FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO Strona Główna FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO
TWOJE SŁOWO JEST PRAWDĄ (JANA 17:17)

FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  AlbumAlbum  DownloadDownload

Poprzedni temat «» Następny temat
Przesunięty przez: Axanna
2013-04-28, 20:23
Dary Ducha i Owoce Ducha.
Autor Wiadomość
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-03-10, 11:44   Re: Dary Ducha i Owoce Ducha.

nike napisał/a:
Czy jest różnica między darami ducha i owocami ducha?

Zapraszam do dyskusji :-D


Istotną różnicą, jaka między nimi zachodzi jest taka, jak między danym z łaski i zasadzonym drzewkiem – sadzonką, a współpracą z Ogrodnikiem przy tym drzewku, dla wydania przez nie owocu. W tym dziele, prowadzącym do wydania owocu, uczestniczy już dany jego współpracownik. Uczestniczy on też z łaski, gdyż Ogrodnik go wszystkiego nauczył i w wszystko wyposażył. On musi jednak pracować nad sobą, aby drzewko mogło wydać dobry dojrzały owoc, 1Kor. 3:6-9. Drzewko otrzymaliśmy jednorazowo, a owoce wydaje co roku.

Określenie greckie charisma (nr w KS 5486) - oznacza łaska, dobrodziejstwo; dar łaski. Innego znaczenia ono już nie posiada. Polskie określenie charyzmat też nie jest dalszym znaczeniem, a tylko spolszczonym odpowiednikiem tego słowa. Charisma niczym więc się nie różni od charyzmatu, tak jak napisała „Nike”.

Tak podstawowe dary łaski Boga, zapewniające jedność w Ciele Chrystusowym, jak i owoc/e łaski jego nie są wynikiem inicjatywy człowieka, ale ich otrzymanie i rozwijanie jest związane z zabieganiem człowieka o nie. Jako podnoszony i podnoszący się z stanu upadku, wszystko w tym celu otrzymuje on od Boga z łaski, ale wymagana jest praca nad sobą.

Dary Ducha, Ducha Świętego Boga Ojca (DŚBO) Apostoł Paweł podał w 1 Kor. 12:1,4-11. Bóg dał w nich siebie ludziom, ku swojej chwale przez Chrystusa, aby zapewniły poczucie jedności w ciele Chrystusowym i aby Kościół kontynuował posłannictwo pojednania, 2Kor. 5:16-21.

O OWOCU DŚBO, napisano gdzie indziej.
W jego skład wchodzi: wiara (wierność), nadzieja, miłość, cierpliwość, braterska uprzejmość, radość, pokój, długie znoszenie, łagodność (dobroć), cichość (Gal. 5:22, 23; 2 Piotra 1:5-9).

Apostołowie i uczniowie otrzymywali w tamtym czasie dary. Były one konieczne przy inauguracji Wieku Ewangelii, dla zakładania wczesnego Kościoła, ponieważ nie było Nowego Testamentu w formie spisanej. W czasie Żniwa jest inaczej, dzięki rozmnożeniu się umiejętności "czasu ostatecznego). W między czasie pszenica miała rosnąć bez ingerencji. Dary swego Ducha, Bóg przekazywał bezpośrednio na:
1. Pana Jezusa – Głowę Kościoła;
2. 120 uczniów w dniu Pięćdziesiątnicy (pierwsi ucznioeie Jana Chrzciciela);
3. 5 000 uczniów - Judejczycy;
4. Pogan - Korneliusz i jego dom
W tych trzech przypadkach, stało się to bez wkładania rąk Apostołów, czy Ananiasza.

Następnie pośrednio przez włożenie rąk Apostołów na:
5. Samarytan - prozelici,
7. Uczniów Jana Chrzciciela - zgorszeni posłannictwem Pana Jezusa.
Stało się to przez dwóch z pierwotnych Apostołów (Ap.: Piotr i Jan) i przez Ap. Pawła, który według wyboru Pana Jezusa, zajął miejsce Ap. Judasza. To pokazuje, że Ap. Paweł też należał do dwunastu. Judasz oidebrał sobie życie dopiero po ukazaniu się Pana Jezusa 500 uczniom na raz. Gdy ukazał się wszystkim apostołom to nie dwunastu, lecz jedenastu, a po tym ukazał się Saulowi z Tarsu, jako dwunastemu (już o tym napisałem, ale do tego jeszcze wrócę).

