FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Setty]

[Pokoja]

[radek]

Jezus nie mówi w sposób zawaluowany, mówi to, co wie. Natomiast to, w jaki sposób słuchamy i co z tym robimy, świadczy o tym jaki owoc w Świecie wydajemy

Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, co wiemy, to mówimy, i co widzieliśmy, o tym świadczymy, ale świadectwa naszego nie przyjmujecie.
Ewangelia według św. Jana 3:11 BW1975
https://bible.com/pl/bible/3490/jhn.3.11.BW1975

[Pokoja]

[radek]

[Pokoja]

[radek]

[Pokoja]

[nike]

Porozmawiajmy o przypowieściach Jezusa---ZAPRASZAM

[Pokoja]

Wieczerza w Królestwie Bożym – na czym polega?

W Łuk. 14:1-24 jest opisana bardzo piękna przypowieść o wielkiej uczcie:

Łuk. 14:1. On (846) powstał (1096), wszedł (2064) w (1722) dom (3624) przełożonego (758) Faryzeuszy (5330); był (2258) sabat (4521), więc (2532) oni (846) go (846) obserwowali (3906); ktoś (5100) jadł (5315) chleb (740).
2. A (2532) oto (2400) jakiś (5100) cierpiący na puchlinę wodną (5203) był (2258) przed (1715) nim (846).

ktoś jadł chleb [...] cierpiący na puchlinę wodną - Faryzeusze uczynili to na pokaz swojego pojmowania Królestwa Bożego, że w sabat dali jeść choremu, a zarazem uczynili prowokacje;

3. A (2532) Jezus (2424), odpowiadając rzekł (611) Faryzeuszom (5330), przemówił (2036), nauczycielom Zakonu (3544), mówiąc (3004): O ile 1487) wolno (1832), uzdrawiać (2323) stosownie do (4314) sabatu (4521)?
4. A (1161) oni (3588) milczeli (2270), więc (2532) wziął (1949) go (846), pielęgnował (2390) i (2532) uwolnił (630).

wolno uzdrawiać stosownie sabatu? - To pytanie, wskazuje na uczynienie prowokacji Chrystusowi;

5. A (2532) odpowiadając (611) przemówił (2036) im (846): Kto (5101) ze względu na (4314) was (5216), osła (3688) albo (2228) wołu (1016), wpadającego (1706) do (1519) studni (5421) dnia (2250) sabatu (4521), nie (3756) wyciągnie (385) sam (846) bezzwłocznie (2112)?
6. I (2532) nie (3756) mieli mocy (2480) na (4314) to (5023) odpowiedzieć nawzajem (470).

nie mieli mocy - wyciągali zwierzę, ale ono nie było w stanie nagłośnić tego faktu w przeciwieństwie do człowieka, który by to uczynił, dziękując za uratowanie;

7. Ale (1161) wypowiedział się (3004) podobieństwem (3850): Zwracając uwagę (1907), jakże (4459) pierwsze miejsca przy stole (4411) wybierali (1586), wzywał (2564) ich (846), mówiąc (3004) w obecności (4314):
8. Gdy (3752) ktoś (5100) zaprosi (2564) na (1519) wesele (1062), nigdy (3379) nie (3361) siadaj (2625) około (5259) na (1519) przedniejszym miejscu (4411); zdarzy się (5600), on (846) zaprosi (2564) poważanego (1784) około (5259) ciebie (4675);
9. Więc (2532) przybędzie (2064) wzywać (2564) ciebie (4571), on (846) powie (2046) tobie (4671): Daj (1325) to (5129) miejsce (5117): wtedy (5119) ze (3326) wstydem (152) zaczniesz (756) zrozumieć (2722) ostatnie (2078) miejsce (5117).
10. Ale (235) gdy (3752) zaprosi (2564), idź (4198), usiądź (377) na (1519) najgorszym (2078) miejscu (5117); gdy (3752) przyjdzie (2064) ciebie (4571) nazwać po imieniu (2564), przemówi (2036) tobie (4671): Przyjacielu (5384)! wchodź (4320) wyżej (511); wtedy (5119) będę (2071) twarzą w twarz (1799), zaszczytem (1391) leżeć przy stole wraz z (4873) tobą (4671).
11. Jako że (3754) każdy (3956), wywyższając (5312) siebie samego (1438), ten (3588) poniży się (5013); poniżasz (5013) siebie samego (1438), to (3588) wywyższą (5312).

Wstyd wynika z samo wywyższenia siebie, a chwała jest skutkiem pokornego zachowania się;

12. A (1161) on (846) mówiąc (3004), wzywał (2564): Gdy (3752) sprawujesz (4160) obiad (712) albo (2228) wieczerzę (1173), nie (3361) wołaj po imieniu (5455) przyjaciół (5384) twoich (4675), ani (3366) braci (80) twoich (4675), ani (3366) krewnych (4773) twoich (4675), ani (3366) sąsiadów (1069) bogatych (4145), żeby kiedy nie (3379) zaprosili nawzajem (479) ciebie (4571); nagroda (468) tobie (4571): oni (846) powstaną (1096).
13. Ale (235) gdy (3752) sprawujesz (4160) ucztę (1403), wzywaj (2564) ubogich (4434), ułomnych (376), chromych (5560), niewidomych (5185),
14. A (2532) będą (2071) błogosławionymi (3107), gdyż (3754) nie (3756) mają (2192) odwzajemnić się (467) tobie (4671), ale (1063) odpłacą (467) tobie (4671) w czasie (1722) powstania (386) sprawiedliwych (1342).

