FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Pokoja]

Hioba 37:1-9


Hioba 37:10-19a)


Hioba 37:19b)-23


Treść Hioba 37:1-23 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz:

ZMIANA KLIMATU I ZADZIWIAJĄCE ZJAWISKA ATMOSFERYCZNE

1. Słuchając z uwagą, słyszałem niepokój głosu; wzdychał wychodząc ustami.
2. Pod całym nieboskłonem jest sprawiedliwym; wstającego dnia wypuszczany w kierunku kończyn kraju.
3. Z tyłu ryczy lekkomyślność, doprowadzona do drżenia; głos wywyższenia nie napada podstępnie; z powodu tego głos zachęca do słuchania.
- Jest tu ukazany kontrast między głosem pobożności i głosem lekkomyślnego bałwochwalstwa.

4. Bóg jest nadzwyczajnym, głosem doprowadza do drżenia, czyni wielkie rzeczy, nie były znane.
5. Z powodu tego rozkazuje śniegowi; mieszkańcom kraju stanie się ulewa deszczu, moc ulewy deszczu.
6. Ręka każdego mężczyzny będzie zatrzymana, każdy mąż pozna dzieło.
- Zmiany klimatyczne na północy kraju, doprowadzają do drżenia na jego południu. Dzięki temu dotychczasowy nadzwyczajny trud mężczyzn dla przetrwania, zostanie zatrzymany.

7. Krewny przyjdzie z mieszkania w Arbel, osiedli się by mieszkać.
8. Od strony skrytych miejsc, przyjdzie wicher, zimno rozpraszający.
9. Bóg tchnieniem, uczyni lód, ograniczenie przestrzeni wód.
10. Także obłok będzie obciążony wilgocią, chmura1 rozproszy2 światło3.

1,2,3 – ukaże się tęcza miłosierdzia Bożego
- W wierszu 7 może chodzić o Arbel z Oz. 10:14. Zjawisko halo (w. 9) i tęczy (w. 10), dzięki rozszczepieniu światła słonecznego w kryształkach lodu i kroplach deszczu. Nie odwołano się tu do kształtu zjawiska (łuk tęczy), lecz do rozproszenia światła, które następuje w halo i w tęczy.
https://www.junior.agh.ed...czne-na-niebie/

11. On (Bóg) przekształci dzieło otoczenia przewodnictwa, wszystko od kiedy rozkazuje, na terenie oblicza kraju, okręgu świata.
12. Uderzy też ród, czy też mieszkańców kraju, raczej hańbą.
- Wszystkie dzieła, które powstały od czasu przewodnictwa otoczenia władzy miały być przekształcone na terenie oblicza kraju unii narodów (okręgu świata). Hańba rodów i mieszkańców kraju miała wyjść na jaw.

13. Słuchaj Hiobie, ta (hańba) powstała przeciwko; zwrócą uwagę na Boga, postępuje w cudowny sposób.
14. Bóg staje się znanym na terenie, postanowił oświecać1 światłem2 obłoku3.
1,2,3 – może to oznaczać tęczę ,znak miłosierdzia Bożego.
- Ukazanie hańby świadczy o praktykowaniu bałwochwalczego kultu.

15. Poznasz równoważenie obłoków na terenie, cudowny czyn doskonałej umiejętności.
16. Tak jak ciepła szata, uciszy południowy wiatr mieszkańców kraju.
17. Rozciągnie obłoki twardych chmur, będą dobrze ustanowione w kierunku lustra.
- Jest to zapowiedź zaistnienia cudownych zjawisk, odmieniających los i perspektywę życia na południu kraju.

18. Stanie się znanym, w jakim celu (Bóg) rozkazuje na korzyść bez posłużenia się obliczem tajemnego miejsca.
19. Będzie opowiedzianym, jak rozkazywano wewnątrz; kiedy mąż oznajmiał pewnie był wykończonym.
20. Teraz nie zwracają uwagi, światłom na nieboskłonie; te jasne obłoki, wiatrem zmuszają do służby, oczyszczają.
- Przyczyny zmian klimatycznych nie będzie można przypisywać uprawianiu bałwochwalczego kultu, jako czczeniu prawdziwego Boga.

21. Na terenie północy, złoto przyniosą Bogu, zadziwią się majestatem.
22. Wszechmogący nie zgodzi się; potężna moc wielu ustaw sprawiedliwości nie będzie dotknięta.
23. Przeto ludzie boją się; jakiekolwiek wyuczone wnętrze człowieka nie ma wizji.
- Południe utraciło wizje władzy i niewolniczej organizacji życia. Chwytanie się korupcji nie ma szansy powodzenia przy prawdziwym służeniu Bogu, gdyż jest to inny, zadziwiający majestat panowania w duchu ustaw Bożych.

[Pokoja]

Hioba 38:1-10


Hioba 38:11-20


Hioba 38:21-31


Hioba 38:32-38


Treść Hioba 38:1-38 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz:

BRZMIENIE HARFY BOŻEJ Z MAZZAROTA, A BAŁWOCHWALSTWO TRÓJCY GWIAZDOZBIORÓW

(1) Jehowa dając odpowiedź Hiobowi z wichru, rzekł:
- Dał odpowiedź raczej bardziej niż wicher, podobnie jak Ojciec Jehoszua (Jezusa), przemówił do swego Syna bardziej niż trzęsienie ziemi, czy jako Posłaniec (Anioł):

Cytat:

Jan. 12:28-29 28. Ojcze, uwielbij imię swoje! Odezwał się więc głos z nieba: I uwielbiłem, i jeszcze uwielbię. 29. Lud więc, który stał i słyszał, mówił, że zagrzmiało, inni mówili: Anioł do niego przemówił. (BW)

(2) Oby tutaj nie była ukryta wypowiedź mądrości zamiaru;
(3) Przepasz więc biodra silny wojowniku;
(4) Dowiadywałeś się, poznałeś poprzez doświadczenie: Jaki byłeś, zapoczątkowując ziemię żywych? Byłeś widocznym, kiedy odczułeś zdolność, oby przekształcić „miarę” (swoją)?
- Wypowiedź ta w pierwszej kolejności ma zastosowanie w odniesieniu do człowieka z Rdz. 2:7, gdy ten stał się duszą życia (z której powstało wszelkie inne stworzenie, roślinne i zwierzęce) na planecie Ziemi w pierwszym dniu stwarzania, czy na lądzie w trzecim dniu stwarzania, kiedy to w zaistniałym Ogrodzie Eden, Bóg przekształcił jego „miarę”:
A zasadziwszy ogród wschodu Eden (6924 QeDeM), Jehowa Bóg przekształcił tam człowieka, którego uformował. Rdz. 2:8 KS
ogród wschodu Eden – wschodem Edenu jest ziemia jałowa, piaszczysta. Jest to stan stwarzania przyrody w trzecim dniu stwarzania, gdy ląd wyłonił się z wody. Określenie wschód nie odnosi się do kierunku geograficznego, lecz do wzejścia (wschodu) nowego środowiska przyrody, które zostało nazwane Edenem. W późniejszym czasie (aż do dzisiaj) nie ma już Edenu, podobnie jak w starszym wieku człowieka nie ma już stanu dziecięcego. Z tego powodu Ziemia jest nazywana Ogrodem Bożym, podobnie jak człowiek wierzący jest nazywany dzieckiem Bożym.
Opis z Hio. 38:2-4 w drugiej kolejności można odpowiednio zastosować do miniatury powyższego stanu stworzenia, czyli do dziejów z czasów Hioba, a nawet do jego życia. Są to trzy jednokładne stany.
Człowiek stworzony na obraz i czyniony na podobieństwo Boże w swoim DNA ma zapisaną prawdę o stworzeniu, więc dzięki odpowiednim Bożym doświadczeniom może w nią wejrzeć.

