FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO Strona Główna FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO
TWOJE SŁOWO JEST PRAWDĄ (JANA 17:17)

FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  AlbumAlbum  DownloadDownload

Poprzedni temat «» Następny temat
Trójjedyny Bóg
Autor Wiadomość
Tomasz G 
VIP

Pomógł: 48 razy
Dołączył: 08 Kwi 2013
Posty: 4932
Poziom: 51
HP: 1219/10164
 12%
MP: 4853/4853
 100%
EXP: 102/280
 36%
Wysłany: 2013-05-30, 14:18   Trójjedyny Bóg

Trójjedyny Bóg
Niniejsze opracowanie jest biblijną polemiką z ugrupowaniami, które podważają osobowość i boskość Ducha Świętego. Może służyć też w formie skryptu porządkującego wiedzę biblijną na ten temat. Jest to część pierwsza opracowania o Trójcy. Część II nosi tytuł "Jezus Chrystus jako Bóg Jahweh", a część III: "Osobowość i Boskość Ducha Świętego".
http://watchtower.org.pl/...hp#wprowadzenie
_________________
tom68
 
     
David 77
Zasłużony

Pomógł: 120 razy
Dołączył: 26 Lut 2013
Posty: 1357
Poziom: 31
HP: 76/2536
 3%
MP: 1211/1211
 100%
EXP: 77/104
 74%
Wysłany: 2013-05-30, 16:46   

Tomasz G,

Cytat:
Część II nosi tytuł "Jezus Chrystus jako Bóg Jahweh", a część III:


Cytat:
Powyższe argumenty przytaczane przez Towarzystwo Strażnica są z pewnością interesujące, lecz w swej istocie stanowią jedynie krytykę modalizmu a nie poglądu trynitarnego (to modaliści a nie trynitarianie twierdzą, że Syn jest Ojcem a Ojciec Synem).

Autor sam sobie strzela w stopę z jednej strony twierdzi że Syn jest istotą odrębną od Ojca po czym jednocześnie chce udowodnić że Syn jest tą samą istotą co Ojciec :-D

Cytat:
Sam zaś Jezus twierdzi że jest Jahweh z Psalmu 8 (porównaj Ps.8:2-3 z Mt.21:16), zaś w Zach.12:10 Jahweh zapowiada, że będzie przebity i opłakiwany jako Jedynak! Więcej na ten temat będzie omawiane póĽniej.
:-D

Bednarski pewnie sam nie wiem że pisząc iż Jezus jest Bogiem JHWH udawania nie Trynitaryzm ale Modalizm od którego tak się odżegnuje :-D


Cytat:
Bóg Ojciec nie jest takim samym Bogiem dla Syna, jakim jest dla nas, gdyż z kolei w innym miejscu Ojciec nazywa swego Syna Bogiem i Panem (Heb.1:8-10) czego nie powie o żadnym z nas. Zwracam uwagę, że Pan Jezus rozmawiając z ludĽmi nigdy nie nazywał Boga Ojca "naszym Bogiem".


Są to jedynie błędne wnioski Bednarskiego który wymyślił sobie że chrześcijanie mają nie tego samego Boga którego miał Jezus.
_________________
יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ הוּא הָאָדוֹן,
 
     
Tomasz G 
VIP

Pomógł: 48 razy
Dołączył: 08 Kwi 2013
Posty: 4932
Poziom: 51
HP: 1219/10164
 12%
MP: 4853/4853
 100%
EXP: 102/280
 36%
Wysłany: 2013-06-04, 13:38   Trojjedyny Bog

ROZDZIAŁ ÓSMY

Żydzi mesjanistyczni i trójjedyny Bóg

Jedną z najbardziej spornych kwestii pomiędzy Żydami a wyznawcami Mesjasza jest

trójjedyna natura Boga. Wielu stawiało pytanie, dlaczego Żydzi mesjanistyczni mający przecież

za sobą zdecydowanie monoteistyczne dziedzictwo, przyjmują wiarę w Trójcę. Niektórzy

twierdzą, że przyjęcie przez wielu Żydów mesjanistycznych wiary w Mesjasza od nie-Żydów

pociągnęło za sobą automatycznie zaakceptowanie teologii biblijnej ewangelicznych

chrześcijan. Jest to nie tylko błąd w rozumowaniu, a także spore uproszczenie.

Żydzi mesjanistyczni doszli do określonych wniosków i stanowiska teologicznego po

dokładnym zbadaniu materiałów historycznych i biblijnych. Jeśli ich przekonania przystają do

teologii ewangelicznej, to nie dlatego, że zostały od niej przejęte, ale dlatego, że takie nauczanie jest prawdziwe.

http://www.google.pl/url?...5Zw5vYxuGQpFAmQ
_________________
tom68
 
     
Gedeon 

Potwierdzenie wizualne: 1
Pomógł: 30 razy
Dołączył: 14 Kwi 2013
Posty: 614
Poziom: 22
HP: 11/1106
 1%
MP: 528/528
 100%
EXP: 40/59
 67%
Wysłany: 2013-06-04, 13:48   Re: Trojjedyny Bog

Tomasz G napisał/a:

Żydzi mesjanistyczni doszli do określonych wniosków i stanowiska teologicznego po dokładnym zbadaniu materiałów historycznych i biblijnych.

Natomiast starożytni Izraelici słyszeli to od samego Boga:

"Słuchaj, Izraelu, Jahwe jest naszym Bogiem - Jahwe jedynym" (P.P. 6:4).

"Ja jestem Jahwe, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!" (Wj. 20:2, 3).

"Widziałeś to wszystko, byś poznał, że Jahwe jest Bogiem, a poza Nim nie ma innego" (P.P. 4:35).
Ostatnio zmieniony przez Gedeon 2013-06-04, 13:49, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Tomasz G 
VIP

Pomógł: 48 razy
Dołączył: 08 Kwi 2013
Posty: 4932
Poziom: 51
HP: 1219/10164
 12%
MP: 4853/4853
 100%
EXP: 102/280
 36%
Wysłany: 2013-06-04, 14:18   Trojjedyny Bog

Teofanie Trojcy Swietej w ST


1 Moj. 18:1-3
1. Potem ukazal mu sie Pan w dabrowie Mamre, gdy siedzial u wejscia do namiotu w skwarne poludnie.
2. A podnioslszy oczy, ujrzal trzech mezow, ktorzy staneli przed nim. Ujrzawszy ich, wybiegl od wejscia do namiotu na ich spotkanie i pokloniwszy sie az do ziemi,
3. Rzekl: Panie, jeslim znalazl laske w oczach twoich, nie omijaj, prosze, slugi swego.

(BW)

Teofanie Trojcy Swietej

Osoba Boga Ojca ujawnia sie widzialnie w prorockich teofaniach, ale nie tylko. Wystepuje ona bardzo wyraziste w momencie skladania wizyt Abrahamowi. Tajemnicza wizyte Boga u Abrahama w Mamre tlumaczono w rozmaity sposob. Jedni teologowie uwazaja, ze na pewno jeden z Mezow odwiedzajacych Abrahama to Osoba Boga Ojca, zas dwie pozostale – to towarzyszacy Bogu Aniolowie. Inni egzegeci dopatruja sie w tym opisie jedynie trzech Aniolow, ktorych Abraham bierze za samego Boga, zgodnie z przeswiadczeniem Izraelitow, ze widzenie Aniola – to widzenie samego Boga. Ale tak przezywali to pozniejsi potomkowie Abrahama. Trudno dowiesc, ze juz sam Abraham podziela to przeswiadczenie. Abraham jest pierwszym monoteista w owych czasach. Jego ojciec Tare byl jeszcze poganinem. Teologia Abrahama jest nadzwyczaj prosta, wrecz naturalistyczna. Abraham w nawiedzajacych go trzech Mezach rozpoznaje Boga i nie ma zadnych watpliwosci, co do tego, ze nawiedza go sam Bog. Swiadczy o tym wyraznie caly dalszy kontekst, zwlaszcza targ z Bogiem o Sodome. Rowniez autor natchniony podziela to zdanie. Sa i tacy egzegeci, ktorzy w tych trzech Osobach, nawiedzajacych Abrahama widza teofanie Trojcy sw. Byloby to unikalne swiadectwo objawienia sie Trojcy sw. w Starym Testamencie. Ta ostatnia opinia wydaje sie byc najbardziej prawdopodobna. Przemawiaja za nia nastepujace przeslanki. Abraham zwraca sie do tych trzech Mezow jako do jednej osoby i jako do trzech osob. Owi Mezowie przemawiaja jednoczesnie – wszyscy razem, co swiadczy wyraznie, ze maja jeden umysl. Inaczej bowiem nie da sie zrozumiec, by trzy osoby mowily jednoczesnie to samo. Wiemy zas, ze tylko Osoby Boskie maja owa jednolitosc mysli. Aniolowie, ktorzy pod wieczor przybywaja do Sodomy, to sa zupelnie inne osoby. Autor okresla przybylych do Abrahama mianem Jahwe, albo „Mezowie”, natomiast dwoch przybywajacych pod wieczor do Sodomy poslancow wyraznie nazywa Aniolami. Tamci Trzej przychodza w samo poludnie, natomiast dwaj poslancy zjawiaja sie w Sodomie pod wieczor. Sa wiec to zupelnie inne osoby.

Postac Boga Ojca jest taka sama jak postac Syna Bozego Jezusa Chrystusa. Chrystus posiada ludzkie, smiertelne cialo tylko do momentu zmartwychwstania. W chwili zmartwychwstania – jak to wykaze powyzej – Jezus przyjmuje „cialo niebieskie” czyli – uwielbione. Nalezy jednak to cialo uwielbione Jezusa uwazac nadal za cialo ludzkie poniewaz takie same ciala beda posiadac ludzie zmartwychwstali. Jest to juz jednak Boskie Cialo. Na tym polega udzial czlowieka w Bozej naturze, ze posiadal on bedzie boskie cialo, podobne do tego, jakie maja Osoby Boskie. Ludzie nie beda sie roznic od Osob Boskich pod wzgledem formy fizycznego ciala. Zasadnicza roznica bedzie polegala jedynie na potencjalne energii psychicznej, ktory u Osob Boskich jest nieograniczony i to wlasnie stanowi o przepasci ontologicznej jaka istniec bedzie miedzy uwielbionym czlowiekiem, a Bogiem. Przepasc owa zaznaczy sie rowniez pod wzgledem umyslu, swietosci i innych przymiotow, ktore czlowiek ma zaledwie w zalazku, zas w Bogu sa one nieograniczone. Aby jednak ukazac cala postac Osob Boskich, trzeba do Osoby zmartwychwstalego Jezusa dodac owo jasne jak slonce oblicze, pelne piekna i chwaly, jakie ukazal On trzem Apostolom na gorze Przemienienia.

O Duchu Swietym mowi sw. Lukasz, ze ukazal sie On w cielesnej postaci jako golebica. Przyrownanie do golebicy nie musi wcale oznaczac, ze Duch Swiety ukazal sie wlasnie w takiej postaci skrzydlatego ptaka, jak to przedstawiaja powszechnie malarze i jak uczy sie w katechizacji. Chodzi tu raczej o ukazanie sposobu zstapienia Ducha Swietego na wychodzacego z wod Jordanu Jezusa. Duch Swiety ukazal sie w cielesnej postaci, ktora tak, jak golebica, czyli jak ptak spoczela nad Jezusem. Mogl to byc jedynie blask towarzyszacy obecnosci Osoby Ducha Swietego, sama zas Jego Osoba byla niewidoczna lub zarysowana niedokladnie, ukrywajaca sie niejako w tym blasku

http://www.google.pl/url?...8mFCT3AYvKdSkPQ
_________________
tom68
 
     
Gedeon 

Potwierdzenie wizualne: 1
Pomógł: 30 razy
Dołączył: 14 Kwi 2013
Posty: 614
Poziom: 22
HP: 11/1106
 1%
MP: 528/528
 100%
EXP: 40/59
 67%
Wysłany: 2013-06-04, 14:26   

A dlaczego to Tomaszu nie odniosłeś się do moich wersetów? Przeczytałeś je chociaż?

