FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Tomasz G]

Witam !
Artykul ( ponizej ) troche wyjasni dlaczego wielu chrzescijan podchodzi do swiat oraz roznych tradycji bardzo ostroznie szczegolnie patrzac na tradycje z punktu widzenia Biblijnego , wiec warto poznac korzenie tradycji ktore czesto kultywujemy bez zastanowienia ...oczywiscie nie sadze by wszystkie tradycje trzeba od razu potepiac ( jest to moj prywaty poglad w duchu nauk apostola apostola Pawla )
list apostola Pawla do Rzymia 14,4-5
5. Jeden robi roznice miedzy dniem a dniem, drugi zas kazdy dzien ocenia jednakowo; niechaj kazdy pozostanie przy swoim zdaniu.
6. Kto przestrzega dnia, dla Pana przestrzega; kto je, dla Pana je, dziekuje bowiem Bogu; a kto nie je, dla Pana nie je, i dziekuje Bogu.

Jednak trzeba zawsze sprawdzac co radzi nam Slowo Boze w danej sprawie i to nie tylko od swieta :
Ewangelia Mateusza 15:8-9
8. Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie.
9. Daremnie mi jednak czesc oddaja, gloszac nauki, ktore sa nakazami ludzkimi.

Dzieje .Apostolskie..5:29
29. Piotr zas i apostolowie odpowiadajac, rzekli: Trzeba bardziej sluchac Boga niz ludzi.
(BW)

pozdrawiam ! Tomasz G


ZWYCZAJE BOZONARODZENIOWE

LESZEK WILCZYNSKI


Swieto Bozego Narodzenia jest pozostaloscia zwyczajow przedchrzescijanskich. Juz bowiem w wielu religiach ludow pasterskich i rolniczych byly znane swieta ku czci narodzin bogow. Obchodzono je w koncu grudnia lub na poczatku stycznia. Pierwotnie mialy charakter sakralny, z czasem staly sie hucznymi uroczystosciami, polaczonymi z ucztami, zabawami ludowymi, procesjami, przedstawieniami komedii i tragedii.

Kosciol nie mogl tolerowac tych poganskich zwyczajow, zwlaszcza ze wielu wiernych, po odprawieniu obrzedow chrzescijanskich, nadal podazalo na uroczystosci ku czci starych bogow. Probowal wiec wykorzenic je, a kiedy to sie nie udalo, przeksztalcil i wlaczyl do swoich obrzedow: na poczatku IV wieku ustanowil swieto ku czci narodzin Jezusa Chrystusa, jego date zas wyznaczyl na 6 stycznia. Ale juz w polowie tegoz wieku w Kosciele zachodnim (rzymskim), a w polowie nastepnego w Kosciolach wschodnich Boze Narodzenie zostalo przeniesione na 25 grudnia. Obie daty — 6 stycznia, a potem 25 grudnia — nie zostaly przypadkowo ustalone. Zbiegaly sie z uroczystosciami ku czci narodzin dawnych bogow i nowe, chrzescijanskie swieto mialo zastapic stare oraz zatrzec w pamieci wiernych wszelkie wspomnienia o poganskich bogach. Zwyczaje bozonarodzeniowe ksztaltowaly sie przez cale stulecia i sa konglomeratem antycznych pozostalosci, sredniowiecznych nalecialosci i poganskich pozostalosci miejscowego pochodzenia, usankcjonowanych przez Kosciol.

Takim doskonalym przykladem sa wlasnie polskie zwyczaje bozonarodzeniowe, przede wszystkim Wigilia. Prawie dokladnie zbiega sie ona z dawnym slowianskim swietem ku czci narodzin boga Slonca i ognia, zawierajacym w sobie elementy zaduszkowe i agrarne. Te dwa elementy zostaly zlaczone z obrzedami zwiazanymi z narodzinami Chrystusa i — mimo uplywu wiekow — w szczatkowych formach przetrwaly do dnia dzisiejszego.

