FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Steve Sondej]

Chciałbym podzielić się tym tematem z użytkownikami tego forum, choć zamieściłem ten temat na innym [nie wspomnę nazwy], zanim znalazłem to forum. Mam nadzieję, że nie naruszam żadnych zasad tego forum. Jeśli tak, to prosze usunąć.

Jak rozumiesz Biblię?

Witaj. Pozwól, że zadam Ci pytanie. Jak rozumiesz Biblię?
Gdy bierzesz Biblię i czytasz ją, czy odbierasz ją dosłownie, jak wielu zaleca w dzisiejszych czasach?

Liczne seminaria i wielu teologów instruuje swych ludzi, że muszą wypatrywać dosłownego
znaczenia Pisma Świętego i nie szukać innego sensu, albo że mają spoglądać na zwyczajne
znaczenie tekstu i innego nie oczekiwać.

Niestety, ten pomysł brzmi dobrze, tak jakbyś pragnął być wierny Biblii dokładnie w sposób,
w jaki została wyrażona. Chcesz oczywiście zrozumieć, co mówi Słowo Boże. Bóg wyraził
się wprost, więc Biblia musi być prosta do zrozumienia.


Niestety, nie jest to właściwy sposób. To nie jest prawda. Biblia nie jest łatwa do zrozumienia.
To niezwykle skomplikowana Księga, bo Autor jest niezwykle skomplikowany. Biblia mówi
nam, że jest Słowem Bożym i „jak niebiosa górują nad ziemią, tak
rogi Moje - nad waszymi drogami i myśli Moje - nad myślami waszymi”.

Pomyśl nad tą różnicą. Nie jesteśmy w stanie znaleźć krańca niebios. W przestrzeni
kosmicznej mógłbyś przebyć długą drogę, a nawet gdybyś później mógł ten świat dostrzec,
zauważyłbyś, jaki jest maleńki.

To analogia, którą Bóg się posługuje, by wyrazić, jak doskonałe są Jego umysł i myśli,
szczególnie, trzeba przyznać, w porównaniu do naszych umysłów. W porównaniu nasze
umysły są jak maleńki orzeszek, albo i jeszcze mniejsze. I właśnie dlatego nie możemy
stosować prostego rozumowania, by pojąć Biblię. W szczególności nie wolno nam stosować
naszej własnej, ludzkiej logiki, czy też rozumowania, by Biblię zrozumieć.


Pan dał nam przypowieść, która okazuje się bardzo pomocna w kierowaniu nas, jak mamy
rozumieć Biblię. Przypowieść znajduje się w Ewangelii wg św. Łukasza, w rozdziale 17.
Jest to przypowieść historyczna, czyli to się naprawdę wydarzyło; te wydarzenia miały miejsce.
Było dziesięciu trędowatych, którzy spotkali Jezusa Chrystusa. Gdy oni zawołali, Jezus
uleczył ich z trądu.

Przeczytajmy ten fragment Ewangelii wg św. Łukasza, rozdział 17, wersety 12-19. Tak tam napisano:

Gdy wchodził do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych.
Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami. Na ich widok
rzekł do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom. A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z
nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do
nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: Czy nie dziesięciu zostało
oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę
Bogu, tylko ten cudzoziemiec. Do niego zaś rzekł: Wstań, idź swoją drogą, twoja wiara cię
uzdrowiła.

Czyż nie jest niezwykła ta relacja, którą Bóg nam daje, o dziesięciu trędowatych spotykających Jezusa?
Usłyszeli polecenie Jezusa bardzo wyraźnie, gdy
powiedział “Idźcie, pokażcie się kapłanom”.