(5) Kiedy poznałeś, czy ktoś powyżej rozciągnął sznur mierniczy?
(6) Ze względu na co, fundament ziemi był zatopiony, albo kto wystrzelił strzałę, róg Kamienia ognistego;
- Szyk zdarzeń stworzenia jest odwrotny, ale takie opisanie ich w odwrotnym porządku jest poprawne, gdyż łatwiej jest przejść obserwatorowi (człowiekowi) od stanu bardziej znanego do nieznanego. Styl tego opisu jest taki sam jak w sprawozdaniu o stworzeniu. W Rdz. 1:1 w tytułowym streszczeniu jest napisane ogólnie o stworzeniu wszystkiego w czasie tygodnia stwarzania, (trwającego nadal), a w Rdz. 1:2 jest napisane o stanie bytu poprzedzającym stworzenie. W podobieństwie można to wyrazić w sposób następujący: Ojciec tłumaczy dziecku, że w otaczającej ich przestrzeni ,kształtowany jest porządek osiedla (niebo) i naszego domu (ziemia), Rdz. 1:1. Następnie pouczył go ot tym, że wcześniej w zaistnienie tego był zaangażowany Aparat twórczy administracji i instytucji państwa (Duch Boży), który angażował swoją uwagę w celu zaistnienia tej potężnej inwestycji (Osiedle i nasz dom/ niebo i ziemia).
W treści od Rdz. 1:3 jest opisane całe dzieło stworzenia, czyli rozwinięcie Rdz. 1:1.

Według rzeczywistego porządku zdarzeń stworzenia jest tak:
1. Wystrzelenie strzały, rogu Kamienia ognistego – wyodrębnienie ziemi;
2. Zatopienie fundamentu ziemi – wody z Rdz. 1:2, okrywające cały glob ziemski;
3. Utworzenie pierścienia wodnego okalającego ziemię.

(7) Unia gwiazd zarannych, wydała dźwięczny okrzyk, zatrąbili wszyscy synowie Boży.
- Okres ten trwał przez pierwsze trzy dni stwarzania, gdy jeszcze nie było widać na sklepieniu niebieskim źródeł światłości.

(8) Morze zamknięte bramą, wyrwało się, opuściło łono;
(9) Obłok tworzył szatę, gęsta ciemność pieluchy;
(10) Doprowadzonemu do narodzin, zgodnie z postanowieniem umocowałem zawory bramy, (sklepienie?)
(11) Oznajmiłem: Nawet tutaj wstąpisz; pychą nie umocujesz tutaj wałów wodnych, będą przyłączone.
Morze zamknięte bramą - czyli w stanie łonowym. Wyrwanie się morza, czyli stanu wód z Rdz. 1:2 oznacza gwałtowne ich parowanie, dla utworzenia się wysoko nad ziemią pierścienia wodnego, czyli obłoku – „szaty”, Rdz. 2:6. Wcześniej przed pierwszym dniem stwarzania, panowały ciemne chmury, czyli „pieluchy” ziemi/morza. Morze jako odrębne środowisko, narodziło się w dniu trzecim, Rdz. 1:6-9.
zawory bramy - Stan lodowy (zawory) sklepienia (pierścienia wodnego), sklepienia niebieskiego i ląd otaczający morze. Para wodna wznosiła się do miejsca nad ziemią, w którym zamarzała. Pierścienie wodne, tworzone od pierwszego dnia stwarzania obrywały się, aż do czasu potopu za dni Noego. Jako wały wodne były przyłączane do wód na dole pod sklepieniem.

(12) Ustanowiłem okres czasu świtania; potwierdziłem miejsce przebywania zorzy porannej.
(13) Ogarniają kończyny ziemi, ponieważ bezbożnik* będzie strząśnięty.
* Lucyfer/aniołowie z nieba na ziemię (człowiek grzechu, anty – Chrystus)
Okres czasu świtania - obejmował trzy pierwsze dni stwarzania. W czwartym dniu stwarzania, ukazały się (powstały) światła nad sklepieniem niebieskim. Stało się to dzięki temu, że w wystarczającym stopniu, został usunięty (strząśnięty) pył (zaciemniający materię/ bezbożnik), otaczający ziemię. Jeżeli przyjmiemy, że odpowiednikiem wschodzącej światłości tu opisanej jest Światłość Chrystusowa (Pan Jezus Chrystus i jego Eklezja), ogarniająca kończyny ziemi przez głoszenie Ewangelii i działalność z nią związaną, to jest to zapowiedź (nadzieja), że bezbożnik (Lucyfer, człowiek grzechu, anty – Chrystus) zostanie usunięty z sfery niebieskiej.

(14) Glina (błoto) ustawiła się pieczęci, zmienia się jak szata.
- Człowiek ukształtowany z błota w pierwszym dniu stwarzania (Alfa stworzenia Bożego na ziemi), zmieniał się sukcesywnie, gdyż stopniowo pojawiały się coraz bardziej rozwinięte formy życia w dziele Bożym. Od Rdz. 2:7 nie istnieje jednak człowiek, ten z Rdz. 1:27, czyli ten stworzony na obraz Boży. Człowiek z Rdz. 2:7 to powszechnie występująca forma/istota życia ziemskiego, posiadająca ducha życia. Wszelkie formy życia ziemskiego (stworzenie), posiadają dech życia (beztlenowce i tlenowce). W Rdz. 2:7 jest podana, jakby definicja, co to jest dusza życia ziemskiego. Definicji tej podlegają wszystkie stworzenia ziemskie. Ograniczanie jej do człowieka z Rdz. 1:27 jest dywagacją i nic więcej.