Powyższe przypadki, wskazują na następującą prawidłowość w przekazywaniu DŚBO i jego darów. Ten autorytet do działania w Wieku Ewangelii (Wieku wiary) mógł przekazać tylko ktoś kto go posiadał, lub wcześniej otrzymał.
W pkt 1-4 mógł być to tylko Bóg.
W pkt 5 Apostołowie, którzy wcześniej już byli u Samarytan z Panem Jezusem i zostali przyjęci.
W pkt 7 mógł to uczynić tylko ktoś, kto podobne miał doświadczenia, jak uczniowie Jana Chrzciciela, którzy po zgorszeniu się Panem Jezusem, opuścili go, Łk. 7:19,23,24; Dz: 19:1-5. Odpowiednią osobą do dokonania tego był więc Ap. Paweł, który zgorszył się działalnością Pana Jezusa i się do niego nie przyłączył, lecz później prześladował Kościół Boży. W Efezie też doszło do problemów związanych z sposobami wyznawania Pana Jezusa Chrystusa przez uczniów Jana Chrzciciela, którzy bardzo rygorystycznie potraktowali bałwochwalstwo, Dz. 19:23.

Ponadto między punktem 4 i 6, zaistniał inny przypadek, że włożenie rąk, stało się przez Ananiasza na:
6. Saula z Tarsu, który stał się Ap. Pawłem - prześladowcy Kościoła.

DŚBO został więc wylany na całe Ciało.

Kim więc mógł być Ananiasz, że otrzymał prawo włożenia rąk na Saula z Tarsu. Musiał być to ktoś, kto był podobnie gorliwym Żydem – Rabinem, jak później Saul z Tarsu i ten go bardzo szanował z powodu nauczania zakonu. Następnie ten mógł stać się uczniem Pańskim i być spłodzonym z DŚBO. Kto odpowiada takiemu opisowi?

Cytat:
W Radzie Najwyższej powstał jednak pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, nauczyciel zakonu, którego cały lud poważał, polecił usunąć na chwilę apostołów (35) i rzekł: Mężowie izraelscy, rozważcie dobrze, co z tymi ludźmi chcecie uczynić. (36) Albowiem nie tak dawno wystąpił Teudas, podając siebie za nie byle kogo, do którego przyłączyło się około czterystu mężów; gdy on został zabity, wszyscy, którzy do niego przystali, rozproszyli się i zniknęli. (37) Po nim wystąpił w czasie spisu Juda Galilejczyk i pociągnął lud za sobą; ale i on zginął, a wszyscy, którzy do niego przystali, poszli w rozsypkę. (38) Toteż teraz, co się tyczy tej sprawy, powiadam wam: Odstąpcie od tych ludzi i zaniechajcie ich; jeśli bowiem to postanowienie albo ta sprawa jest z ludzi, wniwecz się obróci; (39) jeśli jednak jest z Boga, nie zdołacie ich zniszczyć, a przy tym mogłoby się okazać, że walczycie z Bogiem. (40) I usłuchali go, i przywoławszy apostołów, kazali ich wychłostać, zabronili im mówić w imieniu Jezusa i zwolnili ich. Dz. 5:34-40
1) A Saul … zgadzał się z … zabójstwem (Szczepana). W owym czasie rozpoczęło się wielkie prześladowanie zboru w Jerozolimie i wszyscy, z wyjątkiem apostołów, rozproszyli się po okręgach wiejskich Judei i Samarii.
(3) A Saul tępił zbór; wchodził do domów, wywlekał mężczyzn i niewiasty i wtrącał do więzienia. Dz. 8:1,3

(1) A Saul, dysząc jeszcze groźbą i chęcią mordu przeciwko uczniom Pańskim, przyszedł do arcykapłana (2) i prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł jakich zwolenników drogi Pańskiej, zarówno mężczyzn jak i kobiety, uwięzić ich i przyprowadzić do Jerozolimy.
(10) A był w Damaszku pewien uczeń, imieniem Ananiasz. Dz. 9:1,2, 10


Obrona Ap. Pawła przed Żydami w Jerozolimie:

Cytat:
(3) Jestem Żydem urodzonym w Tarsie w Cylicji, lecz wychowanym w tym mieście u stóp Gamaliela, starannie wykształconym w zakonie ojczystym, pełnym gorliwości dla Boga, jak i wy dziś wszyscy jesteście.(4) Drogę Pańską prześladowałem aż na śmierć, wiążąc i przekazując do więzień zarówno mężów, jak i kobiety, (5) jak mi tego i arcykapłan jest świadkiem, i cała rada starszych; od nich też otrzymałem listy do braci i udałem się do Damaszku, aby również tych, którzy tam byli, uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy w celu wymierzenia im kary.

