FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Pokoja]

Ew. Jana 3:1-6


Ew. Jana 3:7-14


Ew. Jana 3:15-21a)


Ew. Jana 3:21b)


Objaśnienia cd.
http://biblos.feen.pl/vie...p=110028#110028

Treść Ew. Jana 3:1-21 na podstawie Konkordancji Stronga i komentarz:

CO OZNACZA PONOWNE NARODZENIE?

1. A był człowiek z faryzeuszów, imieniem Nikodem, przełożony Żydów.
2. Ten przyszedłszy do Jezusa nocą rzekł sam: Mistrzu! Dostrzegamy, że przyszedłeś z powodu nauczycieli Bożych; ponieważ nikt istotnie znaki będzie w stanie czynić, które ty czynisz, jeśli nie żyje sam, zgodnie z Bogiem.
- Dojrzałe uduchowienie konstrukcji teologicznej i kwestii, poruszonych w Ewangelii Jana, wynika z postawy samego Ewangelisty Jana i z Faktu, że powstała ona na końcu I wieku. Świadczy o tym już sam jej prolog o Logosie (Słowie) przez którego Bóg wszystko czynił i o zakończeniu wszystkiego, według (przez) tego Logosa, (gdy po dokonaniu dzieła z Rdz. 1:26, Logos w pełni, stał się ciałem), a także nazwanie na samym jej początku Pana Jezusa Barankiem Bożym. Ponadto świadczy o tym, rozmowa Pana Jezusa z Nikodemem, która nie odbyła się na samym początku, chociaż na nim jest opisana. Wynika to z wypowiedzi Nikodema o uczynieniu wielu znaków między dwoma znakami (J. 2:11 i 4:54), które dla ustrzeżenia badacza przed wprowadzeniem w błąd, zostały ponumerowane:

Określenia nr 4592 nie oznacza cud, lecz znak itp.
4592 – znak, wskazówka; znak (dany przez Boga); symptom, objaw; dowód; hasło, sygnał
5059 – znak, cud, dziw, niezwykłe zjawisko

Pan Jezus przyszedł nauczać z powodu tego, że nauczyciele Żydów nie żyli zgodnie z Bogiem, więc nie byli w stanie czynić znaków, czyli ukrócić „targowiska” na początku i „jaskini zbójców” na końcu jego misji, oraz wielu innych znaków jak np. nakarmienia 5 000 czy 4 000 osób, dzięki miłości i odwzajemnieniu się możnych Żydowskich, dla których dał różne bezcenne dary (np. stado 2 000 świń, których nie posiadał).

3. Jezus odpowiadając przemawiał sam: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli nie urodzi się ktoś z nieba, nie będziesz w stanie doświadczyć królestwa Bożego, Rz. 14:17.
- Nikodem jest nauczycielem zakonu w Izraelu, ale uczestniczył w cielesnym kształtowaniu członków narodu, według cieni zakonu, a nie według ducha. Najpierw jest to, co cielesne, a dopiero potem to, co duchowe, 1:Kor. 15:46. Najpierw w ST jest spłodzenie (1080) według Ducha, a dopiero potem Wieku Ewangelii (NT) jest narodzenie według Ducha (1080), J. 3:4.

4. Nikodem rzekł sam w obecności: Jakże człowiek będzie w stanie się narodzić po raz drugi, będąc stary? Nie jest w stanie wejść do łona matki, spłodzić siebie samego?
- Dla narodzenia się jest konieczne wcześniejsze spłodzenie. Nikodem rozumując według cielesnego porządku natury uważał, że on stary nie posiadająca już ojca nie może sam siebie spłodzić, by żyć np. jako „klon” siebie samego.

5. Jezus odpowiadając rzekł: Zaprawdę, zaprawdę powiadam: Jeśli nie urodzi się ktoś tobie spośród wody Ducha (J. 7:38), nie będziecie w stanie wejść do królestwa Bożego.
6. Urodził się z ciała, to cielesny jest, a urodził się z Ducha, to duchowy jest (Chrystus).
- Można się urodzić z wody obłudy, albo z wody Ducha, J. 7:37-39. Z wody obłudy narodziło się wielu faryzeuszów (Mt. 3:7-10), którzy chcieli wziąć chrzest u Jana Chrzciciela, ale tego nie uczynili (Łk. 7:30) gdyż on ich zdemaskował, więc nikogo z swoich uczniów nie doprowadzili do rozwoju takiej osobowości (Łk. 11:52; Mt. 23:13-15; Dz. 19:13-17), aby z nim, tu na ziemi, doświadczyli (weszli do) stanu Królestwa Bożego, Rz. 14:17.
Według ciała są kształtowane jednostki fizyczne, z których składa się naród, a według ducha kształtowany jest Chrystus, składający się z wielu osób, pochodzących z wszystkich narodów świata, 2Kor. 5:16-21.

7. Dziwisz się, dlatego że przemawiałem tobie: Jest konieczne zrodzenie z nieba.
8. Wiatr wieje gdzie chce, głos jego słyszysz, ale nie wiesz, dlaczego przychodzi, w jaki sposób idzie naprzód; taką osobą jest każdy, ten narodzony z powodu Ducha.
- Zrodzenie z nieba to takie, które pozwala wniknąć w sprawy z nieba i patrzeć na bieg rzeczy z punktu widzenia nieba, czyli jakby z lotu ptaka. Człowiek cieleśnie usposobiony, chociaż widzi poświęconego sprawie człowieka wiary, narodzonego z Ducha, to jednak nie jest w stanie pojąć zmysłami, z jakich pobudek on działa i w jaki sposób osiąga postęp w rozwoju swojej osobowości, 1Kor. 14:2.