Zauważyłeś, że te wersety nie są jakąś mglistą ściemą, tylko przedstawiają konkretne fakty!
Ostatnio zmieniony przez Gedeon 2013-06-04, 14:32, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Tomasz G 
VIP

Pomógł: 48 razy
Dołączył: 08 Kwi 2013
Posty: 4932
Poziom: 51
HP: 1219/10164
 12%
MP: 4853/4853
 100%
EXP: 102/280
 36%
Wysłany: 2013-06-04, 14:27   Trojjedyny Bog

Trojca w Pismie Swietym


Wprowadzenie
Nauka o trojcy (lac. trinitas - "trojjednosc" albo "trzy w jednym") jest jedna z najwazniejszych nauk chrzescijanskiej wiary. Jednakze w ostatnich czasach adwentysci zaczeli kwestionowac jej slusznosc.
Podczas Sesji Generalnej Konferencji w Utrechcie w 1995 roku Fred Allaback rozpowszechnial broszure zatytulowana No New Leaders No New Gods (Zadnych nowych przywodcow, zadnych nowych Bogow), w ktorej stwierdzil, ze "Kosciol Adwentystow Dnia Siodmego nie wierzyl w nauke o trojcy az do smierci Ellen G. White"1. "Adwentystyczni pionierzy - napisal - wierzyli, ze w minionych wiekach istniala tylko jedna boska istota. Potem ta boska istota miala Syna"2. Tak wiec, wedlug niego, Chrystus mial poczatek. Co do Ducha Swietego, Allaback wierzy, ze jest On Duchem Boga i Chrystusa, a nie kolejna boska istota3.
Zasadniczo ten sam poglad wyznaja Bill Stringfellow4, Rachel Cory-Kuehl5 i Allen Stump6. Wszyscy oni twierdza, ze Jezus w pewnym czasie nie istnial, a Duch Swiety jest jedynie moca. Stringfellow powiada: "Pomysl, ze byl taki dzien, kiedy Bog zrodzil swego Syna (...) dawno, dawno temu, w pewien piekny, historyczny dzien. Byl czas (choc trudno sobie wyobrazic, jak dawno to bylo) kiedy Chrystus nie istnial"7.

Tajemnica trojcy
Choc slowo trojca nie wystepuje w Biblii (podobnie jak slowo inkarnacja), nauka, ktora oznacza, jest w Biblii wyraznie zawarta. Krotko zdefiniowana, nauka o trojcy oznacza, ze "Wieczny Bog istnieje jako trzy osoby: Ojciec, Syn i Duch Swiety, przy czym kazda z tych osob jest w pelni Bogiem, zas trzy jednoczesnie sa jednym Bogiem"8.
Slowo "trojca" nie wystepuje w pismach Ellen White, ale zamiast tego uzywa ona terminu "Bostwo", ktory wystepuje w Rzym. 1,20 i Kol. 2,9. Mowiac o "Bostwie", rozumiala ona dokladnie to samo pojecie, jakie jest zawarte w slowie "trojca", a mianowicie, iz istnieja trzy odrebne osoby w lonie Bostwa. Oto przyklad: "Sa trzy zywe Osoby Trojcy niebianskiej. W imieniu tych trzech wielkich Poteg - Ojca, Syna i Ducha Swietego - ci, ktorzy przyjmuja Chrystusa w zywej wierze, dostepuja chrztu. Otoz Moce te beda wspoldzialac i wspolpracowac z okazujacymi im posluszenstwo poddanymi nieba w ich wysilkach zmierzajacych do tego, aby mogli zaczac zyc nowym zyciem w Chrystusie"9.

Bog jest tajemnica, tak wiec tajemnica sa rowniez inkarnacja Chrystusa czy trojca. Jednak nie powinno nas to przytlaczac, skoro rozne aspekty tych tajemnic sa wylozone wyraznie w Pismie Swietym. Choc nie potrafimy logicznie pojac wielu aspektow trojcy, mozemy jednak, najlepiej jak potrafimy, zrozumiec biblijna nauke o trojcy. Wszelkie proby wyjasnienia trojcy sa skazane na niepowodzenie, "zwlaszcza gdy probujemy dociekac zwiazku poszczegolnych osob z boska esencja (...) wszelkie analogie zawodza i uswiadamiamy sobie, ze trojca jest tajemnica wykraczajaca ponad nasze zrozumienie. Nalezy ona do niepojetej chwaly Bostwa"11. Dlatego dobrze czynimy, przyznajac, ze "czlowiek nie moze jej pojac ani wyrazic slowami. Jest ona wyrazalna w niektorych powiazaniach i sposobach objawienia, ale niewyrazalna w swej doglebnej naturze"12.

Trojca w Pismie Swietym
Studiujac nauke o trojcy w Pismie Swietym musimy sobie uswiadamiac, ze mozemy posiasc jedynie czesciowe zrozumienie tego, czym jest trojca. Kiedy sluchamy Slowa Bozego, pewne elementy trojcy staja sie jasne, ale inne pozostaja tajemnica. "To, co jest zakryte, nalezy do Pana, Boga naszego, a co jest jawne, do nas i do naszych synow po wieczne czasy, abysmy wypelniali wszystkie slowa tego zakonu" (V Mojz. 29,28). Tam, gdzie nie mamy wyraznego slowa z Pisma Swietego, milczenie jest zlotem13.

A. W Starym Testamencie
Kilka fragmentow w Starym Testamencie sugeruje czy nawet wskazuje, ze Bog istnieje w wiecej niz jednej osobie, choc nie koniecznie w trojcy, ale przynajmniej w dwoch osobach.

1. Genesis, rozdzial pierwszy
W opisie historii stwarzania w pierwszym rozdziale Genesis slowem oznaczajacym Boga jest ‘Elohim, liczba mnoga od ‘Eloha. Z reguly te liczbe mnoga interpretuje sie jako pluralis majestatis, a nie jako oznaczajaca mnogosc osob. Jednakze G. A. F. Knight slusznie dowodzi, iz dopatrywanie sie tam pluralis majestatis oznacza wczytywanie w starozytny hebrajski tekst wspolczesnej koncepcji, jako ze krolowie Izraela i Judy zawsze byli opisywani w liczbie pojedynczej w zapisie biblijnym14. Ponadto Knight wskazuje, ze hebrajskie slowa oznaczajace wode i niebo takze wystepuja w formie mnogiej. Woda moze wystepowac w formie malych kropli czy wielkich oceanow. To ilosciowe zroznicowanie w jednosci, jak powiada Knight, jest wskazowka do prawidlowego zrozumienia liczby mnogiej ‘Elohim. Wyjasnia takze, dlaczego pojedynczy rzeczownik ‘Adonaj jest umieszczony w kontekscie wskazujacym na liczbe mnoga15.
W Genesis 1,26 czytamy: "Potem rzekl Bog (liczba pojedyncza): Uczynmy (liczba mnoga) czlowieka na obraz nasz (liczba mnoga), podobnego do nas (liczba mnoga)". Ciekawe jest przejscie od liczby pojedynczej do mnogiej. Mojzesz, piszac o Bogu, nie posluguje sie liczba mnoga ‘Elohim, ale to Bog posluguje sie rzeczownikami i zaimkami w liczbie mnogiej w odniesieniu do samego siebie. Niektorzy interpretatorzy sa przekonani, iz Bog zwraca sie tutaj do aniolow. Jednak zgodnie z Pismem Swietym, aniolowie nie uczestniczyli czynnie w dziele stwarzania. Najlepszym wyjasnieniem jest, iz juz w pierwszym rozdziale Genesis wskazana zostala wielosc osob Bostwa.

2. Ksiega Powtorzonego Prawa 6,4
Wedlug Genesis 2,24, mezczyzna i kobieta maja sie stac "jednym (‘echad) cialem", jednoscia dwoch odrebnych osob. W Ksiedze Powtorzone Prawa 6,4 to samo slowo uzyte jest w odniesieniu do Boga: "Sluchajze Izraelu: Pan, Bog nasz, Pan jeden jest" (Biblia gdanska). Millard J. Erickson zauwaza: "Wydaje sie, iz w pewien sposob jest tu wskazany jeden z aspektow natury Boga - otoz jest On organizmem, to znaczy jednoscia roznych czesci"16. Mojzesz mogl sie posluzyc w Powt. 6,4 slowem jachid (jedyny, niepowtarzalny), ale Duch Swiety natchnal go inaczej.

3. Inne starotestamentowe fragmenty wskazujace mnogosc
Po upadku czlowieka Bog powiedzial: "Oto czlowiek stal sie taki jak my" (Genesis 3,22), a potem, kiedy ludzie zaczeli budowac wieze Babel, Jahwe rzekl: "Zstapmy tam i pomieszajmy ich jezyk" (Genesis 11,7). Za kazdym razem podkreslona jest mnogosc w odniesieniu do Bostwa.
W swej pamietnej wizji tronu Bozego Izajasz uslyszal, jak Jahwe zapytal: "Kogo mam poslac? Kto by Nam poszedl?" (Iz. 6,8 Biblia Tysiaclecia). Oto Bog posluguje sie w jednej wypowiedzi liczba pojedyncza i liczba mnoga. Wielu wspolczesnych biblistow traktuje to jako nawiazanie do niebianskiej rady. Jednak czy Bog kiedykolwiek pytal stworzone istoty o rade? W Iz. 40,13-14 odrzuca wprost taka sugestie. On nie ma potrzeby radzic sie stworzen, w tym nawet niebianskich istot. Tak wiec liczba mnoga, choc nie dowodzi istnienia trojcy, wskazuje przynajmniej na mnogosc istot boskich.


4. Aniol Jahwe
Wyrazenie "aniol Jahwe" wystepuje w Starym Testamencie piecdziesiat osiem razy, a wyrazenie "aniol Bozy" - jedenascie razy. Hebrajskie slowo mal’ak (aniol) oznacza po prostu "poslaniec". Dlatego, skoro "Aniol Jahwe" jest poslancem Jahwe, musi byc kims innym niz sam Jahwe. Jednak w wielu fragmentach "Aniol Jahwe" jest takze nazwany "Bogiem" lub "Jahwe" (Genesis 16,7-13; Liczb 22,31-38; Sedz. 2,1-4; 6,22). Ojcowie Kosciola utozsamiali te postac z preinkarnowanym Logos. Wspolczesni biblisci postrzegaja te osobe jako reprezentanta Bozego, samego Boga lub jakiegos rodzaju zewnetrzny przejaw mocy Bozej. Konserwatywni teolodzy z reguly sa zgodni, iz "ten ťposlaniecŤ musi byc postrzegany jako szczegolny przejaw istoty samego Boga"17. Jesli jest to poprawne twierdzenie, to mamy kolejna wskazowke wielosci osob Bostwa.

B. W Nowym Testamencie
Prawda w Pismie Swietym jest objawiana stopniowo, dlatego gdy dochodzimy do Nowego Testamentu, znajdujemy wyrazniejszy obraz trynitarnej natury Boga. Juz sam fakt nazwania Boga miloscia (I Jana 4,8) wskazuje, ze musi istniec wielosc osob w Bostwie, gdyz milosc moze istniec jedynie w zwiazku miedzy odrebnymi osobami.

