FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Steve Sondej]

A liczba jeźdźców w tej armii było to dwieście tysięcy tysięcy: i usłyszałem ich liczbę.

Objawienie 9,16


Oczywiście, tysiąc tysięcy to milion, więc liczbę tę można wyrazić jako 200 milionów.


Myśl ze Starego Testamentu

Zwróć uwagę na pewną kwestię w tym wersecie. Po liczbie znajdujemy słowa „i usłyszałem ich liczbę”. Dlaczego Bóg chciał dodać te słowa w tym wersecie? Bóg zwraca naszą uwagę na liczbę, ponieważ wiąże się z nią coś szczególnego.

Kiedy czytamy wersety opisujące wizję, w której pojawia się ta liczba (Objawienie 9,12-21) i porównujemy te wersety z innymi w Biblii widzimy, że wizja ta w całości odnosi się do zmartwychwstania i pochwycenia w dniu ostatecznym. Wydarzenie to będzie sądem szczególnie skierowanym przeciwko „trzeciej części ludzi” (Objawienie 9,18). W wielkim stopniu tą trzecią częścią będą członkowie lokalnych zgromadzeń w chrześcijańskich kościołach na całym świecie. Te 200 milionów to ci (Boża „armia”), którzy przynoszą ten osąd. Jednakże jest jeszcze inne wytłumaczenie tych niezwykłych słów z Objawienia 9,16.

W wielu Psalmach oraz w kilku innych wersetach w innych miejscach w Biblii spotykamy słowo „Sela”. Na przykład znajdujemy to słowo w Psalmie 87,3:

Sławne o tobie rzeczy powiadają, o miasto Boże. Sela.

Konkordancja identyfikuje słowo „Sela” pod wartością H5542 według numerów Stronga jako: „celah” i mówi, że jest to „termin techniczny, prawdopodobnie wskazujący na moment skupienia, pauzę lub przerwę”. Jeśli przyjmiemy założenie, że Bóg umieścił w Biblii każde słowo w jakimś celu, to musimy dojść do wniosku, zawsze, gdy używa słowa „Sela”, chce On zwrócić naszą uwagę na to, co znajduje się przed tym słowem. Chce, żebyśmy pomyśleli o tym, co właśnie przeczytaliśmy.

Tak powinniśmy rozumieć słowa „i usłyszałem ich liczbę”. Jest to tak, jakby Bóg użył tu słowa „Sela”. Zwraca naszą uwagę na tę liczbę, ponieważ ma ona szczególne znaczenie. Jednak pomimo, iż zwraca On naszą uwagę na nią, nie oznacza to, że jest to dosłownie jakaś liczba. Znaczy to, że On chce, abyśmy o tym pomyśleli.

Kiedy czytamy księgę Objawienia, widzimy, że składa się ona prawie w całości z ciągu wizji, które miał apostoł Jan, kiedy znajdował się na wyspie Patmos. Księga ta składa się z krótkiego wstępu kończącego się na wersecie 8, a w wersetach 9 i 10 dowiadujemy się, gdzie Jan się znajduje i dlaczego jest w tym miejscu. Od tego momentu księga ta opisuje kilka następujących po sobie wizji. Co jakiś czas czytamy słowa „i zobaczyłem” lub „i usłyszałem”, lub coś w podobnym znaczeniu . Mówiąc innymi słowy, księga ta w całej rozciągłości mówi o wizjach Jana.

Na przykład wizja, w której Jan widzi jeźdźca na białym koniu (w Objawieniu 6,2), to sposób w jaki Bóg mówi nam, że wysłał swój lud z Jerozolimy w 33 roku n.e., aby poszli z Ewangelią na cały świat. Nie było żadnego dosłownie rozumianego jeźdźca na białym koniu, który by szerzył Ewangelię.

Jako inny przykład zwróć uwagę na wizje opisane w 20 rozdziale Objawienia. Widzimy tutaj słowa „tysiąc lat”, które pojawiają się w kilku wersetach, ale ten tysiąc lat to nie zawsze taka sama długość czasu. W kilku wersetach odnosi się to do wieczności, ale w żadnym z przypadków nie oznacza to dosłownie tysiąca lat.