O zaduszkowym charakterze Wigilii swiadczy uroczysta wieczerza, skladajaca sie ze specjalnie przygotowanych potraw. Spozywana jest w ciszy i skupieniu, a nawet w podnioslym nastroju, aby nie urazic dusz zmarlych czlonkow rodziny, ktore — jak niegdys wierzono — odwiedzaja w tym dniu swoich najblizszych. Dla nich to pozostawiano resztki jedzenia na stole przez noc lub rezerwowano miejsce podczas wieczerzy. Ten ostatni zwyczaj w latach minionej wojny nabral innego charakteru: w niektorych domach zostawiano wolne miejsce dla najblizszych, przebywajacych z dala od rodzinnych stron. Elementy agrarne, zwiazane z nadzieja na dobry urodzaj, to ustawianie podczas Wigilii snopka niemloconego zboza w kacie izby oraz rozscielenie slomy lub siana na podlodze lub stole pod obrusem. Na ten poganski zwyczaj pomstowali kaznodzieje jeszcze w polowie XVII wieku, ale juz pod koniec tegoz wieku upowszechnilo sie przekonanie, ze czyniono to na pamiatke zlobka, w ktorym sie narodzil Chrystus.

Do stolu wigilijnego zasiada sie po pojawieniu sie pierwszej gwiazdy, symbolizujacej gwiazde betlejemska, ktora — jak czytamy w Ewangelii wg. Mateusza — wskazywala trzem medrcom droge do Betlejem, „a doszedlszy do miejsca, gdzie bylo dziecie, zatrzymala sie”. Temu chrzescijanskiemu zwyczajowi przez dlugi czas towarzyszyly liczne poganskie przesady, z ktorych przetrwal jeden. Otoz przy stole wigilijnym powinna zasiadac parzysta liczba osob, a jesli takowej nie bylo, pozostawia sie wolne miejsce dla nieprzewidzianego goscia. Nieparzysta bowiem liczba oznacza, ze ktos z wieczerzajacych umrze w najblizszym roku. Ilosc potraw powinna byc parzysta.

Przed rozpoczeciem wieczerzy wigilijnej dzielimy sie oplatkiem. Jest to pozostalosc poganskiego zwyczaju dzielenia sie pieczywem obrzedowym w celu odnowienia lub zawarcia pobratymstwa. Dawniej przypisywano oplatkowi wlasciwosci magiczne i dawano go rowniez bydlu oraz rozrzucano w ogrodzie, aby uchronic zwierzeta i rosliny przed chorobami i wzmoc ich sily rozrodcze. Podobne wlasciwosci przypisywano takze potrawom wigilijnym i ich resztki podawano bydlu i koniom.

Po wieczerzy wigilijnej spiewa sie koledy. Pierwotnie byly to piesni swieckie, siegajace swoimi poczatkami czasow rzymskich. W Polsce zwiazane zostaly z obrzedami noworocznymi i ze zwyczajem skladania zyczen, za ktore winszujacemu nalezaly sie podarki. Na przelomie XV i XVI wieku zaczely ustepowac miejsca piesniom religijnym, zwiazanym tematycznie z Bozym Narodzeniem, czyli dzisiejszym koledom.

Choinka, ktora ubieramy w Wigilie, a ktora powinna stac az do swieta Trzech Kroli, do Polski przywedrowala z Niemiec w drugiej polowie XVII wieku i zadomowila sie najpierw u ewangelickich mieszczan pochodzenia niemieckiego, ale juz w poczatkach nastepnego wieku towarzyszyla wieczerzy wigilijnej w katolickich domach magnackich i szlacheckich, a wkrotce potem i w izbach chlopskich. Kosciol dosc szybko adoptowal ja do wlasnych potrzeb kultowych i uznal za symbol biblijnego „drzewa poznania dobra i zla”. Opasujace ja lancuchy symbolizuja weza — kusiciela, rozwieszone jablka — owoce grzechu z rajskiego drzewa, gwiazda na jej czubie — gwiazde betlejemska.

W cyklu swiat bozonarodzeniowych znajduje sie rowniez Nowy Rok, z ktorym lacza sie liczne zabiegi magiczno-wrozbiarskie, majace odslonic przyszlosc. Sposrod nich najpopularniejsze jest przewidywanie pogody na najblizszy rok. Wrozenie rozpoczyna sie 25 grudnia, a kazdy dzien odpowiada kolejnym miesiacom nadchodzacego roku. Jezeli na przyklad 25 grudnia jest sucho i mrozno, to taki bedzie styczen, jezeli 30 grudnia pada deszcz, to czerwiec bedzie deszczowy.

