FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[małyfilozof]

Nie jeden w zadumie zastanawia się nad ŚMIERCIĄ.
Gdy się nad tym pochylimy, zobaczymy nasze biedne, małe, zalęknione, szamoczące się „ja", które próbuje robić wszystko, by oszukać czas śmierci.
Dlatego też śmierć jest czymś strasznym, czymś, co budzi w nas najsilniejszy lęk.
Te obawy pchają nas do wielu działań, które mają choć trochę odsunąć groźbę śmierci. Prawie cały rozwój technologiczny i tak zwany postęp ma służyć przedłużaniu życia albo redukowaniu przykrości, cierpienia i bólu, które to stany niechybnie przywołują podstawowy lęk przed śmiercią.
Niektórzy, tu mam na myśli wierzących, spostrzegają śmierć w innym wymiarze, jednak nie zmienia to faktu samej istoty śmierci.
A może aspekt śmierci powinno się postrzegać w innej barwie naszej ludzkiej egzystencji.
Poniższe stwierdzenie jest pewnym sensem jak zarazem odpowiedzią:

Wymowna analogia życia i śmierci.
Porównaj życie do wody a śmierć do lodu.
Woda gęstnieje i krzepnie by stać się lodem.
Lód zaś roztapia się znowu i staje się wodą.
Co umarło na pewno znów się narodzi,
co się narodziło musi kiedyś umrzeć.
Jak lód i woda nie szkodzą sobie nawzajem.
Tak życie i śmierć współistnieją w zgodzie.

Chętnych ZAPRASZAM do wypowiedzi w tej kwestii

[wybrana]

[małyfilozof]

Dzień dobry Wybrana , zabrałaś pierwsza głos w wątku - dziękuję.
Kwestia śmierci, piszesz cytuję słowa z Twojego postu: '' ... Nie ma śmierci. Śmierć została pokonana przez Jezusa. ...''.
z mojego postu: ''...Niektórzy, tu mam na myśli wierzących, spostrzegają śmierć w innym wymiarze, jednak nie zmienia to faktu samej istoty śmierci. ...''
Zapytam subtelnie - Czy nie spodziewasz się śmierci?, ja wręcz przeciwnie.
Powołujesz się na PS, również zauważ zapis dramatu, który rozegrał się na Golgocie, Jezus wydaje przerażający okrzyk w samej chwili śmierci ''46 Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: «Eli, Eli, lema sabachthani?», to znaczy Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?'', ''50 A Jezus raz jeszcze zawołał donośnym głosem i wyzionął ducha. '' (Mt 27,46 i 50) BT.
Proszę dostrzec jeżeli Jezus (jako doskonała ludzka istota) publicznie wyraża tak dramatyczne słowa, pewne ''rozczarowanie'' w samej istocie rzeczy.
Jak zachowa się współczesny niedoskonały człowiek w takiej chwili?

Osoba zaznajomiona z PS, może zaprzeczyć moim insynuacją powołując na dowód,przytaczając postawę Szczepana (niedoskonała istota ludzka) w chwili, samego aktu ukamienowania. '' 55 A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. 56 I rzekł: «Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga». 57 A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem. 58 Wyrzucili go poza miasto i kamienowali18, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. 59 Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: «Panie Jezu, przyjmij ducha mego!» 60 A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: «Panie, nie poczytaj im tego grzechu!» Po tych słowach skonał.'' (Dz 7,55-60) BT
Ponownie zapytam: Jak zachowa się współczesny niedoskonały człowiek w takiej chwili- bezpośredniej śmierci?
Czy przyjmie postawę Jezusa a może Szczepana?
Osoba małej wiary-agnostyk, czy ateista lub deista inaczej spostrzega to zagadnienie.

[Wiesława]

[wybrana]

Mi nasuwają się w myślach słowa pieśni.
"Oto jest dzień, który dał nam Pan.
Weselmy się i radujmy się dziś"
Dla chrześcijanina każdy dzień jest dany, każdy dzień jest radością, bo jest zapowiedzią tego, czego ucho nie słyszało a oko nie widziało.
Niebiańskie szczęście pełne miłości są dla chrześcijanina otwarte łaską przez wiarę.
Życie na ziemi jest dla nas szansą, by tam wejść.
Jednak nic nieczystego nie może tam wejść, dlatego musimy się tu oczyścić i wytrwać w wierze idąc drogą Ewangelii Chrystusowej.
My jesteśmy duszami żyjącymi w oprawie cielesnej. To Niebo jest naszym domem, do którego musimy pragnąć powrócić.

[Henryk]

[wybrana]

[radek]

Niepoprawnie interpretując grzech, człowiek tym bardziej nie ma władzy nad śmiercią. Ogród w którym grzech był opieczętowany, musiał być przez człowieka opuszczony, po to, aby człowiek dowiódł uprawiając ziemię, że jest godny tego po co sięgnął w Edenie. Bardzo ciekawie o grzechu jako stopniu na drodze zbawienia mówi Jezus. Przyrównuje On grzech do kąkolu zasianego przez nieprzyjaciela, by za moment zaprezentować jak wydaje się owoc mądrości i w kolejnej przypowieści przyrównuje grzech do ptaków gnieżdżących się w gałęziach drzewa będącego wzorem Królestwa Niebios. Aż ostatecznie uczy, że nawet grzech może się przydać i przyrównuje go do zaczynu w trzech miarach mąki. Tak długo więc uczmy się hstorii, aż będziemy z niej dumni

Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli. A kiedy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel i nasiał kąkolu między pszenicę, i odszedł. A gdy zboże podrosło i wydało owoc, wtedy się pokazał i kąkol. Przyszli więc słudzy gospodarza i powiedzieli mu: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swojej roli? Skąd więc ma ona kąkol? A on im rzekł: To nieprzyjaciel uczynił. A słudzy mówią do niego: Czy chcesz więc, abyśmy poszli i wybrali go? A on odpowiada: Nie! Abyście czasem wybierając kąkol, nie powyrywali wraz z nim i pszenicy. Pozwólcie obydwom róść razem aż do żniwa. A w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol i powiążcie go w snopki na spalenie, a pszenicę zwieźcie do mojej stodoły. Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do ziarnka gorczycznego, które wziąwszy człowiek, zasiał na roli swojej. Jest ono, co prawda, najmniejsze ze wszystkich nasion, ale kiedy urośnie, jest największe ze wszystkich jarzyn, i staje się drzewem, tak iż przylatują ptaki niebieskie i gnieżdżą, się w gałęziach jego. Inne podobieństwo powiedział im: Podobne jest Królestwo Niebios do kwasu, który wzięła niewiasta i rozczyniła w trzech miarach mąki, aż się wszystko zakwasiło.
Ewangelia według św. Mateusza 13:24‭-‬33 BW1975
https://bible.com/pl/bible/3490/mat.13.24-33.BW1975