FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Henryk]

[Henryk Suchecki]

J 14:3 lub "Gdy zaś pójdę i przygotuję wam miejsce, znów przyjdę i zabiorę was do siebie, abyście byli tam, gdzie i Ja jestem."
Cóż gdy Pan Jezus umarł to nie jest ten moment w których to został przygotowany tron inaczej miejsce zgodnie z tym słowem Temu, kto zwycięży, pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z moim Ojcem na Jego tronie.
A czy te słowa Pana Jezusa Oto stanąłem u drzwi i pukam; jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim ucztował, a on ze mną.które wypowiedział po swoim zmartwychwstaniu nie są czasem kierowane do ludzi tego świata, umarłych duchowo??.
Umarli myślą że Życie zaczyna się po śmierci

[Henryk Suchecki]

Właśnie te słowa z ewangelii Jana są o ludziach, którzy ze śmierci duchowej przeszli do Życia w Panu Jezusie . Ten fakt Jan ponownie opisuje w Apokalipsie tymi słowy Pozostali spośród umarłych nie ożyli aż do dopełnienia się tysiąca lat. To jest pierwsze zmartwychwstanie. Ożyli oni i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat Wszyscy którzy są w śmierci tych słów nie mogą zrozumieć. To tak jak Mesjasz mówił Żydom o chlebie Życia, Reakcja ich była taka sama jak ludzi dzisiaj

[Pokoja]

Post nr 1
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=5459#111926
Wątek ten „CZY LOGOS BOŻY TO JEZUS SYN BOŻY W CIELE?” ( http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=5459 ), założyłem w związku z dyskusjami, toczącymi się w szczególności na tym forum, w których uczestniczyłem, lub w innych, które założyłem pod ich wpływem i innymi rozważaniami. Bardzo duże znaczenie w ukształtowaniu, danego mi poglądu miał udział w dyskusji, w której była rozpatrywana wypowiedź Pana Jezusa, zapisana w J. 8:57. Ostatnio pod jej wpływem założyłem wątki:
1. Z kim rozmawiał Pan Jezus?
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=4988
2. W jakim znaczeniu Jezus wcześniej niż Abraham?
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=4999
3. O jakim sławieniu mówił Chrystus?
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=5405
4. Czy Logos Boży to Jezus Syn Boży w ciele?
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=5459

Uczestnicząc w innych i swoich wątkach, dotyczących kwestii Logosa i Pana Jezusa (Jehoszua), stopniowo wyznaję pogląd, który jest odmienny od tych, które powstały na podstawie dostępnych nam Przekładów Biblii. Można zauważyć, że stanowią one podstawę do tworzenia różnych abstrakcyjnych i bardzo sprzecznych z sobą poglądów. Nie pozwalają na zbudowanie jednego, konstruktywnego poglądu teologicznego, monoteistycznego, który by był w stanie sprostać dążeniom poznawczym człowieka wiary i zapewnić pokój Chrystusowy (J. 14:27) między ludźmi na świecie.

Toczące się dyskusje w Realu i w Wirtualu bardzo wyraźnie uwidaczniają manipulacje, zawarte w tłumaczeniach, dostępnych nam wielu różnych przekładów Biblii. Dlaczego jest ich tak wiele i nadal powstają. Przez wskazywanie na możliwość różnej interpretacji w sprawie rozważanego poglądu o Logosie (Słowie), świadczą o dokonanych manipulacjach tekstu, dla określonych celów trynitarzy. Wynika z tego, że w Słowie Bożym są miejsca, w których przez dokonanie niewielkich zmian (dodanie, odjęcie, lub zamienienie słowa) można nadać im odmienny, a nawet przeciwny sens w stosunku do prawdziwego (jak w oryginalnym tekście), ale i z tego, że są w nim też miejsca, w których tak łatwo tych zmian dokonać nie można. Z powodu tego, toczące się dyskusje najczęściej są jakby „dziecięcym” przekomarzaniem się, na co zwrócił uwagę sam Pan Jezus (Jehoszua). Jego słowa z Mt. 11:19 o treści: „I została usprawiedliwiona mądrość na podstawie swoich uczynków” można tu odpowiednio zastosować tak: I usprawiedliwione są poglądy ich na podstawie nauczania, według zmanipulowanych, dostępnych tłumaczeń w ich Przekładach Biblii. Konkordancja Stronga w dużym stopniu, pomaga w rozwikłaniu tych kwestii spornych i jak wierzę w ukształtowaniu jednolitego poglądu w kwestii Logosa.