W Ewangelii Mateusza
a) Przy chrzcie Jezusa spotykamy jednoczesnie trzy osoby Bostwa w dzialaniu: "A gdy Jezus zostal ochrzczony, wnet wystapil z wody, i oto otworzyly sie niebiosa, i ujrzal Ducha Bozego, ktory zstapil w postaci golebicy i spoczal na nim. I oto rozlegl sie glos z nieba: Ten jest Syn moj umilowany, ktorego sobie upodobalem" (Mat. 3,16-17).

Sprawozdanie z chrztu Jezusa jest bardzo mocnym swiadectwem na rzecz nauki o trojcy - oto bowiem obecny byl Chrystus w postaci czlowieka, widzialnej dla wszystkich; Duch Swiety zstapil na Chrystusa widzialnie, pod symbolem golebia, a glos Ojca dal sie slyszec z nieba: "Ten jest Syn moj umilowany, ktorego sobie upodobalem". W Jan 10,30 Chrystus mowi o swojej rownosci z Ojcem, a w Dz. 5,3-4 Duch Swiety jest okreslony jako Bog. Dlatego nie sposob wyjasnic scene chrztu Chrystusa inaczej jak w ten sposob, iz istnieja trzy rownorzedne osoby w lonie Bostwa.
Podczas chrztu Jezusa, Ojciec nazwal Go "umilowanym Synem". Synostwo Jezusa ma jednak sens nie ontologiczny, a jedynie funkcjonalny. W planie zbawienia kazda z osob trojcy przyjela szczegolna role do wykonana. Jest to rola sluzaca spelnieniu okreslonego celu, a nie zmianie istoty czy statusu. Millard J. Erickson wyjasnia to w ten sposob: "Podczas swej ziemskiej inkarnacji Syn nie stal sie mniejszym od Ojca, ale podporzadkowal sie funkcjonalnie woli Ojca. Podobnie Duch Swiety jest obecne podporzadkowany sluzbie Syna (zob. Jan rozdz. 14-16), jak rowniez woli Ojca, ale nie oznacza to, ze jest mniejszy od Nich"18.

Okreslenia "Ojciec" i "Syn" w kulturze zachodu zawieraja przede wszystkim znaczenie pochodzenia, zaleznosci, podporzadkowania. Jednak w semickim czy orientalnym sposobie myslenia podkreslaja glownie podobienstwo natury. Tak wiec, kiedy Pismo Swiete mowi o "Synu" Bozym, podkresla tym samym Jego boskosc.

b) Pod koniec swojej sluzby Jezus powiedzial uczniom: "Idzcie tedy i czyncie uczniami wszystkie narody, chrzczac je w imie Ojca i Syna, i Ducha Swietego" (Mat. 29,19). W akcie chrztu, bedacym oficjalnym rytualem przyjecia wiary chrzescijanskiej, wyraznie podkreslona jest nauka o trojcy. Po pierwsze, zauwazamy, ze wyrazenie "w imieniu" (eis to onoma) jest w liczbie pojedynczej, a nie mnogiej - "w imionach". Byc ochrzczonym w imieniu trzech osob trojcy oznacza utozsamic sie ze wszystkim, co trojca reprezentuje; poswiecic sie Ojcu, Synowi i Duchowi Swietemu19. Po drugie, zwiazek tych trzech imion wskazuje, ze Syn i Duch Swiety sa rowni Ojcu. Byloby dziwne, jesli nie bluzniercze, laczyc w formule chrztu imie wiecznego Boga ze stworzona istota (czy to wiecznie stworzona, czy tez stworzona w okreslonym punkcie czasu) i bezosobowa moca. "Kiedy Duch Swiety zostal wymieniony w tym samym stwierdzeniu i na tym samym poziomie, co dwie inne osoby, trudno uniknac wniosku, iz Duch Swiety jest takze postrzegany jako osoba o standardzie dorownujacym Ojcu i Synowi"20.

W pismach apostola Pawla
Pawel i inni pisarze nowotestamentowi zazwyczaj posluguja sie slowem "Bog" w odniesieniu do Ojca, "Pan" w odniesieniu do Syna i "Duch" w odniesieniu do Ducha Swietego. W I Kor. 13,4-6 Pawel w jednej wypowiedzi nawiazuje do wszystkich trzech osob: "Rozne sa dary laski, lecz Duch ten sam. I rozne sa poslugi, lecz Pan ten sam. I rozne sa sposoby dzialania, lecz ten sam Bog, ktory sprawia wszystko we wszystkich".
Podobnie w II Kor. 13,13 wymienia trzy osoby trojcy: "Laska Pana Jezusa Chrystusa i milosc Boga, i spolecznosc Ducha Swietego niech bedzie z wami wszystkimi".
Choc nie mozemy powiedziec, ze te teksty sa formalnym stwierdzeniem o istnieniu trojcy, to jednak te i podobne fragmenty (np. Ef. 4,4-6) maja wybitnie trynitarny charakter. Dopiero pozniej Kosciol sformulowal szczegolowo nauke o trojcy, ale uczynil to w oparciu o podstawy zalozone przez pisarzy biblijnych.

Boskosc Chrystusa
Istotnym elementem nauki o trojcy jest boskosc Chrystusa. Poniewaz nauka o trojcy zaklada, ze istnieje jeden Bog w trzech osobach i ze kazda z tych osob jest w pelni Bogiem, nalezy podkreslic to, co Pismo Swiete mowi na temat boskosci Chrystusa.



Boskosc Chrystusa w Nowym Testamencie
W Nowym Testamencie istnieje wiele fragmentow, ktore wyraznie potwierdzaja boskosc Chrystusa.

1) Ewangelia Jana 1,1-3.14.
"Na poczatku bylo Slowo, a Slowo bylo u Boga, a Bogiem bylo Slowo". Wstepne wyrazenie, "na poczatku", kieruje nasza uwage ku poczatkowi czasu. Jesli Slowo bylo "na poczatku", to znaczy, ze samo jest bez poczatku, a zatem jest wieczne.
"Slowo bylo u Boga", to znaczy, ze Slowo jest odrebna osoba czy osobowoscia. Slowo nie bylo w (en) Bogu, ale u (pros) Boga. Poniewaz Ojciec i Duch Swiety sa Bogiem, slowo "Bog" najprawdopodobniej odnosi sie tu do obu tych osob trojcy.
"Bogiem bylo Slowo", czy bardziej doslownie, "Bog byl Slowem". Slowo nie bylo emanacja Boga, ale samym Bogiem. Choc werset 1 nie mowi, kim jest Slowo, w wersecie 14 wyraznie identyfikuje je jako Chrystusa. "Trudno sobie wyobrazic mocniejsze i bardziej niezaprzeczalne potwierdzenie absolutnej boskosci Pana Jezusa Chrystusa"21.

2) Ewangelia Jana 20,28.
"Odpowiedzial Tomasz i rzekl mu: Pan moj i Bog moj". Jest to jedyny przypadek w ewangeliach, kiedy ktos powiedzial o Chrystusie "Bog moj" (ho Theos mou). Kiedy Tomasz ujrzal zmartwychwstalego Chrystusa, z watpiacego zmienil sie w czciciela. Ciekawe, ze ani Chrystus podczas tego wydarzenia, ani Jan podczas pisania Ewangelii w najmniejszym stopniu nie podwazyli tego, co powiedzial Tomasz. Przeciwnie, jesli chodzi o Jana, ten epizod posluzyl mu jako punkt kulminacyjny narracji, bowiem zaraz potem nadmienia: "Wiele innych cudow uczynil Jezus wobec uczniow, ktore nie sa spisane w tej ksiedze; te zas sa spisane, abyscie wierzyli, ze Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyscie wierzac mieli zywot w imieniu jego" (Jan 20,30-31).
Wedlug Jana, jego ewangelia zostala napisana po to, by przekonac ludzi do nasladowania Tomasza, ktory powiedzial o Jezusie: "Pan moj i Bog moj".

3) List do Filipian 2,5-7.
Choc fragment ten zostal napisany po to, by zilustrowac unizenie Chrystusa, jest jednoczesnie jednym z najwazniejszych nowotestamentowych tekstow swiadczacych o Jego boskosci. "Tego tedy badzcie o sobie rozumienia, ktore bylo i w Chrystusie Jezusie. Ktory, bedac w ksztalcie (morfe) Bozym, nie poczytal sobie tego za drapiestwo (harpagmos) rownym byc Bogu, Ale wyniszczyl samego siebie, przyjawszy ksztalt (morfe) niewolnika, stawszy sie podobny ludziom" (Biblia gdanska).

Morfe - "ksztalt", "zewnetrzny wyglad" - opisuje prawdziwa nature obiektu, jego istote. "Odnosi se nie tylko do wszelkiej zmiennej formy, ale do szczegolnej formy, od ktorej zaleza tozsamosc i status"22. Morfe jest przeciwienstwem schema (2,8), ktore takze oznacza "forme", ale w sensie powierzchownego wygladu, a nie istoty. Rzeczownik harpagmos wystepuje tylko w tym jednym tekscie Nowego Testamentu. Odpowiadajacy mu czasownik oznacza "krasc, zabierac sila". W swieckiej grece rzeczownik ten oznacza "rabunek". Jednak kontekst swiadczy wyraznie, ze Jezus nie byl zawistny ani nie chcial za wszelka cene "rownym byc Bogu", ale przeciwnie, dobrowolnie zrezygnowal z tej rownosci, ktora posiadal ze swej natury. Innymi slowy, nie usilowal za wszelka cene pozostac rownym Bogu, ale "skorzystal z kazdej mozliwosci wyrzeczenia sie wszelkich korzysci i przywilejow, ktore moglyby do niego nalezec, jako okazji do ogolocenia siebie i nieograniczonej ofiarnosci"23. Takie jest znaczenie wyrazenia: "wyniszczyl samego siebie". Jego rownosc z Bogiem byla czyms, co posiadal z natury; a Ten, kto jest rowny Bogu, musi byc Bogiem. Stad tez Filip. 2,5-7 "jest fragmentem, ktorego zrozumienie wymaga uznania, iz Jezus byl boski w zupelnym sensie"24.

4) List do Kolosan 2,9.
"W nim mieszka cielesnie (somatikos) cala pelnia (pleroma) boskosci". Slowo pleroma oznacza przede wszystkim "pelnie, wypelnienie". W Starym Testamencie wielokrotnie zostalo uzyte w odniesieniu do ziemi i morza oraz "tego, co je napelnia" (Ps. 24,1; por. 50,12; 89,12; 96,11; 98,7) i tak tez zostalo zacytowane w I Kor. 10,26.28. W swieckiej grece pleroma odnosi sie do skompletowania zalogi statku albo sumy niezbednej do zawarcia transakcji finansowej. W Kol. 1,19 i 2,9 Pawel uzywa tego slowa, by opisac sume funkcji boskosci25. Ta pelnia mieszka w Chrystusie "cielesnie", co oznacza, ze nawet podczas inkarnacje Chrystus zachowal istotne cechy boskosci, choc nie poslugiwal sie nimi dla wlasnej korzysci. Pelnia boskosci "zamieszkala w Jego czlowieczenstwie nie niszczac ani nie deifikujac go i nie zmieniajac jego zasadniczych wlasciwosci. (...) Nietrudno bylo dostrzec, iz boskosc zamieszkala w czlowieczenstwie, jako ze przeblyski chwaly raz po raz wyzieraly spod ziemskiego okrycia"26.

