FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[małyfilozof]

PIEKŁO i NIEBO

Pewnego dnia Uczeń zapytał Mistrza:
- Powiedz mi, jak wyglądają niebo i piekło?
- Chcesz wiedzieć? Chodź ze mną. Pokażę Ci – odpowiedział Mistrz i zaprowadził go do miejsca, w którym stanęli przed dwojgiem drzwi.

Otworzył pierwsze. Na środku pokoju stał okrągły stół, a na nim duże naczynie z jedzeniem. Jedzenie pachniało tak aromatycznie, że obaj poczuli nieopisany głód.
Dookoła stołu siedzieli ludzie. Wychudzeni, smutni i szarzy. Każdy z nich trzymał w ręku łyżkę, która miała bardzo długą rączkę przytwierdzoną do ich dłoni. Każdy mógł sięgnąć łyżką do naczynia, ale nie mógł nasycić się jedzeniem, gdyż rączka łyżki była dłuższa, niż ręka.
Ucznia przeszły ciarki na widok tego cierpienia i nieszczęścia.

- Właśnie widziałeś piekło – powiedział Mistrz.

Następnie otworzyli drugie drzwi. Pokój wyglądał dokładnie tak samo, na środku pokoju stał dokładnie taki sam stół, a na nim dokładnie takie samo naczynie pełne wyśmienitego jedzenia. Dookoła siedzieli ludzie z takimi samymi długimi łyżkami przytwierdzonymi do ich dłoni. Wszyscy jednak byli weseli, w świetnej formie, prowadzili ożywioną dyskusję. Pokój promieniał radością i dobrobytem.

- Nie rozumiem – powiedział Uczeń.
- To proste – odpowiedział Mistrz.

Ci szczęśliwi ludzie nauczyli się karmić siebie nawzajem, podczas gdy tamci, chciwi, potrafią myśleć tylko o sobie

[Henryk]

[Markerów]

[Pokoja]

[Markerów]

[Henryk]

[małyfilozof]

Ciekawy TEST

1. Jestem równy z innymi.
2. Różnice między ludźmi są sprawą naturalną: jedni są lepsi w śpiewaniu, inni w bieganiu – to oczywiste.
3. Jestem dla innych interesującą osobą i warto mnie poznawać.
4. Zachowuję się zgodnie z tym, co myślę, czuję i wyznaję.
5. Potrafię bronić swojego zdania.
6. Trudno mną manipulować.
7. Gdy mam problem lub jestem w kryzysie, skupiam się na najlepszym rozwiązaniu.
8. Jeśli ktoś się ze mną nie zgadza – trudno. Nie znaczy to, że się mylę, ale nie zamierzam forsować swojego zdania za wszelką cenę.
9. Wierzę w swoje możliwości.
10. Ufam sobie.
11. Nie boję się podejmować ryzyka, o ile jest ono rozsądne, tzn. mam plan, wiem, co chcę osiągnąć i jak do tego dążyć.
12. Mam w życiu zasady i wyznaję wartości, którymi się kieruję.
13. Lubię stawiać sobie cele, bo osiąganie ich sprawia mi satysfakcję.
14. Uczę się na błędach.
15. Akceptuję siebie takim, jaki jestem, ze wszystkimi słabościami. Nie znaczy to jednak, że nad sobą nie pracuję.
16. Doceniam i szanuję siebie i innych.
17. Gdy ktoś mnie krytykuje, zastanawiam się i dopytuję dlaczego, zamiast obrażać się, oburzać i popadać w gniew.
18. Lubię swoją pracę.

Na ile pytań odpowiedziałeś twierdząco? Jeśli na mniej niż połowę, Twoja samoocena może być zbyt niska, by móc czerpać z życia radość.

[Pokoja]

[Markerów]

[nike]

[małyfilozof]

Droga Nike Myślę, że długo, bardzo długo upłynął czas kiedy napisałaś powyższy post w tym wątku.
Wzruszyły Ciebie słowa ( opowiadanie o ojcu i synu, który zginął na moście obrotowym).
Czytając posty, które zamieszczasz na forum przedstawiają wnikliwość, wiarę, szczerość i troskę wobec tych, którzy czytają TWOJE przemyślenia.
Jednak nie zważaj na tych, co ignorują, śmieją się z lekką drwiną czytając owe rozmyślanie, stwierdzenie ponieważ one pochodzą z Twojego serca przepełnionego : wiarą, nadzieją, która zawarta jest w LIŚCIE NASZEGO BOGA i WSZYSTKO co UCZYNIŁ wobec niegrzecznych swoich '' dzieci'' - pozdrawiam
cytat: ''Jesteś jak książki … większość ludzi widzi tylko naszą okładkę, mniejszość czyta wstęp, wielu wierzy tylko krytykom, nieliczni poznają nasza treść.''