Dlaczego Jezus tak do nich powiedział? Odpowiedź znajduje się w Księdze Kapłańskiej, w
rozdziale 14. W pierwszych wersetach Pan opisał kilka szczegółów. „To
jest prawo dotyczące trędowatego w dniu jego oczyszczenia: będzie przyprowadzony do
kapłana”. Zatem Jezus odniósł się do tego fragmentu, gdy wydał
polecenie trędowatym “Idźcie, pokażcie się kapłanom”,
bo wiedział, co zamierzał uczynić. Wiedział, że oczyści ich z trądu. To polecenie, które
Biblia daje w Księdze Kapłańskiej w rozdziale 14, że w dniu jego oczyszczenia
trędowaty będzie przyprowadzony do kapłana. Następnie kapłan złoży ofiarę w
imieniu tego, który został oczyszczony z trądu.

Więc gdy tych dziesięciu szło, byli obolali. Fizycznie byli w nieszczęsnym stanie i pełni bólu.
Doświadczyli wielkiego cierpienia w wyniku tej okropnej choroby, jaką jest trąd. Ale
każdy z dziesięciu został uzdrowiony. Zostali fizycznie oczyszczeni. Ich skóra wróciła do
normalności. Nie mieli już objawów choroby.

Jeden z nich, który był Samarytaninem, dostrzegł to, w przeciwieństwie do pozostałych
dziewięciu. Jak wiemy, trąd to choroba, w wyniku której palce zaczynają gnić i odpadać.
On prawdopodobnie spojrzał na swe dłonie. Gdy patrzył, zauważył, że jego dłonie znów
są normalne. Być może jego skóra była jak skóra dziecka, tak jak stało się z Naamanem,
Syryjczykiem ze Starego Testamentu, który był trędowaty i został oczyszczony z trądu, gdy
obmył się w rzece Jordan, jak mu nakazano. Więc ten Samarytanin, rozradowany
po prostu odwrócił się i wyruszył, by wrócić do Jezusa Chrystusa, jak Biblia mówi,
„chwaląc Boga donośnym głosem”.

Następnie w wersecie 16 rozdziału siedemnastego Ewangelii św. Łukasza czytamy:

...upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin.

Dziwne jest to, o co Jezus następnie zapytał. W wersecie 17 czytamy:

Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu?

Dlaczego jest to dziwne pytanie? Jest dziwne, ponieważ Jezus wie, gdzie oni są. Poszli
szukać kapłana, prawdopodobnie do Jerozolimy. Poszli szukać kapłana, który złożyłby
ofiarę w ich imieniu, bo oni byli trędowaci i to był dzień ich oczyszczenia.


Tak, ale to jest dziwne, że Jezus pyta, gdzie oni są, skoro On sam nakazał im tak uczynić,
a także rozdział 14 Księgi Kapłańskiej daje takie polecenie. Ale Jezus kontynuuje w tym
fragmencie, mówiąc w wersecie 18 rozdziału siedemnastego Ewangelii św. Łukasza:

Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec.

To oznacza, że pozostałych dziewięciu nie „oddało chwały Bogu”,
ale tylko ten jeden, który - jak mogłoby się pobieżnie wydawać - nie wykonał polecenia
Jezusa. On nie kontynuował poszukiwań kapłana.

Pozostałych dziewięciu usłyszało, co Jezus powiedział, bardzo zwyczajnie, bardzo dokładnie
i bardzo dosłownie, nie mieli więc zamiaru uczynić niczego inaczej. Jezus powiedział im
wprost, wprost ze Swych ust, “Idźcie, pokażcie się kapłanom”. Czy oni szukali jakiegoś innego znaczenia?
Nie. Zatem wypełnili Słowo Boże, bo
Jezus jest Słowem Bożym, a oni zastosowali się dosłownie.

Więc poszli do Jerozolimy. Byli tam. Wykonali polecenie Chrystusa. Wykonali polecenie
Chrystusa, ale zawiedli, nie „oddając chwały Bogu”.
Widzisz, to jest właśnie dziwne.

Ten jeden Samarytanin nie poszedł do Jerozolimy, by szukać kapłana, który złożyłby ofiarę
w jego imieniu. Pobiegł z powrotem i upadł u stóp Jezusa, dziękował Mu i oddał chwałę
Bogu, a Jezus kontynuuje, mówiąc w wersecie 19:

...Wstań, idź swoją drogą, twoja wiara cię uzdrowiła.

