FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Krystian]

[Tomasz G]

Ellen G White pisze tu ze w USA czy Europie nie ma teraz raczej fizycznych przesladowan za wiare w Jezusa ale sa duchowe czego tu nie rozumiesz i po co szukasz dziury w calym .... jesli dobrze pamietam to wielu antytrynitarzy w tym SJ wierza ze Jezus Syn Bozy to bog stworzony przez Boga Jahwe wiec jest juz dwoch bog -:) ja juz wole Jednego Boga w trzech osobach a tu masz cytat z Izajasza .... Jest Jeden Bog w trzech osobach Ojca ( Pan) i Syna ( Ja ) oraz Duch Sw ( Duch )
Izaj. 48:16
16. Zbliżcie się do mnie i słuchajcie tego! Od samego początku nie mówiłem w skrytości, odkąd się to dzieje, Ja tam jestem! A teraz Wszechmogący, mój Pan, posłał mnie i jego Duch.
(BW)

[Krystian]

[Olus]

Tomi nie masz pojecia w co wierza SJ.
Oni nie wierza w dwoch Bogow tylko w to ze Jezus byl/jest
archaniolem Michalem.Twoja prorokini podobne wymysly prawila.
Widze ze nie znasz nawet dobrze histori swojego kosciola bo nie zawsze wierzyli w trojce.Trojca przedstawiona przez Whtiowa jest mocnoa naciagana.Pisala na ten
temat rozne rzeczy i mozna naginac jej "nauczanie" pod wszystko.


Po krótkim przebywaniu Mojżesza w grobie zstąpił na ziemię Michał, czyli Chrystus, w otoczeniu aniołów, którzy grzebali ciało, wzbudził Mojżesza z umarłych i wprowadził do nieba. Historia Zbawienia s.46

Co prawda teraz wasza nauka troche sie zmienilo
ale to nie zmienia tego ze mielisci naprawde wiele wspolnego.
Z Trojca daliscie sie po prostu urobic przez Rzym i presje innych denominacji.
Sa jednak u was ludze inteligenti jak Veith ktorych szanuje ale dziwie sie nawet
im ze wierza w wiele spraw ktorych nie ma w Biblii czego najlepszym przkladem jest 3.
Twoja denominacja dala sie urobic pod napore Rzymu i zinflitrowac.Juz nie wielka
roznica miedzy wami a "Rzymianami".Czesc adwentystow nawet zaczela swiecic niedziele

1) Okres do roku 1890 – niepodzielne rządy antytrynitaryzmu.

2) Lata 1890-1900 – trynitaryzm w powijakach.

3) Lata 1900-1931 – burzliwy okres przejściowy.

4) Lata 1931-1957 – na scenę wkracza trynitaryzm.



https://bibliainfo.wordpress.com/category/ellen-white/kim-jest-michael/

http://bednarski.apologet...swietej,763.htm

https://www.youtube.com/watch?v=5yK0YCzWmS0


Izaj. 48:16 czytamy: „Nie mówiłem od początku w skrytości; ale od onegoż czasu, którego się to działo, tamem był. A teraz panujący Pan posłał mię i duch jego”. Trynitarze twierdzą: „Ponieważ panujący Pani imię odnosi się do Ojca i Jezusa, wyrażenie duch jego musi być trzecią osobą Istoty Boskiej Rodziny”.

Rozumowanie to ponownie nie jest poprawne i przesłanka jest błędna. „Panujący Pan” oczywiście odnosi się do Jehowy, lecz nic tu nie wskazuje ani mówi, że „mię” odnosi się do Jezusa. Jedynie przez niewłaściwą interpretację tego wersetu On może być tam znaleziony. Nie możemy stracić z oczu faktu, że ten fragment jest częścią proroctwa Izajaszowego. Chociaż Izajasz niekiedy wskazuje i odnosi się proroczo do Jezusa (jak w Izaj. 53), tutaj jednak występuje on sam a nie Jezus i w zacytowanym proroctwie mówi za siebie oraz za Jehowę. Niekiedy w proroctwie Jehowa bezpośrednio mówi przez Izajasza, jak w wersecie 17, lecz w innych przypadkach Izajasz mówi od siebie, jak np. w wersecie 16. Od początku swego prorokowania nie mówił „w skrytości”, lecz otwarcie, publicznie i od początku swego prorokowania zawsze „tam był”, gotowy do mówienia na polecenie Jehowy (porównaj z 6:8).

Trynitarze żądają, abyśmy wierzyli, iż Jezus musi być Jehową, ponieważ jest naszym wielkim nauczycielem, jak o tym czytamy w Izaj. 54:13, „A wszyscy synowi twoi będą wyuczeni od Pana [Jehowy], i obfitość pokoju będą mieli synowi twoi”. Jednaj Jezus sam twierdził, iż jest jedynie przedstawicielem Ojca, mówiąc: „Nauka moja nie jest ci moja, ale tego, który mię posłał. Jeśliby kto chciał czynić wolę jego, ten będzie umiał rozeznać, jeźli ta nauka jest z Boga, czyli ja sam od siebie mówię (…) Przetoż to, co ja wam mówię, jako mi powiedział Ojciec, tak mówię (…) Albowiem słowa, któreś mi dał, dałem im” (Jan 7:16-17; 12:50; 17:8).

Wszystkie rzeczy pochodzą od („z którego wszystko”) Ojca i przez Syna (1 Kor. 8:6). Nie mamy trudności w wyrażaniu swego uznania Synowi i Ojcu za dzieło stworzenia (Jan 1:3, Izaj. 40:28), ponieważ Paweł wyjaśnia, że Syn, jak zawsze, był czcigodnym przedstawicielem Ojca: „Bóg (…) W te dni ostateczne mówił nam przez Syna swego, którego postanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez którego i wieki uczynił” (Żyd. 1:1-2).

http://www.rumburak.friko...gmat_trojcy.php

Tomi nie masz pojecia w co wierza SJ.
Oni nie wierza w dwoch Bogow tylko w to ze Jezus byl/jest
archaniolem Michalem.Twoja prorokini podobne wymysly prawila.
Widze ze nie znasz nawet dobrze histori swojego kosciola bo nie zawsze wierzyli w trojce.Trojca przedstawiona przez Whtiowa jest mocnoa naciagana.Pisala na ten
temat rozne rzeczy i mozna naginac jej "nauczanie" pod wszystko.


Po krótkim przebywaniu Mojżesza w grobie zstąpił na ziemię Michał, czyli Chrystus, w otoczeniu aniołów, którzy grzebali ciało, wzbudził Mojżesza z umarłych i wprowadził do nieba. Historia Zbawienia s.46

Co prawda teraz wasza nauka troche sie zmienilo
ale to nie zmienia tego ze mielisci naprawde wiele wspolnego.
Z Trojca daliscie sie po prostu urobic przez Rzym i presje innych denominacji.
Sa jednak u was ludze inteligenti jak Veith ktorych szanuje ale dziwie sie nawet
im ze wierza w wiele spraw ktorych nie ma w Biblii czego najlepszym przkladem jest 3.
Twoja denominacja dala sie urobic pod napore Rzymu i zinflitrowac.Juz nie wielka
roznica miedzy wami a "Rzymianami".Czesc adwentystow nawet zaczela swiecic niedziele

1) Okres do roku 1890 – niepodzielne rządy antytrynitaryzmu.

2) Lata 1890-1900 – trynitaryzm w powijakach.

3) Lata 1900-1931 – burzliwy okres przejściowy.