To, co mi jest dane zrozumieć na powyższej podstawie i przez udział w toczących się dyskusjach, sprowadza się do tego, że POCZĄTEK z Rdz. 1:1 i J. 1:1 jest ten sam. Obejmuje on cały tydzień stwarzania, włącznie z sabatem Bożym, który nadal trwa i go kończy. W tym czasie jest wypowiadane Słowo Boże, które w ten sposób jest alfą (początkiem) i omegą (końcem) stworzenia Bożego, Ap. 1:17; 3:14. Przyjmując do serca miłość Prawdy Słowa Bożego, otrzymujemy łaskę jednoczesnego wejrzenia w POCZĄTEK i Koniec stworzenia Bożego. Tak jak początek i koniec ziemi, dla danego jej mieszkańca jest w tym miejscu, w którym on się znajduje, tak wgląd w POCZĄTEK i Koniec stworzenia Bożego, znajduje się w człowieku wiary, dzięki przyjęciu miłości Prawdy. Tak więc nawet jeżeli przyjmiemy, że Początek z J. 1:1, odnosi się do czasu działalności Pana Jezusa, to ten mieści się w POCZĄTKU z Rdz. 1:1. Jednak treść J. 1:9-11 może wtedy wskazywać na podwójne zastosowanie.

J.1:9. Prawdziwa światłość, która była, przyszła oświecić każdego człowieka na świecie.
10. Na świecie była; z powodu tego samego świata się pojawiła; świat tej samej nie uznał.
11. Względem swoich własnych przyszła; swoi właśni tej samej nie przyjęli. KS

Prawdziwa światłość[/color] - Światłość jest doskonałym życiem, które jest w Logosie (Słowie) w czasie do stworzenia człowieka na obraz Boży (Rdz. 1:27) i w czasie czynienia go w sabat Boży na podobieństwo Boże, Rdz. 5:1,2; 1Pio. 1:18-20; Efz. 1:4 (teksty o NS). Treść J. 1:12, wskazuje na „dokonywanie się” (1096) w tej światłości Nowego Stworzenia, poczynając od synów pierworodnych. Dokonywanie to następuje w stanie łonowym w ST i radości na łonie Ojca w NT. W tej światłości żył, nauczał i działał Pan Jezus, realizując dzieło Nowego Stworzenia, (teksty o NS):
12. Znowu im rzekł Jezus, mówiąc: Ja żyję światłością świata; naśladujcie mię, nie chodźcie w ciemności, ale miejcie światłość żywota. J. 8:12 KS

Człowiek stworzony na obraz Boży (Rdz. 1:27), posiadał coś z tego rodzaju światłości (otrzymał znajomość dobrego i złego przez informację, Rdz. 2:16,17), co oznacza, że światłość ta na świecie była. Jednak człowiek upadł przez grzech, co oznacza, że swoi, czyli on po upadku i jego potomkowie (tak Żydzi pod zakonem Synaju, jak i poganie pod zakonem natury) w czasie cielesnej obecności Pana Jezusa, tej światłości nie uznali, 1Kor. 2:7,8. Oświecanie człowieka jest procesem w skład którego wchodzi, przekonanie świata o: grzechu, sprawiedliwości i sądzie, J. 16:7-11.

BÓG wszystko uczynił za pośrednictwem swojego Logosa, w którym światłość jest życiem, życiem wiecznym. Tylko ta światłość dla stworzenia, bezpośrednio z niego pochodzi, a wszystko inne staje się prawdziwe tylko pod wpływem jej oddziaływania. Z tego powodu wszystko to, co jest prawdziwe jest jej własnością, tzn. Logosa, w którym ona jest. Poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi, J. 8:32,40. Znaczy to, że przyszła do swej własności, ale swoi w ogólności, czyli Żydzi i poganie jej nie przyjęli. Nie przyjęli życia - światłości zawartej w Logosie, która przez wieki tysiącleci była głoszona przez aniołów (posłańców) BOŻYCH, czyli przez bohaterów wiary, proroków, Żyd, 2:2; 2Pio. 1:19.

Pismo Święte naucza o Logosie Bożym, Chrystusowym, Ewangelii i innych, ale jest to, jakby drzewo Prawdy, czy rzeka Prawdy. Wszystko pochodzi z tego samego, najogólniej pojmowanego bytu stwarzanego (Makro), a w ostateczności z BOGA – Stwórcy, Żyd. 2:11; Dz. 17:26-28. Logos, który jest w tej skali w BOGU, ten w skali mikro (ziemskiej) jest w Chrystusie (Głowa i Ciało, 2Kor. 5:16-21).