W księdze Objawienia jest wiele liczb, ale tak jak w przypadku wizji, istnieją dowody, że żadna z tych liczb nie może być rozumiana dosłownie. Z tego powodu musimy wywnioskować, że „dwieście tysiący tysięcy” nie może dosłownie być liczbą ludzi, których Bóg zbawił.


Mylące tłumaczenie

Po części trudność, jaką mamy w zrozumieniu wersetu Objawienia 9,16 wynika z tego jak przetłumaczono tę liczbę. Kiedy sprawdzamy jak konkordancja w oryginalnym języku oddaje „dwieście tysięcy tysięcy”, odkrywamy, że tłumacze wydania King James przekazali nam bardzo mylące tłumaczenie.

Greka w oryginale (fonetycznie) oddaje to jako „dyo myrias myrias”. Słowo „dyo” posiada według numerów Stronga wartość G1417. Jest użyte 135 razy i w każdym innym przypadku jest ono przetłumaczone jako dwa, obydwa lub dwoje. Innymi słowy, jest to liczba dwa. Słowo „myrias” ma według numerów Stronga wartość G3461. Słowo to jest tłumaczone jako dziesięć tysięcy lub niezliczona ilość, ogrom. Jest to słowo, z którego pochodzi nasze słowo „miriada”, które z języka greckiego przeszło do łaciny i następnie do języka angielskiego (przyp. tłum. – tak samo w jęz. polskim), zgodnie z informacją słownikową.

W rzeczywistości inni tłumacze dali nam lepsze tłumaczenie tego wersetu. W tłumaczeniu Revised Standard Version Objawienie 9,16 zostało przetłumaczone w ten sposób: „Liczba oddziałów konnych wynosiła dwa razy dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy; usłyszałem ich liczbę.” Innymi słowy, Bóg mówi nam, że są tam dwie wielkie grupy.


Słowo „miriady” znajdujemy także w Objawieniu 5,11:

A spojrzałem i usłyszałem głos wielu aniołów wokoło tronu i postaci i starców: a liczba ich wynosiła dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy i tysiące tysięcy;

Tutaj „dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy” to „miriady miriad”. Werset 9 w 5 rozdziale Objawienia mówi nam, że ci „aniołowie” byli odkupionymi „z każdego plemienia, i języka, i ludu, i narodu”. Więc, okazuje się, że tak jak w przypadku jeźdźców z Objawienia 9,16, w Objawieniu 5,11 mamy kolejny obraz wszystkich wybranych. Zwróć także uwagę na coś bardzo ważnego w Objawieniu 5,11: chodzi o słowo „i”. Innymi słowy, Bóg ukazuje nam, że są tutaj dwie grupy, ale jedna jest o wiele większa niż druga. Jedna grupa to dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy, a druga to tysiące tysięcy.

W niezwykły sposób znajdujemy kolejny obraz jednej z tych dwóch grup w Objawieniu 7. Czytamy tam, że liczba tych, którzy zostali „zapieczętowani” to „sto i czterdzieści i cztery tysiące” (Objawienie 7,4). Liczba ta składa się z dwunastu tysięcy z każdego z dwunastu plemion (Objawienie 7,5-8). Znaczenie liczby dwanaście (lub 120, 1200, 12000) jest pełnią tego co aktualnie jest omawiane oraz numer dziesięć (albo 100, 1000, 10000) jest kompletność tego co aktualnie jest omawiane. Więc, liczba 144 000 niesie znaczenie wypełnienia i pełni. Przeczytaj teraz Objawienie 7,9:

Potem widziałem, a oto wielki tłum, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków, stali przed tronem i przed Barankiem, odzianych w białe szaty, z palmami w swych rękach;

Jest to druga grupa. Czytając dalej ten rozdział dowiadujemy się, że ta druga grupa – wielki tłum – przyszedł z wielkiego ucisku (wersety 13 i 14). Wyraźnie widzimy, że wielki tłum jest pokazany jako o wiele większa grupa niż wymienione wcześniej 144 000. Widzimy więc znowu grupy, gdzie jedna jest większa niż druga. Czy to ci coś przypomina?