4) Lata 1931-1957 – na scenę wkracza trynitaryzm.



https://bibliainfo.wordpress.com/category/ellen-white/kim-jest-michael/

http://bednarski.apologet...swietej,763.htm

https://www.youtube.com/watch?v=5yK0YCzWmS0


Izaj. 48:16 czytamy: „Nie mówiłem od początku w skrytości; ale od onegoż czasu, którego się to działo, tamem był. A teraz panujący Pan posłał mię i duch jego”. Trynitarze twierdzą: „Ponieważ panujący Pani imię odnosi się do Ojca i Jezusa, wyrażenie duch jego musi być trzecią osobą Istoty Boskiej Rodziny”.

Rozumowanie to ponownie nie jest poprawne i przesłanka jest błędna. „Panujący Pan” oczywiście odnosi się do Jehowy, lecz nic tu nie wskazuje ani mówi, że „mię” odnosi się do Jezusa. Jedynie przez niewłaściwą interpretację tego wersetu On może być tam znaleziony. Nie możemy stracić z oczu faktu, że ten fragment jest częścią proroctwa Izajaszowego. Chociaż Izajasz niekiedy wskazuje i odnosi się proroczo do Jezusa (jak w Izaj. 53), tutaj jednak występuje on sam a nie Jezus i w zacytowanym proroctwie mówi za siebie oraz za Jehowę. Niekiedy w proroctwie Jehowa bezpośrednio mówi przez Izajasza, jak w wersecie 17, lecz w innych przypadkach Izajasz mówi od siebie, jak np. w wersecie 16. Od początku swego prorokowania nie mówił „w skrytości”, lecz otwarcie, publicznie i od początku swego prorokowania zawsze „tam był”, gotowy do mówienia na polecenie Jehowy (porównaj z 6:8).

Trynitarze żądają, abyśmy wierzyli, iż Jezus musi być Jehową, ponieważ jest naszym wielkim nauczycielem, jak o tym czytamy w Izaj. 54:13, „A wszyscy synowi twoi będą wyuczeni od Pana [Jehowy], i obfitość pokoju będą mieli synowi twoi”. Jednaj Jezus sam twierdził, iż jest jedynie przedstawicielem Ojca, mówiąc: „Nauka moja nie jest ci moja, ale tego, który mię posłał. Jeśliby kto chciał czynić wolę jego, ten będzie umiał rozeznać, jeźli ta nauka jest z Boga, czyli ja sam od siebie mówię (…) Przetoż to, co ja wam mówię, jako mi powiedział Ojciec, tak mówię (…) Albowiem słowa, któreś mi dał, dałem im” (Jan 7:16-17; 12:50; 17:8).

Wszystkie rzeczy pochodzą od („z którego wszystko”) Ojca i przez Syna (1 Kor. 8:6). Nie mamy trudności w wyrażaniu swego uznania Synowi i Ojcu za dzieło stworzenia (Jan 1:3, Izaj. 40:28), ponieważ Paweł wyjaśnia, że Syn, jak zawsze, był czcigodnym przedstawicielem Ojca: „Bóg (…) W te dni ostateczne mówił nam przez Syna swego, którego postanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez którego i wieki uczynił” (Żyd. 1:1-2).

http://www.rumburak.friko...gmat_trojcy.php

[Tomasz G]

Mysle ze to Wy nie macie dokladnej wiedzy i argumetow stad tez brak kultury odp polecam ksiazke pt Trojca Swieta mit czy rzeczywistosc napisal Arek W ( antytynitarz ) wydal K CHDS ( tez antyrynitarze ) jak poznacie troche temat Trojcy itp i nabierzecie kultury w dyskusji to wtedy mozemy pogadac na poziomie ....

[Olus]

[Olus]

[Krystian]

[Tomasz G]

Co do Trojcy a raczej wiary w Jednego Boga w trzech osobach , to temat jest
bardzo trudny i czlowiek nie jest go wstanie calkiem wyjasnic ani
zdefiniowac tylko rozumem bez pomocy wiary ( a to dotyczy tez wielu innych
prawd Biblijnych np. zmartwychwstanie itp. ) oczywiscie w Biblii jest wiecej
tekstow trynitarnych niz antytrynitarnych ( tu wazna jest wykladnia i
rozumienie Biblii ) podobnie jest z historia tej prawdy w chrzescijanstwie
i adwentyzmie .
Moze po prostu zrobiono blad poruszajac ten temat w chrzescijanstwie ,
zamiast zostawic go w formie pierwotniej to jest na poziomie prostej wiary
ze jest Bog Ojciec i Syn Bozy oraz Duch Swiety a reszte zostawiaja sprawa
sumienia ( podobnie jest z nauka o naturze Jezusa ) niestety tak czy inaczej
puszka Pandory jest juz otwarta i nic juz sie nie da zrobic , spory sa i
beda do konca swiata .
Co do antytrynitarzy ( to nie wedlug mnie ) ten ruch nie ma stalej
ciaglosci w chrzescijanstwie ani korzeni apostolskich bo do IV wieku
wystepuje sporadycznie potem odzywa za sprawa Ariusza i arian a pozniej
prawie calkiem zamiera i odradza sie dopiero w czasach reformacjach
chrzescijanstwa w XVI wieku czy XIX wieku ale obecny antytrynitaryzm ma nie
wiele wspolnego z naukami np. samego Ariusza ( On wierzył np. w osobowosc
Ducha Sw ) jest raczej stworzonych przez XVI wiecznych antytrynitarzy w
oparci o Biblie i Judaizm rabinistyczny oraz islam ktore powstaly w opozycji
do chrzescijanstwa i jego nauk w tym wiary w Jednego Boga w trzech osobach
ale o tym wie niewielu nawet duchownych .
To tyle w skrocie na ten temat .....

[Krystian]

[Tomasz G]

Czemu piszesz od rzeczy i nie na temat co maja pisma EGW do moje wiary czy nie wiary w Trojce czy wiesz ze dzis np wielu Zydow Mesjanstycznych wierzy w Trojce w oparciu o ST i nie ma to nic wspolnego z ksiazkami EGW ....

[Olus]

[Olus]

Tomi

Cytat:

Co do Trojcy a raczej wiary w Jednego Boga w trzech osobach

Zdecyduj sie Trojca czy Jeden
Bog jest w jednej "osobie"
1+1+1=3 a nie 1

Cytat:

to temat jest bardzo trudny i czlowiek nie jest go wstanie calkiem

temat prosty jak budowa cepa

J 17,3 A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś.

„Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus

„Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy”
[

Cytat:

a to dotyczy tez wielu innych prawd Biblijnych np. zmartwychwstanie

A co w tym ciezkiego do zrozumienia ?
Jak umrzesz to zostaniesz wskrzeszony.
Apostolowie glosili ciala zmartwychstanie a ty mowisz ze to trudne

12 Jeżeli zatem głosi się, że Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania? 13 Jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie zmartwychwstał. 14 A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara. 15 Okazuje się bowiem, żeśmy byli fałszywymi świadkami Boga, skoro umarli nie zmartwychwstają, przeciwko Bogu świadczyliśmy, że z martwych wskrzesił Chrystusa. 16 Skoro umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał. 17 A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach. 18 Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie. 19 Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania.
20 Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. 21 Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. 22 I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, 23 lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. 24

Cytat:

oczywiscie w Biblii jest wiecej tekstow trynitarnych niz antytrynitarnych

Dobry zart

Cytat:

podobnie jest z historia tej prawdy w chrzescijanstwie i adwentyzmie .

Masz racje !
Adwentysci kiedys nie wierzyli w trojce jak pierwsi chrzescijanie a teraz wierza!