[małyfilozof]

Pewien krzewiciel podróżował po kraju i nawracał ludzi. Starał się każdemu opowiedzieć o dobrej nowinie, jaką Bóg przekazał dla wszystkich ludzi. Misjonarz prawił o miłości, pokoju i wierze – najważniejszych czynnikach szczęścia oraz zbawienia. Chodził od wioski do wioski i łatwo znajdował słuchaczy, ponieważ jego słowa niosły nadzieję i poczucie bezpieczeństwa.
Podczas wędrówki trafiał również na samotne chaty, w których mieszkały rodziny nieznające Boga. Ich domy były oddalone od większych osiedli ludzkich, dlatego dobra nowina docierała do nich z opóźnieniem. Pewnego popołudnia misjonarz zapukał do drzwi jednej z takich chat.
Mieszkańcy przywitali go z uśmiechami na twarzy i chętnie zaprosili do środka. Wspólnie z gościem zasiedli do obiadu. Podczas posiłku misjonarz zapytał swojego gospodarza o Boga. Kiedy ten stwierdził, że nic na ten temat nie wie, gość rozpoczął nauczanie.
Przez chwilę wszyscy słuchali w milczeniu, wyraźnie analizując w głowach słowa misjonarza. W końcu odezwał się gospodarz domu:
– Dziękuję ci za te piękne słowa. Wiele z tego, co mówisz, nadaje życiu głębszy sens. Zastanawia mnie tylko kwestia tego boga, o którym opowiadasz. Nie widzę potrzeby wyznawania wiary w taką istotę, skoro wszystkie łaski, jakie oferuje, są już w moim życiu.
– Człowiek musi wierzyć w Boga – odparł z uśmiechem misjonarz. – Dzięki temu ma szansę na zbawienie i pójście do Raju po śmierci.
– Nie wiem, co dzieje się po śmierci – powiedział gospodarz. – Prawdę mówiąc, nigdy się nad tym nie zastanawiałem. To nie ma dla mnie wielkiego znaczenia. Mam dużo pracy w gospodarstwie, moje dzieci również wymagają sporo uwagi. Nie mam czasu zastanawiać się nad rzeczami tak oderwanymi od rzeczywistości jak życie pozagrobowe.
– Ależ, to jest najważniejsze w życiu każdego człowieka – nalegał misjonarz. – Jeśli nie będziesz wierzyć, nigdy nie osiągniesz szczęścia.
– To ciekawe – zastanowił się mężczyzna – ponieważ uważam się za człowieka szczęśliwego. Nie potrzebuję niczego więcej, niż mam w tej chwili.
Misjonarz nie dawał za wygraną. Rozmawiał z mężczyzną przez wiele godzin, próbując go przekonać. Po pewnym czasie stał się bardziej natarczywy. Opowiedział o Szatanie i piekle, do którego pójdzie gospodarz, jeśli nie zawierzy swojej duszy Bogu.
– To mi wygląda na groźby – zirytował się mężczyzna. – Przychodzisz do mojego domu, jesz przy moim stole i pijesz moje wino. Jestem dla ciebie miły, a ty zaczynasz mi grozić, ponieważ nie podzielam twojej wiary w jakieś bóstwo. Myślę, że powinieneś już iść.
Mężczyzna wstał i wyprowadził protestującego misjonarza.
– Posłuchaj moich słów – nalegał gość – chcę tylko uratować twoją duszę.
– Z moją duszą jest wszystko w porządku.
Drzwi zatrzasnęły się. Misjonarz stał przez chwilę oniemiały. Nigdy nie został tak źle potraktowany. Zapłakał nad rodziną żyjącą w tym domu. Rozłożył namiot nieopodal i zaczął się modlić. Prosił Boga o łaskę i oświecenie dla ludzi, z którymi dzisiaj spędził tak dużo czasu. Kiedy zasypiał, nie przestawał rozmyślać o tych biedakach.
Następnego dnia ponownie zapukał do drzwi chaty. Gospodarz zaprosił go na śniadanie, ale podkreślił, że nie życzy sobie słuchać o żadnym bogu czy kwestiach religijnych. Podczas posiłku misjonarz spróbował jednak ponownie przekonać mężczyznę i jego rodzinę. W efekcie został wyproszony.
Jeszcze kilka razy próbował otworzyć zatwardziałe serca rodziny, ale za każdym razem spotykał się z coraz większą wrogością. Za którymś razem gospodarz nie wytrzymał i uderzył misjonarza.
Ostatni raz cię napominam – powiedział – przestań zmuszać nas do przyjęcia twojej wiary. Wiele z tego, co mówisz, jest piękne, ale nie interesuje nas wyznawanie żadnej religii. Żyjemy prostym życiem, w zgodzie z naturą i wszechświatem. Skoro nie potrafisz tego zaakceptować, odejdź
Konkluzja:
Wielu ludzi nie potrafi zrozumieć, że ich wierzenia religijne nie są jedynymi na świecie. Są przekonani o wyższości własnej religii nad innymi światopoglądami. Zapominają, że każdy człowiek ma prawo wierzyć, w co tylko zechce. Zmuszanie kogokolwiek do wyznawania jakiejś religii jest zawsze złym uczynkiem. Nawet jeśli nawracanie ma na celu "dobro" niewiernych, nadal pozostaje grzechem wobec wolności sumienia i wiary. Jeśli więc jesteś wyznawcą jakiejś religii, nie oczekuj od innych, że uwierzą w to samo. Mają święte prawo do własnych przekonań. Tobie nic do tego.
Znamy takich, którzy na silę pragną weprzeć swoje przekonania

