FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Listek]

Ludzie, którzy zmieniają samowolnie postanowienia Boże świadczą o sobie,że nie zostali przez Boga posłani.


IV.Pamiętaj, abyś dzień Sobotni święcił. Sześć dni robić będziesz, i będziesz czynił wszystkie dzieła twoje; Ale dnia siódmego Szabath Pana, Boga twego, jest: nie będziesz czynił żadnej roboty weń, ty i syn twój i córka twoja, sługa twój i służebnica twoja, bydlę twoje i gość, który jest między bronami twymi. Przez sześć dni bowiem czynił Pan niebo i ziemię i morze, i wszystko, co w nich jest, i odpoczął dnia siódmego: i przetóż błogosławił Pan dniowi Sobotniemu i poświęcił go

[Pokoja]

[Benjamin.Szot]

Większość ludzi uważających się za chrześcijan świętuje niedzielę jako dzień odpoczynku zamiast przykazanego nam przez Boga szabatu. Jako uzasadnienie podaje się twierdzenie, jakoby Jezus zmartwychwstał właśnie pierwszego dnia tygodnia. Jednak jeśli przyjrzeć się Biblii to każdy kto posiada minimum wiedzy matematycznej może stwierdzić, że piątek jako dzień śmierci i niedziela jako dzień zmartwychwstania za nic na świecie nie zgadzają się z treścią Biblii.

Zacznijmy od słów samego Jezusa: " A On odpowiadając, rzekł im: Pokolenie złe i cudzołożne znaku żąda, ale nie otrzyma innego znaku jak tylko znak Jonasza proroka. Albowiem jak Jonasz był w brzuchu wieloryba trzy dni i trzy noce, tak i Syn Człowieczy będzie w łonie ziemi trzy dni i trzy noce. " - Mt 12: 39-40

Już to zdanie świadczy o tym, że teoria od piątku (przed godziną 18) do niedzieli (w zasadzie noc z soboty na niedzielę) nie pasuje. W tym wypadku mamy niecałe dwie noce i jeden dzień z kawałkiem. Niektórzy starają się tłumaczyć to zdanie tym, jakoby „3 dni” u Żydów nie zawsze musiały znaczyć 3 pełne dni. Jednak Jezus nie mówi, że będzie w łonie ziemi przez trzy dni, ale podkreśla, że będą to 3 dni i 3 noce.
Pismo podaje, że Jezus zmarł w przeddzień szabatu. Wyglądałoby na to, że musi to być piątek. Jednak posiłkując się Ewangelią Jana można zauważyć, że dzień szabatu przed śmiercią Jezusa był uroczysty.
" A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: Wykonało się! I skłoniwszy głowę, oddał ducha. Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby więc ciała nie pozostawały przez sabat na krzyżu, albowiem dzień tego szabatu był uroczysty, Żydzi prosili Piłata, aby im połamano golenie i zdjęto je " - Jana 19: 30-31

Żydzi oprócz szabatu zwykłego, który upamiętniał siódmy dzień tygodnia (w którym Bóg odpoczywał i który nakazał zachowywać), znali także szabaty świąteczne. W trakcie ostatnich dni Jezusa naród żydowski przygotowywał się do Święta Przaśników, obchodzony na pamiątkę wyjścia Żydów z Egiptu. 15 dzień miesiąca Nisan oraz 21 dzień tego miesiąca były tzw. szabatami uroczystymi. 14 dnia tego miesiąca należało natomiast zabić baranka paschalnego.

" JEHOWAH powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku ! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami. Nie będziecie spożywać z niego nic surowego ani ugotowanego w wodzie, lecz upieczone na ogniu, z głową, nogami i wnętrznościami. Nie może nic pozostać z niego na dzień następny. Cokolwiek zostanie z niego na następny dzień, w ogniu spalicie. Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Jehowy. Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu - Ja, JEHOWAH. Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Jehowy. Po wszystkie pokolenia - na zawsze w tym dniu świętować będziecie. Przez siedem dni spożywać będziecie chleb niekwaszony. Już w pierwszym dniu usuniecie wszelki kwas z domów waszych, bo kto by jadł kwaszone potrawy od dnia pierwszego do siódmego, wyłączony będzie z Izraela. W pierwszym dniu będziecie mieli zwołanie święte, tak samo w dniu siódmym. Nie będziecie wtedy wykonywać żadnej pracy. Będzie wam tylko wolno przygotować pożywienie. Przestrzegać będziecie święta Przaśników, gdyż w tym dniu wyprowadziłem wasze zastępy z ziemi egipskiej. Przestrzegajcie tego dnia jako ustanowionego na zawsze we wszystkich waszych pokoleniach. Czternastego dnia miesiąca pierwszego od wieczora winniście spożywać chleb niekwaszony aż do wieczora dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca. " - 2 Moj. 12: 1-18.

Nie jest powiedziane, że 15 Nisan musiał wypaść w sobotę. Wręcz odwrotnie, wszystko wskazuje na to, że w okresie od śmierci do zmartwychwstania Jezusa obchodzono dwa sabaty. Uroczysty (15 Nisan) oraz cotygodniowy (17 Nisan). Przyjrzyjmy się niewiastom, które w niedzielę rano, przed wschodem słońca miały zastać pusty grób.

" A gdy minął szabat, Maria Magdalena i Maria Jakubowa, i Salome nakupiły wonności, aby pójść i namaścić go. " - Mk 16:1.