Cytat:

ze jest Bog Ojciec i Syn Bozy oraz Duch Swiety

Pieknie napisane
Bog Ojciec(Jehowa/Jahwe)
Syn Bozy(Jezus)
Duch sw

Bog,Czlowiek i Duch a nie trzech Bogow czy tez Bog w trojcy
Trzymaj sie prostego Slowa Bozego bez zbednej filozfi ktora wykrzywia tresc pisma.

Cytat:

Co do antytrynitarzy ( to nie wedlug mnie ) ten ruch nie ma stalej ciaglosci w chrzescijanstwie ani korzeni apostolskich bo do IV wieku

Byli tomi byli Co prawda nie jest o nich tak glosno jak o Ariusza..
A druga sprawa jest ze nazywani byli oni heretykami i byli tepieni przez "RZymian"
Poczytaj linka poniezej od tropcia.A pierwszym anty...byli apostolowie
A w czwartym wieku to wprowadzono dogmat trojcy i zaczeto mataczyc

http://biblos.feen.pl/vie...er=asc&start=30

http://www.rumburak.friko...maty/trojca.php

Cytat:

Ariusza ( On wierzył np. w osobowosc Ducha Sw

A co Ariusz to jakis papiez nietrynitarnych albo prorok ?

Tomi

Cytat:

Co do Trojcy a raczej wiary w Jednego Boga w trzech osobach

Zdecyduj sie Trojca czy Jeden
Bog jest w jednej "osobie"
1+1+1=3 a nie 1

Cytat:

to temat jest bardzo trudny i czlowiek nie jest go wstanie calkiem

temat prosty jak budowa cepa

J 17,3 A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś.

„Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus

„Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy”
[

Cytat:

a to dotyczy tez wielu innych prawd Biblijnych np. zmartwychwstanie

A co w tym ciezkiego do zrozumienia ?
Jak umrzesz to zostaniesz wskrzeszony.
Apostolowie glosili ciala zmartwychstanie a ty mowisz ze to trudne

12 Jeżeli zatem głosi się, że Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania? 13 Jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie zmartwychwstał. 14 A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara. 15 Okazuje się bowiem, żeśmy byli fałszywymi świadkami Boga, skoro umarli nie zmartwychwstają, przeciwko Bogu świadczyliśmy, że z martwych wskrzesił Chrystusa. 16 Skoro umarli nie zmartwychwstają, to i Chrystus nie zmartwychwstał. 17 A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach. 18 Tak więc i ci, co pomarli w Chrystusie, poszli na zatracenie. 19 Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania.
20 Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. 21 Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. 22 I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, 23 lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. 24

Cytat:

oczywiscie w Biblii jest wiecej tekstow trynitarnych niz antytrynitarnych

Dobry zart

Cytat:

podobnie jest z historia tej prawdy w chrzescijanstwie i adwentyzmie .

Masz racje !
Adwentysci kiedys nie wierzyli w trojce jak pierwsi chrzescijanie a teraz wierza!

Cytat:

ze jest Bog Ojciec i Syn Bozy oraz Duch Swiety

Pieknie napisane
Bog Ojciec(Jehowa/Jahwe)
Syn Bozy(Jezus)
Duch sw

Bog,Czlowiek i Duch a nie trzech Bogow czy tez Bog w trojcy
Trzymaj sie prostego Slowa Bozego bez zbednej filozfi ktora wykrzywia tresc pisma.

Cytat:

Co do antytrynitarzy ( to nie wedlug mnie ) ten ruch nie ma stalej ciaglosci w chrzescijanstwie ani korzeni apostolskich bo do IV wieku

Byli tomi byli Co prawda nie jest o nich tak glosno jak o Ariusza..
A druga sprawa jest ze nazywani byli oni heretykami i byli tepieni przez "RZymian"
Poczytaj linka poniezej od tropcia.A pierwszym anty...byli apostolowie
A w czwartym wieku to wprowadzono dogmat trojcy i zaczeto mataczyc

http://biblos.feen.pl/vie...er=asc&start=30

http://www.rumburak.friko...maty/trojca.php

Cytat:

Ariusza ( On wierzył np. w osobowosc Ducha Sw

A co Ariusz to jakis papiez nietrynitarnych albo prorok ?

[Olus]