(12) Niejaki Ananiasz, mąż żyjący bogobojnie według zakonu i cieszący się dobrym świadectwem u wszystkich mieszkających tam Żydów, (13) przyszedł do mnie i stanąwszy przy mnie, rzekł: Bracie Saulu, przejrzyj! A ja w tej chwili przejrzałem i spojrzałem na niego. (14) A on rzekł: Bóg ojców naszych przeznaczył cię, abyś poznał wolę jego oraz abyś oglądał Sprawiedliwego i usłyszał głos z ust jego. (15) Ponieważ będziesz mu świadkiem tego, coś widział i słyszał, wobec wszystkich ludzi. Dz. 22:3-5,


Ci którzy poszli za Panem Jezusem, mieli zmieniane imiona, gdyż to się wiązało z wejściem w rzeczywistość duchową, czyli jakby do łona Boga Ojca, w rzeczywistość działającego jego Ducha w rodzaju ludzkim. Gamaliela też to mogło dotyczyć. Wierzę, że tak było.

Trochę o darach języków:
Żydzi i prozelici, już wcześniej przybywali na coroczne święta do Jerozolimy i potrafili się porozumiewać. Na krzyżu był napis tylko w trzech językach, więc jeśli chodziło o porozumiewanie się w takich, to wystarczyłoby znać trzy, a Ap. Paweł je znał. Miał obywatelstwo rzymskie, znał język grecki i mówił po hebrajsku. Wtedy obowiązywał jeden uniwersalny język koine. Słowo Boże odnosi się do innego rodzaju mówienia językami, cząstkowymi językami tajemnic wiary, a nie bełkotem. Bóg nie jest Bogiem zamieszania, lecz porządku, a bełkot to miedź brzęcząca, cymbał brzmiący.

Ap. Paweł bronił się przed niewierzącym Festusem, który nazwał to, co Ap. Paweł mówił szaleństwem, a Agrypa, gotów był stać się Chrześcijaninem. Dla niewierzącego była to mowa w obcym języku, a dla wierzącego proroctwo, 1Kor. 1:21-25; Dz. 26:20-32. Jeżeli ktoś nie rozumie Słowa Boga, gdy ten do niego mówi, to takie niezrozumienie jest dla niego znakiem, że jest niewierzącym. Nic to więcej nie oznacza. Bełkot jest abstrakcyjnym wydarzeniem i wymysłem demonów, a nie dowodem posiadania DŚBO.

Gdy naród żydowski stracił suwerenność, to panował nad nimi obcy język - dowód, że stali się niewierzący. Gdy nie rozumieli Słowa Bożego od proroków i kapłanów, mówiących do nich w języku hebrajskim - to znak, że stali się niewierzący. Pan Jezus im powiedział, że mają uszy, a nie słyszą, mają oczy, a nie widzą - to znak, że stali się niewierzący. A co tu ma do rzeczy demoniczny bełkot, który rozbija monoteizm. To jest demonizm i nic więcej. Demonizm to demonataż monoteizmu, a ci, którzy bełkoczą, to sami siebie oszukują i go uprawiają, ale nie powiedzą, czy to nie złuda czego się trzymam.