" A był to dzień Przygotowania i nastawał szabat. A szły też za nim niewiasty, które razem z Jezusem przybyły z Galilei i widziały grób oraz jak składano ciało jego; powróciwszy zaś przygotowały wonności i maści. Przez szabat zaś odpoczywały według przykazania. " - Łuk 23: 54-55.

Widać, że niewiasty musiały po pierwsze zakupić wonności, a potem je odpowiednio przygotować. Kolejny dzień rozpoczynał się u Żydów wraz z zachodem słońca. W przypadku miesiąca Nisan byłoby to koło godziny 18. Zgodnie z założeniem śmierci w piątek, Jezus umiera koło godziny 15, a przed 18 musiał zostać złożony do gronu (musiano zdążyć przed szabatem). Następnie nastaje szabat, w którym nastaje całkowity zakaz pracy. Kobiety są przy grobie już w niedzielę przed wschodem słońca. Kiedy miałyby zakupić i przyrządzić wonności? W szabat i to w dodatku świąteczny, w który nie można pracować? Kobiety nie miałyby ani możliwość ani czasu zakupić i przyrządzić olejki do namaszczenia ciała Jezusa. Dodatkowo analizując fragment z Ewangelii Łukasza widzimy, że mowa jest o dwóch szabatach. Kobiety po złożeniu ciała do grobu Jezusa powróciły do domu przed szabatem. Potem przygotowywały olejki. Nie mogłyby tego robić w szabat, gdyż jest to praca. Następnie Łukasz podaje, że przez szabat odpoczywały zgodnie z przykazaniem, czyli mowa o cotygodniowym szabacie zgodnie z Dekalogiem.

Co innego, jeśliby zgodnie z Biblią uznać, że Jezus zostaje złożony do grobu w środę przed godziną 18 (14 Nisan). Wtedy też kobiety odpoczywają w szabat świąteczny (czwartek 15 Nisan), w piątek (16 Nisan) zakupują i przyrządzają wonności, w szabat cotygodniowy odpoczywają (17 Nisan) a jak najwcześniej jak to możliwe odwiedzają grób Jezusa w niedzielę rano (18 Nisan). I grób zastają już pusty.
Zgodnie z tym co powiedział Jezus (3 dni i 3 noce będzie przebywał w łonie ziemi), Jego złożenie do grobu nastąpiło w środę (14 Nisan) przed godziną 18, a zmartwychwstanie w sobotę przed godziną 18 (17 Nisan). Wtedy wszystkie dane jakie uzyskujemy czytając Biblię układają się w logiczną całość.

Kolejny i chyba najważniejszym wersetem wskazującym na środę jako dzień śmierci Jezusa jest proroctwo zawarte w księdze Daniela.

" Siedemdziesiąt tygodni wyznaczono twojemu ludowi i twojemu miastu świętemu, aż dopełni się zbrodnia, przypieczętowany będzie grzech i zmazana wina, i przywrócona będzie wieczna sprawiedliwość, i potwierdzi się, widzenie i prorok i Najświętsze będzie namaszczone. Przeto wiedz i zrozum: Odkąd objawiło się słowo o ponownej odbudowie Jeruzalemu aż do Pomazańca-Księcia jest siedem tygodni, w ciągu sześćdziesięciu dwu tygodni znowu będzie odbudowane z rynkiem i rowami miejskimi; a będą to ciężkie czasy. A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec będzie zabity i nie będzie go; lud księcia, który wkroczy, zniszczy miasto i świątynię, potem nadejdzie jego koniec w powodzi i aż do końca będzie wojna i postanowione spustoszenie. I zawrze ścisłe przymierze z wieloma na jeden tydzień, w połowie tygodnia zniesie ofiary krwawe i z pokarmów. A w świątyni stanie obraz obrzydliwości, który sprawi spustoszenie, dopóki nie nadejdzie wyznaczony kres spustoszenia. " - Daniel 9 : 24-27.

Widać wiec, że ofiary krwawe i pokarmów zniesione zostaną w połowie tygodnie czyli w środę. Tak wiec środa jako dzień śmierci i tym samym sobota wieczór jako dzień zmartwychwstania znajdują także poparcie w proroctwach t.zw. Starego Testamentu.

Podsumowując więc wszystkie dane możemy stworzyć taki oto kalendarz :

 13 Nisan (wtorek) po zachodzi słońca: ostatnia wieczerza.
 14 Nisan (środa) o godzinie 15. Śmierć Jezusa na krzyżu. Przed nastaniem sabatu, czyli przed godziną 18 ciało Jezusa złożono do grobu.
 Mija pierwsza noc
 15 Nisan (czwartek), sabat uroczysty. Mija pierwszy dzień
 Mija druga noc
 16 Nisan (piątek). Kobiety zakupują i przygotowują wonności. Mija drugi dzień
 Mija trzecia noc
 17 Nisan (sobota), sabat cotygodniowy. Mija trzeci dzień. Zmartwychwstanie Jezusa przed godziną 18 (ale po godzinie 15).
 18 Nisan (niedziela). Przed wschodem słońca kobiety znajdują pusty grób.


