FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[radek]

[Pokoja]

[Biblia123]

Bóg stoi poza czasem ale jednocześnie zdaje sobie sprawę z wydarzeń które rozgrywają się w czasie, zdaje sobie sprawę które wydarzenia dzieją się dla nas w naszej teraźniejszości które są przeszłością a które dopiero się wydarzą.

[Wiesława]

[Wiesława]

[nike]

[Wiesława]

[Wiesława]

[radek]

[Wiesława]

[Wiesława]

https://www.youtube.com/watch?v=F4_zylPEIwo
"Grzech przeciw Duchowi Świętemu"
To już tak dla uzupełnienia. Pamiętam, że wiele lat temu słuchałam jego wykładu w tym temacie i jak dotąd jest to jedyny kaznodzieja, który potrafi i biblijnie i logicznie (po ludzku) wyjaśniać takie trudne tematy.

[radek]

[nike]

[Wiesława]

[nike]

D.C. DUCH ŚWIĘTY NIE JEST OSOBĄ.

Trzecia grupa wersetów mówi nam, że Duch Święty był
wylewany na niektóre osoby, a ściśle mówiąc, na cały prawdziwy
lud Boży Wieku Ewangelii, oraz że będzie wylany na całą
ludzkość w Tysiącleciu. Prosimy zwrócić uwagę na następujące,
uczące o tym wersety: Dz.Ap. 2:17,18,33; Iz. 32:15; Ezech. 39:29;
Joela 2:28,29. Gdyby Duch Święty był osobą, wersety te uczyłyby,
że jedna osoba jest wylewana na inną, co nie da się pogodzić z
myślami związanymi z taką czynnością. Wylewanie czegoś na
jakąś osobę oznacza bowiem, że wylewany jest jakiś płyn, cecha
lub moc.
Absurd staje się jeszcze większy, jeśli w tym samym czasie wylewanie dotyczyło wielu osób, jak miało to miejsce w dniu Pięćdziesiątnicy i w domu Korneliusza.
Duch Święty jest, przebywa i zamieszkuje w prawdziwym ludzie Bożym. Należą do nich następujące wersety:
Jana 14:17; Rzym. 8:9,11; 1 Kor. 3:16; 6:19; Efez. 2:22; 2 Tym.
1:14; Jak. 4:15; 1 Piotra 1:11; 4:14; 4 Moj. 27:18; Iz. 63:11; Ezech.
11:19; 36:26,27; 37:14; Dan. 4:8,9,18; 5:11,1 . Oczywiste jest, że w
osobie może być cecha, moc lub siła. Nie do pomyślenia jest jednak, by osoba była w innej osobie.
Piąta grupa tekstów uczy, że Duch Święty jest na ludzie Bożym, jak potwierdzają to następujące cytaty: Mat. 3:16; Łuk.1:35; 2:25;
Jana 1:32,33; Dz.Ap. 10:44; 11:15; 19:6; 1 Kor. 3:16;
4Moj.11:17,25,26,29; 24:2; Sędz. 3:10; 6:34; 11:29; 14:6,19; 15:14;
1 Sam.10:6,10; 11:6; 13:6; 19:20,23; 2 Kron. 15:1; 24:20; Iz. 11:2; 42:1; 44:3;59:21; 61:1; Ezech. 11:5. Gdyby Duch Święty był osobą, wersety te
uczyłyby, że siedział, stał lub spoczywał on nie tylko na jednej,lecz na wielu osobach na całym świecie, i to w tym samym czasie.
Taka myśl jest nie tylko nieprawdopodobna i nonsensowna, lecz
także sprzeczna z naszą piątą grupą wersetów.
Szósta grupa tekstów oznajmia, że lud Boży jest w Duchu Świętym, co łatwo można zauważyć w następujących cytatach:
Rzym. 8:9; 14:17; Gal. 3:3; 5:16,25; Ezech. 37:1.
Gdyby Duch Święty był osobą, ta grupa wersetów dowodziłaby, że musiałby być rozciągnięty na cały świat, ponieważ lud Boży jest rozrzucony po całym świecie. W wyniku tego każdy z nich znajdowałby się tylko w części Niego, co sprawiłoby, że posiadanie Go przez nich
byłoby posiadaniem nieskończenie małej Jego części.
Takie absurdy nie są oczywiście nauczane w tych wersetach, co byłoby
faktem, gdyby Duch był osobą. Ta grupa odnośników przeczy więc poglądowi, że Duch jest osobą.
Siódma grupa wersetów uczy, że Jezus i Kościół są namaszczani Duchem Świętym. Potwierdzają to następujące cytaty:
Łuk. 4:18; Iz. 61:1; Dz.Ap. 4:27; 10:38, por. z Mat.3:16; 2 Kor. 1:21;
1 Jana 2:20,27. Prosimy zwrócić uwagę na fakt, że fragmenty te nie mówią o Duchu Świętym jako namaszczającym,lecz jako o samej maści - tym, czym (a nie przez co) dokonywane jest namaszczenie