Okres Bozego Narodzenia zamyka swieto Trzech Kroli. W Ewangelii wg. Mateusza sa to medrcy, czyli magowie ze Wschodu, ktorzy przybyli do Betlejem, gdzie znajdowal sie „nowo narodzony krol zydowski”, ktoremu zlozyli poklon i dary. Pozniejsza tradycja nazwala ich krolami i okreslila ich liczbe stosownie do wymienionych przez Mateusza trzech darow. Ich imiona: Kacper (Kasper), Melchior i Baltazar — wymienione zostaly po raz pierwszy dopiero w IX wieku. Pierwszy ofiarowal kadzidlo, symbol boskosci, drugi — zloto, symbol wladzy krolewskiej, trzeci — mirre, zapowiedz meczenskiej smierci. Tradycja sredniowieczna nazwala ich Trzema Krolami z Kolonii (Niemcy), gdzie w miejscowej katedrze znajduja sie ich relikwie. Kacper od XV wieku wystepuje jako Murzyn lub Maur.

W dniu Trzech Kroli pisze sie „swiecona” kreda inicjaly KMB na drzwiach domow i mieszkan, ksiadz chodzi po koledzie i kropi woda „swiecona” mieszkanie, na wsi niekiedy rowniez obejscie gospodarskie. Jest to relikt dawnych wierzen poganskich przeniesiony na grunt chrzescijanski. Otoz wierzono, ze 5 stycznia konczy sie dwunastodniowy pobyt dusz na ziemi, na ktora przybyli w dzien wigilijny. Roznymi wiec zakleciami magicznymi przynaglano je do odejscia ze swiata zyjacych. Kosciol katolicki ten zwyczaj usankcjonowal, ale nadal mu charakter obrzedu chrzescijanskiego i zwiazal ze swietem Trzech Kroli.

Artykul pochodzi z kwartalnika Wiadomosci Polonii Adwentystycznej. Publikacja za zgoda


http://nadzieja.pl/czytel...rodzeniowe.html

[bartek212701]

Czy jeżeli wrócę do domu na święta i ubiorę choinkę to skrzywdzę Boga ?

[nike]

Ja uważam,że nie. Jeżeli nie będziesz skakał i kłaniał sie jej.
Ja nigdy nie stroiłam choinek, tak byłam wychowana i tak chowałam swoje dzieci. ale nie widzę nic złego w choince.

[Henryk]

[nike]

Różaniec to chyba jest coś bardziej złego niż choinka, bo różaniec sluży do modlitwy. A choinka to raczej do zabawy.

[Krystian]

[bartek212701]

[bartek212701]

[nike]

Nie ma tego w Biblii, bo choinka ma dopiero chyba 250 lat, a Biblia kilka tysięcy.
Jest to w ogóle zwyczaj protestancki a nie katolicki.
Jest tylko mały problem, że katolicy zawładnęli choinkę prawie jak świętość.
Na zachodzie zabawa z choinka jest zupełnie inna jak w Polsce, nie ma tam żadnej wigilii z 12-toma potrawami, prezenty rozdawane są rano pierwszego dnia świat. Po prostu nie przykłada się do choinki żadnej uwagi duchowej tylko dekoracyjną.
W biblii jest wzmianka o gajach.

Krl 14:23 bg "Albowiem i oni pobudowali sobie wyżyny, i słupy, i gaje na każdym pagórku wysokim, i pod każdem drzewem zielonem."

Iz 27:9 bg "Przetoż tym sposobem oczyszczona będzie nieprawość Jakóbowa; a tenci jest wszystek pożytek, że odejmie grzech jego, gdy rozrzuci wszystkie kamienie ołtarza, jako kamienie wapienne rozszarpane, a nie ostoją się gaje i obrazy słoneczne.