Ostatnią kwestia do rozwiązania jest problem ostatniej wieczerzy. Według Ewangelii synoptycznych odbyła się ona 14 Nisan, natomiast Jan wskazuje na datę 13 Nisan. Jak rozwiązać te pozorne sprzeczności? Otóż najprawdopodobniej różnice w datach wynikają z stosowanych dwóch różnych kalendarzy: księżycowego i słonecznego. Ewangelie synoptyczne liczyły czas według kalendarza słonecznego, natomiast Ewangelia Jana według księżycowego. Tą teorie można znaleźć także i w katolickich opracowaniach. Posługuje się nią ks.bp. Kazimierz Romaniuk w swojej książce Nowy Testament bez problemów :

"[…] Jeszcze do niedawna jedni przyznawali rację Janowi, inni synoptykom. Ci, co byli za synoptykami, czyli za identyfikacją Ostatniej Wieczerzy z paschalną wieczerzą żydowską, zwracają uwagę przede wszystkim na terminologię synoptyków, mówiących o jedzeniu Paschy, przygotowywaniu Paschy i czynieniu Paschy. Wszystko to znaczyło w języku dość specyficznym: spożywać, przygotowywać do spożycia baranka wielkanocnego. Jan wyraża się inaczej; co więcej, idzie za nieco odmienną rachubą czasu — być może dlatego, że przebywając zbyt długo poza Palestyną odzwyczaił się od semickiego słownictwa i zapomniał o judaistycznym sposobie liczenia czasu. Natomiast ci, którzy przyznają rację Janowi, zwracają uwagę na to, że autor czwartej Ewangelii trzyma się dość ściśle chronologii w opisach wydarzeń składających się na historię Wielkiego Tygodnia. Ponadto w 18, 28 Jan wyraźnie mówi o tym, że uczniowie specjalnie czekali z Ostatnią Wieczerzą na moment spożywania oficjalnej wieczerzy paschalnej. Dlatego też powstrzymywali się od wszystkiego, co mogłoby ich uczynić nieczystymi i tym samym niezdolnymi do spożywania Paschy. Ten rzekomo nie do rozstrzygnięcia problem doczekał się nowego spojrzenia poprzez pryzmat hipotezy podwójnego kalendarza. A oto główne elementy tej hipotezy. 1° Od czasów najdawniejszych były w użyciu u Żydów dwie rachuby czasu: słoneczna i księżycowa. 2° Zgodnie z tą podwójną rachubą czasu dwa też były terminy święta Paschy. 3° Według nieurzędowej rachuby czasu, czyli według kalendarza, który obowiązywał w środowiskach judaistycznych heterodoksyjnych, Pascha wypadała w środę. W tej sytuacji wieczerzę paschalną spożywano w przeddzień wieczorem, czyli we wtorek, co zdawałoby się harmonizować z danymi Ewangelii synoptycznych. 4° Przypuszczenie, że Jezus spożywał Ostatnią Wieczerzę jako paschalną wieczerzę żydowską — według tego nieoficjalnego kalendarza, znajduje swoje pośrednie potwierdzenie w fakcie pewnego udokumentowania jeszcze w II w. po Chr. tradycji, według której Jezus został pojmany w nocy z wtorku na środę, czyli że Ostatnią Wieczerzę spożył we wtorek wieczorem. 5° Według danych czwartej Ewangelii Jezus spożywał Ostatnią Wieczerzę zgodnie z kalendarzem oficjalnym. Oficjalnie nie była to wieczerza paschalna żydowska, ale różnica wynikła tylko z odrębności kalendarza. Jan nawiązuje w swej Ewangelii do kalendarza oficjalnego być może również i z tej racji, że odbiorcy jego Ewangelii, w większości helleniści, prawdopodobnie znali tylko oficjalny kalendarz żydowski. W warunkach normalnych jednym z elementów istotniejszych obchodów święta paschy było zabicie baranka wielkanocnego w świątyni. Wiadomo jednak, że w wypadku zaistnienia przeszkód nieprzezwyciężalnych, święto paschy można było obchodzić nawet w miesiąc po oficjalnej jego dacie i przy użyciu tylko chlebów przaśnych oraz gorzkiego ziela. Zresztą tzw. „wyłączeni" ze społeczności izraelskiej byli skazani na spożywanie wieczerzy paschalnej bez możności spożywania baranka wielkanocnego. " - ks. bp. Kazimierz Romaniuk: Nowy Testament bez problemów. Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa [ autor myli oczywiście tak jak katolicy pojęcie "paschalny" i "wielkanocny". Pascha - to nie Wielkanoc ].