W zwiazku z tematem naszej lekcji, ktory w tym tygodniu dotyczyl refleksji na temat natury Boga warto zwrocic uwage na stanowisko pionierow ruchu adwentowego w poczatkowej fazie rozwoju naszego kosciola.
Przed 1898 rokiem w teologii adwentystycznej, w refleksji nad natura Boza przewazala koncepcja antytrynitarna. Wiele kluczowych postaci w historii naszego ruchu, zajmowalo takie stanowisko. Wczesno adwentystyczni pisarze, ktorzy wypowiadali sie na temat natury Boga, zgadzali sie co do podstawowych spraw: Chrystus konsekwentnie byl rozumiany jako ten, ktory jest podporzadkowany Ojcu, a Duch Swiety byl traktowany jedynie jako wplyw.
Chociaz ogolnie rzecz ujmujac wszyscy adwentystyczni arianie starali sie w jakis sposob pomniejszyc znaczenie trynitaryzmu, to jednak argumenty, ktorymi sie poslugiwali roznily sie znacznie. Niestety ze wzgledu na objetosc nie moge przedstawic w szczegolach linii ich rozumowania, (i tak podziwiam tych, ktorzy doczytaja ten tekst do konca!!). Niektorzy pisarze, tacy jak J.Bates, D.Hull, J.Loughborough oraz D.Canright identyfikowali trynitaryzm jako monarchianizm. Uwazali, ze gdyby Chrystus byl absolutnym Bostwem to bylby Ojcem. Jednak, poniewaz odrzucili takie stanowisko, tym samym odrzucili trynitaryzm. Z drugiej strony niektorzy autorzy uwazali, ze trynitaryzm zaklada istnienie trzech Bogow. Tak na przyklad uwazal J. Loughborough oraz A.Dennis. Adwentystyczni arianie sprzeciwili sie obu skrajnym stanowiskom, zarowno monarchianizmowi jak i tryteizmowi. Uwazali, ze doktryna trynitarna moze byc utozsamiana z tymi skrajnymi koncepcjami, i dlatego z pewnoscia nie moze byc prawda. Dla nich arianizm stanowil satysfakcjonujaca posrednia pozycje. Istnieje tylko jeden najwyzszy Bog i jest nim Ojciec. Uwazali, ze byl taki czas, kiedy Chrystus nie istnial, a Duch Swiety nie jest osoba.
Niektorzy z pierwszych pisarzy adwentystycznych szczegolnie sprzeciwiali sie trynitaryzmowi, poniewaz bardzo wyraznie, ich zdaniem doktryna ta pomniejszala znaczenie skutecznosci pojednania. W tej grupie znalezli sie tacy ludzie jak D.Hull, U.Smith, D.Canright oraz J.H.Waggoner. Jezeli Chrystus byl absolutnym Bogiem w takim samym sensie jak Ojciec, to jego boska natura nie mogla umrzec. W takiej sytuacji, ofiara musialaby miec tylko ludzka nature. Uwazali, ze taka teza nieadekwatnie przedstawia pojednanie czlowieka z Bogiem.
Niektorzy sprzeciwiali sie skrajnym stanowiskom, ktore byly wyprowadzane z credo, a ktore pozbawialy Boga cielesnej formy i czesci ciala. W tym kontekscie szczegolnie artykulowali swoje stanowisko D.Hull, S.Whitney i D.Canright. Z drugiej strony wyraznie widac, ze opozycja ze strony wczesnych pisarzy adwentystycznych w stosunku do trynitaryzmu nie byla jedynie zwykla reakcja na ekstremalne formy tej doktryny. Zarowno D.Hull jaki J. Loughborough sprzeciwiali sie kanonom z Nicei a S. Whitney gdy stal sie Adwentysta Dnia Siodmego bardzo wyraznie odrzucil doktrynalne nauczanie kosciola Kongregacjonalnego wedlug ktorego istnialy trzy osoby w jednym Bogu.
Warto podkreslic, ze wsrod Adwentystow Dnia Siodmego arianie stanowili mniejszosc, mieli jednak duzy wplyw na ksztaltowanie pogladow kosciola. Czasami uwaza sie ze U.Smith oraz J.H.Waggoner byli glownymi propagatorami pogladow antytrynitarnych i to oni sa oskarzani za rozpowszechnianie i umacnianie w kosciele adwentystycznym koncepcji antytrynitarnych. Trzeba jednak pamietac, ze zanim U.Smith opublikowal swoja Thoughts Critical and Practical on the Book of Revelation w 1865 to juz czterech innych adwentystycznych pisarzy zdeklarowalo sie jako arianie. J.Stephenson uczynil to juz w 1854, D.Hull w 1859, J.Loughborough w 1861, a S.Whitney w 1862. J.Bates napisal swoja autobiografie w 1868 roku i w niej wyraznie pokazywal, ze przyjal arianskie poglady juz w 1827 roku. Poglady tak prominentnego pioniera adwentyzmu mial niewatpliwie duzy wplyw. Nawet tak skrajny poglad U.Smitha z 1865 roku, ze Chrystus byl stworzona istota mozna zobaczyc juz we wczesniejszych sformulowaniach J.Stephensona w 1854 roku. Tak samo, poglady wyrazone przez J.H. Waggonera wcale nie byly jego oryginalnymi pomyslami, byly one wyrazane przez stosunkowo duza grupe pisarzy ktorzy go poprzedzali.
Pisma S.Whitney
’a potwierdzaja, ze w 1862 roku nie bylo czyms niezwyklym, ze nowi czlonkowie kosciola byli wprowadzani w arianski system wiary jako warunek wstapienia do kosciola. Jednak w ostatniej dekadzie XIX w. inne poglady rowniez zaczely byc brane powaznie pod uwage, a zwlaszcza wypowiedzi Ellen White ale dopiero po roku 1898 (rok publikacji I wydania ksiazki Zycie Jezusa).
Dlaczego arianizm byl panujaca doktryna w adwentyzmie do 1898 roku? Trzeba pamietac, ze niektorzy z pionierow ruchu adwentowego wywodzili sie z ugrupowania religijnego o nazwie Christian Connection i byli pod wielkim wplywem doktryny tego ugrupowania, ktore bylo zdecydowanie antytrynitarne. Trudno jest ustalic, w jakim stopniu religijne zaplecze kilku pionierow wywodzacych sie z tego ruchu uksztaltowalo teologiczne pozycje pozniejszych pisarzy. Adwentysci wychodzac z roznych denominacji, odrzucili wiele glownych zasad wiary, ktore byly wyznawane przez te ugrupowania. Trynitaryzm laczyl sie w ich zrozumieniu z innymi teologicznymi pogladami, ktore wydawaly im sie nie biblijne i ktore posiadaly poganska geneze. Uwazali, ze tak jak na przyklad swiecenie niedzieli zostalo wprowadzone przez papiestwo, tak bylo rowniez w przypadku trynitaryzmu. Ich zdaniem decyzje podjete na soborach w Nicei i Chalcedonie w wiekszosci byly wynikiem papieskiego wplywu. Z kolei papieskie dogmaty byly inspirowane poganskimi bledami. Dlatego ich zdaniem, nie mozna laczyc z pogansko-papieskim trynitaryzmem tego Biblia uczy na temat Boga. Takie bylo rozumowanie pionierow kosciola adwentystycznego.
Wydaje sie, ze to, czego Biblia faktycznie nauczala na temat natury Boga nie bylo przedmiotem powaznych studiow we wczesnych latach Kosciola Adwentystow Dnia Siodmego. Natychmiast po rozczarowaniu w 1844 roku zalozyciele kosciola zajeci byli formulowaniem tego, co nazywali „terazniejsza prawda” (Present Truth). Oczywiscie glowny nacisk polozony byl na powtorne przyjscie Chrystusa. Odkad poprawne zrozumienie oczyszczenia swiatyni wyjasnilo blad roku 1844, podkreslanie biblijnego nauczania o sluzbie swiatynnej stalo sie kluczowym tematem. Biblia byla studiowana z nowym zapalem i w miare jak nowe zasady wiary zaczely sie pojawiac, Ellen White potwierdzala je w swoich wypowiedziach. Jednak temat natury Boga nie pojawil sie na pierwszym planie. Ten fakt mozna zauwazyc, gdy porowna sie ilosc artykulow publikowanych w czasopismie Review and Herald w drugiej polowie XIX w. na temat natury Boga z ogromna iloscia tekstow na temat charakterystycznych doktryn adwentystycznych. Kiedykolwiek adwentystyczny autor wypowiadal sie na temat natury Bozej jego deklaracja zawsze byla antytrynitarna. Ten fakt swiadczy o panujacej powszechnie koncepcji, ale nie udowadnia, ze ten poglad byl ustalona i ujednolicona doktryna Kosciola. Kosciol Adwentystow Dnia Siodmego nie posiadal credo. Oto powod, dla ktorego panujace przekonanie na temat doktryny o Bogu moglo ulec zmianie.
Wydaje sie, ze wczesno adwentystyczni pisarze byli w pewnym stopniu pod wplywem dziewietnastowiecznej arminianskiej, unitarianskiej i socynianskiej reakcji na teologie kalwinistyczna, ktora powszechnie dominowala we wszystkich glownych protestanckich denominacjach. Trynitaryzm byl mocno wyeksponowany w doktrynie kalwinskiej. Czyz to wlasnie nie Kalwin spalil Servetusa za jego anty-trynitarne poglady? Dlatego arminianska, unitarianska i socynianska reakcja na predestynacje oraz inne aspekty kalwinizmu byla laczona z antytrynitaryzmem. Byloby to dziwne, gdyby wczesni adwentysci nie byli do pewnego stopnia pod wplywem tego ruchu. Odrzucili oni predestynacjonizm, a wielu z nich wyszlo z mocnych kalwinistycznych wspolnot religijnych.
Co wplynelo na zmiane popularnych wsrod wczesnych adwentystow koncepcji arianskich na trynitaryzm? Wydaje sie, ze podstawowy wplyw na te zmiane miala publikacja trynitarnych wypowiedzi przez Ellen White w ostatniej dekadzie XIX wieku. Ellen White zaczela sie wypowiadac delikatnie na tematy trynitarze na poczatku lat 90, co prowadzilo do powstania powaznych watpliwosci w umyslach autorow, ktorzy mieli poglady arianskie. Wiekszosc jej wypowiedzi na temat natury Boga, ktore pojawily sie przed 1890 moga byc interpretowane jako zgodne z doktryna arianska. Jednak od poczatku lat 90 E.White publikowala coraz wiecej wyraznych stwierdzen trynitarnych. Nie zaprzeczala pogladom, ktore pierwotnie przyjmowala. Jednak bardzo wyraznie rozwinela nowa mysl chrystologiczna, w ktorej pojawil sie wiecznie pre-egzystentny, samoistniejacy Syn, ktory na kazdym poziomie swojej egzystencji byl calkowicie rowny Ojcu. Ellen White w tym okresie przedstawiala Ducha Swietego jako Osobe tak samo realna jak osoby Chrystusa i Ojca. Wypowiadala sie o Nim jako o trzeciej osobie Bostwa. Glowna mysl jej nauczania na temat natury Boga jest zwiazana z wywyzszaniem Chrystusa i Ducha Swietego.
Dlaczego stwierdzenia Ellen Whiete na ten temat pojawily sie tak pozno? Byc moze gdyby pojawily sie w poczatkowej fazie rozwoju ruchu adwentowego mogly by spowodowac podzial mlodego kosciola. Kosciol musial najpierw zostac mocno ugruntowany zanim tak trudne i kontrowersyjne problemy mogly byc przedyskutowane. Co wiecej, kiedy Ellen White zaczela wypowiadac sie na temat natury Boga, jej zamiarem bylo nie tylko udzielic odpowiedzi na panujaca w kosciele koncepcje arianska, ale takze zareagowac na pojawiajace sie koncepcje panteistyczne, ktore byly propagowane przez J.H.Kellogg
’a. Filozofia panteistyczna zaczela zagrazac kosciolowi dopiero w ostatnich latach XIX w. Taka sytuacja wymusila precyzyjne zajecie sie tematem natury Boga, poniewaz panteizm stanowil powazne zagrozenie dla stabilnosci rozwijajacego sie ruchu, prawdopodobnie bardziej powazne niz arianizm. Arianie w ruchu adwentowym nie stanowili wojujacej grupy, byli lojalni wobec kosciola jak pokazaly to wydarzenia roku 1907 (kryzys Kelloga). Wielu z nich prezentowalo otwarta postawe, aby przyjac nowe swiatlo w tej sprawie, o czym napisze ponizej.
Ponadto szybko rozwijajacy sie ruch misyjny w kosciele w koncowce XIX w. wymuszal potrzebe starannego zdefiniowania zasad wiary. Gdyby proba korygowania pogladow arianskich byla przeprowadzona we wczesnym okresie, co moim zdaniem nie byloby madre, to tym bardziej byloby to niemadre, aby czekac na korekte, az doktryna ta zostalaby przyjeta przez tysiace adwentystow na calym swiecie.
W koncu musimy pamietac, ze adwentystyczni arianie, nigdy nie odrzucili boskosci Chrystusa jako Stworcy, Odkupiciela i Posrednika, ani tez nie zanizali znaczenia Ducha Swietego w Kosciele. Arianscy pionierzy adwentyzmu byli wielkimi mezami Bozymi i uczciwymi poszukiwaczami prawdy. Dlatego nie moze nas dziwic, ze arianskie poglady byly pielegnowane tak dlugo. Mozemy obserwowac jak bardzo lojalni byli arianscy pionierzy w stosunku do zalozycieli kosciola. Jest to charakterystyczna cecha religijnych ruchow, ktorych adwentyzm jest przykladem, ktore posiadaly pionierow wielkiego formatu, ktorych poglady byl bardzo cenione w nastepnych pokoleniach. To bylo i jest zrodlem sily i jednosci, ale moze sie stac rowniez zrodlem slabosci, kiedy kosciol nie wyrazi zgody aby isc do przodu gdy pojawi sie nowe, pelniejsze swiatlo. Prawda nie jest statyczna, jest dynamiczna i historia ruchu Adwentystow Dnia Siodmego jest tego dobrym przykladem.
Tekst napisalem na podstawie pracy E. Gane, The Arian or Anti-Trinitarian Views Presented in Seventh-day Adventist Literature and the Ellen G. White Answer.
DO PRZEMYSLENIA
Termin „
trojca” nigdzie nie pojawia sie w Biblii. Pierwsi adwentysci atakowali te doktryne.
Wiecej http://www.lifeconnect.in...ol-ads-a-trojca