Ósma uwaga obala pogląd, że Duch Święty jest osobą,ponieważ według Biblii (1 Kor. 12:13) wierny lud Boży pije Ducha Świętego.
Jest także powiedziane, że Duch Święty jest w naszych sercach zadatkiem naszego dziedzictwa aż do chwili wyzwolenia,o czym czytamy w
2 Kor. 1:22; 5:5; Efez. 1:14. Zadatek to zaliczka, jaką nabywca posiadłości daje w formie gwarancji sprzedającemu, że nabędzie i zapłaci pełną cenę za posiadłość w ustalonym terminie, którą sprzedający przyjmuje jako gwarancję, że dokończy procesu sprzedaży
Ponadto, Biblia mówi nam, że Duch Święty jest udzielany nam przez Boga jako pieczęć stawiana na naszym pokrewieństwie z Bogiem aż do dnia naszego wyzwolenia, czego dowodem jest 2 Kor.1:22; Efez. 1:13; 4:30. Pieczęci używane są do usankcjonowania, uprawomocnienia transakcji (Jer. 32:9-12; Jana 3:33; 6:27; 1 Kor. 9:2)
oraz do udzielenia czemuś zabezpieczenia, gwarancji (Est. 8:8;
Ijoba 41:15; Dan. 12:4; Obj. 5:1). Zauważmy, że w Efez. 1:13 i 4:30
Duch Święty sam nazwany jest pieczęcią, tj. tym, czym pieczętowany jest
lud Boży. Czyni on prawomocnym nasz związek z Bogiem jako
synów i dziedziców i jest gwarancją istnienia tego związku między
Bogiem a nami. Ci, którzy utrzymują, że Duch Święty jest osobą, twierdzą,
że jako taki Sam jest Wszechmogącym Bogiem w trzeciej osobie.
Nie może to być prawdą, bo gdyby nią było, święty Paweł tak
uroczyście nie napominałby nas do tego, by nie zagaszać
Ducha (1Tes. 5:19).
Biblia mówi o Duchu Świętym jako o symbolicznym atramencie, co możemy zauważyć w 2 Kor. 3:3. W wersecie tym Apostoł
dokonuje kontrastu między literalnymi listami pisanymi przez niego
literalnym atramentem a symbolicznymi listami pisanymi przez
niego Duchem Świętym jako symbolicznym atramentem.
Ci, którzy nauczają, że Duch Święty jest osobą, uczą także, że
jest on Wszechmogącym Bogiem w Jego trzeciej osobie.
Gdyby było to prawdą, Duch Święty byłby wszechwiedzący dzięki intuicji, w wyniku czego nie dochodziłby do poznawania prawd przez badanie,
analizowanie ich, lecz od zawsze znałby je intuicyjnie, tj. bez
studiowania i badania. Biblia uczy jednak (1 Kor. 2:10), że Duch Święty bada, poznaje wszystkie duchowe rzeczy. Nie jest więc
Wszechmogącym Bogiem w trzeciej osobie i wcale nie jest osobą,
ponieważ tego badania dokonuje on przez intelektualne zdolności
ludu Bożego, o czym uczy 1 Kor. 2:7-16. Duch Święty nie jest więc
osobą.Wreszcie, Biblia mówi o Duchu Świętym jako darze oferowanym przez Boga, a otrzymywanym i posiadanym przez lud
Boży jako osobista własność - w stale rosnącej mierze, zależnej od
posłuszeństwa - który w niewiernych ulega stopniowemu
pomniejszaniu. Potwierdzają to następujące cytaty: Łuk. 11:13;
Jana 3:34; 7:39; Dz.Ap. 2:38; 8:17,18; 10:45,47; 15:8; 19:2; Rzym. 5:5; 8:15; 2 Kor. 13:14; Gal. 3:2; 4:6; Filip. 2:1; 1 Tes. 4:8; 2 Tym. 1:7; Żyd. 6:4;
1 Jana 3:24; 4:13.
Teraz zacytujemy kilka wersetów z Nowego Testamentu,
potwierdzających, że jednym ze znaczeń słowa pneuma jest moc:
Znaczenie mocy, zasłonięte błędnym tłumaczeniem z użyciem
przedimka określonego, wyraźnie widoczne jest w słowach
Jezusa: Jakoż tedy Dawid w duchu *Boskiej mocy+ nazywa go
*Chrystusa+ Panem (Mat. 22:43). Która miała ducha *moc+ słabości
(Łuk. 13:11). Słowa, które do was mówię, są duchem *mocą, Jana
6:63; por. z Żyd. 4:12+. Zachęcając braci do gorliwego starania się o
duchowe zdolności - cudów, języków itd. - święty Paweł powiada:
Gorliwie zabiegajcie o duchy *moce, 1 Kor. 14:12; w przekładzie
występuje tutaj greckie słowo oznaczające duchy - przypis tł.)+.