Podsumowując. Wszystkie dane w sposób ścisły wskazują na środę jako dzień śmierci Jezusa, a sobotę wieczór jako czas Jego zmartwychwstania. Niedziela jako dzień odpoczynku znajduje potwierdzenie jedynie w tradycji. Skierowanie ku niedzieli wynikało z chęci odcięcia się od żydowskich korzeni co było podyktowane antysemicką polityką cezarów zwłaszcza po powstaniu Bar Kochby w latach 132 - 135, kiedy Żydzi stali się przedmiotem prześladowań i nienawiści w całym Rzymskim Imperium. Już w II wieku n.e. kult słońca ( Sol Invictus ) wprowadzony przez cezara Aureliana zdominował Imperium Rzymskie, wyciskając piętno na wszelką myśl, a nawet mając wpływ na ówczesnych chrześcijan. Początkowo t.zw. ojcowie kościoła często karcą chrześcijan w pierwszych wiekach za jakiekolwiek formy oddawanie czci słońcu. Budynków kościelnych nie stawia się jak synagogi zwrócone ku świątyni Jerozolimskiej ( która była obrócona ku zachodowi, aby wchodzący miał tył zwrócony ku czczonemu przez pogan słońcu), lecz z czasem zaczęto je zwracać ku wschodowi słońca. Poprzez kompromis ze światem rzymskim chrześcijanie pragnęli odciąć się od prześladowanych Żydów, aby nie ściągnąć prześladowań na siebie, ale zarazem przybliżyli się do czczących słońce pogan. Pierwsze świeckie prawo niedzielne wydał cesarz Konstantyn 7 marca 321 roku. Brzmiało ono tak: " W czcigodny dzień Słońca [venerabili die Solis], niech urzędnicy i mieszkańcy miast wypoczywają, zaś wszystkie sklepy i warsztaty niech będą pozamykane " - ( por. Kodeks Justyniana, III, 12:3 ).
W dodatku cezar Konstantyna narzucił antysemicką postawę wszystkim biskupom, przewodząc im jako ich ponifex maximus. Stąd w najbardziej mu uległym środowisku Rzymu, w którym biskupi od pewnego czasu współpracowali z władzą świecką wprowadzony przez cezara w 321 r. Dies Solis ( Dzień Słońca ) zaczęto uznawać za Dzień Pański i spotykać się w tym dniu, gdyż był on wolny od pracy tłumacząc sobie, że w tym dniu zmartwychwstał Jezus. Tym samym dzień poświęcony słońcu stał się pierwszym i najważniejszym dniem tygodnia w Imperium Rzymskim. Znalazło to w kościele rzymskim odzwierciedlenie w przesunięciu dnia nabożeństwa i odpoczynku z soboty na dzień słońca ( łac. dies Solis ) do czego nawiązuje jego nazwa w niektórych językach (ang. Sunday, niem. Sonntag).
Ale pomijając już czas kiedy to nastąpiło, Chrystus nigdzie nie mówił, by obchodzić dzień jego zmartwychwstania i stąd apostołowie nie obchodzili rok rocznie takiego święta. Choć niedziela zaczęła być świętowana w kościele rzymskim, i z czasem narzucono ten zwyczaj innym kościołom, jeszcze na przełomie IV i V wieku to sobota ( hebr. szabat ) była dniem spotkań i modlitw w chrześcijańskich wspólnotach w wielu ówczesnych miastach. Pisze o tym historyk Sokrates Scholastyk ( V wiek ) w swej Historii Kościoła, że wszystkie kościoły na całym świecie miały zgromadzenie co tydzień w szabat, ale chrześcijanie w Aleksandrii i Rzymie, uchylili się od tego - Sokrates Scholastyk, Ecclesiastical History, księga 5:22, w: Nicene and Post-Nicene Fathers of the Christian Church, t. 2, str. 130-134; ( polskie tłum.: Historia Kościoła, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, s. 430 )

Oto taka ciekawostka dla tych co twierdzą, że świętowanie niedzieli „było od zawsze”. Sokrates Scholastyk zresztą wskazuje, skąd przyszło odstępstwo od zgromadzeń sobotnich wspólnoty chrześcijańskiej.

_______________________________________

TAKĄ INTERPRETACJĘ SPOTKAŁEM W INTERNECIE. POGLĄD TEN OPISAŁA SHADOWLADY86 ( NIESTETY NIE ZNAM JEJ IMIENIA I NAZWISKA ). NIE MOGŁEM SIĘ TEŻ DOWIEDZIEĆ KTO JEST AUTOREM TAKIEGO POGLĄDU : BYŁBYM WDZIĘCZNY FORUMOWICZOM ZA UJAWNIENIE TEJ INFORMACJI !
NIE TWIERDZĘ PRZEZ TO, ŻE TAK NA PEWNO BYŁO jak zostało to opisane . ALE JEST TO WARTE, BY SIĘ NAD TYM ZASTANOWIĆ

Pomysł dwóch szabatów w trzy dniowym okresie pobytu Jezusa w grobie jest adwentystycznego autorstwa. Wskazuje na to tekst grecki Mt. 28 : 1. Ten tekst w grece "po sabacie" jest w liczbie mnogiej "po szabatach" czyli były szabaty obok siebie : Pascha i zwykły cotygodniowy szabat. Gdyby było inaczej, tekst wymieniałby jeden szabat. Pierwotnie problem ten był rozważany przez brytyjskich pastorów nie istniejącego Ogólnoświatowego Kościoła Bożego.
Nie wymyśliła więc tego ShadowLady86 i szkoda, że nie zamieściła skąd zaczerpnęła ten pomysł.

Większość ludzi uważających się za chrześcijan świętuje niedzielę jako dzień odpoczynku zamiast przykazanego nam przez Boga szabatu. Jako uzasadnienie podaje się twierdzenie, jakoby Jezus zmartwychwstał właśnie pierwszego dnia tygodnia. Jednak jeśli przyjrzeć się Biblii to każdy kto posiada minimum wiedzy matematycznej może stwierdzić, że piątek jako dzień śmierci i niedziela jako dzień zmartwychwstania za nic na świecie nie zgadzają się z treścią Biblii.