Odniosłem się tylko do treści kilku postów, więc CDN.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-04-03, 09:48   

Kod:
Nadto ubieganie się gorliwie o lepsze dary łaski, ukaże wam drogę w zgodzie z doskonałością. 1Kor. 12:31 Wg. Konk. Stronga


Nadto ubieganie się gorliwie o lepsze dary łaski, ukaże wam drogę w zgodzie z doskonałością. 1Kor. 12:31 Wg. Konk. Stronga

Jeżeli Dary Ducha Świętego przyrównamy do, otrzymanego gotowego drzewa owocowego, to otrzymujemy sposobność współpracy z ogrodnikiem, aby ono mogło wydać owoce, 1Kor. 3:6-9. Zasadniczo tym podstawowy dar (drzewko), różni się od wtórnych darów, czyli owoców. W tym przypadku wydanie tych owoców w rzeczywistości ma nastąpić w nas, czyli w ukształtowaniu charakteru, według wiary, nadziei i miłości, 1 Kor.13:13. W odróżnieniu od przemijających darów, są to nieprzemijające dary z Ducha Świętego Boga Ojca (DŚBO), które mogą być udzielone w każdym czasie w Chrystusie, Dz Ap 2, 39. To gorliwe ubieganie się o nie, staje się impulsem do szukania i znalezienia drogi zgodnej z doskonałością. Nikt za wierzącego nie jest w stanie tego uczynić. On musi sam umieć i chcieć skorzystać z Słowa Bożego.

Wierzę, że Ananiasz, który włożył ręce na Saula z Tarsu był Gamalielem, który powstał do nowej roli po wylaniu DŚBO na 5 000 Judejczyków (a w tym i na niego), Dz. 9:9,17. Żydom będącym nadal pod Zakonem był znany jako Gamaliel, a gdy stał się uczniem Pana Jezusa to występował pod imieniem Ananiasz. Tylko w trzech przypadkach dary DŚBO były udzielone w związku z nałożeniem rąk: na Samarytan, Saula i uczniów Jana Chrzciciela w Efezie. Natomiast chrzest DŚBO Pana Jezusa, 120 uczniów, 5 000 Judejczyków i pogan, nastąpił w wyniku bezpośredniej Bożej inicjatywy. Tu nikt nie posiadał takiego autorytetu, aby to uczynić.

Olej (DŚBO) najpierw był wylany na GŁOWĘ (Pana Jezusa Chrystusa), a następnie spływał na poszczególne części Ciała (Kościoła), podobnie jak na głowę Arcykapłana, na ciało jego i aż na ziemię. Z tego powodu czytamy w Dziejach, że Duch Jezusowy i DŚBO nie pozwalał głosić Ap Pawłowi. Z jednej strony Ap. Paeł przekazywał postanowienie Zboru Jerozolimskiego, aby nie zmuszać pogan do obrzezywania, a z drugiej strony obrzezał Tymoteusza. To było trudne na początku do przyjęcia dla tych, w których działał DŚBO na ciele Chrystusowym, (czyli Duch Pana Jezusa, Dz. 16:7) i dla tych, którzy byli już wyłączeni do świata, (czyli DŚBO/oliwa, która spłynęła z Arcykapłana na ziemię, Dz. 16:6). W Dz. 16:6,7 jest ukazana okoliczność w jakim przypadku DŚBO w Kościele (Dz. 16:7) a także poza nim (Dz. 16:6), czyli u tych, którzy poszli do tzw. „Sprzedawców”, (Mt. 25:9), przekonuje aby nie działać w czasie, gdy coś chociaż pozornie wydaje się sprzeczne, jest trudne do przyjęcia i mogłoby doprowadzić do konfliktu między tymi obu grupami. Później Ap. Paweł już mógł tam działać.

Języki to języki różnych tajemnic Bożej wiary, moc dzielenia się między sobą, mową zrozumiałą dla wytrwałych i poszukujących prawdy, to zdolność docierania z częściowym zrozumieniem Słowa Bożego (Łk. 24:25,26,44-49) do mentalności uczestników Pięćdziesiątnicy, pochodzących z diaspory żydowskiej i z prozelitów, Mat. 13:11-17; Jn. 8:32
Języki podobne ogniowi to mowa pokrzepiająca i ciepła jak ogień (gorliwa, żarliwa miłość), chociaż ograniczająca się do częściowego poznania. Z tego powodu należało umieć przetłumaczyć poznany zakres Słowa Bożego na mentalność innych, albo mieć tłumacza tego rodzaju mowy. Nie chodzi więc o fizyczne języki ognia lecz o mowę gorącą jak ogień. Tego rodzaju „języki” nie ukazały się nad głowami, jak to tak interpretują ci, którzy gonią za cudami, „goniąc za wiatrem”, lecz oni je zrozumieli, dzięki przygotowującemu nauczaniu Pana Jezusa.