Konkordancja Stronga w dużym stopniu, pomaga w rozwikłaniu tych kwestii spornych i jak wierzę w ukształtowaniu jednolitego poglądu w kwestii Logosa, a którą tak obszernie przedstawił „Zibii2”.
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=5459#111926
Do tej tak rozległej kwestii, tak jak mi jest dane, odniosę się w kolejnych postach tego wątku.
I. DĄŻENIE DO TRYNITARIANIZMU – dążenie do niego jako przejaw odstępstwa od wiary, raz świętym danej jest tworzeniem Babilonu Wielkiego (wielkie zamieszanie). Ten teologiczny pogląd jest biciem współsług i upijaniem wszystkich zwiedzionych przez króla Szeszaku (złego sługę), Łk. 12:45;
II. ODSTĘPSTWO OD WIARY I WOJNA NA NIEBIE
1. Patrypasjanizm
2. Modalizm
3. Unitarianizm
4. Pogląd Orygenesa - trzy hipostazy (osób): Ojca, Syna i Ducha Świętego.
5. Arianizm
III. MONOTEIZM
IV. PALENIE KĄKOLU – król Szeszaku pije ostatni, Jer. 51:7; 25:1,15-17, 26-29; Ap. 17:1-5; 18:1-8

[Pokoja]

[Henryk]

[quote="Pokoja"]
W związku z powyższym teksty z J. 3:13 i 6:62,63 odczytuje następująco:

BIBLIA GDAŃSKA

Cytat:

J. 3:13. A (2532) nikt nie (3762) wstąpił (2597) do (1519) nieba (3772), tylko (1508) ten, który zstąpił (2597) z (1537) nieba (3772), Syn (5207) człowieczy (444), który (-3588) jest (-5607) w (-1722) niebie (-3772).

A co stoi na przeszkodzie, aby odczytać tak:
J. 3:13. A (2532) nikt nie (3762) wysiadł(2597) do (1519) nieba (3772), tylko (1508) ten, który wysiadł (2597) z (1537) nieba (3772), Syn (5207) człowieczy (444), który (-3588) jest (-5607) w (-1722) niebie (-3772). ?

[Pokoja]

[Pokoja]

[Pokoja]

Odnosząc się do rozległej treści powyższego postu "Zibii2", ustosunkowałem się poniżej do poglądów w nim przedstawionych. Uczyniłem to według porządku tego postu, ale i według zasady, że król Szeszaku upija pierwszy, a pije ostatni.

I. DĄŻENIE DO TRYNITARIANIZMU

1 Kor. 8:5-6

Cytat:

5. Bo chociaż nawet są tak zwani bogowie, czy to na niebie, czy na ziemi, i dlatego jest wielu bogów i wielu panów, 6. Wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy. (BW)

5. Bo jeśli nawet, czy na niebie, czy na ziemi są nazwani bogami: [jak gdyby są: wielcy bogowie, wielcy panowie.]
6. Ale my z jednego Boga Ojca, którego wszystko, my dla niego; przez jednego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego wszystko, my temu samemu. 1Kor. 8:5,6 KS

Duch Świętego Boga Ojca (DŚBO) nie może być osobą, ponieważ:
1. Nie ma imienia;
2. Formuła w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, została dopisana, aby zasugerować, że ma jakieś imię, chociaż jest nieznane. Formuła ta jest zmową milczenia, więc powoduje wielkie zamieszanie, aż do dnia dzisiejszego. Chrztu udzielano, dla sławienia Ojca i Syna. Jak "ateistę", oseska można ochrzcić (pokropić), dla sławienia Ojca i Syna? W związku z tym zmówiono się, że określenie NT nr 3686 – nazwa, miano, imię; sława
zawsze musi być tłumaczone przez "imię", a w Mt. 28:19 "w imię", chociaż określenia nr 1519 tam uzytego nie można tłumaczyć na "w", ale przez "dla"można;
"Idźcie i czyńcie uczniami wszystkie narody w moim imieniu, ucząc ich przestrzegać to, co wam rozkazałem."
http://www.filadelfiamedi...20Mat.28.19.pdf
Nawet forma wersetów jest dziwnie oddana. W Mt. 28:18 jest: Dana jest mi …
W Mt. 28:20 jest: Jestem z wami [...]
Dlaczego więc w Mt. 28:19 jest "w imię" i Syna [...] a nie w imię Ojca i moje [...] Już samo to wskazuje na manipulację dokonaną w tekście, dla celów trynitarnych.