Zacznijmy od słów samego Jezusa: " A On odpowiadając, rzekł im: Pokolenie złe i cudzołożne znaku żąda, ale nie otrzyma innego znaku jak tylko znak Jonasza proroka. Albowiem jak Jonasz był w brzuchu wieloryba trzy dni i trzy noce, tak i Syn Człowieczy będzie w łonie ziemi trzy dni i trzy noce. " - Mt 12: 39-40

Już to zdanie świadczy o tym, że teoria od piątku (przed godziną 18) do niedzieli (w zasadzie noc z soboty na niedzielę) nie pasuje. W tym wypadku mamy niecałe dwie noce i jeden dzień z kawałkiem. Niektórzy starają się tłumaczyć to zdanie tym, jakoby „3 dni” u Żydów nie zawsze musiały znaczyć 3 pełne dni. Jednak Jezus nie mówi, że będzie w łonie ziemi przez trzy dni, ale podkreśla, że będą to 3 dni i 3 noce.
Pismo podaje, że Jezus zmarł w przeddzień szabatu. Wyglądałoby na to, że musi to być piątek. Jednak posiłkując się Ewangelią Jana można zauważyć, że dzień szabatu przed śmiercią Jezusa był uroczysty.
" A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: Wykonało się! I skłoniwszy głowę, oddał ducha. Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby więc ciała nie pozostawały przez sabat na krzyżu, albowiem dzień tego szabatu był uroczysty, Żydzi prosili Piłata, aby im połamano golenie i zdjęto je " - Jana 19: 30-31

Żydzi oprócz szabatu zwykłego, który upamiętniał siódmy dzień tygodnia (w którym Bóg odpoczywał i który nakazał zachowywać), znali także szabaty świąteczne. W trakcie ostatnich dni Jezusa naród żydowski przygotowywał się do Święta Przaśników, obchodzony na pamiątkę wyjścia Żydów z Egiptu. 15 dzień miesiąca Nisan oraz 21 dzień tego miesiąca były tzw. szabatami uroczystymi. 14 dnia tego miesiąca należało natomiast zabić baranka paschalnego.

" JEHOWAH powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku ! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami. Nie będziecie spożywać z niego nic surowego ani ugotowanego w wodzie, lecz upieczone na ogniu, z głową, nogami i wnętrznościami. Nie może nic pozostać z niego na dzień następny. Cokolwiek zostanie z niego na następny dzień, w ogniu spalicie. Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Jehowy. Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu - Ja, JEHOWAH. Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Jehowy. Po wszystkie pokolenia - na zawsze w tym dniu świętować będziecie. Przez siedem dni spożywać będziecie chleb niekwaszony. Już w pierwszym dniu usuniecie wszelki kwas z domów waszych, bo kto by jadł kwaszone potrawy od dnia pierwszego do siódmego, wyłączony będzie z Izraela. W pierwszym dniu będziecie mieli zwołanie święte, tak samo w dniu siódmym. Nie będziecie wtedy wykonywać żadnej pracy. Będzie wam tylko wolno przygotować pożywienie. Przestrzegać będziecie święta Przaśników, gdyż w tym dniu wyprowadziłem wasze zastępy z ziemi egipskiej. Przestrzegajcie tego dnia jako ustanowionego na zawsze we wszystkich waszych pokoleniach. Czternastego dnia miesiąca pierwszego od wieczora winniście spożywać chleb niekwaszony aż do wieczora dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca. " - 2 Moj. 12: 1-18.

Nie jest powiedziane, że 15 Nisan musiał wypaść w sobotę. Wręcz odwrotnie, wszystko wskazuje na to, że w okresie od śmierci do zmartwychwstania Jezusa obchodzono dwa sabaty. Uroczysty (15 Nisan) oraz cotygodniowy (17 Nisan). Przyjrzyjmy się niewiastom, które w niedzielę rano, przed wschodem słońca miały zastać pusty grób.

" A gdy minął szabat, Maria Magdalena i Maria Jakubowa, i Salome nakupiły wonności, aby pójść i namaścić go. " - Mk 16:1.

" A był to dzień Przygotowania i nastawał szabat. A szły też za nim niewiasty, które razem z Jezusem przybyły z Galilei i widziały grób oraz jak składano ciało jego; powróciwszy zaś przygotowały wonności i maści. Przez szabat zaś odpoczywały według przykazania. " - Łuk 23: 54-55.

Widać, że niewiasty musiały po pierwsze zakupić wonności, a potem je odpowiednio przygotować. Kolejny dzień rozpoczynał się u Żydów wraz z zachodem słońca. W przypadku miesiąca Nisan byłoby to koło godziny 18. Zgodnie z założeniem śmierci w piątek, Jezus umiera koło godziny 15, a przed 18 musiał zostać złożony do gronu (musiano zdążyć przed szabatem). Następnie nastaje szabat, w którym nastaje całkowity zakaz pracy. Kobiety są przy grobie już w niedzielę przed wschodem słońca. Kiedy miałyby zakupić i przyrządzić wonności? W szabat i to w dodatku świąteczny, w który nie można pracować? Kobiety nie miałyby ani możliwość ani czasu zakupić i przyrządzić olejki do namaszczenia ciała Jezusa. Dodatkowo analizując fragment z Ewangelii Łukasza widzimy, że mowa jest o dwóch szabatach. Kobiety po złożeniu ciała do grobu Jezusa powróciły do domu przed szabatem. Potem przygotowywały olejki. Nie mogłyby tego robić w szabat, gdyż jest to praca. Następnie Łukasz podaje, że przez szabat odpoczywały zgodnie z przykazaniem, czyli mowa o cotygodniowym szabacie zgodnie z Dekalogiem.

Co innego, jeśliby zgodnie z Biblią uznać, że Jezus zostaje złożony do grobu w środę przed godziną 18 (14 Nisan). Wtedy też kobiety odpoczywają w szabat świąteczny (czwartek 15 Nisan), w piątek (16 Nisan) zakupują i przyrządzają wonności, w szabat cotygodniowy odpoczywają (17 Nisan) a jak najwcześniej jak to możliwe odwiedzają grób Jezusa w niedzielę rano (18 Nisan). I grób zastają już pusty.
Zgodnie z tym co powiedział Jezus (3 dni i 3 noce będzie przebywał w łonie ziemi), Jego złożenie do grobu nastąpiło w środę (14 Nisan) przed godziną 18, a zmartwychwstanie w sobotę przed godziną 18 (17 Nisan). Wtedy wszystkie dane jakie uzyskujemy czytając Biblię układają się w logiczną całość.

