Oto (2009) tylna część (310) zarysu (8389); Siedem (7651) następnych (312) krów (6510), wychodziło (5927); Bardzo (3966) nędzne (1803), gorsze (7451), chude (7534), one (2007) zwierzęta (1320) smutku (7455); Nie (3808) stały w obliczu (7200) wszystkich (3605) mieszkańców kraju (776) Egipskiego (4714).
20. Siedem (7651) pierwszych (7223) wykarmionych (1277) krów (6510), karmiło (398) gorsze (7451) chude (7534) krowy (6510).
21. W środku (7130) widzenia (4758), te które (834) gorsze (7451) były wprowadzone (935) na przeciw (413) bez (3808) odróżniania (3045), że (3588) w środku (7130) na przeciw (413) były wprowadzone (935); Obudziłem się (3364) pierwszy raz (8462)
22. Miałem wizję (7200) proroczą wizję (2472), oto (2009), siedem (7651) kłosów (7641) rosnących (5927)  jeden za drugim (259), łodygi (7070) pełne (4392) wspaniałe (2896).
23. Oto (2009), siedem (7651) kłosów (7641) suchych (6798), cienkich (1851), wysuszonych (7710) wiatrem wschodnim (6921), wyrastało (6779) potem (310).
24. Kłosy (7641) cienkie (1851) pochłonęły (1104) siedem (7651) kłosów (7641) pięknych (2896). Powiedziałem (559) dla (413) wróżbitów (2748); Żaden (369) był widocznym (5046) na korzyść (8901).
25. Józef (3130) rzekł (559) do (413) Faraona (6547): Snami (2472) Faraona (6547) jeden za drugim (259), Bóg (430) oznajmił (5046) Faraonowi (6547) tym (1931) właśnie sygnałem tak jak (º834) uczyni (6213).
26. One (2007) Siedem (7651) krów (6510) wspaniałych (2896): siedem (7651) lat (8141); One (2007) siedem (7651) kłosów (7641) wspaniałych (2896): siedem (7651) lat (8141); Jeden (259) to (1931) sen (2472).
27. One (2007) siedem (7651) krów (6510) chudych (7534) gorszych (7451), wychodzących (5927) z tyłu (310): Siedem (7651) lat (8141); Siedem (7651) kłosów (7641) próżnych (7386), wysuszonych (7710) wiatrem wschodnim (6921), będzie (1961) siedem (7651) lat (8141) głodnych (7458).
28. Mowa (1697) ta (1931), którą (834) mówiłem (1696) Faraonowi (6547); Bóg (430) ukazał (7200) właśnie znak Faraonowi (º6547) tak jak (834) uczyni (6213).
29. Oto (2009), siedem (7651) lat (8141) nadejdzie (935) wyróżniających się (1419) obfitością (7647) wszystkiej (3605) ziemi (776) Egipskiej (4714).
30. Potem (310) nastąpi (6965) siedem (7651) lat (8141) głodu (7458); Spowoduje zapomnienie (7911) wszelkiej (3605) obfitości (7647) ziemi (776) Egipskiej (4714); Głód (7458)  wyczerpie (3615) tymczasem oznakę ziemi (º776).
31. Obfitość (7647) ziemi (776) nie (3808) będzie postrzegana (3045) wobec (6440) tego (1931), potem (310) prawdziwego (3651) głodu (7458): Zaiste (3588) ciemiężący (3515) on (1931) bardzo (3966).
32. Biorąc pod uwagę (5921) proroczą wizję (2472), dwakroć (6471) powtórzoną (8138)  przeciw (413) Faraonowi (6547), ponieważ (3588) sprawa (1697) była zorganizowana (3559) przeciw (5973) Bogu (430), Bóg (430) powoduje pośpiech (4116) zaprowadzenia porządku (6213).


Na podst. KS bez nr
1. Przyszedł koniec dnia roku; Oto Faraon, powodowany snem, stał nad rzeką.
2. Oto widzenie; Od strony rzeki wychodziło siedem krów pięknych, zwierzęta trzody, wykarmione roślinami bagnistymi.
3. Oto tylna część widzenia; Siedem następnych krów, wychodziło przez rzekę; Blisko krów nad brzegiem rzeki, stały gorsze, wychudzone.
4. Doprawdy, wyróżniająco oznakowane Siedem pięknych, wykarmionych krów widzenia, karmiło gorsze krowy, wychudzone zwierzęta widzenia; Faraon obudził się.
5. Oto drugi raz zasnął; Śniło się siedem kłosów, rosnących jeden za drugim, łodygi, obfite, wspaniałe.
6. Oto, siedem kłosów cienkich wysuszonych wiatrem wschodnim wyrastało potem.
7. Doprawdy, wyróżniająco oznakowane siedem kłosów, zupełnie pięknych, pochłonęły kłosy cienkie; Faraon obudził się.

15. Faraon rzekł do Józefa: Powodowany snem, proroczej wizji; Ja byłem poinstruowany; W oparciu o proklamację, skłaniam ucho ku słuchaniu; Tłumacz doprawdy, cudowny znak snu.
16. Odpowiedział Józef właściwie wyróżniająco oznakowanemu Faraonowi, mówiąc: Oprócz Bóg opowie rzeczy szczęśliwe Faraonowi. Oprócz zaiste znaku ciszy zadowolenia Faraon otrzyma odpowiedź Boga.