3. DŚBO był pocieszycielem od Ojca, ale nie pozdrawiał, jak Ojciec Jezusa Chrystusa;
4. Nie modlono się do niego, tak jak do Ojca i do Syna;
5. Ap. Paweł w 1Kor. 8:5,6 napisał, że mamy tylko jednego Boga Ojca i jednego Pana, czyli jego Syna, Jezusa Chrystusa;
6. Trynitarze ponaginali różne teksty, aby podeprzeć swoje dywagacyjne dogmaty, że DŚBO ma cechy osobowe; W odniesieniu do BOGA, jako Absolutu, być Duchem, oznacza jednocześnie mieć ducha, więc to, co może sugerować, że Duch ma cechy osoby, odnosi się w istocie rzeczy do Boga Ojca, Stworzyciela nieba i ziemi.
7. Nie można zgasić osoby boskiej, a jest napisane, że DŚBO można zgasić.

Ignorowanie tych przesłanek Słowa Bożego, przeczących dogmatowi o tajemnicy Trójcy, wynikło z dążenia do prostszego sposobu odmiany poglądu świata pogańskiego (uznawanie trójcy bogów i politeizm) na jakby Chrystusowy, a w rzeczywistości na chrześcijański, doprowadziło do wytworzenia wielkiego zamieszania, które w Apokalipsie Słowa Bożego jest nazwane Babilonem Wielkim. Dążenie to wynikło z uległości według trzech pokus (byt, władza i sława), którym Pan Jezus, został poddany przez Szatana, czyli ówczesną władzę Rzymu, dominującą w prowincji Syryjsko - Judejskiej. Przeszedł tą próbę zwycięsko, dlatego pomimo faktu, że był Żydem, czyli z narodu bez suwerenności, to jednak otrzymał prawo, dla prowadzenia umoralniającej, religijnej działalności, której w ówczesnym czasie ("Złoty wiek Rzymu") bardzo potrzebowało społeczeństwo i Imperium Rzymu. Poglądy opisane w poście „Zibii2”, wskazują na rozwój i ścieranie się dwóch przeciwstawnych dążeń interpretacyjnych. Ujawnia się w nich dążenie do łatwego zbliżenia z światem pogańskim i dążenie do przeciwstawienia się temu. Dzieje się to według zasady, że: "Król Szeszaku upija pierwszy, a pije ostatni".
Król Szeszaku upija pierwszy, a pije ostatni - Dlaczego?
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=3468

[Pokoja]

[Henryk]

[Pokoja]

[Pokoja]

Post nr 3
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=5459#111926
II. ODSTĘPSTWO OD WIARY I WOJNA NA NIEBIE

Odstępstwo od wiary, raz świętym danej, przejawiało się w postaci walki, tzw. "Wojny na niebie" między władzami pogańskiego Rzymu, a władzami chrześcijańskiego Rzymu. W istocie rzeczy, walka ta przejawiała się w postaci tworzonymi kolejno, przeciwstawnych poglądówi teologicznych w zakresie pojmowania Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego, Jednym z takich pogladów był Patrypasjonizm.

1. PATRYPASJONIZM

Istotą Patrypasjonizmu było to, że Ojciec z Synem byli jedno co co postaci.
Nawet gdyby ewentualnie uznać Pana Jezusa za Przedwiecznego Logosa, to identyczności Boga i Logosa (Słowa) z J. 1:1-3 nie można opierać na tekście z Jana 10:30 "ja i Ojciec jedno jesteśmy", ponieważ Pan Jezus się modlił, aby członkowie jego Świątyni byli jedno (jednomyślni), tak jak oni (Bóg Ojciec i Syn). W takim przypadku przez pogląd ten, tworzy się politeizm. BÓG Ojciec mógł jednak odczuwać cierpienia zadawane swojemu Synowi, podobnie jak on może odczuwać to, co jest czynione, lub nie uczynione jednemu z tych najmniejszych, którzy wierzą w niego, Mt. 25:33-45.