(15) Światłość poranka powstrzyma bezbożnika; ramię wywyższające się będzie połamane.
(16) Był wprowadzonym aż do źródeł morskich; głębią morską, [obiektem poszukiwania] przechadzał się.
(17) Otworzył wewnątrz bramy królestwa śmierci, miał wizję głębokiej ciemności Szeolu.
(18) Zwracał uwagę na przestronny obszar ziemi, był widocznym, raczej wszystko wiedział.
(19) Ten sposób postępowania pozwolił zamieszkać, gdzie światła na nieboskłonie tajemnemu miejscu, którego tutaj urząd.
(20) Z powodu tego wziął prowadzenie krainą w duchu zarządzenia, ponieważ zrozumiał ścieżki spraw domowych.
(21) Z powodu tego wcześniej poznałeś poprzez doświadczenie, dzień podsumowania, urodziny przywódcy.
- Treść wierszy 15-21 obejmuje okres stworzenia do czwartego dnia stwarzania, a zarazem miniaturę tego okresu za czasów Hioba, gdy stawiał opór współczesnemu sobie bezbożnikowi:
Bezbożnikiem z w. 15 jest ciemność, która jest stopniowo powstrzymywana przez wzmagającą się światłość. Pyły z ciemnych chmur („pieluchy”), okrywających ziemię, opadały wraz z opadaniem kolejnych pierścieni wodnych. Ezaw też bał się nastania światła dnia, gdyż zostałby jawnie rozpoznany przez Jakuba. Bezbożnikiem za czasów Hioba jest ten przywódca, który potajemnie uprawia bałwochwalstwo, czcząc trzy gwiazdozbiory.
Treść z w. 16-18 wskazuje na fakt istnienia jakichś form życia od pierwszego dnia stwarzania w głębinach ziemi (Ps. 139;14,15), w atmosferze i w środowisku lądowym.
bramy królestwa śmierci – zorganizowany bezprawny system, który zamiast bezstronnego dochodzenia do prawdy i sprawiedliwości, pozbawiał życia tych, którzy zwracali się o pomoc.
miał wizję głębokiej ciemności Szeolu – jest to związane z ówczesnym przemysłem wyzysku, wydobywczym, który prowadził do śmierci wydobywców, dzięki którym czerpano wielkie zyski. Odpowiednikiem tego w Wieku Ewangelii jest dogmat o piekle i wiecznych mękach, dla czerpania zysków z pobożności wyznawców naiwnych i bigoteryjnych, 1Tym. 6:5.
Treść z w. 19-21 dotyczy rzeczywistości dnia czwartego, gdy pojawiły się światła na nieboskłonie. Bezbożnik po wyszpiegowaniu porządku spraw domu niebios, jak i w krainie Hioba, czy jego rodzinie, wziął prowadzenie władztwa w swoje ręce. Gdy bezbożnik zrozumie ścieżki spraw domowych to działa ja moc demoniczna (demonoteistyczna), czyli dąży do skłócenia i rozbicia jedności rodziny. System demoniczny to destrukcja monoteistycznego system prawdy i wartości.

Urodziny przywódcy z Rdz. 2:15-17
Wezwał Jehowa Bóg człowieka (we śnie z Rodz. 2:21) aby rozsadził ogród Eden, dla innych i miał pod strażą. Rdz. 2:15 KS

(22) W duchu ustawy zaatakuje zapasami śniegu, zapasy gradu, będą ukazane.
(23) Dnia doświadczenia bitwy, kiedy zatrzymam ciemiężcę.
(24) Tego sposób postępowania był fałszywym tutaj; wschód na terenie kraju, zepsuł (rozproszył) światła na nieboskłonie.
- W duchu ustawy jest karanie za grzech zimnem, które jest w rezerwie od czasu potopu, aby dokonać zemsty za przelanie krwi człowieka. Panowanie ciemiężcy opierało się na kulcie fałszywego boga, gdyż ten (trzy gwiazdozbiory trójcy) był podziwiany tylko nocą.

(25) Który kanał, otwarto powodziom, burzy kierunkiem grzmotów?
Kanał wykopany na rozkaz władcy – awanturnika, aby odciąć obieg wody rzeki przez wyżynę, musiał przebiegać swym bokiem jako przyprostokątna do pierwotnego kierunku koryta rzeki. W takim położeniu był otwarty, nie był w stanie sprostać ulewie z góry, uderzającej w jego bok – brzeg. Taki brzeg był narażony na zniszczenie.

(26) Nie na człowieka przed pustynią męża, spuszczę deszcz na terenie kraju;
(27) Będą napełnione spustoszenia, ruiny, gęsto porosną wysłaniem trawy.
- Deszcz miał uderzyć w kanał przed krainą opustoszałą (pustynia Hioba) z powodu odcięcia od niej dopływu wody rzeki, aby przywrócić jej bieg pierwotnym korytem, dla wznowienia uprawy roślin. Uderzenie natury w kanał, okazało się zniszczeniem porządku awanturnika.

(28) Deszcz ma ojca; zatem ktoś krople rosy zapłodnił.
(29) Kogo łono mróz opuszcza? Kto szron niebieski płodzi?
- Tak jak przychodzi czas spłodzenia i narodzenia człowieka, podobnie jest z deszczem i mrozem.

(30) Wody ukryją kamienie; w obliczu przepaści chwyci się jeden drugiego.
- chodzi tu o kamienie widoczne w pustym korycie pierwotnej rzeki.

(31) Krzepkie więzy Plejad i więzy Oriona będą rozwiązane.
(32) Mazzarot (M*) rusza do przodu doświadczenie Wielkiej Niedźwiedzicy, do młodej wiedzie.
(M*) Mazzarot znaczy opasujący, opasujący 12 znaków zodiaku oraz 36 towarzyszących mu gwiazdozbiorów
(33) Poznasz kiedy prawem nieba, wyznaczy panowanie mieszkańcom kraju?
(34) Brzmienie obfitości obłoków niesie wysoko; obfitość wód ukrywa.
(35) Wysyła przebłyski światła, posuwają się, oznajmiają: Patrzcie!
- Bałwochwalczy porządek, oparty na kulcie trzech wyróżniających się gwiazdozbiorów jest przemijający, ponieważ te stanowią tylko znikomą część „opasującego” porządku, który w wierszu 32 jest nazwany Mazzarotem. Ten region Wszechświata rozciąga swe wielce znaczące władztwo, także na ziemi i w kraju Hioba, a jednak Bóg Jehowa jest ponad nim.

(36) Kto wyznaczy mądrości wewnętrzne obszary, lub kto dał uosobienie zjawiskom astronomicznym?
(37) Kto harfą niebios, głosi mądrość niebios?
(38) Kto leży, pozostaje przy grudach, powoduje wylanie odlewu rudy.
- Porządek gwiezdny nazwany tu Mazzarotem, wskazuje na obszary Bożej mądrości we Wszechświecie, które jak harfa Boża ją głoszą. Ten kto leży w obliczu tego wysławiania, ten uprawia bałwochwalstwo trójcy gwiazdozbiorów, a nie czczenie Boga jedynego. Ten odlewa posągi dla uprawiania bałwochwalstwa przy grudach ziemi. Zaciemnia ludziom umysły bałwochwalstwem, aby mógł z tego w łatwy sposób czerpać zyski. Jak Ezaw za miskę soczewicy, lekceważy wartości duchowe.

[Pokoja]

Hioba 39:1-11


Hioba 39:12-23


Hioba 39:24-34


Hioba 39:35-38


Treść Hioba 39:1-38 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz:

BOŻA SPRAWIEDLIWOŚĆ I OPATRZNOŚĆ NAD JEGO WIERNYMI.

1. Lew łup złowi, lwiątka pożywieniem będą napełnione.
2. Gdy są osłabione, przebywają w jaskiniach, ukryciach schronienia.
- Gdy władca zapewnia utrzymanie, to poddani są syci, a gdy ich obronność jest słaba, to muszą się ukrywać na pustkowiach.

3. Który kruk uczyni pewnym polowanie, gdy młode do Boga wołają, błądząc bez pokarmu?
- W przypadku głodu i rozproszenia siły poddanych, otwarta walka jest niemożliwa. Konieczna jest Boża interwencja, czyli działanie według jego mądrości z góry pochodzącej.

4. Poznałeś doświadczenie, urodzenia się kóz górskich urwisk; obserwowałeś łanie, długo czekałeś?
- To w podobieństwie może oznaczać rozmnażanie się ludu podczas prowadzenia walki partyzanckiej w górzystej krainie, w której znajdowało się Tajemne miejsce.

5. Policzyłeś miesiące gromadzenia się przeciwko; poznałeś doświadczenie urodzin.
6. Urodziny zmuszają do pokłonu, przebiją ostrymi bólami, zostają oddalone;
7. Dzieci będąc zdrowymi wzrastają szybko; odchodząc dla ziarna, nie odwrócą się przeciwko.
- Gromadzenie się przeciwko (w domyśle), przeciwko władcy – awanturnikowi. Rozradzanie się ludu w takim przypadku jest podobne do bolesnego porodu, po którym bóle ustępują. Lojalni poddani, tak jak kochane i kochające dzieci, nawet w stanie niedostatków nie odwracają się przeciwko rodzicom/ władzy/ Bogu.