5) List do Tytusa 2,13.
Pawel zwraca sie do swietych jako oczekujacych "blogoslawionej nadziei i objawienia chwaly wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa". Niektorzy sa zdania, iz ten fragment nalezaloby tlumaczyc nastepujaco: "wielkiego Boga i naszego Zbawiciela, Chrystusa Jezusa", jakoby oznaczal, ze swieci oczekuja objawienia chwaly Ojca i Syna. Choc takie tlumaczenie jest dopuszczalne, to jednak lepsze jest tlumaczenie poprzednie, a to z nastepujacych wzgledow: (1) Dwa rzeczowniki, "Bog" i "Zbawiciel" sa polaczone jednym rodzajnikiem, co z zasady wskazuje, ze oba odnosza sie do jednej osoby. (2) Caly Nowy Testament zapowiada powtorne przyjscie Chrystusa. (3) Kontekst w wersecie 14 mowi wylacznie o Chrystusie. (4) Ta interpretacja jest zgodna z innimi fragmentami, takimi jak Jan 20,28; Rzym. 9,5; Hebr. 1,8; I Piotra 1,1. Tak wiec ten tekst jest bezposrednim wyrazeniem boskosci Chrystusa.

Swiadectwo Starego Testamentu
Jezus jest nazwany Bogiem nie tylko w Nowym Testamencie, ale takze nazywany Panem i Bogiem w nowotestamentowych cytatach ze Starego Testamentu, w ktorych hebrajski oryginal zawiera slowa Jahwe i Elohim.

1) Ewangelia Mateusza 3,3.
"Glos wolajacego na pustyni: Gotujcie droge Panska". Wedlug wersetu 1 ten tekst z Ksiegi Izajasza odnosi sie do Jana Chrzciciela, ktory poprzedzal Jezusa. W Iz. 40,3 slowem przetlumaczonym przez Mateusza jako "Pan" jest slowo "Jahwe". Tak wiec "Pan", ktoremu Jan mial przygotowac droge to nikt inny, jak sam Jahwe.

2) List do Rzymian 10,13.
"Kazdy bowiem, kto wzywa imienia Panskiego, zbawiony bedzie". Kontekst (wersety 6-12) wskazuje, ze Pawel ma na mysli Chrystusa, kiedy mowi o "imieniu Panskim". Tekst jest zacytowany z Ksiegi Joela 2,32, gdzie w jezyku hebrajskim uzyte jest slowo Jahwe.

3) List do Rzymian 14,10.
W tym tekscie Pawel przypomina czytelnikom, ze "wszyscy staniemy przed stolica Chrystusowa". Nastepnie dodaje cytat z Ksiegi Izajasza, w ktorej czytamy: "Do mnie sie zwroccie, wszystkie krance ziemi, abyscie byly zbawione, bo Ja jestem Bogiem i nie ma innego. Przysiaglem na siebie, z moich ust wyszla prawda, slowo niezmienne, ze przede mna bedzie sie zginac wszelkie kolano, bedzie przysiegal wszelki jezyk" (Iz. 45,22-23). W Ksiedze Izajasza Tym, ktory przemawia, jest Jahwe, zas w Liscie do Rzymian slowa te zostaly odniesione do Chrystusa.

4) List do Hebrajczykow 1,8-9.
"Tron twoj, o Boze, na wieki wiekow (..). Namascil cie, o Boze, Bog twoj". W pierwszym rozdziale Listu do Hebrajczykow uzytych zostalo siedem starotestamentowych tekstow na poparcie twierdzenia, iz Chrystus jest wiekszym od aniolow. Piaty tekst, cytowany w wersetach 8. i 9., pochodzi z Ps. 45,7-8, gdzie autor zwraca sie do krola z dynastii Dawida jako do "Boga". Czy jest to poetycka przenosnia, jak to bywalo na dworach wschodnich, czy tez tekst ten wskazuje na kogos, kto przewyzszal starotestamentowych ksiazat z dynastii Dawida?
"Wedlug hebrajskich poetow i prorokow, ksiaze z rodu Dawida byl namiestnikiem Boga Izraela; nalezal do dynastii, ktorej Bog zlozyl szczegolne obietnice, zwiazane z wypelnieniem Jego zamierzen wobec swiata. Ponadto to, co bylo jedynie czesciowo prawda o kazdym z historycznych wladcow z linii Dawida, czy nawet o samym Dawidzie, mialo sie calkowicie wypelnic, kiedy objawi sie syn Dawida, w ktorym ucielesnione zostana wszelkie obietnice i idealy zwiazane z dynastia. W sensie pelniejszym niz bylo to mozliwe wobec Dawida czy ktoregokolwiek z jego sukcesorow w dawnych dniach, ten Mesjasz bedzie sie nazywal nie tylko Synem Bozym (w. 5), ale Bogiem, gdyz jest zarowno Mesjaszem z rodu Dawida, jak i objawieniem chwaly Boga, odbiciem Jego istoty"27.
Wszystkie te fragmenty wskazuja, ze Chrystus i Bog Jahwe to jedno.

Wlasna swiadomosc Jezusa
Jezus nigdy wprost nie oswiadczyl o swojej boskosci, ale Jego nauczanie bylo pelne trynitarnych odniesien. Stosownie do hebrajskiej koncepcji synostwa - tzn. iz kimkolwiek jest ojciec, tym takze jest syn - Jezus twierdzil, ze jest Synem Bozym (Mat. 9,27; 24,36; Luk. 10,22; Jan 9,35-37; 11,4). Zydzi rozumieli, iz podajac sie za Syna Bozego, Jezus twierdzil, ze jest rowny Bogu, "dlatego tez Zydzi tym usilniej starali sie o to, aby go zabic, bo nie tylko lamal sabat, lecz takze Boga nazywal wlasnym Ojcem, i siebie czynil rownym Bogu" (Jan 5,18; por. 10,33).
Jezus raz po raz twierdzil, ze posiada dobra, o ktorych wiadomo, iz naleza wylacznie do Boga. "Mowil o aniolach Bozych (Luk. 12,8-9; 15,10) jako swoich aniolach (Mat. 13,41). Krolestwo Boze (Mat. 12,28; 19,14.24; 21,31.34) i wybranych Bozych (Mar. 13,20) uwazal takze za swoja wlasnosc"28. W Luk. 5,20 czytamy, ze Jezus odpuscil grzechy paralitykowi, na co Zydzi, na podstawie Iz. 43,25, slusznie twierdzili: "Ktoz moze grzechy odpuszczac, jesli nie Bog jedynie?" Tak wiec akt odpuszczenia grzechow dokonany przez Jezusa byl jednoznaczny z tym, iz uwazal sie On za Boga.

Boskosc Chrystusa jest takze wskazana w sposobie, w jaki posluzyl sie czasem terazniejszym, odpowiadajac Zydom: "pierwej niz Abraham byl [zrodzony] (genestai), Jam jest (ego eimi)" (Jan 8,58). Uzywajac slowa genestai (byl zrodzony, stal sie) i wyrazenia ego eimi (ja jestem) Jezus przeciwstawia swoje wieczne istnienie doczesnemu istnieniu Abrahama. Podkresla tu nie tyle preegzystencje w odniesieniu do Abrahama, ile wieczne istnienie. Tak zrozumieli to Zydzi - iz Jezus twierdzi, ze jest Jahwe, "Jestem", ktory przemawial z plonacego krzewu (II Mojz. 3,14) - dlatego tez porwali kamienie, by Go zabic (8,59).
Wreszcie, fakt, iz Jezus przyjmowal czesc boska od ludzi jest dowodem, iz uznawal swoja boskosc. Kiedy przyszedl do uczniow, idac po wodzie, ci "zlozyli mu poklon" (Mat. 14,33). Niewidomy, ktory odzyskal wzrok po obmyciu sie w sadzawce Syloe, takze "zlozyl mu poklon" (Jan 9,38). Po zmartwychwstaniu Jezusa uczniowie udali sie do Galilei, gdzie Jezus ukazal sie im, a oni "oddali mu poklon" (Mat. 28,17).
Raz za razem Jezus przyjmowal czesc, jako slusznie do Niego nalezaca. W ten sposob wprost zaswiadczyl o swojej boskosci.

Swiadectwo Ellen G. White
1. "W Chrystusie tkwi zycie prawdziwe, nie zapozyczone ani tez nie dziedziczone. ťKto ma Syna, ma zywotŤ (I Jana 5,12). Boskosc Chrystusa jest dla wierzacych rekojmia ich zycia wiecznego"29.
2. "Mowiac o Swym istnieniu Chrystus kieruje umysl ku stuleciom ginacym w pomroce dziejow, ku niepamietnym czasom. Zapewnia nas, ze nie bylo nigdy takiego czasu, w ktorym by nie pozostawal w scislej lacznosci z wiecznym Bogiem"30.

Trudne teksty
Antytrynitarianie posluguja sie kilkoma tekstami biblijnymi na poparcie swojego twierdzenia, iz Jezus zostal "zrodzony" w jakims momencie wiecznosci, tzn. mial poczatek, wiec nie jest zupelnie rowny Ojcu.

1. Objawienie Jana 3,14.
"Poczatek stworzenia Bozego". Istnieje poglad, iz Jezus zostal stworzony w przeszlosci, jako pierwsze dzielo Boga.

Odpowiedz
a) Greckie slowo (arche) uzyte w tym tekscie mozna przetlumaczyc jako "poczatek", "punkt wyjscia", "praprzyczyna" czy nawet "wladca". Bog Ojciec takze jest nazwany "poczatkiem" w Obj. 21,6.
b) Ten sam tytul jest uzyty w odniesieniu do Jezusa w Obj. 22,13. Choc slowo arche moze wystepowac w trybie biernym, co oznaczaloby, iz Jezus jest pierwsza stworzona istota, to jednak aktywny tryb tego slowa ukazuje Chrystusa jako praprzyczyne, pierwotnego sprawce, stworce. Inne teksty Nowego Testamentu wprost swiadcza, iz Jezus nie jest stworzona istota, ale samym stworca (zob. Jan 1,3; Kol. 1,16; Hebr. 1,2).

2. Ksiega Przypowiesci 8,22-31.
"Pan stworzyl mnie". Istnieje poglad, iz fragment ten odnosi sie do Jezusa i naucza, ze Jezus zostal zrodzony lub stworzony.