CDN.
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-04-04, 22:02   Saul z Tarsu, Apostołem Pawłem za Judasza, a nie Maciej

W Ewangeliach tylko dwa razy, wprost zostało napisane o dwunastu Apostołach, Mt. 10:2; 22;14.
Jeden raz jest napisane, że tych dwunastu, zostało nazwanych Apostołami, Łk. 6:13, ale najpierw stanowili tylko grono Pana Jezusa, jako dwunastu bez określonej nazwy urzędu (Apostołowie), Mr. 3:13,14. Znaczy to, że najpierw byli znani na wzór dwunastu synów Jakuba, czy 12 przedstawicieli dwunastu pokoleń izraelskich, Mt. 19:28; Łk. 22:30.

Urząd Apostolski, to jest ustanowienie późniejsze. W związku z tym, gdy jest mowa o dwunastu, to raczej nie jest to równoznaczne z dwunastu Apostołami, lecz z reprezentowaniem dwunastu pokoleń Izraela. Gdy byli wszyscy razem to nazywano ich dwunastu, a gdy pełnili misję to wtedy nazywano ich Apostołami.

Poniżej podaje różne teksty, przetłumaczone na podstawie Konkordancji Stronga. Pozwalają one rozróżnić określenie dwunastu od określenia Apostołów i zrozumieć kwestię apostolstwa Pawła, zamiast Judasza, a nie Macieja. Maciej przejściowo należał do dwunastu (Dz. 6:2), ale nie do dwunastu Apostołów, gdyż Apostołem nie był. Do dwunastu Apostołów należał Ap. Paweł.

I sami sobie wyznaczyli los. I los padł na Macieja; przyłączony jest wspólnym zdaniem do jedenastu Apostołów. Dz. 1:26 wg. KS

Uczynili to według dozwolonej procedury Zakonu, Przyp. 16:33

Cytat:
2. A tak oni dwunastu zwoławszy mnóstwo uczniów, rzekli: Nie jest słuszna, żebyśmy my opuściwszy słowo Boże, służyli stołom. Dz. 6:2 (BG)

Dwunastu w tym przypadku nie oznacza dwunastu Apostołów, a tylko jedenastu z Maciejem, czyli razem dwunastu.
Innych Apostołów Pana Jezusa poza dwunastoma nie było.

Ale Barnaba słuchający Apostoła Pawła, rozerwawszy płaszcz siebie samego, wtargnął aż do ludu, wołając, Dz. 14:14 wg. KS
Gdy Ap. Paweł prowadził przemowę, to Barnaba zareagował na to, do czego w oddali, zmierzał kapłan Jowisza z ludem, sprowadzając woły na ofiary.

Pozdrówcie Andronika, Junijasza, krewnych moich, współwięźni moich, którzy szczególnymi są w Chrystusie, którzy przede mną byli przy Apostołach. Rz. 16:7

Tekst wskazuje, że przed podjęciem misji Ap. Pawła wśród pogan, ci dwaj byli przy pierwotnych jedenastu Apostołach Pana Jezusa.

Czyż nie mamy możności zabierać z sobą sióstr, żon, podobnie jak Kiefas, pozostali Apostołowie - bracia Pańscy? 1Kor. 9:5; Żyd. 2;11 wg. KS

(5) A dlatego że zjawił się w widzeniu Kefasowi, potem (1534) dwunastu.
(6) Potem (1899) zjawił się w widzeniu ponad pięciuset braciom naraz, spośród których większość trwa wciąż jeszcze; Ktoś natychmiast umarł (Judasz popełnil samobójstwo).
(7) Potem (1899) zjawił się w widzeniu Jakóbowi, potem (1534) wszystkim Apostołom.
(8) A na końcu wszystkich ujrzałem nawet ja, jak gdyby przedwcześnie urodzony płód.
1Kor. 15:5-8 wg. KS

1899 - następnie, potem; przeto, zatem
1534 - (o czasie) potem, następnie, wkrótce; (na oznaczenie wniosku) a więc, a zatem

