FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Markerów]

Mimo że temat wałkowany po tysiąckroć, warto poprawnie odczytać
Zapowiedzi starotestamentowe na temat Bóstwa Chrystusa.

Proroctwa starotestamentowe mówią o Jezusie jako o Bogu. Nie sposób wymienić tu wszystkich, stąd tylko kilka przykładów:
1.
W Ewangelii Jana znajdujemy odwołanie do proroctwa o Jezusie u Izajasza:
Chociaż jednak uczynił On wobec nich tak wielkie znaki, nie uwierzyli w Niego, aby się spełniło słowo proroka Izajasza, który powiedział: Panie, któż uwierzył naszemu głosowi? A ramię Pańskie komu zostało objawione? Dlatego nie mogli uwierzyć, że znów powiedział Izajasz: Zaślepił ich oczy i twardymi uczynił ich serca, żeby nie widzieli oczami oraz nie poznali sercem i nie nawrócili się, ażebym ich uzdrowił.
Tak powiedział Izajasz, ponieważ ujrzał chwałę Jego i o Nim mówił
(J 12,37-41).

Jaki fragment Izajasza ewangelista ma na myśli? 🤔 oczywiście chodzi o wizję z 6 rozdziału Księgi Izajasza:
W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem PANA zasiadającego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. (...) I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest PAN Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały. (…) I powiedziałem: Biada mi! Jestem
zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych
wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów! (Iz 6,1.3.5)

Otóż w obu miejscach wyróżnionych dużą czcionką, w oryginale znajduje się Tetragram – Jahwe, wyłączne imię Boga!

A to Ciekawe

[Markerów]

Inny przykład: w Nowym Testamencie wielokrotnie pojawia się obraz Chrystusa – małżonka Kościoła.
dwa cytaty:
Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby samemu sobie przedstawić Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego,
lecz aby był święty i nieskalany. Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. (…) Tajemnica to wielka, a ja mówię:
w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła (Ef 5,25-28.32).

I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, co trzymają siedem czasz napełnionych siedmiu plagami ostatecznymi, i tak odezwał się do mnie: Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka. I uniósł mnie w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte – Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga (…) (Ap 21,9-10).

Tymczasem w Księdze Izajasza czytamy:
Śpiewaj z radości, niepłodna, która nie rodziłaś, wybuchnij weselem i wykrzykuj, która nie doznałaś bólów porodu! Bo liczniejsi są synowie porzuconej niż synowie mającej męża, mówi PAN (…). Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, któremu na imię – Pan Zastępów;
Odkupicielem twoim – Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi. Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu, wezwał cię PAN
(Iz 54,1.5-6a).

Znów wyrazy wyróżnione oddane są w oryginale imieniem Boga Jahwe.
Jest to o tyle ważne, że „Małżonkę Baranka” z Ap 21,9-10 i małżonkę Jahwe z Iz 54 łączy w swoim liście odwołujący się do tego fragmentu Księgi Izajasza Paweł:
Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. Wszak napisane jest:
Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem (Gal 4,26-27)

[Markerów]

Kolejna sprawa to ta że Jezus określa się imieniem Boga JESTEM (Jahwe)
Powyższe przykłady pokazują, że Stary Testament określa Jezusa imieniem Jahwe (Jestem lub Ja Jestem).
Zaskakujące jest jednak, że również Jezus nazywa się tym imieniem.
Oczywiście nie chodzi o sytuacje, gdy Jezus używał wyrażenia „ja jestem” w jego „zwykłym” znaczeniu.
Wyrażenie „ja jestem” jest częste w mowie potocznej, wielokrotnie potocznie używał go sam Jezus (np. Mt 20,15: Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry? albo Łk 34,29: Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem oraz inne postacie z Ewangelii (np. anioł Gabriel – Łk 1,19: Odpowiedział mu anioł: Ja jestemGabriel).

Absurdem byłoby kojarzenie ich za każdym razem z imieniem Jahwe. Jest to zasadne tylko w kilku wypadkach, gdy konstrukcja gramatyczna na którą badacze tak lubią się powoływać i okoliczności wypowiedzi
(a zwłaszcza reakcja słuchaczy)na to wskazują.

[Markerów]

kilka takich przypadków:
Ewangelia wg św. Jana, rozdział 8:
Kiedy Żydzi pytają Jezusa Kimże ty siebie czynisz? (J 8,53b), Jezus powołuje się na to, że jest synem Boga Ojca. Swą wypowiedź na ten temat kończy słowami Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim
Abraham stał się, JA JESTEM (J 8,58b).