8. Który wolny, był posłany „dzikim osłem” (PeReH)? Który dziki osioł (٨AROD), rozwiązał więzy?
9. Od kiedy jałowość pustynnej równiny uczyniłeś na znak miejsca siedziby.
- Jeżeli Bóg powierza trudne zadanie człowiekowi wolnemu, to znaczy, że ten nie jest „dzikim osłem”, nawet wtedy, gdy musi działać na pustkowiach. Jeżeli wolny człowiek rozwiąże swoje problemy (wykona trudne zadanie), to znaczy, że nie jest dzikim osłem.

10. Tłum miasta naśmiewał się, krzyk ciemiężcy, nie zachęcał do słuchania.
11. Byli ponad górzystą krainą, poza pastwiskami; pożądano wszelkiej zielonej rośliny.
- Mieszkańcy skalistej krainy z powodu walk partyzanckich byli pozbawieni regularnego zaopatrzenia w żywność roślinną.

12. Zmuszano do pracy R’EJM; kiedy narzekali przystali do koryta na paszę?
7214 (R’EJM) – być może wielki żubr lub dziki bawół, wymarły gatunek, dokładne znaczenie niepewne
13. Przywiązali powróz z tyłu R’EJM, kiedy zagony równiny bronowali.
14. Byli beztroskimi, gdy zlekceważyli przy robocie z mocnym ostrzem.
15. Z powodu tego czasu siania, wierzyli w coś, aby był przywiedzionym z powrotem, zgromadzić do gumna.
- Sytuacja w krainie bloków skalnych, przymuszała do spożywania pokarmu dzikich zwierząt. Nawet w tej krainie były jakieś miejsca, nadające się do niewielkiej uprawy. Uprawiający wierzyli w sprzyjającą okoliczność, że ponownie uda im się schwytać dzikie zwierzę na czas zbiorów.

16. Struś cieszy się skrzydłami, czy też bocian piórami opierzenia.
17. Gdy jajka porzucają, ogrzewają się w prochu ziemi.
18. Nie zważają, że noga zwierza polnego, naciśnie, rozdepcze.
19. Traktują surowo młode bez daremnego trudu na korzyść, bez strachu.
20. Ponieważ Bóg pozbawił mądrości, nie udzielił wyrozumienia na korzyść.
- Podobnie jak te ptaki, postępowała i wywyższona władza, uprawiająca bałwochwalczy kult Tajemnego miejsca. Cieszyła się pięknem tych szlachetnych bogactw, które Bóg ukrył w naturze skalistego zbocza. Nie przejmowali się losem tych z północy, którzy byli pozbawieni wody potoku rzeki. Traktowali ich surowo, gdyż nie otrzymali od Boga wewnętrznej mądrości.

21. Doświadczenie wyżyny było splugawione, naśmiewali się jeźdźcy rumaków.
22. Przypisali rumakowi moc; grzywę karku ozdobili.
23. Poderwali do galopu, nagle znikali, straszyła żywotność parskania.
24. Poszukiwali równiny, weseli się, ruszali do przodu przeciwko ostrzu uzbrojenia.
25. Walczyli przerażeniem bez lękania się, naśmiewali się, odwracali się przeciwko w obliczu miecza.
26. W kołczanie grzechotały ostrza oszczepu, drzewce włóczni.
27. Przed drżeniem trzęsienia ziemi pili; niezawodni gdy głos rogu.
28. Rogom broni wystarczająco oznajmiali: Hej; o czasie czuli grzmot bitwy, okrzyk bitewny książąt.
- Wina ludu z wyżynnej krainy z czasu przed pozbawieniem go wody potoku rzeki, polegała na pokładaniu ufności w koniach i znaczeniu psychologicznego oddziaływania przy ich pomocy na przeciwnika w walce. Byli zbyt pewni siebie. Innym sposobem uzyskiwali efekt, podobny do wzmacnianego efektu psychologicznego walki, wykorzystywanego (być może) przez husarię z łopoczącymi skrzydłami. Ponadto przed bitwą upijali się, więc z jednej strony byli nieustraszeni, ale z drugiej strony lekkomyślni, nieodpowiedzialni, lekceważący śmierć. To w połączeniu z zdradą w rodzinie Hioba i z intrygami najeźdźcy, doprowadziło do klęski wcześniejszy porządek w kraju.

29. NeC czynnością wiatru południowego leci, rozkłada skrzydła.
5322 (NeC) – kwiecie, nieczysty ptak drapieżny, jastrząb, sokół; być może wymarły gat. ptaka
30. NeSeR wznosi wylot na terenie, z powodu tego gniazdo raczej postawi na wysokości.
5404 (NeSeR) – orzeł, sęp, sęp płowy
31. Zamieszkuje skały, przebywa na ostrej grani twierdzy.
32. Stamtąd szuka pokarmu; oddalony, obserwuje oczami.
33. Młode wysysają krew; od kiedy pobici, tam on.
- W podobieństwie do NeC i NeSeR działała władza, usytuowana w krainie bloków skalnych.

34. Jehowa odpowiadając Hiobowi, rzekł:
35. Procesując się z Wszechmogącym, krytyk wykazał rację Bogu, otrzymał odpowiedź.
- Bóg uznał argumenty Hioba za słuszne i odpowiednio uzasadnione.

36. Hiob będąc wysłuchanym, odpowiedział Jehowie:
37. Jeśli byłem bez znaczenia, w jakim celu otrzymałem odpowiedź odnośnie udziału, ustami był ustanowionym.
- Udział w sprawie Hioba, znienawidzonego przez tyrańską władzę, polegał na wydaniu rzetelnego świadectwa, czyli ustami. Bóg wybrał to, co było wzgardzone przez bałwochwalczy porządek władzy, aby go unicestwić, 1Kor. 1:27-29.

38. Mówiłeś dwa razy bez przydania; nie krzyczałeś.
- Za pierwszym razem w 38 rozdziale, Hiobowi Bóg Jehowa ukazał, w jak cudowny sposób wysławia go Brzmienie Harfy niebios z Mazzarota, a (zniesławia) bałwochwalstwo trójcy gwiazdozbiorów. Natomiast w tym 39 rozdziale, Bóg Jehowa w podobieństwie wyjaśnia swą opatrzność w niesprzyjających, surowych warunkach, sprawowaną nad Hiobem i innymi patriotami z nim. W taki sam sposób podana jest przyczyna klęski wyżynnej krainy. Bóg przemówił do Hioba bez krzyczenia, czyli wewnątrz, w sercu.

[Pokoja]

Hioba 40:1-11


Hioba 40:12-22


Hioba 40:23-28


Treść Hioba 40:1-28 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz:

POINSTRUOWANIE HIOBA O POWODZIE ZMIANY LOSU I MAJESTACIE

1. Jehowa odpowiadając Hiobowi z wichru, rzekł:
2. Teraz silny wojowniku, przepasałeś biodra, pytasz, będziesz poinstruowanym;
- W rozdziale 38 i 39 Jehowa udzielił odpowiedzi Hiobowi, wskazując na chwałę swoją, ogłaszaną przez harfę Bożą (obszary mądrości Bożej w sferze niebios Mazzarota, Hio. 38:32 http://biblos.feen.pl/vie...1ae0f58d#110286 ). Teraz w związku z pytaniem Hioba z Hio. 39:37, dlaczego on bez znaczenia, tak znienawidzony, otrzymał odpowiedź, Jehowa instruuje go o swym planie z nim związanym.

