FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Henryk Suchecki]

[Henryk]

[Henryk Suchecki]

cieszę się Henryku, że już rozumiesz miano szatana ,to synonim (jednostki, grupy)człowieka (anioła)w opozycji do Pana Boga. Inwektywy, które wypowiadasz przypisuje sobie za chwałę ,bo do Pana Jezusa zwracali się per pomiot diabelski.

[wybrana]

[Henryk Suchecki]

wybrana,dyć napisałem o aniołach , to jest ta część istot istniejących w sferze niewidzialnej dla naszych zmysłów. To tak jak na Ziemi , jest część ludzi za ,a reszta przeciw. A wolna wola człowieka jest dla niewidzialnej sfery nienaruszalna. Więc proszę nie afirmować nieskończonych możliwości tej sfery na wybory człowieka.

[Henryk Suchecki]

człowiek z natury rzeczy ma wybór, może być tu i teraz błogosławiony albo przeklęty, pod tym względem warunki brzegowe się nie zmieniły. Zmienią się w dniu ostatnim, gdy nastąpi transformacja do wieczności.

[wybrana]

[Henryk]

[Henryk Suchecki]

[Henryk]

[małyfilozof]

Przestroga przed chytrym, przebiegłym zwodzicielskim Diabłem
Św. Piotr przestrzega: Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży, szukając kogo pożreć (1P 5,8). "Krąży" to znaczy szuka okazji do dialogu, "zaczepia", prowokuje do rozmowy. Historia kuszenia z raju pokazuje, że szatan zachowuje się rzeczywiście jak wąż: stara się przez choćby maleńką szczelinę ludzkiego dopustu wejść w ludzkie myślenie i zaintrygować je własną "filozofią". Bardzo zależy mu na rozmowie z człowiekiem.

To uderzające: pierwsza rozmowa, jaką znajdujemy w Piśmie Świętym, to właśnie rozmowa człowieka z wężem. Ewa zdaje się nie zauważać szatana. Patrząc z dystansu wydaje się bardzo dziwne to, że nie rozpoznaje kusiciela i nie przeczuwa jego przewrotnych intencji.
Jej naiwność wydaje się wręcz irytować. Chciałoby się krzyknąć: "Nie! Nie wchodź z nim w rozmowę. On nie szuka prawdy. Na pewno nie chodzi mu o dobro. Nie sprostasz jego przebiegłości!".
Tymczasem Ewa "kupuje" pytanie węża i daje się wciągnąć w rozmowę. Pierwszym błędem, jaki człowiek popełnił w raju, był właśnie ten: nie wyczuł obecności Złego i "w dobrej wierze" wszedł z nim w dialog.

W pierwszym ludzkim odruchu chciałoby się powiedzieć: "Jeszcze nic złego się nie dzieje".
A jednak dzieje się coś niedobrego.
Pytanie: Czy rzeczywiście Bóg powiedział...? jest jak pozostawiony w ludzkiej myśli jad.
Ten jad powoli przesuwa się do wnętrza i zatruwa pokój serca. Rozmowa z wężem wciąga.

Szatan używa pytania jako "haka". Otóż Ewa "zahaczona" pytaniem szatana już nie jest skupiona jedynie na Bogu. Do tej pory jej życie było stanem pełnej harmonii i pokoju dzielonym z Adamem, ponieważ cała uwaga ich myśli i serca była zwrócona na Boga. On był źródłem ich pokoju i harmonii.
Wchodząc w rozmowę ze Złym, odchodzi powoli od źródła pokoju. I o to chodziło szatanowi. Jemu zawsze chodzi o to samo, ilekroć próbuje wciągnąć człowieka w rozmowę. Rozmową chciał odwrócić uwagę Ewy od Boga, aby choć trochę zwrócić ją na siebie.

Diabeł jest istotą, która żyje w chaosie, jest księciem ciemności, niepokoju.
Jest zbuntowanym, upadłym ''aniołem'', który odwrócił się od Boga i widzi jedynie ciemną przepaść chaosu i nicości.
Odkąd przestał kontemplować Boga, stał się niespokojnym duchem. Swój niepokój próbuje przenosić teraz na każdego, z kim udaje mu się nawiązać dialog.
Ponadto wie dobrze, że kiedy odwracamy uwagę od Boga, stajemy się bardziej podatni na chaos i zamęt, na błędy i kłamstwo. Tracąc czysty kontakt z Bogiem, tracimy zdolność kontemplacji. Tracąc zdolność kontemplacji, wchodzimy w stan niepokoju i zamętu.

Każdy dialog z szatanem zakaża niepokojem. Niepokój prowadzi nas do zamętu i zagubienia. Zagubienie zaś do błędów i do upadku.
Pismo Święte od pierwszych stronic przestrzega nas przed dialogowaniem z szatanem. Dialog z szatanem stał się początkiem wytrącania człowieka z raju.

Jezus udziela nam mądrości, jak oddalać pokusę wchodzenia w rozmowę z kusicielem. Gdy Jezus przebywał na pustyni, Zły krążył, wyczekując momentu, w którym mógłby wciągnąć Go w rozmowę. Trzykrotnie podchodził do Jezusa i trzykrotnie Jezus "ucinał" szatańskie próby rozmowy.
"Ucinał" je kategorycznie słowem - słowem Boga. Zakończył zdecydowanym: Idź precz, szatanie! (Mt 4,10).

[Henryk]

[Henryk Suchecki]

Mały filozof, taka z twojej strony opowiastka na okrągło. Wynika z niej że przeciwnik krąży, może to w tym dniu ksiądz po kolędzie, albo pastor udzielający namaszczenia. Wierny czyli poddany tak czy siak nie ma siły oprzeć się przed tak zaaranżowanym spotkaniem z przeciwnikiem. Na pewno mu będzie łatwiej odeprzeć go, gdy przychodzi poprzez jakąś myśl. Zamiast być zastraszanym lepiej wzrastać w potężnej mocy YHWH. Na początek dla przykładu wychodząc z ciemności Egiptu , przyjąć kąpiel oczyszczającą w imieniu Pana Jezusa. Albo idąc dalej co dla niektórych kąpiel zanurzającą w duchu świętym. Szukam rozwiązań a nie związani z tytułu obecności wokół nas przeciwnika. Każdy z nas tak czy siak stawia się przed obliczem Najwyższego z jakimś tam lulawem w ręku. Bo taki jest nakaz Pański, aby nie stawiać się przednim a pustą ręką. Czy jesteśmy w stanie ocenić jaki lulaw jest w naszym ręku? On lubi przyjemny zapach, a ten odstrasza wroga sam z siebie, zamykając mu dostęp do nas, a dobry owoc jest jeszcze nas w stanie wzmocnić

[małyfilozof]

Nie rozumiem podanej sugestii, wydaje się, ogólnikowa, nieadekwatna

[Henryk Suchecki]

dziwię się że nie rozumiesz, a sugestia jest taka, aby nie afirmować jak potężny jest przeciwnik, ale że został pokonany raz na zawsze. A my mamy chodzić w tym zwycięstwie, o czym mówią listy do zborów w Apokalipsie. Przedstawia się wielki, ale tylko dla tych którzy chodzą w jego jarzmie.