FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Markerów]

[Markerów]

[radek]

[Markerów]

Może warto dodać, że gdy w Biblii mowa o „uczynkach” (zwłaszcza w kontekście ",nie z uczynków, ale z wiary”) to mówi się przede wszystkim o UCZYNKACH PRAWA,
np.: „z uczynków Prawa żaden człowiek nie może dostąpićusprawiedliwienia w Jego oczach”/Rz 3,20/

„A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez
wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia.”/Gal 2,16/1

„Albowiem nie od [wypełnienia] Prawa została uzależniona obietnica dana
Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od usprawiedliwienia z wiary.”/Rz 4,13/

„Natomiast na tych wszystkich, którzy polegają na uczynkach Prawa, ciąży przekleństwo. Napisane jest bowiem: Przeklęty każdy, kto nie wypełnia wytrwale wszystkiego, co nakazuje wykonać Księga Prawa.”
/Gal 3,10/

Kiedy mowa o uczynkach niezbędnych dla chrześcijanina tekst wygląda inaczej: mowa w nim nie o Starym Prawie i jego obrzędach, lecz o uczynkach miłosierdzia:

„Będzie to bowiem sąd nieubłagany dla tego, który nie czynił miłosierdzia:
miłosierdzie odnosi triumf nad sądem. Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy /sama/ wiara zdoła go zbawić?
Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a Ktoś z was powie im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta! - a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała - to na co się to przyda?”/Jk 2,13-16/

W tym świetle nic dziwnego że św.Paweł przyrównuje miłującego chrześcijanina do kogoś, kto wypełnił całe Prawo:
„Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością.
Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo.”/Rz 13,8/

[małyfilozof]

Według tematu: Czy chrześcijanie będą sądzeni? oczywiście tak - jedni na wieczne potępienie inni zaś na życie wieczne, ale nie ( nieśmiertelne) w objęciach BOGA.

[Henryk Suchecki]

obowiązuje prosta zasada , czyny człowieka sprawiedliwego są sprawiedliwe podobają się Bogu, czyny człowieka niesprawiedliwego są niesprawiedliwe nie podobają się Bogu. Wystarczy odpowiedzieć sobie na to pytanie jaki Jestem który Jestem i będziemy wiedzieli czy podpadamy pod sąd, Bo nawet w tym świecie człowieka uczciwego wobec prawa nie ciąga się przed sąd

[Markerów]

[Markerów]

Dlatego właśnie Owo obmycie i usprawiedliwienie nie może być jedynie „zewnętrzne” bez przemiany samej natury grzesznika, gdyż uniewinnienie pozostającego w nieprawości nie jest możliwe:
„Ja nie uniewinnię nieprawego.” /Wj 23,7b/

Kiedy Bóg usprawiedliwia grzesznika, to w parze z odpuszczeniem grzechów idzie wewnętrzna odnowa tegoż człowieka – inaczej mielibyśmy do czynienia z fikcją, z "zamawianiem rzeczywistości” i tak naprawdę z fałszywym świadectwem Boga o człowieku.
Właśnie tę całkowitą przemianę ma na myśli św.Paweł gdy czytamy w jego Listach o 'Nowym Stworzeniu”:
„Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe.”/2 Kor 5,17/

[nike]

2Kor. 5:17-----BW---
Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.
Nowym jest stworzeniem=> oznacza nowe serce i umysł, które zaczynają swe istnienie wraz z poświęceniem się chrześcijanina Panu.
Wszyscy ludzie posiadają człowieka zewnętrznego, ale jedynie spłodzone z Ducha dzieci Boże posiadają człowieka wewnętrznego. Ów wewnętrzny człowiek jest niebiańskim usposobieniem, które zaczęło się rozwijać w nowej woli przy poświęceniu, i składa się z duchowych władz i duchowego usposobienia rozwijającego się przez ćwiczenie tych duchowych władz.
=> oznacza osobę spłodzoną z ducha.-
Być w Jezusie Chrystusie znaczy być umarłym dla siebie a ożywionym dla Boga, jako członek Ciała Chrystusa. Taka jednostka jest nowym stworzeniem, ponieważ każdemu organowi jej mózgu zostały udzielone duchowe zdolności, przystosowujące ją do wykorzystywania różnych możliwości umysłu i
serca w celach duchowych. Dlatego jednostka taka odrywa swoje uczucia od rzeczy cenionych przez
naturalnego człowieka, a przywiązuje je do rzeczy cenionych przez duchowego człowieka. Z tego też
powodu porzuca swoje poprzednie ambicje, pragnienia i aspiracje, przyjmując nowy zestaw pragnień,
ambicji aspiracji, a wszystkie swoje zdolności fizycznie, umysłowe, moralne i religijne kieruje ku osiąganiu tych rzeczy, do których przylgnęły, stwierdzając, iż są zdecydowanie wyższe niżeli poprzednie obiekty jej uczuć.

[Markerów]

[Markerów]

Zycie Boże to uczestnictwo juz tu, na Ziemi, w Królestwie Bożym
Brak możliwości odrzucenia propozycji Boga byłoby degradacją człowieka;
gdyby Bóg traktował nas tak przedmiotowo to po prostu od początku nie obdarzyłby nas wolną wolą i grzech Pierwszych Rodziców (ani potem nasz) by się nie wydarzył.

Warto więc dodać, iż ani wiara, ani uczynki nie są wcale najważniejsze, o czym przekonuje nas 13 rozdział II Listu do Koryntian w.2-3:
„Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał.”

Najważniejsza jest Miłość.
Mówiąc obrazowo - z Życiem Wiecznym i uczynkami jest jak z życiem doczesnym I jedzeniem. Człowiek po narodzeniu żyje, ale jeśli nie będzie jadł i pił, umrze. Podobnie Nowy Człowiek gdy się nawraca otrzymuje życie - jeśli jednak nie będzie spełniał przykazań (miłował Jezusa i bliźniego ), to..... „umrze” duchowo.