nagroda tobie: oni powstaną - Zaproszeni bogaci, powstaną odwzajemnić się podobną ucztą;

odpłacą tobie w czasie powstania sprawiedliwych – Tak postąpili usprawiedliwieni z wiary, bracia z narodów, gdy zbór w Jeruzalem, znalazł się w trudnej sytuacji w czasie ucisku, Rz. 15:26,27;

15. A (1161) ktoś (5100), zasiadając do stołu razem (4873), usłyszawszy (191) to (5023) przemówił (2036) mu (846): Błogosławiony (3107), który (3739) je (5315) chleb (740) w (1722) królestwie (932) Bożym (2316).
16. A (1161) on (3588) mu (846) rzekł (2036): Jakiś (5100) człowiek (444), sprawił (4160) wielką (3173) wieczerzę (1173), zapraszając (2564) wielu (4183);
17. Nawet (2532) posłał (649) swego (848) sługę (4101), przemówić (2036) zaproszonym (2564): Godziną (5610) wieczerzy (1173) pójdźcie (2064), jako że (3754) już (2235) wszystko (3956) jest (2076) przygotowane (2092).
18. A (2532) wszyscy (3956) zaczęli (756) wymawiać się (3868) z dala od (575) jedna (3391). Pierwszy (4413) mu (846) przemówił (2036): Kupiłem na rynku (59) wieś (68), mam (2192) przymus (318) wyjść (1831) oglądać (1492); sam (846) miałem (2192) prosić (2065) ciebie (4571): Nie przyjmuj (3868) mnie (3165).
19. A (2532) drugi (2087) przemówił (2036): Kupiłem (59) pięć (4002) zaprzęgów (2201) wołów (1016), idę (4198), ich (846) poddać próbie (1381): Miałem (2192) ciebie (4571) prosić (2065): Nie przyjmuj (3868) mnie (3165).
20. A (2532) drugi (2087) przemówił (2036): Żonę (1135) poślubiłem (1060), z powodu (1223) tego (5124) nie (3756) mogę (1410) przyjść (2064).

Błogosławiony, który je chleb w królestwie Bożym - Jest to nawiązanie do Łuk. 14:1,2, jako faryzeuszowskiego pojmowania Królestwa Bożego;

Miałem ciebie prosić: Nie przyjmuj mnie - Każdy z zaproszonych, mówił podobnie, gdyż uważał, że należy się odwzajemnić, a wtedy zubożeją w swym bogactwie;

21. A (2532) wróciwszy się (3854) on (1565) sługa (4101), oznajmił (518) to (5023) panu (2962) swemu (848). Wtedy (5119) pan domu (3617) był rozgniewanym (3710), przemówił (2036) słudze (1401) swemu (848): Wyjdź (1831) prędko (5030) na (1519) ulice (4113), drogi (4505) miasta (4172); wprowadzaj (1521) tu (5602) ubogich (4434), ułomnych (376) chromych (5560), niewidomych (5185).
22. I (2532) rzekł (2036) sługa (1401): Panie (2962)! Stało się (1096), jak (5613) nakazałeś (2004); jeszcze (2089) jest (2076) miejsce (5117).
23. I (2532) rzekł (2036) pan (2962) do (4314) sługi (1401): Wyjdź (1831) na (1519) drogi (3598) obmurowań (5418), przymuś (315) wejść (1525), aby (2443) napełnili (1072) dom (3624) mój (3450).
24. Bowiem (1063) powiadam (3004) wam (5213), że (3754) żaden (3762) ów (1565) mąż (435), zaprosi (2564) mnie (3450), zakosztować (1089) wieczerzy (1173).

pan domu był rozgniewanym - Rozgniewał się ponieważ zrozumiał, że źle został potraktowany. Zaproszeni nie chcieli się odwzajemnić;

Wyjdź prędko na ulice, drogi miasta - Wyjście do Samarytan, prozelitów z narodów i do Żydów z diaspory, związanych zakonem Mojżeszowym;

Wyjdź na drogi obmurowań - Skierowanie Ewangelii do narodów, poczynając od Korneliusza;

żaden ów mąż, zaprosi mnie, zakosztować wieczerzy - Nikt bez usprawiedliwienia z wiary nie jest w stanie zaprosić Pana Jehoszua na ucztę, duchowej radości w Królestwie Bożym, J. 16:22; Kol. 1:13; Efz. 5:5; Rz. 14:17; Ap. 3:20.[/color]

[radek]

Pewien mężczyzna, lubujący się w Prawie, zmagał się z nadmierną pożądliwością. Wśród znajomych miał osoby przychylne i osoby nieprzychylne. Jednak on rozumiejąc zapisy Prawa, traktował wszystkich przychylnie. Pewnego razu znalazł się w sytuacji, w której z Prawa wynikało, że powinien zastosować przemoc. Postanowił przedstawić potencjalnemu poszkodowanemu sprawę tak jasno jak potrafił, jednak nie udało się uniknąc użycia siły. Jego zachowanie nie zostało zrozumiane przez znajomych i chociaż nadal czuł przychylność wielu osób, to konsekwencją jego czynu było ograniczenie satysfakcji ze swoich działań. Nie żywił urazy do nikogo, a od tamtego zdarzenia uważał się za dłużnika, nie obwiniając zapisów Prawa, bo wiedział, że Prawo z założenia jest piękne, a jego zachowanie takie mu się nie wydawało. Postanowił nie przekraczać pewnej granicy do czasu spłaty długu. Prawo odkrywało przed nim coraz to nowe przydatne zależności, jednak wiedział, że umarli, którym pragnął przywrócić życie, dlatego są umarłymi, aby nie przeżywali wiecznych cierpień, lecz żeby odpoczęli do czasu, aż świat się nawróci i za nimi zatęskni. Mężczyzna ów powiedział w duchu do tych, których mu brakowało: "Nie ciążę nad Wami" cdn.

[Pokoja]

[radek]