Święto Pierwocin i Wielkie Żniwo

Może już wiesz, że doroczne święta, jakie Bóg nakazał obchodzić starożytnemu Izraelowi są dla nas obrazem Bożego planu zbawienia. W księdze Kapłańskiej dowiadujemy się, że jedno z tych świąt nosi nazwę święta pierwocin (księga Kapłańska 23,10-22). (Jest ono także nazywane świętem Pięćdziesiątnicy – słowo to pochodzi z greki i oznacza dzień pięćdziesiąty.) Święto to było obchodzone kiedy zbierano pierwsze plony.

Kilka miesięcy później, podczas drugich i większych żniw, obchodzono inne święto (księga Kapłańska 23,39). Z wielu wersetów w Biblii wiemy, że żniwo odnosi się do ludzi, których Bóg zbawił. Święto pierwocin jest obrazem pierwszej i mniejszej grupy ludzi, a święto w czasie drugich żniw reprezentuje większą grupę. W rzeczywistości Bóg nawet potwierdza taki sposób rozumienia tych świąt poprzez to, co czytamy w Objawieniu 14,3-4. Tam, te 144 000 są określone jako „pierwociny dla Boga i dla Baranka”.

Więc, mamy tu dwa święta Starego Testamentu, które przedstawiają dwie grupy Bożych dzieci, tak jak widzimy to w Objawieniu 5,11, Objawieniu 7 i w Objawieniu 9,16. Dodatkowo, święta te ukazują, że jedna grupa jest większa od drugiej; a to także odpowiada temu, co znajdujemy w Objawieniu 5,11 i w rozdziale 7.


Proroctwo o Efraimie i Manassesie

Oprócz tych dwóch świąt Bóg daje nam jeszcze inny obraz dwóch grup ludzi, których zbawił. Znajdujemy to w proroctwie Jakuba. W Księdze Rodzaju 48,1-2 czytamy:

1. I stało się to po tych wydarzeniach, że doniesiono Józefowi: oto ojciec twój zachorował; a on wziął ze sobą dwóch swoich synów, Manassesa i Efraima. 2. A gdy doniesiono Jakubowi i powiedziano: oto syn twój, Józef, przybył do ciebie, zebrał Izrael siły i usiadł na łożu.

Jakub umierał. Jego syn Józef dowiedział się o tym i poszedł na spotkanie z nim ze swoimi dwoma synami. Chcąc, by Jakub ich pobłogosławił Józef postawił swoich synów przed ojcem tak, by prawa ręka Jakuba mogła z łatwością spocząć na głowie starszego chłopca, jego lewa ręka na głowie młodszego. Starszym chłopcem był Manasses i oczekiwano, że on otrzyma lepsze błogosławieństwo niż jego młodszy brat, Efraim. Księga Rodzaju 48,14 mówi nam, co się wydarzyło:

A Izrael wyciągnął swoją prawą rękę i położył ją na głowie Efraima, który był młodszy, a swoją lewą rękę na głowie Manassesa, rozmyślnie kierując swoje ręce, bo Manasses był pierworodny.

Jakub zaskoczył swojego syna: skrzyżował swoje ręce w taki sposób, że jego prawa ręka spoczywała na głowie Efraima, a jego lewa na głowie Manassesa. Józef chciał skorygować tę sytuację, jak czytamy o tym w Rodzaju 48,17-18:

A gdy Józef zobaczył, że ojciec jego położył swą prawą rękę na głowie Efraima, a to mu się nie podobało: i ujął rękę ojca swego, aby ją przełożyć z głowy Efraima na głowę Manassesa, 18. I rzekł Józef do ojca swego, Nie tak, mój ojcze: gdyż ten jest pierworodny; połóż swoją prawą rękę na jego głowę.