Odpowiedz

a) Kontekst mowi o madrosci, a nie o Jezusie. Personifikacja madrosci jest srodkiem literackim wystepujacym takze w innych czesciach Pisma Swietego. W Ps. 85,11-14 "laska i wiernosc" spotykaja sie, a "sprawiedliwosc i pokoj" caluja sie, zas "wiernosc wyrosnie z ziemi". W Ps. 96,12-13 "pola" raduja sie i "szumia radosnie wszystkie drzewa lesne przed obliczem Pana" (zob. takze I Kron. 16,33; Iz. 52,9; Obj. 20,13-14). Tego rodzaju alegoryczny jezyk nie nalezy interpretowac doslownie. "Personifikacja jest srodkiem literackim i poetyckim, ktory sluzy wytworzeniu atmosfery oraz ozywieniu abstrakcyjnych idei przedmiotow martwych za pomoca przedstawienia ich tak, jakby byly ludzmi"31.

b) Personifikacja boskiej cechy madrosci jako kobiety rozpoczyna sie w rozdziale pierwszym: "Madrosc wola glosno na ulicy, na placach podnosi swoj glos" (Przyp. 1,20). W rozdziale trzecim czytamy: "Jest cenniejsza niz perly" i "wszystkie jej sciezki wioda do pokoju" (3,15.17). W rozdziale siodmym jest nazwana "siostra" (7,4), a w rozdziale osmym madrosc mieszka wraz z roztropnoscia - kolejna personifikacja (8,12). Uosobiona madrosc jest takze tematem rozwazan w Przyp. 9,1-5. Stosowanie tych fragmentow do Jezusa wymagaloby alegorycznej metody interpretacji biblijnej, ktora prowadzi do wnioskow niezgodnych z innymi fragmentami Pisma Swietego. Tego rodzaju hermeneutyka doprowadzila do odrzucenia alegorycznej metody interpretacji przez Reformatorow. Nalezy takze zauwazyc, ze zaden z tych fragmentow nie jest cytowany w Nowym Testamencie.

c) Fragment Przyp. 8,22-31 zawiera poetyckie wyobrazenie, ktore wymaga starannej interpretacji. Pierwsza czesc wersetu 22 mozna tlumaczyc nastepujaco: "Pan mie mial" (Biblia gdanska), "Pan mnie stworzyl" (Biblia Tysiaclecia). Podstawowym znaczeniem czasownika qanah jest "kupowac, nabywac", stad "posiadac, miec", ale mozliwe jest takze alternatywne tlumaczenie. Obok qanah, dwa inne slowa odnosza sie do pochodzenia madrosci: nasak - "ustanowic, stworzyc" (8,23) i chil "zostac zrodzonym" (8,24-25). Podstawowa mysl w tym fragmencie jest zawsze ta sama, a mianowicie, iz madrosc byla z Bogiem, zanim zaczal sie proces stwarzania. Drugorzedna kwestia jest to, czy Bog stworzyl ja, czy tez moze zrodzil, czy po prostu mial. Najwazniejsze jest nie to, jak powstala, ale ze istnienie poprzedza Boze dzielo stwarzania. Poniewaz jezyk tych wypowiedzi jest poetycki i przenosny, nie nalezy na nim budowac zadnych koncepcji dotyczacych rzekomego pochodzenia Chrystusa.

d) Ellen White czasami odnosi Przyp. rozdz. 8 do Chrystusa w celach homiletycznych, ale wlasnie na poparcie Jego wiecznej preegzystencji. Przed zacytowaniem Przyp. rozdz. 8, mowi: "Chrystus jest Bogiem z natury, w najwyzszym sensie. Byl Bogiem od wiecznosci, Bogiem najwyzszym, blogoslawionym na wieki"32.

3. List do Kolosan 1,15.
"Pierworodny". Poniewaz Jezus jest nazwany "pierworodnym" (prototokos), twierdzi sie, ze musial miec poczatek.

Odpowiedz
a) Slowo prototokos (pierworodny) w tym tekscie jest tytulem, a nie definicja biologicznego statusu. Wedlug Kol. 1,16 wszystko zostalo stworzone przez Jezusa. Dlatego tez On sam nie moze byc stworzony.
b) Termin "pierworodny" mial szczegolne znaczenie dla Hebrajczykow. Z reguly pierworodny byl przywodca grupy czy plemienia, kaplanem rodziny; otrzymywal podwojny dzial dziedzictwa; mial pewne szczegolne przywileje i obowiazki. Jednak czasami fakt pierworodztwa nie mial znaczenia w oczach Bozych. Na przyklad, choc Dawid byl najmlodszym synem w rodzinie, Bog nazwal go "pierworodnym" (Ps. 89,21.28). Druga linia paralelizmu w wersecie 28 mowi nam, iz oznaczalo to, ze Dawid mial sie stac wielkim krolem. Zwroc uwage takze na doswiadczenie Jakuba (Genesis 25,25-26; II Mojz. 4,22) i Efraima (I Mojz. 41,50-52; Jer. 31,9). W tych przypadkach nie liczylo sie rzeczywiste pierwszenstwo narodzin. Wazna byla ranga, godnosc osoby nazwanej "pierworodnym". W przypadku Jezusa termin ten takze odnosi sie do wznioslej pozycji, a nie do czasu narodzenia.
c) W Kol. 1,18 Chrystus zostal nazwany "pierworodnym z umarlych". Choc nie powstal z martwych jako pierwszy chronologicznie (poprzedzili Go Mojzesz i inni), to jednak Jezus jest najwazniejszym wsrod zmartwychwstalych.

4. Ewangelia Jana 1,1-3.
"Na poczatku bylo Slowo, a Slowo bylo u Boga, a Bogiem bylo Slowo". Istnieje poglad, ze Bog Ojciec jest Bogiem w pelnym znaczeniu tego slowa, zas Jezus jest jedynie boski, i jako taki nosi honorowo tytul boga. Greckie slowo oznaczajace Boga (teos) wystepuje z rodzajnikiem (ho) i wtedy zawsze odnosi sie do prawdziwego Boga, albo bez rodzajnika i wtedy moze sie odnosic zarowno do prawdziwego Boga jak i tzw. bogow. W Jan 1,1-3 Ojciec jest nazwany ho teos, podczas gdy Syn jest nazwany teos. Czy usprawiedliwia to twierdzenei, iz Ojciec jest Bogiem Wszechmogacym, a Syn jedynie pomniejsza istota nazywana bogiem?

Odpowiedz

a) Slowo teos bez rodzajnika jest czesto uzywane takze w odniesieniu do Ojca, nawet w tym samym rozdziale Ewangelii Jana (zob. Jan 1,6.13.18; Luk. 2,14; Dz. 5,39; I Tes. 2,5; I Jana 4,12; II Jana 1,9).

b) Jezus jest takze nazwany ho teos, np. w Hebr. 1,8-9; Jan 20,28. Inaczej mowiac, uzycie slowa "Bog" - z rodzajnikiem czy bez niego - nie jest argumentem na rzecz rzekomego rozroznienia bostwa Ojca i Syna. Bog Ojciec jest nazywany zarowno teos, jak i ho teos, podobnie jak Syn.
c) Czesto zdarza sie, ze brak rodzajnika w grece oznacza szczegolna ceche i nie nalezy wowczas przypisywac rzeczownikowi znaczenia nieokreslonego.

d) Jesli Jan uzylby rodzajnika okreslonego w kazdym przypadku wystepowania slowa teos, wowczas czytelnik moglby dojsc do wniosku, iz Jan twierdzi, ze istnieje tylko jedna osoba boska. Mogloby to sugerowac, ze Ojciec jest jednoczesnie Synem. Jan 1,1 brzmi: "Na poczatku bylo Slowo, a Slowo bylo u ho teos, a teos bylo Slowo". Gdyby Jan uzyl w obu przypadkach ho teos, wowczas tekst brzmialby: "Na poczatku bylo Slowo, a Slowo bylo u ho teos, a ho teos bylo Slowo". Wedlug Jan 1,14, Slowo to Jezus. Dlatego zastepujac "Slowo" imieniem Jezusa otrzymalibysmy zdanie: "Na poczatku byl Jezus, a Jezus byl u ho teos, a ho teos byl Jezus". Ho teos wyraznie odnosi sie do Ojca. Dalej zmodyfikowany tekst brzmialby nastepujaco: "Na poczatku bylo Slowo, a Slowo bylo u Ojca, a Ojcem bylo Slowo". Jest to teologiczna sprzecznosc. Tak wiec mowiac o dwoch osobach Bostwa Jan nie mial innego wyboru, jak uzyc raz ho teos, a nastepnym razem teos. Tak wiec brak rodzajnika w drugim przypadku nie moze byc uzywany jako argument przeciwko rownosci Ojca i Syna.

5. Ewangelia Jana 1,14.18; 3,16.18; I Jana 4,9.
"Jednorodzony [monogenes] Syn". Sugeruje sie, ze slowo monogenes wskazuje na rzeczywiste zrodzenie Jezusa.

Odpowiedz

a) Slowo monogenes oznacza "jedyny, jedyny w swoim rodzaju, wyjatkowy". Wystepuje dziewieciokrotnie w Nowym Testamencie. Trzykrotnie pojawia sie w Ewangelii Lukasza (7,12; 8,42; 9,38), gdzie zawsze odnosi sie do jedynego dziecka. Pieciokrotnie znajduje sie w pismach apostola Jana (Jan 1,14.18; 3,16.18; I Jana 4,9), gdzie opisuje zwiazek Jezusa z Bogiem. I wreszcie raz wystepuje w Liscie do Hebrajczykow 11,17, gdzie Izaak jest nazwany monogenes synem Abrahama. Izaak nie byl jedynym synem Abrahama, ale byl synem wyjatkowym, jedynym synem narodzonym zgodnie z obietnica. Nacisk jest wiec polozony nie tyle na narodziny, ile na wyjatkowosc tego syna. Tak wiec wlasciwe jest tlumaczenie "jedyny" czy "szczegolny". Tlumaczenie "jednorodzony" moze pochodzic od wczesnych ojcow kosciola i znajduje wyraz w Wulgacie, ktora wplywala na pozniejsze przeklady na jezyki wspolczesne.

b) Normalnym wyrazeniem oznaczajacy zrodzenie jest gennao, wystepujace w Hebr. 1,5, gdzie wskazuje na zmartwychwstanie lub inkarnacje Chrystusa.

c) W Septuagincie termin monogenes jest tlumaczeniem hebrajskiego slowa jachid, oznaczajacego "jedyny, wyjatkowy" albo "umilowany" (por. Mar. 1,11 w polaczeniu z chrztem Chrystusa).

d) Nie jest jasne, czy monogenes odnosi sie tylko do historycznego i zmartwychwstalego Pana, czy takze do Jego preegzystencji. Jednakze nalezy zauwazyc, ze ani w Jan 1,1-14, ani w 8,58, ani w rozdziale 17 Jan nie uzywa slowa "Syn" o odniesieniu do Pana w Jego preegzystencji.

6. Ewangelia Mateusza 14,33.
"Ty jestes Synem Bozym". Czy tytul "Syn Bozy" nalezy rozumiec doslownie?

Odpowiedz

a) Tytul ten jest tytulem mesjanskim (zob. Ps. 2,7; Dz. 13,33; Hebr. 1,5). Podkresla boskosc Jezusa. Jezus uzywal tego tytulu bardzo rzadko (przypadki te sa zapisane jedynie w Ewangelii Jana, np. Jan 11,4). Jest to jeden z wielu tytulow Jezusa. Starajac sie zrozumiec, kim jest Jezus, musimy wszystkie Jego tytuly uwaznie zbadac, by uzyskac wlasciwy obraz. Fakt, iz tytul "Syn Bozy" sluzy podkresleniu boskosci Chrystusa, jasno wynika z Jan 10,29-36. Nastepnie jest on poparty twierdzeniem, ze Syn jest dokladnym odbiciem Boga, poniewaz jest rowny Bogu (Kol. 1,15; Hebr. 1,3; Filip. 2,6).

b) Slowo "syn" ma szeroki zakres znaczeniowy w jezyku hebrajskim. Dlatego nie mozna go ograniczyc do waskiego znaczenia, jakie posiada w jezyku polskim, a nastepnie wskazywac na rzekoma koniecznosc doslownego rozumienia jego znaczenia. Synostwo Jezusa jest potwierdzone w zwiazku z Jego narodzinami (Luk. 1,35), chrztem (Luk. 3,22), przemienieniem (Luk. 9,35) i zmartwychwstaniem (Dz. 13,32-33). Biblia milczy jednak na temat tego, czy tytul ten oddaje wieczna zaleznosc miedzy Ojcem i Synem. W kazdym przypadku, Pismo Swiete przypisuje Jezusowi wieczne istnienie (Iz. 9,6; Obj. 1,17-18).

c) W czasie swej inkarnacji Jezus dobrowolnie podporzadkowal sie Ojcu, stajac sie Synem Bozym. Wymagalo to zlozenia uprawnien, ale nie pozbycia sie boskiej natury. Zmartwychwstaly Pan, zasiadlszy na tronie jako krol i kaplan, takze dobrowolnie przyjmuje zwierzchnictwo Ojca, ale wedlug Pisma Swietego zarowno On, jak Ojciec sa obaj Bogiem, jako wspolistniejace i wzajemnie rownorzedne osoby Bostwa.