Jak to się ma do pytania, które zadaliśmy na początku? Brzmiało ono „jak
rozumiesz Biblię?”. Widzisz, ten człowiek, Samarytanin, w swej radości i
ekscytacji wobec oczyszczenia z tej okropnej choroby, bo była to straszna dolegliwość,
która zniknęła w moment, właśnie powracając do Jezusa, wypełnił prawo. Ponieważ Biblia
mówi nam: “przecież kresem Prawa jest Chrystus, dla
usprawiedliwienia każdego, kto wierzy”.

Widzisz, prawo Księgi Kapłańskiej, które mówi o trędowatym podążającym do kapłana
„w dniu jego oczyszczenia”, duchowo naucza, że
grzesznik - bo przecież trąd symbolizuje grzech w Biblii - ma podążać do Pana Jezusa
Chrystusa “w dniu zbawienia”. Grzesznik staje się
duchowo oczyszczony ze swych grzechów, gdy Bóg zmywa je poprzez zbawcze dzieło Jezusa.
„Krew Jezusa Chrystusa... oczyszcza nas z każdego grzechu”.

Samarytanin spełnił sens tego wersetu, wracając do Jezusa. Pozostałych dziewięciu, którzy
nie oddali chwały Bogu, nie odkryło głębszego, duchowego znaczenia lub nauczania
płynącego ze słów Jezusa „pokażcie się kapłanom”.

Nie udało im się zauważyć, że przecież Jezus jest “wielkim
arcykapłanem”, o którym mówi Biblia. Choć wydaje się, że spełnili
polecenie Jezusa, odczytując je dosłownie, nie spełnili prawdziwego znaczenia tekstu
biblijnego, który mówi, że mamy iść do Jezusa ze swymi grzechami. Dlatego nie oddali
chwały Bogu i dlatego tylko o Samarytaninie powiedziano, że ma wiarę.

Więc pytanie brzmi: „jak rozumiesz Biblię?”. To niezwykle ważne
pytanie. Jeśli rozumiesz Biblię dosłownie, tak jak dziewięciu trędowatych, będąc bardzo
uważnym i starannym, by spełnić dokładnie, co mówi każdy wers, a nie udaje Ci się
zrozumieć, jak Bóg napisał Biblię - że Jezus mówił przypowieściami, że musimy szukać
znaczenia Ewangelii w Biblii - to nie uda Ci się oddać chwały Bogu.

Obawiam się, że droga, która prowadzi tylko do kapłana na ziemi, prowadzi także do
destrukcji. Tylko wtedy, gdy podążamy do „wielkiego
arcykapłana” na wzór Melchizedeka, Pana Jezusa we własnej osobie,
wówczas możemy zaznać zbawienia.

[nike]

Stary Testament jest zwykle dzielony na
cztery części: księgi (1) prawne, (2) historyczne, (3) nabożno-dydaktyczne oraz (4) prorocze.
Nowy Testament zwykle dzielony jest na trzy części: księgi (1) historyczne, (2) dydaktyczne i (3) księga prorocza.
Podziały te nie są zbyt trafne, ponieważ w księgach prawnych jest na przykład wiele historii: 1
księga Mojżeszowa jest całkowicie historyczna, 2 i 4 Mojżeszowa są głównie historyczne, natomiast 3 i 5 Mojżeszowa są takimi w mniejszym stopniu.
Dydaktyka w pewnej mierze występuje w księdze Sędziów (Pieśń Debory) oraz w 1 i 2 księdze Samuela,
części historyczne pojawiają się u Ijoba, Izajasza, Jeremiasza i Daniela.
Wiele dydaktyki znajduje się także w Ewangeliach i w Dziejach Apostolskich, a nieco wątków
autobiograficznych i osobistych w niektórych listach, np. 2 do Koryntian, Galacjan, Filipian, Filemona, 2 Piotra, 2 i 3 Jana.