Ważne jest, by rozumieć, że Bóg kierował tymi wszystkimi wydarzeniami. On uczynił wszystko, żeby Józef pojawił się ze swoimi dwoma synami u Jakuba przed jego śmiercią i uczynił wszystko, żeby Jakub pobłogosławił synów Józefa dokładnie w taki sposób, w jaki to zrobił. To błogosławieństwo znajduje się w wersetach 19-20:

Ale ojciec jego wzbraniał się i rzekł: Wiem, synu mój; wiem to: on także stanie się ludem i on także będzie wielki: lecz zaprawdę młodszy brat jego będzie większy od niego, a jego potomstwo stanie się wieloma narodami. 20. I błogosławił im w owym dniu mówiąc: W tobie będzie błogosławił Izrael mówiąc: Niech Bóg uczyni cię takim, jak Efraim i Manasses: i wyróżnił Efraima przed Manassesem.

Czy widzisz, co tu ma miejsce? Bóg używa Efraima i Manassesa jako obrazów dwóch grup, o których czytamy w Objawieniu. Manasses, starszy brat jest obrazem 144 000 lub pierwocin żniwa; a Efraim, młodszy brat, który dojrzewa później jest obrazem wielkiego tłumu, lub inaczej wielkiego żniwa dusz.

Zanim Jakub umarł, także przekazał proroctwa o każdym ze swoich synów. Zobaczymy, że jedno z tych proroctw daje nam dodatkowy wgląd w znaczenie, jakie mają jego wnukowie – Manasses i Efraim.


Zastanawiająca różnica między dwoma listami

I wezwał Jakub swoich synów i rzekł: Zbierzcie się razem, abym oznajmił wam, to co was spotka w dni ostateczne.
Rodzaju 49,1


Jakub, którego Bóg nazwał Izraelem, miał 12 synów. W Rodzaju 49, znajdujemy proroctwo o każdym z nich. Wydarzenia te mogły mieć miejsce tego samego dnia, co proroctwo Jakuba dla Efraima i Manassesa, lub bardzo niedługo po tym wydarzeniu. Jest możliwe, że Józef poczynił przygotowania, aby przyprowadzić wszystkich swoich braci do łoża ojca natychmiast po tym, jak Jakub pobłogosławił jego chłopców. W końcu Józef był w miejscu, które mu to umożliwiało i można to było zrobić bardzo szybko.

Kiedy wszyscy synowie tam już byli, Jakub wymienił każdego z nich i powiedział coś o wymienianym synu – i nie było to w każdym przypadku coś dobrego. Oto lista synów o których prorokował Jakub:

Ruben
Symeon Lewi (razem)
Juda
Zebulon
Issachar
Dan
Gad
Aszer
Neftali
Józef
Benjamin

Potomkowie tych mężczyzn stali się 12 plemionami Izraela (patrz 1 Kronik 2 i kolejne rozdziały). Może pamiętasz, że Objawienie 7 także ma listę taką, jak ta. Czytamy tam, że 144 000 dzieci Izraela są „opieczętowane” przed czasem Bożego sądu (Objawienie 7,3-4). Następnie widzimy listę plemion Izraela. Oto lista imion, które znajdujemy w wersetach od 5 do 8:

Juda
Ruben
Gad
Aser
Naftali
Manasses
Symeon
Lewi
Issachar
Zebulon
Józef
Benjamin

Jeśli porównamy te dwie listy, zobaczymy, że – oprócz faktu, iż imiona są wymienione w innej kolejności – jest różnica w jednym imieniu. Na liście z Objawienia brakuje syna Jakuba, Dana i został on zamieniony na Manassesa (lub Manassah). Dlaczego Bóg to zrobił? Czy ktoś popełnił błąd?