Ps. Przeczytałeś opowiadanie, zapytam: Jakie jest Twoje zdanie w przedstawionym temacie ????

[Henryk Suchecki]

[małyfilozof]

Witaj Henryk Suchecki : dziękuję za wypowiedź - pozdrawiam

[nike]

Cytat:

małyfilozof napisał/ Pewien krzewiciel podróżował po kraju i nawracał ludzi.

Opowiadanie to jest dobrym nauczycielem, uczy nas w jaki sposób opowiadać o rzeczach wzniosłych, ale nie zrazić słuchaczy.
Pięknym przykładem jest Ap.Paweł Dz.Ap.BW 17:22-23-----
A Paweł, stanąwszy pośrodku Areopagu, rzekł: Mężowie ateńscy! Widzę, że pod każdym względem jesteście ludźmi nadzwyczaj pobożnymi.
Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości, znalazłem też ołtarz, na którym napisano: Nieznanemu Bogu. Otóż to, co czcicie, nie znając, ja wam zwiastuję.
Przypomniałam sobie moje wydarzenie z pewną Panią w tramwaju, miałam chyba 17 lat wtedy.
Pani siadła naprzeciw mnie zapłakana ubrana na czarno młoda, zaczęłam z nią rozmowę, powiedziała, że pochowała męża. Poczułam do niej miłe uczucia przypominała moją mamę, która też straciła męża mając 35 lat Tato mój miał 37 lat ja miałam 6 lat, zostawił czworo dzieci, nie mieliśmy nędzy, ale okropną biedę.
Zaczęłam Pani tej opowiadać, o Tysiącletnim Królestwie, o tym, że jej mąż wstanie, że będziemy znowu żyć w szczęściu i miłości, ta Pani się rozpłakała i powiedziała do mnie, że jeszcze tak pięknych i pocieszających słów nie słyszała.
Nie wiem jak potoczyły się dalsze losy tej Pani, na przystanku końcowym wysiadłyśmy i drogi nasze się rozeszły.
Poczułam, że dobrze spełniłam swój obowiązek, obowiązkiem naszym jest głosić, opowiadać, pocieszać spragnione serca, ale nie nachalnie, bezczelnie agitować.
Pewnego dnia wzięło mnie na rozmyślania i doszłam do tego, że ja z moim tatą jak wstaniem z grobu dopiero się poznamy, ja taty nie pamiętam, takie małe przebłyski tylko, to będzie radość, która nie będzie miała końca.
Niech Najwyższemu Bogu i Jezusowi Chrystusowi będzie wielka cześć i chwała za Jego tak wspaniały plan jaki zgotował ludzkości.