[Tomasz G]

Święta Bożego Narodzenia
Ellen Gould White

Boże narodzenie jako święto - "Wesołych świąt" - rozbrzmiewa po całym świecie, ze wschodu na zachód i z północy na południe. Dla młodzieży, ludzi dojrzałych, a nawet dla starszych jest to czas ogólnej radości i wielu wspaniałych przeżyć. Na czym polega jednak istota Świąt Bożego Narodzenia?
Uważa się, że 25 grudnia narodził się Jezus Chrystus, a obchodzenie tego dnia stało się zwyczajowe w wielu krajach. Lecz wciąż nie jest pewne, czy zachowujemy właściwy dzień narodzin naszego Zbawiciela. Historia nie podaje odnośnie tego faktu jednoznacznych informacji. Biblia również nie określa dokładnego terminu. Gdyby Bóg uważał tę wiedzę za konieczną dla naszego zbawienia, przemówiłby przez swoich proroków i apostołów tak, abyśmy wiedzieli wszystko na ten temat. Milczenie Pisma Św. w tej kwestii dowodzi, że zostało to przed nami zakryte dla jakiś wyższych celów.

W swojej mądrości Bóg zataił miejsce, w którym pochował Mojżesza. Bóg pochował go, wskrzesił i zabrał do nieba. Tajemnica ta miała na celu zapobieżenie bałwochwalstwu. Mojżesz był człowiekiem, przeciwko któremu buntowano się za czasów jego służby, którego prowokowano do granic możliwości, natomiast po śmierci był czczony niemalże jak Bóg. Z tego samego powodu Bóg nie wyjawił dokładnej daty narodzin Chrystusa, tak aby dzień ten nie stał się przedmiotem czci, która powinna być oddawana wyłącznie Chrystusowi jako Odkupicielowi świata - Jezusowi, którego powinniśmy przyjąć, ufać Mu i polegać na Nim, dziękując za zbawienie ofiarowane każdemu, kto pragnie przyjść do Niego. Uwielbienie wypływające z serca powinno być oddawane Jezusowi, jako Synowi nieskończonego Boga.

Dzień, którego nie należy ignorować - Z uwagi na fakt, że 25 grudnia święcony jest, aby upamiętnić narodziny Chrystusa, ale jako dzieci Boże zostaliśmy pouczeni, że faktycznie był to dzień radości, niewłaściwą rzeczą jest pominięcie tego okresu bez poświęcenia mu jakiejkolwiek uwagi. Może on przecież zostać wykorzystany, aby służył dobremu celowi.

Z wielką troską powinniśmy traktować młodzież w tym szczególnym czasie. Nie powinno się dopuścić do tego, aby pozostawić ją samą w czasie świąt tak, by szukała własnych próżnych rozrywek i zabaw, niewłaściwych dla jej duchowego rozwoju. Rodzice mogą to kontrolować poprzez zwrócenie uwagi swych dzieci na sprawy dotyczące kwestii zbawienia.

Pragnienie rozrywki, zamiast być tłumione i całkowicie negowane, powinno być kontrolowane i kierowane poprzez szczególne starania rodziców. Chęć przygotowywania prezentów może być nacechowana właściwą motywacją obdarowywania naszych współtowarzyszy, przez dostarczenie im skarbów w wielkiej misji, dla której Chrystus przyszedł na nasz świat. Jego postępowanie charakteryzowało zaparcie się siebie i samopoświęcenie. Niechaj cechuje to również nas, którzy przyrzekliśmy kochać Jezusa, który jest wspaniałą zapowiedzią oraz nadzieją życia wiecznego.

Wymiana prezentów jako wyraz miłości - Okres świąteczny nadchodzi szybko, wraz ze związanym z nim wymienianiem prezentów. Starsi i młodsi z przejęciem rozmyślają nad tym, czym mogą obdarować swoich przyjaciół. Bardzo przyjemnie jest otrzymywać prezenty, nawet małe, od tych, których kochamy. Stanowi to zapewnienie, że o nas nie zapomniano i wydaje się stwarzać bliższe więzy.
Dobrze jest obdarowywać się nawzajem dowodami naszej miłości i pamięci, jeżeli w tym wszystkim nie zapomnimy o Bogu, naszym najlepszym przyjacielu. Nasze prezenty powinny gwarantować prawdziwą korzyść dla odbiorcy. Osobiście poleciłabym książki będące pomocą w zrozumieniu Słowa Bożego lub wzmacniające naszą miłość do Jego nauk. Zapewnijcie swoim najbliższym coś do czytania podczas tych długich, zimowych wieczorów.