W tym samym rozdziale wykazuje, że zdolności proroków są
wzajemnie zgodne ze sobą: Duchy *moce+ proroków są poddane
prorokom . Objawiciel pokazuje, jak moc życia weszła do
dwóch martwych proroków: Duch *moc+ żywota od Boga wstąpił
w nich (Obj. 11:11). Widzimy więc, że jednym ze znaczeń
hebrajskiego słowa ruach oraz greckiego słowa pneuma jest moc.
W istocie rzeczy, znaczenie niewidzialnej mocy jest podstawą dla
wszystkich 12 znaczeń, w jakich występują te dwa słowa,
Uwagi te pomogą nam lepiej zrozumieć to, że jednym ze znaczeń wyrażenia Duch Święty jest Boska moc, która jest świętą mocą.
Będziemy mieli okazję odnieść się do tej sprawy, gdy będziemy podawać pewne dowody na znaczenie Boskiej mocy jako jednego ze znaczeń wyrażenia Duch Święty, pierwszej definicji tego terminu.
Wyrażenie Duch Święty ma kilka znaczeń. Przede wszystkim
oznacza ono Boską moc, bez względu na to, w jaki sposób i przez kogo jest ona przejawiana. Stanie się to oczywiste na
przykład na podstawie Łuk. 1:35: „Duch Święty zstąpi na cię, a
moc Najwyższego zacieni cię". Wszyscy wiemy o tym, że
hebrajska poezja między innymi tworzona jest przez powtarzanie
tej samej myśli innymi słowami, co zwane jest paralelizmem.
Właśnie tutaj mamy przypadek paralelizmu. Wyrażenie: Duch
Święty zstąpi na cię oznacza to samo, co wyrażenie: a moc
Najwyższego zacieni cię. Wyrażenie Duch Święty oznacza zatem to
samo, co wyrażenie moc Najwyższego. W grece brakuje tutaj
przedimka określonego przed wyrażeniem pneuma hagion.
Dlatego powinno być ono oddane przy pomocy przedimka
nieokreślonego a, a nie przy pomocy przedimka określonego the.
A przede wszystkim nie należało używać słowa Ghost. Przedimek
nieokreślony potwierdza więc, że wyrażenie Duch Święty oznacza
tutaj świętą moc Boga.
Także w wielu innych miejscach Jezus mówi o Duchu
Świętym jako mocy. Mówi nam na przykład, że przez Boskiego
Ducha wyrzuca demonów (Mat. 12:28), a mimo to, w związku z
tym samym aktem, tego samego Ducha nazywa palcem *mocą+
Boga (Łuk. 11:20). Przy tej samej okazji oskarżył Żydów, którzy
bluźnili przeciwko tej świętej mocy, o bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu, co można zauważyć w Mat. 12:31,32; Mar. 3:11; Łuk. 12:10. Mówi uczniom, że otrzymają obietnicę Ojca (Łuk. 24:49; Dz.Ap. 1:4), którą był Duch Święty.
Przy tej samej okazji nazywa go mocą (Łuk. 24:49; Dz.Ap. 1:8).
Pragniemy przytoczyć znaczną liczbę wersetów, w których
przekład A.V. błędnie oddaje wyrażenie pneuma hagion [a Holy
Spirit+ wyrażeniem „the holy Ghost". Po poprawieniu tego błędu
fragmenty te bardzo wyraźnie uczą, że jednym ze znaczeń tych
określeń jest święta moc. Zamiast cytować błędne tłumaczenia
wersji A.V. podamy dosłowne tłumaczenia, a każdy czytelnik
szybko będzie w stanie dostrzec prawidłową myśl: Znaleziona jest
brzemienną z Ducha Świętego *Świętej mocy, Mat. 1:18+. To, co się
w niej poczęło, z Ducha Świętego *Świętej mocy, w.20+ jest. Będzie
was chrzcił Duchem Świętym *Świętą mocą, 3:11; Mar. 1:8; Łuk.
3:16; Dz.Ap. 1:5; 11:16+. Będzie napełniony Duchem Świętym
*Świętą mocą, Łuk. 1:15,41,67; Dz.Ap. 4:8,31; 6:3,5; 7:55; 9:17;
13:9,52+. Ale których Duch Święty *Święta moc+ naucza (1 Kor.
2:13). Nikt nie może nazwać Jezusa Panem, jak tylko przez Ducha
Świętego *Świętą moc, 1 Kor. 12:3+. Dary Ducha Świętego *Świętej
mocy, Żyd. 2:4+. Stali się uczestnikami Ducha Świętego *Świętej
mocy, 6:4+. Głosili Ewangelię przez Ducha Świętego *Świętą moc+
z nieba zesłanego (1 Piotra 1:12). Święci Boży ludzie mówili będąc
pobudzani przez Ducha Świętego.


P.Johnson Tom 15.