W przypadku z 1Kor. 15:5, dwunastu nie oznacza dwunastu z Maciejem, lecz z Judaszem, który okazał się zdrajcą i popełnił samobójstwo. Maciej został dołączony do jedenastu, dopiero po wniebowstąpieniu Pana Jezusa, a ukazanie się Pana Jezusa Piotrowi i Apostołom miało miejsce, zaraz po zmartwychwstaniu. Co prawda, zaraz po ujawnieniu zdrady Judasza, Apostołowie wybrali Macieja, ale po wylaniu DŚBO na 5 000 Judejczyków, a przed Korneliuszem, został powołany Saul na Ap. Pawła. To wyraźnie wynika z powyższego tekstu 1Kor. 15:5-8 wg. KS:

W 1Kor. 15:5 i 6 byli wszyscy dwunastu. Judasz został ujawniony w 1Kor. 15:6, dlatego w 1Kor. 15:7 nie jest napisane o ukazaniu się dwunastu Apostołom, lecz wszystkim Apostołom. Dlaczego tak? Dlatego, że wtedy już jednego brakowało, czyli Judasza, na miejsce którego w 1Kor. 15:8 wszedł Ap. Paweł, a nie Maciej. Brak jest jakiejkolwiek wzmianki, aby Pan Jezus ukazał się Maciejowi
Jedenastu (bez Judasza to też byli wszyscy Apostołowie)
Saulowi (najmniejszemu z Apostołów, który nie czół się godnym nazywać Apostołem, ale nim był, wyraźnie z woli Boga Ojca i Pana Jezusa.

Czy dla Tytusa uczestnika, czy dla was; Czy mojemu własnemu, czy naszych braci, apostołów zborom, pomagam chwałą Chrystusową. 2Kor. 8:23 wg. KS

A oprócz Jakuba innych Apostołów, braci Pańskich nie widziałem. Gal. 1:19;Żyd. 2:11 wg. KS

Apostołowie są tu nazwani braćmi Pańskimi, Żyd. 2:11
Jakub i Juda, którzy napisali listy nie nazywają się Apostołami, a tylko sługami Chrystusowymi
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
 
     
Pokoja 
VIP
ZIARNKoGORCZYCY


Potwierdzenie wizualne: 7
Pomógł: 720 razy
Dołączył: 31 Sie 2014
Posty: 6182
Poziom: 55
HP: 2177/12808
 17%
MP: 4648/6115
 76%
EXP: 160/330
 48%
Wysłany: 2018-04-05, 10:56   Korekta i CD.

Cytat:
[...] autorytet do działania w Wieku Ewangelii (Wieku wiary) mógł przekazać tylko ktoś kto go posiadał, lub wcześniej otrzymał.
W pkt 1-4 mógł być to tylko Bóg.
W pkt 5 Apostołowie, którzy wcześniej już byli u Samarytan z Panem Jezusem i zostali przyjęci.
W pkt 7 mógł to uczynić tylko ktoś, kto podobne miał doświadczenia, jak uczniowie Jana Chrzciciela, którzy po zgorszeniu się Panem Jezusem, opuścili go, Łk. 7:19,23,24; Dz: 19:1-5. Odpowiednią osobą do dokonania tego był więc Ap. Paweł, który zgorszył się działalnością Pana Jezusa i się do niego nie przyłączył, lecz później prześladował Kościół Boży. W Efezie też doszło do problemów związanych z sposobami wyznawania Pana Jezusa Chrystusa przez uczniów Jana Chrzciciela, którzy bardzo rygorystycznie potraktowali bałwochwalstwo, Dz. 19:23.

Ponadto między punktem 4 i 6 (powinno być 7), zaistniał inny przypadek, że włożenie rąk, stało się przez Ananiasza na:
6. Saula z Tarsu, który stał się Ap. Pawłem - prześladowcy Kościoła.

DŚBO został więc wylany na całe Ciało.


Wylanie DŚBO na całe Ciało, aż do podołku szaty Chrystusowej, i ściekającego aż na ziemię (niewierzący, ateiści), obrazowo to wyrażając, (jak na Arcykapłana) oznacza, że już nie ma żadnej grupy w rodzaju ludzkim, na którą jeszcze ten DŚBO miałby spłynąć. Nastąpiło wylanie na:
1. Głowę - Pana Jezusa (kamień węgielny);
i na Ciało jego:
2. 120 uczniów (10x12) - fundament, filary - pierwociny Kościoła;
3. 5 000 Judejczyków;
4. Samarytanie - grupa z narodów/prozelicka;
5. Korneliusz - poganie;
6. Saul z Tarsu (Ap. Paweł) - gorszący się Chrystusem według ciała i prześladowcy Kościoła;
7. Uczniowie Jana Chrzciciela - pierwsi, którzy słyszeli o Panu Jezusie i dla niego zostali ochrzczeni, ale zgorszyli się nim, dlatego ci pierwsi, stali się ostatnimi.