17. rzekł Farao do Józefa: Oto powodowany snem, stałem nad brzegiem rzeki.
18. Oto zarys: Od strony rzeki wychodziło siedem krów pięknych, zwierzęta trzody, wykarmione roślinami bagnistymi.
19. Oto tylna część zarysu; Siedem następnych krów, wychodziło; Bardzo nędzne, gorsze, chude, one zwierzęta smutku; Nie stały w obliczu wszystkich mieszkańców kraju Egipskiego.
20. Siedem pierwszych wykarmionych krów, karmiło gorsze chude krowy.
21. W środku widzenia, te które gorsze były wprowadzone na przeciw bez odróżniania, że w środku na przeciw były wprowadzone; Obudziłem się pierwszy raz.
22. Miałem wizję proroczą wizję, oto, siedem kłosów rosnących jeden za drugim, łodygi pełne wspaniałe.
23. Oto), siedem kłosów suchych, cienkich, wysuszonych wiatrem wschodnim, wyrastało potem.
24. Kłosy cienkie pochłonęły siedem kłosów pięknych. Powiedziałem dla wróżbitów; Żaden był widocznym na korzyść.
25. Józef rzekł do Faraona: Snami Faraona jeden za drugim, Bóg oznajmił Faraonowi tym właśnie sygnałem tak jak uczyni.
26. One Siedem krów wspaniałych: siedem lat; One siedem kłosów wspaniałych: siedem lat; Jeden to sen.
27. One siedem krów chudych gorszych, wychodzących z tyłu: Siedem lat; Siedem kłosów próżnych, wysuszonych wiatrem wschodnim, będzie siedem lat głodnych.
28. Mowa ta, którą mówiłem Faraonowi; Bóg ukazał właśnie znak Faraonowi tak jak uczyni.
29. Oto, siedem lat nadejdzie wyróżniających się obfitością wszystkiej ziemi Egipskiej.
30. Potem nastąpi siedem lat głodu; Spowoduje zapomnienie wszelkiej obfitości ziemi Egipskiej; Głód wyczerpie tymczasem oznakę ziemi.
31. Obfitość ziemi nie będzie postrzegana wobec tego, potem prawdziwego głodu: Zaiste ciemiężący on bardzo.
32. Biorąc pod uwagę proroczą wizję, dwakroć powtórzoną przeciw Faraonowi, ponieważ sprawa była zorganizowana przeciw Bogu, Bóg powoduje pośpiech zaprowadzenia porządku.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2019-01-06, 19:18   

Pokoja napisał/a:
W tym wątku na uwagę zasługuje zbadanie treści Rdz. 41 rozdział.

W 40 rozdziale jest napisane o niesłusznym wtrąceniu Józefa do więzienia i o urodzinach faraona. Trzy dni wcześniej Józef wytłumaczył sny współwięźniów i te spełniły się. Trzeciego dnia po zakończeniu urodzin (1. Przyszedł koniec dnia roku, czyli koniec dnia urodzin), faraon miał sen, którego nikt nie mógł wytłumaczyć. Jednak podczaszy nie zważał na to, aby wspomnieć o Józefie (niewolniku i Hebrajczyku). Upłynął jakiś czas, w którym faraon szukał sposobu wytłumaczenia snu. Czas ten dawał najpierw szansę innym wyłożyć sen, ale nikt nie był w stanie tego uczynić. Wtedy podczaszy uznał, że powinien powiedzieć o Józefie, pomimo, że był niewolnikiem i Hebrajczykiem.


Do kolejnych treści (Rdz. 41:1-7, 15-32 czcionka koloru niebieskiego) z powyższego postu, przetłumaczonej na podstawie Konkordancji Stronga (KS) bez numerów, poniżej znajduje się komentarz, zawarty w trzech częściach:

W części pierwszej jest komentarz, dotyczący wersetów Rdz. 41:1a,15,16, 1b-3, 17-19

W wierszu 16 została pominięta zbędna treść - Oprócz Bóg opowie rzeczy szczęśliwe Faraonowi - pozostawiona przez moją nieuwagę:

W części drugiej jest komentarz, dotyczący wersetów z Rdz. 41:4,5, 20-22 i Izj. 19:19,20


W części trzeciej jest komentarz, dotyczący wersetów z Rdz. 41:6,7, 23,24a, 24b-26 oraz treść do wiersza 32


W części dotyczącej komentarza do Rdz. 41:26, zamiast spożywanej, powinno być przetwarzanej:

Jeden za drugim to sen – sen o krowach wykarmionych i kłosach dorodnych, odnosi się do tego samego okresu obfitości w produkcji żywności, zwierzęcej i roślinnej. W szerszym znaczeniu odnosi się do prawd pierwotnych i wtórnych, zgromadzonych w Egipcie i jego zabytkach, np. WPE. W pełnej rzeczywistości, odnosi się do zbadanej Prawdy, stanowiącej treść Słowa Bożego o stworzeniu. Zawiera ona Prawdę pierwotną (Siedem kłosów wspaniałych) i wtórną (siedem krów wykarmionych) daną człowiekowi doskonałemu. Prawda pierwotna (rośliny zboża), to ta, która jest wytwarzana dzięki niebu i ziemi, a Prawda wtórna, to ta wytwarzana dzięki (spożywaniu - jest, a powinno być) przetwarzaniu tej pierwotnej.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
Ostatnio zmieniony przez Pokoja 2019-01-06, 19:33, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2019-02-03, 19:58   

Z treścią tego wątku, wiążą się treści innych wątków.
http://biblos.feen.pl/vie...start=75#107831
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2019-06-20, 09:28   

http://biblos.feen.pl/vie...p=109261#109261
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
BannerFans.com
BannerFans.com
BannerFans.com
Strona wygenerowana w 0,1 sekundy. Zapytań do SQL: 13