Duch Swiety jako trzecia osoba trojcy
Pismo Swiete dobitnie swiadczy, iz Duch Swiety jest boska osoba, rowna w istocie, mocy i chwale Ojcu i Synowi.


1. Duch Swiety jest istota osobowa.

a) Niektorzy kwestionuja osobowosc Ducha Swietego, twierdzac, iz jest On jedynie "moca" lub "sila" Boza. Istnieja jednak fragmenty Pisma Swietego, w ktorych Duch Swiety jest wymieniony na rowni z Ojcem i Synem (Mat. 28,19; I Kor. 12,4-6; II Kor. 13,14). Skoro zas Ojciec i Syn sa osobami, musi to oznaczac, iz Duch Swiety takze jest osoba.
b) Wobec Ducha Swietego wielokrotnie uzywany jest rodzajnik okreslony meski (Jan 14,26; 15,26; 16,13-14), pomimo tego, ze greckie slowo oznaczajace Ducha (pneuma) jest rodzaju nijakiego, a nie meskiego.

c) Slowa "doradca" czy "pocieszyciel" (parakletos) niezmiennie odnosza sie wylacznie do osoby, nigdy do bezosobowej sily.

d) Czytamy w Pismie Swietym, ze Duch Swiety przemawia (Dz. 8,29), naucza (Jan 14,26), sklada swiadectwo (Jan 15,26), wstawia sie za ludzmi (Rzym. 8,26-27), rozdaje dary (I Kor. 12,11) i zakazuje lub pozwala na cos (Dz. 16,6-7). Wedlug Ef. 4,30, Duch Swiety moze byc takze zasmucony przez ludzi. Wszystkie te dzialania sa charakterystyczne dla osoby a nie dla bezosobowej mocy.

2. Duch Swiety jest Bogiem.
Pismo Swiete przedstawia Ducha Swietego jako Boga. Od wiecznosci Bog Duch Swiety istnial w Bostwie jako trzecia osoba trojcy.

a) Mat. 28,19: "chrzczac je w imie Ojca i Syna, i Ducha Swietego". Ten tekst umieszcza Ducha Swietego na rownym poziomie z Ojcem i Synem.
b) Piotr powiedzial Ananiaszowi, ze klamiac Duchowi Swietemu, sklamal "nie ludziom, lecz Bogu" (Dz. 5,3-4).

c) "Duch Swiety jest wszechmocny. On rozdziela duchowe dary ťkazdemu poszczegolnie, jak chceŤ (I Kor. 12,11). On jest wszechobecny. On na zawsze pozostanie ze swoim ludem (Jan 14,16). Nikt nie moze uciec od Jego wplywu (Ps. 139,7-10). On rowniez jest wszechwiedzacy, gdyz ťDuch bada wszystko, nawet glebokosci Boze (...) kim jest Bog, nikt nie poznal, tylko Duch BozyŤ (I Kor. 2,10.11)"33.

d) Ellen White zdecydowanie wierzyla w osobowosc Ducha Swietego. "Trzeba, abysmy zdawali sobie sprawe z tego, ze Duch Swiety, bedacy tak samo Osoba jak jest Bog Osoba, przebywa na naszej ziemi"34.

Podsumowanie
Obecnie nauka o trojcy znowu jest podwazana w szeregach adwentystow dnia siodmego. Nasze studium Starego i Nowego Testamentu dalo proste, wyrazne odpowiedzi, znajdujace mocne poparcie Ellen White. Wykazalismy, ze Bostwo istnieje w mnogosci osob, ze Jezus jest Bogiem, wspolistniejacymi od wiecznosci z Ojcem, a Duch Swiety jest trzecia osoba Bostwa. Inne pytania, dotyczace szczegolow nauki o trojcy, takie jak natura Ducha Swietego, czy Chrystus zostal zrodzony, czy nie oraz czy Jego synostwo i podporzadkowanie jest wieczne, czy nie, pozostaly bez odpowiedzi.

Trudne teksty biblijne najlepiej rozumiec w zgodzie z caloscia nauki Pisma Swietego. Nie ma sensu powodowanie podzialow w Kosciele wskutek roznic rozumienia pewnych aspektow Bostwa. Choc tajemnica trojcy nie moze byc w pelni zrozumiana przez niedoskonalego czlowieka, jednak nauka o trojcy znajduje poparcie w Duchu Proroctwa i jest przyjeta przez Kosciol jako czesc fundamentalnych zasad wiary.
________________________________________________________________
1 Fred Allback, No New Leaders No New Gods, Creal Spring III 1996, s. 11.
2 tamze, s. 15.
3 tamze, s. 13.
4 Bill Stringfellow, The Red Flag Is Waving.
5 Rachel Cory-Kuehl, The Persons of God, 1996.
6 Allen Stump, The Foundation of Our Faith.
7 Stringfellow, dz. cyt., s. 15.
8 W. Grudem, Systematic Theology, s. 226.
9 Ellen G. White, Ewangelizacja, s. 390.
10 Ostrzezenie przed falszywym nauczaniem znajduje sie w Liscie Pawla do Kolosan. Apostol oswiadcza, ze serca wierzacych maja byc "polaczone w milosci i nakierowane na bogactwo zupelnej pewnosci i zrozumienia, poznania tajemnicy Bozej, Ojca i Chrystusa, w ktorym sa wszystkie skarby madrosci i wiedzy" (Ellen G. White, Testimonies to the Church, t. VIII, s. 295).
11 Louis Berkhof, Systematic Theology, 1941, s. 88.
12 tamze, s. 89.
13 Ellen White napisala: "Jest wiele tajemnic, ktorych nie probuje zrozumiec ani wyjasnic. Sa dla mnie zbyt wielkie i dla ciebie takze. W tych kwestiach milczenie jest zlotem" (Manuscript Releases, t. XIV, s. 179).
14 G. A. F. Knight, A Biblical Approach to the Doctrine of the Trinity, Edynburg 1953, s. 20.
15 tamze.
16 Millard J. Erickson, Christian Theology, 1983, t. I, s. 329.
17 G. Ch. Aalders, Genesis, 1981, s. 300.
18 Erickson, dz. cyt., t. I, s. 338.
19 Niektorzy biblisci sa przekonani, ze formula ta zostala zaczerpnieta z jezyka finansistow ery hellenistycznej, tak iz formula tak obrazowo wyraza, iz ten, kto zostaje ochrzczony, jest "przeniesiony" na konto Pana i staje sie Jego wlasnoscia. Inni interpretuja "imie" jako "wladze". Tak wiec czlowiek zostaje ochrzczony (zanurzony) pod wladze Ojca, Syna i Ducha Swietego.
20 W. Grudem, dz. cyt., s. 230.
21 Arthur W. Pink, Exposition of the Gospel of John, 1945, s. 22.
22 W. Poehlmann, "morphe", Exegetical Dictionary of the New Testament, 1981, t. II, s. 443.
23 F. F. Bruce, Philippians, 1989, s. 69.
24 Leon Morris, The Lord from Heaven: A Study of the New Testament Teaching in the Deity and Humanity of Jesus, 1958, s. 74
25 Niektorzy biblisci definiuja pleroma w kategoriach mysli gnostyckiej, w ktorej pleroma oznacza nowy eon (czyli gnostycka emanacje), ktory wcielil sie w Odkupiciela (Kaeseman, Essays on New Testament Themes, Londyn 1964, s. 158). Jednakze C. F. D. Moule wskazal, ze pleroma byla w Septuagincie tak powszechnie wystepujacym slowem, iz trzeba byloby mocnych dowodow, by przekonac kogos, ze jej pierwszoplanowe znaczenie w pismach autorow tak mocno ugruntowanych na Starym Testamencie jak apostol Pawel nalezy okreslac na podstawie zrodel zewnetrznych (The Epistles to the Colossians and to Philemon, The Cambridge Greek Testament Commentary, 1957, s. 166).
26 John Eadie, Colossians, Classic Commentary Library, 1957, s. 145.
27 F. F. Bruce, Hebrews, 1964, s. 19-20.
28 Erickson, dz. cyt., s. 326.
29 Ellen G. White, Zycie Jezusa, s. 379.
30 Ewangelizacja, s. 391.
31 Kenneth T. Aitken, Proverbs, 1986, s. 85.
32 Selected Messages, t. I, s. 247.
33 Wierzyc tak jak Jezus, s. 60.
34 Ellen G. White, Ewangelizacja, s. 392.


Gerhard Pfandl
Biblical Research Institute, Silver Spring, Maryland, Stany Zjednoczone, VI 1999
_________________
tom68
 
     
Gedeon 

Potwierdzenie wizualne: 1
Pomógł: 30 razy
Dołączył: 14 Kwi 2013
Posty: 614
Poziom: 22
HP: 11/1106
 1%
MP: 528/528
 100%
EXP: 40/59
 67%
Wysłany: 2013-06-04, 14:33   

Czy odniesiesz się do wersetów, które przytoczyłem?
 
     
nike 
Administrator


Potwierdzenie wizualne: 125
Pomogła: 1321 razy
Dołączyła: 13 Sty 2013
Posty: 13547
Poziom: 71
HP: 9650/29245
 33%
MP: 0/13963
 0%
EXP: 326/608
 53%
Wysłany: 2013-06-04, 17:49   

Tomasz G, Nie zupełnie jest tak jak mówisz.
Są Żydzi mesjanistyczni, wierzący w Trójcę i są nieuznający Trójcy, tak jest też i w chrześcijaństwie. Jest tak nawet między Adwentystami, nie wszystkie grupy adwentystyczne wierzą w Trójcę.

Jeśli chodzi o Pismo święte to Trójca nie ma żadnego poparcia.

Tomku wklejaj na raty taki długi post, ja go w ogóle nie czytam.

Cytat:
Tajemnica trojcy
Choc slowo trojca nie wystepuje w Biblii (podobnie jak slowo inkarnacja),


Jak może słowo inkarnacja występować w Biblii skoro Biblia nie uczy o inkarnacji, podobnie nie uczy o trójcy i dlatego nie występuj te wyrażenia w Biblii.

Piszesz,ze dowodem na trójcę jest w Genesis słowo Elohim --liczba mnoga, jesteś w błędzie, ponieważ tam jest zdanie Stworzył Elohim w j.hebrajskim jeżeli występuje czasownik razem z rzeczownikiem i czasownik jest w liczbie pojedynczej wtedy też rzeczownik jest w liczbie pojedynczej. Bardzo ciekawie to nakreślił David77 tutaj:
ELOHIM - Bogowie czy Bóg ?

Warto poczytaj dla wiedzy.
_________________
שים לב במי אתה בוטח
patrz komu ufasz !
mile pozdrowionka nike.
 