3. Postępowano niegodziwie, tym bardziej wyrok zostanie udaremniony, cel sprawiedliwy.
4. Jeśli jako ramię Boga na korzyść, głosem doprowadzisz do drżenia.
- Uzasadnienie dla ustanowienia nowej władzy i obalenia niegodziwej.

5. Nakładaj teraz dumę majestatu, chwałę nakładaj, noś na sobie.
6. Będzie rozproszony wylew złości, każdy pyszny stanie się niskim, będzie ukazanym.
7. Każdy pyszny będzie widzianym, będzie poddanym, zrzucisz jako bezbożnika.
- W majestacie sprawiedliwości, Hiob otrzymał prawo wystąpienia przeciwko bezbożnikom, uchodzącym za szanowanych czcicieli trójcy gwiazdozbiorów (Wielkiej Niedźwiedzicy, Oriona i Plejad).

8. Unia powodowała skrytość suchej ziemi, powodowała skrytość w obliczu przywiązania.
9. Wszakże Ja z powodu tego obrzuciłem wewnątrz: Dajecie zwycięstwo południowi?!
10. Oto więc „B’HeMOT”, którego uczyniłem, pożera „BaQaR” jako, trawę.
930 (B’HeMOT) – być może wymarły dinozaur (dokładne znaczenie nieznane). Niektórzy tłumaczą słoń lub hipopotam
1241 (BaQaR) – bydło, stado, wół; przodownik stada
11. Oto więc moc bioder, siłą mięśni brzucha.
12. Rusza ogonem, jakby cedrem; ścięgna ud zaplatają się.
13. Kości „rurami miedzianymi”, gnaty „kutymi sztabami żelaznymi”.
14. On „pierwociną” zachowania mocarza, podchodzącego zaprowadzić porządek mieczem.
15. Z powodu tego każdy plon zabiera na korzyść górzystej krainy; pożywieniem pól tam się bawią.
- Jest tu opis sposobu postępowania ówczesnej unii narodów, działającej podobnie jak B’HeMOT. Niektórzy uważają, że ten ukrywający się potwór nadal żyje w środkowej Afryce. Unia dla utrzymania swojego zjednoczenia, akceptowała mocarza – awanturnika, jako lidera lokalnych ludów (krain). Wyrażając się tak obrazowo: Unia powinna być trawożerna, ale ówczesna pożerała mięso, jak trawę. Oznacza to, że nie powinna pożerać tych, którzy do niej należeli, a jednak, dążyła do zawoalowanego zniszczenia Hioba i innych, którzy z nim byli. Nie zaprowadzała porządku przez oddziaływanie argumentami systemu wartości, lecz argumentami siły, opisanymi w podobieństwie w wierszach 13,14.

16. Leżą w miejscu przykrycia błota, trzciną Ce’EL.
6628 (Ce’EL) – rodzaj lotosu, ciernisty krzak lotosu
17. Zasłaniają się cieniem Ce’EL, kazali okrążyć potoki ٨ARaBh.
6155 (٨ARaBh) – topola, wierzba, drzewo charakteryzujące się ciemnym drewnem
18. Oto nie bali się naruszyć rzekę; czuli się bezpiecznymi, że Jordan wywiodą w kierunku ujścia.
19. Przynętą weszli w posiadanie źródeł, były wyznaczone złością.
- Czciciele trójcy gwiazdozbiorów poddawali się narkotycznym zapachom kwiatów Lotosu (Ce’EL). Kopiąc kanał, okrążyli wyżynną krainę, pozbawiając ją błotnistych i wodnych upraw. Jakby chcieli od strony południowej, wywieść nowy Jordan w kierunku ujścia do Morza Martwego. Intrygą złości przekupili część arystokracji, dla opanowania źródeł.

20. Siali obszar trzciny; uspokajali język Lewiatana.
21. Wędkę uczynili na znak złości, hakiem przedziurawili szczękę.
- Był to sposób na groźnego Lewiatana, zagrażającego korzystaniu z wody.

22. Wewnątrz uczyniłeś wiele modlitw, kiedy w duchu ustawy łagodne słowo mówiłeś.
- Hiob wyrażał szczere pragnienie serca, aby usunąć to zagrożenie, czuwał i działał.

23. Uczyniono przymierze konstytucji przeciw przyjęciu formy sługi wiecznego.
24. Sprzymierzyli się z powodu zabawiania się „ptactwem” Na٨ARaH.
5291 (Na٨ARaH) - dziewczyna, panna, służąca, dziewczynka, młoda kobieta, kobieta nadająca się do małżeństwa, nałożnica, prostytutka, dziewka, towarzyszka
25. Partnerzy handlowali na terenie, byli podzielonymi pomiędzy kupcami (Kananejczykami).
26. Poświęcili włócznie skórom, harpuny głowom ryb.
27. Uczynili na znak bitwy na terenie; nie zachowali pamięci, robili więcej znaków.
- Przymierze Konstytucji sprzyjało niemoralnej deprawacji, związanej z wykorzystywaniem młodych dziewczyn („ptactwo” - Na٨ARaH) do molestowania i prostytucji, a także handlu. Jest to opisane w świadectwie Hioba z 31 rozdziału ( http://biblos.feen.pl/vie...start=30#110127 ). Wymyślali również różne powody do prowadzenia rywalizacji i walki o strefy wpływów. Nie chcieli pamiętać o tym, co stało się z mieszkańcami wyżynnej krainy, którą pozbawili wody potoku rzeki.

28. Oto nadzieja była zawodna, nawet to co się widzi, naprzeciw odrzucili.
- Taki był wynik bałwochwalstwa Tajemnego miejsca, czczącego trójcę gwiazdozbiorów, a nie Jehowę, Boga prawdziwego.

[Pokoja]

Hioba 41:1-11


Hioba 41:12-22


Hioba 41:23-25


Treść Hioba 41:1-25 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz:

„INKWIZYCJA”, „KATYŃ” I „KREMATORIUM”, BAŁWOCHWALCZEGO KULTU, TRÓJCY GWIAZDOZBIORÓW W STAROŻYTNOŚCI.

1. Kto ostał się na przedzie? Z powodu tego, ten budzi się przed okrutnym.
2. Kto jest w przymierzu pokoju? Ten z powodu nieba będzie na przedzie dla wszystkich.
3. Nie knuł coś złego piękną mową kłamstwa, dla brawury rządu.
budzi się przed okrutnym – kto ostał się w czasie intryg władcy okrutnika, (który pozbawił wyżynną krainę wody przez skierowanie wody potoku, korytem wykopanego kanału) ten budzi się w nowej rzeczywistości, stając w niej na przedzie.
Kto ostał się w wierze w czasie wielkiego odstępstwa od wiary, ten budzi się jako zwycięzca w czasie drugiej niewidzialnej Paruzji (obecności) Chrystusa, J. 12:46-48. Staje się nim, ponieważ nie zgasił w sobie Ducha Świętego Boga Ojca w wyniku działania tajemnicy nieprawości Człowieka grzechu (2Tes. 2:3-12). Ten ukrył wodę prawdy (Dan. 8:9-12), kierując ją „kanałem” martwych języków i w ten sposób pozbawił jej dla „wyżynnej krainy”, czyli powołanych wybranych i wiernych.
Na podobieństwo postawy Hioba z Starego Testamentu, działał sługa wierny i rozumny w Wieku Ewangelii, czyli Chrystus i jego Świątynia w ziemskiej pielgrzymce. Hiob został wywyższony i to samo zapewniono temu słudze, czyli błogosławieństwo i postawienie nad całym mieniem Bożym (Prawda, system wartości, narody itp.), Łuk. 12:42-44.