Zdanie to jest przedziwne, bowiem łamie reguły gramatyki –
gdyby miało to być proste oświadczenie, że Jezus żył wcześniej niż Abraham, w miejscu tym musiałoby się pojawić stwierdzenie
„Zanim Abraham stał się, JA BYŁEM”.

Jezus jednak nawiązuje tu do starotestamentalnego imienia Boga „Jahwe” (czyli właśnie „JA JESTEM”), podkreślającego istnienie
jako element natury Boga. Słuchający Go Żydzi nie mają zresztą wątpliwości co do znaczenia tej konstrukcji słownej, będącej dla nich bluźnierstwem; świadczy o tym ich reakcja: Porwali więc
kamienie, aby rzucić w Niego
Kamienowanie było karą za bluźnierstwo wobec imienia Bożego
(Kpł 24,16).
Co ciekawe, wcześniej, podczas tej samej wymiany zdań, Jezus jeszcze dwukrotnie używa podobnego zwrotu: Powiedziałem wam, że pomrzecie
w grzechach swoich. Jeżeli bowiem nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach waszych (J 8,24).
Zdanie to, jeśli przyjąć potoczne znaczenie słów „ja jestem” nie ma sensu; Jezus musiałby sądzić, iż Żydzi nie wierzą w Jego istnienie. Wygląda na to, że mowa nie tyle o istnieniu Jezusa, co o jego naturze.
Takie rozumienie potwierdza kolejne zdanie: Rzekł więc do nich Jezus: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM i że Ja nic sam z siebie nie czynię, ale że mówię to, czego
Mnie Ojciec nauczył. (J 8,28).

[Markerów]

Kolejny projekt Mowa Jezusa przed Ostatnią Wieczerzą:
Dziwna” konstrukcja gramatyczna ze słowami „Ja Jestem” powtórzy się w wypowiedzi Jezusa do uczniów po umyciu nóg przed Paschą:
Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się stanie,
uwierzyli, że JA JESTEM (J 13,19).

Co mógłby mieć na myśli?🤔 Czyżby przypuszczał, że uczniowie wątpią w Jego istnienie?😅

[Markerów]

Kolejny przykład pojmanie Jezusa w Getsemani
To powiedziawszy, Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często
się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, Przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: «Kogo szukacie?» Odpowiedzieli Mu: «Jezusa z Nazaretu».
Rzekł do nich Jezus: «Ja jestem». Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: «Ja jestem», cofnęli się i upadli na ziemię (J 18,1-6).

Teraz Zagadka – przyszli Go pojmać. Cała kohorta oraz dodatkowo strażnicy z latarniami, pochodniami i bronią. Naprzeciw nim wychodzi Jezus. Gdy mówi Ja jestem, cała ta gromada uzbrojonych ludzi cofa
się i pada na ziemię. To nie była reakcja na widok samego Jezusa (wiedzieli, po kogo idą, trudno by szli z założeniem oddania Mu pokłonu 🤣😅 ale na krótkie dwa słowa Ja jestem.
Świadczy o tym zresztą wyraźnie słowo „skoro” w wierszu 6: Skoro więc rzekł do nich: «Ja jestem», cofnęli się i upadli na ziemię. Mimo że ci ludzie przybyli, by aresztować Jezusa i w niego nie wierzyli, upadli na ziemię przed imieniem Boga, którym się przedstawił.

Powyższe wyjaśnia, dlaczego Nowy Testament każe wierzyć w Imię Jezusa:
Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego (J 3,18).

[Markerów]

Co więcej, gdyby Jezus nie miał prawa do imienia Jahwe, bluźnierstwem byłyby słowa o Nim z Dziejów Apostolskich:
"I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego Innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni (Dz 4,12).

Niemożliwym byłoby też stwierdzenie z
Listu do Filipian 2,9, że imię Jezusa jest ponad wszelkie imię.

[Markerów]

Kolejna rzecz to to że Pismo przypisuje Jezusowi czyny Boga
Znów tylko kilka przykładów spośród wielu:
1. Stworzenie
W Liście do Kolosan czytamy o Jezusie:
(…) w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone (Kol 1,16).