     
David 77
Zasłużony

Pomógł: 120 razy
Dołączył: 26 Lut 2013
Posty: 1357
Poziom: 31
HP: 76/2536
 3%
MP: 1211/1211
 100%
EXP: 77/104
 74%
Wysłany: 2013-06-04, 19:52   

Tomasz G,

Cytat:
Odpowiedz

a) Slowo teos bez rodzajnika jest czesto uzywane takze w odniesieniu do Ojca, nawet w tym samym rozdziale Ewangelii Jana (zob. Jan 1,6.13.18; Luk. 2,14; Dz. 5,39; I Tes. 2,5; I Jana 4,12; II Jana 1,9).


Tomku tak jak w każdym europejskim języku gdzie się używa rodzajnika są wyjątki kiedy opuszcza się rodzajnik podobnie jest w grece Koine , co dziwnego w tym wszystkim to osoby które rzekomo deklarują się znajomością j greckiego o tym nie wiedzą , albo celowo przemilczają ten fakt .

Cytat:
c) W Kol. 1,18 Chrystus zostal nazwany "pierworodnym z umarlych". Choc nie powstal z martwych jako pierwszy chronologicznie (poprzedzili Go Mojzesz i inni), to jednak Jezus jest najwazniejszym wsrod zmartwychwstalych.


Dz 26;23 to jest, że Chrystus musi cierpieć, że On jako pierwszy, który powstał z martwych, będzie zwiastował światłość ludowi i poganom.

Jezus powstał martwych jako pierwszy do nieśmiertelnego życia w niebie wszyscy którzy przed Jezusem zostali z martwych wzbudzeni po pewnym czasie znowu umarli
Kol 1:15 ος εστιν εικων του θεου του αορατου πρωτοτοκος πασης κτισεως

On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym (z )wszelkiego stworzenia,

πρωτοτοκος πασης κτισεως -Genitivus partitivus - oznacza całość której część wyraża rzeczownik nadrzędny

pierworodny zawsze zawiera się w rodzaju i liczbie rzeczy, których jest pierworodnym

Obj 1:5 και απο ιησου χριστου ο μαρτυς ο πιστος ο πρωτοτοκος εκ των νεκρων

I od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych

Apostoł Jan nazywając Chrystusa pierworodnym umarłych nie wyklucza Go z grona umarłych tak Paweł nazywając Go pierworodnym całego stworzenia nie wyłącza Go z grona stworzeń!

Cytat:
Nastepnie jest on poparty twierdzeniem, ze Syn jest dokladnym odbiciem Boga, poniewaz jest rowny Bogu (Kol. 1,15; Hebr. 1,3; Filip. 2,6).


Skoro Jezus jest odbiciem Boga to nie może być tym Bogiem którego jest odbiciem gdyż był by odbiciem samego siebie

Cytat:
c) W czasie swej inkarnacji Jezus dobrowolnie podporzadkowal sie Ojcu, stajac sie Synem Bozym. Wymagalo to zlozenia uprawnien, ale nie pozbycia sie boskiej natury. Zmartwychwstaly Pan, zasiadlszy na tronie jako krol i kaplan, takze dobrowolnie przyjmuje zwierzchnictwo Ojca, ale wedlug Pisma Swietego zarowno On, jak Ojciec sa obaj Bogiem, jako wspolistniejace i wzajemnie rownorzedne osoby Bostwa.


Skoro Pan Jezus przyjmuje zwirzchnictwo Ojca czyli kogoś kim sam nie jest to jak to się dzieje że Jezus i jego Ojciec są tym samym Bogiem ?

Hebr 1:3 objawiający wszystko słowem swojej potęgi - większość mss

Cytat:
5) List do Tytusa 2,13.
Pawel zwraca sie do swietych jako oczekujacych "blogoslawionej nadziei i objawienia chwaly wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa". Niektorzy sa zdania, iz ten fragment nalezaloby tlumaczyc nastepujaco: "wielkiego Boga i naszego Zbawiciela, Chrystusa Jezusa", jakoby oznaczal, ze swieci oczekuja objawienia chwaly Ojca i Syna. Choc takie tlumaczenie jest dopuszczalne, to jednak lepsze jest tlumaczenie poprzednie, a to z nastepujacych wzgledow: (1) Dwa rzeczowniki, "Bog" i "Zbawiciel" sa polaczone jednym rodzajnikiem, co z zasady wskazuje, ze oba odnosza sie do jednej osoby. (2) Caly Nowy Testament zapowiada powtorne przyjscie Chrystusa. (3) Kontekst w wersecie 14 mowi wylacznie o Chrystusie. (4) Ta interpretacja jest zgodna z innimi fragmentami, takimi jak Jan 20,28; Rzym. 9,5; Hebr. 1,8; I Piotra 1,1. Tak wiec ten tekst jest bezposrednim wyrazeniem boskosci Chrystusa.

Przy 24:1 φοβοῦ τὸν θεόν υἱέ καὶ βασιλέα καὶ μηθετέρῳ αὐτῶν ἀπειθήσῃς

"bój się, synu, Boga i króla"i nie bądź nieposłuszny żadnemu z nich"dalsze słowa są dowodem , że chodzi o dwie osoby mamy tutaj daw rzeczowniki i tylko jeden rodzajnik co z zasady przeczy temu jakoby istniała taka reguła w grece Koina o której powyżej napisałeś

Także w greckich pismach pozabiblijnych, znajdujemy wyjątki od tej zasady. Dla przykładu podam cytat z „Paedagogus” Klemensa z Aleksandrii, gdzie pisze on:

τω μόνῳ πατρι και υιω -,, Jedynemu Ojcu i Synowi'' w zdaniu tym mamy dwa rzeczowniki rozdzielone spójnikiem ,,i '' tylko przed pierwszym rzeczownikiem Ojciec jest rodzajnik co według zasady którą podałeś całe zdanie powiano odnosić się tylko do jednej osoby a tak w tym przypadku niestety nie jest

Ps. Jeżeli jesteś zainteresowany tematem Trójcy proponuję abyś podał jeden najwyżej dwa teksty które według ciebie uczą o trójcy a wtedy dogłębnie je omówimy .

Pozdrawiam
_________________
יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ הוּא הָאָדוֹן,
Ostatnio zmieniony przez David 77 2013-06-04, 20:15, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Tomasz G 
VIP

Pomógł: 48 razy
Dołączył: 08 Kwi 2013
Posty: 4932
Poziom: 51
HP: 1219/10164
 12%
MP: 4853/4853
 100%
EXP: 102/280
 36%
Wysłany: 2013-06-05, 11:00   Trojjedyny Bog

Witam !
Co do Trojcy a raczej wiary w Jednego Boga w trzech osobach , to temat jest
bardzo trudny i czlowiek nie jest go wstanie calkiem wyjasnic ani
zdefiniowac tylko rozumem bez pomocy wiary ( a to dotyczy tez wielu innych
prawd Biblijnych np. zmartwychwstanie itp. ) oczywiscie w Biblii jest wiecej
tekstow trynitarnych niz antytrynitarnych ( tu wazna jest wykladnia i
rozumienie Biblii ) podobnie jest z historia tej prawdy w chrzescijanstwie
i adwentyzmie .
Moze po prostu zrobiono blad poruszajac ten temat w chrzescijanstwie ,
zamiast zostawic go w formie pierwotniej to jest na poziomie prostej wiary
ze jest Bog Ojciec i Syn Bozy oraz Duch Swiety a reszte zostawiaja sprawa
sumienia ( podobnie jest z nauka o naturze Jezusa ) niestety tak czy inaczej
puszka Pandory jest juz otwarta i nic juz sie nie da zrobic , spory sa i
beda do konca swiata .
Co do antytrynitarzy ( to nie wedlug mnie ) ten ruch nie ma stalej
ciaglosci w chrzescijanstwie ani korzeni apostolskich bo do IV wieku
wystepuje sporadycznie potem odzywa za sprawa Ariusza i arian a pozniej
prawie calkiem zamiera i odradza sie dopiero w czasach reformacjach
chrzescijanstwa w XVI wieku czy XIX wieku ale obecny antytrynitaryzm ma nie
wiele wspolnego z naukami np. samego Ariusza ( On wierzył np. w osobowosc
Ducha Sw ) jest raczej stworzonych przez XVI wiecznych antytrynitarzy w
oparci o Biblie i Judaizm rabinistyczny oraz islam ktore powstaly w opozycji
do chrzescijanstwa i jego nauk w tym wiary w Jednego Boga w trzech osobach
ale o tym wie niewielu nawet duchownych .
Radze spokojnie przeczytac to co wklejam to tyle w skrocie na ten temat ,
pozdrawiam ! Tomasz G
_________________
tom68
Ostatnio zmieniony przez Tomasz G 2013-06-05, 11:01, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Tomasz G 
VIP

Pomógł: 48 razy
Dołączył: 08 Kwi 2013
Posty: 4932
Poziom: 51
HP: 1219/10164
 12%
MP: 4853/4853
 100%
EXP: 102/280
 36%
Wysłany: 2013-06-05, 11:04   Trojjedyny Bog

Czy Trojca jest Biblijna

Jednym z zarzutow wobec trynitarnej koncepcji Boga jest to, ze triady bogow byly popularne w starozytnosci. Zarzut ten imputuje, ze prawdy Boze znane sa wylacznie dzieki Biblii, co jest spekulacja. Don Richardson w ksiazce „Wiecznosc w ich sercach” wykazal, ze wiele prawd Bozych zachowalo sie w wierzeniach roznych poganskich ludow. Przykladem tego moga byc starsze od Biblii pisma mezopotamskie, ktore wspominaja m.in. o pokarmach nieczystych, dlugowiecznosci patriarchow czy potopie. Wiele prawd Bozych bylo znanych od zarania dziejow. I nic dziwnego. Adam, ktory rozmawial z Bogiem twarza w twarz czy Enoch, ktory „chodzil z Bogiem” Rdz 5,24, wiedzieli o naturze Bozej wiecej niz my z Pisma Swietego, a swoja wiedze przekazali Noemu i jego potomkom. Na przyklad chinskie pismo piktograficzno-ideograficzne (obrazkowe), ktore powstalo wkrotce po incydencie pod wieza Babel, zawiera samo w sobie wiele prawd, ktore znamy z ksiegi Rodzaju, w tym historie stworzenia, zwiedzenia i upadku Adama i Ewy, potop. Wiecej napisze o tym w ksiazce „Tajemnice dawnych cywilizacji: Ksiega Poczatkow”

Chinczycy w pierwszych pokoleniach byli monoteistami.[1] Czcili tego samego Boga, co pozniej Hebrajczycy, byc moze dlatego nawet Jego imie w ich jezyku brzmi podobnie do hebrajskiego El Szaddai (SzangTi).[2] Ideogram, ktory w ich pismie oznaczal Stworce, sklada sie ze znaku oznaczajacego istote z nieba oraz znaku oznaczajacego kompletnosc, ktory sklada sie z trzech identycznych kresek, reprezentujacych trzy osoby Boga.[3]

W podobny sposob wiele duchowych prawd przetrwalo w kulturze mezopotamskiej, choc czesto w postaci szczatkowej i wypaczonej. Na przyklad sumeryjskie i akadyjskie wersje potopu zawieraja ogrom paralel z relacja Biblii, ale w wielu miejscach sa znieksztalcone. Podobnie rzecz sie miala z ofiarami, ktore mialy wskazywac na ofiare Mesjasza–Baranka gladzacego grzechy swiata. Kain zmienil ich sens, skladajac je jako wlasne zadoscuczynienie za grzech Rdz 4,3-4, a za jego przykladem poszli poganie. Taki byl tez los prawdy o Trojjedynym Bogu, znanej potomkom Adama, ale pozniej zapomnianej lub wypaczonej. Sumeryjczycy i Akadyjczycy, ktorzy nalezeli do najwczesniejszych cywilizacji po potopie, wierzyli w Trojce zlozona z boga ojca imieniem El, w stworce ziemi imieniem Ea oraz w Enlila, ktorego imie zawiera sumeryjskie lil, czyli „oddech”, „duch”, co jest bliska paralela dla biblijnej Trojcy, ktora sklada sie z Ojca, Syna Bozego i Ducha Swietego.[4]