Pomijając powyższe można zauważyć, że Logos (jako Bóg) z Prologu (J. 1:18) nie może być tożsamy z BOGIEM Stworzycielem, J. 1:1,2. Logos z Prologu jest raczej Bogiem na łonie BOGA, a nie obok niego. Z racji tej, że Ewangelia Jana była spisana po Dniu Pięćdziesiątnicy (po wniebowstąpieniu Pana Jezusa), więc treść J. 1:18 można odnieść do tego czasu. Przed śmiercią powiedział, że nie zna dnia i godziny, a po zmartwychwstaniu powiedział: „Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi”, Mt. 28:18. W „Dekalogu” jest zakazane: Nie będziesz miał innych Bogów obok mnie. Inni obok, to mogą być tylko fałszywi, urojeni, czy pozorni, jak czyjś obraz w zwierciadle, a nie faktyczna jego osoba. Natomiast sam Pan Jezus powiedział, że: Bogami są ci, do których doszło Słowo (Logos) Boże, J. 10:34-38. Jego też doszedł Logos Boży, dlatego twierdził, że jest Synem Bożym, J. 10:34-36. W związku z powyższym wierzę, że na ziemi przed BOGIEM, Pan Jezus był jak Logos przed królem. Ponieważ doszło go Słowo Boże i głosił je przed ludem, więc także jako osoba był jakby Logosem, chociaż nigdzie wprost nie jest tak nazwany. Podobnie nigdzie wprost za życia nie jest nazwany Immanuelem, Mt. 1:23.

[Pokoja]

Filipian 2:1-8a)


Filipian 2:8b)-12


Objaśnienia cd.
http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028

Treść Filipian 2:1-12 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz:

ŻYCIE DUCHOWE W CHRYSTUSIE PRZEZ JEZUSA CHRYSTUSA, 2Kor. 5:16-21

1. Skoro w Chrystusie, więc kto pocieszeniem? Jeśli ktoś uciechą miłości, jeśli ktoś społecznością ducha, jeśli ktoś wnętrznością współczucia,
- Pocieszeniem w Chrystusie jest ten, kto skutkuje:
a) uciechą miłości;
b) społecznością ducha;
c) wnętrznością współczucia.

2. Napełnijcie mnie radością, aby tą samą dobrze znać; mając tą samą miłość, ten sam mając rozum, wzrośniecie duchowo;
- Można napełnić kogoś radością, tylko wtedy, gdy samemu się jej doświadczy w miłości i w zrozumieniu, zapewniającym wzrost duchowy.
Można ten sam (1520) mieć rozum (5426), dzięki odnowieniu (342) sposobu myślenia (3563) z partykularnego na społeczny, Rz. 12:1-5.

3. Nikt, aby nie próżnością przez karierowiczostwo, ale uniżonością siebie samego, jeden drugiemu przewodzi, wstawiając się za kimś.
4. Nie badajcie każdy drugiego, ale każdy siebie samego.
- Wzniesienie się do Boga (Alija), rozpoczyna się od doświadczenia siebie, dla dobra drugich.

5. Ten miejcie rozum między wami, jako że on przez Jezusa Chrystusa.
6. On, trafia się w kształcie Bożym; nie idzie na przedzie rabunku, będzie podobnym Bogu,
7. Wszakże słabnąc sami sobie, pojmujemy zmysłami rodzaj niewolnika ludzi, pojawia się podobieństwo;
- Wiersz 1 w zw. z wierszem 5, wskazują na rozróżnienie miedzy życiem w Chrystusie (byt zbiorowy, czyli duchowy), a sprawcą jego, którym jest Jezus Chrystus.

8. Skoro więc odkryliśmy postać człowieka, siebie samych czynimy skromnymi; stajemy się posłusznymi aż do śmierci, śmierci krzyżowej.
9. Toteż Bóg, sam wywyższy, on daruje imię, nad wszystkie imię;
10. Aby w czasie podziemnej sławy, wszelkie kolana żyjących na ziemi, zgięły się sprawom niebieskim, Jezusowym.
11. A wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus, Panem ku chwale Boga Ojca.
- Odkrycie postaci człowieka Jezusa Chrystusa, pobudza do naśladowania go, aż do śmierci, co Bóg nagrodzi w sposób szczególny. Czas podziemnej sławy obejmuje okres, w którym Nowe Stworzenie (Głowa i Ciało) jest uważane za umarłe, Ap. 11:8; Rz. 8:19-23.

12. Wobec tego, moi umiłowani! W miarę tego jak zawsze słuchacie, nie tylko w czasie obecności mojej, ale teraz znacznie więcej w czasie nieobecności mojej, z bojaźnią drżenia, zbawienie siebie samych uskuteczniajcie.
- Odpowiednikiem czasu podziemnej sławy Nowego Stworzenia jest czas nieobecności Ap. Pawła wśród Filipian.

[Pokoja]

CZAS PODZIEMNEJ SŁAWY