Myślę, że wszyscy pamiętają, jak brzmi pierwsze zdanie w Biblii:
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię (Rdz 1,1)

[Markerów]

Wybawienie Żydów z Egiptu
W Liście Judy czytamy, iż Jezus wyprowadził Żydów z Egiptu:
zapierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa. A chcę przypomnieć wam, którzy raz na zawsze wszystko wiecie, że Pan wybawił wprawdzie lud z ziemi egipskiej, ale następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli (Jud 1,4-5 ).

A przecież wiemy, że uczynił to Bóg:
Ja jestem Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli (Wj 20,2).

[Pokoja]

Może jutro napiszę

[Markerów]

[Markerów]

Następne.
Pismo nadaje Jezusowi tytuły Boga
1. Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec

Księga Izajasza bywa nazywana niekiedy „piątą Ewangelią” ze względu na liczbę proroctw traktujących o Jezusie. W jednym z nich czytamy:
Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju (Iz 9,5).

2. Pierwszy i Ostatni
O Jezusie:
Kiedy Go ujrzałem, do stóp Jego padłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: Przestań się lękać! Ja jestem Pierwszy i Ostatni (…) (Ap 1,17).
O Jahwe:
Tak mówi Pan, Król Izraela, Odkupiciel jego, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy i Ja ostatni; i nie ma poza Mną boga (Iz 44,6).

3. Zbawca
W Starym Testamencie czytamy:
Jam to, Ja jestem Jahwe i poza mną nie ma wybawcy (Iz 43,11 bp).
Właśnie o to trudzimy się i walczymy, ponieważ złożyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawcą wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących
(1 Tm 4,10).

Porównajcie siebie z tekstami mówiącymi o Jezusie:
(…) dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan (Łk 2,11).
Wiermy już nie dzięki twemu opowiadaniu, usłyszeliśmy bowiem na własne uszy i wiemy, że On prawdziwie jest Zbawicielem świata (J 4,42b).

4. Alfa i Omega
„Alfa i Omega” to tytuł Boży:
Ja jestem Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący (Ap 1,8)
Ta sama księga odnosi go jednak także do Chrystusa:
Ja jestem Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec.
Błogosławieni, którzy płuczą swe szaty, aby władza nad drzewem życia do nich należała i aby bramami wchodzili do Miasta. (…) Ja, Jezus, posłałem mojego anioła, by wam zaświadczyć o tym, co dotyczy Kościołów. Ja jestem Odrośl i Potomstwo Dawida, Gwiazda świecąca, poranna
(Ap 22,13-16).

5. Pan
Porównajcie wersety odnoszące się do Jahwe:
Ja jestem Pan, i nie ma innego. Poza Mną nie ma boga. Przypaszę ci broń, chociaż Mnie nieznałeś, aby wiedziano od wschodu słońca aż do zachodu, że poza Mną nie ma nic. Ja jestem Pan i nikt poza Mną
(Iz 45,5-6).
Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem (Mk 12,29)
z wersetami odnoszącymi się do Chrystusa:
Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie (Rz 10,9).
Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus (Kor 12,3b).


6. Świadek wierny i prawdziwy
W Apokalipsie czytamy
Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz: To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego (Ap 3,14).
Jest to odniesienie do Księgi Jeremiasza 42,5, gdzie jednak to Bóg Jahwe obdarzony jest tym tytułem:
Oni zaś rzekli do Jeremiasza: Bóg nam świadkiem wiernym i prawdomównym, że postąpimy we wszystkim według tego, co Pan, twój Bóg, objawi dla nas.

[Markerów]

Podsumowanie

1) Chrześcijanie od samego początku wiedzieli, że Jezus jest Bogiem. Świadczą o tym zarówno zapowiedzi starotestamentowe, jak i zapisy Nowego Testamentu.

2) Pismo Święte bezpośrednio określa Jezusa Bogiem, przypisuje Mu tytuły, czyny i cechy Jahwe. Jezus kilkukrotnie sam siebie określa tym mianem.

3) Najwcześniejsze świadectwa nie pozostawiają wątpliwości, iż świadomość tego, iż Jezus jest Bogiem, była powszechna wśród gmin chrześcijańskich.

4) Również tytuł Syna Bożego używany wobec Jezusa został potwierdzony niezliczonymi wzmiankami w Biblii i w tekstach wczesnochrześcijańskich..

[Wiesława]

[Markerów]