Oczywiście odpowiedź musi być inna. Po pierwsze musimy przeczytać proroctwo Jakuba odnośnie Dana. Znajdujemy je w Rodzaju 49,16-18:

Dan będzie sądził swój lud, jak każde plemię Izraela.
17. Będzie Dan wężem na drodze, żmiją na ścieżce, która kąsa w pęcinę konia, tak że jeździec spadnie wstecz. 18. Zbawienia twego oczekuję, O PANIE.

Słowa te w żaden sposób nie brzmią nieżyczliwie dla Dana. Więc mamy tak naprawdę dwa problemy: dlaczego Bóg usunął Dana z listy synów Jakuba i dlaczego zmienił Dana na Manassesa?

W dodatku do tych kwestii, musimy się dowiedzieć dlaczego Efraim nie pojawia się na tej liście. Zgodnie z proroctwem Jakuba, Efraim miał być znamienitszy od Manassesa. A jednak nie widzimy jego imienia na tej liście. Tak naprawdę, imię Efraima pojawia się tylko jeden raz w całym Nowym Testamencie, a ma to miejsce w Ewangelii Jana 11,54. W tym miejscu jest to nazwa miasta niedaleko pustyni, gdzie Pan Jezus odszedł ze swoimi uczniami, aby usunąć się z dala od przywódców religijnych.

Już znamy część odpowiedzi na te pytania. Widzieliśmy jak Bóg objawia to, że są dwie wielkie grupy ludzi, których zbawił. W proroctwie Jakuba są one przedstawione jako Efraim i Manasses; a w Objawieniu są nazwane 144 000 i wielkim tłumem. Włączając imię Manassesa do listy plemion w Objawieniu 7 Bóg łączy Manassesa ze 144 000 i ukazuje nam, że ta grupa jest wypełnieniem proroctwa Jakuba o Manassesie. Innymi słowy, Manasses to 144 000. Dlatego też Efraim jest wielkim tłumem.

Jednak wciąż pozostaje pytanie: dlaczego Bóg wybrał Dana jako tego, którego usunie z listy plemion w Objawieniu? Aby odpowiedzieć na to pytanie musimy wrócić do księgi Objawienia.


Obrazy pochwycenia i zmartwychwstania

W księdze Objawienia widzimy obraz zmartwychwstania/pochwycenia ukazany na kilka różnych sposobów. W urywku, który obejmuje także werset mówiący o 200 milionach jeźdźców na koniach znajdujemy ukazaną wielką armię strasznych stworzeń, które zostały wypuszczone przeciwko ludzkości, aby zabić „trzecią część ludzi”. Konie są opisane jako stwory z ogonami „podobnymi do wężów”.

W Objawieniu 16 znajdujemy inny obraz zmartwychwstania i pochwycenia. Tutaj widzimy serię sądów Bożych ukazanych jako czasze gniewu wylewane na świat. Wizja związana z wylaniem szóstej czaszy jest obrazem zmartwychwstania i pochwycenia. Zauważ, że Bóg ukazuje to wydarzenie jako wielką bitwę w miejscu o nazwie Armagedon. Jest to bitwa z „królami ziemi” (Objawienie 16:14), którzy zostali zgromadzeni przez szatana (Objawienie 16,13-14).

Ta „bitwa pod Armagedonem” jest także pokazana w Objawieniu 19, gdzie czytamy o Bożych armiach (Objawienie 19,14), które przychodzą, aby zniszczyć armie tego świata. Zostają zwołane ptaki, by „jeść ciała królów i ciała wodzów, i ciała mocarzy, i ciała koni oraz ich jeźdźców, i ciała wszystkich wolnych i niewolników, małych i wielkich” (Objawienie 19,18).

Oprócz tych obrazów zmartwychwstania/pochwycenia w zawartych w Objawieniu, znajdujemy także coś interesującego na ten temat w Łukasza 11,31-32:

Królowa z południa stanie na sądzie wraz z ludźmi tego pokolenia i potępi ich: gdyż przybyła z krańców ziemi, aby słuchać mądrości Salomona, a oto tutaj więcej niż Salomon. Mężowie z Niniwy staną na sądzie wraz z tym pokoleniem i potępią je: gdyż na skutek zwiastowania Jonasza pokutowali, a oto większy od Jonasza jest tutaj.