W zwiazku z tematem naszej lekcji, ktory w tym tygodniu dotyczyl refleksji na temat natury Boga warto zwrocic uwage na stanowisko pionierow ruchu adwentowego w poczatkowej fazie rozwoju naszego kosciola.
Przed 1898 rokiem w teologii adwentystycznej, w refleksji nad natura Boza przewazala koncepcja antytrynitarna. Wiele kluczowych postaci w historii naszego ruchu, zajmowalo takie stanowisko. Wczesno adwentystyczni pisarze, ktorzy wypowiadali sie na temat natury Boga, zgadzali sie co do podstawowych spraw: Chrystus konsekwentnie byl rozumiany jako ten, ktory jest podporzadkowany Ojcu, a Duch Swiety byl traktowany jedynie jako wplyw.
Chociaz ogolnie rzecz ujmujac wszyscy adwentystyczni arianie starali sie w jakis sposob pomniejszyc znaczenie trynitaryzmu, to jednak argumenty, ktorymi sie poslugiwali roznily sie znacznie. Niestety ze wzgledu na objetosc nie moge przedstawic w szczegolach linii ich rozumowania, (i tak podziwiam tych, ktorzy doczytaja ten tekst do konca!!). Niektorzy pisarze, tacy jak J.Bates, D.Hull, J.Loughborough oraz D.Canright identyfikowali trynitaryzm jako monarchianizm. Uwazali, ze gdyby Chrystus byl absolutnym Bostwem to bylby Ojcem. Jednak, poniewaz odrzucili takie stanowisko, tym samym odrzucili trynitaryzm. Z drugiej strony niektorzy autorzy uwazali, ze trynitaryzm zaklada istnienie trzech Bogow. Tak na przyklad uwazal J. Loughborough oraz A.Dennis. Adwentystyczni arianie sprzeciwili sie obu skrajnym stanowiskom, zarowno monarchianizmowi jak i tryteizmowi. Uwazali, ze doktryna trynitarna moze byc utozsamiana z tymi skrajnymi koncepcjami, i dlatego z pewnoscia nie moze byc prawda. Dla nich arianizm stanowil satysfakcjonujaca posrednia pozycje. Istnieje tylko jeden najwyzszy Bog i jest nim Ojciec. Uwazali, ze byl taki czas, kiedy Chrystus nie istnial, a Duch Swiety nie jest osoba.
Niektorzy z pierwszych pisarzy adwentystycznych szczegolnie sprzeciwiali sie trynitaryzmowi, poniewaz bardzo wyraznie, ich zdaniem doktryna ta pomniejszala znaczenie skutecznosci pojednania. W tej grupie znalezli sie tacy ludzie jak D.Hull, U.Smith, D.Canright oraz J.H.Waggoner. Jezeli Chrystus byl absolutnym Bogiem w takim samym sensie jak Ojciec, to jego boska natura nie mogla umrzec. W takiej sytuacji, ofiara musialaby miec tylko ludzka nature. Uwazali, ze taka teza nieadekwatnie przedstawia pojednanie czlowieka z Bogiem.
Niektorzy sprzeciwiali sie skrajnym stanowiskom, ktore byly wyprowadzane z credo, a ktore pozbawialy Boga cielesnej formy i czesci ciala. W tym kontekscie szczegolnie artykulowali swoje stanowisko D.Hull, S.Whitney i D.Canright. Z drugiej strony wyraznie widac, ze opozycja ze strony wczesnych pisarzy adwentystycznych w stosunku do trynitaryzmu nie byla jedynie zwykla reakcja na ekstremalne formy tej doktryny. Zarowno D.Hull jaki J. Loughborough sprzeciwiali sie kanonom z Nicei a S. Whitney gdy stal sie Adwentysta Dnia Siodmego bardzo wyraznie odrzucil doktrynalne nauczanie kosciola Kongregacjonalnego wedlug ktorego istnialy trzy osoby w jednym Bogu.
Warto podkreslic, ze wsrod Adwentystow Dnia Siodmego arianie stanowili mniejszosc, mieli jednak duzy wplyw na ksztaltowanie pogladow kosciola. Czasami uwaza sie ze U.Smith oraz J.H.Waggoner byli glownymi propagatorami pogladow antytrynitarnych i to oni sa oskarzani za rozpowszechnianie i umacnianie w kosciele adwentystycznym koncepcji antytrynitarnych. Trzeba jednak pamietac, ze zanim U.Smith opublikowal swoja Thoughts Critical and Practical on the Book of Revelation w 1865 to juz czterech innych adwentystycznych pisarzy zdeklarowalo sie jako arianie. J.Stephenson uczynil to juz w 1854, D.Hull w 1859, J.Loughborough w 1861, a S.Whitney w 1862. J.Bates napisal swoja autobiografie w 1868 roku i w niej wyraznie pokazywal, ze przyjal arianskie poglady juz w 1827 roku. Poglady tak prominentnego pioniera adwentyzmu mial niewatpliwie duzy wplyw. Nawet tak skrajny poglad U.Smitha z 1865 roku, ze Chrystus byl stworzona istota mozna zobaczyc juz we wczesniejszych sformulowaniach J.Stephensona w 1854 roku. Tak samo, poglady wyrazone przez J.H. Waggonera wcale nie byly jego oryginalnymi pomyslami, byly one wyrazane przez stosunkowo duza grupe pisarzy ktorzy go poprzedzali.
Pisma S.Whitney
’a potwierdzaja, ze w 1862 roku nie bylo czyms niezwyklym, ze nowi czlonkowie kosciola byli wprowadzani w arianski system wiary jako warunek wstapienia do kosciola. Jednak w ostatniej dekadzie XIX w. inne poglady rowniez zaczely byc brane powaznie pod uwage, a zwlaszcza wypowiedzi Ellen White ale dopiero po roku 1898 (rok publikacji I wydania ksiazki Zycie Jezusa).
Dlaczego arianizm byl panujaca doktryna w adwentyzmie do 1898 roku? Trzeba pamietac, ze niektorzy z pionierow ruchu adwentowego wywodzili sie z ugrupowania religijnego o nazwie Christian Connection i byli pod wielkim wplywem doktryny tego ugrupowania, ktore bylo zdecydowanie antytrynitarne. Trudno jest ustalic, w jakim stopniu religijne zaplecze kilku pionierow wywodzacych sie z tego ruchu uksztaltowalo teologiczne pozycje pozniejszych pisarzy. Adwentysci wychodzac z roznych denominacji, odrzucili wiele glownych zasad wiary, ktore byly wyznawane przez te ugrupowania. Trynitaryzm laczyl sie w ich zrozumieniu z innymi teologicznymi pogladami, ktore wydawaly im sie nie biblijne i ktore posiadaly poganska geneze. Uwazali, ze tak jak na przyklad swiecenie niedzieli zostalo wprowadzone przez papiestwo, tak bylo rowniez w przypadku trynitaryzmu. Ich zdaniem decyzje podjete na soborach w Nicei i Chalcedonie w wiekszosci byly wynikiem papieskiego wplywu. Z kolei papieskie dogmaty byly inspirowane poganskimi bledami. Dlatego ich zdaniem, nie mozna laczyc z pogansko-papieskim trynitaryzmem tego Biblia uczy na temat Boga. Takie bylo rozumowanie pionierow kosciola adwentystycznego.