9. Nikodem odpowiadając, przemówił mu: Jak to być może?
10. Jezus odpowiadając, przemówił mu: Ty jesteś nauczycielem Izraela! Nie wiesz tego?
- Jest napisane, że Bóg przemawiał przez mężów wiary, Żyd. 1:1; 1Pio. 1:9-12; 2Pio. 1:20,21. Trwanie w wolności jest zależne od wiernego stosowania się do przekazu danego przez nich. Jak długo Izrael stosował się do Słowa Bożego, słyszanego od nich, to był wyzwalany i mógł trwać według porządku Bożego. Gdy się odwracano, czyli nie przekazywano sobie wiernie tego, co było im dane pod wpływem Ducha Bożego, to królestwo traciło na mocy, częściowo popadali w niewolę, aż do całkowitej utraty suwerenności za Sedekiasza. Nikodem powinien to wiedzieć, że odstępstwo od wiary, to zguba tak dla jednostki jak i dla narodu.

11. Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, że to wiemy, to mówimy, zjawia się w widzeniu, świadczymy: świadectwa naszego nie przyjmujecie.
- Chodzi tu o świadectwo Jana Chrzciciela (J. 1:32-34), Pana Jezusa i innych, Łk. 1 i 2 rozdz.

12. Jeżeli wam ziemskim przemawiamy, nie wierzycie; jakże uwierzycie, jeślibyśmy wam przemówili niebieskim?
ziemskim przemawiamy – czyli ziemskim świadectwem; przemawianie świadectwem niebieskim oznacza odkrycie najpierw w podobieństwach tajemnic, zakrytych od założenia świata, a następnie wprost mówienie o tym co w nich częściowo odkryto.

13. Więc nikt zszedł z góry na dół względem nieba, lecz tylko Syn człowieczy, schodzi z góry na dół z powodu nieba.
- Tu nie chodzi tylko o Pana Jezusa (Głowa Syna człowieczego), lecz o wszystkich, którzy otrzymywali różne wizje od Boga. Ezechiel i Daniel, zostali nazwani synami człowieczymi, a także ktoś komu powierzono wieczną władzę, Przyp. 30:4. Zadaniem Syna człowieczego (Głowy i Ciała), czyli człowieka, czynionego na podobieństwo Boże (Rdz. 5:1,2) jest ożywienie człowieka, stworzonego na obraz Boży, Rdz. 1:27. Jest to Boże zadanie dla Nowego Stworzenia, 1Kor. 15:45:
Najpierw stał się świat Adama według duszy żywej, a ostatnio Adama według ducha ożywiającego, KS.

14. A jako Mojżesz, wywyższył węża na pustyni, tak jest konieczne wywyższenie Syna człowieczego.
15. Aby każdy sam, względem tego wierząc miał żywot wieczny.
- Wywyższenie węża miedzianego jest symbolem wywyższenia doskonałego człowieka. Każdy inny, wierząc względem Syna człowieczego, zostaje wywyższony stosownie do siebie. To zapewnia mu żywot wieczny, gdyż staje się jak gwiazda świecąca na niebie, dla innych.

16. Ponieważ tak Bóg umiłował świat, że Syna swego pojedynczo urodzonego dał, aby każdy w ten sposób względem niego wierząc, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
17. Jako że nie wysłał Bóg Syna swego do świata, aby sądził świat, ale aby świat przyprowadzić bezpiecznie dzięki temu samemu.
- Bóg wysłał Syna swego, aby nauczył ludzi wierzyć Bogu w taki sam sposób jak on wierzył. Bóg wysłał go, ponieważ umiłował świat, który w stanie upadku człowieka, powołał do istnienia. Wysłał ponieważ uczynił to z własnej woli, i pokazuje, że jest Bogiem konsekwentnie odpowiedzialnym, aby całe stworzenie pojednać z sobą, Rz. 8:18-21. Syn człowieczy nie został upoważniony do sądzenia w czasie przewidzianym na złożenie okupu i ofiary za grzech. Jednak otrzymał prawo do sądzenia w czasie wyznaczonym przez Boga, Dz. 17:30,31.

18. On nie sądzi, dla samego wierzenia; ale nie wierzy ten, teraz sądzony, ponieważ nie ma wiary dla sławienia pojedynczo urodzonego Syna Bożego.
19. A tego jest sąd, ponieważ światłość przyszła na świat, gdyż wyniki dzieł ludzi były złe; bardziej umiłowali ciemność swoją, niż światłość.
- Jeżeli człowiek wierzy na prawdziwej podstawie, to wyda jakieś owoce, dokona jakichś dzieł w przemianie osobowości, więc dopiero wyniki tego mogą być sądzone, a nie sama wiara, Jk. 2:14-20.

20. Bowiem każdy, ten zły, robiąc interesy nienawidzi światłości, nie przybywa do światłości, aby nie poprawiać wyników dzieł swoich.
21. Zaś przychodząc do światłości, tym stwarzamy rzeczywistość, aby uczynić znanym wyniki dzieł swoich, ponieważ w Bogu są tworzone.
- Zły człowiek, a zwłaszcza „człowiek grzechu”, który zasiadł w Świątyni Bożej, podając się za Boga (2Tes. 2:2-12), działa w skrytości, roszcząc sobie pretensje do stanowienia prawa niezależnie od władzy zwierzchniej, ustanowionej według Boga, Rz. 13:1-5; 1Kor. 4:7,8

[Pokoja]