W tym miejscu Pan Jezus mówi o dniu ostatecznym. Zauważ w jaki sposób wersety te pokazują, że ci którzy zostają wzbudzeni z martwych potępiają niezbawionych. Objawiają one, że królowa Saby (patrz 1 Królewska 10,1-10) i przynajmniej niektórzy z ludzi z Niniwy (patrz Jonasza 3,5) zostali zbawieni. Kiedy powstają z martwych w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym, to oni „potępią” niezbawionych. Nie znaczy to, że będą tam jakieś przemówienia! A raczej mówi nam to, że dla Boga zmartwychwstanie oznacza sąd przeciwko niezbawionym.

W tych urywkach z Biblii widzieliśmy, że Bóg łączy ze zmartwychwstaniem i pochwyceniem kilka myśli. Po pierwsze, jest to sąd przeciwko niezbawionym; a szczególnie jest to sąd przeciwko „trzeciej części”, która reprezentuje oficjalne Chrześcijańskie organizacje, które dzisiaj twierdzą, że reprezentują Królestwo Boże.

Widzieliśmy także, że wybrani w dniu ostatecznym są przedstawieni w pewnym sensie jak wąż. Mają oni moc „zadawania ran” (Objawienie 9,19). I widzieliśmy, że wszyscy wybrani razem są ukazani jako armia, która zniszczy armie świata i jej konie.

Pamiętając o tych myślach, przeczytaj jeszcze raz proroctwo Jakuba w Rodzaju 49,16-18:

Dan będzie sądził swój lud, jak każde plemię Izraela.
17. Będzie Dan wężem na drodze, żmiją na ścieżce, która kąsa w pęcinę konia, tak że jeździec spadnie wstecz. 18. Zbawienia twego oczekuję, O PANIE.

Czy widzisz jak one pasują do siebie? Zwróć uwagę także na werset 18: „Zbawienia twego oczekuję, O PANIE”. Po przestudiowaniu wielu innych wersetów Biblii wiemy, że pochwycenie i zmartwychwstanie będzie miało miejsce bezpośrednio przed końcem świata. Będzie to dzień, kiedy Boży wybrani otrzymają swoje nowe ciała, zaprojektowane tak, by trwały na wieki. Będzie to ukończenie dzieła ich zbawienia. I w ten sposób mamy odpowiedź na nasze ostatnie pytanie: te 200 milionów jeźdźców reprezentuje Dana. To dlatego Bóg usunął go z listy plemion w Objawieniu. W proroctwie Jakuba Dan jest obrazem wszystkich, których Bóg zbawił, a którzy w dniu ostatecznym powstają w zmartwychwstaniu i pochwyceniu.


Wnioski

Widzieliśmy, że Objawienie 9,16 objawia Boży plan zbawienia dwóch wielkich grup ludzi. W kilku miejscach w Biblii, pierwsza grupa jest przedstawiona jako pierwociny i jako 144 000, a druga, jako większe żniwo na podstawie dwóch świąt związanych ze żniwami w starożytnym Izraelu, i jako „wielki tłum”. W kilku innych wersetach Bóg odnosi do tych grup duchową liczbę, a mianowicie tysiące tysięcy, lub dziesięć tysięcy dziesięciu tysięcy.

Bóg mówi nam o tych dwóch grupach na kilka różnych sposobów, sięgając wstecz, aż do czasów, kiedy dał nam księgę Rodzaju . W ks. Rodzaju znajdujemy proroctwo wygłoszone przez Jakuba na łożu śmierci, kiedy mówi setki lat przed tym, zanim jego potomkowie rozmnożyli się tworząc 12 plemion Izraela. Już tam widzimy dwie grupy przedstawione w postaci wnuków Jakuba. Co ciekawe, we wszystkich formach w jakich te dwie grupy są przedstawione, wydaje się, że nie ma żadnego odniesienia do tego by jacyś ludzie byli zbawieni przed czasami, w których żył Jakub.