Wydaje sie, ze to, czego Biblia faktycznie nauczala na temat natury Boga nie bylo przedmiotem powaznych studiow we wczesnych latach Kosciola Adwentystow Dnia Siodmego. Natychmiast po rozczarowaniu w 1844 roku zalozyciele kosciola zajeci byli formulowaniem tego, co nazywali „terazniejsza prawda” (Present Truth). Oczywiscie glowny nacisk polozony byl na powtorne przyjscie Chrystusa. Odkad poprawne zrozumienie oczyszczenia swiatyni wyjasnilo blad roku 1844, podkreslanie biblijnego nauczania o sluzbie swiatynnej stalo sie kluczowym tematem. Biblia byla studiowana z nowym zapalem i w miare jak nowe zasady wiary zaczely sie pojawiac, Ellen White potwierdzala je w swoich wypowiedziach. Jednak temat natury Boga nie pojawil sie na pierwszym planie. Ten fakt mozna zauwazyc, gdy porowna sie ilosc artykulow publikowanych w czasopismie Review and Herald w drugiej polowie XIX w. na temat natury Boga z ogromna iloscia tekstow na temat charakterystycznych doktryn adwentystycznych. Kiedykolwiek adwentystyczny autor wypowiadal sie na temat natury Bozej jego deklaracja zawsze byla antytrynitarna. Ten fakt swiadczy o panujacej powszechnie koncepcji, ale nie udowadnia, ze ten poglad byl ustalona i ujednolicona doktryna Kosciola. Kosciol Adwentystow Dnia Siodmego nie posiadal credo. Oto powod, dla ktorego panujace przekonanie na temat doktryny o Bogu moglo ulec zmianie.
Wydaje sie, ze wczesno adwentystyczni pisarze byli w pewnym stopniu pod wplywem dziewietnastowiecznej arminianskiej, unitarianskiej i socynianskiej reakcji na teologie kalwinistyczna, ktora powszechnie dominowala we wszystkich glownych protestanckich denominacjach. Trynitaryzm byl mocno wyeksponowany w doktrynie kalwinskiej. Czyz to wlasnie nie Kalwin spalil Servetusa za jego anty-trynitarne poglady? Dlatego arminianska, unitarianska i socynianska reakcja na predestynacje oraz inne aspekty kalwinizmu byla laczona z antytrynitaryzmem. Byloby to dziwne, gdyby wczesni adwentysci nie byli do pewnego stopnia pod wplywem tego ruchu. Odrzucili oni predestynacjonizm, a wielu z nich wyszlo z mocnych kalwinistycznych wspolnot religijnych.
Co wplynelo na zmiane popularnych wsrod wczesnych adwentystow koncepcji arianskich na trynitaryzm? Wydaje sie, ze podstawowy wplyw na te zmiane miala publikacja trynitarnych wypowiedzi przez Ellen White w ostatniej dekadzie XIX wieku. Ellen White zaczela sie wypowiadac delikatnie na tematy trynitarze na poczatku lat 90, co prowadzilo do powstania powaznych watpliwosci w umyslach autorow, ktorzy mieli poglady arianskie. Wiekszosc jej wypowiedzi na temat natury Boga, ktore pojawily sie przed 1890 moga byc interpretowane jako zgodne z doktryna arianska. Jednak od poczatku lat 90 E.White publikowala coraz wiecej wyraznych stwierdzen trynitarnych. Nie zaprzeczala pogladom, ktore pierwotnie przyjmowala. Jednak bardzo wyraznie rozwinela nowa mysl chrystologiczna, w ktorej pojawil sie wiecznie pre-egzystentny, samoistniejacy Syn, ktory na kazdym poziomie swojej egzystencji byl calkowicie rowny Ojcu. Ellen White w tym okresie przedstawiala Ducha Swietego jako Osobe tak samo realna jak osoby Chrystusa i Ojca. Wypowiadala sie o Nim jako o trzeciej osobie Bostwa. Glowna mysl jej nauczania na temat natury Boga jest zwiazana z wywyzszaniem Chrystusa i Ducha Swietego.
Dlaczego stwierdzenia Ellen Whiete na ten temat pojawily sie tak pozno? Byc moze gdyby pojawily sie w poczatkowej fazie rozwoju ruchu adwentowego mogly by spowodowac podzial mlodego kosciola. Kosciol musial najpierw zostac mocno ugruntowany zanim tak trudne i kontrowersyjne problemy mogly byc przedyskutowane. Co wiecej, kiedy Ellen White zaczela wypowiadac sie na temat natury Boga, jej zamiarem bylo nie tylko udzielic odpowiedzi na panujaca w kosciele koncepcje arianska, ale takze zareagowac na pojawiajace sie koncepcje panteistyczne, ktore byly propagowane przez J.H.Kellogg
’a. Filozofia panteistyczna zaczela zagrazac kosciolowi dopiero w ostatnich latach XIX w. Taka sytuacja wymusila precyzyjne zajecie sie tematem natury Boga, poniewaz panteizm stanowil powazne zagrozenie dla stabilnosci rozwijajacego sie ruchu, prawdopodobnie bardziej powazne niz arianizm. Arianie w ruchu adwentowym nie stanowili wojujacej grupy, byli lojalni wobec kosciola jak pokazaly to wydarzenia roku 1907 (kryzys Kelloga). Wielu z nich prezentowalo otwarta postawe, aby przyjac nowe swiatlo w tej sprawie, o czym napisze ponizej.
Ponadto szybko rozwijajacy sie ruch misyjny w kosciele w koncowce XIX w. wymuszal potrzebe starannego zdefiniowania zasad wiary. Gdyby proba korygowania pogladow arianskich byla przeprowadzona we wczesnym okresie, co moim zdaniem nie byloby madre, to tym bardziej byloby to niemadre, aby czekac na korekte, az doktryna ta zostalaby przyjeta przez tysiace adwentystow na calym swiecie.
W koncu musimy pamietac, ze adwentystyczni arianie, nigdy nie odrzucili boskosci Chrystusa jako Stworcy, Odkupiciela i Posrednika, ani tez nie zanizali znaczenia Ducha Swietego w Kosciele. Arianscy pionierzy adwentyzmu byli wielkimi mezami Bozymi i uczciwymi poszukiwaczami prawdy. Dlatego nie moze nas dziwic, ze arianskie poglady byly pielegnowane tak dlugo. Mozemy obserwowac jak bardzo lojalni byli arianscy pionierzy w stosunku do zalozycieli kosciola. Jest to charakterystyczna cecha religijnych ruchow, ktorych adwentyzm jest przykladem, ktore posiadaly pionierow wielkiego formatu, ktorych poglady byl bardzo cenione w nastepnych pokoleniach. To bylo i jest zrodlem sily i jednosci, ale moze sie stac rowniez zrodlem slabosci, kiedy kosciol nie wyrazi zgody aby isc do przodu gdy pojawi sie nowe, pelniejsze swiatlo. Prawda nie jest statyczna, jest dynamiczna i historia ruchu Adwentystow Dnia Siodmego jest tego dobrym przykladem.
Tekst napisalem na podstawie pracy E. Gane, The Arian or Anti-Trinitarian Views Presented in Seventh-day Adventist Literature and the Ellen G. White Answer.
DO PRZEMYSLENIA
Termin „
trojca” nigdzie nie pojawia sie w Biblii. Pierwsi adwentysci atakowali te doktryne.
Wiecej http://www.lifeconnect.in...ol-ads-a-trojca