Poganskie triady byly znieksztalcona wersja prawdy o Bogu w trzech osobach. Potwierdzil to Aleksander Hislop, ktory w ksiazce Dwa Babilony przesledzil korzenie niebiblijnych praktyk chrzescijanskich, napisal o Trojcy w kontekscie poganskich triad: „Wszystkie istnialy od czasow starozytnych. Trojca byla uznawana powszechnie, mimo tego, ze zostala znieksztalcona pod wplywem balwochwalstwa. Pokazuje to, jak gleboko byla zakorzeniona ta pradawna doktryna, tak klarownie wyrazona w ksiedze Rodzaju”.[5] Poganskie triady byly jednym z wielu przejawow stopniowej degeneracji duchowych prawd znanych pierwszym ludziom, a pozniej znieksztalconych, podobnie jak koncept ofiary czy opis potopu.

dr Alfred Palla

http://www.google.pl/url?...h4DHzuapIvRyQtw

Ps : www.nadzieja.pl INTERNETOWA TELEWIZJA ZBOROWA NADZIEJA.TV
_________________
tom68
 
     
Tomasz G 
VIP

Pomógł: 48 razy
Dołączył: 08 Kwi 2013
Posty: 4932
Poziom: 51
HP: 1219/10164
 12%
MP: 4853/4853
 100%
EXP: 102/280
 36%
Wysłany: 2013-06-05, 11:06   Trojjedyny Bog

Ksiazka Dwa Babilony

Ksiazka Dwa Babilony to ciekawe dzielo napisane przez teologa Aleksandra Hislopa opublikowane w 1916 roku. Po polsku ukazalo sie dopiero w 2011 roku, przelozone przez Boguslawa Kluza. Hislop porownal z soba wierzenia i praktyki cechujace starotestamentowa stolice balwochwalstwa w Babilonie z jej nowotestamentowym odpowiednikiem w Rzymie, stad tytul: „Dwa Babilony”. W ciekawy sposob ujawnil poganskie korzenie praktyk i wierzen takich, jak na przyklad: kult posagow i Matki Boskiej, czysciec, modlitwy za zmarlych, urzad papieza, rozaniec oraz koscielne swieta.

Aleksander Hislop poswiecil wiele miejsca Nimrodowi, tradycyjnemu zalozycielowi babilonskiego balwochwalstwa, ktore stalo w opozycji do Boga, jak to widzimy w biblijnej Ksiedze Daniela, gdzie Babilon staje naprzeciwko Jerozolimy i burzy swiatynie Boza. Konflikt miedzy Babilonem i Jerozolima, a wiec miedzy falszywa i prawdziwa religia, widac tez w Ksiedze Apokalipsy, gdzie nazwe Babilonu nosi odstepczy system religijno-polityczny czasow konca. Takie zrozumienie proroctw, a wiec ze wskazaniem na wielkie odstepstwo, jakie prezentuje Hislop bylo dosc powszechne wsrod reformatorow XVI wieku, a nastepnie w protestanckich kosciolach.

Ksiazka Hislopa zawiera wiele cennych spostrzezen. Na przyklad zauwazyl on, ze w Indiach, Egipcie i Mezopotamii wyznawano kiedys wiare w Najwyzszego Boga, ale z czasem wyparl ja kult Madonny. Podobna sytuacje mozna zauwazyc az do dzisiaj w katolickich krajach, gdzie Bog Ojciec zostal zepchniety na dalszy plan przez kult Marii. Wystarczy przyjrzec sie modlitwie rozancowej, w ktorej dziesiec razy wiecej modlitw jest kierowanych do czlowieka niz do Boga Ojca. Kult czlowieka w osobie Matki Jezusa czy papieza, niemal zupelnie przeslonil Boga Ojca, a taki kult cechowal poganskie religie, co dokumentuje ksiazka Dwa Babilony.
Nie mozna jednak bezkrytycznie akceptowac wszystkich wywodow Hislopa, poniewaz niekiedy nieco sie zapedzil w identyfikowaniu poganskich korzeni katolickich ceremonii, uznajac za takowe nawet uzycie symboli, takich jak olejek czy znak krzyza. A na tej zasadzie mozna by sie doszukac odstepstwa we wszystkim – co grozi paranoja. W nielicznych przypadkach trzeba uznac, ze Hislop nieco na sile dopatrywal sie zwiazku miedzy poganstwem a sredniowiecznym chrzescijanstwem. Nie sa to jednak duze mankamenty ksiazki, ktora jest godna uwagi i polecenia.
Jedna z interesujacych tez, jakie przyblizyl w niej autor, idac miedzy innymi za publikacjami Jacoba Bryanta, jest geneza wielu starozytnych bostw. Hislop uwaza, ze byly one deifikowanymi historycznymi postaciami. Wiele z nich ma liczne cechy wielkich patriarchow, takich jak: Adam, Ewa, Noe, Cham, Kusz, Nimrod czy jego zona Semiramida. Przy tej okazji, Hislop poswiecil wiele miejsca korzeniom kultu maryjnego, ktory jest znacznie starszy niz chrzescijanstwo. Te same funkcje i tytuly, ktore od wczesnego sredniowiecza przydano Marii, na przyklad Krolowa Niebios czy Matka Boska, w starozytnosci nosily liczne boginie. Hislop argumentuje, ze ich archetypem byla Ewa, a po potopie Semiramida, nieslawna zona Nimroda. Wzorowane na niej boginie ukazywano z dzieckiem o cechach mesjanskich, jak w przypadku egipskiego Horusa na kolanach Izydy. Wyobrazenie to, jakze popularne w starozytnosci, posluzylo we wczesnym sredniowieczu za wzorzec dla podobizn Marii z malym Jezusem…
Hislop przekonuje tez, ze wielcy patriarchowie, tacy jak Noe i jego synowie, znali prawdy, ktore my mozemy poznac z Biblii, poniewaz siegaja one Adama i Noego – ojcow wszystkich ludzi. Dlatego mozna je odnalezc, choc zwykle w znieksztalconej postaci, w dawnych religiach. Wyjasnia to liczne podobienstwa miedzy nimi, choc czasem byly one odlegle od siebie w czasie i przestrzeni. Jednym z przykladow jest idea Trojcy. Hislop uwaza, ze w Babilonii to jej symbolem byl rownoboczny trojkat, a w hinduizmie jej pozostaloscia byly wyobrazenia boga z trzema glowami, podobnie jak potem w buddyzmie Budda z trzema glowami. Najbardziej znany mezopotamski symbol boga, wedlug Hislopa takze swiadczy o wierze w Trojjedynego Boga wsrod pierwszych pokolen ludzi. Symbol ten wyobraza Sedziwego, czyli Boga Ojca, a w centrum zawiera znak nasienia lub ziarna, czyli Syna Bozego, a takze skrzydla i ogon golebia, czyli symbol Ducha Swietego. Jesli

Hislop ma tu racje, to znaczy, ze pierwsze pokolenia Asyryjczykow, Babilonczykow i Hindusow, zyjace najblizej czasow Noego, posiadaly znajomosc natury Boga. Wiedza o Trojjedynym Bogu mogla siegac samego Adama, po czym byc przekazywana droga ustna od czasow Noego, dlatego zachowala sie takze wsrod pogan, ale w postaci zdegenerowanej, zwykle jako triady bogow. Triady oczywiscie nie odzwierciedlaja prawidlowo biblijnej idei jednego Boga w trzech Osobach – Ojca, Syna i Ducha Swietego – ale swiadcza, ze kiedys wiedza o prawdziwej naturze Boga byla rozpowszechniona.
W lekturze tej ksiazki pomaga znajomosc Biblii oraz mitologii klasycznej. Kiedy Hislop pisal to dzielo w Wielkiej Brytanii, taka wiedza byla dosc powszechna. Dzisiaj ludzie na ogol traktuja Ksiege Rodzaju jako legende, a w mitologiach nie probuja doszukiwac sie pozostalosci po rzeczywistych postaciach czy wierzeniach, dlatego wielu ma problemy z akceptacja wnioskow Hislopa. Obawiam sie, ze jest to jedna z przyczyn, dla ktorych jego ksiazka jest przez wielu nieslusznie traktowana lekcewazaco lub nadmiernie krytykowana. Natomiast osoby, ktore traktuja Biblie powaznie i posiadaja orientacje w starozytnych religiach, docenia to dzielo i zgodza sie z wieloma wnioskami jego autora.
Ksiazka Aleksandra Hislopa jest wartosciowa i pomocna pod wieloma wzgledami, mimo ze powstala okolo sto lat temu. Jesli pozostawia cos do zyczenia, to moze dla fachowcow bardziej szczegolowych przypisow, ale trzeba pamietac, ze kiedy byla pisana, nie stosowano jeszcze przypisow tak konsekwentnie, jak obecnie w podobnych publikacjach. Z tego wzgledu czasem trudno dotrzec do niektorych zrodel, na ktore autor sie powolal, a sa tez i takie, ktore nie do konca potwierdzaja jego wnioski.

Polskie tlumaczenie tej ksiazki jest dobre i wierne, co mialem mozliwosc sprawdzic, gdyz posiadam jej angielskie wydanie. Duza szkoda dla tych, ktorzy chcieliby zajrzec do cytowanych zrodel sa okrojone przypisy, w ktorych podano tylko autora i tytul bez dokladniejszych danych, ktore umozliwilyby odnalezienie tekstu. W tym celu trzeba niestety zajrzec do angielskiego wydania tej ksiazki.
Czytelnicy, ktorzy interesuja sie Biblia, mitologia i religioznawstwem przeczytaja ksiazke Dwa Babilony z duzym zainteresowaniem. Mozna ja nabyc m.in.
Wydawnictwo "Znaki Czasu" www.znakiczasu.pl
ul. Foksal 8
00-366 Warszawa
+48 22 331 98 00 ; + 48 608 017 625

dr Alfred Palla

http://translate.googleus...QsVtvxx0mb22gQg
_________________
tom68
 
     
Gedeon 

Potwierdzenie wizualne: 1
Pomógł: 30 razy
Dołączył: 14 Kwi 2013
Posty: 614
Poziom: 22
HP: 11/1106
 1%
MP: 528/528
 100%
EXP: 40/59
 67%
Wysłany: 2013-06-05, 16:07   

No, to zapytam Cię, Tomaszu po raz trzeci: Co sądzisz o wersetach, które przytoczyłem?
 
     
David 77
Zasłużony

Pomógł: 120 razy
Dołączył: 26 Lut 2013
Posty: 1357
Poziom: 31
HP: 76/2536
 3%
MP: 1211/1211
 100%
EXP: 77/104
 74%
Wysłany: 2013-06-05, 20:23   

Tomasz G,

Cytat:
oczywiscie w Biblii jest wiecej
tekstow trynitarnych niz antytrynitarnych


Tomasz bądź tak łaskaw i podaj tą większość tekstów które rzekomo mówią o Trójcy
_________________
יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ הוּא הָאָדוֹן,
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
BannerFans.com
BannerFans.com
BannerFans.com
Strona wygenerowana w 0,08 sekundy. Zapytań do SQL: 14