Wiemy, że zarówno Abel i Set zostali zbawieni. Oczywiście także Noe (i jego rodzina), Abraham, Izaak, Jozue, Kaleb i jeszcze inni zostali zbawieni, sądząc na podstawie tego, co czytamy w Biblii. Bez wątpienia inni ludzie także zostali zbawieni zanim zmarł Jakub. Jednakże, musimy wywnioskować, że cała liczba ludzi zbawionych przed czasami, w których żył Jakub była względnie mała w porównaniu do liczby zbawionych później.

Liczba ludzi zbawionych przed Jakubem plus liczba ludzi w każdej z dwóch grup ludzi, których Bóg zbawił są wymienione w Objawieniu 9,16: „dwa razy dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy” (Revised Bible Version) i są one ukazane w księdze Rodzaju , w proroctwie Jakuba o Danie


Przez Roberta Fitzpatrick

[Henryk]

[nike]

Steve Sondej, Żebym ja mogła ciebie zrozumieć, to musisz do mnie pisać krótsze posta i konkretne do tekstu.
Takich długaśnych i skaczących po całej Biblii ja nie czytam, a szkoda, bo chętnie podyskutuję z tobą.

Mam pytanie, o jakim ty tłumie myślisz który reprezentuje pokolenie Efraima?
Drugie moje pytanko do jakiego ugrupowania religijnego ty należysz jeżeli można wiedzieć, lżej się wtedy dyskutuje.

Bardzo proszę pisz zwięźle.

[Steve Sondej]

Cytat:

Mam pytanie, o jakim ty tłumie myślisz który reprezentuje pokolenie Efraima?

Efraim reprezentuje druga grupę 200 milionów ludzi, znajdującą się w Księdze Objawienia 5:11 i 9:6, zbawionych w deszcz późny [List Jakuba 5:7]
"I widziałem, i słyszałem głos wielu Aniołów około onej stolicy, i onych zwierząt i onych starców; a była liczba ich tysiąckroć sto tysięcy i dziesięćkroć sto tysięcy,"
"A liczba wojska jezdnego była dwieściekroć tysiąc tysięcy; bom słyszał liczbę ich."

Manasses reprezentuje pierwszą grupę 144,000 ludzi, znajdującą się w Księdze Objawienia 7:5-8, zbawionych w deszcz wczesny [List Jakuba 5:7]
(5) Z pokolenia Judowego dwanaście tysięcy popieczętowanych; z pokolenia Rubenowego dwanaście tysięcy popieczętowanych; z pokolenia Gadowego dwanaście tysięcy popieczętowanych; (6) Z pokolenia Aserowego dwanaście tysięcy popieczętowanych; z pokolenia Neftalimowego dwanaście tysięcy popieczętowanych; z pokolenia Manasesowego dwanaście tysięcy popieczętowanych; (7) Z pokolenia Symeonowego dwanaście tysięcy popieczętowanych; z pokolenia Lewiego dwanaście tysięcy popieczętowanych; z pokolenia Isacharowego dwanaście tysięcy popieczętowanych; (8) Z pokolenia Zabulonowego dwanaście tysięcy popieczętowanych; z pokolenia Józefowego dwanaście tysięcy popieczętowanych; z pokolenia Benjaminowego dwanaście tysięcy popieczętowanych.

Cytat:

Drugie moje pytanko do jakiego ugrupowania religijnego ty należysz jeżeli można wiedzieć, lżej się wtedy dyskutuje.

Nie jestem członkiem żadnego kościoła lub organizacji.

[bartek212701]

[Steve Sondej]

[nike]

[Steve Sondej]

nike,

Och, to nie jest produkt mojego umysłu. Znalazłem ten artykuł w lokalnej gazecie napisany przez Roberta Fitzpatrick. Jest bardzo interesujący i zgadzam się z nim w pewnym stopniu. Więc postanowiłem przetłumaczyć go z angielskiego i podzielić się nim z innymi badaczami Biblii o takich samych poglądach.