[Olus]

Jeszcze od Wlodzia
E. White nie użyła ani razu słowa Trójca.
A napisała 100 000 stron druku!!!

A jej mąż wręcz zwalczał Trójcę.

A co piszą adwentyści o E. G. White i jej wierze oraz nauczaniu o Trójcy Świętej?
Napisali, że spod jej ręki wyszło 100 000 stron druku (patrz np. Apokalipsa A. Godek, Warszawa 1988, s. 327).
Ale czy określenie Trójca Święta pojawia się w jej publikacjach?


Mało tego, nigdy nie zaatakowała ona tych, którzy te naukę o Bogu odrzucali. Było zaś takich w łonie adwentyzmu wielu, a jeszcze więcej podobnych osób było poza tym kościołem.
Autor powyższego felietonu pisze, że Trójcę Świętą negował mąż prorokini, to znaczy J. White (!), zmarły w roku 1881, oraz kilkunastu z najważniejszych założycieli tego kościoła (np. J. Bates i inni):

„Do wspólnoty Christian Connexion należeli także Joseph Bates i James White, dwaj główni założyciele Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, negujący naukę o Trójcy. Pierwszy z nich wyraził się kiedyś w taki oto sposób: »Jeżeli idzie o trójcę, doszedłem do wniosku, że nie mogę dać wiary, jakoby Pan Jezus Chrystus, Syn Niebiańskiego Ojca, był również Bogiem Wszechmogącym« (3). Drugi skreślił następujące słowa: »Można tu wymienić Trójcę, która usuwa osobowość Boga i jego Syna Jezusa Chrystusa« (4). (...) Chociaż James White odrzucał doktrynę trynitarną, wierzył w trzy wielkie Potęgi Niebieskie, o czym świadczy jego pierwszy śpiewnik (6). Sprzeciwiał się koncepcji Trójcy, ale wierzył w równość Chrystusa i Ojca. W roku 1877 spod jego pióra wyszło następujące stwierdzenie: »Już wystarczająco zła jest niewytłumaczalna trójca, która czyni Boga trzema w jednym i jednym w trzech, gorszy jest jednak skrajny unitarianizm stawiający Chrystus niżej od Ojca« (7). Nie wszyscy podzielali jego opinię na temat równorzędności Ojca i Syna. W latach 60 XIX wieku Uriah Smith, wieloletni redaktor czasopisma Review and Herald, wierzył, że Jezus to »pierwsza stworzona istota« (8). W 1881 roku zmienił zdanie, uznając go za »zrodzonego«, a nie stworzonego (9). Do adwentystów, którzy wypowiadali się przeciwko Trójcy, negowali odwieczną boskość Chrystusa albo też podzielali oba poglądy naraz, należeli m.in.: J. B. Frisbie, J. N. Loughborough, R. F. Cottrell, J. N. Andrews, D. M. Canright, J. H. Waggoner i C. W. Stone (10) [pomijamy tu treść przypisów 3-10, które dostępne są na podanej stronie internetowej]”.

Widzimy z tego, że E. G. White otoczona była prawie samymi antytrynitarzami!
Czy to jej nie przeszkadzało?
Czyżby nie otrzymała widzeń dotyczących Trójcy?
Nie kierowała napomnień do wątpiących w Boga w Trójcy?
Nie obalała argumentów antytrynitarzy?

Nauki o Trójcy Świętej nie zawierały też Fundamentalne Zasady Wiary Adwentystów Dnia Siódmego z lat 1872 i 1889 (patrz np. http://www.filadelfiamedi...zej%20wiary.pdf ). Dopiero w roku 1931, a więc wiele lat po śmierci E. G. White, znalazła się ona w owym ‘Credo’ adwentystów:

„Bóstwo lub Trójca składa się z Wiecznego Ojca, osobowej, duchowej Istoty, wszechpotężnej, wszechobecnej, nieskończonej w miłości i mądrości; Pana Jezusa, Syna Wiecznego Ojca, przez którego wszystkie rzeczy zostały stworzone i przez którego będzie dokonane zbawienie odkupionych zastępów; Ducha Świętego, trzeciej osoby bóstwa, wielkiej odnawiającej mocy w dziele zbawienia. Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem, istotą o tej samej naturze i esencji, co Wieczny Ojciec” (Fundamental Beliefs of SDA, No.2, 377).