27. A wtedy zjawi się w widzeniu Syn człowieczy, przybywający w obłoku z mocą i chwałą wielką.
28. Powstańcie zaś, zrobić początek tego, wyprostujcie się i wysławiajcie głowę was, dlatego że zbliża się odkupienie was. Łuk. 21:27,28 KS

4. Kto odsłonił szczękę twarzy? Kto przyszedł z podwójnym ubraniem?
5. Kto w obliczu prawa talionu, otworzył się dookoła strasznej bramy?
prawo talionu (łac.”lex talionis” prawo odwetu „ząb za ząb”), Mt. 5:38,39
6. Butą ciemiężców, zamykano rurami tarczami, pieczęcią.
7. Każdy jeden, zbliżając się w pośrodku bez pobudzenia był wprowadzony.
8. Każdego jednego za drugim uchwycono, wzięto w niewolę, nie uczyniono rozdziału.

9. Źródło światła, promieniami słońca o świcie, kicha rzucając błyski światła.
10. Otwór sprawia że błyszczy pochodnia, iskry płomienia wyrywają się.
11. Powodował wzdychanie smutnych, wychodzili z dymem nozdrzami kociołka.
12. Same węgle rozżarzone rozpalały płomień, wychodził z otworu.

- w. 4,5. Chrystus Pan nauczał, aby nadstawiać drugi policzek, czyli przyjmować zniewagę, nie mścić się. Sam dał przykład temu. Gdy stojąc przed Radą, został uderzony to wskazał, że najpierw należy udowodnić winę, a mógł się zemścić i otrzymać 12 legionów Posłańców (aniołów).
Gdy sąd był stronniczy, to przezorny pozwany przychodził z podwójnym ubraniem, Mt. 5:40. Przed stronniczym (niesprawiedliwym) sądem, czyli wokół strasznej bramy (siedziby sądu) mógł otworzyć się tylko ten, kto miał czyste intencje i działał w dobrej wierze.

w. 6-8. Przychodzących do sądu, skutecznie zamykano, czyniąc niewolnikami.
w. 10-12. Innych spalano w kotłach – piecach, jak w czasie Inkwizycji czy w Krematoriach nazistowskich obozów koncentracyjnych.

13. Kark osoby skacząc, pozostawał mocą wyczerpania psychicznego.
14. Odpady ciał wysypano, następnie spoiły się, nie drżały.
- Ścinanie głów wykonywano tak, aby oddziaływać psychicznie na obserwatorów, a pozostałe części ciała bezczeszczono wysypując na śmietnik, a raczej do dołu, jak w Katyniu.

15. Kamienne serca! Wypróżniono wnętrze człowieka, wypróżniono jak dolny kamień młyński.
16. Wywyższenie boga fałszywego powoduje nieszczęście, rozbicie, zagubienie drogi prawości i obowiązku.
17. Miecz, włócznia, strzała, pancerz nie zapewnią stania się potężnym.
- Ludzie kamiennych serc i z wypranymi mózgami, pustą osobowością, stali się bezwolną masą, łatwą do manipulowania. Był to skutek wywyższenia boga fałszywego. Czczenie go, propagowało Tajemne miejsce. Kult ten był związany z bałwochwalczym czczeniem bogów:
- trójcy gwiazdozbiorów (Oriona, Wielkiej Niedźwiedzicy i Plejad), a także jak wynika z końcówki rozdziału czterdziestego, oznak czczenia boga
- Dagona, który był w jednej części człowiekiem, a w drugiej rybą.
Związek i wyraz czczenia tych bogów dobrze symbolizuje nakrycie głowy, otwarte w kształcie paszczy rybiej, skierowanej do góry w stronę trzech gwiazdozbiorów.
Ani bałwochwalstwo, ani przemoc władzy nie zapewniają trwałej potęgi.

18. Przemyśliwano opresję brązem, zbutwieniem plew, drewna.
- W naczyniach z brązu przygotowywano wrzątek, a zbutwienie dotyczyło zepsutego pokarmu i budulca, które zagrażały zdrowiu i życiu. W ten sposób wywierano stałą presję psychiczną na tych, których uznawano za przeciwników, chociaż dążyli do prawości.

19. Członkowie grupy łuczników, zwrócili się przeciw kamieniom proc; strzelali wewnątrz z powodu „plewy”.
20. Wymyśli TOTaCh ścierniska; zabawiano się drżeniem włóczni.
8455 (TOTaCh) - broń, być może kij, maczuga, buzdygan
- W czasie żniw na ściernisku, urządzano sobie walki, różną, wymyśloną bronią. W ten sposób, igrano sobie życiem żniwiarzy.

21. W miejsce rowów bagien na terenie, rozłożyli ostre naczynia gliniane.
22. Potężna rzeka sprawia wrzenie głębi morza; naczynie na olejek wypełnia kocioł.
23. Z tyłu jaśnieją podróżnikowi, wyobraża sobie siwiznę przepaści.
- Tam gdzie były nawadniane, bagienne uprawy, tam po odcięciu wody potoku, umieszczono ostre naczynia gliniane, aby pozorować wydobywanie gliny. Ostre naczynia gliniane mogły zarazem, stanowić swego rodzaju pas obrony pasywnej przed atakami przeciwników.

24. Zniszczono panowanie na terenie suchej ziemi; żaden zaprowadzi porządek strachem.
25. Każdy pyszny będzie ukazany; dla wszystkich ludzi to dostojeństwo króla.
- Władca – okrutnik nie panował nad krainą pozbawioną wody potoku, lecz walczył z nią, nienawidząc jej księcia. Nie panował jako król na całym krajem, lecz jako dyktator. Król swym dostojeństwem, obejmuje cały kraj, czyli jest dla wszystkich ludzi.

[Pokoja]

Objaśnienia do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga


W pierwszej kolumnie tabelki z „Zapodaj.net” jest podany tekst podstawowy, według BG z numerami Stronga. Są w niej zaznaczone słowa, dodane (kolor różowy), pominięte (kolor szary) i zamienione (kolor żółty). W drugiej i trzeciej kolumnie jest tłumaczenie danego tekstu na podstawie Konkordancji Stronga. W drugiej z numerami jest tekst, dla badania przez wnikliwych, "szlachetnych Berejczyków" (Dz. 17:11), a w trzeciej bez numerów, dla ułatwienia płynnego czytania, każdemu zainteresowanemu. Poza tabelką w tym JPG – u , czyli już w jawnej części postu, znajduje się treść do czytania, czyli z trzeciej kolumny i komentarz do niej. Kto uzna to za wystarczające, to może w pierwszej kolejności, zapoznać się z jawną treścią, czyli z tłumaczeniem i z komentarzem, zamieszczonymi w poście.