Kolejny i chyba najważniejszym wersetem wskazującym na środę jako dzień śmierci Jezusa jest proroctwo zawarte w księdze Daniela.

" Siedemdziesiąt tygodni wyznaczono twojemu ludowi i twojemu miastu świętemu, aż dopełni się zbrodnia, przypieczętowany będzie grzech i zmazana wina, i przywrócona będzie wieczna sprawiedliwość, i potwierdzi się, widzenie i prorok i Najświętsze będzie namaszczone. Przeto wiedz i zrozum: Odkąd objawiło się słowo o ponownej odbudowie Jeruzalemu aż do Pomazańca-Księcia jest siedem tygodni, w ciągu sześćdziesięciu dwu tygodni znowu będzie odbudowane z rynkiem i rowami miejskimi; a będą to ciężkie czasy. A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec będzie zabity i nie będzie go; lud księcia, który wkroczy, zniszczy miasto i świątynię, potem nadejdzie jego koniec w powodzi i aż do końca będzie wojna i postanowione spustoszenie. I zawrze ścisłe przymierze z wieloma na jeden tydzień, w połowie tygodnia zniesie ofiary krwawe i z pokarmów. A w świątyni stanie obraz obrzydliwości, który sprawi spustoszenie, dopóki nie nadejdzie wyznaczony kres spustoszenia. " - Daniel 9 : 24-27.

Widać wiec, że ofiary krwawe i pokarmów zniesione zostaną w połowie tygodnie czyli w środę. Tak wiec środa jako dzień śmierci i tym samym sobota wieczór jako dzień zmartwychwstania znajdują także poparcie w proroctwach t.zw. Starego Testamentu.

Podsumowując więc wszystkie dane możemy stworzyć taki oto kalendarz :

 13 Nisan (wtorek) po zachodzi słońca: ostatnia wieczerza.
 14 Nisan (środa) o godzinie 15. Śmierć Jezusa na krzyżu. Przed nastaniem sabatu, czyli przed godziną 18 ciało Jezusa złożono do grobu.
 Mija pierwsza noc
 15 Nisan (czwartek), sabat uroczysty. Mija pierwszy dzień
 Mija druga noc
 16 Nisan (piątek). Kobiety zakupują i przygotowują wonności. Mija drugi dzień
 Mija trzecia noc
 17 Nisan (sobota), sabat cotygodniowy. Mija trzeci dzień. Zmartwychwstanie Jezusa przed godziną 18 (ale po godzinie 15).
 18 Nisan (niedziela). Przed wschodem słońca kobiety znajdują pusty grób.


Ostatnią kwestia do rozwiązania jest problem ostatniej wieczerzy. Według Ewangelii synoptycznych odbyła się ona 14 Nisan, natomiast Jan wskazuje na datę 13 Nisan. Jak rozwiązać te pozorne sprzeczności? Otóż najprawdopodobniej różnice w datach wynikają z stosowanych dwóch różnych kalendarzy: księżycowego i słonecznego. Ewangelie synoptyczne liczyły czas według kalendarza słonecznego, natomiast Ewangelia Jana według księżycowego. Tą teorie można znaleźć także i w katolickich opracowaniach. Posługuje się nią ks.bp. Kazimierz Romaniuk w swojej książce Nowy Testament bez problemów :