Książki polecane dla dzieci - Wiele osób nie posiada książek zawierających poselstwa dla współczesnego świata. I na tym właśnie możemy bezpiecznie budować. [...] Dużo jest wartościowych i cennych książek, które bez obaw mogą być polecane każdej rodzinie. Kupując te pozycje moglibyśmy nadać szczególną wartość naszym wydatkom przeznaczanym zazwyczaj na słodycze, czy bezużyteczne drobiazgi.
Niech ci, którzy pragną wręczyć wartościowy prezent swoim dzieciom, wnukom, siostrzeńcom i siostrzenicom, kupią jedną z książek wspomnianych powyżej. [...] Bóg zsyła nam światło z nieba i żadna rodzina nie powinna pozostawać bez niego z daleka. Niechaj prezenty, które będziecie przygotowywać, rzucą promienie światła na drogę do nieba.

Nie wolno zapomnieć o Jezusie - Bracia i siostry, podczas gdy myślicie nad prezentami dla siebie nawzajem, chciałabym przypomnieć wam o naszym niebieskim Przyjacielu tak, abyście pamiętali o Jego oczekiwaniach. Czyż nie byłby On uwielbiony, gdybyśmy pokazali, że o Nim nie zapomnieliśmy? Jezus, Książę Życia, sprawił, że zbawienie znalazło się w zasięgu naszej ręki. Poniósł śmierć, aby móc dać nam życie wieczne.
Wszelkie błogosławieństwa otrzymujemy właśnie dzięki Chrystusowi... Czy nasz niebiański Dobroczyńca nie powinien mieć udziału w naszych wyrazach wdzięczności i miłości? Przyjdźcie, bracia i siostry, razem ze swoimi dziećmi, a nawet z niemowlętami na rękach i przynieście dary stosownie do waszych możliwości. Niech w waszych sercach będzie radość, a na ustach słowa uwielbienia i czci.

Święta - czas uczczenia Boga - Na świecie święta spędzane są niewłaściwie z nadmierną ekstrawagancją, żarłocznie i na pokaz. Miliony wyrzucone będą na zaspokojenie świątecznych i noworocznych zachcianek i słabości. Jednak naszym przywilejem jest odgrodzenie się od zwyczajów i praktyk tego zdegenerowanego wieku; zamiast więc wydawania pieniędzy na zaspokajanie apetytów czy niepotrzebne ozdoby lub ubrania, możemy uczynić z nadchodzących świąt czas na uczczenie i uwielbienie Boga.
Chrystus powinien być nadrzędną postacią wszelkich działań, lecz gdy patrzymy na święta, widzimy przeniesienie środka zainteresowań z Jego chwały na śmiertelnego człowieka, przez którego grzeszny charakter zmuszony był Zbawiciel przyjść na nasz świat.

Jezus, Majestat Niebios, Król Chwały, pozostawił swą władzę królewską oraz tron chwały i przyszedł na ten świat, aby ofiarować swą boską pomoc upadłemu człowiekowi, osłabionemu moralnie i zdeprawowanemu przez grzech.

Rodzice powinni przypominać o tym swoim dzieciom i wskazywać im, linijka po linijce, nakaz po nakazie, ich zobowiązania względem Boga - a nie obowiązek uczczenia jeden drugiego, przez prezenty i upominki.
Skierujcie myślenie swych dzieci na nowe tory - Niepotrzebne prezenty, którymi tak często obdarowujemy nasze dzieci i krewnych, mogą być zastąpione rzeczami w lepszym guście i mniej kosztownymi, przez które możemy okazać serdeczność i wnieść radość do naszych domów.