To, co znajduje się w pierwszej kolumnie, można przeczytać w sposób płynny, bezpośrednio z BG, dlatego brak jest drugiej kolumny, tak jak w trzeciej kolumnie w odniesieniu do tłumaczenia na podstawie KS. Czynię to dla ułatwienia badania i czytania "szlachetnym Berejczykom", którzy przyjmują dane tłumaczenie tekstu, czy dane mi zrozumienie w komentarzu i chcą badać, czy tak się rzeczy mają, Dz. 17:11. Podkreślenia dla dwóch lub więcej słów, występujące w kolumnach tabelki i w komentarzu oznaczają, że jest to tłumaczenie z jednego określenia hebrajskiego, czy greckiego.

W tłumaczeniach Pisma Świętego, które podaje w wątkach na forum, kieruje się rygorem -zasadą, aby nie dodawać, czy odejmować, ani zamieniać liter, słów, czy fraz, Ap. 22:18,19:
Obj. 22:18-19
18. Co do mnie, to świadczę każdemu, który słucha słów proroctwa tej księgi (Apokalipsy): Jeżeli ktoś dołoży coś do nich, dołoży mu Bóg plag opisanych w tej księdze;
19. A jeżeli ktoś ujmie coś ze słów tej księgi proroctwa, ujmie Bóg z działu jego z drzewa żywota i ze świętego miasta, opisanych w tej księdze. (BW)

Opieram się na słowach, które według konsensusu, zostały ujawnione w Konkordancji Stronga. Jeżeli w języku hebrajskim nie posługiwano się samogłoskami w pisowni, to i ja w tłumaczeniu stosuje się do tej zasady, aby zwrócić uwagę czytelnika na fakt, że nie mamy doczynienia z dziedzictwem prawdy danym w naszym języku, lecz hebrajskim, aramejskim, czy greckim. Przy tym jednak jestem świadomym, że w naszym, polskim języku piszemy samogłoski, więc tekst może być odbierany nieswojo. W takich przypadkach czytelnik sam powinien odczytać litery, których w tłumaczeniu nie ma, lecz zostały zastąpione przecinkiem, np. synowie, córki w języku polskim piszemy synowie i córki.

W mojej ocenie, krytyka w rodzaju, nic nie jest dla mnie zrozumiałe bez wskazania konkretnie na cokolwiek nie zasługuje na szczególną uwagę. Taka krytyka jest w rodzaju argumentu siły i retorowania, dla odwrócenia uwagi Internauty od tego co ważne, a nie siłą konstruktywnego argumentu, na który należy odpowiednio zareagować. Angażowania się w takie dyskusje, chociaż częściowo, wymaga jednak, odczuwanie potrzeby wyrażenia tego, co odczuwam, że jest niezbędne dla zrozumienia przez czytającego Internautę, czyli dla zrozumienia tłumaczenia i komentarza, danego mi z Słowa Bożego na podstawie Konkordancji Stronga.

[Pokoja]

Hioba 42:1-9


Hioba 42:10-15


Hioba 42:16,17


CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga
http://biblos.feen.pl/vie...p=113752#113752

O CO CHODZI W KS. HIOBA – uwagi i korekta.

Treść Hioba 42:1-17 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz:

ODMIANA LOSU HIOBA – ZWROT UTRACONEGO Z PODWOJENIEM

1. Hiob mówił w sercu, odpowiadając jako świadek właściwie wyróżniająco oznakowany Jehowie:
– Człowiek wierzący rozmawia z Bogiem w sercu, przez jego spisane Słowo (pytania i odpowiedzi), a także przez czynniki władzy, ludzkie i natury. W ten sposób jest wyróżniająco oznakowanym świadkiem, prawdziwości precyzyjnego i zgodnego z sobą we wszystkich częściach, natchnionego Słowa Bożego.

2. Rzeczywiście wiem; Wszystko jest w mocy; z powodu zamysłu, nie uczyniłeś niedostępną.
nie uczyniłeś niedostępną – Pomimo braku ważności ujawnionego stanu prawnego, tego co przebiegle przez korupcję, doprowadzono do uprawomocnienia, są procedury prawa do działania przeciw łamiącym je. Pozwalają one na takie postępowanie, dzięki któremu może być ujawnione, to co jest ważne, by stało się także prawomocne. Dzięki temu moc takiego działania jest dostępna.

3. Kto tutaj, był skrytym radzie bez mądrości? Rzeczywiście nie było widoczne zrozumienie; byłeś nadzwyczajnym, ponieważ nie poznanym poprzez doświadczenie.
4. Ja więc, skłaniam ucho ku słuchaniu: Przyrzekłem dowiadywać się, dowiedzieć się i zrozumieć.
5. To co się słyszy, ucho słyszało; teraz oczy patrzą na siebie wzajemnie.
- Gdy kwestia sporna została wyjaśniona, to strony mogły patrzeć sobie wzajemnie w oczy, uwalniając tym samym wcześniej spętaną energię społeczną.

6. Przeciw prawdzie byłem wzgardzonym; wyrażałem żal w prochu popiołu.
7. Potem Hiob powstał: Jehowa w duchu ustawy mówił tamtym, jedynie słowa ostrzeżenia: Jehowa do Elifaza Tamańczyka powiedział: Rozpaliłem się gniewem twarzy przy dwóch rodakach, ponieważ słudze Hiobowi nie mówiliście przystojnie w duchu ustawy.
- Elifas Tamańczyk jest tym funkcjonariuszem publicznym z Hio. 1:6 i 2:1, czyli przeciwnikiem stawiającym opór, występującym przed Jehową, wraz z Bildadem, Sofarem (sprawcy zła Hiobowego) i z Elihu (obrońca z urzędu).

8. Teraz, weźcie na korzyść siedem cielców, siedem baranów; idźcie słudzy, ofiarujcie całopalenie w imieniu Hioba, gdyż słudze Hiobowi nie mówiliście przystojnie w duchu ustawy;
Następnie, sługa Hiob kiedy był wywyższonym, wstawiał się wokoło, ponieważ oblicza nie uczynił „pomocnym” głupstwu.
– Ofiara w duchu ustawy jest zadośćuczynieniem za naruszenie dóbr osobistych Hioba, ponieważ funkcjonariusze prawa nie bronili tego, co ważne, lecz tylko tego co prawomocne z domniemaniem, że jest ważne;

9. Elifas Temańczyk, Bildad Suhytczyk, Sofar Naamatczyk, uczynili w duchu ustawy tak jak rozkazał Jehowa - Odeszli; Jehowa wywyższył doprawdy oznakę oblicza Hiobowego;
– Postawa Hiobowa, stała się normą w kraju, podobnie jak za Samuela i Dawida, czy Mordocheusza i innych.

10. Jehowa przyprowadził z powrotem Hiobowi, nawet wyróżniająco oznakowanych jeńców; Hiob modlił się za rodaków; Jehowa spowodował przymnożenie także pamiątki wszystkiego, tak jak dwójnasób.
– Zwrot jeńców, to zwrot sług Hiobowych stad, czyli czterej posłańcy (aniołowie) z Hio. 1:15-19 zwodzili go. Słudzy nie zostali zabici, ale tak podaje orzecznictwo tradycji religijnej Chrześcijaństwa. Dążono do zwycięstwa nad Hiobem przez niszczącą go psychozę, czyli do zwycięstwa prawomocnego przez obronę domniemania, że jest ważne.