"[…] Jeszcze do niedawna jedni przyznawali rację Janowi, inni synoptykom. Ci, co byli za synoptykami, czyli za identyfikacją Ostatniej Wieczerzy z paschalną wieczerzą żydowską, zwracają uwagę przede wszystkim na terminologię synoptyków, mówiących o jedzeniu Paschy, przygotowywaniu Paschy i czynieniu Paschy. Wszystko to znaczyło w języku dość specyficznym: spożywać, przygotowywać do spożycia baranka wielkanocnego. Jan wyraża się inaczej; co więcej, idzie za nieco odmienną rachubą czasu — być może dlatego, że przebywając zbyt długo poza Palestyną odzwyczaił się od semickiego słownictwa i zapomniał o judaistycznym sposobie liczenia czasu. Natomiast ci, którzy przyznają rację Janowi, zwracają uwagę na to, że autor czwartej Ewangelii trzyma się dość ściśle chronologii w opisach wydarzeń składających się na historię Wielkiego Tygodnia. Ponadto w 18, 28 Jan wyraźnie mówi o tym, że uczniowie specjalnie czekali z Ostatnią Wieczerzą na moment spożywania oficjalnej wieczerzy paschalnej. Dlatego też powstrzymywali się od wszystkiego, co mogłoby ich uczynić nieczystymi i tym samym niezdolnymi do spożywania Paschy. Ten rzekomo nie do rozstrzygnięcia problem doczekał się nowego spojrzenia poprzez pryzmat hipotezy podwójnego kalendarza. A oto główne elementy tej hipotezy. 1° Od czasów najdawniejszych były w użyciu u Żydów dwie rachuby czasu: słoneczna i księżycowa. 2° Zgodnie z tą podwójną rachubą czasu dwa też były terminy święta Paschy. 3° Według nieurzędowej rachuby czasu, czyli według kalendarza, który obowiązywał w środowiskach judaistycznych heterodoksyjnych, Pascha wypadała w środę. W tej sytuacji wieczerzę paschalną spożywano w przeddzień wieczorem, czyli we wtorek, co zdawałoby się harmonizować z danymi Ewangelii synoptycznych. 4° Przypuszczenie, że Jezus spożywał Ostatnią Wieczerzę jako paschalną wieczerzę żydowską — według tego nieoficjalnego kalendarza, znajduje swoje pośrednie potwierdzenie w fakcie pewnego udokumentowania jeszcze w II w. po Chr. tradycji, według której Jezus został pojmany w nocy z wtorku na środę, czyli że Ostatnią Wieczerzę spożył we wtorek wieczorem. 5° Według danych czwartej Ewangelii Jezus spożywał Ostatnią Wieczerzę zgodnie z kalendarzem oficjalnym. Oficjalnie nie była to wieczerza paschalna żydowska, ale różnica wynikła tylko z odrębności kalendarza. Jan nawiązuje w swej Ewangelii do kalendarza oficjalnego być może również i z tej racji, że odbiorcy jego Ewangelii, w większości helleniści, prawdopodobnie znali tylko oficjalny kalendarz żydowski. W warunkach normalnych jednym z elementów istotniejszych obchodów święta paschy było zabicie baranka wielkanocnego w świątyni. Wiadomo jednak, że w wypadku zaistnienia przeszkód nieprzezwyciężalnych, święto paschy można było obchodzić nawet w miesiąc po oficjalnej jego dacie i przy użyciu tylko chlebów przaśnych oraz gorzkiego ziela. Zresztą tzw. „wyłączeni" ze społeczności izraelskiej byli skazani na spożywanie wieczerzy paschalnej bez możności spożywania baranka wielkanocnego. " - ks. bp. Kazimierz Romaniuk: Nowy Testament bez problemów. Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa [ autor myli oczywiście tak jak katolicy pojęcie "paschalny" i "wielkanocny". Pascha - to nie Wielkanoc ].

Podsumowując. Wszystkie dane w sposób ścisły wskazują na środę jako dzień śmierci Jezusa, a sobotę wieczór jako czas Jego zmartwychwstania. Niedziela jako dzień odpoczynku znajduje potwierdzenie jedynie w tradycji. Skierowanie ku niedzieli wynikało z chęci odcięcia się od żydowskich korzeni co było podyktowane antysemicką polityką cezarów zwłaszcza po powstaniu Bar Kochby w latach 132 - 135, kiedy Żydzi stali się przedmiotem prześladowań i nienawiści w całym Rzymskim Imperium. Już w II wieku n.e. kult słońca ( Sol Invictus ) wprowadzony przez cezara Aureliana zdominował Imperium Rzymskie, wyciskając piętno na wszelką myśl, a nawet mając wpływ na ówczesnych chrześcijan. Początkowo t.zw. ojcowie kościoła często karcą chrześcijan w pierwszych wiekach za jakiekolwiek formy oddawanie czci słońcu. Budynków kościelnych nie stawia się jak synagogi zwrócone ku świątyni Jerozolimskiej ( która była obrócona ku zachodowi, aby wchodzący miał tył zwrócony ku czczonemu przez pogan słońcu), lecz z czasem zaczęto je zwracać ku wschodowi słońca. Poprzez kompromis ze światem rzymskim chrześcijanie pragnęli odciąć się od prześladowanych Żydów, aby nie ściągnąć prześladowań na siebie, ale zarazem przybliżyli się do czczących słońce pogan. Pierwsze świeckie prawo niedzielne wydał cesarz Konstantyn 7 marca 321 roku. Brzmiało ono tak: " W czcigodny dzień Słońca [venerabili die Solis], niech urzędnicy i mieszkańcy miast wypoczywają, zaś wszystkie sklepy i warsztaty niech będą pozamykane " - ( por. Kodeks Justyniana, III, 12:3 ).
W dodatku cezar Konstantyna narzucił antysemicką postawę wszystkim biskupom, przewodząc im jako ich ponifex maximus. Stąd w najbardziej mu uległym środowisku Rzymu, w którym biskupi od pewnego czasu współpracowali z władzą świecką wprowadzony przez cezara w 321 r. Dies Solis ( Dzień Słońca ) zaczęto uznawać za Dzień Pański i spotykać się w tym dniu, gdyż był on wolny od pracy tłumacząc sobie, że w tym dniu zmartwychwstał Jezus. Tym samym dzień poświęcony słońcu stał się pierwszym i najważniejszym dniem tygodnia w Imperium Rzymskim. Znalazło to w kościele rzymskim odzwierciedlenie w przesunięciu dnia nabożeństwa i odpoczynku z soboty na dzień słońca ( łac. dies Solis ) do czego nawiązuje jego nazwa w niektórych językach (ang. Sunday, niem. Sonntag).
Ale pomijając już czas kiedy to nastąpiło, Chrystus nigdzie nie mówił, by obchodzić dzień jego zmartwychwstania i stąd apostołowie nie obchodzili rok rocznie takiego święta. Choć niedziela zaczęła być świętowana w kościele rzymskim, i z czasem narzucono ten zwyczaj innym kościołom, jeszcze na przełomie IV i V wieku to sobota ( hebr. szabat ) była dniem spotkań i modlitw w chrześcijańskich wspólnotach w wielu ówczesnych miastach. Pisze o tym historyk Sokrates Scholastyk ( V wiek ) w swej Historii Kościoła, że wszystkie kościoły na całym świecie miały zgromadzenie co tydzień w szabat, ale chrześcijanie w Aleksandrii i Rzymie, uchylili się od tego - Sokrates Scholastyk, Ecclesiastical History, księga 5:22, w: Nicene and Post-Nicene Fathers of the Christian Church, t. 2, str. 130-134; ( polskie tłum.: Historia Kościoła, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, s. 430 )

Oto taka ciekawostka dla tych co twierdzą, że świętowanie niedzieli „było od zawsze”. Sokrates Scholastyk zresztą wskazuje, skąd przyszło odstępstwo od zgromadzeń sobotnich wspólnoty chrześcijańskiej.

