FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[nike]

Do Małegofilozofa-------
Mdr2:23-34
23 Bo dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka -
uczynił go obrazem swej własnej ---wieczności
24 A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła
i doświadczają jej ci, którzy do niego należą.
Teksty w tej księdze według mnie są nie biblijne, wolała bym dyskutować nie o apokryfach.
I tak-----23 mówi:-------- dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka -----czy Bóg stwarzając Adama stworzył go nieśmiertelnego ?---Jeżeli Ada i Ewa byliby stworzeni nieśmiertelni, to by nie umarli co znaczą słowa:------- uczynił go obrazem swej własnej wieczności?
Tekst 24-----24 A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła-----nie rozumiem tego zdania.
Szatan był Jutrzenką która wschodzi rano.
jakoś to spadł z nieba o jutrzenko! która wschodzisz rano? - Iz. 14:12;
Na razie tyle

[małyfilozof]

Nike, pochwalam JESTEŚ wspaniałą mateczką wobec owocu Twojego łona.
Dlaczego przytoczyłem ten przykład, ponieważ wiele, wiele rodziców postępuje inaczej - reagując w stosunku do dziecka: krzykiem, szarpaniem ... itp, a dziecko jest wtedy jeszcze więcej zestresowane.
Czyn ojca, również powstrzymał nietaktowne docinki, komentarze obserwatorów - psychologiczne zagranie na podświadomość otoczenia

Nike, proszę czytaj z zrozumieniem.
Podałem apokryf, tylko i wyłącznie dla rozjaśnienia zagadnienia w temacie wątku

[Wiesława]

[małyfilozof]

Wiesława, błędny wektor myślowy - (nie łącz opowiastki z wersem), dokładnie przedstawiłem zagadnienie, natomiast Twój post cyt: ''Skoro ojciec chłopcu wybaczył, że nabałaganił, to jak może chwilę potem powiedzieć, a teraz czołgac się będziesz? Coś tu jest nie halo.'' - za daleko ''weszłaś w gęsty las'', zawróć na prawidłowy szlak a dojdziesz do celu w którym jestem

[Wiesława]

Dałeś nieadekwatny przykład i tyle.

[małyfilozof]

Uważam, że odbiegamy oboje w kwintesencji zrozumienia, ale nie dzielmy włosa na cztery z tym przykładem.
Proszę, kontynuujmy temat wątku

[małyfilozof]

Subtelne spojrzenie w kwestii zaistniałego dramatu zapisanego w Księdze Rodzaju rozdział trzeci
Bóg podniósł człowieka do bardzo wysokiej rangi, stwarzając go na swoje podobieństwo.
Wyróżnił go również spośród wszystkich istot, gdyż to właśnie jemu dał w posiadanie władzę nad wszystkim, co stworzył. Czy można pragnąć czegoś więcej?
Pytanie to nasuwa się samo podczas lektury pierwszych stron Pisma Świętego, z których emanuje ogromna miłość Boga do człowieka.

Naturalne wydaje się stwierdzenie, że Bóg dał człowiekowi wszystko, chciał samego dobra, ludzkość mogła żyć w utopii, ale pomimo całego dobrobytu chciwej ludzkiej istocie wciąż było mało, dlatego przeciwstawiła się Stwórcy, czego konsekwencje musimy ponosić do dzisiaj.

Szatan jest postacią mającą możliwość obcowania na co dzień z Bogiem. Szatan podaje w wątpliwość podstawowe prawdy wiary. Drwi z naiwnej wiary człowieka, że Stwórca go kocha.

Tym samym chce zaznaczyć, że człowiek powinien sam podejmować decyzje, nie kierując się ślepą wiarą w siłę sprawczą nadprzyrodzonych mocy. Demaskuje krok po kroku kolejne iluzje, jakimi kieruje się ludzkość, by w ostateczności zmotywować ją do wyzwolenia i pozbycia się ciemnej opaski ograniczającej poznanie.

Początkowo naszym przodkom nieznane było pojęcie dobra i zła. To ograniczenie, jakie nałożył na nich Stwórca, sprawiało, że nie mogli podejmować żadnych moralnych decyzji.
Czym zatem pozostaje dobro, jeśli czynienie go nie jest kwestią wyboru, a czymś z góry narzuconym?
Nie chodzi tutaj o dosłowność: Bóg jest zły, a Szatan dobry. Uczą, by być bardziej wyczulonym na prawdziwe zło, często ukryte, zasłaniające prawdziwe oblicze milionami masek. To wszystko, a może nawet jeszcze więcej, można odczytać z Księgi Rodzaju, jeśli tylko jest się na tyle otwartym, żeby dostrzec ukrytą mądrość płynącą z ust Szatana i głosu naszego sumienia.

[małyfilozof]

Krótka charakterystyka:
Szatan po hebrajsku oznacza „przeciwnik”, „sprzeciwiający się”, „zaprzeczający”.
Szatan (z grec, diabolos) oznacza najwyższego ducha zła, przeciwnika Boga.

K. Rahner i H. Vorgrimler wyjaśniają pojęcie „anioła upadłego”:
„Szatan w rozumieniu teologii chrześcijańskiej nie jest tylko mitologiczną
personifikacją zła w świecie, ale istniejącym bytem. Chociaż z drugiej strony
nie można go uważać za niezależnego rywala Boga. Jest on stworzeniem
absolutnie skończonym, którego zła natura pozostaje w zasięgu Bożej mocy,
wolności i dobroci...”
Szatan i inne złe duchy zostały przez Boga stworzone jako dobre z natury, ale same uczyniły siebie
złymi wskutek upadku.
Pismo Święte sugeruje, że był to grzech pychy, pragnienie całkowitej niezależności od Boga czy wręcz postawienia się na Jego miejscu (Ap. 12.9).