Możecie przeprowadzić z dziećmi lekcję, podczas której wyjaśnicie dlaczego zmieniliście wartość ich prezentów, mówiąc o waszym przekonaniu w dotychczasowym przedkładaniu ich przyjemności nad wychwalanie Boga. Powiedzcie, że bardziej myśleliście o swoich własnych przyjemnościach, zadowoleniu i pozostawaniu w zgodzie z obyczajami i tradycjami światowymi, niż o rozwijaniu sprawy Bożej. Możecie ofiarować Bogu wasze najlepsze dary, pokazując przez nie, że doceniacie Jego dar dla grzesznego świata. Pozwólcie myślom waszych dzieci płynąć zupełnie nowymi, niesamolubnymi drogami. Namawiajcie je do obdarowywania Boga w podzięce za ofiarę Jego jednorodzonego Syna.

Czy powinniśmy mieć choinkę? - Bóg byłby wielce zadowolony, gdyby podczas świąt Bożego Narodzenia w każdym kościele znajdowała się choinka, na której wisiałyby ofiary, duże i małe, na rzecz tych domów modlitwy. Przychodziły do nas listy z pytaniami: Czy powinniśmy mieć choinkę? Czy nie upodobnimy się przez to do świata? Naszą odpowiedzią jest, że może się to odbywać podobnie jak w świecie, jeżeli jesteście do tego tak nastawieni, lecz możecie również uczynić to tak różnym, jak tylko jest to możliwe. Nie ma żadnego szczególnego grzechu w wybieraniu pachnącej choinki i ustawianiu jej w naszych kościołach, ale grzech leży w motywie, który nas do tego skłania i w tym, jaki robimy użytek z prezentów znalezionych pod drzewkiem.
Choinka może być tak wysoka, z gałęziami tak rozłożystymi, aby jak najlepiej odpowiadała sytuacji, niech będzie jednak obwieszona złotymi i srebrnymi owocami naszej dobroczynności, którą sprezentujecie Bogu, jako wasz gwiazdkowy dar. Niech wasze podarki będą uświęcone przez modlitwę.

Święta Bożego Narodzenia oraz Nowy Rok powinny być obchodzone dla dobra tych, którzy są załamani i przygnębieni. Bóg jest chwalony gdy pomagamy tym, którzy mają duże rodziny na utrzymaniu.
Ozdobione drzewko nie jest grzechem - Niech rodzice nie stoją na stanowisku, że choinka ustawiona w kościele dla radości uczniów szkoły sobotniej jest grzechem, gdyż może stanowić ona wielkie błogosławieństwo. Wskazujcie im na dobroczynne cele. W żadnym przypadku sama rozrywka nie powinna być celem tego wszystkiego. Podczas gdy niektórzy mogą zmienić tę uroczystość w okres beztroskiej lekkomyślności, a umysły ich nie otrzymają Boskiego błogosławieństwa, dla wielu osób czas ten może być wielkim błogosławieństwem. W pełni odpowiadają mi te niewinne rozrywki jako środek zastępczy wielu demoralizujących zgromadzeń.

Niech w tym dniu panuje niewinna radość - Czyż nie powstaniecie, moi bracia i siostry w Chrystusie i nie przygotujecie się do służby w bojaźni Bożej tak, aby dzień ten nie pozostał suchym i nieciekawym, ale aby stał się pełny niewinnej radości niosącej na sobie odcisk Nieba? Wiem, że najbiedniejsi odpowiedzą na moje sugestie. Również najbogatsi powinni wykazać zainteresowanie i złożyć swoje podarunki i ofiary proporcjonalnie do środków, jakimi obdarzył ich Bóg. Niech w księgach niebieskich zostaną uwiecznione takie święta, których nigdy jeszcze nie widziano z powodu darów, które będą złożone dla podtrzymania pracy dla Pana i budowy Jego królestwa.


Przygotowano na podstawie książki "The adventist home" (Chrześcijański dom) Ellen G. White, rozdział pt. "Christmas" (Święta Bożego Narodzenia), Southern Publishing Association, 1952, ss. 477-484.

[Krystian]

[bartek212701]

ja tez mam biblijne poglądy, a skoro o złu choinki tam nie ma, to u mnie choinka będzie ! o hehe

[Krystian]

[bartek212701]

a co ma wspólnego z narodzeniem Jezusa picie herbaty ? Albo oglądanie TV ?

[Krystian]