11. W duchu ustawy przyszli wszyscy bracia, wszystkie siostry, wszystkie twarze poznane poprzez doświadczenie; Jedli chleb domu, tak długo jak tułali się; Był pocieszonym na korzyść także pamiątką wszystkiego z powodu złego, które Jehowa przywiódł przeciw mężowi; Oddali zapłatę; Upominki mężowi: Każdy na korzyść, jeden pierścień złoty.
- Przymnożenie pamiątki wszystkiego oznacza, że to, czego Hioba pozbawiono było zabezpieczone, aż do dnia, w którym mu to zwrócono.

12. Jehowa błogosławił pierwociny Hiobowe, doprawdy ostatnie pamiątki; Ukazało się na korzyść czternaście tysięcy owiec, sześć tysięcy wielbłądów, tysiąc jarzm wołów, tysiąc oślic.
– o błogosławieniu pierwocin Hiobowych, czyli pamiątek, jak w w. 10 i 11, potwierdza, że władza wystawiając mieszkańców kraju na wielką próbę prawości, zabezpieczyła dobytek Hioba, ale urzędnicy broniący domniemania, że prawomocne jest też ważne, wystawiali go na postrach, że wszystko utracił. Stada nadal się rozmnażały, dlatego otrzymał je w dwójnasób.

13. Ukazało się wewnątrz siedmiu synów, trzy córki.
14. Pierwsza była nazywana imieniem Jemina, druga imieniem Kietzyja, trzecia imieniem Kierenhappuch
15. Jakakolwiek niewiasta mieszkańców kraju nie posiadała, piękna córek Hiobowych; Ojciec dał dziedzictwo wewnątrz pomiędzy braćmi.
16. Ta tylna część życia, podtrzymała Hioba sto czterdzieści lat; Oglądał synów zaiste wyróżniająco oznakowanych synów, nawet pamiątkę synów czwartego pokolenia.
– Hiob otrzymał też z powrotem siódemkę dzieci swoich, co do których wcześniej kłamliwie poinformowano go, że poginęli. Dwójnasób w odniesieniu do nich oznaczał oglądanie potomstwa swoich dzieci, które się narodziło w czasie zesłanej mu psychozy nieszczęść. Hiob pomimo tego wszystkiego przetrwał w swojej prawej postawie, ponieważ rozwinął w sobie, jakby paranormalny sposób postrzegania rzeczywistości. Był zwodzony, oskarżany, pozbawiony przyjaciół, a nawet empatii ze strony żony, a jednak nie żywiąc do nikogo urazu, ostał się, ponieważ wiedział, co jest ważne. Pomimo ewentualnych swoich ułomności, postępował jak należy, aby obronić to, co ważne.

17. Starzec Hiob umarł, zaspokojony czasu życia.
- Hiob nie umarł zgorzkniały, gdyż nie utracił wiary w Boga, który odmienił jego los. Przez doświadczenia które przeszedł był zaspokojony w wierze.

[Pokoja]

UWAGI KOŃCOWE I SEDNO KSIĘGI.

Księga Hioba (w szczególności 38 rozdział), zwróciła moją uwagę, równolegle z badaniem sprawozdania o stworzeniu od 1978r. Obecnie w czasie jej tłumaczenia, stała się dla mnie szczególniejszym wyzwaniem. Jestem otwarty na uwzględnienie uzasadnionej krytyki dyskutanta, dlatego po zakończeniu tłumaczenia tej Księgi z powtórnym przedstawieniem jej rozdziałów wraz z własnymi uwagami i korektą,
ZAPRASZAM ZAINTERESOWANYCH do ewentualnej dyskusji i innych uwag.

Po przetłumaczeniu Księgi Hioba na podstawie Konkordancji Stronga, obecnie zakończyłem ponowne jej zamieszczanie, wraz z korektą i uzupełniającym komentarzem. Konkordancja Stronga, pozwoliła odczytać wydarzenie opisane w tej Księdze, jako szczególną intrygę, opartą na zmowie, zdradzie, okrutnym działaniu nowego władcy – okrutnika i niegodziwych skutkach tego. Urodzajną krainę, położona na wyżynie, w której Hiob był księciem, ten władca – okrutnik pozbawił wody. Był on bałwochwalczym, czcicielem trójcy gwiazdozbiorów (Oriona, Wielkiej Niedźwiedzicy i Plejad) oraz Dagona. Symbolizują to nakrycia głowy z otwartymi pyskami, skierowanymi w stronę gwiazdozbiorów trzech gwiazdozbiorów. Pozbawienie wody, nastąpiło przez wykopanie kanału powyżej wyżynnej krainy. W ten sposób utworzył sobie tajemne miejsce w skalistej krainie, znajdującej się, nieco poniżej i powyżej kanału.

Hiob jako czciciel prawdziwego Boga, został wystawiony na wielką próbę wierności w usiłowaniu przetrwania w trudnych życiowo warunkach, zmuszających do wyrzeczeń i życia na niskim standardzie. Jego rodacy, którzy przeszli na stronę władcy – okrutnika, zamierzali go pokrzepiać, a w rzeczywistości zbliżyć się do niego, aby znaleźć jakiś dowód jego domniemanej winy w celu oskarżenia go i pozbawienia prawa powrotu do poprzedniego standardu życia, jako księcia. Byli oni synami ówczesnych władców, którzy dążyli do oskarżenia go, według prawa Jehowy, jednak nie czynili tego na podstawie obowiązujących ustaw, lecz według uprawomocnionych zarządzeń.

Wśród oskarżycieli Hioba był jeden szczególny urzędnik państwowy, czyli Elifaz z Temanu, który na początku Księgi jest nazwany „Przeciwnikiem stawiającym opór”, a w dostępnych nam przekładach jest nazwany Szatanem. Na końcu Księgi, zostało ujawnione, jak przeciwnicy przegrali i zostali, zobowiązani do uczynienia zadośćuczynienia, dla Hioba, odzyskującego w dwójnasób wszystko, co według straszenia przez ich posłańców (aniołów), niby został bezpowrotnie pozbawiony. Powrócili do niego także dzieci z jego wnukami i prawnukami. Całe doświadczenie trwało przez jedno pokolenie, aż do czasu, gdy obrońcą Hioba, stał się młody jego przedstawiciel ELIHU (Rozdziały 32-37).

Wydarzenie opisane w księdze Hioba jest szczególnym obrazem Słowa Bożego, który ukazuje nam dzieje człowieka od jego upadku przez grzech, aż do czasu jego Restytucji, dzięki okupowi Pana Jezusa Chrystusa. Jest także wielką lekcją dla dzieci, które szczególnie w okresie dojrzewania, często są przebiegle manipulowane przez cwaniaków religijnych, aby odciąć się od swoich rodziców. Są nauczani, że muszą znienawidzić ich, aby podążać za Chrystusem, Łuk. 14:26,27. Pan Jezus nie nauczał, aby w sposób sztuczny tworzyć sobie nieprzyjaciół, których następnie należy miłować. Mieć kogoś w nienawiści, aby następnie go miłować to jakiś absurd. Pan Jezus nauczał, że należy mieć w nienawiści wcześniejszy system wartości, według którego liczy się miłowanie rodziny, rodziców i siebie samego, tylko na podstawie cielesnego usposobienia, Kol. 2:18-23.

PS. Od zamieszczenia 42 rozdziału Księgi Hioba przy nim jak i przy innych tłumaczeniach, Ksiąg Pisma Świętego, będę się posługiwał nieco zmienionymi objaśnieniami.

CD objaśnień do tłumaczenia tekstu Pisma Świętego na podstawie Konkordancji Stronga
http://biblos.feen.pl/vie...p=113752#113752