Stary Testament zawiera 39 ksiąg, a Nowy Testament ksiąg 27, co w sumie daje 66 ksiąg w
całej Biblii.
Liczba 66 jest także pokazana w typach Biblii, np. dwa stosy chlebów pokładnych, każdy składający się z 6 bochenków stojących obok siebie, 6 i 6, reprezentują
66 ksiąg Biblii, które są szczególnym pokarmem dla prawdziwego kapłaństwa.
podobnie deski, słupy i drągi Przybytku (drągi ułożone w odpowiednich relacjach wobec siebie): to również liczba 66,
symbolizująca 66 ksiąg Biblii.
Uważam, że, Stary Testament jest : Cieniem przyszłych dóbr. Więc nie można przyjmować wszystkich Ksiąg literalnie, bo Typy zawarte w ST. Maja swoje wypełnienie w Wieku Ewangelii i również będą miały swoje wypełnienie w Wieku Tysiąclecia, chociaż są księgami historycznymi
Natomiast księgi typowo historyczne jak księga Estery, jest księgą historyczna,
Hbr 10:1 bg "Albowiem zakon mając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, jednakiemiż ofiarami, które na każdy rok ustawicznie ofiarują, nigdy nie może tych, którzy do nich przystępują, doskonałymi uczynić."
Tak samo jest z Nowym Testamentem, są księgo historyczne i księgi zawierające Typy.

[Steve Sondej]

nike,

Zgadzam się z Tobą w kwestii, że Biblia przekazuje fakty historyczne i prawa moralne w sensie dosłownym. Ale prawdy/prawa duchowe, są ukryte w przypowieściach.

[nike]

[Steve Sondej]

[Olus]

nie ma podzialu na stary i nowy nie caly ST tylko to co wymienil Pawel w liscie.
tak prawo duchowe(moralne) jest wieczne i niezmienne(w tym i szabat )

nie ma podzialu na stary i nowy nie caly ST tylko to co wymienil Pawel w liscie.
tak prawo duchowe(moralne) jest wieczne i niezmienne(w tym i szabat )

[Steve Sondej]

Kod:

tak prawo duchowe(moralne) jest wieczne i niezmienne(w tym i szabat :) )

Prawa moralne nigdy się nie zmieniaja, zgadzam się z tobą. Natomiast prawa obrzędowe/ceremonialne zmieniają się.

[Listek]

[Steve Sondej]

Listek,

Pozwól że zapytam, czy nadal przestrzegasz ofiarę krwi zgodnie z prawem Biblii? Jeśli nie, to dlaczego?

[Olus]

[Listek]

[naka]

a jak rozumiesz "oko za oko"?

[Steve Sondej]

[Steve Sondej]

(25) Lecz o czwartej straży nocnej szedł do nich Jezus, chodząc po morzu. (26) A ujrzawszy go uczniowie po morzu chodzącego, zatrwożyli się, mówiąc: Obłuda to jest! i od bojaźni krzyknęli. (27) Lecz wnet rzekł do nich Jezus, mówiąc: Ufajcie! Jam ci to jest; nie bójcie się. (28) A odpowiadając mu Piotr rzekł: Panie! Jeźliżeś ty jest, każ mi przyjść do ciebie po wodzie. (29) A on rzekł: Pójdź! A Piotr, wystąpiwszy z łodzi, szedł po wodzie, aby przyszedł do Jezusa; (30) Ale widząc wiatr gwałtowny, zląkł się; a gdy począł tonąć, zakrzyknął, mówiąc: Panie, ratuj mię! (31) A Jezus zaraz wyciągnąwszy rękę, uchwycił go i rzekł mu: O małowierny! przeczżeś wątpił? (32) A gdy oni wstąpili w łódź, uciszył się wiatr. (Ew. Mateusza 14, Biblia Gdańska)

Jak sądzicie, co może oznaczać chodzenie po wodzie?

[Henryk]