Widać z powyższego, że choć E. G. White nie atakowała nauki o Trójcy Świętej w swych wczesnych pismach, to jednak trudno ją nazwać obrończynią jej w ostatnich jej dziełach. Powinniśmy raczej skierować w jej stronę zarzut, iż była bierną w tej kwestii, że tolerowała w kościele (w którym była uznawana jedyną prorokinią) antytrynitarzy świadomie zwalczających Trójce Świętą.
E. G. White nie użyła ani razu w swych pismach określenia „Trójca”. Nie uczyła więc o Trójcy Świętej, a jedynie napomykała o niektórych kwestiach trynitarnych, które nie muszą świadczyć o tym, że uznawała Trójjedynego Boga. Znamy z przeszłości tak wiele herezji trynitarnych (np. tryteizm), że trudno wywnioskować za jakim wierzeniem w Boga ona się opowiadała, nie używając wcale słowa „Trójca”.
Jeśli nawet adwentyści uważają, że E. G. White uczyła o Trójcy Świętej, to była to dziwna Trójca, skoro w jej skład wchodził archanioł Michał.
Pamiętajmy też o tym, że Kościół Adwentystów Dnia Siódmego uważa swoją pionierkę za prorokinię, a jej dzieła zaliczają do natchnionych:

„Dzieła E. G. White nie posiadają autorytetu kanonicznego (nie wchodzą w skład kanonu Pisma Świętego) i nie są stawiane na równi z Biblia, uważane są jednak za natchniony, a przez to bardzo cenny wykład Pisma Świętego, przy czym ich inspirowany charakter uzależniony jest od zgodności z Biblią” (Adwentyzm Z. Łyko, Warszawa 1970, s. 142-143).

Jeszcze od Wlodzia
E. White nie użyła ani razu słowa Trójca.
A napisała 100 000 stron druku!!!

A jej mąż wręcz zwalczał Trójcę.

A co piszą adwentyści o E. G. White i jej wierze oraz nauczaniu o Trójcy Świętej?
Napisali, że spod jej ręki wyszło 100 000 stron druku (patrz np. Apokalipsa A. Godek, Warszawa 1988, s. 327).
Ale czy określenie Trójca Święta pojawia się w jej publikacjach?


Mało tego, nigdy nie zaatakowała ona tych, którzy te naukę o Bogu odrzucali. Było zaś takich w łonie adwentyzmu wielu, a jeszcze więcej podobnych osób było poza tym kościołem.
Autor powyższego felietonu pisze, że Trójcę Świętą negował mąż prorokini, to znaczy J. White (!), zmarły w roku 1881, oraz kilkunastu z najważniejszych założycieli tego kościoła (np. J. Bates i inni):

„Do wspólnoty Christian Connexion należeli także Joseph Bates i James White, dwaj główni założyciele Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, negujący naukę o Trójcy. Pierwszy z nich wyraził się kiedyś w taki oto sposób: »Jeżeli idzie o trójcę, doszedłem do wniosku, że nie mogę dać wiary, jakoby Pan Jezus Chrystus, Syn Niebiańskiego Ojca, był również Bogiem Wszechmogącym« (3). Drugi skreślił następujące słowa: »Można tu wymienić Trójcę, która usuwa osobowość Boga i jego Syna Jezusa Chrystusa« (4). (...) Chociaż James White odrzucał doktrynę trynitarną, wierzył w trzy wielkie Potęgi Niebieskie, o czym świadczy jego pierwszy śpiewnik (6). Sprzeciwiał się koncepcji Trójcy, ale wierzył w równość Chrystusa i Ojca. W roku 1877 spod jego pióra wyszło następujące stwierdzenie: »Już wystarczająco zła jest niewytłumaczalna trójca, która czyni Boga trzema w jednym i jednym w trzech, gorszy jest jednak skrajny unitarianizm stawiający Chrystus niżej od Ojca« (7). Nie wszyscy podzielali jego opinię na temat równorzędności Ojca i Syna. W latach 60 XIX wieku Uriah Smith, wieloletni redaktor czasopisma Review and Herald, wierzył, że Jezus to »pierwsza stworzona istota« (8). W 1881 roku zmienił zdanie, uznając go za »zrodzonego«, a nie stworzonego (9). Do adwentystów, którzy wypowiadali się przeciwko Trójcy, negowali odwieczną boskość Chrystusa albo też podzielali oba poglądy naraz, należeli m.in.: J. B. Frisbie, J. N. Loughborough, R. F. Cottrell, J. N. Andrews, D. M. Canright, J. H. Waggoner i C. W. Stone (10) [pomijamy tu treść przypisów 3-10, które dostępne są na podanej stronie internetowej]”.

Widzimy z tego, że E. G. White otoczona była prawie samymi antytrynitarzami!
Czy to jej nie przeszkadzało?
Czyżby nie otrzymała widzeń dotyczących Trójcy?
Nie kierowała napomnień do wątpiących w Boga w Trójcy?
Nie obalała argumentów antytrynitarzy?

Nauki o Trójcy Świętej nie zawierały też Fundamentalne Zasady Wiary Adwentystów Dnia Siódmego z lat 1872 i 1889 (patrz np. http://www.filadelfiamedi...zej%20wiary.pdf ). Dopiero w roku 1931, a więc wiele lat po śmierci E. G. White, znalazła się ona w owym ‘Credo’ adwentystów:

„Bóstwo lub Trójca składa się z Wiecznego Ojca, osobowej, duchowej Istoty, wszechpotężnej, wszechobecnej, nieskończonej w miłości i mądrości; Pana Jezusa, Syna Wiecznego Ojca, przez którego wszystkie rzeczy zostały stworzone i przez którego będzie dokonane zbawienie odkupionych zastępów; Ducha Świętego, trzeciej osoby bóstwa, wielkiej odnawiającej mocy w dziele zbawienia. Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem, istotą o tej samej naturze i esencji, co Wieczny Ojciec” (Fundamental Beliefs of SDA, No.2, 377).

Widać z powyższego, że choć E. G. White nie atakowała nauki o Trójcy Świętej w swych wczesnych pismach, to jednak trudno ją nazwać obrończynią jej w ostatnich jej dziełach. Powinniśmy raczej skierować w jej stronę zarzut, iż była bierną w tej kwestii, że tolerowała w kościele (w którym była uznawana jedyną prorokinią) antytrynitarzy świadomie zwalczających Trójce Świętą.
E. G. White nie użyła ani razu w swych pismach określenia „Trójca”. Nie uczyła więc o Trójcy Świętej, a jedynie napomykała o niektórych kwestiach trynitarnych, które nie muszą świadczyć o tym, że uznawała Trójjedynego Boga. Znamy z przeszłości tak wiele herezji trynitarnych (np. tryteizm), że trudno wywnioskować za jakim wierzeniem w Boga ona się opowiadała, nie używając wcale słowa „Trójca”.
Jeśli nawet adwentyści uważają, że E. G. White uczyła o Trójcy Świętej, to była to dziwna Trójca, skoro w jej skład wchodził archanioł Michał.
Pamiętajmy też o tym, że Kościół Adwentystów Dnia Siódmego uważa swoją pionierkę za prorokinię, a jej dzieła zaliczają do natchnionych:

„Dzieła E. G. White nie posiadają autorytetu kanonicznego (nie wchodzą w skład kanonu Pisma Świętego) i nie są stawiane na równi z Biblia, uważane są jednak za natchniony, a przez to bardzo cenny wykład Pisma Świętego, przy czym ich inspirowany charakter uzależniony jest od zgodności z Biblią” (Adwentyzm Z. Łyko, Warszawa 1970, s. 142-143).