To właśnie oznacza, że nie ma już żadnej innej grupy wśród wierzących w Boga, na których DŚBO powinien jeszcze spłynąć. Po tym kompletnym dziele, wymagane jest tylko immanentne działanie DSBO w tych grupach, aż do Końca drugiego świata, czyli w czasie jego sądu, Mt. 28:19,20; 2Pio. 3:7,8. Pszenica po jej zasianiu miała rosnąć samodzielnie bez zewnętrznej ingerencji na jej pole. Ingerencaja sług Gospodarza była dozwolona tylko w czasie siewu i żniwa. Niedozwoloną ingerencję przez zasianie kąkolu, zastosował Diabeł, który psuje proste ścieżki Boże i mówi przez siedmiu swoich emisariuszy, że czynią cuda cuda, nauczają, itp., ale On ich nie zna, Mt. 7:21-23.
Część Kościoła już panuje z Chrystusem (na łożach swoich, Ap.20:4-6), a pozostali, którzy są jeszcze z tej strony zasłony, walczą razem z braćmi swoimi o zdobycie ich dziedzictwa po drugiej stronie zasłony/Jordanu (miecz jest w ręku ich):

Cytat:
(5) Niech wierni radują się z chwały, Wesoło śpiewają na swym posłaniu! (6) Niech w ustach ich będzie uwielbienie Boga, A miecz obosieczny w ich ręku, (7) Aby dokonać pomsty nad ludami, Aby ukarać narody, (8) Aby związać pętami ich królów, A dostojników ich zakuć w kajdany, (9) Aby wykonać na nich wydany wyrok. To jest chlubą wszystkich jego wiernych. Alleluja. Ps. 149:5-9


Ziemię Zajordania Izrael posiadł już wcześniej, jesienią 40 roku przed przekroczeniem Jordanu wiosną 41 roku. Stało się to po przekroczeniu potoku Zered (P.Pr. 2:13) i pokonaniu Sychona i Oga z Baszanu. Rubenici, Gadyci i połowa pokolenia Manasesowego otrzymali ją , ale wyruszyli walczyć po drugiej stronie Jordanu, aby nie osłabiać serc narodu i zdobyć ziemię dla pozostałych pokoleń, jak napisano:
Cytat:
(16) … oni przystąpili do [… Mojżesza] i rzekli: Zbudujemy tutaj tylko zagrody dla naszych stad i miasta dla naszych dzieci, (17) my zaś zbrojnie pociągniemy przed synami izraelskimi, aż zaprowadzimy ich do ich siedzib, dzieci zaś nasze pozostaną w warownych miastach z powodu mieszkańców tej ziemi. (18) Nie powrócimy do naszych domów, dopóki synowie izraelscy nie obejmą każdy swego dziedzictwa. (19) Nie weźmiemy też działu razem z nimi po tamtej stronie Jordanu i dalej, jeżeli otrzymamy nasze dziedzictwo z tej strony Jordanu po stronie wschodniej. (20) I rzekł do nich Mojżesz: Jeżeli tak postąpicie, jeżeli pociągniecie zbrojnie przed Panem na wojnę (21) i każdy zbrojny z was przekroczy Jordan przed Panem, aż wypędzi On swoich wrogów przed sobą (22) i ziemia ta zostanie podbita w obliczu Pana, i dopiero potem wrócicie, to będziecie niewinni wobec Pana i wobec Izraela, a ta ziemia stanie się waszą posiadłością przed Panem. Lb. 32:16-22; P.Pr. 3:18-20; Joz. 22:1-6
_________________
http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=1817#36016 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim... Z jego ... rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); DZIEŃ MAŁYCH POCZĄTKÓW PARUZJI CHRYSTUSA od 1874r. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=2344., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa http://biblos.feen.pl/vie...d0b5495d4d251aa
Ostatnio zmieniony przez Pokoja 2018-04-05, 10:57, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
BannerFans.com
BannerFans.com
BannerFans.com
Strona wygenerowana w 0,05 sekundy. Zapytań do SQL: 14