Żydzi przejęli z religii perskiej wiele elementów dotyczących świata demonów. Na kartach Starego Testamentu występują liczne istoty demoniczne, nie stanowią one jednak zorganizowanego świata. Są to bądź demony zwierzęce, jak „kosmaty demon” (Kpł 17, 7; Iz 13, 21), albo „kozły” (Iz 13, 21; 34, 13), bądź istoty związane ze sferami, którym od zarania przypisywano cechy demoniczne, jak pustkowia oraz noc.
Do pierwszej grupy należy demon pustyni Azael, w niejasny sposób związany z rytuałem kozła ofiarnego (Kpł 16, 8; 10, 26), do drugiej Lilitu - kobiecy demon nocy (Iz 34, 14).

W charakterze złego ducha występuje wąż w wielu miejscach Starego Testamentu (Lb 21, 6 i 21, 18; Pwt 8, 15; Iz 14, 29 i 30, 6).
Również wąż kuszący Ewę w raju (Rdz 3, 1) w oczach ortodoksyjnych wyznawców judaizmu jest tylko demonem sprytniejszym od innych, ale bez określonej mocy i zakresu władzy. Nie wiązano go jeszcze z postacią Szatana, który na kartach Starego Testamentu pojawia się rzadko i to dopiero w później powstałych księgach.

Choć demonologia żydowska w dużym stopniu wykorzystywała wierzenia pobratymczych szczepów semickich, to jednak koncepcja Szatana jest wytworem Hebrajczyków.

Główne cechy demonów i ich władcy zarysowane są w Ewangeliach, Dzieje Apostolskie niewiele mówią na temat Szatana, naświetlają tylko żydowską praktykę egzorcyzmów.

Szczególne miejsce w kształtowaniu obrazu piekielnego świata zajmuje Apokalipsa św. Jana.
Po raz pierwszy szatan, jako władca został przedstawiony nie przez wyrywkowe, rozproszone w różnych miejscach wzmianki, ale przez umiejscowienie na planie kosmicznej historii zbawienia.
Przywódca świata ciemności występuje tam jako „wielki smok, wąż starodawny, który się zwie diabeł i Szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię.

[radek]

Czym, lub kim według Was jest świątynia, która odzyska swoje prawa?

I usłyszałem jednego świętego mówiącego, a inny święty rzekł do tego właśnie świętego, który mówił: Jak długo zachowuje ważność widzenie dotyczące stałej codziennej ofiary, przestępstwa pustoszenia i bezczeszczenia świątyni i deptania prześlicznej ziemi? A ten odpowiedział mu: Aż do dwóch tysięcy trzystu wieczorów i poranków, potem świątynia znowu wróci do swojego prawa.
Księga Daniela 8:13‭-‬14 BW1975
https://bible.com/pl/bible/3490/dan.8.13-14.BW1975

[małyfilozof]

Witam radek ; w wątku omawiamy temat:'' Szatan, jako przeciwnik Boga''
a nie: ''Czym, lub kim według Was jest świątynia, która odzyska swoje prawa?'' - pomyliłeś wątki- albo masz na uwadze '' świątynia Szatana'' o której mogę napisać kilka zdań

[radek]

[Wiesława]

Synagoga szatana mi się kojarzy.

[radek]

[małyfilozof]

[nike]

A tutaj może kilka słów, dlaczego w ogóle zaistniała taka sytuacja:---------
Pierwszy Świat, trwał od stworzenia Adama do potopu około 1656 lat.
Pewne wersety biblijne rzucają światło na
Boskie postępowanie w owym czasie i w ten sposób pozwalają dokładnie wglądnąć w plan Boga jako całość. Wersety te sugerują, że pierwszy „świat”, czyli epoka przed potopem, znajdował się pod nadzorem i szczególną opieką aniołów, którym dozwolono spróbować, co potrafią uczynić dla uzdrowienia upadłego i zdegenerowanego rodzaju ludzkiego. Bez wątpienia aniołowie pragnęli, mając przyzwolenie Boga, podjąć tę próbę. Ich zainteresowanie w tym kierunku przejawiało się bowiem w śpiewie i okrzykach radości
w związku z dziełami stworzenia (Job 38:7). Wniosek, że aniołowie mieli zezwolenie na sprawowanie rządów w czasach pierwszej epoki, choć nie uwieńczone powodzeniem, pochodzi nie tylko ze wzmianek Pisma Świętego o tym okresie. Można go też z uzasadnieniem odczytać z uwagi Apostoła, który porównując obecny
świat z minionym i z tym, który nastąpi, powiada
(Hebr. 2:5 BG):
„Bo nie aniołom poddał świat przyszły”.
skutek rządów Aniołów był taki, że brali sobie kobiety ziemskie za żony i płodzili samych chłopców, przewyższający rodzaj ludzki w mądrości i wielkości, stąd mitologie. Potomstwo z Aniołów i ziemskich kobiet, było HYBRYDAMI, było to pomieszanie ras DUCHOWEJ ANIELSKIEJ Z ZIEMSKĄ LUDZKĄ.
Czyli można powiedzieć, że Aniołowie się nie spisali.
Rezultat był taki, że w potopie wszyscy wyginęli, jedynie Aniołowie wrócili do swojego duchowego stanu i są zachowani w atmosferze ziemskiej na sąd.