_______________________________________

TAKĄ INTERPRETACJĘ SPOTKAŁEM W INTERNECIE. POGLĄD TEN OPISAŁA SHADOWLADY86 ( NIESTETY NIE ZNAM JEJ IMIENIA I NAZWISKA ). NIE MOGŁEM SIĘ TEŻ DOWIEDZIEĆ KTO JEST AUTOREM TAKIEGO POGLĄDU : BYŁBYM WDZIĘCZNY FORUMOWICZOM ZA UJAWNIENIE TEJ INFORMACJI !
NIE TWIERDZĘ PRZEZ TO, ŻE TAK NA PEWNO BYŁO jak zostało to opisane . ALE JEST TO WARTE, BY SIĘ NAD TYM ZASTANOWIĆ

Pomysł dwóch szabatów w trzy dniowym okresie pobytu Jezusa w grobie jest adwentystycznego autorstwa. Wskazuje na to tekst grecki Mt. 28 : 1. Ten tekst w grece "po sabacie" jest w liczbie mnogiej "po szabatach" czyli były szabaty obok siebie : Pascha i zwykły cotygodniowy szabat. Gdyby było inaczej, tekst wymieniałby jeden szabat. Pierwotnie problem ten był rozważany przez brytyjskich pastorów nie istniejącego Ogólnoświatowego Kościoła Bożego.
Nie wymyśliła więc tego ShadowLady86 i szkoda, że nie zamieściła skąd zaczerpnęła ten pomysł.

[Pokoja]

Proponuję Ci, abyś zechciał zwrócić uwagę na następujący post i linki w nim podane:

http://biblos.feen.pl/vie...start=255#41120

A w szczególności na link:

http://biblos.feen.pl/vie...start=180#39577

[Listek]

Pokoja, ten drugi link nie jest aktywny.

Pozdrawiam

[Pokoja]

[Listek]

...

Przykazanie Szabatu jest zaproszeniem do Szabatu, nie przymusem. To wyjątkowy czas.

https://www.youtube.com/watch?v=sW_aFzr4slc

[Immanuel]

Nie jest przymusem? Jak tak to nazwiesz to rzeczywiście. Jest nakazem oraz wolą Ojca, abyśmy świętowali Jego dzień.

[Listek]

[Migdałek]

[Steve Sondej]

Niedzielny Szabat jest biblijnie zdrową nauką. Trochę skomplikowane, ale aby to zobaczyć, trzeba będzie zajrzeć do Nowego Testamentu w języku Greckim. W Ewangelii Mateusza rozdział 28 werset 1:
"Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób." (Biblia Tysiąclecia)
"A gdy się kończył sabat, i już świtało na pierwszy dzień onego tygodnia, przyszła Maryja Magdalena i druga Maryja, aby grób oglądały." (Biblia Gdańska)
Wersety powyżej zostały błędnie przetłumaczone z greckiego oryginału. Poniżej jest właściwe tłumaczenie tego wersetu:
"Po upływie szabatów, gdy sie zaczeło świtać w kierunku pierwszego z szabatów, przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób."

Co to oznacza? Oznacza to, że Bóg ustanowił nową erę szabatów. Jest Niedziela rano, jest to Świt nowej ery szabatów. "gdy sie zaczeło świtać w kierunku pierwszego z szabatów." To nie jest tylko jeden szabat, który sie zaczyna. Bóg uczy, że istnieje cała seria szabatów, które nadejdą. Bóg mówi, Jego własną definicją, że te nowe szabaty są każdą Niedzielą.

Siódmy dzień szabatu był częścią ceremonialnych praw Starego Testamentu i zakończył się, gdy Chrystus powstał z grobu [Mat. 28:1].

[Listek]

[Karol]

[Listek]

Przeciwnik uczy,że niedziela jest dniem świętym, albo że żaden z dni tygodnia nie został uświęcony przez Boga.

Biblia pokazuje,że Bóg uświęcił jeden spośród dni tygodnia.

Jezus święcił sobotę i Jego uczniowie też uświęcają sobotę , siódmy dzień tygodnia.


IV.Pamiętaj, abyś dzień Sobotni święcił. Sześć dni robić będziesz, i będziesz czynił wszystkie dzieła twoje; Ale dnia siódmego Szabath Pana, Boga twego, jest: nie będziesz czynił żadnej roboty weń, ty i syn twój i córka twoja, sługa twój i służebnica twoja, bydlę twoje i gość, który jest między bronami twymi. Przez sześć dni bowiem czynił Pan niebo i ziemię i morze, i wszystko, co w nich jest, i odpoczął dnia siódmego: i przetóż błogosławił Pan dniowi Sobotniemu i poświęcił go.

To powiedział Ojciec Święty , który jest w niebie , a nie ojciec zwany świętym z Rzymu.

[Karol]

Ten sam wątek jest w dziale "Prawo niedzielne" Nie powielajmy tematu